Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος για τις σχέσεις των Ορθοδόξων με τους μη Ορθοδόξους

Στην εναρκτήρια εισήγησή του στη Σύναξη των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών στο Φανάρι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος αναφέρθηκε μεταξύ άλλων και στις σχέσεις των Ορθοδόξων με τους μη Ορθοδόξους. Μεταφέρουμε εδώ τα δύο συγκεκριμένα αποσπάσματα που περιέχουν σαφείς αιχμές εναντίον όσων αντιδρούν στα οικουμενιστικά ανοίγματα αλλά και τον σχεδιασμό για πανορθόδοξη απόφαση συνέχισης και ενίσχυσης του οικουμενιστικού βηματισμού.

Είπε λοιπόν ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος:

«Πρό πεντηκονταετίας καί πλέον, ὅτε ὁ ἀοίδιμος ὁραματιστής Οἰκουμενικός Πατριάρχης Ἀθηναγόρας

ἔκαμε τά πρῶτα βήματα, διά νά ἑνώσῃ τήν Ὀρθοδοξίαν, καθιερώθη ὁ θεσμός τῶν Πανορθοδόξων Διασκέψεων, ἀπό τάς ὁποίας προέκυψαν ἀποφάσεις κοιναί τῶν Ὀρθοδόξων ὡς πρός τά θέματα τά ἁπτόμενα τῶν σχέσεων μετά τῶν μή Ὀρθοδόξων. Αἱ ἀποφάσεις αὗται ἐθεωρήθησαν δεσμευτικαί δι᾿ ὅλας τάς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας ἐνσωματωθεῖσαι, οἱονεί, εἰς τό «ἐσωτερικόν δίκαιον» ἑκάστης ἐξ αὐτῶν. Σήμερον αἱ ἀποφάσεις αὗται ἀμφισβητοῦνται ἤ καί βάλλονται ὅλως αὐθαιρέτως καί ἀντικανονικῶς ὑπό μερίδων ἐντός τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, αἱ ὁποῖαι μερίδες, δίκην οἰκουμενικῆς συνόδου, ἀμφισβητοῦν αὐτάς προκαλοῦσαι ἀναστάτωσιν εἰς τούς κόλπους τῶν πιστῶν. Ἀτυχῶς, τό φαινόμενον τοῦτο γίνεται ἀνεκτόν καί ὑπό τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀρχῶν Ἐκκλησιῶν τινων μέ ἀπροβλέπτους συνεπείας διά τήν ἑνότητα τοῦ ποιμνίου των. Ἀλλά αἱ συνοδικαί ἀποφάσεις δέον νά εἶναι σεβασταί ὑπό πάντων, διότι μόνον τοιουτοτρόπως θά διατηρηθῇ ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας.

…

Ἀλλά καί τά ἤδη προετοιμασθέντα πανορθοδόξως θέματα περιλαμβάνουν μεταξύ αὐτῶν καί τινα, τά ὁποῖα χρήζουν ποιᾶς τινος ἀναθεωρήσεως καί ἐκσυγχρονισμοῦ ὡς διατυπωθέντα καί συμφωνηθέντα εἰς ἐποχήν παλαιοτέραν, ὅτε ἴσχυον διάφοροι συνθῆκαι καί προϋποθέσεις. Τοιαῦτα εἶναι, ἐπί παραδείγματι, τά ἀφορῶντα εἰς τάς κοινωνικάς συνθήκας τοῦ κόσμου, ὡς καί εἰς τά τῶν σχέσεων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τούς μή Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, τήν Οἰκουμενικήν Κίνησιν κ.τ.τ.. Τά κείμενα ταῦτα δέον νά ἀναθεωρηθοῦν ὑπό εἰδικῆς πρός τοῦτο συγκροτουμένης Διορθοδόξου Ἐπιτροπῆς ὥστε νά ἔλθουν εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Σύνοδον προσηρμοσμένα εἰς τήν σημερινήν πραγματικότητα.»

