Ἔλεγε ὁ γέροντας Ἱερώνυμος στόν ἀδελφό του:
-Ἐσύ, ὅλο τό φοῦρνο σου σκέφτεσαι, τό κέρδος τῆς
ἐπιχείρησής σου καί πῶς νά ἐξασφαλίσεις οἰκονομικά τήν οἰκογένειά σου!
-Δέν καταλαβαίνεις αὐτά πού λέμε...
-Δέν ἔχεις νοῦν καί χρόνον γιά τά πνευματικά...
Ὁ ἴδιος ὁ ἀδελφός του, ὅταν κοιμήθηκε ὁ ἅγιος Ἱερώνυμος,
ἐπανελάμβανε μέ πόνο ψυχῆς τά λόγια τοῦ Ὁσίου καί μέ μεγάλο παράπονο, γιατί, ὅπως
ἔλεγε, ἐμεῖς τότε μόνο γιά τά βιωτικά τρέχαμε καί δίναμε τίς δυνάμεις μας, δέν
εἴχαμε καταλάβει καί μέ τί ἄνθρωπο εἴχαμε νά κάνουμε καί ὅτι ὁ χρόνος τῆς ζωῆς
μας εἶναι λίγος καί ὀφείλουμε νά τόν ἐκμεταλλευόμαστε, νά κάνουμε περισσότερο
προσευχή, νά λέμε πνευματικά, νά ἀκοῦμε τά κηρύγματα στήν Ἐκκλησία, νά προσπαθοῦμε
νά διορθωνόμαστε καί ὅλο καλύτεροι νά γινόμαστε! -
Τήν ἄλλην φοράν πού θά ἔλθεις, θέλω νά μοῦ πεῖς,
ὅτι προόδευσες στήν προσευχή, ὅτι μελέτησες περισσότερο τούς λόγους καί τά
συναξάρια τῶν ἁγίων μας, ἔλεγε ὁ Ἀββᾶς τῆς Αἴγινας!
-Δέν λέει καί ὁ Δαυίδ, ἐμέλετησα ἐν τῷ νόμῳ σου
ἡμέρα καί νύχτα!
-Ἐγώ, ἀπό μικρός, ὅλο τά πνευματικά ἤθελα, τήν
προσευχή καί τόν λόγο τοῦ Θεοῦ νά ἀκούω καί νά διορθώνομαι, ὅλο καλύτερος νά
γίνομαι!
-Οἱ πατριῶτες μου, στό Γκέλβερι, ἕναν λόγον ἤκουαν
εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί ἀμέσως τόν ἔβαναν σέ ἐφαρμογή!
-Ἦσαν ἐπιμελεῖς στά πνευματικά.
-Δεινόν ἡ ραθυμία, μεγάλο πρᾶγμα ἡ ἐπιμέλεια! Εἶναι
πέρα γιά πέρα ἀλήθεια ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ μας, ὅτι ὅπου εἶναι ὁ θησαυρός μας, ἐκεῖ
εἶναι καί ἡ καρδιά μας! Ἄμα τό μυαλό μας εἶναι συνέχεια στίς κοσμικές ἀναζητήσεις,
στίς ἀτέλειωτες μέριμνες καί στίς βιωτικές φροντίδες, ἐκεῖ εἶναι καί ἡ καρδιά
μας. Ἐκεῖ κολλάει! Τότε εἶναι ἀπρόθυμη νά ἀκούσει, νά κατανοήσει καί πολύ
περισσότερο, βέβαια, νά ἐφαρμόσει τά κηρυσσόμενα. Βιάζεται ὁ ἄνθρωπος νά ἐπιστρέψει
στίς κοσμικές φροντίδες καί στίς δουλειές του, καί τίς ἀκολουθίες καί τόν λόγο
τοῦ Θεοῦ τά βάζει σέ δεύτερη μοῖρα.
Ἀνάλογα μάλιστα μέ τήν ψυχική κατάστασταση πού ἔχουμε,
δεχόμαστε ἤ δέν δεχόμαστε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ!
