Όλοι υπέγραψαν τις αποφάσεις της Σύναξης των Προκαθημένων, πλην Λακεδαιμονίων (:Αντιοχειανών)

του Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτη Καποδίστρια

Αν κι εμπερίστατοι, με την διαρκή χρεία μάλιστα συναντίληψης και συγκυρηναίου μεταξύ των Ορθοδόξων οι δύο Αρχιερείς - εκπρόσωποι του Πατριαρχείου Αντιοχείας, οι οποίοι συμμετέχουν στην εν Φαναρίω Σύναξη των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, αρνήθηκαν πριν λίγες ώρες να υπογράψουν το κείμενο των ομόφωνων μέχρι εκείνη τη στιγμή αποφάσεων της Σύναξης, αλλά και να μη λάβουν μέρος στο μεγάλο ευχαριστιακή Συλλείτουργο της αυριανής Κυριακής της Ορθοδοξίας, στον Πατριαρχικό Ναό, ενώ μάλιστα σύσσωμη η Ορθοδοξία αποβλέπει ήδη στην πολυποθούμενη Πανορθόδοξη Σύνοδο, που ορίστηκε να πραγματοποιηθεί επιτέλους το 2016. 

Οι αιτιάσεις των δύο εκπροσώπων του Πατριάρχου Αντιοχείας κ. Ιωάννου (ήτοι, το θέμα της διένεξης Ιεροσολύμων και Αντιοχείας για το ποιος εκ των των δύο έχει την δικαιοδοσία στο Κατάρ) ήταν άκρως ανίσχυρες, οπωσδήποτε κατώτερες των περιστάσεων και ασφαλώς πίκραναν τη χορεία των πρωτοκορυφαίων της Ορθοδοξίας. Κατά πάσα πιθανότητα οι της Αντιοχείας απεσταλμένοι είχαν προαποφασίσει -για λόγους νεφελώδεις έως τώρα- τον τορπιλισμό της Ομοφωνίας (στοιχείο, σχεδόν εκ των ων ουκ άνευ στην περίπτωση) και απλώς ανέμεναν "ιδείν το τέλος"... Κρίμα...  Έτσι για πολλοστή φορά ερχόμαστε να δικαιώσουμε τον Αλεξανδρινό ποιητή, ο οποίος ανέλυσε ακριβοδίκαια το αρχαίο εκείνο: "πλην Λακεδαιμονίων"... Τι είχε πει ο Καβάφης;;; "Για Λακεδαιμονίους θα μιλούμε τώρα!" Όπερ μπορούμε να μετατρέψουμε, πικρίας ένεκεν, αντικαθιστώντας τη λέξη "Λακεδαιμονίους" με τη λέξη "Αντιοχειανούς"... 

Κρίμα... Πολύ μεγάλο κρίμα...

ΠΗΓΗ ''ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ''

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ

Ανακοίνωση σχετικά με την οποία εξηγούν γιατί δεν υπέγραψαν το Κοινό Ανακοινωθέν της Σύναξης των Προκαθημένων, εξέδωσε το Πατριαρχείο Αντιοχείας.

Να αναφερθεί επίση ότι οι εκπρόσωποι του Πατριαρχείου Αντιοχείας, δεν έλαβαν μέρος ούτε στο συλλείτουργο των Προκαθημένων σήμερα στο Φανάρι.

Δείτε το σχετικό ανακοινωθέν στα αγγλικά:

The delegation of the Antiochian Patriarchate has participated in the Synaxis of the Primates of the Orthodox Churches and its preparatory meetings held at the Headquarters of the Ecumenical Patriarchate in Constantinople from March 6 to 9, 2014.

The delegation, consisted of Their Eminences Metropolitan Saba (Esber) and Metropolitan Silouan (Moussi), and Father Porphyrios (Georgi),has worked with great joy and clear dedication to make this Synaxissucceed. His Beatitude Patriarch JOHN X was absent from the Synaxisdue to health reasons.

The Antiochian delegation raised the conflict between the Antiochian and the Jerusalemite Patriarchates.

The delegation endeavored,under the direct guidance of His Beatitude Patriarch JOHN X, and in collaboration with His All-Holiness the Ecumenical Patriarch, to find a solution for this conflict according to the agreement which was draftedat the meeting held in Athens– June 2013 – and attended by the representatives from the Churches of Constantinople, Antioch and Jerusalem.

