Χαιρετισμὸς του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου πρὸς την Παπική Αντιπροσωπεία της Ρώμης κατὰ την Θρονική Εορτὴ του Οικουμενικού Πατριαρχείου

Χαιρετισμὸς τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου πρὸς τὴν Ἀντιπροσωπείαν τῆς Ἐκκλησίας Ρώμης  κατὰ τὴν Θρονικήν Ἑορτὴν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου

(Φανάριον, 30 Νοεμβρίου 2015)

Σεβασμιώτατε Καρδινάλιε κύριε Kurt Koch, μετὰ τῆς ἐντίμου Συνοδείας ὑμῶν τῆς ἀποτελούσης τὴν ἐπίσημον Ἀντιπροσωπείαν τῆς ἀδελφῆς Ἐκκλησίας τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης,

Σεβασμιώτατε Καρδινάλιε κύριε Reinhard Marx, Ἀρχιεπίσκοπε Μονάχουκαί Freising, Πρόεδρε τῆς Συνόδου τῶν Ἐπισκόπων τῆς Γερμανίας,

Ἐν ἀγάπῃ βαθείᾳ καὶ ἐξιδιασμένῃ τιμῇ χαιρετίζομεν τὴν ἐνταῦθα παρουσίαν ὑμῶν, κομιστῶν τῆς ἀδελφικῆς ἀγάπης καὶ τῶν συγχαρητηρίων εὐχῶν τῆς Αὐτοῦ Ἁγιότητος τοῦ Πάπα Φραγκίσκου, πεφιλημένου ἡμῖν ἀδελφοῦ, πρὸς τὸν ὁποῖον ἐκφράζομεν τὰς θερμὰς εὐχαριστίας ἡμῶν προσωπικῶς καὶ τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως διὰ τὴν ἐν τῷ προσώπῳ ὑμῶν φιλόφρονα συμμετοχὴν τῆς Ἐκκλησίας αὐτοῦ καὶ κατὰ τὸν ἐφετεινὸν ἑορτασμὸν τῆς Θρονικῆς ἡμῶν Ἑορτῆς.

 Μετ᾿ ἰδιαιτέρας χαρᾶς καὶ εὐγνωμοσύνης ἀναμιμνησκόμεθα τῆς κατὰ τὴν εὔσημον ταύτην ἡμέραν τοῦ παρελθόντος ἔτους προσωπικῆς παρουσίας τῆς Αὐτοῦ Ἁγιότητος ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν, διὰ τὴν ὁποίαν καὶ αὖθις ἐκφράζομεν τὰς θερμὰς ἡμῶν εὐχαριστίας, ἐκτιμῶντες αὐτὴν ὡς ἐκδήλωσιν τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία, κατὰ τὸν Ἀπόστολον, «συνέχει ἡμᾶς» (Β΄ Κορ. 5, 14), καὶ ὡς συμπαράστασιν καὶ στήριξιν τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν ἐν τῷ ἀγῶνι τῆς μαρτυρίας τοῦ Εὐαγγελίου εἰς τὸν σύγχρονον κόσμον. 

Ἡ σημερινὴ θρονικὴ ἑορτὴ τῆς ἡμετέρας Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ ἐν πολλοῖς ἑορτὴν κοινὴν τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, Παλαιᾶς καὶ Νέας Ρώμης. Καὶ τοῦτο διότι οἱ ἱδρυταὶ αὐτῶν, Ἀπόστολοι Πέτρος καὶ Ἀνδρέας ὑπῆρξαν κατὰ σάρκα αὐτάδελφοι, ἀλλὰ καί, κατὰ τὴν διήγησιν τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, τὴν ὁποίαν ἠκούσαμεν ἀναγινωσκομένην κατὰ τὴν σημερινὴν Θείαν Λειτουργίαν, ἀπὸ κοινοῦ συνήντησαν τὸν Κύριον καὶ ἀνεγνώρισαν Αὐτὸν ὡς τὸν Μεσσίαν καὶ Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Ἔκτοτε ἐπὶ μίαν περίπου χιλιετίαν αἱ δύο Ἐκκλησίαι, τὰς ὁποίας οὗτοι ἵδρυσαν διὰ τοῦ κηρύγματος καὶ τοῦ μαρτυρίου των, συνεπορεύθησαν ἐν τῇ αὐτῇ πίστει, ἡνωμέναι ἐν τῷ κοινῷ Ποτηρίῳ τῆς ζωῆς, ἔχουσαι κοινοὺς Πατέρας καὶ διδασκάλους, τιμῶσαι τοὺς αὐτοὺς ἁγίους καὶ κατ᾿ ἐξοχὴν τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον. Τὴν πλήρη ταύτην κοινωνίαν καὶ ἕνωσιν ἐπιδιώκουν ἤδη αἱ δύο αὗται Ἐκκλησίαι νὰ ἐπανεύρουν ὑπερβαίνουσαι καὶ θεραπεύουσαι τὰς ἐπενεχθείσας κατὰ τὴν δευτέραν χιλιετίαν εἰς τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας πληγὰς διὰ τοῦ διαλόγου τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἀληθείας, ὁ ὁποῖος ἤρξατο τῇ ἱστορικῇ πρωτοβουλίᾳ ἀοιδίμων ἡγετῶν ἀμφοτέρων τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ συνεχίζεται, θείᾳ χάριτι, μέχρι σήμερον.

Ἐκ τῶν διαλόγων τούτων, ὁ διάλογος τῆς ἀγάπης ἤρξατο διὰ μιᾶς ἐξόχως συμβολικῆς Πράξεως ἀμφοτέρων τῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς ἐν ἔτει 1965 ἄρσεως τῶν ἑκατέρωθεν ἀναθεμάτων, διὰ τῶν ὁποίων, κρίμασιν οἷς οἶδε Κύριος, αἱ Ἐκκλησίαι Ρώμης καὶ Κωνσταντινουπόλεως ἀπεσχίσθησαν ἀλλήλων κατὰ τὸ Σχῖσμα τοῦ 1054 μ.Χ., τὴν ἀπαρχὴν ταύτην τῶν θλιβερῶν γεγονότων, τὰ ὁποῖα ἐπηκολούθησαν εἰς τὰς σχέσεις τῶν Ἐκκλησιῶν Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως ἐπὶ χίλια περίπου ἔτη. Τῆς ἱστορικῆς ταύτης Πράξεως τῆς ἄρσεως τῶν ἀναθεμάτων ἑορτάζομεν ἐφέτος τὴν πεντηκοστὴν ἐπέτειον δοξάζοντες τὸν Θεὸν τῆς ἀγάπης, διότι ἀπήλειψεν ἀπὸ τῶν καρδιῶν ἡμῶν πᾶν ἴχνος μνησικακίας δι᾿ ὅσα κατὰ τὴν δευτέραν χιλιετίαν διετάραξαν τὰς ἀδελφικὰς σχέσεις τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν, καὶ διὰ τῆς «καθάρσεως τῆς μνήμης» κατέστησεν αὐτὰς καὶ πάλιν «ἀδελφὰς Ἐκκλησίας» ἀποζητούσας διὰ τοῦ διαλόγου τῆς ἀληθείας τὴν πλήρη ἀποκατάστασιν τῆς ἑνότητος αὐτῶν ἐν τῇ κοινωνίᾳ τῆς Εὐχαριστιακῆς Τραπέζης. Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον διὰ τὴν ἀποκατασταθεῖσαν ἀγάπην, ἥτις εἴθε νὰ παραμείνῃ ἀρραγὴς εἰς τοὺς αἰῶνας! 

Τοὺς ἀγλαοὺς καρποὺς τοῦ διαλόγου τῆς ἀγάπης δρέπομεν καὶ ἀπολαμβάνομεν ἐν τῷ καθ᾿ ἡμέραν βίῳ τῶν πιστῶν ἡμῶν, ἰδίᾳ ἐν τῇ Διασπορᾷ καὶ εἰς τὰς χώρας, αἱ ὁποῖαι παραδοσιακῶς ἀνῆκον πάντοτε εἰς τὴν δικαιοδοσίαν τῆς Ἐκκλησίας Ρώμης, ἔνθα ἡ ἁρμονικὴ καὶ δημιουργικὴ συνύπαρξις καὶ συνεργασία Ρωμαιοκαθολικῶν καὶ Ὀρθοδόξων εἶναι ἰδιαιτέρως ἰσχυρά. Τοιοῦτος χῶρος ἀγαστῆς καὶ ἀδελφικῆς συνεργασίας τοῦ κλήρου καὶ τῶν πιστῶν τῶν δύο Ἐκκλησιῶν ἡμῶν εἶναι καὶ ἡ Γερμανία, διό καὶ δραττόμεθα τῆς εὐκαιρίας τῆς ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν παρουσίας τῆς ὑμετέρας Σεβασμιότητος, Καρδινάλιε κ. Reinhard Marx, Ἀρχιεπίσκοπε τοῦ Μονάχου καὶ τοῦ Freising καὶ Πρόεδρε τῆς Συνόδου τῶν Καθολικῶν Ἐπισκόπων τῆς Γερμανίας, ὅπως ἐκφράσωμεν πρὸς ὑμᾶς προσωπικῶς καὶ τὴν ἧς ἡγεῖσθε τοπικὴν Ἐκκλησίαν τὰς θερμὰς εὐχαριστίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τῆς ἡμετέρας Μετριότητος διὰ τὴν πολλαπλῆν καὶ πολύτιμον βοήθειαν, τὴν ὁποίαν προσφέρετε πρὸς τὸν ἀγαπητὸν ἀδελφόν Μητροπολίτην Γερμανίας κ. Αὐγουστῖνον καὶ τοὺς Ὀρθοδόξους κληρικοὺς καὶ πιστοὺς αὐτοῦ, εἰς τὴν ἀπρόσκοπτον ἐπιτέλεσιν τοῦ ἔργου καὶ τῆς ἀποστολῆς αὐτῶν ἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ μετὰ τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν ἀδελφῶν των. Εἴθε ἡ ἁρμονικὴ αὕτη συνύπαρξις καὶ συνεργασία νὰ ἑδραιῶται καὶ ἀναπτύσσηται διαρκῶς καὶ περισσότερον πρὸς προαγωγὴν τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ προβολὴν τοῦ μηνύματος τοῦ Εὐαγγελίου εἰς τὸν σύγχρονον κόσμον. 