ΠΗΓΗ ''ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ''

Η ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ

Του πρωτ. Γεωργίου Μεταλληνού Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Αθηνών

Οι Σύνοδοι του 14ου αιώνος διατυπώ­νουν την θεολογία περί της Θείας Χά­ριτος. Η Ορθόδοξη Παράδοση δέχεται αυ­τές τις Συνόδους ως 9η Οικουμενική και πανορθόδοξα γίνεται αυτό αποδεκτό από γνω­στούς Θεολόγους. Διότι και η Σύνοδος αυτή, όπως και η 8η το 879, διαφοροποιούν ριζικά την ορθόδοξη Εκκλησία, στην πατερική συνέχειά της, από τον χριστιανισμό της Δύσεως. Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, λοι­πόν, με την θεολογία του, καρπό της πα­ρουσίας του Αγίου Πνεύματος μέσα στην φωτισμένη από το Άγιο Πνεύμα καρδιά του, είναι ο Πατέρας της 9ης Οι­κουμενικής Συνόδου.

Ένα επίκαιρο ερώτημα είναι: Η μέλλουσα να συνέλθει πανορθόδοξος Σύνοδος τι θα κάνει; Ετοι­μάζεται αυτή η Σύνοδος, για να μας οδηγήσει, όπως διαβάζουμε και όπως βλέπουμε, στην απο­δοχή του παπισμού και του Προ­τεσταντισμού ως αυθεντικών χριστιανισμών. Αυτό είναι το τραγι­κό. Εύχομαι να μη γίνει ποτέ. Αλ­λά εκεί οδηγούνται τα πράγματα. Εάν, λοιπόν, συνέλθει η Πανορθόδοξος Σύνοδος, που θα έχει τον χαρακτήρα για μας Οικουμενικής Συνόδου, εάν συνέλθει και δεν δε­χθεί μεταξύ των Οικουμενικών Συ­νόδων την 8η και την 9η, θα είναι ψευδοσύνοδος. 

Όπως η Σύνοδος Φεράρας - Φλωρεντίας. Και τότε επεβλήθη από κάποιους δεσποτά­δες Ανατολικούς και Δυτικούς, επεβλήθη η Σύνοδος Φεράρας - Φλωρεντίας, αλλά ήταν αρκετή η αντίσταση εν Αγίω Πνεύματι κάποιων κορυφών της παραδόσεώς μας, όπως Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ώστε τελικά να χαρακτηριστεί ψευδοσύνοδος, αιρετική Σύνοδος, αποτυχημένη Σύνοδος, η Σύνοδος Φεράρας - Φλω­ρεντίας.

Η μέλλουσα να συνέλθει, λοιπόν, Πανορθόδοξος Σύνοδος θα κριθεί σ αυτό το ση­μείο. Εάν παρακάμψει αυτές τις δύο Συνό­δους που τοποθετούν την ορθοδοξία απέ­ναντι στον Δυτικό χριστιανισμό. Εκεί είναι το κρίσιμο ερώτημα. Αυτοί θέλουν να πα­ρουσιάσουν την ενότητα, ότι ο Δυτικός Χρι­στιανισμός είναι παράλληλη μορφή της Ορθοδοξίας των Αγίων Πατέρων. Εκεί κά­ποιοι εργάζονται, προς τα εκεί κάποιοι θέ­λουν να οδηγήσουν. Ο Θεός όμως είναι πά­νω από όλους μας.

Ένα ψευδοεπιχείρημα, λοιπόν, που κυ­κλοφορείται στο χώρο της δικής μας Θεολο­γίας, της Ακαδημαϊκής Θεολογίας, είναι ότι ουδεμία Οικουμενική Σύνοδος κατεδίκασε τον Δυτικό Χριστιανισμό. Και όμως έχουμε δύο Οικουμενικές Συνόδους, του 879 και εκείνης του 14ου αιώνος, που διαφοροποι­ούν την Ορθοδοξία από τον Δυτικό Χρι­στιανισμό.