WHEREAS, all the efforts made by HisAll-Holiness the Ecumenical Patriarch and the Antiochian Delegation to find a solution with His Beatitude the Patriarch of Jerusalem were met with failure;

AND WHEREAS, the Church of Jerusalem still insists on creating an archdioceseand setting up an archbishop within the canonical territory of the Patriarchate of Antioch;

AND WHEREAS, the Patriarchate of Jerusalem is refusing any solution for this conflict which does not present the current situation as a fait accompli, and not recognizing that the majority of the Orthodox Churches acknowledge the rightness of the Antiochian position;

AND WHEREAS, the Patriarchate of Antioch has exhausted all peaceful solutions, and withheld the decision of her Holy Synod to severecommunion with the Patriarchate of Jerusalem, with the aim of opening the wayto make everything possible for the success of the Synaxis of the Primates of the Orthodox Churches, and with the hope that this conflict be resolved with the spirit of brotherhood and peace during this Synaxis;

AND WHEREAS, upon the Patriarch of Jerusalem's rejection of the mediation of His All-Holiness the Ecumenical Patriarch to resolve the conflict according to the terms of the Holy Tradition and ecclesiastical Canon Law;

THEREFORE, the Patriarchate of Antioch resolved to:

1- Withdraw herdelegation from the Synaxis of the Primates of Churches, held in Constantinople between the 6th and the 9th of March, 2014, and suspend putting her signatureon its closing statement until a resolution for the crisis is reached;

2- Not participate in the closing Divine Liturgy service which will be held on the Sunday of Orthodoxy, as an expression that Orthodox unity cannot be realized under the violation of one Church the canonical boundaries of a Sister Church, and herrefusal to acknowledge the agreement which took place through the good and loving care of the Ecumenical Patriarch;

3- Raise the issue again in the meeting of the Antiochian Holy Synod meeting which will be held on 27th of March, 2014, in order to take the measures which the Synoddeem appropriate,taking into consideration the recent situation.

In conclusion, the Antiochian Patriarchate cannot but entreat the Primates of the Sister Orthodox Churches to work on resolving this conflict, as 

soon as possible, according to the precepts of the Ecclesiastical Canon Law, in order to avoid any impediment toward Orthodox unity that this matter leads to.

ΠΗΓΗ ''ΡΟΜΦΑΙΑ.GR''

ΤΟ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΝΟ ΣΧΙΣΜΑ (ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)

Αφορμή για την πρώτη μου επαφή με την ιστορία του Αντιοχειανού Σχίσματος στάθηκε πριν λίγα χρόνια μια θέση, που εκφράστηκε από μερικούς αδελφούς που ακολουθούν το Παλαιό Ημερολόγιο, σύμφωνα με την οποία από όλες τις Συνόδους του Παλαιού μόνο μία μπορεί να είναι η "Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία". Με αυτή όμως την θέση, το "Μία" που προσδιορίζει την Εκκλησία του Χριστού, εκπίπτει από την ορθόδοξη έννοιά της (η οποία αναφέρεται στην ΜΙΑ Πίστη και περιλαμβάνει επομένως το σύνολο των ορθοδόξως πιστευόντων σε  ένα Κύριο, μία πίστη και ένα βάπτισμα (Εφ. 4, 5)) σε ένα απλό αριθμητικό επίθετο.
Στην πορεία και κατά τη διάρκεια της μελέτης και συγγραφής της παρούσης εργασίας παρουσιάστηκαν και άλλες απαντήσεις και σε άλλα θέματα που απασχολούν και σήμερα τους Ορθοδόξους.
Τα διδάγματα αυτά όμως που προκύπτουν από την μελέτη της εκκλησιαστικής ιστορίας θα τα αφήσουμε να τα εξάγει μόνος του ο καλοπροαίρετος και φιλαλήθης αναγνώστης.