Βιαζόμαστε νά φύγουμε ἀπό ποῦ;
Ἀπό τό σπίτι τοῦ Θεοῦ, ἀπό τό πραγματικό δικό
μας σπίτι, τήν Ἐκκλησία, καί νά ἐπιστρέψουμε στά τετριμμένα καί ἐφήμερα ἤ στήν ἱκανοποίηση
τῶν παθῶν
μας...
Κατ’ ἐξοχήν, ὅμως, ὀφείλουν οἱ πνευματικοί νά ὁμιλοῦν,
νά κατευθύνουν, νά ἐξηγοῦν τά τῶν Ἁγίων Γραφῶν!
Ὑπάρχει μάλιστα καί Κανόνας, πού ἐπιτιμᾶ τούς Ἱερεῖς,
πού δέν κηρύσσουν, δέν κοπιάζουν νά ἐξηγήσουν τά τοῦ Θεοῦ, ἰδιαίτερα μάλιστα
στίς συνάξεις κατά τίς ἡμέρες τοῦ Σαββάτου καί τῆς Κυριακῆς!
Ὁ Μέγας Παῦλος, πολλές φορές παρέτεινε τόν λόγο
καί τό κήρυγμα μέχρι ἀργά τήν νύχτα καί τίς πρῶτες πρωινές ὧρες! Μάλιστα κάποτε
ἕναν νέο τόν πῆρε ὁ ὕπνος καί ἔπεσε ἀπό τήν μάνδρα, ὅπου ἦταν ἀνεβασμένος, γιά
νά ἀκούει, μιά καί τό σπίτι ἦταν γεμᾶτο, ἐκεῖ ὅπου μίλαγε ὁ Παῦλος! Ἔγινε θλίψη
ἀνάμεσα στούς ἀδελφούς, γιατί ὁ νέος πέθανε...
Ὁ Ἀπόστολος, ὅμως, παρακάλεσε τόν Θεό, καί
θαυματουργικά, μέ θερμή προσευχή ἐπανέφερε τόν νέο στή ζωή καί παρακλήθηκαν
πολύ οἱ ἀδελφοί καί μέχρι τήν ἄλλη μέρα παρέμειναν ἐκεῖ καί ἄκουγαν τόν μεγάλο
κήρυκα τοῦ Εὐαγγελίου!
Ὁ λόγος εἶναι ἱκανός νά ἀναστήσει ψυχές, νά
παρηγορήσει, νά παρακινήσει σέ μετάνοια, σέ προσευχή, σέ ἀναζήτηση τῆς ἀλήθειας,
σέ μελέτη τῶν θείων Γραφῶν!
Γιατί, πῶς θά πιστέψουν οἱ ἄνθρωποι, ἄν δέν ἀκούσουν,
πῶς θά ἀκούσουν, ἄν δέν τούς κηρυχθεῖ καί πῶς θά τούς κηρυχθεῖ, ἄν δέν τούς ἀποσταλεῖ,
ὅπως διδάσκει ὁ Μέγας Ἀπόστολος;
Ὁ λόγος ἀπευθύνεται κατευθεῖαν στήν καρδιά, ἐκεῖ
ὅπου ὁ καθένας δίνει μάχη νά σταθεῖ, πολεμῶντας μέ τούς λογισμούς, τίς σκέψεις,
τά πάθη καί τίς ἐπιθέσεις τοῦ ἐχθροῦ!
Ἐνισχύει ὁ λόγος τήν πίστη, ἀναπτερώνει τήν ἐλπίδα,
ἐξηγεῖ τά δυσνόητα, ἀναπαύει τήν κουρασμένη καί διψασμένη ψυχή, ὅταν εἶναι,
βέβαια, πληροφορητικός, δηλ. ἀποτέλεσμα καί καρπός ἀγωνιώσης καί ἀγωνιζόμενης
γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας ψυχῆς!
