Ο Μητροπολίτης Δημητριάδος σε Ημερίδα της Καθολικής Εκκλησίας

«Β’ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΤΗΣ και ΕΛΠΙΔΑΣ».

Η ημερίδα θα πραγματοποιηθεί στο Αμφιθέατρο του Λεοντείου Λυκείου Πατησίων, Νεϊγύ 17, το Σάββατο, 9 Νοεμβρίου 2013, από ώρα 9.00 π.μ. έως 17.00 μ.μ.

Για την απήχηση που είχε στην Ελλάδα η Β’ Σύνοδος του Βατικανού, για τη νέα πνοή στην Καθολική Εκκλησία, για το ρόλο των λαϊκών, ανδρών και γυναικών στους κόλπους της Εκκλησίας και για τον Οικουμενισμό, θα μιλήσουν ο Καρδινάλιος κ. Domenico Calcagno, ο Αρχιεπίσκοπος Καθολικών Αθηνών κ. Νικόλαος, ο Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος, ο π. Μάρκος Φώσκολος, η δρ. Βασιλική Μαυροσκά καθώς  και άλλοι, ιστορικοί, θεολόγοι και λαϊκοί από όλα τα χριστιανικά δόγματα.
Η Ιερά Αρχιεπισκοπή Καθολικών Αθηνών και η Γραμματεία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων στην Ελλάδα, της οποίας μέλη είναι τα Ελληνογαλλικά Σχολεία της Ελλάδος, στο πλαίσιο του Έτους Πίστεως, συνδιοργανώνουν ημερίδα με θέμα: «Β’ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΤΗΣ και ΕΛΠΙΔΑΣ»

ΠΗΓΗ ''ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ''

Θερμό μήνυμα του Πάπα Φραγκίσκου στο ΠΣΕ

Θερμό μήνυμα προς τους συνέδρους της 10^ης Γενικής Συνελεύσεως του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών απέστειλε ο Πάπας Ρώμης Φραγκίσκος, διά του εκπροσώπου του Καρδιναλίου Κούρτ Κοχ, Προέδρου του Ποντιφικικού Συμβουλίου για την Προώθηση της Ενότητας των Χριστιανών.

Ο Πάπας Φραγκίσκος, στο μήνυμά του, εκφράζει το έντονο ποιμαντικό ενδιαφέρον του για τα αποτελέσματα του Συνεδρίου και επαναβεβαιώνει τη δέσμευση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας να συνεχίσει την μακρά συνεργασία της με το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών.

«Θέλω να πιστεύω ότι η παρούσα συνέλευση θα συμβάλει στην εδραίωση της δέσμευσης όλων των πιστών του Χριστού να εντείνουν την προσευχή και την συνεργασία, στην υπηρεσία του Ευαγγελίου και του κοινού καλού της ανθρωπότητας» σημειώνει ο Πάπας Φραγκίσκος και συνεχίζει: «Ο παγκοσμιοποιημένος κόσμος στον οποίο ζούμε απαιτεί από μας μια κοινή μαρτυρία της θεόσδοτης αξιοπρέπειας κάθε ανθρώπου και την αποτελεσματική προώθηση των πολιτιστικών, κοινωνικών και νομικών συνθηκών οι οποίες επιτρέπουν στα άτομα και τις κοινότητες να αναπτυχθούν σε συνθήκες ελευθερίας, και που υποστηρίζουν την αποστολή της οικογένειας ως το βασικό θεμέλιο της κοινωνίας, εξασφαλίζουν την υγιή και ολοκληρωμένη εκπαίδευση για τους νέους, και εγγυάται για όλους την απρόσκοπτη άσκηση της θρησκευτικής ελευθερίας». Ο Πάπας Ρώμης επισημαίνει πως στο πλαίσιο της αφοσίωσης στο Ευαγγέλιο και ανταποκρινόμενοι στις επείγουσες ανάγκες της εποχής μας, καλούμαστε να προσεγγίσουμε εκείνους που βρίσκονται στο περιθώριο της Κοινωνίας και να δείξουμε ιδιαίτερη αλληλεγγύη στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού,  στους φτωχούς, στα άτομα με αναπηρία, στους ασθενείς, στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, στους ηλικιωμένους και τους άνεργους νέους.

Στην αντιπροσωπεία του Βατικανού, με επικεφαλής τον Καρδινάλιο Κουρτ Κοχ, συμμετέχουν ο Επίσκοπος Μπράϊαν Φάρελ, γραμματέας του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Προώθηση της Ενότητας των Χριστιανών καθώς και κληρικοί που παρακολουθούν τα θέματα της οικουμενικής κίνησης. Να σημειωθεί ότι η αντιπροσωπεία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας συμμετέχει με την ιδιότητα του «παρατηρητή». 

ΠΗΓΗ ''ΑΜΕΝ GR''

Παπουλάκος: Άγνωστες Προφητείες και Θαύματα!

Παπουλάκος: Άγνωστες Προφητείες και Θαύματα!

Διαβάστε την Εισαγωγή του έργου μας: «Παπουλάκος: Άγνωστες Προφητείες και Θαύματα», για τον Παπουλάκο, τον μοναχό Χριστόφορο Παναγιωτόπουλο, τον Προφήτη του Μοριά, τον οποίο κυνήγησε τόσο πολύ η τότε εξουσία, αλλά που αγάπησε με τόσο πάθος ο λαός!...

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

«Ομόφρονας έσχες, Χριστοφόρε, της Μάνης, Μορέως τε
Λαούς, κατά της αθεότητος και της κοινής συγχύσεως,
ην εν Ελλάδι έφερον άθεα γράμματα Μάουερ».

Χειμώνας καιρός!.. Τέλη του 1970 και αρχές του 1971... Καθισμένος στο τζάκι του σπιτιού μας στο Συράκοβο, μια αγροτική περιοχή του χωριού, που με γέννησε, το Βεσίνι Καλαβρύτων, έβλεπα τις φλόγες της φωτιάς να χορεύουν παιχνιδιάρικα μπροστά στα μάτια μου, ενώ την ίδια στιγμή άκουγα με μια ξεχωριστή ευχαρίστηση τα λόγια του γερο-Καρυδόγιαννη(1), ο οποίος μου διηγείτο σαν παραμύθι όλα όσα έζησε και πέρασε στη ζωή του.
Κάποια στιγμή, συνειδητοποιώντας πόσα πράγματα γνώριζε αυτός ο σεβαστός γέροντας, μου γεννήθηκε η ιδέα να γράψω την ιστορία του χωριού μου, αφού ο παραπάνω γέροντας, όχι μόνον γνώριζε πολλά ιστορικά στοιχεία, αλλά κουβαλούσε πολλά βιώματα και εμπειρίες, που συγκλόνιζαν τον όποιο ακροατή, μεταξύ των οποίων και τον γράφοντα! Αυτός και ο λόγος που γράφτηκε τελικά το βιβλίο μου «Το Βεσίνι και η ιστορία του», που μνημονεύεται σε όλα σχεδόν τα δημοσιευμένα βιογραφικά σημειώματα του συγγραφέως από το 1980 μέχρι σήμερα(2), αλλά που ως έργο υπάρχει και σήμερα σε ανέκδοτη μορφή, όπως αυτή βρίσκεται στα χέρια της ταπεινότητάς μου απαράλλαχτο κι ανέγγιχτο από εκείνη την εποχή!
Προς τα τέλη της Ανοίξεως του 1971, τελειώνοντας το παραπάνω βιβλίο, ο μπαρμπα-Γιάννης μου μίλησε και για τον Παπουλάκο, που έγινε η αφορμή για την συγγραφή πολλών άρθρων και βιβλίων(3) κατά την μακρά διάρκεια της συγγραφικής και δημοσιογραφικής μας πορείας!
Ομολογώ ότι τα όσα άκουσα γι’ αυτήν την άγια μορφή του άγνωστου καλόγερου, με σημάδεψαν σε όλη τη ζωή μου και δεν είναι λίγες οι φορές που μνημονεύω αυτόν τον μοναχό λες και εκπληρώνω το αιώνιο καθήκον μου για ένα κεράκι στη μνήμη του.
Ποιος ήταν, όμως, ο Παπουλάκος; Ποιος ήταν αυτός ο γέροντας που έκανε τόσους και τόσους ανθρώπους όχι μόνον του χωριού μου, αλλά και των γύρω περιοχών, να συγκινούνται(4) και μόνον στη μνήμη του μεγάλου αυτού προφήτη του Μοριά;

Η γιαγιά του γράφοντος Γεωργία Βάρδα-Σακκέτου-Σταθοπούλου, που του μίλαγε συνεχώς για τον Παπουλάκο, τον οποίον είχε δει και ακούσει ο πατέρας της όταν επισκέφθηκε το χωριό μας Βεσίνι Καλαβρύτων.

