ΤΗ ΑΥΤΗ ΗΜΕΡΑ: ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΟΥ ΜΥΡΟΒΛΗΤΟΥ

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΔΙΚΑ ΣΗΜΕΡΑ!

Ἀρκετὲς φορὲς ἔχουμε ἀναφέρει ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα προβλήματα ποὺ ἔχουμε σήμερα. Πιστοὶ ὑπάρχουν πολλοί. Ὅλοι λέγουν πιστεύω, πιστεύω, ἀλλὰ πόσοι ἀπὸ ἐμᾶς ἔχουν αὐτὸ ποῦ κατὰ τὴν ταπεινή μας ἄποψη λείπει σήμερα; Αὐτὸ ποὺ λείπει εἶναι τὰ ἔργα!

Ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ ὅλη ἡ Παράδοση μᾶς ὑπενθυμίζουν, ὅτι γιὰ νὰ ἔχει ἡ πίστη ἀληθινὴ ἀξία καὶ νὰ ἐκπληρώνει πλήρως τὸν σκοπό της, ὀφείλει νὰ ἐκφράζεται καὶ ἐκδηλώνεται μέσα ἀπὸ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν ἐντολῶν. Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος διδάσκει:

«οὕτω καὶ ἡ πίστις, ἐὰν μὴ ἔργα ἔχη, νεκρά ἐστι κὰθ  ἐαυτήν». (Ἰακ. 2.17)· «ὥσπερ γὰρ τὸ σῶμα χωρὶς πνεύματος νεκρὸν ἐστιν, οὕτω καὶ ἡ πίστις χωρὶς τῶν ἔργων νεκρά ἐστι» (Ἰακ. 2.26)· «θέλεις δὲ γνῶμαι, ὦ ἄνθρωπε κενέ, ὅτι ἡ πίστις χωρὶς τῶν ἔργων νεκρὰ ἐστιν;» (Ἰακ. 2.20)· «ἐξ ἔργων δικαιοῦται ἄνθρωπος καὶ οὐκ ἐκ πίστεως μόνον» (Ἰακ. 2.24).

Ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος ἐπαναλαμβάνει αὐτὴν τὴν διδασκαλία, λέγοντας ὅτι: 

«ἡ πίστις καὶ ἔργων δέεται» (Λόγος 22).

 Ὁ δὲ Ἅγιος Μάρκος ὁ ἐρημίτης προχωρᾶ μέχρι νὰ ἐξισώσει τὸ  «τῷ Χριστῷ πιστεύεσαι» μὲ τὸ «πάσας τὰς ἐντολάς Αὐτοῦ ἐργαζεσθαι» (Περὶ Βαπτίσματος, 26.).

 Καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀφοῦ πρῶτα πεῖ ὅτι δὲν ἀρκεῖ μόνο ἡ πίστη γιὰ νὰ σωθεῖ κάποιος, προσδιορίζει ὅτι πρέπει σ αὐτή τὴν πίστη νὰ συναφθοῦν ὁ κανόνας ὅλου του βίου καὶ ἡ ἀλλαγὴ τοῦ τρόπου ζωῆς (Ματθαῖος-ὁμιλία 11, 7).Ἡ ἐφαρμογὴ τῶν ἐντολῶν παρουσιάζεται ὡς ἀναγκαία προέκταση τῆς μετάνοιας, ἂν ὄχι μιὰ ἀπὸ τὶς βασικὲς συνιστῶσες της.

Ἡ προσευχὴ πάλι, μολονότι ἔχει θεμελιώδη σημασία, δὲν ἀρκεῖ γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς μᾶς διδάσκει: 

«Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοὶ Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ  ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. 7, 21).

 Ἡ προσευχὴ τοῦ ἀνθρώπου εἰσακούεται ὑπὸ τὴν προυπόθεση ὅτι ἐκτελεῖ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ: 

«καὶ ὁ ἐὰν αἰτῶμεν λαμβάνομεν πὰρ  αὐτοῦ ὅτι τὰς ἐντολᾶς αὐτοῦ τηροῦμεν καὶ τὰ ἀρεστὰ ἐνώπιον αὐτοῦ ποιοῦμεν» (Α΄ Ἰωάν. 3, 22).

Τὸ Βάπτισμα καθεαυτὸ δὲν εἶναι κάτι χωρὶς τὴν ἐφαρμογὴν τῶν ἐντολῶν. Αὐτὸ συμβαίνει γιατί ὁ ἄνθρωπος, μὲ τὸ Βάπτισμα, δέχεται τὸ πλήρωμα τῆς χάρης, αὐτὸ δὲν ἐνεργεῖ ἐπὶ αὐτοῦ παρὰ μόνο στὸ μέτρο ποὺ ἐφαρμόζει τὶς ἐντολές. Ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ Ἐρημίτης γράφει: 

«Τὸ γὰρ ἅγιον βάπτισμα, τέλειον μὲν ἐστιν, οὐ τελειοῖ δὲ τὸν μὴ ποιοῦντα τὰς ἐντολάς» (Περὶ Βαπτίσματος, 2.).

