KAI ΤΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!

Μετὰ ἀπὸ περίπου ἔνα χρόνο (ΚΑΛΛΙΟ ΑΡΓΑ ΠΑΡΑ ΠΟΤΕ), ἐνθυμήθηκαν νὰ δημοσιεύσουν οἵ του γνωστοῦ - ἀγνώστου «Ἀντιαιρετικοῦ» Ἐγκολπίου τὴν δήλωση τοῦ Μητροπολίτη Κορίνθου διὰ τοὺς παλαιοημερολογίτες, ἐξ΄ ἀφορμῆς του τότε γεγονότος (τῆς συμμετοχὴς τοῦ Ποιμένα εἰς τὴν τηλεόραση). Μάλιστα ἔχουν ὡς τίτλο: ''ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΓΙΑ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ. ΜΗΝ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ!''.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὄντως δὲν πρέπει νὰ τὸ χάσετε διὰ νὰ δεῖτε ἐν ἰδίοις ὄμμασιν τὴν ''χάβρα τῶν Ἰουδαῖων'' εἰς τὴν σύναξη αὕτη!
Νὰ δεῖτε τοὺς γέλωτες, τὶς εἰρωνίες κ.λπ. ποῦ πραγματικὰ εἶναι νὰ ἀπορεῖ κανείς, ὅσο δίκιο καὶ νὰ ἔχουν ἡ δὲν ἔχουν, πὼς εἶναι δυνατὸν νὰ ἀντιμετωπίζουν μὲ τέτοιο τρόπο μιὰ κατάσταση! 

Κρίμα ποὺ διὰ νὰ αὐξήσει τοὺς ἐπισκέπτες τοῦ τὸ «Ἀντιαιρετικὸ» Ἐγκόλπιο προβαίνει εἰς τέτοιες δημοσιεύσεις διὰ να ἐπιτεθεῖ εἰς τους παλ/τες· μάλιστα ἡ συγκεκριμένη δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ τοὺς παλαιοημερολογίτες (ΓΟΧ)!

Ἃς μὴν τοὺς στενοχωροῦμε ὅμως, θὰ τοὺς κάνουμε καὶ ἐμεῖς διαφήμιση διὰ νὰ αὐξήσουν τὴν ἐπισκεψιμότητά τους!

Ὅσον ἀφορᾶ τὰ περὶ μυστηρίων ποῦ ἀναφέρει ὁ Μητροπολίτης, εἶναι λογικὸ διότι τί θὰ ἔλεγε; Μήπως θὰ ἀναγνώριζε τὰ μυστήρια τῶν παλ/τῶν; Ἃς ἔλθει λοιπὸν, ὅπως ἔκαναν καὶ οἱ προκάτοχοί του, νὰ ρίψει τὰ Μυστήριά μᾶς εἰς τὸ ἔδαφος, ἒφ΄ ὅσον θεωρεῖ ὅτι εἶναι ἁπλὸ ψωμάκι καὶ κρασάκι!

Ντροπὴ εἰς τὸ Ἐγκόλπιον διὰ τὴν δημοσίευση, καὶ ἀδυνατοῦμε νὰ τὸ ποῦμε ἀντιαιρετικό, διότι ἐκεῖ ποὺ ἀνήκει, μνημονεύεται ὁ Πάπας τῆς Ρώμης καὶ οἱ συμπροσευχόμενοι μετὰ Οἰκουμενιστῶν Μητροπολίτες! 

Τὸ τί ἐστι παλαιοημερολογίτες μπορεῖτε νὰ ἀναγνώσετε μὲ ὑπομονὴ τὴν ἑνότητά μᾶς ''ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ'' παλαιοῦ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ καὶ νέου ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ μπλόκ, καὶ εἰς τὶς ὁποῖες ἑνότητες ἀναφέρονται καὶ τὰ θετικὰ ἀλλὰ καὶ τὰ ἀρνητικά τους βάσει ἔρευνας ἱστορικῆς καὶ ὄχι βάσει ἐμμόνων ἰδεῶν!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΠΑΛΑΙΟ ΤΟ ΑΝΤΙΖΗΛΩΤΙΚΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ!

ΣΧΟΛΙΟ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ

''ΤΑ'' ΙΣΤΟΡΙΚΑ ''ΠΑΤΡΙΑ'' (IA΄,2)

ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ (ΙΑ΄2)

ΓΕΝΝΗΘΗΤΩ ΑΛΗΘΗΣ ΕΝΩΣΙΣ

«τῆς κατὰ τὴν πίστιν συμφωνίας ἐρρωμένης ἡμίν,

οὐδὲν ἕτερόν ἐστι τὸ ἐμποδίζον

πρὸς τὸ εἶναι ἠμᾶς ἓν σῶμα καὶ ἓν πνεῦμα» 

(Μ. Βασιλείου, ΡG. 32, 701).