Είναι τραγικό! Δεν επιχαίρω, ούτε θριαμ­βολογώ. Η επιθυμία όλων μας πρέπει να είναι να συναντηθούμε στην ενότητα των Προφητών, των Αποστόλων και των Πατέ­ρων όλων των αιώνων. Διαφορετικά, κάθε ένωση θα είναι ψευδένωσις· και όχι μόνον αυτό, αλλά θα καταστρέφει και θα διαστρέ­φει κάθε προσπάθεια, ειλικρινή προσπά­θεια, που θέλει να οδηγηθεί στο θέμα της σωτηρίας. Ο Άγιος Γρηγόριος Ο Παλαμάς ελέγχει την σημερινή κατάσταση της Ορθο­δοξίας. Υπάρχει σύγχυση, σχετικοποίηση της πίστεως, πολιτικοί συμβιβασμοί. Οι δι­άλογοι οι εκκλησιαστικοί είναι απομίμηση των πολιτικών συζητήσεων. Έτσι, Ο Άγιος  Γρηγόριος Ο Παλαμάς -γι' αυτό δεν γίνεται ευχάριστα δεκτός- εμπνέει διάθεση, ομολογίας και μαρτυρίου ακόμη, αν Ο Θεός το επιτρέψει, στην εποχή μας. Βοηθεί, επίσης, στη συνέχεια της Ορθοδοξίας, της Ορθοδόξου Παραδόσεως. Η επανέκφραση της Πίστεως με τα μέσα κάθε εποχής δεν έχει τίποτε το κοινό με την αναζητούμενη από δικούς μας θεολόγους Οικουμενιστές «επανερμηνεία» της πίστεως. Δεν είναι θέμα επανερμηνείας, πως θα κατανοήσουμε λ.χ. το παπικό πρωτείο. Συγγνώμη για την φράση, και Ο σκύλος χορτάτος και η πίτα αφάγωτη! Μα είναι αυτά σοβαρά πράγματα, όταν παίζουμε «εν ου παικτοίς»; όταν παίζουμε με τη σωτηρία; όταν παίζουμε με την αιωνιότητα; Δια­γράφουμε όλους τους Αγίους εν ονόματι των Αγίων. Διότι το πνεύμα, το όποιον κυριαρχεί, εί­ναι να εκθειάζουμε τους Αγίους. Κι όπως, μακαρίτης τώρα, Αρχιε­πίσκοπος έλεγε: Δεχόμεθα τον Μάρκο τον Ευγενικό και τον τι­μάμε εκείνος έτσι έπρεπε να μιλήσει στην εποχή του, εμείς μι­λούμε με τον δικό μας τρόπο στην δική μας εποχή.... Κάτι πα­ρόμοιο ελέχθη. Ο Χριστός όμως είναι πάντα ο αυτός «παρατεινό­μενος εις τους αιώνας». Και η πί­στη που σώζει είναι μία συνταγή, ένα φάρμακο που δεν αλλοιώνεται, δεν δέχεται αλλαγές. Είναι μία και ενιαία η πίστις. Η αποδοχή του Λόγου του Θεού από την εμπειρία των Αγίων, για να γίνει και δική μας εμπειρία.Η κατανόηση, λοιπόν, των Αγίων, όπως Ο Άγιος Γρηγόριος Ο Παλαμάς, θέτει το πρόβλημα της αποδοχής της γλώσσας των Αγίων. Η γλώσσα των Αγίων είναι η έκφραση της Ορθοδόξου Παραδόσεως. Με αυτή τη σκέψη καταλήγω κι εύχομαι Ο Άγιος Γρηγόριος Ο Παλαμάς να συνοδεύει τη ξωή μας. Καλόν το υπόλοιπον Στάδιον της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και Καλή Ανάσταση!

