ΠΗΓΗ ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ'' ΑΡ. ΦΥΛ. 156
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014
Ο ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΜΕΤΑΞΑΚΗΣ (ΜΕΡΟΣ 2ο ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ''ΥΠΟΜΝΗΜΑ'' ΤΟΥ ΚΑΣΣΑΝΔΡΕΙΑΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ)
ΠΗΓΗ ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ'' ΑΡ. ΦΥΛ. 156
ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΟΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΙ ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ'' ΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ (ΣΧΟΛΙΑ ΕΙΣ ΤΑ ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ)
Πόσο λυπόμαστε ὅταν συνεχῶς διαπιστώνουμε ὅτι ἐπαληθεύεται παλαιό μας ἄρθρο ὑπὸ
τὸν τίτλο
Πρὶν συνεχίσουμε τὸν
σχολιασμὸ ἐπάνω εἰς τὴν ἐρώτηση πρὸς τὸν Μητροπολίτη Πειραιῶς Σεραφεὶμ περὶ τῶν
παλαιοημερολογιτῶν, μᾶς ἔρχεται εἰς τὸ νοῦ ἕνα σχόλιο ἑνὸς Γέροντα περὶ τοῦ
πάθους τοῦ καπνίσματος. Μᾶς ἔλεγε ὁ Γέροντας ὅτι ὁ διάβολος θέλει ἡ ἁμαρτία νὰ
γίνεται ἐν γνώση μας καὶ ὄχι ἐν ἀγνοία, διὰ νὰ μὴν ἔχουμε δικαιολογία τὴν ἡμέρα
της κρίσεως! Ἔτσι ὅταν καπνίζεις σου γράφει ἐπάνω εἰς τὸ πακέτο ὅτι τὸ κάπνισμα
σκοτώνει, τὸ κάπνισμα δημιουργεῖ πρόβλημα εἰς τοὺς γύρω σου, τὸ κάπνισμα κάνει
αὐτὸ καὶ αὐτό......
Τοῦτο τὸ λεχθὲν ὑπὸ
τοῦ Γέροντος μᾶς θυμίζει τὴν τακτική του διαβόλου. Ἔτσι καὶ οἱ συντηρητικοὶ
''Ὀρθόδοξοι'' θυμίζουν εἰς τοὺς πιστοὺς ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι Παναίρεση, οἱ
Οἰκουμενιστὲς αἱρετικοί, ὁ Οἰκουμενισμὸς πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου κ.λπ.
ΟΜΩΣ....... ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΦΕΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΔΙΟΤΙ Η ΧΑΡΙΣ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟΝ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!!!
Ποιοὶ εἶναι ἐκτὸς
Ἐκκλησίας μὲ συνέπεια νὰ στεροῦνται τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ; Μὰ οἱ
παλαιοημερολογίτες!!!
Ἐρωτοῦν τὸν
Μητροπολίτη Πειραιῶς Σεραφεὶμ (8.50 καὶ μετὰ) κατὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ
εἰς τὴν Ρουμανία διὰ τοὺς παλαιοημερολογίτες καὶ ἀπαντᾶ:
«Το
Μυστηριον της Θειας Χαριτος ειναι η Εκκλησια. Τα 7 Μυστηρια που γνωριζουμε στην
Εκκλησια μας, ειναι τελετες εντεταγμενες μεσα εις το Μυστηριο της Εκκλησιας.
Εαν λοιπον δεν κοινωνεις με την Εκκλησια που ειναι το Μυστηριο, που ειναι το
Σωμα του Χριστου, τα Μυστηρια δεν ενεργουν με μαγικο τροπο. Χρειαζεται επομενως
Κοινωνια με το Σωμα της Εκκλησιας που κεφαλη εχει τον Χριστο και οχι καποιον
ανθρωπο».
«Επομενως
εαν δεν εισαι ενωμενος με την Εκκλησια, δεν εχεις καμια δυνατοτητα μετοχης στην
Χαρη του Θεου. Εξω απο την Εκκλησια δεν υπαρχει Μυστηριο. Η Εκκλησια οπως μας
λεγει ο Αγιος Βικεντιος ''Εκκλησια εν τοις Μυστηριοις σημαινεται'', μεσα στα
Μυστηρια Της. Συνεπως εφ΄ οσον δεν ανηκουν στην Εκκλησια αυτοι οι σχισματικοι
που ειπατε, δεν εχουν την Χαρη του Αγιου Πνευματος, και οτι και να κανουν
στερουνται της αγιαστικης ενεργειας, της ενεργειας του Παναγιου Θεου. Γι΄ αυτο
και οι ενεργειες τους ειναι κανονικα, βασει των ιερων κανονων, ανυποστατες. Το
ιδιο βεβαια συμβαινει και με τους αιρετικους πασης φυσεως τους οποιους εχουν
καταδικασει οι Αγιες Οικουμενικες Συνοδοι».
