Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

Συνάντηση της Επιτροπής Πίστις και Τάξις του Παγκοσμίου Συμβουλίου “Εκκλησιών” (ΠΣΕ) στη Ρουμανία (17-24 Ιουνίου)

Οι μελλοντικές κατευθύνσεις χαρτογραφηθεί από ΠΣΕ Επιτροπής Πίστης και Τάξης


Στη Ρουμανία και στο Caraiman Μονή πραγματοποιήθηκε από 17-24 Ιουνίου 2015 , συνάντηση των μελών της Επιτροπής Πίστις και Τάξις του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (ΠΣΕ), με σκοπό να καθοριστούν οι κύριοι άξονες και η κοινή δράση για το διάστημα 2015-2020.

Το Δελτίο Τύπου της συνέλευσης του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (ΠΣΕ) (στην Αγγλική γλώσσα)


Meeting from 17 to 24 June, the newly reconstituted Commission on Faith and Order of the  World Council of Churches (WCC) has begun to define its principal trajectories for ecumenical study and common activity from 2015 until the next WCC Assembly in 2020.
Gathered at Caraiman Monastery in Romania, the 49-member commission determined to focus its upcoming work in the areas of examining theological foundations of the WCC programme emphasis “the pilgrimage of justice and peace”, continuing work on dialogue and the discovery of common ground among churches regarding the Christian doctrine of the Church, and coordinate consultations and seminars on how churches engage in processes of “moral discernment” when deciding policies leading to action on such topics as climate change, slavery, apartheid, human sexuality and matters of life and death.
The commission will also encourage such long-term activities as collaboration with the Pontifical Council for Christian Unity of the Roman Catholic Church facilitating, for example, the annual preparation of resources for the Week of Prayer for Christian Unity, and joining other offices in the WCC and partner agencies in activities related to inter-religious dialogue and cooperation. It works, too, with the Ecumenical Disabilities Network and the Ecumenical Network of Indigenous Peoples.
The commission’s moderator is the British theologian Rev. Dr Susan Durber of the United Reformed Church in the United Kingdom. In remarks in the closing session of their meeting, she told the commissioners that “I feel that a new wind is blowing.”
She reminded commissioners and staff, “The Church is God’s creation, not ours”, arguing that anxiety for religious institutions is wasted: “Overcoming poverty – this is where the real crisis is!”
Referring to the economic and cultural globalization of the early 21st century, Durber posed the question: “What does Christian unity bring to a world that tries to impose another kind of unity?” And she offered this word of assurance: “We are those who can afford not to be anxious, because Christ has already done what we need to be done.”
Pilgrimage in a pluralistic world
A major task at the meeting was the establishment of working groups to oversee the commission’s chosen projects. While precise details will be designed by these groups in later meetings, a broad picture emerged of Faith and Order’s concerns in the latter half of this decade.
The working group that focuses on issues surrounding “the pilgrimage of justice and peace” hopes to sponsor discourse on the theological foundations of pilgrimage. It will ask how the concept and practice of pilgrimage may be lived out in a multi-religious, multi-cultural and secular age, not least among minority and oppressed churches. Another theme to be engaged was described as “Christian responsibility and hope in a broken world”. The environmental crisis may be addressed under this rubric, alongside justice and peace.
The Church
In Christian theology, study of the doctrine of the Church is termed “ecclesiology”. A series of Faith and Order documents have addressed aspects of ecclesiology and ecumenical dialogue, including the publications Baptism, Eucharist and Ministry; The Nature and Purpose of the Church; Nature and Mission of the Church; and The Church: Towards a Common Vision. Responses continue to be received in regard to questions posed by the latter document, and these will be analyzed along with the history of challenges and accords  arising from earlier publications. Continuing dialogue among widely diverse churches also will continue.
Moral discernment and the sources of Christian social ethics
Consultations will be organized on how particular churches arrive at moral decisions, reviewing historical instances of change in positions on moral issues. Examples suggested include churches’ policies on slavery, apartheid, abortion, suicide, euthanasia and the ordination of women to offices of ministry.
Within the coming week, Faith and Order staff in Geneva will submit budget proposals for the 2016 fiscal year. Recommended projects will proceed based on resources available from the WCC and interested partners.
An ecumenical heritage
The Faith and Order movement among Christian churches built during the early years of the 20th century and was organized on a global scale through its first international conference at Lausanne, Switzerland in 1927. There, delegates from various Christian churches proclaimed that “God wills unity”, and “however we may justify the beginnings of disunion, we lament its continuance.”
The World Council of Churches came into being following the Second World War largely through a merger between the theologically oriented Faith and Order movement and the Life and Work movement which showed primary concern for practical means by which churches could act together on social issues and oppose injustice.
Initially made up of Orthodox, Anglican and Protestant churches, Faith and Order has continued its work as a commission of the WCC and now includes churches from outside the formal membership of the World Council of Churches. The Roman Catholic Church became a full participant following the Second Vatican Council of the 1960s, and the Assemblies of God is a commission member.