Ο μπαρμπα-Γιάννης δεν γνώριζε το όνομά του Παπουλάκου. Ίσως και να μου το είχε πει και να μην έδωσα τότε σημασία, διότι δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ με προφητείες. Ούτε, βεβαίως, και η γιαγιά μου η «Τσιοτσιογιωργούλα» (Γεωργία Βάρδα – Σακκέτου – Σταθοπούλου), μητέρα του πατέρα μου Παναγιώτη Σακκέτου, που μου μιλούσε συνεχώς με προφητείες του Παπουλάκου, είχε αναφέρει κάτι για την ζωή της σεβάσμιας αυτής μορφής.. Αλλ’ ούτε και ο γερο-Βαρδαναστάσης(5), αδελφός της γιαγιάς μου, είχε την δυνατότητα για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον Άγιο της Πελοποννήσου, που δεν άφηνε κουβέντα για κουβέντα χωρίς αναφορά στις προφητείες του προφήτη του Μοριά!
Το ερώτημα που με απασχολεί ακόμη και σήμερα είναι το εξής: Ήταν αυτός ο Παπουλάκος, ο κατά κόσμον Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος από ταΆρμπουνα Καλαβρύτων, ή κάποιος άλλος, που πέρασε απ’ το χωριό μας το Βεσίνι Καλαβρύτων, όπως και τόσοι άλλοι παπουλάκηδες;
Κοντολογίς, οι προφητείες, που έφθασαν μέχρι εμάς ήταν του γνωστού Παπουλάκου, που γράφουμε σ’ αυτό το βιβλίο και θεωρείται προφήτης τουΜοριά, ή μήπως κάποιου άλλου παπουλάκου, όπως για παράδειγμα του Κοσμά του Αιτωλού, που πέθανε λίγα χρόνια πριν γεννηθεί ο άγιος της Πελοποννήσου, αλλά ενδεχομένως να είχε περάσει απ’ τα χωριά μας; Και τούτο διότι πολλές προφητείες του Πατροκοσμά τις ακούμε απ’ το στόμα τουΠαπουλάκου με μικρές παραλλαγές, όπως διαπιστώνουμε διαβάζοντας το πολύ σημαντικό βιβλίο του Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη: «Κοσμάς ο Αιτωλός»(6).
Αυτό, βεβαίως, θα φανεί αμέσως στην πορεία της παρούσης ερεύνης, που ως ιστορική πραγματεία κρατάει στα χέρια του ο αναγνώστης και η αναγνώστρια και το συμπέρασμα θα το βγάλουν αβίαστα οι άνθρωποι, που μου κάνουν την τιμή να διαβάζουν αυτό το βιβλίο.
Εκείνο, όμως, που θυμάμαι είναι ότι κρατούσα τις προφητείες, που μου εδιηγείτο ο μπάρμπα-Γιάννης, σε διάφορες πρόχειρες σημειώσεις, διότι είχα τελειώσει την συγγραφή του ιστορικού βιβλίου για το χωριό μου και ήδη ήμουν έτοιμος ν’ αναχωρήσω για την Αθήνα όπου με είχαν ειδοποιήσει για εργασία, όπως έγινε την 26ην Ιουλίου 1971 στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά.
Θέλω, όμως, να είμαι ειλικρινής με τους φίλους αναγνώστες και τις φίλες αναγνώστριες και για έναν ακόμη λόγο:
Εκείνο που με έκανε επιφυλακτικό και να μην επιθυμώ την δημοσίευση αυτών των προφητειών μέσα στο βιβλίο μου για το Βεσίνι Καλαβρύτων, ήταν επειδή ο μπάρμπα-Γιάννης είχε, πέραν των άλλων, και έναν ποιητικό οίστρο λέγοντας ορισμένα πράγματα σε ποιητική (έμμετρη) μορφή, δεδομένου ότι ήξερε πάρα πολλά δημοτικά τραγούδια και είχε τη δυνατότητα να κάνει επί τόπου πολλές παραφράσεις των τραγουδιών αυτών, κάτι το οποίο υιοθέτησε και ο γράφων, που επί χρόνια ασχολήθηκε με την ποίηση, ιδίως την έμμετρη ακροστιχίδα. Έτσι, αυτές οι προφητείες του Παπουλάκου, δεν μπορούσαν να εξακριβωθούν ή να διασταυρωθούν για το πώς ακριβώς ειπώθηκαν από τα χείλη του Παπουλάκου ή του όποιου παπουλάκου στα χωριά της Πελοποννήσου και ιδίως της επαρχίας Καλαβρύτων και πώς ακριβώς διαδόθηκαν από στόμα σε στόμα, διότι ούτε βιβλία είχαμε να διαβάσουμε, ούτε γνωρίζαμε τίποτε περί δημοσιεύσεως παρομοίων προφητειών.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο, που με έκανε διστακτικό και που πρέπει να σημειώσω, είναι το γεγονός, ότι ήταν παρακινδυνευμένο για την εποχή εκείνη να λες πράγματα, που σήμερα είναι αυτονόητα, όπως για παράδειγμα η κλωνοποίηση ή τόσες άλλες επιστημονικές ανακαλύψεις, που μιλάμε στο άρθρο μας: «Από τον Παπουλάκο στη σημερινή εποχή!..».

Αριστερά: Κρίστιαν Μπάρναρντ (1922-2001). Ο διάσημος φιλέλλην καρδιοχειρουργός που έκανε την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς σε άνθρωπο! Τιμήθηκε από την Ελληνική πολιτεία, που του έδωσε την ιδιότητα του Έλληνα πολίτη, ενώ ο γράφων είχε την ευκαιρία να τον γνωρίσει προσωπικά στο Ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία», λίγο πριν τον θάνατό του. (Η φωτογραφία είναι από την Εγκυκλοπαίδεια «Μαλλιάρης-παιδεία»). Δεξιά: Ανδρέας Τζάκης, ο διάσημος Έλληνας χειρουργός, που θέλησε να κάνει μεταμόσχευση ήπατος στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ Χριστόδουλο, στο Μαϊμι, τον Οκτώβριο του 2007, έστω και χωρίς επιτυχία, λόγω της προχωρημένης νόσου.

Ρωτώ, λοιπόν, τους καλόπιστους αναγνώστες: Ποιος σοβαρός άνθρωπος, για παράδειγμα, θα μπορούσε να μιλήσει για την μεταμόσχευση της καρδιάς πριν εμφανισθεί στην παγκόσμια σκηνή ο Κρίστιαν Μπάρναρντ, αυτή η μεγάλη μορφή της καρδιοχειρουργικής επιστήμης;
Αντιλαμβάνεται κανείς τι ρίσκο θα μπορούσε να αναλάβει ο γράφων δημοσιοποιώντας παρόμοιες προφητείες του γνωστού μας Παπουλάκου ή του όποιου παπουλάκου χωρίς τον κίνδυνο να χαρακτηρισθεί τουλάχιστον γραφικός!
Μετά από τόσα χρόνια κι ενώ όλα αυτά κατακάθισαν στο μυαλό μου, θα έλεγα ότι οι προφητείες, που άκουγα τότε από τον μπαρμπα-Γιάννη και έγραφα το βιβλίο μου (1970), πρέπει να είχαν ενισχυθεί ως επιχειρηματολογία, από το γεγονός ότι ο Κρίστιαν Μπάρναρντ(7), που γνώρισα προσωπικά πολύ αργότερα στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» των Αθηνών, ήδη είχε πραγματοποιήσει την πρώτη στον κόσμο εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς το 1967 στο Κέιπ Τάουν, ενώ τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου είχε κάνει την πρώτη μεταμόσχευση ξένης καρδιάς σε άνθρωπο!
Φαίνεται, ότι το γεγονός αυτό είχε προβληματίσει πολλούς διαβασμένους ανθρώπους του χωριού μας, που έρχονταν ως παραθεριστές τα καλοκαίρια και γνώριζαν πολύ καλά την Ελληνική Μυθολογία, ό,τι καλύτερο δηλαδή για τους μύθους, τις ιστορίες και τις προφητείες, που μου έλεγε συνεχώς ο μπάρμπα-Γιάννης, από τον Ηρακλή μέχρι τον Παπουλάκο!
Όλα αυτά, όμως, απασχολούσαν τους «ειδικούς» και όχι ένα εικοσάχρονο παιδί, που κοίταζε πώς να βρει έναν τρόπο να βγάλει το ψωμάκι του και όχι … πώς θα έρθει ο κόσμος ανάποδα, ή μιλώντας και γράφοντας για πράγματα, που δεν μπορούσε να τα χωρέσει τότε το μυαλό ενός νεαρού και άδολου ανθρώπου.
Σήμερα, ασφαλώς, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα γιατί πολλές επιβεβαιωμένες προφητείες του όποιου Παπουλάκου ή παπουλάκη έχουν επαληθευτεί και πολλά πράγματα θεωρούνται αυτονόητα.

Ο χάρτης με τις δύο πρώτες περιοδείες του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, όπου η δεύτερη εμφανίζει τον Πατροκοσμά να περνά από τα μέρη της Αχαΐας.

Θα επαναλάβω, όμως, την φράση «του όποιου Παπουλάκου ή Παπουλάκη», διότι στην πορεία της δικής μας συγγραφικής και ιστορικής διαδρομής,απεδείχθη ότι παπουλάκηδες (καλόγεροι με προφητικό η όχι χάρισμα) υπήρχαν πάρα πολλοί στην Πελοπόννησο και δεν ήταν μόνον ο Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος, από τα Άρμπουνα Καλαβρύτων, που γράφουμε σ’ αυτό το βιβλίο.
Ενδεχομένως, όπως γράψαμε προηγουμένως, να είχε περάσει από τα χωριά μας και ο ίδιος ο Κοσμάς ο Αιτωλός, δεδομένου ότι μέσα στο βιβλίο του Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου, Μητροπολίτου Φλωρίνης: «Κοσμάς ο Αιτωλός 1714-177», υπάρχει ένας χάρτης της δεύτερης περιοδείας τουΠατροκοσμά (1763-1773) όπου δείχνει τον μεγάλο αυτό προφήτη του Γένους να περνά από το Νομό Αχαΐας, όπου και τα χωριά τα δικά μας!