Μετὰ πολλῆς προσοχῆς καὶ ἀνυστάκτου προσευχῆς παρακολουθοῦμεν ὡσαύτως ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ τούτου Κέντρου καὶ τὴν πορείαν τοῦ "διαλόγου τῆς ἀληθείας", τοῦ ἑτέρου τούτου πυλῶνος τῶν διμερῶν σχέσεων τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν, ὅστις ἀπὸ τοῦ ἔτους 1980 καὶ ἑξῆς συνοδεύει σταθερῶς τὸν διάλογον τῆς ἀγάπης. Γνωρίζομεν καὶ ἀναγνωρίζομεν τὰς δυσκολίας, τὰς ὁποίας ὁ διάλογος οὗτος διέρχεται, ἰδίᾳ κατὰ τὴν παροῦσαν φάσιν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἐξετάζονται ἀκανθώδη ζητήματα, ὡς ἐκεῖνο τοῦ Πρωτείου ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἀναθαρροῦμεν ὅμως διαπιστοῦντες ὅτι ἐτέθησαν ἤδη ἰσχυραὶ καὶ ὀρθαὶ βάσεις ἀντιμετωπίσεως τοῦ θέματος ἐν τῷ ἐξαιρέτῳ κοινῷ Κειμένῳ τῆς Ραβέννης, τὸ ὁποῖον θέτει τὸ πλαίσιον καὶ τὰς προϋποθέσεις ἀσκήσεως τοῦ Πρωτείου ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, τὸ ὁποῖον εἶναι πρωτεῖον διακονίας, ἐρριζωμένον εἰς αὐτὴν ταύτην τὴν φύσιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἄκρως ἀναγκαῖον διὰ τὴν ἐπιτέλεσιν τῆς ἀποστολῆς αὐτῆς ἐν τῷ κόσμῳ. Ἐκτιμῶμεν βαθύτατα τοὺς κόπους, τοὺς ὁποίους καταβάλλει ἡ ὑμετέρα Σεβασμιότης, Καρδινάλιε κ. Kurt Koch, μετὰ τοῦ Ὀρθοδόξου συμπροέδρου τῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Διαλόγου Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ἰωάννου καὶ εὐχόμεθα ὅπως συνεχίσῃ ὁ Διάλογος οὗτος τὸ ἔργον αὐτοῦ, ἐνισχυόμενος ὑπὸ τῶν πλέον ἱκανῶν θεολογικῶν δυνάμεων καὶ μακρὰν οἱασδήποτε μορφῆς σκοπιμοτήτων πέραν τὴς μαρτυρίας τῆς ἀληθείας ἐν ἀγάπῃ.

Ἡ πορεία αὕτη πρὸς ἀποκατάστασιν τῆς πλήρους ἑνότητος τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν πραγματοποιεῖται ἐν τῷ μέσῳ ἑνὸς κόσμου σπαρασσομένου ὑπὸ μίσους καὶ ποικίλων ταραχῶν. Καθ᾿ ἡμέραν γινόμεθα μάρτυρες συγκρούσεων καὶ ἐπιθέσεων πολλάκις κατὰ ἀθώων ἀνθρώπων, μάλιστα δὲ καὶ ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ. Τῆς καταστάσεως ταύτης θύματα εἶναι καὶ οἱ χριστιανοὶ εἰς τοὺς τόπους, ἔνθα ἐνεφανίσθη καὶ ἡδραιώθη ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὑποχρεούμενοι ἄλλοτε νὰ ἐγκαταλείψουν τὰς προγονικὰς ἑστίας των καὶ ἄλλοτε νὰ ὑποστοῦν μαρτύρια καὶ αὐτὸν τὸν θάνατον. Τὸ ἀνθρώπινον πρόσωπον καὶ αὐτὴ αὕτη ἡ ἀνθρωπίνη ζωὴ τείνουν νὰ ἀπολέσουν τὴν ἀξίαν των καὶ ὁ κόσμος βυθίζεται εἰς πρωτόγνωρον σκότος. Ἡ καρδία ἡμῶν σπαράσσεται ἀπὸ πόνον καὶ ὀδύνην, καὶ ἡ προσευχὴ ἡμῶν πρὸς τὸν Θεὸν τῆς ἀγάπης ἐντείνεται ἐκζητοῦσα τὴν παρέμβασιν Αὐτοῦ. Συγχρόνως, καθίσταται πλέον ἐπιτακτικὸν τὸ χρέος ἡμῶν ὅπως ἐντείνωμεν τὰς προσπαθείας διὰ νὰ γίνωμεν οἱ εἰς Χριστὸν πιστεύοντες μάρτυρες τοῦ Εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἀγάπης "ἐν μέσῳ γενεᾶς σκολιᾶς καὶ διεστραμμένης" (Φιλ. 2, 15) παρέχοντες ἡμεῖς πρῶτοι τὸ ὑπόδειγμα τῆς καταλλαγῆς καὶ τῆς ἀγάπης. Οὐδέποτε, ἴσως, ἄλλοτε ἡ ἀποκατάστασις τῆς ἑνότητος τῶν χριστιανῶν ἦτο τόσον ἐπιτακτικὴ καὶ ἐπιβεβλημένη ὅσον σήμερον.

 Εἴθε ὁ Κύριος, διὰ πρεσβειῶν τοῦ σήμερον ἑορταζομένου Ἀποστόλου Του Ἁγίου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου καὶ τοῦ αὐταδέλφου αὐτοῦ Ἀποστόλου Ἁγίου Πέτρου, ἐπὶ τοῦ κηρύγματος καὶ τοῦ μαρτυρίου τῶν ὁποίων ἐθεμελιώθησαν αἱ Ἐκκλησίαι ἡμῶν, νὰ αὐξήσῃ τὴν συνδέουσαν ἡμᾶς ἀγάπην ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης ἐπ᾿ ἀγαθῷ τοῦ δεινῶς δοκιμαζομένου σήμερον ἀνθρώπου καὶ πρὸς δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν.

Μετὰ τῶν σκέψεων καὶ αἰσθημάτων τούτων ὑποδεχόμεθα ὑμᾶς ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν κατὰ τὴν εὔσημον ἡμέραν ταύτην, εὐχαριστοῦντες καὶ αὖθις ἀπὸ καρδίας ὑμᾶς τε καὶ τὸν ἀποστείλαντα ὑμᾶς Ἁγιώτατον ἀδελφὸν Ἐπίσκοπον Ρώμης σὺν πάσῃ τῇ Ἐκκλησίᾳ αὐτοῦ.

"Ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ᾿ ἡμῶν" (πρβλ. Β΄ Κορ. 13, 11). Ἀμήν!

ΠΗΓΗ: ''ΑΚΤΙΝΕΣ''

Η ΕΓΩΙΣΤΙΚΗ ΝΟΣΗΡΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Την έχουν εκείνοι  που μ’  ευκολία   επικαλούνται  την χριστιανική θύραθεν  παιδεία  τους  και μ’ όσα εκείνη φιλοξενεί. Ταυτόχρονα, κατ' αυτούς πρέπει  οι υπόλοιποι -υπεύθυνοι  και μη -  ν’  αποδεχθούν  τις κάποιες  γνώσεις  τους. 

Το θέμα  γίνεται όμως  δύσκολο  και  λαμβάνει άλλες  διαστάσεις  όταν γίνεται  υπόμνηση του λάθους,   άσχετα πού υπάρχει   ευθύνη   γι’  αυτό. Τότε,  με  περισσή  αυταρέσκεια  και  εμφανή εγωισμό  δεν  διορθώνουν τα κακώς κείμενα,  παρά   ορθώνουν αντιλογία  χωρίς   ουσιαστικό περιεχόμενο.   Λείπει η ταπείνωση δυστυχώς πρώτιστα από τους θρησκευόμενους. Η παραδοχή  των σφαλμάτων  τους  είναι μόνο άκουσμα  σε  κηρύγματα  και ποτέ  αφορμή ή όρος για σωτήρια.   Έτσι, η επιχειρούμενη ανατροπή  των λαθεμένων γνώσεών τους  ακουμπά  την επανάστασή τους,  την  απαξίωση  του συνομιλητή  τους  και φτάνει και στην….. κόλασή τους («με κολάσατε») . Ταυτόχρονα  αποθέτουν  την ευθύνη της  αποστασίας τους από την Εκκλησία   σ’ όσους τους παρατηρούν  για τα   στραβά που  ξέρουν   ή και πράττουν   («μάς διώχνεται  από την Εκκλησία» η προσφιλέστατη  έκφρασή τους), παρά στην σθεναρή και αδικαιολόγητη άρνηση ν' ακούσουν.

