Στην πρώτη συνεδρία της έκτακτης συγκλήσεως της Ιεραρχίας της επίσημης Εκκλησίας της Ελλάδος για τη Μεγάλη Σύνοδο ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος δήλωσε μεταξύ άλλων στους επισκόπους  τα εξής: "Θα σας παρακαλούσα να κινηθούμε μέσα στο πνεύμα της εν Χριστώ αγάπης και του σεβασμού προς κάθε διαφορετική άποψη, έχοντας κυρίαρχη θέση την γνώμην των πλειόνων" [1]. Αυτή η άποψη υποστηρίχθηκε πρόσφατα και από τον Δωδώνης Χρυσόστομο, ο οποίος δήλωσε σε συνέντευξή του τα εξής κωμικοτραγικά: "Σχίσμα υπάρχει σήμερα στην Εκκλησία. Όταν μπορεί κάθε μητροπολίτης να υψώνει την αντίθεσή του και την άποψή του, αντίθετα με αυτό που αποφασίζουν οι πολλοί, αυτό είναι σχίσμα. Ηγνώμη των πλειόνων, κρατείτω. Είναι απόφαση των συνόδων. Τι θα πούμε εμείς τώρα, καινούργια πράγματα; Η γνώμη των πλειόνων, κρατείτω. Όσο αποφασίζουν οι περισσότεροι για το θέμα αυτό, αυτό είναι" [2].
Αφού δηλαδή κατάφεραν οι Οικουμενιστές να συγκαλέσουν "Μεγάλη" Σύνοδο, χωρίς να κληθούν όλοι οι επίσκοποι, τώρα μιλάνε για "γνώμη των πλειόνων", αδιαφορώντας αν εκείνοι που θα αποτελέσουν πλειοψηφία στην Σύνοδο, μπορεί να είναι μειοψηφία σε σχέση με τον αριθμό των ανά τον κόσμο επισκόπων. 
Βέβαια να σημειωθεί πως δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η Οικουμενιστική αυτή Σύνοδος άργησε τόσο πολύ να συγκληθεί αφού υπήρξε συγκεκριμένο σχέδιο κατάληψης των επισκοπικών θρόνων από Οικουμενιστές.
Παρόλα αυτά εδώ υπάρχει και άλλη μια διαστρέβλωση. Η φράση "η γνώμη των πλειόνων, κρατείτω", ή  - όπως έχει ακριβώς - "κρατείτω ἡ τῶν πλειόνων ψῆφος"[3] δεν ταιριάζει καθόλου στην περίπτωση! Ο Κανόνας αυτός (ΣΤ΄ της Α΄), όπως και ο σχετικός με αυτόν, ΙΘ΄ της Αντιοχείας[4], αναφέρονται:

α. Στο ζήτημα της χειροτονίας επισκόπου (και κατ' επέκταση σε διοικητικά ζητήματα), ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΟΤΑΝ ΘΙΓΟΝΤΑΙ ΘΕΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΓΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΕΧΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ, όπως παρατηρούν ακόμη και σύγχρονοι θεολόγοι [5].

β. Στην περίπτωση που εκείνοι οι λίγοι που αντιδρούν το πράττουν  "δι' οἰκείαν φιλονεικίαν" και πείσμα (όπως αναφέρουν οι παραπάνω δύο Κανόνες), ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΟΤΑΝ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΥΛΟΓΗ ΑΙΤΙΑ [6].

Ειδικά για το α. αν ίσχυε η αρχή της πλειοψηφίας για θέματα Πίστεως, τότε κακώς αντιτάχθηκαν τόσοι Άγιοι Πατέρες στις Συνόδους, που κατά καιρούς συγκαλούσαν οι αιρετίζοντες, και στις οποίες αποτελούσαν την πλειοψηφία, κακώς ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής δεν υποτάχθηκε στα τέσσερα Πατριαρχεία της Ανατολής, των οποίων οι τότε επίσκοποι κακοδοξούσαν, κακώς οι εικονόφιλοι επίσκοποι δεν υποτάχθηκαν σην πλειοψηφία των 338 εικονομάχων επισκόπων της Συνόδου που συνήλθε στην Ιέρεια, κακώς ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός δεν ακολούθησε την πλειοψηφία στην Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας.