(απόσπασμα, από ομιλία στην Λάρισσα κατά την Β' Κυριακή των Νηστειών 2009, που εξεδόθη με τον τίτλο Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑ­ΛΑΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ Θ' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ, έκδ. ί. μονής Μεγ. Μετεώρου, Αγ. Μετέωρα 2009, σσ. 28-31)

ΠΗΓΗ ''ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ''

Οι Προκαθήμενοι συζητούν τις λεπτομέρειες της Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας

«Και ολόγυρα από το θρόνο υπάρχουν είκοσι τέσσερις θρόνοι, και σε αυτούς τους θρόνους είδα να κάθονται είκοσι τέσσερις  πρεσβύτεροι ντυμένοι με λευκά εξωτερικά ενδύματα, και πάνω στα κεφάλια τους χρυσά στέμματα» (Αποκαλυψη 4:4)

Η αύξηση του αριθμού των Επισκόπων που θα συμμετάσχουν στην Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδοξίας, που θα πραγματοποιηθεί το 2016 στην Κωνσταντινούπολη, συζητήθηκε, μεταξύ άλλων, στο πρώτο μέρος της πρωινής συνεδρίασης της Συνάξεως των Προκαθημένων των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών που βρίσκεται σε εξέλιξη στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι. Σύμφωνα με πληροφορίες ύστερα από πρόταση του Αρχιεπισκόπου Τυράννων και πάσης Αλβανίας Αναστασίου ο αριθμός των Επισκόπων θα ανέλθει σε 24 αντί 20 σε μια συμβολική κίνηση, με αφορμή και την αναφορά στο παραπάνω χωρίο της Αποκαλύψεως του Ιωάννη.

Στο μεταξύ, σύμφωνα με πληροφορίες, ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος φέρεται να εξέφρασε ερωτήματα «χωροταξικού» ενδιαφέροντος σχετικά με το πως θα καθίσουν οι Προκαθήμενοι κατά τη διάρκεια των εργασιών της Μεγάλης Συνόδου. Μάλιστα φέρεται να παρουσίασε φωτογραφίες από αγιογραφημένες απεικονίσεις Οικουμενικών Συνόδων όπου διακρίνεται εν τω μέσω των Επισκόπων ο Θρόνος με το Ευαγγέλιο ενώ διαφαινόταν έντονο το ενδιαφέρον του για την θέση που θα καθίσει ο Οικουμενικός Πατριάρχης.

Κατά τις ίδιες πληροφορίες ο Οικουμενικός Πατριάρχης φέρεται να του απάντησε ότι όλοι οι Προκαθήμενοι θα καθίσουν στο ίδιο επίπεδο και δεν πρόκειται ο Θρόνος του να είναι υπερυψωμένος. «Αυτά τα έχει εγκαταλείψει ο Πάπας και φοβάστε ότι θα τα κάνω εγώ;» φέρεται να απάντησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης. 

Παράλληλα ο Πατριάρχης Κύριλλος φέρεται να εξέφρασε και τον προβληματισμό του για ορισμένα ισλαμικά στοιχεία που έχουν προστεθεί στον ιστορικό Ναό της Αγίας Ειρήνης - παλαιό Καθεδρικό Ναό της βυζαντινής Κωνσταντινούπολης όπου διεξήχθη η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος και ο οποίος ουδέποτε μετετράπη σε ισλαμικό τέμενος και σήμερα λειτουργεί ως Μουσείο – όπως είναι η ημισέληνος στην κορυφή του τρούλου. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, έδειξε και κάποιες φωτογραφίες προκειμένου να ενισχύσει τα λεγόμενα του. Ωστόσο ο Οικουμενικός Πατριάρχης του υπενθύμισε πως στην κόγχη του κεντρικού κλίτους - πάνω από το ιερό βήμα – δεσπόζει μεγάλος ψηφιδωτός σταυρός, που διασώζεται από τον περίλαμπρο βυζαντινό ψηφιδωτό διάκοσμο του Ναού. «Υπάρχει κάτι σημαντικότερο από αυτό, από τον σταυρό που θα μας σκέπει;» φέρεται να διερωτήθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης.

