Αναγνώσαμε το νέο άρθρο του Αρχιμ. Παΐσιου Παπαδόπουλου και συμφωνούμε ως επί το πλείστον με το πνεύμα και τα γραφόμενά του. 

Όντως στερούμαστε διακρίσεως και πόσο μάλλον όταν η ευλογημένη αυτή ''διάκρισις'' είναι και προ-τελευταία εις την Κλίμακα των αρετών. Αμέσως μετά, τελευταία, είναι η ουσία όλων των αρετών, το κορύφωμα, που είναι η ευλογημένη ''αγάπη''. 

Ως προς το λεχθέν:

«Εκ του παλαιού ημερολογίου μας προτάσσετε τους επισκόπους σας για να έρθουμε σε κοινωνία μαζί τους. Ποιούς από όλους; Διότι με το να υπάρχουν κάπου δέκα παρατάξεις που η μία αναθεματίζει την άλλη, υπάρχει πρόβλημα στο να κάνει κανείς διάλογο προκειμένου να διακρίνει τα φρονήματα της κάθε μερίδος. Επομένως, αν όντως επιθυμείτε να συνενοηθούμε, βγείτε έξω της "παρεμβολής", δηλαδή έξω από τα παραταξιακά σας στενά πλαίσια, βρείτε τα μεταξύ σας, για να μπορούμε και εμείς να επικοινωνήσουμε μαζί σας για να γίνει διάλογος»

Έχουμε να σας πούμε ότι τα ιστορικά στοιχεία της παλαιοημερολογιτικής ενστάσεως δεικνύουν ξεκάθαρα την απάντηση. Ερευνήστε τα και πείτε μας τι αντιληφθήκατε από την μελέτη σας. Εν πάση περιπτώση όμως, συμφωνούμε στα υπόλοιπα.

Την μόνη ένσταση που έχουμε είναι προς το λεχθέν:

«Να σημειώσω δε επίσης ότι το πρώτο πρόβλημα που θα έχουν οι επίσκοποί σας αν θελήσουν να κάνουν έναν πραγματικά γόνιμο διάλογο  με όσους διακόψαμε κοινωνία με την αίρεση θα είσθε εσείς, διότι θα εμμένετε με πείσμα όχι στα της πίστεως αλλά στα εγωϊστικά φρονήματά σας».

Να είσθε σίγουρος π. Παΐσιε ότι εμείς που έχουμε τα ιστολόγια, όχι μόνον δεν θα δημιουργήσουμε πρόβλημα, αλλά θα χαρούμε ιδιαιτέρως δι΄ αυτήν την κίνηση. Όσο δια τα ''εγωϊστικά μας φρονήματα'', με τις ευχές σας θα προσπαθήσουμε, αν όχι να τα εκκόψουμε παντελώς, τουλάχιστον να τα μειώσουμε, διότι η εκκοπή των παθών χρειάζεται πολύ μεγάλο αγώνα έως το τέλος αυτού του μάταιου βίου που διανύουμε. Οπότε χρειαζόμαστε τις ευχές κάθε αγνού και παραδοσιακού κληρικού.

Δεν θα σχολιάσουμε κάτι άλλο εφ΄ όσον συμφωνούμε εις τα περισσότερα γραφόμενα. Σας συγχαίρουμε δια τις διευκρίνισεις σας, θα ρίξουμε τους τόνους, και αναμένουμε τον διάλογο, διότι όπως και εσείς ο ίδιος γράφετε:

«Αυτός είναι ο διάλογος που χρειάζεται να γίνει τώρα με το παλαιό και όχι με τους αιρετικούς».

Εύγε δια το πνεύμα σας (το οποίον αντιλαμβανόμαστε πλήρως), αλλά και τα γραφόμενά σας! 

Ευχόμαστε μόνον το πνεύμα αυτό να είναι αληθές, διότι και παλαιότερα έχουμε δει παρόμοιες δηλώσεις ''αντιοικουμενιστών'', αλλά μετά από κάποιο χρονικό διάστημα γίναμε και πάλι «σχισματικοί» ευρίσκοντας τους εαυτούς μας «εκτός Εκκλησίας», κατά τους λόγους των πάλαι ποτέ υπερασπιστών μας!