Κλείνοντας αυτήν την σύντομη παρέμβαση αντιγράφουμε απόσπασμα εκ του βίου του Μεγάλου Αντωνίου, που συνέγραψε ο Μέγας Αθανάσιος:

"Ποτὲ γοῦν καθεζόμενος καὶ ἐργαζόμενος, ὥσπερ ἐν ἐκστάσει γέγονε, καὶ πολὺς ἦν ἐν τῇ θεωρίᾳ στενάζων. Εἶτα μεθ' ὥραν στραφεὶς πρὸς τοὺς συνόντας, ἐστέναζε, καὶ ἔντρομος γενόμενος, ηὔχετο, καὶ κάμπτων τὰ γόνατα, διέμενεν ἐπὶ πολύ. Καὶ ἀναστὰς ἔκλαιεν ὁ γέρων. Ἔντρομοι τοίνυν γενόμενοι οἱ συνόντες, καὶ πάνυ φοβηθέντες, ἠξίουν μαθεῖν παρ' αὐτοῦ· καὶ πολὺ διώχλησαν ἕως βιασθεὶς εἴπῃ. Ὁ δὲ καὶ οὕτω μέγα στενάξας· Ὦ τέκνα, βέλτιον, ἔλεγεν, ἀποθανεῖν, πρὸ τοῦ γενέσθαι τὰ τῆς θεωρίας. Τῶν δὲ πάλιν ἀξιούντων, δακρύσας ἔλεγε· Μέλλει τὴν Ἐκκλησίαν ὀργὴ καταλαμβάνειν, καὶ μέλλει παραδίδοσθαι ἀνθρώποις ὁμοίοις ἀλόγοις κτήνεσιν. Εἶδον γὰρ τὴν τράπεζαν τοῦ Κυριακοῦ, καὶ περὶ αὐτὴν ἑστῶτας ἡμιόνους κύκλῳ πανταχόθεν, καὶ λακτίζοντας τὰ ἔνδον οὕτως, ὡς ἂν ἀτάκτως σκιρτώντων κτηνῶν γένοιτο λακτίσματα. Πάντως δὲ ᾔσθεσθε, φησὶ, πῶς ἐστέναζον· ἤκουσα γὰρ φωνῆς λεγούσης· Βδελυχθήσεται τὸ θυσιαστήριόν μου. Ταῦτα εἶδεν ὁ γέρων· καὶ μετὰ δύο ἔτη γέγονεν ἡ νῦν ἔφοδος τῶν Ἀρειανῶν, καὶ ἡ ἁρπαγὴ τῶν ἐκκλησιῶν, ὅτε καὶ τὰ σκεύη μετὰ βίας ἁρπάσαντες, δι' ἐθνικῶν ἐποίουν βαστάζεσθαι· ὅτε καὶ τοὺς ἐθνικοὺς ἀπὸ τῶν ἐργαστηρίων ἠνάγκαζον συνάγεσθαι μετ' αὐτῶν· καὶ παρόντων αὐτῶν ἔπραττον ἐπὶ τῆς τραπέζης ὡς ἤθελον. Τότε πάντες ἡμεῖς ἐπέγνωμεν, ὅτι τὰ λακτίσματα τῶν ἡμιόνων ταῦτα προ εμήνυε τῷ Ἀντωνίῳ, ἃ νῦν οἱ Ἀρειανοὶ ἀλόγως πράττουσιν ὡς τὰ κτήνη. Ὡς δὲ ταύτην εἶδε τὴν θεωρίαν, τοὺς συνόντας παρεκάλεσε, λέγων· Μὴ ἀθυμεῖτε, τέκνα· ὥσπερ γὰρ ὠργίσθη ὁ Κύριος, οὕτω πάλιν ἰάσεται. Καὶ πάλιν ταχέως ἀπολήψεται τὸν ἑαυτῆς κόσμον ἡ Ἐκκλησία, καὶ συνήθως ἀναλάμψει· καὶ ὄψεσθε τοὺς διωχθέντας ἀποκαθισταμένους, καὶ τὴν μὲν ἀσέβειαν πάλιν εἰς τοὺς ἰδίους φωλεοὺς ἀναχωροῦσαν, τὴν δὲ εὐσεβῆ πίστιν παῤῥησιαζομένην μετὰ πάσης ἐλευθερίας πανταχοῦ·μόνον μὴ μιάνητε ἑαυτοὺς μετὰ τῶν Ἀρειανῶν. Οὐκ ἔστι γὰρ τῶν ἀποστόλων αὕτη ἡ διδασκαλία, ἀλλὰ τῶν δαιμόνων, καὶ τοῦ πατρὸς αὐτῶν τοῦ διαβόλου· καὶ μᾶλλον ἄγονος, καὶ ἄλογος, καὶ διανοίας ἐστὶν οὐκ ὀρθῆς, ὡς ἡ τῶν ἡμιόνων ἀλογία"[7]. 