Ο συγγραφέας

ΤΟ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΝΟ ΣΧΙΣΜΑ

ΠΗΓΗ ''ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ''

Ἅνθρωποι μὲ ἔμμονες ἰδέες

Τοῦ πρωτ. π. Διονυσίου Τάτση

      Συχνὰ συναντοῦμε στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἄτομα ποὺ ἔχουν ζῆλο καὶ ζητοῦν ἀπὸ τοὺς κληρικοὺς διευκρινίσεις γιὰ θέματα πίστεως. Στὴν πρώτη γνωριμία σοῦ δημιουργοῦν τὴν αἴσθηση ὅτι εἶναι ἁγνοὶ καὶ καλοπροαίρετοι καὶ ἄρα ἀξιέπαινοι. Γρήγορα ὅμως ἀποκαλύπτονται. Ἡ ἐπιμονή τους σὲ μικρὰ καὶ ἀσήμαντα πράγματα καὶ ἡ ἄρνησή τους νὰ δεχτοῦν τὸν πνευματικὸ λόγο ἑνὸς κληρικοῦ, ποὺ θὰ τοὺς ὁδηγήσει στὴν κατὰ Χριστὸν ζωή, ἀκυρώνει τὴν πρώτη ἐντύπωση. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἀρέσκονται νὰ συζητοῦν μόνο γιὰ τὶς ἰδέες τους καὶ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὰ πνευματικὰ θέματα, ὅπως εἶναι ἡ καταπολέμηση τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν καὶ ἡ ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν. Δὲν κατανοοῦν τὴν ἀξία τῆς ταπείνωσης, τῆς προσευχῆς, τῆς ἀγάπης, τῆς μετάνοιας κ.λπ. Ἔχουν διαμορφωμένη γνώμη γιὰ ὅσα ὑποκριτικὰ ρωτοῦν καὶ στοχεύουν νὰ τὴν προβάλλουν καὶ στοὺς ἄλλους. Εἶναι ἀμετάπειστοι καὶ ἀκολουθοῦν τὸ δρόμο τῆς καταστροφῆς, ἀφοῦ ὁ διάβολος τοὺς ὁδηγεῖ στὴν αἵρεση καὶ τὴ φαυλότητα.
.       Χρειάζεται μεγάλη προσοχὴ ἐκ μέρους τῶν κληρικῶν. Πρόκειται γιὰ ἐπικίνδυνους ἀνθρώπους, ποὺ διαστρέφουν ἀκόμα καὶ τὰ ἁπλᾶ καὶ σαφῆ λόγια τοῦ Εὐαγγελίου, ἐνῶ θέλουν νὰ ἐμφανίζονται ὡς ἄνθρωποι καλῆς προαίρεσης. Στὴν πραγματικότητα εἶναι κακῆς προαίρεσης. Πολλὲς φορὲς ξεθαρρεύουν καὶ μιλοῦν συνεχῶς. Συνηθίζουν ἐπίσης νὰ τηλεφωνοῦν καὶ σὲ γνωστὰ πρόσωπα καὶ ἀπαιτοῦν τὴν ἀποδοχὴ τῶν ἀπόψεών τους. Εἶναι τόσο τὸ πάθος τους, ποὺ μιλοῦν ἐπὶ μισὴ καὶ μία ὥρα ἀκόμα, χωρὶς νὰ ἔχουν τὴ στοιχειώδη διάκριση. Ἀναγκάζεσαι πολλὲς φορὲς νὰ τοὺς κλείσεις τὸ τηλέφωνο, γιατὶ μάταια προσπαθεῖς νὰ τοὺς μιλήσεις γιὰ τὸ ὀρθό, ποὺ γι᾽αὐτοὺς φαντάζει πεπλανημένο καὶ ἀπαράδεκτο. Αὐτοὶ ὅμως ξανατηλεφωνοῦν, γιὰ νὰ σὲ βρίσουν καὶ νὰ σὲ ἀποκαλέσουν διεφθαρμένο καὶ ἐγωϊστή, χρησιμοποιοῦν φρασεολογία ποὺ οὔτε στὸ λιμάνι δὲν ἀκούγεται.
.       Ὁ ἅγιος Πολύκαρπος, ἀναφερόμενος στοὺς ἐπίμονους δαστρεβλωτὲς τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας, χρησιμοποιεῖ ἕνα ἐκφραστικὸ παράδειγμα: «Ὅπως ἡ ὀχιὰ καὶ ὁ σκορπιὸς καὶ τὰ δηλητηριώδη ζῶα μετατρέπουν τὶς καλὲς τροφὲς σὲ δηλητήριο, ἔτσι καὶ οἱ αἱρετικοὶ καὶ οἱ φαῦλοι τὰ καλὰ λόγια τοῦ Εὐαγγελίου τὰ μεταβάλλουν σὲ κακία».
.       Συνήθως οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ εἶναι αὐτοδίδακτοι καὶ ἀγνοοῦν τὰ βασικὰ τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας. Μένουν ὅμως σὲ μερικὰ θέματα καὶ νομίζουν ὅτι κατέχουν τὴν ἀπόλυτη ἀλήθεια, ἀρνούμενοι ὅτι εἶναι αἱρετικοὶ καὶ ἡ ζωή τους δὲν εἶναι σύμφωνη μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ.
.       Σημειώνω μία ἀπὸ τὶς πολλὲς προσωπικὲς ἐμπειρίες. Κάποια κυρία μοῦ τηλεφώνησε, χωρὶς νὰ μοῦ πεῖ τὸ ὄνομά της, καὶ θέλησε νὰ μὲ ρωτήσει γιὰ ἕνα θέμα, ποὺ μὲ εἶχε ἀπασχολήσει σὲ ἕνα κείμενό μου. Μοῦ εἶπε τὴν ἐρώτηση καὶ χωρὶς νὰ περιμένει τὴν ἀπάντησή μου, ἄρχισε μιὰ ἀκατάσχετη πολυλογία σ᾽ ὑψηλοὺς τόνους γιὰ τὸ μοιραῖο λάθος, ποὺ εἶχα κάνει νὰ διατυπώσω ἄποψη προφανῶς διαφορετικὴ ἤ καὶ ἀντίθετη ἀπὸ τὴ δική της. Ὅταν κουράστηκε, τὴ διέκοψα καὶ τῆς εἶπα ὅτι αὐτὸ ποὺ μὲ ρώτησε τὸ γνώριζε καὶ ἦταν περιττὸ τὸ τηλεφώνημά της. Καὶ προτοῦ νὰ τῆς κλείσω τὸ τηλέφωνο, καταπονημένος ἀπὸ τὴ διαπεραστικὴ φωνή της, τῆς εἶπα: «Ἐσὺ τὰ γνωρίζεις ὅλα. Δὲν ἔχεις ἀνάγκη ἀπὸ τίποτα. Μήπως πῆρες τηλέφωνο, γιὰ νὰ μὲ διορθώσεις καὶ νὰ μὲ πείσεις ὅτι μόνο ἡ γνώμη σου εἶναι ὀρθή;».
.       Δυστυχῶς, δὲν θὰ λείψουν ποτὲ αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι. Ὡστόσο, πρέπει νὰ τοὺς ἀντιμετωπίζουμε μὲ σταθερότητα, γιατὶ διαφορετικὰ θὰ μᾶς πνίγουν μὲ τὶς ἀπίθανες καὶ ὄχι σπάνια αἱρετικές τους ἀπόψεις.