Πολλοί, λοιπόν, οι παπουλάκηδες!… Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι ο ίδιος ο μπαρμπα-Γιάννης μου ανέφερε ένα περιστατικό, που έχει να κάνει με ένα πρόσωπο του γενεαλογικού μου δένδρου, του περίφημου αγωνιστή του ’21 και μετέπειτα «λήσταρχου» Κατσιαβόγιαννη, του οποίου η ιστορική αναφορά υπάρχει μέσα στο βιβλίο μας «Το Βεσίνι και η ιστορία του» (8).
Τα λέγω αυτά διότι ήταν μια συνήθεια της εποχής εκείνης, πολλοί γέροντες η γερόντισσες, για διάφορους προσωπικούς ή συνειδησιακούς λόγους, να γίνονται μοναχοί (Παπουλάκηδες ή Καλόγριες), όπως και ο παππούς της μητέρας μου Κανέλλας Ζαφειροπούλου - Σακκέτου, ο περίφημος στην περιοχή «Χατζηαράπης»(9), που πέθανε ως καλόγηρος στο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής στη Βάχλια (10), παρά το γεγονός ότι είχε οικογένεια και παιδιά. Κι όμως!.. «Παπουλάκη» τον φώναζαν κι αυτόν!..
Βεβαίως, για μοναχούς «παπουλάκηδες» κάνουν λόγο και άλλοι ιστορικοί, όπως γράφουμε σε ειδικό κεφάλαιο σ’ αυτό το βιβλίο: ΘεόδωροςΡηγόπουλος, γραμματεύς των Κολοκοτρωναίων και του Νικηταρά, Μπάμπης Άννινος, Κωστής Μπαστιάς, Κώστας Σαρδελής, με τον οποίον κάναμε και εκπομπές στην τηλεόραση, Δημήτρης Τσάκωνας, Ανδρέας Νασιόπουλος, π. Νεκτάριος Μουλατσιώτης, Αθανάσιος Καψιώτης, και τόσοι άλλοι. Οι περισσότεροι τον τιμούν και μάλιστα με δέοντα σεβασμό, κάποιοι άλλοι, όμως, τον ειρωνεύονται, όπως για παράδειγμα ο Μπάμπης Άννινος (11), που έγραψε πολλά εις βάρος του μεγάλου αυτού προφήτη του Μοριά.
Όμως, «η τάσις προς το ειρωνεύεσθαι και κακολογείν είναι ένδειξις κακής ανατροφής», έλεγαν οι πρόγονοί μας(12). Και ίσως αυτό να το αγνοούσε οΜπάμπης Άννινος, που δεν θέλησε να σκύψει περισσότερο στο έργο ενός Παπουλάκου, παρά το γεγονός ότι ήταν σύγχρονός του και παρά το γεγονός ότι ο ίδιος υποστηρίζει ότι: «Ο λαός του συμπαραστάθηκε. Η εξουσία τον κατεδίωξε»(13)
Ήταν απαίδευτος ο Παπουλάκος, λέει ο Μπάμπης Άννινος!.. Αγράμματος, δηλαδή!..
Μα τόσοι και τόσοι άγιοι δεν ήσαν απαίδευτοι και αγράμματοι; Το Αγιολόγιον της Ορθοδοξίας μας είναι γεμάτο από παρόμοιους ανθρώπους! Είχαν, όμως, το χάρισμα του Θεού να επικοινωνούν με τον κόσμο και να τον διδάσκουν με τα θεία λόγια της Αγίας Γραφής, το «Βαγγέλιο», που λέγανε οι φτωχοί κι αγράμματοι πατεράδες μας!… Κι αφού έτσι είχαν τα πράγματα γιατί οι υμνογράφοι της Εκκλησίας μας του αφιέρωσαν ολόκληρες ακολουθίες, παρακλητικούς κανόνες και τόσους ωραίους ύμνους; Μήπως διότι η σοφία αυτού του απλοϊκού γέροντα ξεπερνούσε σε βαθμό ευφυίας ορισμένους «γραμματιζούμενους» της εποχής εκείνης, που έσπερναν παντού τα λεγόμενα «άθεα γράμματα»;
«Χάρις εν σοι εδόθει κλεινέ, του διηγείσθαι μεγαλεία του πλαστού σου, παρά τους σοφούς ποιούντος, Γεννησαρέτ αλιείς, και μωρά του κόσμου προεκλέξαντος, στομώσαι σοφούς της γης, δυνατούς αφοπλίσασθαι, και πάντας όσοι την τε πίστιν διώκουσι, και την αίρεσιν εισηγούνται οι πάντολμοι. Όθενκαι συ κατήσχυνας, στομώσαι τους άθεα γράμματα φέροντας ώδε, εν τη κυτίδι του πνεύματος, και μη εδραιώσαι εν καρδίαις του λαού σου τα ιερά αυτά»!

Αλλά δεν πειράζει!… «Από τους διαβασμένους θα σας έρθει το κακό», έλεγε ένας άλλος Παπουλάκος, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, που πέθανε λίγα χρόνια πριν γεννηθεί ο Παπουλάκος του Μοριά(14). Κι αυτό το βλέπουμε σήμερα!.. Το νιώθουμε!… Το βιώνουμε!.. Το ζούμε με όσα μας «διδάσκουν» οι λεγόμενοι «διαβασμένοι», «διανοούμενοι» και «μορφωμένοι»!..
Θεέ μου!.. Πόσο δίκιο είχε ο Παπουλάκος!...
Ακόμη περισσότερο όταν αυτά τα γεγονότα γινόντουσαν σε μία εποχή που ενώ ο κόσμος ήταν πιστός στον Χριστό, η επίσημη πολιτεία γκρέμιζε τα «βλαπτικά» μοναστήρια και άρπαζε ακόμη και τα καντήλια!
Ας θυμηθούμε για λίγο τι γράφει ο Κωστής Μπαστιάς μέσα στο βιβλίο του «Παπουλάκος» όπου ο Άγιος της Πελοποννήσου, που τότε τον έλεγανΧριστοπανάγο, ρωτώντας έναν ιερωμένο της εποχής, τον πατέρα Ιγνάτιο, γιατί ξεκληρίζεται η Ορθοδοξία, λαμβάνει την ακόλουθη απάντηση: «Γιατί η Αθήνα είχε πάρει την απόφαση να κλείσει πολλά μοναστήρια. Τάβρισκε περιττά και βλαφτικά…»(15)

Λένε πολλοί: «Μα γιατί, κύριε Σακκέτο, ασχολείσθε με προφητείες, ενώ θα μπορούσατε να ερευνήσετε κάτι άλλο, πιο επίκαιρο;».
Η απάντησή μου είναι ότι: Πιο επίκαιρος και διαχρονικός από τον Παπουλάκο δεν υπάρχει σήμερα!.. Κι όχι μόνον!..
Πολλοί άλλοι ερευνητές, λόγιοι ή ιστορικοί (και δεν μιλάω για ιερωμένους που είναι η φύση της αποστολής τους αυτή), έχουν ασχοληθεί με προφητείες ή έχουν ονομάσει τα έργα τους με τίτλο, που έχει σχέση με τις προφητείες. Να θυμίσω μερικούς;
 Ο Θεμιστοκλής Αθανασιάδης Νόβας (1896-1961) έχει γράψει το έργο: «Ψυχάρης: Ο ένοπλος προφήτης του δημοτικισμού».
 Ο Χρήστος Γιανναράς (1935- ) έχει γράψει το έργο: «Η κρίση της προφητείας».
 Ο Χρήστος Ζαλοκώστας (1896-1975) έχει γράψει το έργο: «Σωκράτης: Ο προφήτης της αρχαιότητας».
 Ο Κωστής Παλαμάς (1859-1943) έχει γράψει ποιητικό έργο με τίτλο: «Προφητικός».
 Ο Άγγελος Σικελιανός (1884-1951) έχει γράψει τραγωδία με τίτλο «Σίβυλλα».
 Η Μελισσάνθη (Ήβη Κούγια - Σκανδαλάκη: 1907-1990) σε μία από τις ποιητικές συλλογές της έχει τον τίτλο: «Προφητείες» .
 Ο Βασίλης Λιάσκας (1913-1982) έχει γράψει το έργο: «Προφητεία ή ο μεθυσμένος βάτραχος».
 Η φιλόλογος Πόπη Πασπαλιάρη έχει γράψει έργο για τον Νικόλαο Καβάσιλα(16) και για το πώς η μεγάλη αυτή μορφή προέβλεψε την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως και ζήτησε την μεταφορά της Βασιλεύουσας στην αρχαία Ολυμπία!
 Αλλά και πλήθος άλλων συγγραφέων και ιστορικών έχει ασχοληθεί με ιδιαίτερο ζήλο στο θέμα των προφητειών, όπως αναφέρουμε λεπτομερώς στο τέλος του βιβλίου με την Βιβλιογραφία μας.

Παραδίδω, λοιπόν, το έργο τούτο με την διαβεβαίωση, ότι γράφτηκε με πόνο ψυχής και κατάθεση καρδιάς!.. Είναι το μόνο κεράκι που μπορώ ν’ ανάψω στη μνήμη του Παπουλάκου μας, που με τόσο πάθος μου μίλησε ο γερο-Καρυδόγιαννης, η γιαγιά μου, η μάνα μου, ο πατέρας μου και τόσοι άλλοι!.. Είναι το μόνο κεράκι που μπορώ ν’ ανάψω στην Παναγία για όλους αυτούς, που ασχολήθηκαν με την αγία αυτή μορφή του Μοριά, όπως για παράδειγμα ο κοσμαγάπητος π. Νεκτάριος Μουλατσιώτης, που ανέδειξε, πέραν των άλλων, και την χριστιανική μουσική σε ένα άλλο τιμητικό βάθρο τουΕλληνο-Ορθοδόξου Πολιτισμού! Κι όλα αυτά όταν θυμάμαι με συγκίνηση το γεγονός, ότι ο ίδιος ο Παπουλάκος χόρευε σαν άκουγε τον ταμπουρά, όπως διηγείται ο Θεόδωρος Ρηγόπουλος στα Απομνημονεύματά του!
Και για έναν ακόμη λόγο:
Όταν κάποια στιγμή θέλησα να γράψω ένα άρθρο(17) για μία προφητεία του Παπουλάκου ή κάποιου άλλου Παπουλάκη σχετικώς με έναν δούλο του Χριστού που θα έρθει να σώσει την Εκκλησία μας και ο άδολος συνειρμός του γράφοντος πήγε με κάποιον προβληματισμό στον σημερινό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κκ Χριστόδουλο (δούλος Χριστού > Χριστού δούλος > Χριστόδουλος;), μετά μεγάλης θλίψεως διαπίστωσα την οργίλη αντίδραση ενός ατόμου, ο οποίος προφανώς, για δικούς του λόγους (ίσως να μιλούσε και την «φωνή του Κυρίου του») θέλησε να με πάρει στο τηλέφωνο και να αντιδράσει για όσα έγραψα, με φανερή την πρόθεσή του να με «πείσει» να μη ξαναγράψω καλά λόγια για τον σημερινό Προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας, που αυτήν την ώρα, κατά την οποίαν γράφονται αυτές οι αράδες, δοκιμάζεται με το μεγάλο πρόβλημα της υγείας του και βρέθηκε στο Μαϊάμι για μεταμόσχευση ήπατος, που τελικώς δεν έγινε και ο Θεός πλέον γνωρίζει τι θα αποφασίσει για τον άνθρωπο, που σήκωσε στους ώμους ένα βαρύ φορτίο του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας!..
Τι άλλο μπορώ να πω ή να υποθέσω; Προσπάθεια φιμώσεως της όποιας αλήθειας; Επιχείρηση αποπροσανατολισμού του κόσμου, συσκότιση, ασάφεια, παραπλάνηση ή συγκάλυψη της ιστορικής αλήθειας; Δεν ξέρω.
Ένα μονάχα, όμως, μπορώ να πω ως άλλη μια κατάθεση καρδιάς:
Θέλω να ευγνωμονήσω πολλούς ανθρώπους, που με βοήθησαν σ’ αυτήν την προσπάθειά μου, ιερωμένους και ιστορικούς ή άλλους λόγιους και επιστήμονες, όπως και τους Εκδοτικούς οίκους «Δομή» και «Μαλλιάρης - παιδεία», που αποτελούσαν για τον γράφοντα την προέκταση της πένας του, δεδομένου ότι είχα την δυνατότητα της άμεσης αναζήτησης και διασταύρωσης των στοιχείων, που επιθυμούσα, σε συνδυασμό με τις πανέμορφες εικόνες, που διάνθισαν τα κείμενά μου. Ο Θεός να τους φωτίζει και να τους χαρίζει δύναμη και υγεία, για να συνεχίζουν το θεάρεστο και ψυχωφελές έργο τους για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία! Εύγε!..
Θα κλείσω την εισαγωγή μου λέγοντας προς τους αναγνώστες τα εξής:
Έλληνες και Ελληνίδες, μην ακούτε τις όποιες παραπλανητικές σειρήνες, που με τον άλφα ή βήτα τρόπο προσπαθούν να σας παρασύρουν για να γονατίσετε κάτω από το βάρος των δήθεν αποκαλύψεων και των όποιων αντιχριστιανικών ή ψευδοπροφητικών κειμένων, δεδομένου ότι μόνον δια του φόβου και της αγωνίας μπορούν να σας ελέγχουν!
Ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία, όπως ολόκληρη η ανθρωπότητα, διαβαίνουν αυτή τη στιγμή μια νέα Ερυθρά Θάλασσα, με όλους τους κινδύνους, που εγκυμονεί η προσπάθεια αυτή. Περνάμε πολλές δυσκολίες και ενδεχομένως να περάσουμε κι άλλες πιο οδυνηρές!.. Το τέλος, όμως, θα είναι θριαμβικό για όλους μας και δεν μπορεί ο Θεός, που άφησε τον πλανήτη να ζήσει 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια να τον καταστρέψει μέσα σε λίγα χρόνια!.. Ο νέος Ανθρώπινος Πολιτισμός βρίσκεται ήδη προ των θυρών μας!
Ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο κι αυτό θα το διαπιστώσουμε όλοι μας μέσα σε λίγα χρόνια με όλα όσα θα συμβούν από τον ίδιο τον άνθρωπο, που η ανάγκη για επιβίωση θα τον κάνει να λάβει τα απαραίτητα μέτρα, ώστε όχι μόνο να νικήσει, αλλά και να θριαμβεύσει! Αρκεί να έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό, πίστη στις δυνάμεις μας και να αγαπάμε τους συνανθρώπους μας!
Μετά τη μπόρα έρχεται πάντα η γαλήνη, μετά την καταιγίδα η ξαστεριά και μετά την δυστυχία η ευτυχία! Θυμηθείτε αυτά τα λόγια, που σας λέω, σαν απόσταγμα των διδαχών του Παπουλάκου μας! Θυμηθείτε με! Κάτι γνωρίζω κι εγώ που σας μιλάω!…