2 comments:

  1. Σεβαστέ Πατέρα Παϊσιε από τα μέχρι σήμερα κείμενά Σας έχω διαπιστώσει ότι ενδιαφέρεσθε ειλικρινά για την Ορθοδοξία και την Ενότητα των αληθινών Ορθοδόξων βλέποντας τα πράγματα και γεγονότα από το πρίσμα της Ορθόδοξης Πίστης και Παράδοσης και όχι όπως άλλοι από το πρίσμα των προκαταλήψεων και ιδεοληψιών κάποιων προγενέστερων Υμών Κληρικών, οι οποίοι στην εποχή τους είπαν και έγραψαν πολλά περί των θεμάτων αυτών ( Οικουμενισμός και θέματα που αφορούν τους Παλαιοημερολογίτες) , αλλά μέχρι το τέλος της ζωής τους παρέμειναν συνοδοιπόροι Εκκλησιαστικά των Αποστατών της Πίστεως και δεν βρήκαν το θάρρος, παρά τις αντιρρήσεις τους, να πολεμήσουν με Εκκλησιαστικό τρόπο ( διακοπή Εκκλησιαστικής Κοινωνίας ) τους τολμητίες Φιλοοικουμενιστές και φιλαιρετικούς. Αν και ανήκω στους ΓΟΧ Ελλάδος, στην μεγάλη Μερίδα των ΓΟΧ Ελλάδος, παραδέχομαι ότι στην μακρόχρονη πορεία του Εκκλησιαστικού μας κινήματος έγιναν και λάθη κάποιες φορές σοβαρά λάθη, όπως το θέμα της Εγκυρότητος των Μυστηρίων του Νέου, αν και πρώτος παραβάτης στο θέμα αυτό, από το 1926 και μετά, υπήρξε η Διοίκηση της Επίσημης Εκκλησίας της Ελλάδος ( Νέο ) που υποστήριξαν με λόγια και έργα διωγμών τις ίδιες βλασφημίες εναντίον των Μυστηρίων των ΓΟΧ και των Κληρικών τους. Αυτό βέβαια είναι ένα ελαφρυντικό για όσους από τους ΓΟΧ ακολούθησαν αμυνόμενοι τον ίδιο ολισθηρό δρόμο, αλλά δεν τους απαλλάσσει από το γεγονός ότι ουδείς τους επέβαλε να αγωνισθούν για την Εκκλησία παρά μόνο η συνείδησή τους και αφού αποφάσισαν να αγωνισθούν δεν είχαν κανένα δικαίωμα να γίνουν ορισμένοι, ευτυχώς όχι όλοι, βασιλικότεροι του Βασιλέως. Στο αδίκημα αυτό που συνιστά προσβολή στον Χριστό μας και Στο Άγιο Πνεύμα υπέπεσαν και οι δύο πλευρές(Νέο και Πάτριο) με λόγους, γραπτά κείμενα και έργα. Έχουν δυστυχώς γίνει και από τις δύο πλευρές Αναβαπτισμοί που δεν δικαιολογούνται και Αναμυρώσεις η δε Επίσημη Εκκλησία ξεπέρασε τους ΓΟΧ στο θέμα αυτό έχοντας κάνει και Αναχειροτονίες κληρικών που προσήλθαν από τους ΓΟΧ και είχαν λάβει την αρχική τους χειροτονία από Επισκόπους των ΓΟΧ με Αποστολική Διαδοχή. Το τελευταίο συνιστά σε όλη την πληρότητα του Βλασφημία Του Αγίου Πνεύματος. Όμως το ζητούμενο δεν είναι ποιός έσφαλε περισσότερο, αλλά το τί πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα, ώστε κάποια ημέρα οι αληθινοί Ορθόδοξοι, ανεξαρτήτου προελεύσεως, να βρεθούμε μαζί και τότε από μία αληθινή Πανορθόδοξη Σύνοδο όχι φιλοοικουμενιστών και φιλαιρετικών, αλλά Ορθοδόξων, να ληφθούν οι σωτήριες για Την Ορθόδοξη Εκκλησία Αποφάσεις. Έχοντας στη συνείδησή μου αυτό τον σκοπό ως πρώτη προτεραιότητα, συμφωνώ με το πνεύμα του κειμένου που δημοσιεύσατε, ελπίζω ειλικρινά να εκφράζει και τους Αγιορείτες Αποτειχισμένους, όπως γράφετε στο κείμενό Σας, και εύχομαι κάποια ημέρα, με Την Χάρι Του Χριστού μας, όλοι όσοι βγήκαμε στον αγώνα χάριν Εκείνου και όχι χάριν του εαυτού μας, να συναντηθούμε στην μία Εκκλησία, που είναι η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, Των Μαρτύρων, Των Οσίων , Των Δικαίων , Των Πατέρων, Των Ορθοδόξων.( Πολυμενόπουλος Διονύσιος )

    ΑπάντησηΔιαγραφή

 
Top