ΠΗΓΗ ''ΑΚΤΙΝΕΣ''

ΕΝΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ......



Αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου στον Πάπα για την εορτή των Αγίων Αποστόλων 





Από Ανακοινωθέν Οικουμενικού Πατριαρχείου

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γέρων Περγάμου κ. Ἰωάννης, ἐπί κεφαλῆς ἐπισήμου Ἀντιπροσωπείας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἰς ἥν συμμετέσχον ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σηλυβρίας κ. Μάξιμος καί ὁ Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτερος κ. Heikki Huttunen, ἐκ Φιλλανδίας, ἐξεπροσώπησαν τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν κατά τήν Θρονικήν ἑορτήν τῆς Ἐκκλησίας Ρώμης, ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Πανευφήμων καί Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου. 

Σάββατο 27 Ιουνίου 2015

ΔΕΝ ΔΙΑΚΟΠΤΟΥΝ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΔΙΑ ΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΟΛΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΑΛΛΑ.....

173
Γράφει ο Αιμίλιος Πολυγένης

Ολοκληρώθηκε η Σύνοδος της Ιεραρχίας του Πατριαρχείου Αντιοχείας πριν από λίγο, η οποία συνεδριάζε υπό την προεδρία του Πατριάρχη Ιωάννη στον Μπαλαμάντ.
Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της Romfea.gr η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Αντιοχείας, αποφάσισε να διακόψει την κοινωνία με το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων για το θέμα της Επισκοπής του Κατάρ.
Οι συνομιλίες δεν οδήγησαν στο επιθυμητό αποτέλεσμα της ενότητας των δύο Εκκλησιών, καθώς ούτε η παρέμβαση άλλων Εκκλησιών απεσόβησε τα χειρότερα.
"Η Εκκλησία της Αντιόχειας εξάντλησε κάθε περιθώριο για επίλυση του ζητήματος με το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, γι΄αυτό και τα Μέλη της Ιεράς Συνόδου αποφάσισαν να διακόψουν την εκκλησιαστική κοινωνία με τα Ιεροσόλυμα μέχρι νεωτέρας", αναφέρει μεταξύ άλλων η Ιερά Σύνοδος της Αντιόχειας.
Τέλος πληροφορίες της Romfea.gr αναφέρουν ότι το Πατριαρχείο Αντιοχείας, έχει ήδη ενημερώσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο και όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες για την εν λόγω απόφαση.

ΠΗΓΗ ''ΡΟΜΦΑΙΑ.GR''

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ''ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ''



