ΠΗΓΗ ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ ΑΡ. ΦΥΛ. 62 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1966
Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014
Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΑΠΑ-ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΕΙΣ ΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ
Ἐξ ἀφορμῆς τῆς διαμαρτυρίας τῆς
Ι. Κοινότητας Ἁγίου Ὅρους πρὸς τὸν Οἰκ. Πατριάρχη διὰ τὴν συνάντηση εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα θυμίζουμε εἰς τοὺς
ἀναγνῶστες μᾶς ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς ἴδιους τους Ἁγιορεῖτες τὴν ἀντίδρασή τοὺς παλαιότερα.
Ἂν καὶ δὲν ἦλθε ἀκόμα εἰς τὸ
φῶς τῆς δημοσιότητας ἡ ἐπιστολὴ, εὐελπιστοῦμε νὰ εἶναι ἀνάλογη εἰς τὸ μέγεθος
πρὸς την παλαιότερη ἀντίδραση τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων, ἀλλὰ καὶ πράξεως αὐτῶν
(διακοπῆς μνημοσύνου)!
Ὁλόκληρη ἡ παλαιὰ ἐπιστολὴ εἰς
τὸν Ὄρθ. Τύπο Φεβρουαρίου 1964:
ΛΑΤΙΝΟΦΡΟΝΕΣ ΕΠΙ ΑΙΩΝΕΣ ΤΥΜΠΑΝΙΑΙΟΙ!
Ὅλοι θυμόμαστε τὴν ἱστορία τῶν
τυμπανιαίων της Μ. Λαύρας. Ἀρκετοὶ προσπάθησαν νὰ δικαιολογήσουν τὸ γεγονὸς ὡς
«φαντασία τῶν ἀκραίων ζηλωτῶν»!
Ἃς δοῦμε ὅμως τί μᾶς λέγουν διὰ τὸ γεγονὸς οἱ μὴ
ζηλωτές! Σὲ παλαιότερη ἀνάρτησή μᾶς εἴχαμε γράψει:
Ἱερομόναχος Γαβριήλ Ιβηρίτης (1871-1965)
Διακρίθηκε ὡς διακριτικός Πνευματικός. Ἐξομολογοῦσε μοναχούς πέντε ἀθωνικῶν μονῶν, καθώς καί σκητῶν, κελλίων, καί προσκυνητές λαϊκούς. Σέ αὐτόν ἐξομολογεῖτο καί ὁ καπετάν Γιαγλής, πού στά τέλη του ἔγινε μοναχός…
Ὁ Γέροντας Γαβριήλ ἀνεπαύθη ἐν Κυρίω στίς 17.3.1965.
Σέ ἐπιστολή του ὁ πάπα-Γαβριήλ ἀναφέρει πώς στίς 16.9.1887 μέ τόν Γέροντα του εἶδε σ' ἕνα σπήλαιο ἔξω τῆς Μ. Λαύρας τούς ἀφορισμένους, πού συλλειτούργησαν μέ τούς παπικούς .
Διακρίθηκε ὡς διακριτικός Πνευματικός. Ἐξομολογοῦσε μοναχούς πέντε ἀθωνικῶν μονῶν, καθώς καί σκητῶν, κελλίων, καί προσκυνητές λαϊκούς. Σέ αὐτόν ἐξομολογεῖτο καί ὁ καπετάν Γιαγλής, πού στά τέλη του ἔγινε μοναχός…
Ὁ Γέροντας Γαβριήλ ἀνεπαύθη ἐν Κυρίω στίς 17.3.1965.
Σέ ἐπιστολή του ὁ πάπα-Γαβριήλ ἀναφέρει πώς στίς 16.9.1887 μέ τόν Γέροντα του εἶδε σ' ἕνα σπήλαιο ἔξω τῆς Μ. Λαύρας τούς ἀφορισμένους, πού συλλειτούργησαν μέ τούς παπικούς .
Καταλήγει: «Τότε διόλου δέν ἐδειλίασα, τώρα ὅμως, ὅταν τούς ἐνθυμηθῶ, ταράττεται ἡ ψυχή μου καί δέν ἠμπορῶ οὔτε νά κοιμηθῶ ημερόνυκτα οὔτε νά φάγω δύο καί τρεῖς ἡμέρας, ἐνῶ τότε ὅπου τούς εἶδα οὔτε ἔβαλα τίποτε εἰς τόν νοῦν μου.
Γράφω Ιδία χειρί εἰς τάς 2 Μαρτίου 1964 ἐν τή Ἱερά Μονή Ξενοφῶντος,
Γαβριήλ Ἱερομόναχος Πνευματικός ἐκ τοῦ Ἴβηριτικου Κελλίου Γενέσιον τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τοῦ ἐπιλεγομένου Μαλακή» .
Ἀνεπαύθη ἐν Κυρίω στίς 17-03-1965
(Μέγα Γεροντικό – Μον.Μωϋσέως Αγιορείτου-εκδ. Μυγδονία)
Καὶ ἀπὸ τὸν Ὀρθόδοξο Τύπο
Δεκεμβρίου 1963 (περίοδος μάλιστα ποὺ ὁ Ὀρθόδοξος Τύπος ἦταν κατὰ τῶν ζηλωτῶν
καὶ παλαιοημερολογιτῶν):
Μήπως τελικὰ κάποιοι ηθέλησαν
νὰ ἀποκρύψουν τὸ γεγονὸς διὰ λόγους αὐτονόητους ποῦ δὲν χρειάζεται καν νὰ ἀναφέρουμε;