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε για δύο λόγους: Πρώτον, για να αποδειχθεί πόσο δίκιο είχε ο Παπουλάκος, που επαληθεύτηκαν οι προφητείες του και δεύτερον για ν΄ αποδειχτεί πώς τελικά θα επικρατήσει ο Παγκόσμιος θρίαμβος και όχι η καταστροφή του ανθρώπου, όπως ακριβώς είχαν προβλέψει οιπαπουλάκηδες!
Καλή ανάγνωση, Ελληνίδες!..
Καλή ανάγνωση, Έλληνες!...
Κι όπως λέει ο ίδιος ο παρακλητικός κανόνας του Αγίου:

«Τον Χριστοφόρον, αδελφοί, επαινέσωμεν, μετά λαμπάδων φαεινών εορτάσωμεν, παμφαεστάτην μνήμην τελούντες
σεπτήν, ούτος γαρ εφώτισε τα πυκνότατα σκότη,
πρόσωπα δ’ εφαίδρυνε των προθύμως σπευδόντων,
ακουτισθήναι λόγους φαεινούς,
και προαχθήναι εις τέκνα φωτόμορφα».

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

1. Το πραγματικό όνομά του ήταν Ιωάννης Πανουτσακόπου¬λος, με το παρατσούκλι Καρυδάς ή Καρυδόγιαννης.
2. Ίδε βιβλία: «Φάκελλος: Ελληνικό Θέατρο», Αθήνα 1980, «Υμνώντας τις Μούσες μου», Αθήναι 1981, «Για τον κλάδο της νίκης», Αθήναι 1982, κ.α.
3. Ίδε άρθρα μου στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Νέοι Άνθρωποι», καθώς και το τρίτομο έργο μας «Οι Προφητείες του Ελληνισμού», Εκδόσεις Λιακόπουλος.
4. Ο γνωστός μοναχός Νεκτάριος Μουλατσιώτης, καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αυγουστίνου και Σεραφείμ του Σαρώφ, στο Τρίκορφο Δωρίδος, μέσα στο παρεμφερές βιβλίο του:«Παπουλάκος: Ο Άγιος της Πελοποννήσου», γράφει: «…Η γιαγιά δυστυχώς κοιμήθηκε, όταν εγώ ήμουν ακόμη έντεκα χρονών και έτσι δεν πρόλαβα να μάθω περισσότε¬ρα για τον μεγάλο Άγιο της Εκκλησίας μας. Ο Θεός όμως, που μας οδηγεί κατά θαυμαστό τρόπο εκεί που Αυτός θέλει, οδήγησε και τα δικά μου βήματα πριν 19 χρόνια περίπου, στην Μητρόπολη Καλαβρύτων καί Αιγια¬λείας. Εκεί έγινα μοναχός και διάκονος από τον Σεβασμιώτατο ποιμενάρχη της κ. Αμβρόσιο Λενή. Περιοδεύοντας τα χωριά και τις πόλεις της επαρχίας Καλαβρύτων, άκουσα και πάλι μετά από τόσα χρόνια για τον Άγιο Παπουλάκο. Ο πιστός λαός, μιλούσε και μιλά με πολύ σεβασμό για τον Άγιο Μοναχό που πέρασε από τα χωριά τους κηρύττοντας, κάνοντας θαύματα, και προφητεύοντας. Λίγο πιο έξω από την πόλη των Καλαβρύτων, όταν επισκέφθηκα το χωριό Άρμπουνα, οι κάτοικοι μού έδειξαν για πρώτη φορά την πατρική οικία που γεννήθηκε ο Άγιος…».
5. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αναστάσιος Βάρδας με πολλές εμπειρίες από το υπερατλαντικό του ταξίδι στην Αμερική στις αρχές του περασμένου αιώνα, ο οποίος χρησιμοποιούσε άριστα την καθαρεύσουσα, όπως τουλάχιστον αποδεικνύεται και από μαγνητοφωνημένες συνεντεύξεις, που του πήρα αργότερα, όταν άρχισα την δημοσιογραφική μου πορεία στη Σχολή Δημοσιογραφίας «Ο ΚΟΡΑΗΣ», με Διευθυντή Σπουδών τον κ. Τίτο Αθανασιάδη, σημερινό Διευθυντή της εφημερίδος «Απογευματινή».
6. Βλέπε: Επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, Μητροπολίτου Φλωρίνης: «Κοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779», Έκδοσις Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος «Ο Σταυρός», Αθήναι 1981.
7. Μπάρναρντ, Κρίστιαν (1922-2001). Διάσημος Νοτιοαφρικανός χειρουργός. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν και ειδικεύτηκε στην καρδιοχειρουργική. Το 1956 έλαβε υποτροφία για τις ΗΠΑ, όπου τελειοποίησε τις σπουδές του, και ξαναγύρισε στη Νότια Αφρική. Το 1967 πραγματοποίησε στο Κέιπ Τάουν την πρώτη στον κόσμο εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς. Το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου έκανε την πρώτη μεταμόσχευση ξένης καρδιάς σε άνθρωπο. Ο ασθενής έζησε περίπου 20 μέρες. Η δεύτερη μεταμόσχευση υπήρξε περισσότερο πετυχημένη (2 Ιανουαρίου 1968) και ο ασθενής έζησε περίπου 19 μήνες με ξένη καρδιά. Από τότε και μέχρι το 1983 ο Μπάρναρντ πραγματοποίησε πολλές μεταμοσχεύσεις καρδιάς.
8. Κατσιαβόγιαννης (Ιωάννης Κατσιαβός). Διάφοροι ιστορικοί, όπως ο Γεώργιος Παπανδρέου ή ο Κωνσταντίνος Κυριακόπουλος τον θεωρούν ως μία μεγάλη επαναστατική φυσιογνωμία, ο οποίος στα χρόνια του Όθωνα πέρασε στην παρανομία και στο τέλος έγινε κι αυτός «παπουλάκης», αφού ντύθηκε το σχήμα του μοναχού και πέθανε σ’ ένα μοναστήρι στην Ηλεία.
9. Βάχλια, η 1) Ορεινό χωριό του νομού Αρκαδίας (ύψος 620 μ.). Αποτελεί έδρα του ομώνυμου δημοτικού διαμερίσματος του δήμου Κοντοβάζαινας. Έχει 91 κατοίκους και βρίσκεταιΒΔ από το φράγμα του Λάδωνα. 2) Βάχλιας δημοτικό διαμέρισμα. Δημοτικό διαμέρισμα του δήμου Κοντοβάζαινας του νομού Αρκαδίας. Έχει δύο οικισμούς (Βάχλια και ΠέραΒάχλια) και 142 κατοίκους.
10. Τον τάφο του τον είδα προσωπικά το 1995, όταν επισκέφθηκα, μαζί με την μητέρα μου και τα ξαδέλφια μου Πόπη και Μιχάλη Θωμάκου το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής.
11. Άννινος, Μπάμπης (1842-1934). Λογοτέχνης και δημοσιογράφος από το Αργοστόλι. Εργάστηκε ως προξενικός υπάλληλος για ένα διάστημα στη Ρώμη και τη Νεάπολη. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα αφιερώθηκε στη λογοτεχνία και τη δημοσιογραφία. Με πλούσιες εμπειρίες και βαθύτατη γνώση, κυρίως των Γάλλων ρομαντικών, ο Άννινος μπήκε στη φιλολογική κίνηση, για να εντυπωσιάσει με την αφηγηματική του χάρη, τη χαριτωμένη περιγραφή του, το πηγαίο χιούμορ, που διακρινόταν για τη λεπτότητα του, τον αυθορμητισμό και την ειλικρίνειά του. Τα κυριότερα έργα του, που δημοσίευσε με διάφορα ψευδώνυμα, είναι: «Λυκαυγές» (1871), «Εδώ κι εκεί» (1884), «Αττικαί ημέραι» (1894), «Η νίκη του Λεωνίδα» (1895), «Όποιος φυλάει τα ρούχα του» και «Ζητείται υπηρέτης» (1898), «Η οικογένεια παραδαρμένου» (1913), «Νίκαι κατά βαρβάρων» (1913) κ.ά. Εξέδωσε την εβδομαδιαία σατιρική εφημερίδα «Άστυ» (1885), που πέρασε αργότερα στην ιδιοκτησία του αδερφού του Θέμου. (Εγκυκλοπαίδεια «Μαλλιάρης-παιδεία»).
12. Αναξιμένους, Τέχνη Ρητορική 35, 19.1
13. Βλέπε εξώφυλλο βιβλίου: Μπάμπη Άννινου: «Ο Παπουλάκης», Αθήναι 1925, σελίδες 7-13. Επανέκδοσις του έργου εν έτει 1995 υπό του εκδοτικού οίκου «Δημιουργία», του Αποστόλου Α. Χαρίση.
14. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός πέθανε το 1779 και ο Άγιος Χριστόφορος ο Παπουλάκος γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1780, ίσως και νωρίτερα.
15. Κωστή Μπαστιά: «Παπουλάκος», Ογδόη Έκδοσις, 1987, Έκδοσις Κληρονόμων Κωστή Ι. Μπαστιά.
16. Καβάσιλας Νικόλαος (+1401). Ανιψιός του Νείλου, διάδοχος του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης. Αναμείχτηκε στην έριδα του Ιωάννη ΣΤ’ Καντακουζηνού με τον Ιωάννη Ε’ Παλαιολόγο, καθώς και στην έριδα των ησυχαστών εναντίον του Βαρλαάμ και των ομοφρόνων του. Ιδιαίτερα διακρίθηκε για τη μυστική τάση του, που τον ανέδειξε ως έναν από τους πιο σημαντικούς μυστικούς θεολόγους της ορθοδοξίας. Στο «Περί της εν Χριστώ ζωής» έργο του ανέπτυξε τις απόψεις του, θεωρώντας πως η «εν Χριστώ» ένωση πρέπει να αρχίζει από αυτόν τον κόσμο. Άλλο έργο του είναι η «Ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας». Έγραψε και εναντίον των Λατίνων τα έργα «Έλεγχος» και «Περί εκπόρευσης του Αγίου Πνεύματος».