Οι συζητήσεις και οι διεργασίες στη Σύναξη των Προκαθημένων συνεχίζονται με αμείωτη ένταση με σκοπό και την ολοκλήρωση του κοινού μηνύματος τους που θα αναγνωσθεί αύριο κατά τη Θεία Λειτουργία για την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Υπενθυμίζεται ότι όπως αποφασίσθηκε στη Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδοξίας, το 2016, κάθε Εκκλησία θα έχει μια "φωνή" - ουσιαστικά μια ψήφο - και οι όποιες αποφάσεις θα ληφθούν με συναίνεση και ομοφωνία. 

ΠΗΓΗ ''ΑΜΕΝ.GR''

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ.

«Προκαλεί θλίψη και αγανάκτηση για μια ακόμη φορά ο επιχειρούμενος διασυρμός της αγωνιζομένης Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, μέσω δημοσιευμάτων τα οποία επιχειρούν να εμφανίσουν πρόσωπο το οποίο ουδέποτε είχε την παραμικρή σχέση με την Εκκλησία μας ως τον «νέο Αρχιεπίσκοπο των Παλαιοημερολογιτών».

Μέσω αυτών των δημοσιευμάτων επιχειρείται με δόλιο τρόπο η παρουσίαση της Εκκλησίας μας ως τόπος απόθεσης των «απορριμμάτων» της κρατικής Εκκλησίας της Ελλάδος κάτι το οποίο επιχειρήθηκε και με την πρόσφατη εμφάνιση στους τηλεοπτικούς δέκτες «κληρικού», ο οποίος αποδείχθηκε εν τις πράγμασι πως όχι μόνο δεν υπήρξε ποτέ κληρικός της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος αλλά εν ενεργεία κληρικός της κρατικής Εκκλησίας.

Ο κ. Βεζυρέας, υπήρξε πνευματικό ανάστημα και κληρικός της κρατικής Εκκλησίας της Ελλάδος από την οποία όπως είναι γνωστό τις πάσι έχει καθαιρεθεί αμετάκλητα στις τάξεις των λαϊκών. Ουδέποτε υπήρξε κληρικός -ούτε καν μέλος- της Εκκλησίας του Πατρίου ημερολογίου. Αντίθετα η «Εκκλησία» στην οποία δηλώνει πως ανήκει και η «Σύνοδος» η οποία υποτίθεται τον «εξέλεξε», είναι ένα μόρφωμα το οποίο αποτελείται από ομοίους του, δηλαδή πρώην κληρικούς της Εκκλησίας της Ελλάδος, οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι νομικά κενά και την προκλητική πλέον άρνηση της Πολιτείας να νομοθετήσει, προσποιούνται τους «αρχιερείς» της Εκκλησίας του Πατρίου εορτολογίου, καπηλευόμενοι αγώνες και σύμβολα.

Για μια ακόμη φορά κάνουμε έκκληση προς κάθε αρμόδια κρατική και δικαστική αρχή να προστατεύσουν τις εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων πολιτών που ακολουθούν το Πάτριο εορτολόγιο αλλά και τον ευσεβή Ιερό Κλήρο μας που συστηματικά δέχονται επιθέσεις από πρόσωπα τα οποία εν τέλει δεν είναι τίποτε άλλο παρά έμποροι πίστεως.

Ο Κανονικός Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Καλλίνικος όσο και η περί Αυτόν Ιερά Σύνοδος κάνουν έκκληση προς την Ελληνική Πολιτεία, να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να προστατεύσει τα νόμιμα δικαιώματα της Εκκλησίας μας.