«Ὀρθόδοξος Τύπος» 07.03.2014/ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Σύναξις τῶν Προκαθημένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν (Φανάριον, 6 - 9 Μαρτίου 2014) Μήνυμα

Σύναξις τῶν Προκαθημένων

Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν

(Φανάριον, 6 - 9 Μαρτίου 2014)

Μήνυμα

Εἰς τό Ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Διά τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, οἱ Προκαθήμενοι τῶν Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, πρός τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ὀρθοδόξους πιστούς, τούς ἀνά τόν κόσμον ἀδελφούς χριστιανούς καί πρός πάντα ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως, εὐλογίαν ἀπό Θεοῦ καί ἀσπασμόν ἀγάπης καί εἰρήνης.

"Εὐχαριστοῦμεν τῷ Θεῷ πάντοτε περί πάντων ὑμῶν μνείαν ὑμῶν ποιούμενοι ἐπί τῶν προσευχῶν ἡμῶν, ἀδιαλείπτως μνημονεύοντες ὑμῶν τοῦ ἔργου τῆς πίστεως καί τοῦ κόπου τῆς ἀγάπης καί τῆς ὑπομονῆς τῆς ἐλπίδος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔμπροσθεν τοῦ Θεοῦ καί πατρός ἡμῶν" (Α΄ Θεσ. α΄ 2-4).