ΠΗΓΗ ''ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΑΚΚΕΤΟΣ: «Παπουλάκος: Άγνωστες Προφητείες και Θαύματα»

Ξεκίνησαν οι εργασίες της 10ης Γεν.Συνελεύσεως του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών στην Κορέα (ΒΙΝΤΕΟ)

 ΠΗΓΗ ΑΜΕΝ.GR''

Γενική συνέλευση Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησίων στη Κορέα

Άρχισε τις εργασίες της η Γενική Συνέλευση του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (ΠΣΕ), στην πόλη Μπουσάν της Κορέας.

Την Εκκλησία Κύπρου εκπροσωπούν ο Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασίλειος, ο Αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος Κκαράς, ο κ. Μιχάλης Σπύρου, η κα Έλενα Παπακώστα και η κα Σόνια Τζιοβάνη.  Μεταξύ των Stuarts είναι και ο κ. Μάριος Μαρκουλή.  

Προηγήθηκε η συνάντηση της Εκτελεστικής Επιτροπής, μέλος της οποίας είναι και ο Μητροπολίτης Κωνσταντίας.

Έπειτα από τις νενομισμένες εγγραφές οι εργασίες άρχισαν με την εναρκτήρια τελετή. Κύριος ομιλητής ήταν ο Πατριάρχης Καθολικός των Αρμενίων Καρακίμ. 

Στην εναρκτήρια τελετή χαιρέτησαν εκ μέρους της Κυβενήσεως της χώρας ο Υπουργός Τουρισμού καθώς και Δήμαρχος του Μπουσάν.

Ο Πρόεδρος του ΠΣΕ, Dr Walter Altman, κήρυξε την έναρξη των εργασιών της 10ης  Γενικής Συνέλευσης.

Ιδιαίτερη σημασία για την Κύπρο, είχε η παρουσίαση από την εκπρόσωπο της Εκκλησίας Κύπρου κας Σόνια Τζιοβάνη, που με σύντομο και περιεκτικό τρόπο εξήγησε την κατάσταση στην Κύπρο.

Η Εκκλησία Κύπρου μάλιστα, έχει εγκαταστήσει δικό της περίπτερο για την προβολή του Κυπριακού ζητήματος. 

Στην απογευματινή συνεδρία ο Πρόεδρος Dr Walter Altman παρουσίασε την έκθεση του. Αναφέρθηκε στο θέμα της Συνέλευσης «Θεέ της ζωής οδήγησε μας στη δικαιοσύνη και την ειρήνη».

Έκανε αναφορά στα σημερινά προβλήματα όπως την οικονομική κρίση, την ανεργία κ.λπ. 

Ο Γενικός Γραμματέας του Συμβουλίου στην έκθεση του, τόνισε τη σημασία που έχει η πραγματοποίηση της Συνέλευσης στη διχασμένη Κορέα.

Αναφέρθηκε επίσης στο θέμα και τις δραστηριότητες του ΠΣΕ αλλά και στις προοπτικές του μέλλοντος. 

Εκτός από τους εκπροσώπους των Εκκλησιών στη Συνέλευση λαμβάνουν μέρος με διάφορες ιδιότητες περισσότεροι από πέντε χιλιάδες άνθρωποι. 

Σημειώνεται, ότι πραγματοποιήθηκε διαδήλωση εναντίον της πραγματοποίησης της Συνέλευσης, από μερίδα ανθρώπων που είναι εναντίον του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών.

ΠΗΓΗ ''ΡΟΜΦΑΙΑ .GR''

Oικουμενικός Πατριάρχης προς ΠΣΕ: Οφείλουμε να εργαστούμε για την ενότητα των Χριστιανών

«Η δέσμευση του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο όραμα του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών πάντοτε ήταν ακλόνητη», τονίζει σε μαγνητοσκοπημένο μήνυμά του προς τους συνέδρους της 10^ης Γενικής Συνελεύσεως ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.Το μήνυμα του Προκαθημένου της Ορθοδοξίας μεταδόθηκε κατά την έναρξη της πρώτης Συνεδρίας στην οποία παρέστη πλήθος επισήμων της φιλοξενούσας χώρας και όλες οι αντιπροσωπείες που συμμετέχουν ως μέλη ή παρατηρητές στις εργασίες της Γενικής Συνελεύσεως.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης επισήμανε ότι το θέμα της Γενικής Συνελεύσεως περιλαμβάνει «σκοπό, προοπτική και προσευχή».

«Περιλαμβάνει  τον στόχο μας στην οικουμενική δραστηριότητα, την στάση μας στην οικουμενική δράση, αλλά και τη θεϊκή ευλογία για την οικουμενική ενότητα», ανέφερε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και υπογράμμισε ότι η δικαιοσύνη και η ειρήνη πρέπει να συνοδεύουν κάθε δράση που πραγματοποιείται. Υπενθυμίζοντας ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησία προσευχόμαστε για την ενότητα όλων, ευχήθηκε την ειρηνική επανένωση της Κορεατικής χερσονήσου αλλά και για τους χριστιανούς που αγωνίζονται για την ειρήνη και τη δικαιοσύνη στη Μέση Ανατολή.

Πρόσθεσε ότι η δικαιοσύνη και η ειρήνη - που αποτελούν τον πυρήνα του θέματος της 10^ης Γ.Σ. – φανερώνουν την ευθύνη και την σοβαρότητα που θα πρέπει όλοι να δείξουν ενώπιον των κρισίμων προβλημάτων παγκόσμιας σημασίας, όπως είναι η οικονομία και η οικολογία. «Δεν υπάρχει άνετος τρόπος για να κάθεσαι στο Σταυρό», είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης και απευθυνόμενος στους συνέδρους τόνισε πως δεν μπορούμε να παραμένουμε απαθής θεατές σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από κοινωνική αδικία και υποφέρει από δοκιμασίες και καταπίεση.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης σημείωσε ότι είμαστε υποχρεωμένοι να εργαστούμε προς την ορατή ενότητα επισημαίνοντας ότι οι προσπάθειες όλων είναι μόνο τα όργανα που υπηρετούν την ενότητα της Εκκλησίας, που  αποτελεί το μεγαλύτερο όραμα του οικουμενικού κινήματος.

Ολοκληρώνοντας ευχήθηκε, μεταξύ άλλων, να υπάρξει μεγαλύτερη κοινή μαρτυρία στον κόσμο και να ενισχυθούν οι σχέσεις του ΠΣΕ με την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία αλλά και ό,τι άλλο προωθεί την χριστιανική ενότητα και το διαθρησκειακό διάλογο.

Αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου υπό τον Σασίμων Γεννάδιο

Να σημειωθεί ότι στη Γενική Συνέλευση του ΠΣΕ συμμετέχει αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου υπό τον Μητροπολίτη Σασίμων Γεννάδιο ενώ παρίσταται ο επιχώριος Μητροπολίτης Κορέας Αμβρόσιος. Στην αντιπροσωπεία συμμετέχουν ο Μητροπολίτης Προύσης Ελπιδοφόρος, ο Επίσκοπος Πατάρων Ιωσήφ, ο Τριτεύων Πατριαρχικός Διάκονος Θεόδωρος, ο Πρωτ.Εμμανουήλ Κλάψης, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης, ο Πρωτ.Χρυσόστομος Νάσσης, ο Πρωτ.Ντάνιελ Να, ο Πρεσβ. Αλέξανδρος Χαν, ο Πρεσβ. Κωνσταντίνος Κενανίδης, η μοναχή Αγάθη Πάικ, η Καθηγήτρια στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ Δήμητρα Κούκουρα,  ο Δρ Πέρυ Χαμάλης, επίκουρος Καθηγητής Θρησκευτικών Σπουδών, ο Δρ Λουκάς Ανδριανός και η κ. Εμμανουέλλα Λαρεντζάκη, από την Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης, η Δρ Ξανθή Μόρφη και η κυρία Ιόλη Κιμιάτση. 

___________

Σημείωση: To μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη ήταν στην αγγλική γλώσσα. Η μετάφραση και η απόδοση είναι του Amen.gr

Είναι Χριστιανοί οι “Μάρτυρες του Ιεχωβά”;

Ποιοι είναι οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά»

      Ορισμένοι τους τοποθετούν ως μια αίρεση  στον ευρύτερο προτεσταντικό χώρο. Δεν πρόκειται όμως για «καθαρή» θρησκεία, αλλά για μια πολυεθνική εμπορική μετοχική εταιρεία, με τον τίτλο: «ΒΙΒΛΙΚΗ ΚΑΙ ΦΥΛΛΑΔΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΚΟΠΙΑ», η οποία εδρεύει και δραστηριοποιείται στο Μπρούκλιν των Η.Π.Α., με παραρτήματα σε όλο τον κόσμο. Ξεκίνησε τις εργασίες της το 1884 και ιδρυτής της υπήρξε ο Κάρολος Ρώσελ. Από τότε και ως τα σήμερα εκδίδει τα περιοδικά «ΣΚΟΠΙΑ» και «ΞΥΠΝΑ», με τα οποία διαδίδει σε όλο τον κόσμο τις χονδροκομμένες πλάνες της, συνοψίζοντας όλες τις αντιχριστιανικές αιρετικές διδασκαλίες του παρελθόντος. Σύμφωνα με την οργάνωση, η τυφλή πίστη στις δοξασίες της και η προώθηση των εκδοτικών προϊόντων της, είναι η «αληθινή λατρεία του Ιεχωβά»! Ονομάζονται «Μάρτυρες του Ιεχωβά» και «Χιλιαστές», από τη δοξασία τους της δήθεν «χιλιετούς βασιλείας του Χριστού στη γη». Στην αρχή ονομάζονταν «Σπουδαστές των Γραφών».  