Ουδείς σήμερα δύναται, χωρίς να βρεθεί αυθημερόν έναντι της Δικαιοσύνης, να δηλώσει κληρικός της Εκκλησίας της Ελλάδος, ή της Ρωμαιοκαθολικής Αρχιεπισκοπής ή ακόμη και Μουσουλμάνος Ιμάμης. Αντιθέτως, ο οποιοσδήποτε το επιθυμεί με το πρόσχημα του «κατακερματισμού των Γ.Ο.Χ.» μπορεί να δηλώσει «Ιερέας», «Αρχιερέας» ακόμη και «Αρχιεπίσκοπος» των Παλαιοημερολογιτών.

Παρακαλούμε δε τους κ.κ. εκπροσώπους του Τύπου όταν ασχολούνται με τόσο λεπτά και σοβαρά θέματα να δίνουν βαρύτητα στην αλήθεια και τα πραγματικά γεγονότα και όχι σε εμπορικά αποδοτικούς τίτλους της τάξεως «Μοντέλο Αρχιεπίσκοπος των Παλαιοημερολογιτών» οι οποίοι εν τέλει ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα».

Λάμπρος Σκόντζος, Η θεολογική και αισθητική αξία του Ακάθιστου Ύμνου

Η  ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ  ΚΑΙ  ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ

                                         ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

     Η ορθόδοξη υμνολογία αποτελεί ένα κορυφαίο κεφάλαιο στον παγκόσμιο πολιτισμό. Είναι  η αδιάκοπη συνέχεια της ανεπανάληπτης αρχαιοελληνικής ποίησης, καθότι, όπως έχουμε τονίσει επανειλημμένα, ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός διασώθηκε και αναπτύχθηκε μέσα στο Χριστιανισμό. Η ορθόδοξη εκκλησιαστική ποίηση, ως  ύψιστη καλλιτεχνική έκφραση, κατέστη τα τελευταία χρόνια αντικείμενο μελέτης και θαυμασμού πολλών ξένων ετεροδόξων μελετητών.

     Ένα από τα σπουδαιότερα δείγματα της εκκλησιαστικής μας ποίησης είναι και ο λαοφιλής Ακάθιστος Ύμνος, ο οποίος ψάλλεται όπως είναι γνωστό, τμηματικά, κάθε Παρασκευή βράδυ  στις τέσσερις πρώτες εβδομάδες της Μ. Τεσσαρακοστής και ολόκληρος το βράδυ της Παρασκευής της Ε΄ εβδομάδος των Νηστειών. Η αγάπη δε του πιστού λαού για την ακολουθία των Χαιρετισμών και του Ακαθίστου Ύμνου είναι τόσο μεγάλη ώστε κατακλύζει ασφυκτικά τους ναούς αυτές τις ημέρες.

     Ο Ακάθιστος Ύμνος ανήκει στην υμνολογική κατηγορία των κοντακίων, των υπέροχων εκείνων ύμνων που μεσουράνησαν από τον ΣΤ΄ έως τον Η΄ αιώνα στο Βυζάντιο. Ο ύμνος αυτός, όπως και όλα τα κοντάκια με τη σταθερή μορφή, αποτελείται από το προοίμιο, το οποίο είναι ένα τροπάριο εισαγωγικό και περιληπτικό του όλου ύμνου, το γνωστό μας «Τη υπερμάχω…» και ακολουθούν 24 στροφές (οι οίκοι), έχοντας ακροστιχίδα τα γράμματα της αλφαβήτου και ακροτελεύτιο, οι μεν δώδεκα περιττοί οίκοι το «Χαίρε νύμφη ανύμφευτε» και οι υπόλοιποι δώδεκα ζυγοί το «αλληλούια». Οι στίχοι των οίκων είναι αντίστοιχα ισοσύλλαβοι και ομότονοι έτσι ώστε η ισοσυλλαβία και η ομοτονία των αντιστοίχων στίχων των οίκων να δημιουργεί αξιόλογη ρυθμική τάξη.