Δίδασκε ὁ ἅγιος γέροντας Ἱερώνυμος, ὅτι ὀφείλουμε νά αὐξάνουμε
τήν προσευχή. Νά μιλᾶμε στόν Θεό, σάν νά τόν ἔχουμε ἀπέναντί μας. Πρόσωπο πρός πρόσωπο.
-Τήν ἄλλη φορά πού θά ἔλθεις, ἔλεγε, νά μοῦ πεῖς ὅτι
προόδευσες στήν προσευχή!
Τήν προσευχή πού δέν εἶχε δάκρυα δέν τήν θεωροῦσε ὡς
προσευχή πού φέρνει καρπούς.
-Μή σηκωθεῖς ἀπό τήν προσευχή, ἄν δέν χύσεις ἔστω καί ἕνα
κόμπο δάκρυ! -Νά προσεύχεσαι μέχρι νά "βρέξει"!
-Ἔγώ ὅταν προσεύχομαι ὑποφέρω! Δίνω ἀπό τόν ἑαυτό μου. Γιαὐτό
σᾶς λέγω μή μοῦ δίνετε τίποτε... Δέν μπορῶ ἄλλο... Εἶμαι γέρων!
Ἔδειχνε μέ αὐτό τόν τρόπο ὅτι γιά ὅ,τιδήποτε τοῦ ἔδιναν ἔκανε
πολλή προσευχή καί ... "ἔδινε ἀπό τόν ἑαυτό του", θυσιαζόταν γιά τόν
πλησίον!
-Καί ἐγώ εἶμαι ὑποχρεωμένος σέ σᾶς γιά αὐτά πού μοῦ δίνετε, ἀλλά
καί σεῖς ἔχετε ὑποχρέωση σέ μένα, ἔλεγε. Ἔτσι ἔδειχνε ὅτι ἔκανε πολλή προσευχή
γι' αὐτούς πού τόν συνέδραμαν στό φιλανθρωπικό του ἔργο. Γιατί πολύ λίγα κρατοῦσε
γιά τόν ἑαυτό του. Σχεδόν ὅλα ὅσα τοῦ ἔδιναν, τά ἔδινε καί κεῖνος στή συνέχεια
στούς φτωχούς ἐλεημοσύνη!
Δίδασκε αὐτούς πού ἔχουν οἰκογένεια καί ὑποχρεώσεις νά
πολιτεύονται μέ σωφροσύνη καί μέ ἱλαρότητα νά δίνουν ἐλεημοσύνη ἀλλά καί μέ
σύνεση, γιά νά μή στεροῦνται στή συνέχεια καί ἴδιοι!
-Σύ τίς πρῶτες μέρες μόνον γελᾶς, μετά, μέχρι νά τελειώσει ὁ
μῆνας κλαῖς, γιατί δέν ἔχεις νά περάσεις, ἀφοῦ τά δίνεις ὅλα στούς φτωχούς.
Διάκριση! Νά ἔχεις διάκριση καί ὅλα νά τά οἰκονομεῖς καλῶς καί μέ σύνεση!
Ὅλοι
οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, ἔχοντας τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἄν καί ἔζησαν σέ διαφορετικούς χρόνους καί σέ ἄλλα μέρη, ἔχουν τίς ἴδιες ἐμπειρίες
καί ἡ διδασκαλία τους δέν διαφέρει...
Τό ἴδιο μᾶς δίδασκε καί ὁ θαυμαστός ἐκεῖνος γέροντας, στήν Κερασιά τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὁ παπα-Μόδεστος!
-Νά κάνετε οἰκονομία καί νά μή σπαταλᾶτε τά χρήματά Σας ἄσκοπα.
Μᾶς ἔλεγε.