1. Συνελθόντες διά τῆς χάριτος τοῦ Παναγάθου Θεοῦ, τῇ προσκλήσει τοῦ τῆς Κωνσταντίνου Πόλεως Ἀρχιεπισκόπου καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου ἐν Φαναρίῳ, μεταξύ 6ης καί 9ης Μαρτίου 2014, συνεσκέφθημεν ἐν ἀδελφικῇ ἀγάπῃ περί τῶν ἀπασχολούντων σήμερον τήν Ἁγιωτάτην ἡμῶν Ἐκκλησίαν ζητημάτων. Συλλειτουργοῦντες τῷ Κυρίῳ ἐν τῷ πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου κατά τήν εὔσημον καί μεγαλώνυμον ταύτην Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀπευθύνομεν πρός ὑμᾶς λόγον ἀγάπης, εἰρήνης καί παρακλήσεως.

Ἡ  Μία, Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξος ἡμῶν Ἐκκλησία ἐν τῷ κόσμῳ παροικοῦσα, βιώνει καί αὕτη τάς προκλήσεις τοῦ ἀνθρώπου ἑκάστης ἐποχῆς. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, πιστή εἰς τήν Ἱεράν Παράδοσιν, εὑρίσκεται εἰς διαρκῆ διάλογον μετά τῆς ἑκάστοτε ἐποχῆς, συμπάσχει μετά τῶν ἀνθρώπων καί συμμερίζεται τήν ἀγωνίαν των. «Ἰησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» (Ἑβρ. ιγ΄ 8-9).

Οἱ πειρασμοί καί αἱ προκλήσεις τῆς ἱστορίας εἶναι ἰδιαιτέρως ἔντονοι εἰς τάς ἡμέρας μας καί οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί δέν δυνάμεθα νά εἴμεθα ἀμέτοχοι εἰς αὐτά ἤ ἀδιάφοροι ἀπέναντί των. Διά τόν λόγον αὐτόν  συνήλθομεν ἐπί τό αὐτό διά νά ἐγκύψωμεν εἰς τούς πειρασμούς καί τά προβλήματα τά ὁποῖα ἀντιμετωπίζει σήμερον ἡ ἀνθρωπότης. «Ἔξωθεν μάχαι, ἔσωθεν φόβοι» (Β΄ Κορ. ζ΄ 6) οἱ λόγοι αὐτοί τοῦ Ἀποστόλου ἰσχύουν καί σήμερον.

2. Ἀναλογιζόμενοι τήν ὀδύνην τῶν ἀνθρώπων ἀνά τόν κόσμον, ἐκφράζομεν τήν συμπάθειάν μας διά τό μαρτύριον καί τόν θαυμασμόν μας διά τήν μαρτυρίαν τῶν χριστιανῶν ἐν τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ, Ἀφρικῇ καί ἀλλαχοῦ τῆς γῆς. Φέρομεν εἰς τόν νοῦν μας τό διττόν αὐτῶν μαρτύριον: περί τῆς πίστεώς των ὡς καί περί τῆς διαφυλάξεως τῆς ἱστορικῆς των σχέσεως μετά ἀνθρώπων ἄλλων θρησκευτικῶν πεποιθήσεων. Καταγγέλλομεν τήν ἀναταραχήν καί τήν ἀστάθειαν αἱ ὁποῖαι ὠθοῦν τούς χριστιανούς νά ἐγκαταλείψουν τήν γῆν, ἔνθα ἐγεννήθη ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καί ἔνθεν διεδόθη τό Εὐαγγέλιον εἰς τόν κόσμον ἅπαντα.

Συμπάσχομεν μετά πάντων τῶν θυμάτων τῆς ἐν Συρίᾳ τραγῳδίας. Καταδικάζομεν πᾶσαν μορφήν τρομοκρατίας καί θρησκευτικῆς ὕβρεως. Ἡ ἀπαγωγή τῶν Μητροπολιτῶν Παύλου καί Ἰωάννου, ἄλλων κληρικῶν, ὡς καί τῶν μοναζουσῶν τῆς ἐν Μααλούλᾳ Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Ἁγίας Θέκλης, ἀποτελεῖ χαίνουσαν πληγήν καί ζητοῦμεν τήν ἄμεσον ἀπελευθέρωσίν των.