Δεν θέλουν   να  αποχωρισθούν  τα   στρεβλά που γνωρίζουν   ή επιλέγουν.  Μπορεί στην ζωή τους  όλα να τα έχουν -σαν  τον  πρωταγωνιστή  του αυριανού  Ευαγγελίου-, τους λείπει  όμως η διάθεση   υπακοής και με   επιπολαιότητα  φεύγουν.  Με την τακτική τους αυτή συντηρούν  απλά  την νοσηρή  πνευματικότητά  τους,  εκείνη παραχωρεί  θέση  στην έλλειψη  μαθητείας  και καταλήγει σε πνεύμα   ανυπακοής.   Τους  αρέσει  να  κατευθύνουν την σκέψη  τους  και την πρακτική  τους  μόνο σ’ όσα πατροπαράδοτα  έμαθαν  από  αδαείς. Εξυπηρετείται ποικιλότροπα  μόνο το προσωπικό τους συμφέρον.

Βέβαια   δεν ευθύνονται  μόνο αυτοί  που έπλασαν δική τους λειτουργική πράξη και θεολογική σκέψη. Τους ευνόησε και η νοοτροπία αρκετών να συντηρήσουν σχέσεις συμφέροντος  με  το  λιβανωτό του λαϊκισμού και της επιδοκιμασίας  για τα έργα  τους,  τις απαιτήσεις τους, τις απόψεις τους και γενικά με το  «χάϊδεμα»  των  αυτιών.  Γίνονται τα παραπάνω  σε  συνδυασμό  με την νωθρότητα, την  ραστώνη,  την παραίτηση όλων όσων   δεν  θέλουν  να ταράξουν  νερά  λιμνάζοντα   αμαθείας  ή  ημιμάθειας, μαζί με την διατήρηση και συντήρηση σχέσεων ποικίλων συμφερόντων. Είναι όλοι όσοι  αφήνουν  υποτίθεται συνειδητούς χριστιανούς, να υπερηφανεύονται  ότι εκείνοι μόνο γνωρίζουν το σωστό, αυτό που έμαθαν από έναν κληρικό ή είδαν σε κάποιο πρόγονό τους. Η    εμμονή  τους  να μη αναθεωρήσουν τις ιδέες τους είναι πεισματική και πειρασμική.

Η επίδειξη   γνώσεων  ύποπτης προέλευσης και η αποφυγή  τεκμηριωμένης   αναίρεσης  αυτών,  οδηγούν   πολλούς στην λεκτική ειρωνική  αντιμετώπιση,  ενώ  στην  καλύτερη περίπτωση υπάρχει το  υποκριτικό   «συγνώμη».  Αφού έχει γίνει το λάθος,   τότε  αντιλαμβάνονται  ότι  έπρεπε να  είχαν  ρωτήσει, όπως  κάνουν  αλλού (π.χ. σε  γιατρούς).  Τότε  η επίκληση της  συγχώρεσης  έρχεται   ως  εύκολη  δικαιολογία  και κάλυψη   αφέλειας ή και υστεροβουλίας. 

Προτιμότερη   γι’ αυτούς   είναι η  παραπληροφόρηση   παρά  η  υποχώρηση από την πολυπραγμωσύνη.  Πλούτο  δεν έχουμε  μόνο χρημάτων,  αλλά και γνώσεων.   Η πηγή,  η χρήση και η επίδειξή  τους  έχει σημασία. "Στην ημιμάθεια, καλύτερη είναι η αμάθεια", λέει ο λαός μας. Τα λάθη   πρέπει να τα διορθώνουμε,  όταν  μας  γίνεται  υπόδειξη.    Η φυγή  δείχνει  εγωπάθεια,   για την οποία  χαίρεται   ο διάβολος.

Μπορεί να τα έχουμε όλα ως χριστιανοί και να μας λείπει  το πνεύμα ανατροπής,   η προθυμία    αποδοχής  και η απόφαση αλλαγής. Σε  κάθε  άλλη περίπτωση  θα  απομακρυνόμαστε στην ουσία από την Εκκλησία,  θα παραμένουμε   στις  ψευδογνώσεις μας και θα ζούμε  με την έπαρση  του  ανίδεου -  πολύξερου.

ΟΙ ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΟΙ ΠΟΥ ΣΤΕΝΟΧΩΡΟΥΣΑΝ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ.... (ΑΒΒΑ ΔΩΡΟΘΕΟΥ)

Κάποτε με πλησίασαν δύο αδελφοί, που στενοχωρούσε ο ένας τον άλλον, και έλεγε ο μεγαλύτερος για τον μικρότερο: «Του λέω να κάνει κάτι και στενοχωριέται και στενοχωριέμαι κι εγώ, γιατί σκέπτομαι ότι, αν με αγαπούσε και μ’ εμπιστευόταν, θα τον πληροφορούσε ο Θεός να τα δεχθεί». Και ο μικρότερος έλεγε: «Συγχώρεσέ με, Γέροντα, γιατί έχω την εντύπωση ότι δεν μου μιλάει με φόβο Θεού, αλλά σαν να θέλει να με διατάζει. Και νομίζω ότι γι’ αυτό δεν αναπαύεται η καρδιά μου, όπως λένε οι Πατέρες».

Η αμφιβολία και η αβεβαιότητα, καρπός του μεταπτωτικού ψυχισμού του ανθρώπου, του αφαιρούν κάθε είδους αναπαύσεως της ψυχής του. Τότε μόνο αναπαύεται ο άνθρωπος, όταν πληροφορείται από την συνείδησή του ότι όλα έχουν καλώς και προς τον Θεό, και προς τον πλησίον και προς τον εαυτό του. Ο διάβολος όμως καλλιεργεί ψευδείς πληροφορίες και πλανά τους άπειρους στην πνευματική ζωή. Γι’αυτό και οι αγωνιζόμενοι νηπτικά, την πληροφόρησή τους δεν την δέχονται από τη συνείδησή τους, αλλά μόνο από τον Γέροντά τους ή από τον ίδιο τον Κύριο. «Πληροφορία» είναι η εσωτερική και συνειδητή βεβαιότητα για την ορθότητα πράξεως ή λογισμού ή γνώσεων κλπ. ή για την αποκάλυψη του θελήματος του Θεού σε κάθε περίσταση.

Προσέξτε, πως ο ένας έριξε το βάρος στον άλλο και κανείς τους δεν κατηγόρησε τον εαυτό του. Άλλοι δύο, που στενοχώρησαν ο ένας τον άλλο, έβαλαν μεν ο ένας στον άλλον μετάνοια, παρέμειναν όμως ανειρήνευτοι. Και ο μεν ένας έλεγε: «Δεν μου έβαλε με την καρδιά του μετάνοια και γι’ αυτό δεν αναπαύθηκα. Γιατί έτσι έχουν πει οι Πατέρες». Ο δέ άλλος έλεγε: «Επειδή δεν είχε προδιατεθεί με αγάπη προς το πρόσωπό μου, πριν εγώ του δείξω τη μετάνοιά μου, γι’ αυτό κι εγώ δεν αναπαύθηκα». Βλέπετε αυταπάτη, αδελφοί μου, βλέπετε πως διαστράφηκε ο λογισμός τους; Ο Θεός γνωρίζει πόσο μεγάλη κατάπληξη μου προξενεί το ότι ακόμα και τους Πατέρες χρησιμοποιούμε, σύμφωνα με τα θελήματά μας τα πονηρά, για να χάσουμε τις ψυχές μας. Έπρεπε να πάρει καθένας επάνω του την ευθύνη, να κατηγορήσει τον εαυτό του και να πεί: «Δεν έβαλα ειλικρινά μετάνοια στον αδελφό μου, γι’ αυτό δεν τον ανέπαυσε ο Θεός». Ο δε άλλος να πεί: «Εγώ δεν είχα την καρδιά μου έτοιμη να συγχωρέσει και να αγαπήσει τον αδελφό μου, πριν αυτός μου εκφράσει τη μετάνοιά του και γι’ αυτό δεν τον ανέπαυσε ο Θεός».

Έτσι θα έπρεπε να κάνουν και οι προηγούμενοι. Ο μεν πρώτος έπρεπε να πεί: «Εγώ μιλάω με αυθάδεια, γι’ αυτό δεν αναπαύει ο Θεός τον αδελφό μου». Και ο άλλος έπρεπε να λογίζεται: «Ο αδελφός μου μού δίνει εντολές με ταπείνωση και αγάπη, αλλά εγώ είμαι ανυπότακτος και δεν έχω φόβο Θεού». Αλλ’ όμως κανένας τους δεν βρήκε τον σωστό δρόμο και δεν κατηγόρησε τον εαυτό του. Αντίθετα, καθένας έριξε το βάρος στον άλλον.

Αββά Δωροθέου

ΠΗΓΗ:  http://dakriametanoias.blogspot.ca/2015/11/blog-post_63.html

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΣ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΓΛΥΦΑΔΟΣ

Πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν ἡ Μητρόπολη Γλυφάδος εἰς τὸν ἰστολόγιό τῆς ἐδημοσίευσε ἕνα ἄρθρο ὑπὸ τὸν τίτλο: ''ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΥ''.

Χρησιμοποιεῖ ἕνα ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου. 