 Σὲ ἄλλο σημεῖο, προσδιορίζει:

 «Ἡ μὲν χάρις τοῖς ἐν Χριστῷ βαπτισθείσι μυστικως δεδώρηται· ἐνεργεῖ δὲ κατὰ ἀναλογίαν τῆς ἐργασίας τῶν ἐντολῶν. Καὶ κρυφίως βοηθεῖ ἡμῖν ἡ χάρις οὐ παύεται, ἒφ ἠμῖν δέ ἐστι ποιεῖν ἡ μὴ ποιεῖν τὸ ἀγαθὸν κατὰ δύναμιν» (Ἐξ ἔργων δικαίωσις, 61. Περὶ Βαπτίσματος, 14, 15).

 «εἰ  ἡ ἐργασωμεθα τὰς ἐντολας τοῦ Θεοῦ, ἡ δεδομένη ἠμιν χάρις οὐκ ἀποκαλύπτεται» (Περὶ Βαπτίσματος, 17).  

Μονὲς τοὺς οἱ ἐντολὲς οὔτε σώζουν οὔτε θεώνουν τὸν ἄνθρωπο· μὲ τὴ χάρη, τὴ δωρεὰ τοῦ Θεοῦ σώζεται καὶ θεώνεται ὁ πιστός: 

«τὴ γὰρ χάριτι ἐστε σεσωσμένοι διὰ τῆς πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, οὐκ ἐξ ἔργων, ἴνα μὴ τὶς καυχήσηται (Ἐφεσ. 2, 8-9). 

Ταυτόχρονα ὅμως ἡ ἐφαρμογὴ τοὺς εἶναι ἀπαραίτητη γιὰ τὴ σωτηρία καὶ τὴ θέωση τοῦ ἀνθρώπου διότι ἔτσι ὁ ἄνθρωπος εἶναι δυνατὸν νὰ διατηρήσει τὴ χάρη ποὺ δέχεται μὲ τὰ μυστήρια νὰ τὴν ἀφομοιώσει καὶ ν αὐξηθεῖ «ἐν αὕτη», καθὼς καὶ νὰ τὴν ξαναβρεῖ ἂν τυχὸν ἔχει ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν χάρη. Ἡ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ στὸν Παράδεισο βοηθοῦσε τὸν Ἀδὰμ νὰ μὴ ἀποκλίνει ἀπὸ τὴν ὁδὸ τῆς θέωσης, στὴν ὁποία εἶχε τοποθετηθεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ κατὰ τὴν δημιουργία του καὶ τοῦ ἐπέτρεπε νὰ διατηρήσει τὴ φύση του στὴν ἀρχέγονη κατάσταση τῆς (Γρηγορίου Παλαμα, Ὁμιλία 54). Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος ἐπισημαίνει:  

« ἡ τοῦ Θεοῦ Χάρις διὰ τῆς τῶν ἐντολῶν συντηρεῖται ἐργασίας» (Κεφάλαια διαφορά, 3, 56).  

Παρατηρεῖ σχετικὰ ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός ὅτι μὲ τὶς θεῖες ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ: 

«φυλάσσεται ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τῷ βαπτιζομένω, ἐὰν τηρῆσαι αὐτὰς βουληθῇ» (Βιβλίον, Προοίμιον). 

Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ἐπισημαίνει ὅτι ὅσοι δὲν αἰσθάνονται τ ἀποτελέσματα τοῦ Βαπτίσματος εἶναι: «νεκροὶ τῇ ἀπιστίᾳ καὶ τῶν ἐντολῶν πελοντες τῇ ἀργίᾳ ἐλλιπεῖς» (Ὕμνοι, 50, 166-167). 

Ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μὰς δόθηκε στὸν τέλειο βαθμὸ καὶ δὲν μπορεῖ λοιπὸν ν αὐξηθεῖ περαιτέρῳ μέσα μας· ἐμεὶς ὀφείλουμε ν αὐξηθοῦμε μέσα σ αὐτή. 

«Καὶ τὸ ἅγιον βάπτισμα τέλειόν ἐστι εἰς ἡμᾶς, ἠμεῖς δὲ ἀτελεῖς πρὸς αὐτὸ τυγχάνομεν. Σῦ οὖν ὦ ἄνθρωπε, ὁ ἐν Χριστῷ βεβαπτισμενος, μόνος δὸς τὴν ἐργασίαν, εἰς ἢν τὴν δύναμιν εἴληφας, καὶ σεαυτὸν πρὸς τὴν ἐμφάνειαν τοῦ ἐνοικοῦντος εὐτρεπισον» (Μάρκος Ἐρημίτης, Περὶ Βαπτίσματος, 16).

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