Ἀπευθύνομεν ἔκκλησιν εἰς πάντα ἐμπλεκόμενον πρός ἄμεσον κατάπαυσιν τῶν στρατιωτικῶν ἐπιχειρήσεων, ἀπελεύθερωσιν τῶν αἰχμαλώτων καί ἑδραίωσιν τῆς εἰρήνης ἐν τῇ περιοχῇ διά τοῦ διαλόγου. Οἱ ἐν Μέσῃ Ἀνατολῇ χριστιανοί ἀποτελοῦν τήν ζύμην τῆς εἰρήνης. Εἰρήνη διά πάντα ἄνθρωπον σημαίνει ἐπίσης εἰρήνη διά τούς χριστιανούς. Στηρίζομεν τό Πατριαρχεῖον Ἀντιοχείας εἰς τήν πνευματικήν καί ἀνθρωπιστικήν διακονίαν αὐτοῦ, ὡς ἐπίσης καί τάς προσπαθείας αὐτοῦ διά τήν παλινόρθωσιν τῆς περιοχῆς καί τήν παλιννόστησιν τῶν προσφύγων.

3. Ἐνθέρμως προσευχόμεθα ὑπέρ τῆς διεξαγωγῆς εἰρηνικῶν διαπραγματεύσεων καί τῆς ἐν προσευχῇ καταλλαγῆς πρός ἔξοδον ἐκ τῆς ἐν Οὐκρανίᾳ συνεχιζομένης κρίσεως. Καταδικάζομεν τάς ἀπειλάς βιαίας καταλήψεως Ἱερῶν Μονῶν καί Ναῶν καί προσευχόμεθα διά τήν ἐπιστροφήν τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, τῶν σήμερον εὑρισκομένων ἐκτός τῆς κοινωνίας μετά τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας.

4. Ἡ παγκόσμιος οἰκονομική κρίσις ἀποτελεῖ θεμελιώδη ἀπειλήν διά τήν δικαιοσύνην καί τήν εἰρήνην εἰς τοπικόν καί παγκόσμιον ἐπίπεδον. Αἱ συνέπειαι αὐτῆς εἶναι ἐμφανεῖς εἰς ἅπαντα τά στρώματα τῆς κοινωνίας, ἔνθα ἀπουσιάζουν ἀξίαι ὡς ἡ ἀξιοπρέπεια τοῦ προσώπου, ἡ ἀδελφική ἀλληλεγγύη καί ἡ δικαιοσύνη. Τά αἴτια τῆς κρίσεως ταύτης δέν εἶναι ἀμιγῶς οἰκονομικά. Εἶναι καί πνευματικῆς καί ἠθικῆς φύσεως. Ἀντί τοῦ συσχηματισμοῦ πρός τά παγκόσμια εἴδωλα τῆς ἰσχύος, τῆς πλεονεξίας καί τῆς φιληδονίας, ἐξαίρομεν τήν ἀποστολήν μας νά μεταμορφώσωμεν τόν κόσμον, ἐφαρμόζοντες τάς ἀρχάς τῆς δικαιοσύνης, τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης.

Συνεπείᾳ τοῦ ἐγωϊσμοῦ καί τῆς καταχρήσεως τῆς ἐξουσίας, πολλοί ἄνθρωποι ὑποτιμοῦν τήν ἱερότητα τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ἀδιαφοροῦντες νά διακρίνουν τό πρόσωπον τοῦ Θεοῦ εἰς τούς ἐλαχίστους τῶν ἀδελφῶν μας (πρβλ. Ματθ. κε΄, 40, 45), πολλοί δέ παραμένουν ἀδιάφοροι ἔναντι τῆς πτωχείας, τῆς ὀδύνης καί τῆς βίας, αἱ ὁποῖαι μαστίζουν τήν ἀνθρωπότητα.

5. Ἡ Ἐκκλησία καλεῖται νά ἀρθρώσῃ τόν προφητικόν της λόγον. Ἐκφράζομεν τήν εἰλικρινῆ ἡμῶν ἀνησυχίαν διά τάς τοπικάς καί παγκοσμίους τάσεις, αἱ ὁποῖαι ἀπαξιώνουν καί διαβιβρώσκουν τάς ἀρχάς τῆς πίστεως, τήν ἀξιοπρέπειαν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τόν θεσμόν τοῦ γάμου καί τό δῶρον τῆς δημιουργίας.