       Σύμφωνα με τις αρχές της εταιρείας, ο Ιεχωβά διαμηνύει το θέλημά του στους ανθρώπους μέσω αυτής. Κατά συνέπεια άρνηση των δοξασιών της εταιρείας σημαίνει γι’ αυτούς άρνηση του θελήματος του Θεού. Δεν εξηγούν, όμως, αν οι ριζικές αναθεωρήσεις κατά καιρούς των δοξασιών της και οι παταγωδώς διαψευσμένες ψευδοπροφητείες της, εντάσσονται στο θέλημα του Θεού! Έχουν ορίσει πάμπολλες συγκεκριμένες χρονολογίες ότι θα ερχόταν το τέλος του κόσμου, και η «έναρξη της εγκόσμιας βασιλείας του Χριστού» και διαψεύστηκαν οικτρά. Για να δικαιολογηθούν πρόβαλλαν κατά καιρούς ορισμένες αφελείς δικαιολογίες. Χαρακτηριστική είναι η δικαιολογία τους, πως το 1914 έγινε «αοράτως» η Δευτέρα Παρουσία», κακοποιώντας φρικτά την αγία Γραφή, η οποία μας βεβαιώνει, σε πάμπολλα σημεία της, ότι το φοβερό εκείνο γεγονός θα είναι ορατό από όλη την ανθρωπότητα και θα συνταράξει ολόκληρη τη δημιουργία!

      Όπως αλλάζουν κατά καιρούς τις δοξασίες τους, αλλάζουν και ονόματα, για την εξαπάτηση των αφελών. Τελευταία θέλουν να ονομάζονται «Χριστιανοί», παρ’ όλο που στο παρελθόν θεωρούσαν «το όνομα Χριστιανός δυσώδες» (Σκοπιά, 1962,σ.143)! Το υπερτιμημένο όμως όνομα του Χριστού το φέρουν όσοι πιστεύουν στη Θεότητά Του και όχι όσοι την αρνούνται, διότι αυτοί θεωρούνται από την αγία Γραφή «αρνητές του Χριστού, αντίχριστοι» ( Α΄Ιωάν.5,20.Β΄Ιωάν.9)!

      Όχι μόνο με μπορούν να χαρακτηρίζονται, πολλώ δε μάλλον να ονομάζονται Χριστιανοί, αλλά μάλλον αλλά ομοιάζουν περισσότερο με τους μουσουλμάνους. Μια προσεκτική μελέτη των δοξασιών τους αποδεικνύει ότι οι περί Θεού, Ιησού Χριστού και Αγίου Πνεύματος διδασκαλίες τους σχεδόν ταυτόσημες. Το ίδιο ταυτόσημες είναι και οι περί «σωτηρίας» (υποταγή στο θέλημα του Θεού), οι περί ο υλικού παραδείσου, κλπ. Κατά συνέπεια θα ήταν ορθότερο να ονομάζονται «Μουσουλμάνοι Μάρτυρες του Ιεχωβά», έχοντας περισσότερη συγγένεια οι δοξασίες τους!  

     Πρόκειται επίσης για άκρως ρατσιστική οργάνωση, διότι διαχωρίζει τα μέλη της στο «Κυβερνόν Σώμα», από στον «πολύ όχλο», τους «δούλους της Βασιλείας», δηλαδή τους οπαδούς τους. Για μεν τους πρώτους «προορίζει» την «ουράνια διακυβέρνηση», για δε τους δεύτερους την «αιώνια εγκατοίκηση στη γη», την οποία θα «αποκτήσουν» με την τυφλή και άκριτη υποταγή στους πρώτους! Στα περιοδικά τους αναφέρουν πως όσοι δεν είναι υποταγμένοι στο θέλημα της εταιρείας, δεν είναι «Μάρτυρες του Ιεχωβά», «σύντομα» θα γίνει ο Αρμαγεδδών, θα σφαχτούν και θα πλύνουν τα πόδια τους εκείνοι στο αίμα των μη Χιλιαστών (Σκοπιά, 1968,σ.83)! Αυτή η προσδοκία τους είναι ένα μικρό δείγμα του μίσους που κρύβουν στην ψυχή τους για τους μη οπαδούς της εταιρείας, και μια απόδειξη του προσωπείου της «αγάπης», που «φορούν» όταν κάνουν προσηλυτισμό!  

       Συνοψίζοντας, δεν πρόκειται για θρησκεία, αλλά για εμπορική εταιρεία, η οποία εμπορεύεται έντυπα της δικής της εμπνεύσεως. Οι δε οπαδοί της πρέπει να θεωρηθούν άμισθοι υπάλληλοι της εταιρείας! Για να μπορεί να τους ελέγχει, ασκεί ισχυρότατο και μεθοδευμένο ψυχολογικό εξαναγκασμό, με το ψευτοδίλημμα: μένοντας στην εταιρεία και δουλεύοντας γι’ αυτήν σώζεσαι, κατά την «καταστροφή του Αρμαγεδδώνα»,  φεύγοντας από αυτή χάνεσαι!

Τι διδάσκουν οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά»

      Έχουν απορρίψει ολόκληρο το χριστιανικό οικοδόμημα και έχουν υιοθετήσει όλες τις αιρέσεις, που καταδίκασε στο διάβα των αιώνων η Εκκλησία μας. Ιδού μερικές από τις πλάνες τους:

1. Αρνούνται με βδελυγμία το δόγμα της Αγίας Τριάδος, το οποίο χαρακτηρίζουν ως τη «χειρότερη σατανική πλάνη»! Θεός είναι μόνο ο Πατέρας, τον οποίο ονομάζουν Ιεχωβά (αναβίωση αιρέσεων: μοναρχιανισμού, αρειανισμού, νεστοριανισμού, Ισλάμ, Ιουδαϊσμός, κλπ). 
2. Αρνούνται τη χιλιοβεβαιωμένη από την Αγία Γραφή θεότητα του Χριστού μας. Τον χαρακτηρίζουν ως το «πρώτο κτίσμα του Θεού», «αδελφό των αγγέλων» και αυτού ακόμα του Σατανά! Γεννήθηκε και έζησε ως άνθρωπος. Πέθανε και εκμηδενίστηκε στον τάφο και στη θέση του ο Θεός «ανέστησε κάποιο πνευματικό ον», το οποίο ταυτίζεται με τον αρχάγγελο Μιχαήλ! Ευνόητη είναι η πλάνη τους αυτή να δείχνει τον «αντίχριστο» (Α΄Ιωάν.2,18) (αναβίωση αιρέσεων: αρειανισμού, νεστοριανισμού, μονοφυσιτισμού, Ισλάμ, Ιουδαϊσμός, κλπ)! 
3. Αρνούνται τη θεότητα του Παναγίου Πνεύματος, καθώς και την προσωπική Του υπόσταση, θεωρώντας Το ως «απρόσωπη δύναμη του Θεού» (αναβίωση αιρέσεων: πνευματομάχων, αρειανών, Ισλαμισμός, Ιουδαϊσμός, κλπ)! 
4. Αρνούνται τη φύση της Εκκλησίας και τη δυνατότητα να γίνουν μέλη Της όλοι οι άνθρωποι, παρά μόνο οι «144.000 κεχρισμένοι»! Τη θέση της επί γης Εκκλησίας πήρε γι’ αυτούς η εμπορική εταιρεία Σκοπιά, στην οποία οφείλουν να ενταχθούν οι «δούλοι της βασιλείας» (καινοφανής παράξενη δοξασία)! 
5. Αρνούνται την αθανασία της ψυχής και ως συνέπεια την κόλαση των αμαρτωλών. Με το θάνατο οι άνθρωποι εκμηδενίζονται όπως τα ζώα, (αναβίωση αίρεσης των θνητοψυχητών)! 
6. Αρνούνται να τιμήσουν την Παναγία ως Θεοτόκο, αφού ο Χριστός δεν ήταν Θεός, και ως Αειπάρθενο (αναβίωση αίρεσης των Παυλικιανών, Καθαρών, Βογομίλων, κλπ)! 
7. Αρνούνται να τιμήσουν τους αγίους και την πρεσβεία τους στο Θεό. Αρνούνται την τιμή των ιερών λειψάνων, Ιερών Εικόνων κλπ ως δήθεν ειδωλολατρία (ακολουθούν τους αιρετικούς προτεστάντες). 
8. Υβρίζουν τον Τίμιο Σταυρό και φρίττουν στη θέα του, παρ’ όλο που το περιοδικό «Σκοπιά» τον είχε ως έμβλημά του μέχρι το 1931, θεωρώντας το ως όργανο εγκλήματος! 

Πώς να αντιδρούμε

      Είναι γνωστό σε όλους πως ασκούν οι οπαδοί της εταιρείας πιεστικό προσηλυτισμό. Χρησιμοποιούν μερικά εδάφια από την Αγία Γραφή, προκειμένου να στηρίξουν τις δοξασίες της εταιρείας και να εντυπωσιάσουν τους αφελείς. Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να παρασυρθεί όποιος δε γνωρίζει καλά την Αγία Γραφή και την ορθόδοξη διδασκαλία. Επίσης υπάρχει το ενδεχόμενο σε συνομιλία μαζί τους, δική μας αδυναμία να μεταφραστεί σε αδυναμία της Εκκλησίας μας να δώσει πειστική απάντηση στις κακοδοξίες της οργάνωσης και να σπρώξει βαθύτερα στην πλάνη τους πλανεμένους συνομιλητές του. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο όσοι δεν έχουμε την απαραίτητη κατάρτιση και ενημέρωση για τις κακοδοξίες της να τους δηλώνουμε με ευγένεια ότι δεν επιθυμούμε καμιά συνομιλία μαζί τους και επίσκεψη. Το μόνο που μπορούμε να τους βεβαιώσουμε είναι η πίστη μας και η εμπιστοσύνη μας στην Ορθόδοξη Εκκλησία, η Οποία είναι η μόνη που έχει ιστορική συνέχεια δύο χιλιάδων ετών ως τα σήμερα. Επίσης μπορούμε να τους πούμε ότι εμείς μελετούμε την Αγία Γραφή, της οποίας συγκρότησε τον κανόνα και τη διατήρησε απαραχάρακτη δύο χιλιάδες χρόνια η Εκκλησία. Αυτή την οποία υβρίζουν οι χιλιαστές ως «πόρνη Βαβυλώνα». Μέσα στην Εκκλησία βρήκαν την Αγία Γραφή οι χιλιαστές χίλια εννιακόσια χρόνια μετά για να την κακοποιήσουν, με τις δικές τους κακόβουλες μεταφράσεις και παραποιήσεις! Οποιαδήποτε άσχημη συμπεριφορά από μέρους μας προς τους χιλιαστές και προς όλους τους αιρετικούς, είναι όχι μόνο ανεπίτρεπτη από το ορθόδοξο ήθος μας, αλλά επιτείνει τον φανατισμό των αιρετικών και το ζήλο τους, διότι τους καθιστά «μάρτυρες» της δράσης τους!