Στον ιστορικό ναό του Πρωτάτου, στο άγιο Βήμα, βρίσκεται ενθρονισμένη πάνω στο ιερό σύνθρονο η σεβάσμια και θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου, που επονομάζεται «Άξιον Εστίν». Ονομάζεται έτσι, γιατί μπροστά σ’ αυτήν την εικόνα πρωτοψαλθηκε απ’ τον αρχάγγελο Γαβριήλ ο γνωστός αυτός ύμνος. «Η πάνσεπτος αύτη και αγία εικών, εξ αρχαίων και παλαιών χρόνων, εστάθη το καύχημα των Καρεών, η δόξα των Πρωτατινών, η σκέπη και προστασία των πέριξ Κελλίων», αλλά και όλου του Αγίου Όρους δόξα, καύχημα και προστασία.
   Την ιστορία της εικόνας έγραψε το 1548 ο Πρώτος του Άγιου Όρους ιερομόναχος Σεραφείμ που διέπρεψε στην αρετή, τη σοφία, τη μάθηση και την ακτημοσύνη.
     Κάπου στα τέλη του 10ου αιώνα σε ένα κελί στις Καρυές του Αγίου Όρους ασκήτευαν δύο μοναχοί. Ο ένας από τους δύο τελούσε την  προσευχή του όρθρου της Κυριακής  ενώ ο άλλος έλειπε από το κελί. Δέχτηκε τότε την επίσκεψη ενός άγνωστου μοναχού και συνέχισαν μαζί τον όρθρο. Όταν έφτασαν στο  σημείο που έπρεπε να ψάλλουν στην Παναγία «Την Τιμιωτέραν των Χερουβείμ» ο φιλοξενούμενος μοναχός άρχισε να ψέλνει το «Άξιον  εστίν ως αληθώς μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον, και παναμώμητον, και μητέρα του Θεού ημών».
     Ο ύμνος αυτός άρεσε τόσο  πολύ  στο μοναχό του κελιού που τον άκουγε για πρώτη φορά ώστε  ζήτησε  από τον άγνωστο μοναχό να του τον γράψει για να τον έχει και να τον ψέλνει κι αυτός. Αλλά δε βρέθηκε  μελάνι και χαρτί στο κελί. Ζήτησε τότε ο φιλοξενούμενος μοναχός  μια  πλάκα από μάρμαρο και όταν την πήρε στα χέρια του άρχισε με το δάχτυλό του να χαράζει την πλάκα γράφοντας τον ύμνο όπως του ζήτησε ο μοναχός. Τόσο εύκολα έγραφε πάνω στην πλάκα σαν να έγραφε πάνω σε πηλό! Έπειτα είπε στον ντόπιο μοναχό στο εξής να ψέλνουν όλου οι Ορθόδοξοι αυτό τον ύμνο. Αφού τελείωσε, ο ξένος μοναχός εξαφανίστηκε. Ήταν Άγγελος Κυρίου -πιθανόν ο αρχάγγελος Γαβριήλ- για να αποκαλύψει τον Αγγελικό ύμνο.
     Από τότε ο Αγγελικός αυτός ύμνος διαδόθηκε σε όλη την οικουμένην για να ψάλλεται εις την Θεομήτορα. Η Αγία εικόνα της Θεοτόκου, η οποία βρισκόταν στην Εκκλησία του κελιού εκείνου, όπου έγινε το θαύμα, μεταφέρθηκε από τους πατέρες του Αγίου Όρους, στην Έκκλησία του Πρωτάτου. Εκεί βρίσκεται μέχρι σήμερα, μέσα στο  Άγιο Βήμα, επειδή μπροστά στην εικόνα ο Άγγελος έψαλλε τον ύμνο. Το δε κελί εκείνο, ονομάζεται Άξιον έστι ενώ  η περιοχή  που βρισκόταν το κελί  πίσω από τη Σκήτη του Αγίου Ανδρέα που έγινε το θαύμα ονομάστηκε «κοιλάδα του Άδειν» από το ρήμα άδω που σημαίνει υμνώ, ψάλλω.






















 ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ: ''ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ''

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: Η ΠΑΠΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΕΡΙ ΚΟΙΝΟΥ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ



ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 25η  Ιουνίου 2015.


Οι εξελίξεις στον οικουμενιστικό κατήφορο είναι καταιγιστικές. Οι προσπάθειες αθετήσεως των Ιερών Κανόνων βρίσκονταισε πλήρη εξέλιξη. Οι αιρετικοί προτείνουν τρόπους κατεδαφίσεως και ορισμένοι δικοί μας μεγαλόσχημοι κληρικοί, δυστυχώς, το συζητούν! Η νέα «βόμβα», την οποία έριξε ο αιρεσιάρχης του Βατικανού Πάπας Φραγκίσκος ο Α΄, για καθορισμό κοινής ημερομηνίας εορτασμού του Πάσχα από όλους τους Χριστιανούς, αιρετικούς και Ορθοδόξους, έγινε αντικείμενο ευρείας δημοσιότητας και πολλών σχολιασμών. Ο αιρετικός καταληψίας του παλαιφάτου και σεβασμίου Πατριαρχείου της Δύσεως προτείνει να «πετάξουμε στον κάλαθο των αχρήστων» τον Ιερό Κανόνα της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου (325 μ. Χ.), ο οποίος ορίζει ρητά και κατηγορηματικά τον χρόνο του εορτασμού του Πάσχα, της μεγάλης Εορτής των Εορτών και ο οποίος δεν αφήνει κανένα περιθώριο για αλλαγές και να ευθυγραμμιστούμεμε τις ιδικές του προτάσεις.