Ὑπογραμμίζομεν τήν ἀναμφισβήτητον ἱερότητα τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς ἀπό τῆς συλλήψεως μέχρι τοῦ φυσικοῦ θανάτου. Ἀναγνωρίζομεν τόν γάμον ὡς ἕνωσιν ἀνδρός καί γυναικός, ἡ ὁποία εἰκονίζει τήν ἕνωσιν τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του. Ἀποστολή ἡμῶν εἶναι ἡ διαφύλαξις τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος ὡς οἰκονόμων καί οὐχί ὡς κατόχων αὐτοῦ. Κατά τήν περίοδον ταύτην τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς προτρεπόμεθα τόν κλῆρον καί τόν λαόν ἡμῶν νά ἐπιδείξουν πνεῦμα μετανοίας, νά βιώσουν τήν καθαρότητα τῆς καρδίας, τήν ταπείνωσιν καί τήν συγχωρητικότητα, καταθέτοντες εἰς τήν κοινωνίαν μαρτυρίαν περί τῶν πάντοτε ἐπικαίρων διδαγμάτων τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

6. Ἡ Σύναξις αὕτη τῶν Προκαθημένων συνιστᾷ δι᾿ ἡμᾶς μίαν εὐλογημένην εὐκαιρίαν, ἵνα ἐπαναβεβαιώσωμεν τήν ἑνότητα ἡμῶν διά τῆς κοινωνίας καί τῆς συνεργασίας. Ἐπιβεβαιοῦμεν τήν ἀφοσίωσιν ἡμῶν εἰς τήν ἔννοιαν τῆς συνοδικότητος, ἥτις τυγχάνει ὑψίστης σημασίας διά τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ἐνωτιζόμεθα τήν ρῆσιν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, ὅτι "τό τῆς Ἐκκλησίας ὄνομα, οὐ χωρισμοῦ ἀλλ᾿ ἑνώσεως καί συμφωνίας ὄνομα". Ἡ καρδία ἡμῶν στρέφεται πρός τήν ἀπό μακροῦ ἀναμενομένην Ἁγίαν καί Μεγάλην Σύνοδον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, διά νά μαρτυρήσωμεν τήν ἑνότητα αὐτῆς, ὡς καί τήν εὐθύνην καί τήν στοργήν της πρός τόν σύγχρονον κόσμον.

Ἡ Σύναξις συνεφώνησεν ὅτι ἡ προπαρασκευαστική τῆς Συνόδου ἐργασία πρέπει νά ἐντατικοποιηθῇ. Εἰδική Διορθόδοξος Ἐπιτροπή θά ἀρχίσῃ τό ἔργον αὐτῆς ἀπό τοῦ Σεπτεμβρίου 2014 καί θά ὁλοκληρώσῃ αὐτό μέχρι τοῦ Ἁγίου Πάσχα τοῦ ἔτους 2015. Θά ἀκολουθήσῃ Προσυνοδική Πανορθόδοξος Διάσκεψις κατά τό πρῶτον ἥμισυ τοῦ ἔτους 2015. Ἅπασαι αἱ ἀπόφασεις, τόσον κατά τάς ἐργασίας τῆς Συνόδου, ὅσον καί κατά τά προπαρασκευαστικά στάδια αὐτῆς, θά λαμβάνωνται καθ᾿ ὁμοφωνίαν. Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας θά συγκληθῇ ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐν ἔτει 2016, ἐκτός ἀπροόπτου. Ἡ Σύνοδος θά προεδρεύηται ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Οἱ ἀδελφοί Αὐτοῦ Προκαθήμενοι τῶν λοιπῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν θά κάθηνται ἐκ δεξιῶν καί ἐξ εὐωνύμων Αὐτοῦ.