Μήπως μπορεῖ νὰ μᾶς
πεῖ ὁ Σεβασμιώτατος ἂν οἱ Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι οἱ ὁποῖοι τυγχάνουν ἐντός της
Ἐκκλησίας εἰς τὴν ὁποίαν ἀνήκει, εἶναι αἱρετικοὶ ἡ ὄχι; Ἂν ἡ Ἐκκλησία τοῦ εἶναι
Ὀρθόδοξη, καὶ οἱ Οἰκουμενιστὲς αἱρετικοί, ὅπως πολλάκις ἀναφέρει ὁ ἴδιος ἀλλὰ
καὶ οἱ πάσης φύσεως συντηρητικοί, ὑπάρχει Ἐκκλησία διὰ της συνυπάρξεως
αἱρετικῶν καὶ ὀρθόδοξων; Οι Οἰκουμενιστὲς αἱρετικοὶ Συνεπίσκοποί του
τελοῦν κανονικά τα Μυστήρια ἔχοντας ἁγιαστικὴ ἐνέργεια, διότι ἀνήκουν εἰς τὸ
Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ποῦ ὁ ἴδιος μας εἶπε;
Βέβαια ἡ ἀλήθεια
εἶναι ὅτι ὁ Μητροπολίτης Σεραφείμ, ὅταν ἀναφέρει ὅτι οἱ παλ/τες δὲν εἶναι
ἑνωμένοι μὲ τὴν Ἐκκλησία, ὡς Ἐκκλησία ἐννοεῖ τοὺς Ἐπισκόπους ποὺ ἀνήκουν εἰς
αὐτήν! Τὴν αὐθεντία ὅμως μέσα στὴν Ἐκκλησία τὴν ἔχει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο.
Ὅποιος ἔχει Πνεῦμα Ἅγιο ἔχει τὴν αὐθεντία.
Μέσα στήν Ὀρθοδοξία, σημασία δὲν ἔχει ποιὸς συμφωνεῖ
καὶ ποιὸς δὲν συμφωνεῖ μὲ τοὺς ἀρχιερεῖς, ἀλλὰ ποιὸς συμφωνεῖ καὶ ποιὸς δὲν
συμφωνεῖ μὲ τὰ ὂργανα τοῦ Παναγίου Πνεύματος: τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.
Ἔτσι
προσπαθοῦν νά περάσουν τὴν ἂποψι, ὅτι Ἐκκλησία εἶναι οἱ Ἀρχιερεῖς!!! Ἂν εἶναι ἔτσι ὅμως, τότε
Ἐκκλησία διὰ αἱρετικῶν Ἐπισκόπων εἶναι Ἐκκλησία; Εαν σὲ αὐτὴν δὲν ἀνήκουν
οἱ παλαιοημερολογίτες, τότε πολὺ καλὰ κάνουν! Ἐὰν οἱ παλαιοημερολογίτες δὲν
ἀνήκουν εἰς μίαν Ἐκκλησίαν, ποὺ τὰ μέλη αὐτῆς θεωροῦν τὸν Παπισμὸ ὡς αἵρεση,
ἐνῶ ἀλλὰ ὄχι. Θεωροῦν τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς μαρτυρία τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐνῶ ἀλλὰ
ὄχι. Θεωροῦν τὶς ὑπόλοιπες αἱρέσεις τοῦ Π.Σ.Ε. ὡς Ἐκκλησίες, ἐνῶ ἀλλὰ ὄχι καὶ
διὰ μὴν σᾶς κουράζουμε ὑπάρχει πλῆθος διαφωνιῶν καὶ συγχύσεων σὲ πολὺ σημαντικὰ
δογματικὰ ζητήματα, τότε πολὺ καλὰ κάνουν!
Λησμονεῖ ὁ
Μητροπολίτης ὅτι Ἐκκλησία σημαίνει σύναξη ὁμονοούντων ἀνθρώπων ποὺ εἶναι
ἐσωτερικὰ ἑνωμένοι μεταξύ τους διὰ τῆς κοινῆς πίστης καὶ ὁμολογίας, καὶ ὄχι
ἐπιφανειακῆς ἕνωσης - ὑποταγῆς σὲ κάποια
ἐκκλησιαστικὴ ἐξουσία μὲ ὑποβόσκουσα τὴν ἐσωτερικὴ διάσπαση, διαφωνία καὶ
ἀτομικιστικὴ προαίρεση! Τὸ παράδοξο εἶναι ὅτι ὑπάρχουν σὲ μιὰ Ἐκκλησία ποὺ
γνωρίζουν καὶ ἀναγνωρίζουν ὅτι ἔχει χάσει συνοχή, συμφωνία καὶ ὄνομα, καὶ δὲν
ἀναλογίζονται τί εἴδους Ἐκκλησία εἶναι αὕτη! Ἀρκοῦνται εἰς τὴν διοικητικὴ
συγκρότηση καὶ ὀργάνωση κλείνοντας τὰ μάτια στὴν ἀπουσία τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς
συμφωνίας!