Σύμφωνα με πληροφορίες από το ιστολόγιο: «Αγιορειτικό Βήμα», ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος έδωσε συνέντευξη στον δημοσιογράφο κ. Andrea Tornielli της ιταλικής εφημερίδος «LA STAMPA», στην οποία ο κ. Βαρθολομαίος σχολιάζει μεταξύ άλλων καιτην εγκύκλιο του Πάπα Φραγκίσκου του Α΄ για το περιβάλλον. Πλην όμως η τελευταία ερώτηση του κ. Tornielli, που αφορά τον κοινό εορτασμό του Πάσχα είναι αποκαλυπτική. Ο ιταλός δημοσιογράφος του έθεσε το εξής ερώτημα: «O κ. Φραγκίσκος πρότεινε και πάλι μια συμφωνία για μια συγκεκριμένη ημερομηνία για τον εορτασμό του Πάσχα. Συμφωνείτε σ’ αυτή την υπόθεση;». Και ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης απήντησε: «Η Ορθόδοξη Εκκλησία συζητά το ενδεχόμενο για μια ενιαία ημερομηνία για τον εορτασμό του Πάσχα, την Εορτή των Εορτών, περισσότερο από μισό αιώνα. Στην πραγματικότητα,  στο πλαίσιο της προετοιμασίας για το μεγάλο ιερό Συμβούλιο που έχει προγραμματιστεί για το επόμενο έτος στην Κωνσταντινούπολη, την Πανορθόδοξη, έχουν εξεταστεί διάφορες επιλογές σε επιστημονικό και λειτουργικό επίπεδο, γι’ αυτό το ενδεχόμενο. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα μετά τη διάλυση του Σιδηρού Παραπετάσματος, σημαντικά στοιχεία μέσα σε μερικές εθνικές εκκλησίες έχουν δυστυχώς αντισταθεί σε αυτήν την ιδέα της αλλαγής. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια συμφωνία σχετικά με μια κοινή καθορισμένη ημερομηνία για τον εορτασμό του Πάσχα θα είναι ένα πλεονέκτημα ιδιαίτερα για τους Χριστιανούς που ζουν στην Αμερική, στη Δυτική Ευρώπη και την Ωκεανία. Αλλά ανεξάρτητα από το αν εσείς προσωπικά συμφωνείτε ή όχι, μια τέτοια πρόταση θα πρέπει να αποφασιστεί από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες για να μην τεθεί σε κίνδυνο η ενότητα του Ορθόδοξου κόσμου».
Οι παρά πάνω δηλώσεις του κ. Βαρθολομαίουείναι ξεκάθαρες και αποκαλυπτικές.Στην αλλαγή αυτή βλέπει πλεονεκτήματα «για τους Χριστιανούς που ζουν στην Αμερική, στη Δυτική Ευρώπη και την Ωκεανία». Φυσικά ούτε καν διανοείται να νουθετήσει τον Πάπα,να επιστρέψει στις θεόπνευστες αποφάσεις της Α΄ Οικουμενικής, τις οποίες ακολουθούσε και το εκπεσόν πρεσβυγενές Πατριαρχείο της Παλαιάς Ρώμης-Δύσεως επί σειρά αιώνων.Δεν τον προβληματίζει η καταπάτηση της αγίας Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, η οποία θεοπνεύστως καθόρισε μια για πάντα τον χρόνο εορτασμού της μεγάλης αυτής Εορτής. Εκείνο που τον προβληματίζει είναι η «αντίδραση» «μερικών εθνικών εκκλησιών» οι οποίεςεπιμένουν να σέβονται την απόφαση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου!Αποκαλυπτικός υπήρξε ο κ. Βαρθολομαίος και για «το ενδεχόμενο για μια ενιαία ημερομηνία για τον εορτασμό του Πάσχα … στο πλαίσιο της προετοιμασίας για το μεγάλο ιερό Συμβούλιο που έχει προγραμματιστεί για το επόμενο έτος στην Κωνσταντινούπολη, την Πανορθόδοξη». Μ’ άλλα λόγια ένα από τα θέματα στην «ατζέντα» της Μεγάλης Συνόδου του 2016 θα είναι και η αλλαγή του Πασχαλίου, αφού όπως εξήγησε, «έχουν εξεταστεί διάφορες επιλογές σε επιστημονικό και λειτουργικό επίπεδο, γι’ αυτό το ενδεχόμενο»! Δηλαδή η προετοιμαζόμενη για το 2016 Πανορθόδοξη Σύνοδος, υπάρχει περίπτωση, να ανατρέψει την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο!