«Ἡ ἀποστασία» (2 Θεσσαλ. β΄3) ἤδη ἦλθεν. Η «ἐν ὁμονοία» πονηρία των «συγχυθέντων» «ἐθνῶν» (Σόφ. Σολομ. ι΄ 5) συντελεῖται. Διὰ δὲ τῆς οἰκουμενιστικῆς παναιρέσεως, ἡ δαιμονικὴ αὕτη ἑνότης παρρησιάζεται ὡς δῆθεν ἑνότης Θεοῦ, πρὸς ἀπώλειαν πολλῶν.

Ἐπιβάλλεται ὅπως οἱ ἐνιστάμενοι κατὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐνωθῶσιν, ὡς ἀπαιτεὶ «ἡ πίστις δὶ΄ ἀγάπης ἐνεργουμένη» (Γαλάτ. ε΄ 6). 

Διήρηνται δὲ οὗτοι κὰθ΄ ὅτι, «τὴν αὐτὴν πίστιν ἔχοντες», διαφωνούσι «τὴ γνώμη» (Χρυσοστόμου, PG. 61, 23) ὡς πρὸς τὸν τρόπον τῆς ἐνστάσεως. Τοῦτο ἐπιτείνει ἴσως ἢ διεκδίκησις «λογισμῶν» τινων «ἰδίων» «ἐξ αὐθεντίας», ὡς καὶ ἡ προτίμησις τοῦ «μᾶλλον ἄρχειν» «ἢ ἄρχεσθαι ὑπὸ τοῦ Κυρίου» (Μ. Βασιλείου, ΒΕΠΕΣ, 53, 14). Ταῦτα συντελούσι, προφανῶς, ὅπως μὴ εἶναι «συνημμένοι κατὰ τὴν ἀγάπην» (Χρυσοστόμου, PG. 61, 23), ὡς ἐπιβάλλει ὁ ἀγὼν τῆς πίστεως.

Δέον ὅπως ἡ δυνάμει ἑνότης τῆς πίστεως γίνη καὶ ἐνεργεία, ὅπερ δυνατόν. Διότι, ὑπαρχούσης «τῆς κατὰ τὴν πίστιν συμφωνίας», «οὐδὲν ἕτερόν ἐστι τὸ ἐμποδίζον» πρὸς ἕνωσιν (Μ. Βασιλείου, PG. 32, 701). Αὕτη ἡ τάξις τῆς Ὀρθοδοξίας. Πὰν σοβαρὸν καὶ ἄλυτον νυν «ἕτερον» τῆς πίστεως ζήτημα ἀντιμετωπίζεται διὰ μελλοντικῆς Συνόδου ἑνότητος (τῶν ἐνιστάμενων κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ). Καὶ αὑταὶ αἳ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι, αἳ συγκληθήσαι «πρὸς ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁμόνοιαν» (Πρακτικῶν Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, Μ. 12, 1118), πάντοτε προέταξαν τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ κατόπιν ἐξήτασαν ἕτερα πράγματα (Μ. Ἀθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 31, 260).

Ἐπιβάλλεται, λοιπόν, ἡ πορεία πρὸς γενικὴν Σύνοδον ἑνότητος. Ὁδὸς δὲ πρὸς ταύτην ἐστὶν ἡ ἐν ὀρθοδόξω πίστει ἀγάπη, συννενόησις, ἀλληλοαναγνώρισις, συνεργασία καὶ ἐνοποίησις «ἐν οἶς μηδὲν βλάπτομεν τὰς ψυχᾶς» (Μ. Βασιλείου, ΒΕΠΕΣ, 55, 142). 

Παυσάτω, λοιπὸν ἡ ἀδελφομαχία καὶ ἐπικρατησάτω ἡ ἐν πίστει συμφωνία.

''ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΜΑΣ ΣΕΛΙΔΟΣ''

Αρχιμ. Σαράντης Σαράντος, Ὀφειλομένη ἀπάντηση

Ὀφειλομένη ἀπάντηση

Τοῦ π. Σαράντη Σαράντου

Ὀφείλεται ἐκ μέρους μου μία ἀπάντηση γιά τό θέμα τοῦ ἐναρκτηρίου Ἁγιασμοῦ στό Δημοτικό Σχολεῖο τῶν Οὐρσουλινῶν στό Μαρούσι.