Εἶναι πάγια τακτικὴ ὅσων κοινωνοῦν μετὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν νὰ τονίζουν ὅτι δὲν ὑπάρχει καμία αἵρεση, δὲν ὑπάρχουν  αἱρετικοί, ὁπότε δὲν ὑπάρχει καὶ κάτι αἱρετικὸ ὥστε νὰ διαφωνήσουν! Μόνο ποὺ λησμονοῦν ὅτι δὲν τὰ λέγουν μόνον οἱ παλαιοημερολογίτες, Ὁ τελευταία ἀνακηρυχθεῖς Ἅγιος π. Ἰουστίνος Πόποβιτς ἀναφέρει:

«Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι κοινόν ὄνομα διά τούς ψευδοχριστιανισμούς, διά τάς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα του εὑρίσκεται ἡ καρδία ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὑμανισμῶν, μέ ἐπί κεφαλῆς τόν Παπισμόν. Ὅλοι δέ αὐτοί οἱ ψευδοχριστιανισμοί, ὅλαι αἱ ψευδοεκκλησίαι, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία αἵρεσις παραπλεύρως εἰς τήν ἄλλην αἵρεσιν. Τό κοινόν εὐαγγελικόν ὄνομά των εἶναι ἡ παναίρεσις...» (Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί Οἰκουμενισμός, σελ. 224).

Ἃς ἀπαντήσει λοιπὸν ἡ Μητρόπολη Γλυφάδος! Τί εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός;

Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας κατὰ τὸν π. Κ.Π. εἶναι μεγάλη μορφὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, κατακρεουργημένη θεολογικά! Μάλιστα ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔκανε κάτι, δὲν παράτησε τὴν Ὀρθοδοξία οὔτε καὶ κανένα δόγμα αὐτῆς! Καὶ μᾶς ζητάει ἀπόδειξη! Μάλιστα! Ἃς δοῦμε τί μᾶς λέγει ἀκόμα ἕνας Ἅγιος της Ἐκκλησίας ποὺ ἀνήκουν οἱ ἴδιοι καὶ φυσικὰ ὁμιλοῦμε διὰ τὸν π. παΐσιο o ὁποῖος καὶ ἐγκαλεῖ τὸν Ἀθηναγόρα παρομοιάζοντας τὸν ὡς πνευματικὸ μοιχό:

«....αγάπησε (ο Πατριάρχης) μίαν άλλην γυναίκα μοντέρνα, που λέγεται Παπική Εκκλησία, διότι η Ορθόδοξος Μητέρα μας δεν του κάμνει καμμίαν εντύπωσι, επειδή είναι πολύ σεμνή... Το αποτέλεσμα ήταν να αναπαύση μεν όλα τα κοσμικά παιδιά, που αγαπούν τον κόσμον και έχουν την κοσμικήν αυτήν αγάπην, να κατασκανδαλίση όμως όλους εμάς, τα τέκνα της Ορθοδοξίας, μικρά και μεγά­λα, που έχουν φόβο Θεού. Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνω­ρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό. Ξέρουν, όμως, να ομιλούν για αγάπη και ενότη­τα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεόν, διότι δεν Τον έχουν αγαπήσει.». (ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗ­ΤΩΝ Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, τόμ. Α', έκδ. Γ', σελ. 508 του κ. Νικολάου Α. Ζουρνατζόγλου).

Ἃς ἀπαντήσει ἡ Μητρόπολη Γλυφάδος! Ἀνήκε στοὺς φιλενωτικούς ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγορας;

Θέλετε ἀποδείξεις; Ὅταν ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἀνέφερε:

«Ἀ π α τ ώ μ ε θ α   κ α ί  ἁ μ α ρ τ ά ν ο μ ε ν,  ἐ ά ν    ν ο μ  ί  ζ ω μ ε ν,  ὅ τ ι   ἡ  Ὀ ρ θ ό δ ο ξ ο ς  π ί σ τ ι ς  κ α τ ῆ λ θ ε ν  ἐ ξ ο ὐ ρ α ν ο ῦ  κ α ί  ὅ τ ι  τ ά  ἄ λ λ α  δ ό γ μ α τ α  ε ἶ ν α ι  ἀ ν ά ξ ι α.  Τ ρ ι α κ ό σ ι α  ἑ κ α τ ο μ μ ύ ρ ι α  ἀ ν θ ρ ώ π ω ν  ἐ ξ έ λ ε ξ αν  τ ό ν  Μ ο υ σ ο υ λ μ α ν ι σ μ ό ν  δ ι ά  ν ά  φ θ ά σ ο υ ν  ε ἰ ς  τον  Θεόν  των  κ α ί  ἄ λ λ α ι  ἑ κ α τ ο ν τ ά δ ε ς  ἑ κ α τ ο μ μ υ ρ ί ω ν  ε ἶ ν α ι  Διαμαρτυρ ό μ ε ν ο ι,  Κ α θ ο λ ι κ ο ί,  Β ο υ δ ι σ τ α ί.  Σ κ ο π ό ς  κ ά θ ε  θ ρ η σ κ ε ί α ς  ε ἶ ν α ι  ν ά  β ε λ τ ι ώ σ ῃ  τ ό ν ἄ ν θ ρ ω π ο ν» (Ὀρθόδοξος Τύπος φ . 94, Δεκέμβριος 1968).

δὲν προσκρούει εἰς τὸ δόγμα τῆς Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἡ ὁποία εἶναι καὶ ἡ μόνη ὁδὸς πρὸς τὴν σωτηρία;

«Εἰς την κ ί ν η σ ι ν  π ρ ό ς  τ ή ν  ἕ ν ω σ ι ν,  δ έ ν  π ρ ό κ ε ι τ α ι  ἡ  μ ί α  Ἐ κ κ λ η σ ί α  ν ά  β α δ ί σ ῃ  π ρ ό ς  τ ή ν  ἄ λ λ η ν, ἀ λ λ ’ ὅ λ α ι  ὁ μ ο ῦ  ν ά   ἐ π α ν ι δ ρ ύ σ ω μ ε ν  τ ή  ν   Μ   ί α  ν,   Ἁ  γ  ί   α   ν,   Κ  α  θ  ο  λ  ι  κ  ή   ν    κ  α  ί     Ἀ  π  ο  σ  τ ο  λ  ι  κ  ή  ν     Ἐ  κ  κ  λ  η  σ  ί  α  ν.....» (Ἐκ τοῦ μηνύματός του ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Χρισ του γ έ ν ω ν    τ ο ῦ    1 9 6 7,     Ἀ π ό  τ ή ν  π ο ρ ε ί α ν  τ ῆ ς  ἀ γ ά π ης, σ. 87 ).

Χρειάζεται ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ ἡ Ἐκκλησία ἀγαπητοί;

«Ὁ αἰῶν τοῦ δόγματος παρῆλθε» (Ἀκρόπολις, 29-6-1963).

Βεβαίως καὶ δὲν ὑπήρχε ζήτημα δόγματος, διότι κατὰ τὸν Ἀθηναγόρα ὁ αἰῶν τοῦ δόγματος παρῆλθε!!!

«ήδη εις την Αμερικήν μεταλαμβάνετε πολλούς από το Άγιον Ποτήριον και καλά κάνετε! Και εγώ εδώ, όταν έρχονται Καθολικοί η Προτεστάνται και ζητούν να μεταλάβουν, τους προσφέρω το Άγιον Ποτήριον!» (ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. Γ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ, «Η προσλαλιά του Αθηναγόρου»…,  σσ. 4-5).

Οὐδὲν σχόλιον!!!

Θὰ μπορούσαμε νὰ παραθέσουμε ἀρκετὲς δηλώσεις τοῦ Ἀθηναγόρα ἀλλὰ αὐτὲς εἶναι ἀρκετές! Ἀφῆστε τὴν Μητρόπολη Γλυφάδος δημοσιεύοντας αὐτὰ τὰ κείμενα νὰ ἀναρωτιέται ἀκόμα μαζὶ μὲ τὸν π. Κ.Π. ἂν εἶχε θίξει κάποιο δόγμα ἡ ὄχι!

Ποιὸς τοὺς ἀρνήθηκε νά ἀκολουθοῦν τό παλαιό ἡμερολόγιο; ! Θὰ παρουσιάσουμε ἕνα μόνο ντοκουμέντο διότι θὰ διοργανωθεῖ ὁμιλία διὰ τὸ θέμα αὐτό, τὴν ὁποία θὰ ἀποστείλουμε στὴν Μητρόπολη Γλυφάδος μετὰ τὸ πέρας αὐτῆς, ὥστε νὰ διαπιστώσει ποιὸς τοὺς ἀρνήθηκε!

«ΕΙΣΕΠΕΣΕ ΔΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΨΥΧΟΛΟΓΗΤΟΝ ΚΑΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΝ ΛΑΘΟΣ ΝΑ ΘΕΛΗΣΗ (η Εκκλησία) ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΝΑ ΚΑΤΑΠΝΙΞΗ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΗΝ ΚΙΝΗΣΗΝ, ΜΕ ΒΙΑΙΑ ΜΕΣΑ, ΚΑΘΑΙΡΕΣΑΣΑ ΤΟΥΣ ΗΓΕΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΡΟΝΟΥΣ ΤΩΝ ΚΑΙ ΕΞΩΡΙΣΑΣΑ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ...ΚΑΤΑΣΤΗΣΑΝ ΔΕ ΑΥΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΘΕΙΣ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ. (π. Γαβριήλ Διονυσιάτη ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ ΣΕΛ.17)

Ποιὸς διέσπασε τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ ποιὸς ἔκανε τὸ σχίσμα;

Μα οἱ ὁμόφρονές σας Νεοημερολογίτες! Αὐτοὶ εἶναι οἱ αἴτιοι τῶν σχισμάτων καὶ φιλονεικιῶν! 

«Τοῦτο δὲ ἔπαθε, διότι ἠκολούθησεν, ὡς μὴ ὤφελε, τὸν νεωτεριστήν, καινοτόμον, μασσῶνον [πατριάρχην Μελέτιον] Μεταξάκην, διὰ τὸν ὁποῖον — ὅταν τοῦ ὑπενθύμισα ὅτι ἐὰν δὲν καταργήσῃ τὸ παρανόμως εἰσαχθὲν νέον Παπικὸν ῾Ημερολόγιον — θὰ ἔλθῃ ἡμέρα καὶ θὰ κτυπήσῃ τὴν κεφαλήν του. ῞Οταν ἦλθεν ἡ ἡμέρα καὶ ἐκτύπησε τὴν κεφαλήν του, ἔλεγε μετὰ στεναγμῶν καὶ δακρύων: "Νὰ μὴ τό ᾿σωνα, νὰ μὴ τό ᾿σωνα, νὰ ἐδεχόμουν τὸ νέον ἡμερολόγιον! Αὐτός, αὐτὸς ὁ διεστραμμένος ὁ Μεταξάκης μὲ πῆρε στὸ λαιμό του». (Περιοδ. «῾Ο ῞Οσιος Φιλόθεος τῆς Πάρου» Θεσσαλονίκης, ᾿Ιανουάριος -᾿Απρίλιος 2001, σελ. 50-57, ἔκδ. «᾿Ορθόδοξος Κυψέλη».

δὲν συμμετέχετε σὲ αὐτὸ τὸ σχίσμα ἀκολουθώντας μὲ πείσμα τὸ Νέο ἡμερολόγιο ἀλλὰ μάλιστα διοργανώνετε καὶ ἡμερίδες τιμώντας τὸν Μελέτιο Μεταξάκη;;

Ἒφ΄ ὅσον σᾶς ἐνδιαφέρει ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι τὸ ἡμερολόγιο διατὶ ἀκολουθεῖτε μέχρι καὶ σήμερα τὸ νεοεισαχθὲν ἡμερολόγιο τὸ ὁποῖο μάλιστα ἔγινε ἀφορμὴ χωρισμοῦ καὶ διάσπασης τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας; Καὶ μόνο διὰ τοῦτο τὸν λόγον ἔπρεπε νὰ πάψετε νὰ τὸ ἀκολουθεῖτε!

Καὶ θὰ κλείσουμε μὲ τοὺς λόγους τοῦ ἁγιωτάτου Πατριάρχου Ἱερεμία ὁ ὁποῖος ἀποκαλεῖ ''ἀστροθεάμονες'' ὅσους ἀσχολοῦνται μὲ τὶς ἀλλαγὲς τῶν ἡμερολογίων ψάχνοντας δῆθεν διὰ τὸ τέλειο ἡμερολόγιο οἱ ὁποῖοι καὶ ὑπέπεσαν εἰς τὴν πλάνη τῶν χαλδαίων!!!

«τινὸς ἕνεκα ἡ σύγχυσις αὕτη καὶ τὸ παγκόσμιον σκάνδαλον τῶν δέκα ἡμερῶν; Τὴν αὐθεντίαν ἐχέτωσάν οἰ τῶν θείων Πατέρων κανόνες, καὶ οὐχὶ οἱ ἀστρονόμοι... Ὅθεν οὐδὲν μετατρέπειν δεῖ τὸν τῶν Ἁγίων Πατέρων κανόνα καὶ καινοτομεῖν καὶ εἰς αἰτίαν στάσεως τὰς Χριστοῦ Ἐκκλησίας κινεῖν...Ὄντως ἐσεῖς, ἀληθεῖς κληρονόμοι τῆς παράδοσης τῶν Χριστωνύμων τεκνῶν, ὄχι μόνο τὸν Πάπα καὶ τοὺς ἀστροθεάμονες μυθοπλάστες του νὰ μὴν ἀκοῦτε, οἱ ὁποῖοι ἔφεραν παράδοξες διδασκαλίες στὰ ὦτα σας, ἀλλὰ οὔτε καὶ ἄγγελο ἐξ οὐρανοῦ νὰ μὴ δεχθεῖτε». 

(ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΩΣ ΙΕΡΕΜΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΟΓΗ ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣ NICOLO DA PONTE, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΟΥΚΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΟΣΤΡΟΓΚΣΚΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΤΗΣ ΝΟΤΙΟΔΥΤΙΚΗΣ ΡΩΣΙΑΣ (1583). ΠΗΓΗ: ΔΙΠΛΟΥΣ ΠΕΛΕΚΥΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΑΘΗΝΑ 2015 ΣΕΛ. 39-63)

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΔΩ: http://www.imglyfadas.gr/portal/gr/details.asp?cdPro={8E84110A-C805-4475-90C0-4334D8E158E6} 

Ο Πούτιν είναι ισχυρός, όχι ηλίθιος...

Ο Ερντογάν μπήκε στο στόχαστρο του Πούτιν... 

Η Τουρκία αντιμέτωπη με έναν σκληρό "ρωσικό χειμώνα", θα περιμένει την άνοιξη για να γευτεί τον θυμό της "αρκούδας" 

Η αλεπού έγινε λαγός για το μεγάλο άσπρο σπίτι... 

Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!" 

Τελικά επικρατεί η παράνοια; 

Είναι δυνατόν η Τουρκία να καταρρίπτει ρωσικό πολεμικό αεροσκάφος και να προκαλεί την Ρωσία στρατιωτικά; 

Υπάρχει, πραγματικά, κάποιος λογικός κάτοικος του πλανήτη, που να πιστεύει πως το τουρκικό «χτύπημα» κατά της Ρωσίας έγινε σε καθεστώς παράνοιας ή, μήπως, σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε με σκοπό να προκαλέσει την Ρωσία;

Εάν προσεγγίσουμε με λογική το γεγονός, αλλά και γνωρίζοντας τις αγαστές σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ (για την ακρίβεια πρόκειται για σχέσεις σκύλου –μαντρόσκυλου- και αφεντικού), αντιλαμβανόμαστε πως η Τουρκία (του ημιπαράφρονα Ερντογάν) μέσω της κατάρριψης του ρωσικού μαχητικού (αλλά και της δημοσίευσης του λυντσαρίσματος των ρώσων πιλότων από τους τζιχαντιστές), είναι απλά το… «τυράκι» στην παγίδα της Ουάσιγκτον προς την Μόσχα…

Και γιατί ο Λευκός Οίκος να σχεδιάζει μία μακράν προκλητική ενέργεια κατά του Κρεμλίνου; 

Γιατί να βάζει τον «λαγό» του να εκτεθεί με πρωτοφανή θρασύτητα απέναντι στην Ρωσία του Πούτιν, που έχει την στρατιωτική ικανότητα να «περάσει πάνω από την Τουρκία» συνθλίβοντάς την (κυριολεκτικά);

Μετά το τουρκικό θρασύδειλο (χαρακτηριστικό γνώρισμα της Τουρκίας) «χτύπημα», υπήρχε η βεβαιότητα σκληρής ρωσικής ανταπόδοσης. Όμως, ο Πούτιν δεν είναι τυχαίος, ούτε η ρωσική στρατηγική και πολιτική μπορεί να πιαστεί στην «ξόβεργα» των ΗΠΑ. Η Ρωσία ενεπλάκη στην Συρία και υπολόγισε όλες τις παραμέτρους. Για κάποιους, «ποντάρισε» ακόμη και στο να υπάρξει μία «αψυχολόγητη ενέργεια» από την πλευρά της Τουρκίας, της χώρας – μέλους του ΝΑΤΟ. Η δήλωση, εξάλλου, του ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, ήταν μεστή νοήματος: «Το γεγονός ότι η Τουρκία δεν προσπάθησε να επικοινωνήσει με τη Ρωσία μετά το δυστύχημα και έσπευσε να συγκαλέσει σύνοδο του ΝΑΤΟ είναι ανησυχητικό. Μοιάζει σαν η Τουρκία να θέλει το ΝΑΤΟ να υπηρετήσει τα συμφέροντα του Ισλαμικού Κράτους»...

Η Ρωσία δεν έγινε υπερδύναμη εξαιτίας της τύχης. Την ισχύ της την στηρίζει ταυτόχρονα στην διπλωματία, στους στρατηγικούς της γεωπολιτικούς και γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς και την διασφαλίζει με μία πρώτου μεγέθους στρατιωτική ισχύ. Και αυτή την ισχύ δεν την σπαταλά σε φτηνούς αντιπερισπασμούς. Η «ρωσική μηχανή» έχει δώσει ικανά στοιχεία της σοβαρότητας με την οποία κινείται και έχει καταστήσει σαφές πως η Μόσχα αποφασίζει ποιόν, πότε και που θα αντιμετωπίσει. 