Κάποτε πού εἴχαμε κάποιες δυσκολίες οἰκονομικές, ἄν καί ἡ
χάρις τοῦ Χριστοῦ μας δέν μᾶς ἄφησε ποτέ καί εἴχαμε ἀκλόνητη ἐμπιστοσύνη στήν
πρόνοια τοῦ Θεοῦ. ἀπό τότε πού γυρίσαμε μέ τήν Ἐκκλησία τῶν Πατέρων μας, μοῦ ἔδωσε
ἕνα ἀρκετά μεγάλο ποσό καί μοῦ εἶπε:
-Νά πάρεις γιά τά παιδιά ὅ,τι χρειάζεται.
Νά μή στεροῦνται τίποτε, γιατί εἶστε μέ τήν Ὀρθοδοξία καί
κάνατε μεγάλο βῆμα νά ἀρνηθῆτε τό μισθό σας καί τήν ἀσφάλεια.
-Νά ξέρετε, ὅτι τίποτε δέν θά σᾶς λείψει! Ὅλα θά τά οἰκονομήσει
ὁ Πανυπεράγαθος καί γλυκύτατος Χριστός μας, γλυκύτατος πρᾶγμα καί ὄνομα, ὅπως
μοῦ ἔγραφε καί στίς ἐπιστολές του...
Ἔτσι καί ὁ θαυμαστός ἅγιος τῆς Αἴγινας, ὁ γέροντας Ἱερώνυμος
καθημερινά ἔπαιρνε τό ντορβά του καί γύριζε στήν Αἴγινα καί ὅλοι ἔσπευδαν νά τοῦ
δώσουν κάτι ἀπό τά ψάρια ὅπου ἔπιασαν ἤ ἀπό τά προϊόντα πού πουλοῦσαν οἱ παντοπῶλες,
γνωρίζοντας ὅτι θά ἔπιαναν τόπο! Γιατί στή συνέχεια ἐκεῖνος ὁ εὐλογημένος
πήγαινε καί τά μοίραζε στούς φτωχούς καί σέ ὅσους "ἤξερε" ὅτι ἔχουν ἀνάγκη!
Κάποτε κάποιος δέν τοῦ ἔδωσε ἀπό τά ψάρια πού ἔπιασε, ὅταν
τά ἔβγαζε ἀπό τά δίχτυα.
Δέν σήκωσε τό βλέμμα του νά δεῖ τόν ὅσιο, πού πέρασε μπροστά
του.
Σκέφτηκε:
-Τί τά κάνει ὁ γέροντας τόσα ψάρια πού τοῦ δίνουμε;
Οἱ ἄλλοι ψαράδες πρόθυμα ὅλοι ἔτρεχαν καί τοῦ γέμιζαν τή
σακκούλα μέ ψάρια.
-Πᾶρε κι ἀπό μένα γέροντα! Εἶναι εὐλογία, τοῦ ἔλεγαν μέ
χαρά!
-Τότε καί ὁ ψαράς ἐκεῖνος τό μετάνοιωσε καί ἔτρεξε στό
γέροντα καί τοῦ λέει:
-Γέροντα, πάρε κι ἀπό μένα αὐτά.
-Γιατί δέν σταμάτησες καί σέ μένα; Τοῦ εἶπε μέ παράπονο. Καί
τοῦ ἔβαλε μερικά ψάρια μαζί μέ τά ἄλλα.
-Δέν σταμάτησα, διότι σύ καλῶς δι' ἐμέ δέν ἐσκέφθης! Τοῦ εἶπε,
ἀπαντῶντας στούς λογισμούς του.
-Τί σέ νοιάζει ἐσένα τί τά κάνω ἐγώ τά ψάρια. Ἄλλα τά δίνω
καί ἄλλα τά κρατάω γιά τόν ἑαυτό μου.
-Γέροντα συγχώρεσέ με, τοῦ εἶπε ταπεινωμένος ὁ ψαράς... Καί ἔκτοτε
ἔτρεχε πρῶτος νά τοῦ δώσει τό μερίδιό του, γιά νά παίρνει καί 'κεῖνος εὐλογία!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΠΗΓΗ: π. Νικολάου Δημαρᾶ Dr.Jur. «Ἃγιοι Κολλυβάδες»
Χειμώνας 2014-15
.JPG)