Οἱ Πατέρες δὲν μᾶς δίδαξαν
τέτοια ἐκκλησιολογία σύγχυσης καὶ ψεύδους! Ἐκκλησία εἶναι σύναξη ψυχῶν καὶ
σωμάτων δεμένων μεταξύ τους μὲ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ἀγάπη, δηλαδὴ μὲ τὸν Χριστό!
Χωρὶς ἀλήθεια, ἀγάπη, συμφωνία καὶ ὄνομα ἡ σύναξη εἶναι χωρὶς Χριστό, καὶ
ἑπομένως δὲν εἶναι Ἐκκλησία διότι Ἐκκλησία ἐστι «ΕΝΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ
ΚΑΙ ΟΜΟΝΟΙΑΣ ΟΝΟΜΑ»!
Ὅταν
ἡ σημερινὴ ἀνὰ τὸν κόσμο ἐπίσημη «ἐκκλησία» ἔρχεται ἀντίθεσι μέ τήν
Θριαμβεύουσα Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν, Πανορθοδόξων καὶ
Τοπικῶν Συνόδων, τότε οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ ποὺ ἐγείρονται ἐναντίον της, γιὰ νὰ
παραμείνουν σὲ κοινωνία πίστεως μὲ τὴν Ἐκκλησία τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων,
ὂχι μόνον σχισματικοι δὲν εἶναι, ἀλλὰ ἀπεναντίας εἶναι τὰ μοναδικὰ μέλη τῆς
στρατευόμενης Ἐκκλησίας.
Ὄχι
μόνον σχίσμα δὲν κάνουν μὲ τὸ νὰ μὴν ἀκολουθοῦν τὴ σύγχρονη Ἱεραρχία, ποὺ
βαδίζει δικούς της δρόμους, ἀλλὰ εἶναι αὐτοὶ ἡ Ἐκκλησία, γιατὶ μόνον αὐτοὶ
ἀποτελοῦν ἓνα σῶμα μὲ τὴν ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους Καθολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Η Ἑνότης εἶναι Θεολογικὰ καὶ Ἁγιοπατερικά, στὴν οὐσία
της, Ἑνότης Πίστεως. Δέν εἶναι ἑνότης διοικητική. Διότι τέτοια ἑνότητα ἔχουν
καὶ οἱ Φράγγοι καὶ ἀναγνωρίζουν ὡς σημεῖο τῆς ἐξωτερικῆς τους διοικητικῆς
ἑνότητος καὶ ἀναφορᾶς τους τὸν αἱρεσιάρχη Πάπα.
Ὅμως δὲν ὀρθοτομοῦν τὸν λόγον τῆς ἀληθείας καὶ
βρίσκονται στὴν αἵρεσι καὶ
στὴν πλάνη, ἐκτός Ἐκκλησίας.
Τέτοια ἑνότητα ἐννοοῦν οἱ Νεοημερολογίτες, ὅτι πρέπει
νὰ ἔχουμε καί ᾿μεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι!!!
Ἃς σκεφτοῦν ὁ Πειραιῶς
Σεραφεὶμ καὶ οἱ ὑπόλοιποι ἂν ὄντως πληροῦν τὰ κριτήρια τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας
καὶ ἔπειτα νὰ ὁμιλήσουν διὰ τοὺς συκοφαντικὰ ὀνομαζομένους παλαιοημερολογίτες!