Όλα δείχνουν πως το κύρος της Ρωσίας επλήγη μετά την τουρκική επιθετικότητα… Συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο; Φυσικά ναι, αλλά... Την απάντηση την δίνει ο εκπρόσωπος των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ, ο οποίος χαρακτήρισε το ζήτημα της κατάρριψης του ρωσικού αεροσκάφους ως θέμα που αφορά τις κυβερνήσεις Τουρκίας και Ρωσίας, κρατώντας αποστάσεις από την Άγκυρα. Δηλαδή, οι ΗΠΑ αφού αντιλήφθηκαν το τραγικό λάθος της Τουρκίας (μετά την κατάρριψη η Άγκυρα απευθύνθηκε αμέσως στο ΝΑΤΟ, αντί να ειδοποιήσει την Μόσχα για την κατάληξη της «παραβατικότητας» του ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους), στέλνουν ένα μήνυμα «ειρήνης», λέγοντας έμμεσα στους ρώσους πως «το θέμα είναι διμερές» και δεν αφορά τις ΗΠΑ! Δηλαδή, η Ρωσία μπορεί να ανταποδώσει με ένα ίδιας ισχύος χτύπημα την Τουρκία! 

Ακόμη και αυτή η αμερικανική «παρέμβαση», όμως, θεωρείται παγίδα (σε δεύτερο χρόνο) προς την Μόσχα, αφού μία ρωσική ανταπόδοση θα μπορέσει να εκκινήσει (αυτοματοποιημένα) την οποιαδήποτε εμπλοκή του ΝΑΤΟ, κάτι το οποίο αυτή τη στιγμή δεν ισχύει, αφού επιτιθέμενη εμφανίζεται η Τουρκία και, προφανώς, τα στοιχεία πτήσης δεν δικαιολογούν την τουρκική επιθετικότητα. Οπότε… ο στρατός των ΗΠΑ δεν θεωρεί το «θερμό επεισόδιο» ικανό για οποιαδήποτε εμπλοκή του στη διαφορά που προκλήθηκε μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας. Μάλιστα, η αμερικανική παρέμβαση θεωρεί το ζήτημα πολιτικό και όχι… στρατιωτικό (στο σημείο αυτό βρίσκεται και η παγίδα προς τη Μόσχα).

Στο ερώτημα γιατί οι ΗΠΑ να δημιουργούν μία τέτοια κλιμάκωση και ένταση (με τη βοήθεια του χρήσιμου ηλιθίου «λαγού», την Τουρκία), η απάντηση είναι περισσότερο απλή από όσο φαίνεται. Οι ΗΠΑ επιθυμούν να επιστρέψουν στη Μέση Ανατολή, αφού διαπίστωσαν πως η πανίσχυρη ρωσική παρέμβαση στη Συρία δεν ανέτρεψε μόνο τα αποτελέσματα στα πεδία των μαχών, αλλά κατόρθωσε να δώσει στην Ρωσία ηθικό πλεονέκτημα, να αποκτήσει πολύ καλές σχέσεις εμπιστοσύνης και σεβασμού με τις χώρες της περιοχής και, επιπλέον, να έχει ξεκινήσει την διαδικασία δημιουργίας ισχυρών θεμελίων αποκτώντας πανίσχυρο γεωπολιτικό, γεωστρατηγικό και… οικονομικό πλεονέκτημα έναντι των ΗΠΑ, των οποίων η πολιτική, αλλά κυρίως ο ρόλος, αποδείχθηκε λίαν καταστροφικός για τις χώρες και τους πληθυσμούς της Μέσης και Εγγύς Ανατολής.
Τα «εργαλεία» (τζιχαντιστές, μισθοφόροι και εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου) λειτούργησαν πλέον του δέοντος (βλ. αποκεφαλισμοί, εμπόριο ανθρώπων κ.α.), ενώ ο «αντιπρόσωπος» (Τουρκία) αποδείχθηκε απολύτως ανεπαρκής για τον ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό της Ουάσιγκτον που επιχείρησε να επιβάλει την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» μέσω ενός κατακερματισμού της Συρίας και του Ιράκ (αρχικά, μετά θα ακολουθούσαν Λίβανος και Ιορδανία), προκειμένου οι αντιστάσεις των γηγενών πληθυσμών να μειωθούν στο ελάχιστο κατά την εφαρμογή του συνολικότερου αμερικανικού γεωπολιτικού και γεωοικονομικού σχεδιασμού, που θα προσέφερε –επ’ αμοιβή- ασφάλεια στην μεταφορά πετρελαίου και φυσικού αερίου από το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία προς την Ευρώπη (ενέργεια που αποσκοπούσε στην οικονομική αποδυνάμωση της Ρωσίας στην αγορά ενέργειας).

Η παρέμβαση, όμως, της Ρωσίας, ήταν καταλυτική. Σταμάτησε αρχικά και γκρέμισε μέσα σε μερικές εβδομάδες το σχέδιο των ΗΠΑ. Η προσπάθεια να εμφανιστεί η ισλαμική τρομοκρατία ως ο «μεγάλος εχθρός», ικανοποίησε περισσότερο ανάγκες ελέγχου του ευρωπαϊκού πληθυσμού. Δεν μπόρεσε (και ούτε θα μπορούσε άλλωστε) να κινητοποιήσει επαρκώς το ΝΑΤΟ, για να μετακινηθούν ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα στη Συρία.

Η εσωτερική απειλή μίας ή περισσότερων χωρών, και η ένοπλη αντιμετώπισή της δεν είναι (ακόμη) σαφής αρμοδιότητα του ΝΑΤΟ που να μπορεί να αιτιολογηθεί στους απειλούμενους πληθυσμούς. Η απειλή έπρεπε να είναι περισσότερο συγκεκριμένη, και κατά χώρας μέλους του ΝΑΤΟ.
Την «βρώμικη δουλειά», της εμπλοκής του ΝΑΤΟ στη Συρία, την ανέλαβε η Τουρκία (γνωστή και ως «χώρα τρομοκράτης»), όμως επειδή είναι διαφορετικό το θρασύς από το ικανός και, κυρίως, το πονηρός από το έξυπνος, η Τουρκία δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τη «δουλειά» που ανέλαβε, αφού αμέσως μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού έτρεξε να ζητήσει την προστασία του ΝΑΤΟ, αντί να αντιμετωπίσει με θάρρος (και επιχειρήματα) την Ρωσία. 

Τι σκοπεύει να κάνει η Ρωσία; Πώς θα απαντήσει η «ρωσική αρκούδα»;

Το ερώτημα είναι προφανές και λογικό. Ενισχύεται μάλιστα από τις δηλώσεις του ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος δήλωσε στο RT:

«Μετά το συμβάν, αντί να επιδιώξει δέουσα επικοινωνία με μας, έσπευσε να συζητήσει με εταίρους στο NATO, λες κι εμείς χτυπήσαμε. Η Τουρκία είναι μεταξύ αυτών, που δήλωσαν ότι δήθεν πολεμούν την τρομοκρατία στο πλαίσιο της αμερικανικής συμμαχίας και τώρα χτυπάει πισώπλατα. Αυτοί που κατάφεραν αυτό το πισώπλατο χτύπημα είναι συνεργάτες των τρομοκρατών. Η Russia δεν θα ανεχθεί να γίνονται τέτοια εγκλήματα».

Θα απαντήσει, λοιπόν, η Ρωσία σε στρατιωτικό επίπεδο; Φυσικά όχι! Η Ρωσία είναι μία υπερδύναμη που γνωρίζει τις δυνατότητές της και, κυρίως, ιεραρχεί τις προτεραιότητές της. Και πρώτη προτεραιότητα της Μόσχας αυτή τη χρονική περίοδο είναι να μην εμφανιστεί, επ' ουδενί, ως η αιτία διάσπασης του κοινού μετώπου κατά του καρκινώματος των τζιχαντιστών. Μπορεί, ενδεχομένως, κατά το το επόμενο διάστημα ημερών, εβδομάδων και μηνών, να παρουσιαστούν σοβαρά και τραγικά ατυχήματα στον τουρκικό στρατό. Ενδεχομένως, μπορεί ξαφνικά οι Κούρδοι του ΡΚΚ να βρεθούν με ισχυρό οπλισμό (έως και αντιαεροπορικές ρουκέτες) και να επιτύχουν ισχυρά πλήγματα στον τουρκικό στρατό.

Ενδεχομένως θα υπάρξουν κάποια ισχυρά ρωσικά πλήγματα σε τουρκομάνους και σε περιοχές της Συρίας που (όλοι οι εμπλεκόμενοι γνωρίζουν) δραστηριοποιούνται μονάδες ή στελέχη του τουρκικού στρατού και των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών. 

Αυτά ίσως γίνουν… Πρέπει να θεωρείται όμως σχεδόν βέβαιο, κι επειδή –σύμφωνα με τους αμερικανούς- το θέμα αφορά τις κυβερνήσεις των δύο χωρών (Ρωσίας και Τουρκίας), πως η Μόσχα θα επιλέξει να περάσει σε άλλους είδους, κατά πολύ ισχυρότερα χτυπήματα προς την Άγκυρα. «Χτυπήματα» για τα οποία κανείς δεν θα μπορεί να κατηγορήσει τον ρώσο πρόεδρο. «Χτυπήματα» όπως αυτά που επιχείρησαν συντονισμένα οι Ευρωπαίοι κατά της ρωσικής οικονομίας, μέσω του εμπάργκο που επέβαλαν στην Μόσχα. Εμπάργκο που επεκτάθηκε και σε πρόσωπα, εκτός από χρήματα, εμπορικές και τραπεζικές συναλλαγές.

Η Ρωσία εφοδιάζει την Τουρκία με φυσικό αέριο.
Επίσης, η Ρωσία στηρίζει τον τουρκικό τουρισμό με ένα τεράστιο πλήθος ρώσων τουριστών.

Ταυτόχρονα, η Ρωσία στηρίζει σημαντικότατα την τουρκική γεωργία…
Η Τουρκία, με απλά λόγια, στηρίζεται ενεργειακά και σε ένα αρκετά σημαντικό μέρος οικονομικά στην Ρωσία...

Εάν η Μόσχα περάσει στην υλοποίηση μέτρων διακοπής συνεργασίας οικονομικής, ενεργειακής και τουριστικής, τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν στο εσωτερικό της Τουρκίας θα είναι τέτοια, που κανείς δεν θα μπορέσει να αποκλείσει ακόμη και απόπειρα πραξικοπήματος κατά του «σουλτάνου» Ερντογάν και της καταστροφικής εξωτερικής πολιτικής που εφαρμόζει…

Ήδη κάποιες αντιπολιτευόμενες τουρκικές εφημερίδες όπως η Zaman, Cumhürriyet, Sözçü, μιλάνε για ανεύθυνη και εγκληματικά υπερφίαλη πολιτική του διδύμου Ερντογάν - Νταβούτογλου, που οδηγεί την Τουρκία σε πλήρη καταστροφή τις συνέπειες της οποίας θα τις πληρώσει πολύ ακριβά το τουρκικό έθνος.

Μην ψάχνουμε, λοιπόν, για την εκκίνηση ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου, μετά την παγίδα των ΗΠΑ προς τη Ρωσία. Η Μόσχα επιθυμεί να κρατήσει τις ΗΠΑ μακριά από τη Μέση Ανατολή για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Και μία στρατιωτικού τύπου «εμπλοκή» με την Τουρκία δεν εξυπηρετεί τον σχεδιασμό του Κρεμλίνου.

Φυσικά υπάρχει πίεση από το εσωτερικό της Ρωσίας για ανταπόδοση στον θρασύτατο Ερντογάν. Και, φυσικά, αυτή η ανταπόδοση δεν θα δοθεί τώρα... Μπορεί με αυτό τον τρόπο (της μη άμεσης και ισχυρής απάντησης) η Τουρκία να εμφανιστεί πανίσχυρη απέναντι στη Ρωσία, όμως θα είναι μία εικονική πραγματικότητα.  Και αυτή η "αυταπάτη" θα προσφέρει τεράστιες απώλειες στην ίδια την Τουρκία...

Όλοι γνωρίζουν πως είναι πολύ σημαντικό όταν δίνεται μία μάχη, να επιλέγει κανείς τον τόπο, τον χρόνο και ίσως τον αντίπαλο… Στην περίπτωση της «διαφοράς» μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, όλα δείχνουν πως η Ρωσία έχει τη δυνατότητα της «υπομονής», έχει την δυνατότητα της πληροφόρησης, έχει και την ισχύ. Μένει απλά να επιλέξει το πότε και πως θα «περάσει πάνω» από την Τουρκία.

Η εκδίκηση (αν υφίσταται σε παγκόσμιο επίπεδο) είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Στην περίπτωση της ρωσικής απάντησης στην Τουρκία, όλα δείχνουν πως αυτό το πιάτο θα περάσει τους παγετούς του χειμώνα, αλλά με τις αρχές τις άνοιξης, αναμένεται να γίνει κάτι περισσότερο από καυτό…

Μέχρι τώρα η Τουρκία έχει δώσει πολλές αφορμές στην Ρωσία. Η συμπεριφορά της ως χώρα και η συμμετοχή της (ως πιόνι) στην ανάπτυξη του γεωπολιτικού παιχνιδιού στην Μέση Ανατολή και όχι μόνο, η βαθύτατη εμπλοκή της στις δραστηριότητες των "αδελφών μουσουλμάνων" και των "τζιχαντιστών" και η φιλοδοξία της να μετατραπεί στον κυρίαρχο της περιοχής που θα καθορίσει τις δυνάμεις ισχύος για τα επόμενα εκατό χρόνια, μέχρι στιγμής δεν έχουν απαντηθεί από την Ρωσία (αλλά και την Κίνα, η οποία νιώθει τις τουρκικές οχλήσεις μέσω των Ουιγούρων), ενώ καλύπτονται από τον "προστάτη" που κατοικεί στον Λευκό Οίκο. 

Ο Πούτιν είναι ισχυρός, αλλά όχι ηλίθιος. Γνωρίζει τι συμβαίνει στη Μέση Ανατολή και δεν σκοπεύει να πέσει θύμα ούτε των ΗΠΑ, ούτε του «λαγού» που παίζει τον ρόλο του σουλτάνου. Έχει την ισχύ και θα την διαθέσει όπως πολύ καλά γνωρίζει, εξασθενώντας τον αντίπαλο σε όσα περισσότερα μέτωπα μπορεί, ενώ την ίδια στιγμή ο ίδιος θα ενισχύεται (ήδη η Ρωσική διοίκηση ανακοίνωσε συμμαχία με τους Κούρδους μαχητές ενώ θέτει την εναέρια υποστήριξη στην διάθεση τους, ενώ στο Ιρακινό Κουρδιστάν ήρθε σε επαφή με τους επιτελείς του PUK και το υπουργείο Πεσμεργκά με ατζέντα στρατιωτικής συνεργασίας και προμήθειας υλικού) γνωρίζοντας πως αυτή η παγίδα δεν είναι η τελευταία που θα του βάλουν οι φοβικοί των ΗΠΑ και οι χρήσιμοι ηλίθιοι «λαγοί» τους…

ΥΓ: Ο Ερντογάν ρίχνει λάδι στην φωτιά με δηλώσεις του: Η δήλωσή του ξεχειλίζει από γελοιότητα και υποκρισία: «Όποιος και να είναι αυτός που αντί να προσπαθήσει να σβήσει τη φωτιά στη Συρία χτυπάει τους Τουρκομάνους του Μπαϊρμπουτσάκ ή τους Άραβες στο Χαλέπι, είτε είναι το καθεστώς της Συρίας, είτε είναι τρομοκρατική οργάνωση είτε δύναμη που έρχεται από έξω, τους έχουμε ένα καθαρό μήνυμα. Ο συριακός λαός όπως όλοι οι άλλοι λαοί έχουν δικαίωμα να ζήσουν με ειρήνη και περηφάνια. Οι Άραβες, οι Κούρδοι, οι Τουρκομάνοι, οι Σουνίτες, οι Μουσουλμάνοι, οι Χριστιανοί είναι όλοι φίλοι μας», είπε ο Τούρκος πρόεδρος.

Ο Ερντογάν άνοιξε τις πόρτες της κόλασης χωρίς να σκεφθεί ότι θα είναι ο πρώτος που θα περάσει μέσα... Η κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους και ο διαμελισμός των ρώσων πιλότων σηματοδότησαν την επικείμενη κατάρρευση και διάλυση της Τουρκίας. Λίγη υπομονή να έχουμε, η "παράσταση" μόλις ξεκίνησε... 

kostasxan/Ακτίνες

Πλαστικὴ καρτομανία

Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ ἕνας ἀκόμη ὑπουργὸς ἀνακαλύπτει τὴ «λύση» γιὰ τὸ μεγάλο οἰκονομικὸ πρόβλημα τοῦ τόπου. Ποιὰ εἶναι ἡ λύση; Μὰ αὐτὴ ποὺ προπαγανδίζεται φορτικὰ τὰ τελευταῖα χρόνια ἀπὸ τὰ μέσα ἐνημερώσεως καὶ τὴν ἔχουν ἐξαγγείλει τόσοι ἄλλοι ὑπουργοί: Εἶναι, λένε, ἡ σταδιακὴ κατάργηση τῶν μετρητῶν στὶς πληρωμὲς καὶ ἡ καθιέρωση τοῦ λεγόμενου «πλαστικοῦ χρήματος». Δηλαδὴ ἡ χρήση πλαστικῶν καρτῶν γιὰ τὶς κάθε εἴδους συναλλαγές. 

    Τὴ «λύση» αὐτὴ τὴν προβάλλει τελευταῖα ὅλο καὶ πιὸ ἔντονα ὁ Ὑφυπουργὸς Οἰκονομικῶν κ. Τρύφων Ἀλεξιάδης. Μὲ τὸν τρόπο αὐτό, ὑποστηρίζει ὁ κ. ὑφυπουργός, θὰ παταχθεῖ ἡ φοροδιαφυγή, ποὺ κατὰ τὶς ἐκτιμήσεις του ἀγγίζει τὰ 8 δισεκατομμύρια εὐρώ.

    Ὁ κ. Ἀλεξιάδης θεωρεῖται ἀπὸ πολλοὺς «ὁ κατάλληλος ἄνθρωπος στὴν κατάλληλη θέση», διότι, καθὼς λένε, γνωρίζει πολὺ καλὰ τὰ προβλήματα τῆς ἀγορᾶς, λόγῳ τῆς μακροχρόνιας ἐνασχολήσεώς του μὲ αὐτά.