Τριάντα χρόνια τελῶ κάθε μήνα τή θεία Λειτουργία στά τρια­κόσια ὀρθόδοξα παιδιά τοῦ δημοτικοῦ στό κλειστό γυμναστήριο τοῦ σχολείου.  Ὁ παπικός βρίσκεται τήν ἴδια ὥρα μέ τά πενήντα πε­ρίπου παιδιά τῶν παπικῶν οἰκογενειῶν σέ μιά μικρή αἴθουσα γιά τά θρησκευτικά τους καθήκοντα.

Πρίν ἀπό μιά εἰκοσαετία ἡ ἀρχιεπισκοπή τῶν παπικῶν εἶχε ζητήσει τηλεφωνικῶς ἀπό τήν παπική ὑπέργηρη διευθύντρια τοῦ Σχολείου νά μήν ἐξυπηρετῶ λειτουργικά τό Σχολεῖο λόγῳ τῶν ἀντι­παπικῶν μου ἀπόψεων, τίς ὁποῖες ἐξέφραζα τότε στό ραδιοφωνικό Σταθμό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στήν τακτική ἐκπομπή μου «τῶν ἀθεάτων τά κάλλη».  

Ἡ διευθύντρια ἀπάντησε στήν παπική ἀρχιεπισκοπή ὅτι δέν εἶχε λόγους νά μοῦ ἀπαγορεύσει νά λειτουργῶ στά ὀρθόδοξα παιδιά καί ἐξακολούθησε ἡ διακονία μου μιά καί βρισκεται τό σχολεῖο στά ὅρια τῆς ἐνορίας μου.

Σάν νέος κληρικός τό πρωί πρό τῆς Θείας Λειτουργίας περ­νοῦσα ἀπό τό γραφεῖο τῆς Διευθύνσεως καί χαιρετοῦσα τήν ἑλληνί­δα Διευθύντρια καί τήν πλησίον αὐτῆς εὑρισκομένη, γαλλίδα παπι­κή μοναχή.  Γιά λόγους εὐγενείας καί ἀνθρωπιᾶς θεωροῦσα ὅτι ἔτσι ἔπρεπε νά συμπεριφέρομαι.  Λίγο ἀργότερα γιά νά μή δημιουρ­γῶ ἐσφαλμένες ἐντυπώσεις (παπολαγνικῆς κομπλεξικῆς διάθεσης) πήγαινα ἀπ’ εὐθείας στό κλειστό γυμναστήριο καί ἄρχιζα τήν Ἁγία Πρόθεση.  Ἔπαψα ἐπίσης νά πηγαίνω στό γραφεῖο τῆς Διευθύν­σεως καί νά παίρνω ἕνα καφέ, ὅπως μοῦ πρότειναν, στό τέλος ὅλης τῆ λειτουργικῆς διαδικασίας, γιά τούς ἴδιους λόγους.  Εἴχαμε ὅμως καί ἀπό τά δύο μέρη ἁπλές καλές ἀνθρώπινες σχέσεις.

Ὅσον ἀφορᾷ στόν ἐναρκτήριο Ἁγιασμό ὁ παπικός μοῦ εἶχε ζητήσει νά λέει καί αὐτός μιά εὐχή, ἀφοῦ τό σχολεῖο ἔχει ἐκτός τῶν τριακοσίων ὀρθοδόξων μαθητῶν καί μαθητριῶν καί πενήντα δικά τους παιδιά.  Εἶπα καί στόν ἴδιο καί στήν παπική Διευθύντρια ὅτι αὐτό δέν γίνεται.  Τότε μοῦ ἀπήντησε ὁ παπικός, ὅτι ὅταν τελειώσω θά ἀπευθύνει καί αὐτός λίγα λόγια στά παιδιά, εὐχόμενος καλή χρονιά.  Μάλιστα ἐπειδή διαισθανόμουν ὅτι αὐτό μπορεῖ νά μή τηρηθεῖ, ἔπαιρνα μαζί μου τόν ἱεροψάλτη τῆς Ἐκκλησίας μας, γιά νά μή δοθεῖ ὁ χρόνος καί ἡ εὐκαιρία στόν παπικό νά «κάνει χρέη» ἔστω ψάλτη, ὅπως προσπαθοῦσε νά κάνει.