       Ο ποιητής του θαυμαστού αυτού ποιήματος μας είναι άγνωστος, καθώς και ο χρόνος σύνθεσής του. Μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Κάποιοι δέχονται ως ποιητή τον Ρωμανό τον Μελωδό (6^οςαιώνας), άλλοι τον πατριάρχη Σέργιο (7^ος αιώνας), άλλοι τον Γεώργιο Πισίδη (7^ος αιώνας), κάποιοι άλλοι τον πατριάρχη Γερμανό Α΄ (8^οςαιώνας), τον ιερό Φώτιο (9^ος αιώνας), την Κασσιανή (9^οςαιώνας) κ.α.

        Πρόβλημα επίσης είναι και η αφορμή σύνθεσης του Ακαθίστου Ύμνου. Οι ερευνητές παίρνοντας αφορμή από το υπέροχο προοίμιο «Τη υπερμάχω στρατηγώ…» και εστιάζοντας στην φράση «Ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια αναγράφω σοι η πόλις σου Θεοτόκε» επιχειρούν να προσδιορίσουν το πολεμικό γεγονός από το οποίο σώθηκε η Κωνσταντινούπολη, χάρη στην θαυματουργική επέμβαση της Θεομήτορος. Έτσι κάποιοι μιλούν για την στάση του νίκα (534), άλλοι για την επιδρομή των Αβάρων επί Μαυρικίου και επί Ηρακλείου (626), ή των Αράβων επί Κωνσταντίνου Δ΄του Πωγωνάτου (7^ος αιώνας) και την εποχή του  Λέοντος Γ ΄του Ισαύρου (8^ος αιώνας). Οι πιο πολλοί συγκλίνουν στην άποψη ότι ο Ακάθιστος Ύμνος συντέθηκε γύρω στον 6^ο αιώνα ανεξάρτητα από κάποιο ιστορικό γεγονός με μοναδικό σκοπό να εξυμνηθεί το ιερό πρόσωπο της Θεοτόκου και κατά κύριο λόγο ο Ευαγγελισμός Της.   

        Την άποψη αυτή ενισχύει το γεγονός ότι το αρχικό προοίμιο του ύμνου ήταν άλλο, το «Το μυστικώς προσταχθέν λαβών εν γνώσει…», το οποίο έχει σχέση με το περιεχόμενο της εορτής του Ευαγγελισμού. Είναι όμως πολύ πιθανό, όπως βεβαιώνει και η παράδοση, το έτος 626, επί Ηρακλείου, χάρη στη θαυματουργική επέμβαση της Θεοτόκου για τη σωτηρία της Βασιλεύουσας από τους Αβάρους, να συντέθηκε άλλο επίκαιρο προοίμιο,  το «Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια…» από τον πατριάρχη Σέργιο, για να ταιριάζει στην περίσταση. Ο προϋπάρχων θαυμαστός ύμνος μαζί με το νέο προοίμιο, το οποίο επεκράτησε τελικά, ψάλθηκε από τον ευσεβή λαό της Πόλης

 ως ευχαριστήρια ολονύκτια ωδή στην Υπέρμαχο Στρατηγό. Ονομάστηκε δε Ακάθιστος, διότι, σε ένδειξη σεβασμού, κλήρος και λαός, έψαλλαν όρθιοι τον επινίκιο αυτόν ύμνο στη Θεοτόκο.

      Ανεξάρτητα από τα προβλήματα αυτά, η καλλιέπεια του Ακαθίστου Ύμνου είναι πραγματικά θαυμαστή. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι η σπουδαιότερη υμνολογική σύνθεση της Εκκλησίας μας και ένα κορυφαίο ποίημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Πραγματικά, τα εκφραστικά και αισθητικά στοιχεία του είναι πάμπολλα. Εξαιρετική εντύπωση προκαλούν οι παρομοιώσεις, οι ζωηρές εικόνες από την καθημερινή ζωή, το φυτικό και ζωικό βασίλειο, οι αντιθέσεις, τα αφηρημένα ουσιαστικά, τα οποία έπλεξε αριστοτεχνικά ο ποιητής σε κάθε στίχο.