Ο ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΣ ΗΓΕΤΗΣ
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΗΓΕΤΟΥ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ. ΚΥΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΚΑΒΟΥΡΙΔΟΥ (7-9-1955 Π. Η.) ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
"Δεν ηυτύχησα να γνωρίσω προσωπικώς τον σύγχρονον ομολογητήν της Ορθοδοξίας πρώην Φλωρίνης κυρόν Χρυσόστομον, τον αναστήσαντα ημέρας Στουδιτικής παρρησίας και ομολογίας εν μέσω εικοστώ αιώνι. Τον εγνώρισα όμως από τας συγγραφάς του και τους συνεργάτας του, και το σπουδαιότερον, εκ της εμπράκτου πείρας του κηρύγματός του, ακολουθήσας ελέει Θεού, την πορείαν που ηκολούθησε και ο αοίδιμος κατά τα έτη 1935-1955, ότε ηγείτο του ιερού κινήματος των Παλαιοημερολογιτών. Καίτοι ο Θεός τον επροίκησε με πολλά χαρίσματα και τον εκόσμησε με πλείστας αρετάς, τας οποίας επολλαπλασίασε διά της προσωπικής εκ νεότητας αυτού εμπόνου εργασίας εν τω μυστικώ αμπελώνι του Κυρίου, εν τούτοις αι δύσκολοι συνθήκαι τας οποίαν αντιμετώπισεν ως ηγέτης των Γ.Ο.Χ., και προ παντός, το εν πολλοίς ακατάλληλον των κληρικών συνεργατών του, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, τον απέδειξαν ένα θλιμμένον και προδομένον εκκλησιαστικόν ηγέτην.
Τα ανωτέρω γράφομεν εν πλήρει γνώσει τελούντες της θλιβεράς και ηρωικής άμα εικοσαετούς ποιμαντορίας του ανδρός, εν τη οποία πολλά "πικρά ποτήρια" έπιε υπό συνεργατών και αντιπάλων του, μόνην αμοιβήν και παρηγορίαν έχων την πληροφορίαν της συνειδήσεώς του, ότι επιτελεί το καθήκον του ως ιεράρχης της Εκκλησίας του Χριστού.
Και τας μεν θλίψεις εκ των αδίκων εξοριών του και της διψύχου και δειλής στάσεως των συναδέλφων του ιεραρχών, στάσις ήτις έφθασε μέχρι του σημείου της πλήρους εγκαταλείψεως και εχθρότητος διά του Ματθαιϊκού σχίσματος (1937), περιέγραψε ικανώς εις εκ των πλέον εμπίστων συνεργατών του, ο αγωνιστής εν Χριστώ αδελφός Σταύρος Καραμήτσος εν τω γνωστώ έργω του: "Η αγωνία εν τω κήπω της Γεθσημανή".
Τας άλλας όμως περιπετείας του ανδρός, που τον ηκολούθησαν μέχρι τον θάνατόν του, τας προερχομένας εκ των μικροτήτων και παρεξηγήσεων των αδυνάτων θεολογικώς και πνευματικώς συνεργατών του, μόνον ο Θεός γνωρίζει και οι πολύ εγγύς αυτού. Τα διήλθεν όμως όλα ήρεμος και γαλήνιος, μετά οσιακής πραότητος και ομολογιακής σταθερότητος. Μόνον όποιος έχει ακολουθήσει τα ίχνη της ομολογίας του εις τας ημέρας μας είναι δυνατόν να αντιληφθή τι σημαίνει να ηγήσαι ενός τοιούτου ιερού κινήματος χωρίς τους ενδεδειγμένους συνεργάτας, βαλλόμενος υπό εχθρών και "φίλων" και παρά ταύτα διατηρών συνεχώς την νηφαλιότητα του πιστεύοντος εις το δίκαιον του αγώνος του.
Δι' ημάς, τους νεωτέρους πιστούς και ακολούθους του ιερού του προσκλητηρίου, ο κυρός Χρυσόστομος θ' αποτελή φαεινόν μετέωρον ορθοδόξου ομολογίας, διό και μετά βαθυτάτου σεβασμού κλίνωμεν γόνυ ψυχής και σώματος ενώπιόν του, επικαλούμενοι τας προς τον Θεόν μεσιτείας του, προς συνέχισιν του ιερού αγώνος, την σκυτάλην του οποίου μας παρέδωκε "μετά πολλής θλίψεως και συνοχής καρδίας".
Ιερομόναχος Θεοδώρητος
Ησυχαστήριον Θείας Αναλήψεως Πάρου
Το παραπάνω κείμενο του αειμνήστου π. Θεοδωρήτου (+2007) γράφτηκε λίγο πριν το 1990 και δημοσιεύθηκε στο βιβλίο "Ο σύγχρονος ομολογητής της Ορθοδοξίας" (σελ. 71-72) του επίσης κεκοιμημένου θεολόγου Σταύρου Καραμήτσου.
Με την ευκαιρία παραθέτουμε από την εφημερίδα "Ελληνική Ημέρα" (22-4-1952) ένα απόκομμα ως ένα ακόμη τεκμήριο ορθοδόξου ομολογίας του συκοφαντημένου Ηγέτου μας.
ΠΗΓΗ ''ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ''
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΠΡ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΚΑΒΟΥΡΙΔΗΣ ''Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ'' (ΜΕΡΟΣ 4ο)
0001.png)
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