Ποιο είναι το χρέος μας

       Ως συνειδητοί ορθόδοξοι πιστοί έχουμε χρέος να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους, επομένως και τους αιρετικούς. Να δείχνουμε έμπρακτα την αγάπη μας και προς τους πλανεμένους αδελφούς μας και να τους θεωρούμε ως θύματα του διαβόλου. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, μας συμβουλεύουν να αγαπάμε τους πλανεμένους και να μισούμε την πλάνη, η οποία είναι  του διαβόλου, για να αποσπάσει από την Εκκλησία του Χριστού τα πρόσωπα και να τους στερήσει τη σωτηρία. Η αγάπη μας προς τους αιρετικούς δε σημαίνει ότι μας υποχρεώνει αν κάνουμε έκπτωση στην πίστη μας.

       Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η Ορθόδοξη Εκκλησία μας είναι η Μία Εκκλησία που ίδρυσε ο Χριστός. Έχει ιστορία και ζωή 2000 ετών και είναι Εκείνη για την οποία υποσχέθηκε και διαβεβαίωσε ο Κύριος ότι «Πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής» (Ματθ16,18). Δεν σφάλει, διότι το Πανάγιο Πνεύμα που υπάρχει σ’ Αυτή Την οδηγεί» εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιωάν,16,13). Δεν κηλιδώνεται από τίποτε και από κανέναν διότι είναι το ίδιο το Σώμα του Χριστού, εφόσον «ὁ Χριστὸςἠγάπησε τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς, ἵνα αὐτὴν ἁγιάσῃ καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ρήματι, ἵνα παραστήσῃαὐτὴν ἑαυτῷ ἔνδοξον τὴν ἐκκλησίαν, μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢ ρυτίδα ἤτι τῶν τοιούτων, ἀλλ' ἵνα ᾖ ἁγία καὶ ἄμωμος» (Εφ.5,25-27). Κατά συνέπεια η προσπάθεια των χιλιαστών μετά από 1900 χρόνια να συκοφαντήσουν την Εκκλησία του Χριστού ως «πόρνη Βαβυλώνα» και να την αντικαταστήσουν με μια την εμπορική εταιρεία, αποτελεί φρικτή ύβρη κατά του Ιδίου του Χριστού, ο Οποίος, κατ’ αυτούς, αθέτησε τους λόγους Του, άφησε την Εκκλησία Του να γίνει «πόρνη» και «βύθισε» τον κόσμο στο σκοτάδι, μέχρι που ο αρχηγός της αίρεσης «έφερε» ξανά το «ζωηρότερο φως», μέσω της επιχείρησής του! Δεν υπάρχει φρικτότερη ύβρη κατά του Χριστού και της Εκκλησίας Του, η αντικατάστασή Της από το διοικητικό συμβούλιο μια εμπορικής εταιρείας!

       Καλούμε τέλος τους αδελφούς μας πλανεμένους – οπαδούς της οργάνωσης να μην αρκούνται στις ψευδόχριστες δοξασίες της και να ψάξουν και αλλού να βρουν την αλήθεια. Να συνειδητοποιήσουν ότι ενδεχομένως οι ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες της οργάνωσης να είναι οι πλάνοι των εσχάτων καιρών «για να πλανήσουν ει δυνατόν και τους εκλεκτούς» (Ματθ.24,24). Η Εκκλησία μας τους περιμένει με αδημονία για να τους βοηθήσει να ξαναβρούν την αληθινή Πίστη, που παρέδωσε ο Κύριος «εφ΄άπαξ» (Ιουδ.3), διότι Μόνη Αυτή είναι ο «στύλος και το εδραίωμα της αληθείας» (Α΄Τιμ.3,15). 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ

ΗΛΘΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΛΕΞΙΚΑ!

Για πρώτη φορά χριστιανοί και μουσουλμάνοι επιστήμονες συντάσσουν ένα λεξικό θρησκευτικών όρων και για τις δύο θρησκείες. Το Λεξικό του Διαλόγου κυκλοφορεί στα γερμανικά και σύντομα στα τουρκικά.

Ποια είναι τα κοινά σημεία μεταξύ της χριστιανικής «Δευτέρας Παρουσίας»  και της ισλαμικής «'Εσχατης Κρίσης»; Τι σημαίνουν όροι όπως «ισλαμισμός», «τζιχάντ» ή «σταυροφορίες» για τους χριαστιανούς και τι για τους μουσουλμάνους; «Δεν έχουμε κοινή θρησκευτική γλώσσα», αναφέρει ο Ρίχαρντ  Χάιντσμαν, ειδικός στη φιλοσοφία των θρησκειών, τονίζοντας πως ακόμη και ίδιες λέξεις μπορεί να έχουν εντελώς διαφορετικό νόημα από τη μια θρησκεία στην άλλη. «Ακόμη και οι καλύτεροι μεταφραστές δεν μπορούν να βοηθήσουν σε αυτό».

 Πριν από οκτώ χρόνια ο Χάιντσμαν άρχισε να επεξεργάζεται την ιδέα ενός κοινού λεξικού θρησκευτικών όρων για χριστιανούς και μουσουλμάνους, με αφορμή ένα συμπόσιο διαθρησκειακού διαλόγου στην Κωνσταντινούπολη με θέμα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Στο πλαίσιο εκείνης της συνάντησης ο Χάιντσμαν εντόπισε διάφορα μεταφραστικά και ερμηνευτικά προβλήματα, όταν έπρεπε να μιλήσει για ζητήματα συγκριτικού θρησκειολογικού περιεχομένου.

Γλωσσικό και πολιτισμικό σημείο αναφοράς

Το «Λεξικό του Διαλόγου» από το ίδρυμα θεολογικών μελετών Eugen Biser γεννήθηκε από την πρακτική ανάγκη να υπάρξει ένα κοινό σημείο αναφοράς για  όσους ασχολούνται με τη θεολογική μελέτη.

H πρώτη έκδοση του λεξικού είναι στα γερμανικά, ενώ αναμένεται να ακολουθήσει και μία δεύτερη στα τουρκικά. «Αποφασίσαμε καταρχήν να συντάξουμε αυτό το λεξικό στα γερμανικά και 

έπειτα στα τουρκικά γιατί στη Γερμανία ζουν περίπου τέσσερα εκατομμύρια μουσουλμάνοι, εκ των οποίων τα τρία κατάγονται από την Τουρκία», λέει ο Χάιντσμαν σε συνέντευξή του στην DW. «Η ενσωμάτωση στη γερμανική κοινωνία προϋποθέτει την επιτυχημένη συνύπαρξη των θρησκειών. Θα πρέπει ο ένας να είναι σε θέση να καταλάβει τον άλλο».

Για το «Λεξικό του Διαλόγου» συνεργάστηκαν 50 τούρκοι και 25 γερμανοί συντάκτες. Αποτελείται από 850 σελίδες και 660 λήμματα. Σε κάθε όρο υπάρχει δίπλα στη χριστιανική και η μουσουλμανική απόδοση.

Το λεξικό δεν απευθύνεται μόνο σε ειδικούς αλλά και σε μαθητές, εκπαιδευτικούς, πολιτικούς αλλά και ιδιωτικούς φορείς που επιθυμούν να έχουν μία αξιόπιστη βάση αναφοράς για ζητήματα θρησκευτικού περιεχομένου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η λέξη «τζιχάντ», η οποία «δεν σημαίνει μόνο 'ιερός πόλεμος', όπως είναι ευρέως γνωστό στη Δύση, αλλά πρωτίστως 'άσκηση'», λέει ο Χάιντσμαν.

Το σημαντικό αυτό έργο εκπονήθηκε με συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκή Ένωσης, της γερμανικής κυβέρνησης, του Υπουργείου Εσωτερικών αλλά και πολλών άλλων ιδρυμάτων.

Κάτι που αποδεικνύει έμπρακτα τη σημασία που πρέπει να δίνει η εκάστοτε πολιτεία στον διαθρησκειακό διάλογο ως μέσο για την επίτευξη μιας όσο το δυνατόν καλύτερης κοινωνικής ενσωμάτωσης ατόμων με διαφορετικό θρησκευτικό και πολιτισμικό υπόβαθρο.

ΠΗΓΗ ''ΡΟΜΦΑΙΑ.GR''

Τι λες μπρε Βαρθολομαίε;

Τον πατριάρχη Βαρθολαίο το συνάντησα το 2005 την τελευταία φορά που βρέθηκα στην Κωνσταντινούπολη. Τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα.


του Στρατή Μαζίδη

Από τη μια ο ιεράρχης που κοιτάζει τον ουρανό όταν του λες "και σύντομα εύχομαι ελεύθεροι" όταν μόλις δύο μέρες πριν σε μια είδηση που τότε δεν έπαιξε στην Ελλάδα, μια βόμβα μολότοφ έσκασε από την πίσω πλευρά μέσα στο γραφείο του όπου κατά τύχη δεν ήταν μέσα και από την άλλη η φωτογραφία του πάπα Ιωάννη Παύλου του Β', του διαδόχου δηλαδή αυτών που άλωσαν την Πόλη το 1204 μ.Χ., σε εξέχουσα θέση στο γραφείο του.

"Μην το βλέπεις έτσι", μου είχε πει κάποιος πατέρας, "είναι αναγκασμένοι να κάνουν τους διπλωμάτες".

Ο πατριάρχης όμως κάπου δε μας τα λέει καλά.

> Στα γεγονότα της βορείου Ηπείρου με τη λεηλασία και το σφράγισμα της ορθόδοξης εκκλησίας που θα μπορούσε να είχε παρέμβει και εμποδίσει με την παγκοσμίου ακτινοβολίας προσωπικότητα λόγω της θέσης του, απλά σίγησε.

> Στις σφαγές των ομοδόξων χριστιανών της Συρίας, ακόμη περιμένουμε μια δυναμική παρέμβασή του και κινητοποίησης της Ορθοδοξίας.