Για την ιστορία αναφέρουμε,ότι ο εορτασμός του Πάσχα υπήρξε μείζον πρόβλημα στην αρχαία Εκκλησία, και είχε προκαλέσει σοβαρότατες έριδες. Μέχρι την σύγκληση της Α΄ Οικουμενικής  οι χριστιανοί της Μικράς Ασίας, οι λεγόμενοι «Τεσσαρεσκαιδεκατίτες», εόρταζαν το Πάσχα στις 14 του εβραϊκού μηνός Νισάν, ενώ στη Δύση και σε άλλες περιοχές της Ανατολής εόρταζαν το Πάσχα σε άλλες ημερομηνίες. Ήδη από τα μέσα του Β΄ αιώνος άρχισαν προσπάθειες για να επιτευχθεί ομοιομορφία σε όλες τις τοπικές εκκλησίες. Το ζήτημα του κοινούεορτασμού συζήτησαν στη Ρώμη το 155 μ. Χ. ο επίσκοπος Σμύρνης Πολύκαρπος και ο Ρώμης Ανίκητος, χωρίς όμως να καταλήξουν σε κάποια συμφωνία. Η  Α΄ Οικουμενική έβαλε τέρμα στις έριδες και επέτυχε μια συμφωνία για τον κοινό εορτασμό του Πάσχα σε Ανατολή και Δύση. Ωστόσο οι Παπικοί τον 16ον αιώνα επί Πάπα Γρηγορίου του 13ου, όταν προχώρησαν στην διόρθωση του Ημερολογίου, συμμετέβαλαν και τον Πασχάλιο Κανόνα κατά τρόπο που αντιβαίνει στις αποφάσεις της Α΄ Οικουμενικής. Η Β΄ Βατικανή Σύνοδος δήλωσε σχετικά με το θέμα αυτό ότι «η Αγία Σύνοδος δεν εναντιούται εις το να ορισθεί παγία Κυριακή δια την εορτήν του Πάσχα εν τω Γρηγοριανώ ημερολογίω». Απόλυτα σύμφωνος με την παπική αυτήδήλωση ο μακαριστός ΟικουμενικόςΠατριάρχης κυρός Αθηναγόρας, πρότεινε ως ημέρα κοινού εορτασμούτου Πάσχα την Δευτέρα Κυριακή του Απριλίου. Ωστόσο ούτε η Α΄ Οικουμενική, ούτε ο Α΄ Κανών της εν Αντιοχεία Συνόδου (341μ.Χ.), που αναφέρεται στο θέμα αυτό, αλλά ούτε και οι Πατέρες της Εκκλησίας  κάνουν λόγο περί «παγίας Κυριακής» για τον εορτασμό του Πάσχα.
Οι παρά πάνω δηλώσεις του κ. Βαρθολομαίου, ξένες προς τις αποφάσεις της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου βεβαίως δεν πρόκειται να γίνουν δεκτές από τον πιστό λαό του Θεού, ακόμη και αν θεσμοθετηθούν Συνοδικώς, στην μέλλουσα να συνέλθει το 2016 Πανορθόδοξη Σύνοδο, την οποία θα απορρίψει ως ψευδοσύνοδο. Ωστόσο περιμένει ο πιστός λαός του Θεού να ακούσει και την φωνή της Ιεραρχίας πάνω στο πολύ σημαντικό αυτό ζήτημα. Περιμένει να ακούσει την ομολογιακή μαρτυρία της πιστότητας και της προσηλώσεως στην Ορθόδοξη παράδοσή μας τουλάχιστον από Ιεράρχες, οι οποίοι μέχρι τώρα έδωσαν δείγματα γραφής, ότι είναιαποφασισμένοι να παραμείνουν εδραίοι και αμετακίνητοι προς όσα οι άγιοι Πατέρες μας παρέδωσαν ως πολύτιμη παρακαταθήκη.Η Ορθόδοξη σώζουσα πίστη και Παράδοσή μας δεν είναι «διαχειρίσιμο» μέγεθος, ούτε μπορεί να μπει σε τραπέζι διαπραγματεύσεων από κανέναν.