       Ως περιεχόμενο του ύμνου περιλαμβάνεται ο Ευαγγελισμός, η επίσκεψη της Θεοτόκου στην Ελισάβετ, οι αμφιβολίες του μνήστορος Ιωσήφ, η προσκύνηση του Θείου Βρέφους από τους Μάγους της Ανατολής, η Υπαπαντή, η φυγή στην Αίγυπτο, το όλο μυστήριο της σαρκώσεως του Θεού Λόγου και η εν Αυτώ σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Μέσα από τη θαυμάσια ποιητική πλοκή προβάλλει το ιερότατο πρόσωπο της Θεομήτορος ως η αγνότερη, καθαρότερη και αγιότερη ανθρώπινη ύπαρξη, ο Οποία αξιώθηκε να γίνει το τίμιο και καθαρό δοχείο της θεότητας. Αξιώθηκε Αυτή να γίνει η καθέδρα του Βασιλέως και η νοητή κλίμαξ, η οποία ένωσε τη γη με τον ουρανό, τον άνθρωπο με το Θεό. Εξαίρεται επίσης με έμφαση η συμβολή της Θεοτόκου στο έργο της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους, η οποία χαρακτηρίζεται ως αναντικατάστατη.

        Ο υπέροχος αυτός ύμνος, με την ανεπανάληπτη ποιητική του αξία, ενέπνευσε κατά καιρούς πληθώρα καλλιτεχνών. Μεγάλοι ζωγράφοι ιστόρισαν με το χρωστήρα τους ατόφιες σκηνές του Ακαθίστου Ύμνου. Μεγάλοι ποιητές χρησιμοποίησαν αυτολεξεί φράσεις του θεσπεσίου ύμνου και δανείστηκαν από αυτόν καλλολογικά στοιχεία (Παλαμάς, Σικελιανός, Ελύτης). Σπουδαίοι ρήτορες δεν παραλείπουν να χρησιμοποιούν φραστικά σχήματα του Ακαθίστου Ύμνου στους λόγους τους. Επίσης η επίδραση του θαυμαστού ύμνου  στον απλό λαό υπήρξε τεράστια. Δεν είναι λίγες οι φράσεις που χρησιμοποιούνται με σημασία στον καθημερινό λόγο, παρμένες από το θεσπέσιο λειμωνάριο αυτού του ποιήματος, π.χ. «χαίρε βάθος δυσθεώρητον». 

        Οι ακολουθίες των Χαιρετισμών και του Ακαθίστου γίνονται ευκαιρία για τους πιστούς να κατακλείσουν τους ναούς. Σπεύδουν να ακούσουν τον υπέροχο ύμνο και να σιγοψάλλουν το «Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε» στην Μεγάλη Μητέρα του κόσμου, το καταφύγιο κάθε πονεμένης ψυχής. Υπάρχουν πιστοί που έχουν αποστηθίσει ολόκληρο τον Ακάθιστο Ύμνο, τον οποίο ψάλλουν στην καθημερινή τους προσευχή, ως βάλσαμο ουράνιο και ύψιστη πνευματική τέρψη για τις ψυχές τους. Διότι μέσα από τους μελιστάλακτους στίχους του προβάλλει η γλυκιά μορφή της Παναγίας μας ως το αρχέτυπο της πραγματικής μητρικής αγάπης, της απύθμενης ευσπλαχνίας, της αείσκεπης προστασίας, της ταχείας βοηθείας. Γι' αυτό το υπέροχο αυτό ποίημα είναι τόσο αγαπητό στο ορθόδοξο πλήρωμα!

ΠΗΓΗ ''ΑΚΤΙΝΕΣ''