>   Πρόσφατα μας πρόετρεψε να κάνουμε υπομονή οι Ελληνες και να ανεχθούμε στωικά όχι το μαρτύριο για να μπούμε στον Παράδεισο αλλά για να ευημερούν οι βορειοευρωπαίοι.

> Και τώρα αυτό:

«Είμαστε χαρούμενοι που επισκεπτόμαστε την ανακαινισμένη οικία στη Θεσσαλονίκη του ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας, Ατατούρκ. Ευχόμενοι, ο Θεός να αναπαύει την ψυχή του, ικετεύουμε τον Μεγαλοδύναμο, οι μεταρρυθμίσεις του να ζουν για πάντα και ο λόγος του “Ειρήνη στη χώρα, ειρήνη στην Οικουμένη” όσο περνάει ο χρόνος να γίνεται πραγματικότητα. Με τις ευλογίες μας».

Ναι αυτό είναι! Πέφτουμε όλοι στα γόνατα και ικετεύουμε το Μεγαλοδύναμο να έχει δίπλα Του αυτόν, τον άθεο, που έσφαξε, βίασε, ταπείνωσε και βασάνισε τους Ελληνες της Μικρασίας! 

Να ζουν αιώνια οι μεταρρυθμίσεις του όπως εκείνη του ξεριζωμού του ελληνισμού από τις προαιώνιες εστίες του.

Ο μέγας μεταρρυθμιστής!

Τι λες μπρε Βαρθολομαίε; Τι λες μπρε; Θα σηκωθεί ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος! Ο προκάτοχός σου μπρε! Αυτό που εξορίστηκε γιατί είχε ανάστημα! Σους μπρε! Σους!

ΠΗΓΗ ''freepen.gr''

Το βίντεο για το «ΟΧΙ» που σαρώνει στο Διαδίκτυο

Ένα απίστευτο βίντεο δημιούργησαν στην Αμερική οι Έλληνες ομογενείς που έχουν δημιουργήσει έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό εν ονόματι OXI DAY FOUNDATION.

Το βίντεο είναι γυρισμένο στα Αγγλικά έχει σκοπό να ενημερώσει και να εκπαιδεύσει όλον τον κόσμο, Έλληνες και μη που δεν μιλούν ελληνικά, για την ιστορική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου που γιορτάζουμε σήμερα.

Η οργάνωση όπως οι ίδιοι αναφέρουν είναι αφιερωμένη στην ενημέρωση των Αμερικανών διαμορφωτών πολιτικής αλλά και του κοινού για τον κομβικό ρόλο που έπαιξε η Ελλάδα στην έκβαση του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου αλλά παράλληλα και την ανάδειξη σύγχρονων ηρώων που παρουσιάζουν το ίδιο θάρρος με τους τότε Έλληνες και συνεχίζουν να αγωνίζονται για την διαφύλαξη και προώθηση της δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο.

ΠΗΓΗ ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ''

Αναχώρησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης για την Πόλη

Αναχώρησε αεροπορικώς από το αεροδρόμιο «Μακεδονία» για την Κωνσταντινούπολη, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ολοκληρώνοντας την περιοδεία του στην κεντρική Μακεδονία.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κατά τη διάρκεια της παραμονής του, επισκέφθηκε το Άγιον Ορος, ενορίες και ιδρύματα της Mητρόπολης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως και της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης, όπου συμμετείχε στον εορτασμό του πολιούχου της Θεσσαλονίκης Αγίου Δημητρίου, ενώ περιηγήθηκε σε μονές και σε ιδρύματα της εκκλησίας, εκπαιδευτήρια, κ.α.

Σήμερα, τελευταία ημέρα της περιοδείας του, επισκέφθηκε τη μητρόπολη Καλαμαριάς και τη Ν. Μηχανιώνα.

ΠΗΓΗ ''ΡΟΜΦΑΙΑ. GR''

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Δ΄ ΛΟΥΚΑ

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Τι θα πει "Πανηγυρική τελετή με άρωμα Φαναρίου" ;

Πήρα αφορμή για το παρόν άρθρο από διάφορες φιλοπατριαρχικές ιστοσελίδες, που διαφημίζουν οικουμενιστικές τελετές προσδίδοντας σε αυτές τις εκφράσεις «άρωμα Φαναρίου» και «Βυζαντινή μεγαλοπρέπεια».

Τι να σημαίνει άραγε η είδηση πως στην τάδε ιερά πανήγυρη, τελέσθηκε με άρωμα Φαναρίου,  Βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και κατάνυξη ο Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός ή η Θ. Λειτουργία; 

Ο απλός χριστιανός, διαβάζοντας τις λέξεις Φανάρι και Βυζάντιο, σκέπτεται τους αρχιερείς του Οικουμενικού Θρόνου να χοροστατούν  και να ομοιάζουν με τους μεγάλους φωστήρες της οικουμένης, παλαιούς Πατριάρχες όπως τους αγίους Γερμανό και Μέγα Φώτιο. Τους ιεροψάλτες να αποδίδουν τους ύμνους και να θαρρεί πως ακούει τους μεγάλους άρχοντες του Πατριαρχικού Ναού Πέτρο Λαμπαδάριο και  Ιάκωβο Ναυπλιώτη. 

Να απαγγέλλεται ο πανηγυρικός της ημέρας και να θαρρεί πως τα χείλη του χρυσορρήμονα Χρυσοστόμου ομιλούν και δοξάζουν τον Θεό και υμνούν την Ορθοδοξία. Για τον απλό λαό μια τέτοια ακολουθία σημαίνει απόλαυση και Χάρη, ορθόδοξη πνευματική ζωή μέσα στην Εκκλησία του Χριστού. Σε μια τέτοια Εκκλησιαστική Σύναξη συναντά ο πιστός τον Ουρανό και γεύεται τις γεύσεις του Παραδείσου.

Όμως η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική σήμερα. Στους Πατριαρχικούς και δυστυχώς Οικουμενιστικούς κύκλους, Φανάρι και Βυζάντιο, προϋποθέτουν  την παρουσία πρωτοκλασάτων αιρετικών,  ταγών της παπικής και της ποικιλόμορφης προτεσταντικής θρησκευτικής κοινότητας. Σημαίνουν επαίσχυντες συμπροσευχές, ανάρμοστους εναγκαλισμούς με τους αιρετικούς εν πνεύματι δαιμονικό, κοινές αγιαστικές πράξεις που μολύνουν και αμβλύνουν το ορθόδοξο αισθητήριο του λαού.

Επειδή η πρώτη εικόνα, μας δείχνει μια Ορθόδοξη, ουράνια Εκκλησία και η δεύτερη μια οικουμενιστική, κοσμική συνάθροιση, καλούμαστε να εκτιμήσουμε το γνήσιο και αληθινό, να το αναζητήσουμε στις ορθόδοξες ενορίες, να το στηρίξουμε και να το υπερασπιστούμε. Έτσι θα γίνουμε φορείς της αμωμήτου Πίστεως και Ομολογητές του Ορθοδόξου φρονήματος.

Ταυτόχρονα καλούμαστε να αναγνωρίσουμε το πλάνο και αιρετικό, να το αναζητήσουμε μέσα στην Ορθοδοξία, να το καταγγείλουμε και να το αποφεύγουμε. Κανείς χριστιανός να μην εκκλησιάζεται σε Ναούς που συμμετέχουν παπικοί καρδινάλιοι και λοιποί αιρετικοί.

Θα πρέπει επίσης να ξεχωρίσει σε ποια ενορία ακούγεται Ορθόδοξος λόγος και σε ποια οικουμενιστικός. Ποιος ιερεύς είναι Ορθόδοξος και ποιος οικουμενιστής. Ως αρχή του να έχει ο πιστός, τη σαφή τοποθέτηση του ιερέως αν δέχεται ότι ο Πάπας έχει ιερωσύνη και αν τα μυστήρια της παπικής «Εκκλησίας» έχουν αγιαστική Χάρη. Αυτό είναι ένα ξεκάθαρο σημείο διάκρισης. Η θετική απάντηση στα παραπάνω διλλήματα, σημαίνει απλά για τον πιστό χριστιανό, απομάκρυνση από τον συγκεκριμένο ιερέα.

Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη που θα πρέπει να γνωρίζει ο πιστός. Αν δηλαδή ο ιερεύς είναι φιλενωτικός και υπέρ των πρακτικών για την ενότητα. Δεν αρκεί να δηλώνει απλά πως ο Πάπας και η «Εκκλησία» του είναι αίρεση. Θα πρέπει να ομολογεί με τη ζωή και τη στάση του πως δεν δέχεται και δε δικαιολογεί τις συμπεριφορές στους ψευτοδιαλόγους και στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών-Αιρέσεων. Να φρονεί και να κηρύττει πως οι συμπροσευχές και η συμμετοχή σε αγιαστικές πράξεις Ορθοδόξων και αιρετικών είναι  απομείωση και προδοσία της Ορθοδόξου Πίστεως.

Το ζήτημα αυτό, έχει πολύ μεγάλη σημασία για την πορεία του λαού του Θεού σε σχέση με τη Σωτηρία του. Έχει επίσης ιδιαίτερη βαρύτητα σε σχέση με την υποχρέωσή του να παραδώσει στις επόμενες γενεές την Ορθοδοξία των Αγίων Πατέρων ανόθευτη. Είναι θέμα σωτηρίας και θέμα διαφύλαξης της Πίστεως.

Οι επιλογές και οι αποφάσεις που θα λάβει είναι δυνατόν να του δημιουργήσουν στεναχώριες και προβλήματα. Ίσως γίνει στόχος οικουμενιστικών κύκλων και δέκτης χλευασμών και προσβολών. Σε όλα αυτά πρέπει να αντιπαραθέσει την Πίστη του προς τον Χριστό και την ελπίδα του στην Σκέπη της Θεοτόκου. Με υπακοή σε ορθόδοξο και απλανή πνευματικό, θα μάθει να αποφεύγει τους φιλοπαπικούς, προσφέροντας στην Εκκλησία μια σπουδαία υπηρεσία. Με αθόρυβο, ειρηνικό αλλά πολύ δραστικό τρόπο, θα αφήσει τους πλανεμένους ιερείς, αρχιερείς και πατριάρχες χωρίς ποίμνιο. Έτσι θα καταρρακώσει τις φιλοδοξίες αυτών και θα τους αναγκάσει να αρνηθούν τις πλάνες τους και να επιστρέψουν στην Εκκλησία του Χριστού.

Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης,

εφημέριος του Ιερού Βυζαντινού Ναού Προφήτου Ηλιού

της Ι.Μ. Θεσσαλονίκης

katanixis