Ως επίλογο παραθέτουμε τα λόγια του καθηγητού π. Θεοδώρου Ζήση, που αναφέρονται στο παραπάνω όραμα: 

"Η οργή του Θεού έχει καταλάβει την Εκκλησία εδώ και πολλές δεκαετίες. Ο Παπισμός και ο Οικουμενισμός θριαμβεύουν. Τότε ο Μ. Αθανάσιος και οι άλλοι Πατέρες κατενόησαν τον κίνδυνο, που περιέγραφε το όραμα του Μ. Αντωνίου. Τώρα βλέπουμε να μολύνονται οι ναοί και τα θυσιαστήρια απο συμπροσευχές και συλλείτουργα με τους «αλόγους» αιρετικούς και ενισχύουμε την μόλυνση και την επαινούμε, συλλακτίζοντες κι εμείς μέσα εις τα Άγια των Αγίων. Αν παρακολουθήσει κανείς οικουμενίστικα συλλείτουργα και συμπροσευχές, σαν αυτό που έγινε στην Καμπέρα, στην Ζ' Γενική Συνέλευση του Παγκόσμιου Συμβουλίου των δήθεν Εκκλησιών, και σαν αυτά που γίνονται συχνά με τη συμμετοχή ιερέων ομοφυλοφίλων που τολμούν και κρατούν το Άγιο Δισκοπότηρο και γυναικών επισκόπων και ιερειών, η εικόνα υπερβαίνει και το όραμα του Μ. Αντωνίου. Μόνη ελπίδα για να επανεύρει η Εκκλησία την ομορφιά της είναι η σύσταση και συμβουλή του Μ. Αντωνίου: «Μόνον μη μιάνετε εαυτούς μετά των Αρειανών». Μόνο να μη μιανθούμε από την κοινωνία μας με τον Παπισμό και Οικουμενισμό, με τους φιλοπαπικούς και οικουμενιστάς Ορθοδόξους. Επειδή μέχρι τώρα δεν το επράξαμε δυναμικά και αποφασιστικά, γι' αυτό παρατείνει ο Θεός επί έτη την οργή του, την αιχμαλωσία των Ορθοδόξων στην παναίρεση του Οικουμενισμού. Μέχρι πότε επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί και λαϊκοί θα επιτρέπουμε τα άλογα κτήνη, τους αιρετικούς, να λακτίζουν και να μιαίνουν τα Ιερά και τα Άγια της Ορθοδοξίας; Όσο απρακτούμε και βρίσκουμε διάφορες προφάσεις πνευματικοφανείς, το βδέλυγμα της ερημώσεως θα ίσταται εν τόπω αγίω"[8].
  