Στό συγκεκριμένο φετινό Ἁγιασμό τόν εἶδα ντυμένο καί ὅταν ἄρχισα τή Ἱερά Ἀκολουθία τοῦ Ἁγιασμοῦ ἦρθε πιό κοντά μου καί ἀρκετές φορές ἔκανε παπικά (πῶς ἀλλιῶς θά ἔκανε) τό σταυρό του.  Ἐκείνη τή στιγμή σκέφτηκα νά ἀποχωρήσω· θά μποροῦσα καί νά τόν σπρώξω «εὐγενικά» νά φύγει πιό μακριά, γιά νά μή σκανδαλί­ζονται οἱ πιστοί μας.  Αὐτό δέν τό ἔκανα.  Ἴσως νά ἦταν χειρότερο γιά ὅλο τό ποίμνιό μας.  Ἄλλωστε τόσο ὁ ἴδιος, ὅσο καί οἱ ὑπέργη­ρες μοναχές ἀποτελοῦν θεσμικά τούς ἰδιοκτῆτες τοῦ σχολείου, στό ὁποῖο ἔτσι καί ἀλλιῶς οἱ ὀρθόδοξοι γονεῖς μας ἐμπιστεύονται τά παιδιά τους.  Ἄν ἀποχωροῦσα εἴτε εὐγενικά, ὅπερ προσιδιάζει στό χαρακτῆρα μου, εἴτε ἐντονότερα (σαματατζήδικα), δέν θά παραχω­ροῦσα ὅλο τό ποίμνιο μας στόν παπικό, ὁ ὁποῖος θά ἅρπαζε τήν εὐκαιρία νά δημιουργήσει ἕνα νέο προηγούμενο στό σχολεῖο, διαβάζοντας εἴτε μιά εὐχή εἴτε τό ὑπόλοιπο τοῦ Ἁγιασμοῦ;

Κατέθεσα προβληματισμό χρόνων ἐξ ἀφορμῆς τοῦ τελευταίου περιστατικοῦ τοῦ ἐναρκτήριου Ἁγισμοῦ στήν ἀρχή τοῦ σχολικοῦ ἔτους 2014-2015.

Τά παιδιά μας ὠφελοῦνται σ’ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τά σχολεῖα ξένων συμφερόντων;  Δέν πρέπει νά ἔχουν μερίδιο ὀρθοδόξου ἀγω­γῆς ἐκ μέρους μας;  Τά παιδιά καί οἱ γονεῖς τους μποροῦν νά μαρτυ­ρήσουν γιά τήν ποιότητα τῆς ὀρθοδόξου ἀγωγῆς πού προσφέρθηκε ἐκ μέρους μας στά παιδιά τους, τόσο μέ τίς Θ. Λειτουργίες ὅσο καί μέ τίς ἀπαραίτητες ἐποικοδομητικές ὁμιλίες, ὅσο καί μέ τήν ἱερά ἐξομολόγηση ὅποτε μοῦ ἐπετράπη.  Ἐξ ἄλλου πάντες γνωρίζουν ὅτι οὐδέποτε παλαντζάραμε σέ θέματα Πίστεως καί Οἰκουμενισμοῦ. 

Ὀφείλω πάντως νά ζητήσω συγγνώμη ἀπό ὅσους σκανδαλί­στηκαν ἐξ αἰτίας μου. Νά εὐχαριστήσω ὅσους ἐξανέστησαν καί ἔφεραν στό προσκήνιο ἕνα τόσο σοβαρό θέμα.  Ἔτσι μποροῦμε νά ἐκθέσουμε τά δρώμενα μέσα σ’ αὐτά τά σχολεῖα. 

Τόν προβληματισμό τοῦ ἀξιότιμου δημοσιογράφου κ.  Παπαθανασόπουλου θά τόν χρησιμοποιήσω γιά νά τεκμηριώσω ἔτι περισσότερο στή διεύθυνση τοῦ Σχολείου, γιατί δέν ἐπιθυμῶ, ὅπως καί πάντοτε δέν ἐπιθυμοῦσα, νά παρευρίσκεται, ἔστω καί βουβός ὁ παπικός ἱερωμένος.  Ὅμως δέν θά ἀφήσω τόν ἑαυτό μου, οὔτε ἄλλους νά μοῦ ὑποβάλουν κάποια, ἔστω καί ἁμυδρά, ἀντιπάθεια πρός κανένα, οὔτε καί πρός τούς αἱρετικούς, ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανε. 

Μετά ἀπό τό σκανδαλισμό τοῦ ἐκλεκτοῦ δημοσιογράφου κ. Παπαθανασόπουλου ὑπόσχομαι νά ἱκετεύσω τόν Ὕψιστο νά μοῦ χαρίσει, μέ τίς εὐχές ὅλων, περισσότερη ἐν Χριστῷ διάκριση γιά νά μή σκανδαλίζω κανένα, οὔτε ἕναν,  διακονώντας μέσα σ’ αὐτό τόν εὐαίσθητο χῶρο τοῦ Σχολείου τῶν Οὐρσουλινῶν.  Μία τῶν προσεχῶν ἡμερῶν θά καταθέσω στόν πνευματικό μου πατέρα τά διατρέξαντα πρός διόρθωση τῶν ἡμαρτημένων.

ΠΗΓΗ ''ΑΚΤΙΝΕΣ''