    Ὅμως ἡ ἔμπνευσή του γιὰ τὴν καθιέρωση τοῦ πλαστικοῦ χρήματος δὲν εἶναι βέβαιο ὅτι θὰ φανεῖ ἀποδοτική. Διότι ἔχουν ἀκουσθεῖ ἀντίθετες φωνὲς ἀπὸ κορυφαίους στὸν κόσμο οἰκονομολόγους, ποὺ λένε ὅτι τὸ μέτρο θὰ ἐξαφανίσει τὶς μικρὲς ἐπιχειρήσεις καὶ θὰ εὐνοήσει τὸ μεγάλο κεφάλαιο καὶ τὶς πολυεθνικές. Ἀλλὰ αὐτὰ εἶναι ζητήματα ποὺ ἐμεῖς δὲν τὰ γνωρίζουμε.

    Γνωρίζουμε ὅμως κάτι, ποὺ φαίνεται νὰ τὸ παρακάμπτει ἀδιάφορος ὁ κ. ὑφυπουργός. Ὅτι δηλαδὴ αὐτὸ τὸ μέτρο θὰ πλήξει καίρια τὴν ἐλευθερία τῶν πολιτῶν, διότι θὰ ὁδηγήσει στὴν «ἀχρήματη κοινωνία», ὅπου δὲν θὰ κυκλοφοροῦν καθόλου χρήματα καὶ ὅλες οἱ συναλλαγὲς θὰ γίνονται μὲ ἠλεκτρονικὸ τρόπο, κάτι ποὺ ἀποτελεῖ μανιώδη ἐπιδίωξη τῶν μεγάλων τραπεζικῶν δυναστειῶν τῆς Ἀμερικῆς, προκειμένου νὰ ἐλέγξουν πλήρως τὴν παγκόσμια οἰκονομία. Καὶ πίσω ἀπ᾿ αὐτὲς τὶς δυναστεῖες κρύβεται ὁ στόχος τῶν ἀόρατων κυβερνητῶν τοῦ κόσμου ποὺ ἐπιδιώκουν τὴν ἐπιβολὴ παγκόσμιας δικτατορίας καὶ τὸν ἔλεγχο τῶν πάν­των. Ὁπότε γιὰ ὅλους αὐτοὺς ὁ κ. Ἀλεξιάδης θὰ ἀποδειχθεῖ πράγματι «ὁ κατάλληλος ἄνθρωπος στὴν κατάλληλη θέση». Κρίμα!

    Ὅλα αὐτὰ δὲν προβληματίζουν καθόλου τὸν κ. ὑφυπουργό; Τὸ τίμημα τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας εἶναι τόσο εὐτελές, γιὰ νὰ τὸ ξεπουλήσει σὲ τιμὴ εὐκαιρίας στὰ ἀδίστακτα συμφέροντα μυστικῶν ἑταιρειῶν;

    Ἀλλὰ καὶ κάτι ἄλλο, ἀκόμη σοβαρότερο. Τὰ ἐξαγγελλόμενα ἀπὸ τὸν κ. ὑφυπουργὸ μέτρα θὰ ὁδηγήσουν σταδιακὰ στὴν καθιέρωση συστήματος συναλλα­γῆς παρόμοιου μὲ αὐτὸ ποὺ στὸ ἱερὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως προφητεύεται ὡς ἐκεῖνο τὸ μέσο μὲ τὸ ὁποῖο ὁ Ἀντίχριστος θὰ καταδυναστεύσει ὅλο τὸν κόσμο.

    Κι εἶναι τραγικὸ νὰ ἐπωμίζεται ὁ κ. ὑφυπουργὸς καὶ ἡ Κυβέρνηση τέτοιο βάρος ἐνώπιον τῆς ἱστορίας.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”/Aκτίνες

Ζ΄ ΛΟΥΚΑ 2015: ΟΜΙΛΙΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΩΝ Κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΔΙΚΑ ΣΗΜΕΡΑ! (3ο ΜΕΡΟΣ)

Ἐφαρμόζοντας ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς τὶς ἐντολὲς τέλεια δὲν μᾶς παραδίδει μόνο ἐντάλματα· δείχνει, μὲ τοὺς λόγους Του, μὲ τὶς πράξεις Του, καὶ γενικὰ μὲ τὸν τρόπο ζωῆς Του, τὰ ἀρχέτυπά των ἀνθρώπινων, στάσεων καὶ συμπεριφορῶν, στὴν τέλεια, ἐντελῶς ὑγιῆ καὶ ἅγια, δηλαδὴ τὴν θεανθρώπινη μορφή τους. Ἕνωσε στὸ Πρόσωπό Τοῦ τὴν ἀνθρώπινη φύση μὲ τὴ θεία φύση. Σ΄ αὐτὸ τὸ Πρόσωπο, μᾶς ὁδηγεῖ νὰ δοῦμε τὸν πραγματικὸ ἄνθρωπο, τὸν «καινὸν ἄνθρωπον» (Ἐφεσ. 2, 15), «τὸν κατὰ Θεὸν κτισθέντα» (Ἐφεσ. 4,24), «τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ΄ εἰκόνα τοῦ Κτίσαντος αὐτὸν» (Κολοσ. 3,10), τὸ νέο Ἀδάμ, τὸν ἀνακαινισμένο ἀλλὰ καὶ τὸν τέλειο, διὰ μέσου της ἕνωσής του μὲ τὸ Θεό. Ἐὰν ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ἐφαρμόσουμε αὐτὲς τὶς ἐντολές, ὁ Χριστὸς μᾶς δίνει τὴν δυνατότητα νὰ γίνουμε πραγματικὰ συμμορφοί Τοῦ, νὰ Τοῦ μοιάσουμε καὶ γίνουμε «μιμηταί τοῦ Θεοῦ» (Ἐφεσ. 5,1). Ἡ μίμηση αὐτὴ δὲν θὰ γίνει μὲ κάποιο ἐξωτερικὸ τρόπο, ὅπως θὰ συνέβαινε στὴν περίπτωση ἑνὸς σοφοῦ ἡ ἑνὸς ἥρωα ἀλλὰ μὲ τὸ νὰ Τὸν ἐνδυθοῦμε (Γαλ. 3,27), μὲ τὸ νὰ κοινωνήσουμε τὴ θεωμένη ἀνθρωπότητά του καὶ μὲ τὸ νὰ καταστοῦμε «θείας κοινωνοὶ φύσεως»  (Β΄ Πετρ. 1,4). 

Μὲ τὴν ἔμπρακτη ἐφαρμογὴ τῶν ἐντολῶν σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν μετοχὴ στὰ θεία μυστήρια μποροῦμε νὰ ζήσουμε τὴ θεία ζωή: 

«εἰς θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν, τήρησον τάς ἐντολάς»  (Ματθ. 19,17) 

διδάσκει ὁ Κύριος, ποὺ συμπληρώνει ἀλλοῦ: 

«ἡ ἐντολὴ Αὐτοῦ ζωὴ αἰώνιος ἐστιν»  (Ἰωάν.12,50).

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΠΑΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΔΙΚΑ ΣΗΜΕΡΑ!

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΔΙΚΑ ΣΗΜΕΡΑ! (2ο ΜΕΡΟΣ)

ΤΗ ΑΥΤΗ ΗΜΕΡΑ: ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ Κ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ: «Mύρον εὐωδίας ὁ κόπος γιὰ τὸν Ἀδελφό μας»

Την αξία του διαθρησκευτικού διαλόγου τόνισαν Τσίπρας - Βαρθολομαίος

• 

Την ανάγκη να αντιμετωπιστεί η βία και παράλληλα να αναδειχθεί ο διαθρησκευτικός διάλογος, υπογράμμισαν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος κατά τη σημερινή συνάντησή τους, που διήρκεσε πάνω από μία ώρα.

 

Κατά τη διάρκεια της συνάντησης  συζήτησαν για την ανάγκη να αντιμετωπιστεί η βία και παράλληλα να αναδειχθεί ο διαθρησκευτικός διάλογος.

Για τη ανάγκη συνεργασίας με την Τουρκιά μίλησε ο Αλ. Τσίπρας , ειδικότερα σε θέματα μετανάστευσης προκειμένου να αντιμετωπιστεί αυτό το ανθρωπιστικό πρόβλημα.

Με στεναχωρεί το γεγονός ότι χάνονται άνθρωποι, κυρίως μικρά παιδιά λίγα μέτρα από τις ακτές είπε ο κ. Τσίπρας και πρόσθεσε ότι είναι ανθρωπιστικό καθήκον να συνεργαστούμε, να συντονιστούμε και να σταματήσουμε αυτό το δράμα.

Παράλληλα, εξέφρασε στον Πατριάρχη την ανησυχία του για την έξαρση της θρησκευτικής βίας, αλλά εκθείασε τις πρωτοβουλίες του κ.κ. Βαρθολομαίου, τονίζοντας τις «ακάματες προσπάθειές του στην ανάδειξη του διαθρησκευτικού διαλόγου» σε μια εποχή, που, όπως είπε, αντί να αναδειχθεί η αξία του διαλόγου, αναδεικνύεται δυστυχώς, με πρόσχημα τη θρησκεία, η βία και οι συκρούσεις.

Ο διάλογος είναι αναγκαίος για την ειρηνική επίλυση των διαφορών, τόνισε ο κ. Τσίπρας και για τον λόγο αυτό, όπως είπε, πρωταγωνιστικό ρόλο μπορούν να διαδραματίσουν οι εκπρόσωποι των θρησκειών.

ΠΗΓΗ: http://www.kathimerini.gr/839004/article/epikairothta/politikh/thn-a3ia-toy-dia8rhskeytikoy-dialogoy-tonisan-tsipras---var8olomaios