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] http://entoytwnika1.blogspot.gr/2016/05/blog-post_36.html
[2] http://www.romfea.gr/sinenteyxeis/8443-dodonis-xrusostomos-etoimazan-prajikopima-kai-stin-ekklisia
[3] Στον ΣΤ΄ Κανόνα της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου.
[4] Εκεί "κρατεῖν τὴν τῶν πλειόνων ψῆφον" .

[5] Ο μακαριστός π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ γράφει: "Πολύ συχνά το μέτρο της αληθείας είναι η μαρτυρία της μειοψηφίαςΕίναι δυνατόν να είναι η καθολική Εκκλησία το "μικρόν ποίμνιον"...Την καθολικήν έμπειρίαν ημπορούν να εκφράσουν ακόμη και oι ολίγοι, ακόμη και μεμονωμένοι ομολογηταί της πίστεως, και αυτό είναι αρκετόν. Δια την ακρίβειαν, δια να ημπορέσωμεν να αναγνωρίσωμεν και να εκφράσωμεν την καθολικήν αλήθειαν δεν χρειαζόμεθα καμμίαν οικουμενικήν, παγκόσμιον συνάθροισιν και ψήφον ούτε ακόμη και οικουμενικήν σύνοδον. Η ιερά αξιοπρέπεια της συνόδου δεν εξαρτάται από τον αριθμόν των μελών που εκπροσωπούν τας Εκκλησίας των. Μία μεγάλη «γενική» σύνοδος θα ηδύνατο να υποδειχθεί σύνοδος ληστών (latrocinium), η ακόμη και αποστατών. Και η «ecclesia sparsa» συχνά την καταδικάζει δια την ακυρότητά της με σιωπηλήν αντίδρασιν. Το πλήθος των επισκόπων (numerus episkoporum) δεν επιλύει το ζήτημαΑι ιστορικαί και πρακτικαί μέθοδοι αναγνωρίσεως μιας ιεράς και καθολικής Παραδόσεως ημπορούν να είναι πολλαί. Η σύγκλησις οικουμενικών συνόδων είναι μία μέθοδος, όχι όμως και η μόνη. Τούτο δεν σημαίνει ότι δεν είναι ανάγκη να συγκαλώμεν συνόδους και συνέδρια. Είναι όμως δυνατόν κατά την σύνοδον να εκφράσει την αλήθειαν η μειοψηφία" (Αγία Γραφή, Εκκλησία, Παράδοσις, έκδ. β΄, Πουρνάρα, Θεσσαλονίκη, 2003, σελ. 71-73).
Και ο αείμνηστος καθηγητής Κωνσταντίνος Μουρατίδης: "Στην Ορθοδοξία προέχει η αλήθεια και έπεται η πλειοψηφία. Όταν υπάρχει αντίθεση της πλειοψηφίας προς την αλήθεια, τότε ισχύει, το περιώνυμο αξίωμα: "Ο είς και η αληθεία αποτελούν την πλειοψηφία"! Οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας, όχι μόνο δεν υπετάγησαν στην πλειοψηφία, ακόμη και στην παμψηφία συνοδικών αποφάσεων, όταν ήσαν αντίθετες προς την Ορθοδοξία και υπεστήριζαν την αίρεση, αλλά και αντιτάχθησαν μέχρις εσχάτων και εις το τέλος η Αλήθεια και η Ορθοδοξία εθριάμβευσαν" ( http://agonasax.blogspot.gr/2011/05/blog-post.html ).
[6] Βλ. ερμηνεία στο Αγίου Νικοδήμου, Πηδάλιον, δ΄ έκδ., Αθήναι, 1886, σελ. 114 και 339.
[7] P.G. 26, 957-960. 
[8] http://www.impantokratoros.gr/C9EA82EA.el.aspx




ΠΗΓΗ: ''ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ''

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου

 
Top