7. Ἀναποσπάστως συνδεδεμένη πρός τήν ἑνότητα εἶναι ἡ ἱεραποστολή. Ἡ Ἐκκλησία δέν ζῇ διά τόν ἑαυτόν της, ἀλλά ὀφείλει νά μαρτυρῇ καί νά μοιράζηται τά δῶρα τοῦ Θεοῦ μετά τῶν ἐγγύς καί τῶν μακράν. Μετέχοντες τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί προσευχόμενοι ὑπέρ τῆς οἰκουμένης, καλούμεθα νά συνεχίσωμεν τήν λειτουργίαν μετά τήν Θείαν Λειτουργίαν καί νά μοιρασθῶμεν μεθ᾿ ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος τά δῶρα τῆς ἀληθείας καί τῆς ἀγάπης, συμφώνως πρός τήν τελευταίαν ἐντολήν καί διαβεβαίωσιν τοῦ Κυρίου: "Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη  [...] καί ἰδού ἐγώ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι [...] ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος" (Ματθ. κη΄, 19-20).

8. Ζῶμεν ἐντός ἑνός κόσμου, ὅπου ἡ πολυπολιτισμικότης καί ὁ πλουραλισμός συνιστοῦν ἀναπόφευκτον πραγματικότητα καί συνεχῶς μεταβαλλομένην. Ἔχομεν ἐπίγνωσιν τοῦ γεγονότος ὅτι οὐδέν θέμα τῆς ἐποχῆς μας δύναται νά θεωρηθῇ ἤ ἐπιλυθῇ ἄνευ ἀναφορᾶς εἰς τό παγκόσμιον, καθώς καί ὅτι οἱαδήτις πόλωσις μεταξύ τοπικοῦ καί παγκοσμίου καταλήγει εἰς ἀλλοίωσιν τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος.

Ὡς ἐκ τούτου, ἐνώπιον καί αὐτῶν εἰσέτι τῶν διαφωνιῶν, διαχωρισμῶν καί διαιρέσεων, εἴμεθα ἀποφασισμένοι νά διακηρύξωμεν τό μήνυμα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀναγνωρίζομεν ὅτι ὁ διάλογος τυγχάνει πάντοτε καλλίτερος τῆς συγκρούσεως. Ἡ ἀποχώρησις καί ἡ ἀπομόνωσις οὐδέποτε ἀποτελοῦν ἐπιλογήν. Ἐπαναβεβαιοῦμεν τήν ὑποχρέωσίν μας νά διαλεγώμεθα πρός τόν ἄλλον, μετά τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, μετά τῶν ἄλλων πολιτισμῶν, ὅπως καί μετά τῶν ἄλλων χριστιανῶν καί τῶν ἀνθρώπων ἄλλων θρησκευτικῶν πεποιθήσεων.

9. Παρά τάς ἀνωτέρω προκλήσεις, διακηρύσσομεν τό Εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ "ὅστις τοσοῦτον ἠγάπησε τόν κόσμον" ὥστε "ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν". Τοιουτοτρόπως, οἱ Ὀρθόδοξοι παραμένομεν πλήρεις ἐλπίδος. Παρά τάς δυσχερείας τολμῶμεν, ἐν τούτοις, νά ἔχωμεν τήν ἐλπίδα ἡμῶν εἰς τόν Θεόν Ὅστις ἐστί "ὁ ὤν καί ὁ ἦν καί ὁ ἐρχόμενος, ὁ παντοκράτωρ" (Ἀποκ. α΄, 8). Διό καί ἀναμιμνῃσκόμεθα ὅτι ὁ τελευταῖος λόγος -λόγος ἀγαλλιάσεως, ἀγάπης καί ζωῆς- ἀνήκει εἰς Αὐτόν, ᾯ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἐν Φαναρίῳ, τῇ 9ῃ Μαρτίου 2014

+ Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος

+ Ὁ Ἀλεξανδρείας Θεόδωρος

+ Ὁ Ἱεροσολύμων Θεόφιλος

+ Ὁ Μόσχας Κύριλλος

+ Ὁ Σερβίας Εἰρηναῖος

+ Ὁ Ρουμανίας Δανιήλ

+ Ὁ Βουλγαρίας Νεόφυτος

+ Ὁ Γεωργίας Ἠλίας

+ Ὁ Κύπρου Χρυσόστομος

+ Ὁ Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος

+ Ὁ Βαρσοβίας Σάββας

+ Ὁ Τιράνων Ἀναστάσιος

ΠΗΓΗ ''ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ''