Ο Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ προς τον Πατριάρχη Γεωργίας Ηλία Β΄ για τη Μεγάλη Σύνοδο

Ἐν Κυθήροις τῇ 3ῃ Μαΐου 2016

Θερμή Προσυνοδική ἔκκλησις

πρός Ὀρθοδόξους Προκαθημένους

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΜΕΤΣΧΕΤΗΣ ΚΑΙ ΤΥΦΛΙΔΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΠΑΣΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ (ΙΒΗΡΙΑΣ) κ.κ. ΗΛΙΑΝ Β΄

Εἰς ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΝ ΓΕΩΡΓΙΑΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ Β΄, Ν1, ΤΥΦΛΙΣ 0105, ΤΗΛ. : (99532) 990.378, 989.540 FAX . : (99532) 987.114 E-MAIL : ecclesia@wanex.net ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΙΣ : 1 KING EREKLE II SQUARE, TBILISI 380005, GEORGIA

Μακαριώτατε,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ταπεινῶς  καί εὐσεβάστως ἐκφράζουμε τόν βαθύτατο θαυμασμό,

πού μᾶς προκαλεῖ τό πνευματικό Σας ἔργο στόν ὁμόδοξο καί ἀδελφό Γεωργιανό λαό, ὁ ὁποῖος πέρασε δύσκολα χρόνια ἐπί κομμουνισμοῦ καί σήμερα δοκιμάζεται ἀπό τόν κίνδυνο τῆς ἐκκοσμικεύσεως. Ἰδιαιτέρως ἐπιθυμοῦμε νά ἐκφράσουμε τήν χαρά μας καί τίς εὐχαριστήριες προσρήσεις μας πρός Ἐσᾶς, ἐπειδή τό Σεπτό Πατριαρχεῖο τῆς Γεωργίας ἀπέρριψε κάθε ἀντικανονικό συμβιβασμό μέ τόν ἑτερόδοξο κόσμο. Αἰσθανόμαστε ἀσφαλεῖς ἐξαιτίας τῆς παρουσίας τῆς Μακαριότητός Σας στόν Ὀρθόδοξο κόσμο. Ἐσεῖς,  Μακαριώτατε, ὁμολογεῖτε τήν Ὀρθόδοξη Πίστι, ὑπερασπίζεσθε τήν Ὀρθοδοξία καί δέν λησμονήσατε τούς φοβερούς ὅρκους, πού ἐδώσατε κατά τή χειροτονία Σας ὡς Ἐπίσκοπος, δηλαδή νά διαφυλάσσετε καί νά διατηρεῖτε ἀκέραιη τήν πίστι τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Σέ μιά ἐποχή ταραχῆς καί συγχύσεως ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας κινδυνεύει νά εἰσέλθη σέ μεγάλη δοκιμασία καί περιπέτεια ἐν ὄψει τῆς συγκλήσεως τῆς «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου», ἡ ὁποία θά συνέλθη τόν προσεχῆ Ἰούνιο στήν Κρήτη. Βεβαίως, οἱ μόνοι λόγοι, πού θά δικαιολογοῦσαν τήν σύγκλησι αὐτῆς τῆς Συνόδου, δέν εἶναι ἄλλοι παρά μόνο α) ἡ καταδίκη τῆς συγκρητιστικῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως τήν ἀποκαλοῦσε ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς, β) ἡ ἀποτροπἠ τῆς παρουσίας τῶν Ὀρθοδόξων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν στό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν» (Π.Σ.Ε.) καί γ) ἡ καταδίκη τῆς μεταπατερικῆς καί ἀντιπατερικῆς «νέας ἐκκλησιολογίας», ἡ ὁποία ἀπορρίπτει τά χαρισματικά, δογματικά καί κανονικά ὅρια τῆς Ἐκκλησίας.

Δυστυχῶς, ὅμως, αὐτή ἡ Σύνοδος, ἀντί νά ἀσχοληθῆ μέ τά ἀνωτέρω καίριας σημασίας θέματα, λαμβάνοντας καταδικαστική ἀπόφασι, φαίνεται νά νομιμοποιῆ καί ἀποδέχεται τήν παναίρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τήν σχετικοποίησι στήν Ἐκκλησία καί νά προβάλλη τό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν» καί τήν συμμετοχή τῆς Μιᾶς καί Μόνης Ἐκκλησίας σ’αὐτόν τόν ἀντορθόδοξο ὀργανισμό, μέ βάσι τόν διάλογο ἐπί ἴσοις ὅροις μέ τίς Προτεσταντικές αἱρέσεις, γιά νά δώσει δῆθεν τήν καλή μαρτυρία ἐνώπιον αὐτῶν. Ἀλλά, μετά ἀπό ἕνα ὁλόκληρο αἰῶνα Διαλόγων, δέν ὑπάρχει κανένα ἀποτέλεσμα καί καμμία καρποφορία, ἀκριβῶς ἐπειδή ἡ Ἀλήθεια φαλκιδεύεται καί ἀποσιωπᾶται ἀπό τούς ὀρθοδόξους ἐκπροσώπους στίς συνεδριάσεις τῶν οἰκουμενιστικῶν αὐτῶν ὀργανισμῶν καί χρησιμοποιεῖται μία γλῶσσα μέ διπλή ἔννοια καί ἀσαφής, δῆθεν διπλωματική, ἡ ὁποία δέν ἀνήκει στό πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ.

Ἀπεναντίας, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ζημιώνεται καί θά ζημιωθῆ πάρα πολύ  ἐξαιτίας τῆς συμμετοχῆς της στό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν» (Π.Σ.Ε.). Στό ὄνομα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πολλοί ἑτερόδοξοι, οἱ ὁποῖοι θέλουν νά ἐπιστρέψουν στήν Ὀρθοδοξία, δέν εἰσέρχονται στήν Ἐκκλησία μέ τό εἰσαγωγικό καί  ἄκρως ἀπαραίτητο Μυστήριο τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, ἰδιαίτερα στή Δύσι. Μέ τόν τρόπο,  ὅμως, αὐτό ἐμποδίζεται ἡ διάδοσις τῆς ἀληθινῆς Πίστεως καί κλείονται οἱ πύλες τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν γιά ὅσους ἐπιθυμοῦν νά ἔλθουν στήν Ἀλήθεια.

Πολλές προτεσταντικές ὁμάδες τοῦ λεγομένου «Π.Σ.Ε.» θεωροῦν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς «μία κατώτερη ἐκκλησία, διότι δέν εὐλογεῖ τούς γάμους τῶν ὁμοφυλόφιλων καί δέν δέχεται τήν χειροτονία τῶν γυναικῶν», σύμφωνα μέ τούς ἰσχυρισμούς ἑνός προτεστάντου καθηγητοῦ θεολογίας, πού ἦταν παρών στήν 10^η Γενική Συνέλευσι τοῦ λεγομένου «Π.Σ.Ε.» στό Πουσάν τῆς Κορέας τόν Νοέμβριο τοῦ 2013.

Στίς 23 Μαρτίου 2016 συνδιοργανώσαμε στόν Πειραιᾶ, στό Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας, σέ συνεργασία μέ τίς Ἱερές Μητροπόλεις Πειραιῶς, Γλυφάδας καί Γόρτυνος, καί μέ τή συμμετοχή τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου, ἐπιστημονική καί θεολογική ἡμερίδα μέ θέμα  : «Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος».

Στήν ἡμερίδα αὐτή ἀνεγνώσθη μήνυμα τοῦ  ἐκπροσώπου τοῦ Σεπτοῦ Πατριαρχείου Βουλγαρίας,  Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λόβετς κ. Γαβριήλ, καί ὡμίλησαν ὁ ἐκπρόσωπος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μπαντσέν  κ. Λογγῖνος, οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες 1.Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, 2.Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος, 3.Γλυφάδας κ. Παῦλος, 4.Γόρτυνος κ.Ἱερεμίας καί ἡ ἐλαχιστότητά μου, ὁ ἐλλογιμώτατος Καθηγητής τῆς Δογματικῆς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, ὁ ὁμότιμος Καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός, ὁ ὁμότιμος Καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης, ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου, Προηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου, καί πολλές ἄλλες σύγχρονες προσωπικότητες τῆς Ὀρθοδοξίας, Κληρικοί καί Λαϊκοί.

Τό συμπέρασμα τῆς ἡμερίδος ἦταν ὅτι ἡ ἐν λόγῳ Σύνοδος ἔχει μιά σειρά σοβαρῶν προβλημάτων, ὄχι μόνον ὅσον ἀφορᾶ στά προπαρασκευαστικά κείμενα, ἀλλά καί στόν κανονισμό διοργανώσεώς της.

Πῶς εἶναι δυνατόν σ’ αὐτή τήν Σύνοδο νά μήν συμμετέχουν ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀλλά μόνο 24 ἐκ μέρους κάθε Τοπικῆς Ἐκκλησίας; Γιατί λείπει ἡ δυναμική παρουσία Ἰερέων, Ἱερομονάχων, Ἱεροδιακόνων, Μοναχῶν, θεολόγων καί λαϊκῶν; Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἐκφρασθῆ καί ψηφισθῆ ἡ Ἀλήθεια ἀπό μιά μειονότητα Ἐπισκόπων, ἡ ὁποία δέν ἐκπροσωπεῖ καθ’ ὁλοκληρίαν τό Πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας; Πῶς εἶναι δυνατόν νά μήν ληφθοῦν ὑπ’ ὄψιν οἱ Ἐπίσκοποι καί οἱ Τοπικές Ἐκκλησίες, οἱ ὁποῖες ἐκφράζουν ἀντιρρήσεις στά κείμενα, μέ τό πρόσχημα ὅτι ἀποτελοῦν δῆθεν μειοψηφία; Πῶς εἶναι δυνατόν ἀπό ἐκκλησιολογικῆς καί κανονικῆς πλευρᾶς ἑκάστη Τοπική Ὄρθόδοξος Ἐκκλησία νά ἔχη μία ψῆφο, καί ὄχι ὁ κάθε Ἐπίσκοπος νά ἔχη τήν ψῆφο του, καί νά ἐπιβάλλεται ἐκ προοιμίου εἰς ὅλα τά θέματα ἡ ἀρχή τῆς ὁμοφωνίας ὡς ἀπαραίτητος ὅρος; Πολύ φοβούμεθα ὅτι αὐτή ἡ Σύνοδος δέν θά ἀποτελέση συνέχεια καί ἐπιβεβαίωσι τῆς διδασκαλίας τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῶν Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων.

Κατ’ἀρχήν θά ἔπρεπε ν’ ἀλλάξη ἐκ θεμελίων τό Καταστατικό διοργανώσεως τῆς Συνόδου, ἐπειδή εἶναι ἀντισυνοδικό. Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀναγκασθοῦν οἱ Τοπικές Ἐκκλησίες νά ἀποδεχθοῦν τήν ἀπαράδεκτη παρουσία τους στούς Οἰκουμενικούς Διαλόγους καί στούς ἑτεροδόξους ὀργανισμούς («Π.Σ.Ε.» κλπ.); Ποιός εἶναι ὁ σκοπός τῆς παρουσίας τῶν ἑτεροδόξων παρατηρητῶν πίσω ἀπό τούς Μακ. Προκαθημένους στήν ἔναρξι καί τό τέλος τῆς Συνόδου, ἐνῶ σέ ὡρισμένους ἀπό τούς ἀποκλειομένους νά συμμετάσχουν Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους, πού ἐνδεχομένως θά ἤθελαν νά παρευρεθοῦν στήν «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο», ἔστω καί ὡς παρατηρητές, δέν θά τούς παρείχετο, προφανῶς, αὐτό τό δικαίωμα καί ἡ δυνατότητα;

Αὐτή ἡ Σύνοδος θέλει νά αὐτοαποκληθῆ ὡς ὁ «ἁρμόδιος καί ἔσχατος κριτής περί τῶν θεμάτων τῆς πίστεως». Ἔτσι, ὅμως, ἀπ'τή μιά θεωρεῖ τόν ἑαυτό της ἀλάθητο, χωρίς νά σέβεται τά πατερικά κριτήρια καί χωρίς νά εἶναι συνέχεια τῶν Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων καί τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἐνῶ ἀπό τήν ἄλλη, διευκρινίζεται ὅτι ἡ Σύνοδος δῆθεν δέν θά ἀσχοληθῆ μέ τά δόγματα, μέ θέματα πίστεως.

Ἐπίσης, ἡ Σύνοδος αὐτή δέν ὀνομάζεται «οἰκουμενική», ὅπως θά ἦταν φυσιολογικό γιά μιά Σύνοδο τῆς καθόλου Ἐκκλησίας, πράγμα πού θά ἀναδείκνυε τήν ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία, ὅτι δηλαδή ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι μόνον ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ Μία καί Μοναδική. Δέν θά ἀναγνωρίση, οὔτε κἄν θά συζητήση γιά τίς Οἰκουμενικές Συνόδους ἐπί Φωτίου τοῦ Μεγάλου (τήν Η’ Οἰκουμενική Σύνοδο) καί ἐπί Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ (τήν Θ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο), οἱ ὁποῖες ἀναθεμάτισαν τίς παπικές αἱρέσεις τοῦ Filioque καί τῆς κτιστῆς χάριτος-ἐνεργείας. Μόνο ἐάν γίνονταν τά ἀνωτέρω ἡ Σύνοδος θά ἀναδεικνυόταν ὡς «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος» καί συνέχεια τῆς Συνοδικῆς Παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας καί θά μποροῦσε νά γίνη μελλοντικά ἀποδεκτή ὡς Οἰκουμενική ἀπό τό Πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας.

Τά προπαρασκευαστικά κείμενα τῆς Συνόδου στήν παροῦσα μορφή τους περιέχουν σοβαρές ἀσάφειες καί ἀντιφάσεις. Γράφεται π.χ. ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία καί ταυτόχρονα ὑπάρχουν καί «ἄλλες ἐκκλησίες», χρησιμοποιώντας τόν ὅρο «Ἐκκλησία» γιά τούς αἱρετικούς καί ἑτεροδόξους ἐντελῶς ἀντικανονικά καί ἀπαράδεκτα καί μάλιστα σέ κείμενο Πανορθοδόξου Συνόδου. Οἱ ἀναφερθεῖσες ἀσάφειες τῶν κειμένων δύνανται νά ἑρμηνευθοῦν εὔκολα μέσα ἀπό τό πνεῦμα τῶν ἀντιλήψεων τοῦ Ἰησουίτη θεολόγου Karl Rahner, μέντορα τῆς Β΄ Βατικάνειας «Συνόδου» καί τοῦ Yves Congar. Ὁρισμένες ἀπό τίς ἀντιλήψεις τους υἱοθετεῖ καί ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ἰωάννης,  ὅπως τήν «θεωρία τῶν ἀτελῶν ἐκκλησιῶν», σύμφωνα μέ τήν ὁποία ὁρισμένες ἐκκλησίες βρίσκονται πιό κοντά, ἐνῶ ἄλλες πιό μακριά ἀπό τήν πλήρη Ἐκκλησία. Στήν περίπτωσι τῆς Β΄ Βατικάνειας «Συνόδου» ὁ Παπισμός εἶναι ἡ πλήρης Ἐκκλησία, ἐνῶ οἱ ἄλλες (συμπεριλαμβανομένης καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας)  εἶναι οἱ ἀτελεῖς ἐκκλησίες. Στήν περίπτωσι τῆς λεγομένης «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ πλήρης Ἐκκλησία, ἐνῶ οἱ ἄλλες (συμπεριλαμβανομένων τῶν αἱρέσεων τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ) εἶναι οἱ ἀτελεῖς ἐκκλησίες.  Ὅμως, αὐτή ἡ ἀντίληψις μᾶς παραπέμπει σέ μιά Βατικανοποίησι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τήν ὁποία προσπαθεῖ νά εἰσαγάγη συνοδικῶς τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ὡς προϊστάμενον αὐτῆς τῆς κινήσεως. Αὐτό εἶναι τό λογικό συμπέρασμα, πού προκύπτει, βάσει τῶν πληροφοριῶν καί τῆς μελέτης τῶν θεολογικῶν κειμένων, σχετικά μέ αὐτή τήν πρωτοφανῆ ἐκκλησιολογία, ὡς ἐξάγεται ἀπό τίς θεολογικές ἀπόψεις τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ἰωάννου καί τήν ἀνάλυσι τῆς ἐκκλησιολογίας τῆς Β΄ Βατικάνειας «Συνόδου», ὅπως κατέδειξε στό ἐξαίρετο βιβλίο του μέ τίτλο «Ἡ ἐκκλησιολογική ἀναθεώρηση τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου˙ μία Ὀρθόδοξη διερεύνηση τοῦ Βαπτίσματος καί τῆς Ἐκκλησίας κατά τό Διάταγμα περί Οἰκουμενισμοῦ» ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Πέτρος Χίρς. Οἱ θεωρίες τῶν «ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν», τῶν «δύο πνευμόνων τῆς Ἐκκλησίας» (Ὀρθοδοξία καί Παπισμός), τῶν «κλάδων», τῆς «μεταπατερικῆς καί μετακανονικῆς θεολογίας», τῆς «βαπτισματικῆς θεολογίας», ἡ θεωρία ὅτι ἡ Ἐκκλησία περιλαμβάνει ὅλες τίς ὁμολογίες, οἱ ὁποῖες ἀπεσχίσθησαν ἀπό αὐτήν, ἡ ἀποδοχή τῶν μικτῶν γάμων μέ τούς ἑτερόδοξους κ.ἄ. ἀποτελοῦν ἐκφράσεις καί μορφές τῆς νέας ἐκκλησιολογίας, τῆς νέας μεταπατερικῆς ἤ καλύτερα ἀντιπατερικῆς ἐκκλησιολογίας.

Σύμφωνα μέ τήν θεωρία «τῆς βαπτισματικῆς θεολογίας», ὅποιος βαπτίζεται στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι μέλος τῆς Ἐκκλησίας, ἀνεξαρτήτως πίστεως, δόγματος καί ὁμολογίας. Ὅμως, οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας οὐδέποτε ἀνεγνώρισαν τό βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν, παρά μόνον κατ’ οἰκονομίαν τούς δέχονταν ἐν μετανοίᾳ, ἐφ’ ὅσον διατηροῦσαν τήν ἐξωτερική μορφή τοῦ Βαπτίσματος μέ τίς τρεῖς καταδύσεις καί ἀναδύσεις. Ἡ οἰκονομία δέν δύναται ποτέ νά μετατραπῆ σέ κανόνα πίστεως ἤ σέ δόγμα.  

Τά κείμενα τῆς Συνόδου ἔπρεπε νά γραφοῦν, λαμβάνοντας ὑπ’ ὄψιν τό πνεῦμα τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως. Δέν ἀρκεῖ νά συγκληθῆ μιά Σύνοδος μόνο καί μόνο γιά νά ἀποδειχθῆ στόν κόσμο ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι εἴμαστε ἑνωμένοι. Ἑνωμένοι σέ τί; Ἡ ἕνωσις γίνεται ἐν ἀγάπῃ μόνο βάσει τῆς Ὄρθοδόξου Πίστεως καί τῆς Ἀληθείας. Ἡ ἑνότητα εἶναι ὁ καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως μᾶς λέγει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός στήν Ἀρχιερατική Του Προσευχή : «ἵνα ὦσιν ἕν καθώς ἡμεῖς… ἁγίασον αὐτούς ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου… ἵνα καί αὐτοί ὦσιν ἡγιασμένοι ἐν ἀληθείᾳ». Ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας συνίσταται στήν ἀκέραιη καί ἀβλαβῆ διαφύλαξι τῶν διδασκαλιῶν τῆς ὀρθῆς Πίστεως, τήν ὁποία παρέλαβαν παρά Κυρίου καί μᾶς παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ Ἅγιοι Πατέρας, ὁπότε διηρημένοι καί ἀπεσχισμένοι ἀπό τήν Ἐκκλησία εἶναι ὅλοι ἐκεῖνοι, πού φρονοῦν διαφορετικά ἀπό τούς ἁγίους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, καθώς μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης. Ὁ Χριστός ὀνόμασε «Καθολική» τήν Ἐκκλησία Του, ἐπειδή μόνο αὐτή διατηρεῖ τήν Ἀλήθεια καί τήν Ὁμολογία τῆς Πίστεως, χωρίς τήν ὁποία κανείς δέν μπορεῖ νά σωθῆ.

Δέν ἐπιχειρεῖται νά ἀλλάξη οὔτε ἡ νηστεία, οὔτε ἡ τάξις τοῦ Μοναχισμοῦ, οὔτε ἡ τάξις τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν˙ ὅμως παραχαράσσεται καί στρεβλώνεται τό πιό νευραλγικό σημεῖο, δηλαδή ὁ ὁρισμός τῆς Ἐκκλησίας. Τό κείμενο τῆς Συνόδου μέ τίτλο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» εἶναι κατ’ἐξοχήν δογματικό, ὅπως ἰσχυρίζεται ὁ Καθηγητής τῆς Δογματικῆς κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης˙ ὅμως εἶναι ἀντορθόδοξο, ἐπειδή ἐπιτρέπει ἐντελῶς λανθασμένες ἑρμηνεῖες, οἱ ὁποῖες ἐνθαρρύνουν τίς ἑτερόδοξες ἀντιλήψεις, πρᾶγμα πού σημαίνει ἀλλοίωσι τῆς ἀποκαλυφθείσης Ἀληθείας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ μόνος λόγος συμμετοχῆς σ’αὐτή τήν Σύνοδο μιᾶς Τοπικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία θέλει νά διαφυλάξη μέ ἀκρίβεια τήν θεία Ἀποκάλυψι, δέν εἶναι ἄλλος παρά μόνον ἡ καταδίκη τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆς συμμετοχῆς στό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν» καί τῆς νέας μεταπατερικῆς ἐκκλησιολογίας, ἡ ὁποία προκαλεῖ σύγχυσι καί μεγάλη πνευματική ζημία στίς Θεολογικές Σχολές καί σέ Τοπικές Ἐκκλησίες. Ὁ ρόλος μιᾶς Συνόδου εἶναι ἀκριβῶς νά ἀποκόψη ἀπό τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τίς αἱρετικές διδασκαλίες, καί ὄχι νά τίς νομιμοποιήση.

Μακαριώτατε,

Ταπεινῶς καί βαθυσεβάστως θέλουμε νά συγχαροῦμε καί πάλιν ἐκ μέσης καρδίας τήν Μακαριότητά Σας, ἐπειδή ἀπορρίψατε τό κείμενο γιά τό Μυστήριο τοῦ Γάμου, τό ὁποῖο θεσμοθετεῖ τούς λεγομένους «μικτούς γάμους» στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πρᾶγμα πού ἀπαγορεύεται ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες. Δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρχη Μυστήριο τοῦ Γάμου, παρά μόνον μεταξύ Ὀρθοδόξων, διότι δέν γίνεται ἕνωσις μεταξύ ἀνομοίων καί ἑτεροπίστων. Μέσῳ τῶν «μικτῶν γάμων» ἐγκρίνεται καί πάλι ὁ δογματικός μινιμαλισμός, δηλαδή ἡ βαπτισματική θεολογία, ἡ ὁποία de facto θεωρεῖ ἔγκυρο ὁποιοδήποτε αἱρετικό βάπτισμα, τό ὁποῖο ἐτελέσθη στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Γνωρίζοντας πολύ καλά τήν πλήρη ἀφιέρωσι καί τήν θυσιαστική ἀγάπη Σας γιά τόν Σωτῆρα Ἰησοῦ Χριστό, τόν Ὁποῖον διακονεῖτε μέ ὅλη τήν ὕπαρξί Σας, Σᾶς ἀπηύθυνα ὡς ὁ ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις αὐτές τίς ταπεινές σκέψεις, οἱ ὁποῖες προβληματίζουν τό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα.

Προσευχόμεθα ὁλόθερμα ἡμέρα καί νύκτα στόν Ἀρχιποίμενά μας καί ἐν πᾶσι πρωτεύοντα  Κύριο Ἰησοῦ Χριστό νά Σᾶς ἐνισχύη νά παραμένετε πάντοτε εὐσταθής στή θέσι, τήν ὁποία υἱοθετήσατε, καί ἡ ὁποία δέν σημαίνει τίποτε ἄλλο παρά μόνο τήν σταθερή ἐπιμονή καί παραμονή στήν Ὀρθοδοξία, ὡς ἄξιος διάδοχος πού εἶσθε ὄχι μόνο τῶν «θρόνων τῶν Ἀποστόλων», ἀλλά καί τοῦ βίου, τῆς Πίστεως καί τῆς Ὁμολογίας τους

     Μακαριώτατε,

Ἐκζητοῦμε μετά τοῦ Ποιμνίου μου ταπεινῶς καί γονυπετῶς τίς ἅγιες καί θεοπειθεῖς εὐχές Σας καί Σᾶς εὐχόμεθα μακροχρόνια ζωή, ὑγεία, δύναμι καί πνευματική χαρά. Οἱ γρηγοροῦντες ἐν τῇ Ὁμολογίᾳ τῆς Πίστεως Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μαζί μέ πολλούς Κληρικούς καί πιστούς, προβλέπουν μέ κραταιά ἐλπίδα πρός τήν Μακαριότητά Σας καί τήν Ἱερά Σύνοδο τοῦ Σεπτοῦ Πατριαρχείου τῆς Γεωργίας καί Σᾶς ἀποδίδουν φόρο εὐγνωμοσύνης γιά τήν σταθερή θέσι Σας ἐνώπιον τοῦ κλύδωνος, ὁ ὁποῖος ἠγέρθη  ἐναντίον τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας.

Ἀσπάζομαι βαθυσεβάστως τήν δεξιάν Σας.

Καί ἐπί τούτοις διατελῶ μετά Πασχαλίων προσρήσεων καί εὐχῶν

Ὁ Μητροπολίτης

†Ὁ Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων Σεραφείμ

ΠΗΓΗ: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ (ΜΕ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ)

"Θα διακόψουμε το μνημόσυνο των Αρχιερέων που θα τολμήσουν..." 
 (Π. Θεόδωρος Ζήσης)

ΠΗΓΗ: ΚΑΤΑΝΥΞΙΣ

''ΑΠΑΝΤΑ'' ΠΡ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ (ΚΑΒΟΥΡΙΔΟΥ) ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ (ΤΟΜΟΣ Β΄ 32)

ΑΠΑΝΤΑ Β΄ 32

ΛΕΥΚΗ ΣΕΛΙΔΑ Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Λευκὴ σελίδα ἡ Ἐγκύκλιος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.           Λευκὴ σελίδα εἶναι ὡς πρὸς τὴν ἐνημέρωση τοῦ πιστοῦ λαοῦ ἡ Ἐγκύκλιος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Συγκεκριμένα οὐδὲν ἀναφέρει περὶ τῶν προτάσεων, οἱ ὁποῖες διαμορφώθηκαν στὴν ἔκτακτη σύγκληση τῆς Ἱεραρχίας καὶ θὰ ὑποστηρίξει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος στὴν Πανορθόδοξη Σύνοδο.
.           Στὴν ἀρχὴ τοῦ κειμένου λέγονται τὰ αὐτονόητα καὶ τυπικά: «Ἡ Ἱεραρχία μελέτησε διεξοδικὰ τὶς προτάσεις τῆς Διαρκοῦς Συνόδου, μίαν πρὸς μίαν, καὶ μὲ πνεῦμα ὁμοψυχίας, ὑπευθυνότητας καὶ σοβαρότητας, μὲ ὁμοφωνία στὰ περισσότερα σημεῖα καὶ ἀπόλυτη πλειοψηφία σὲ ἄλλα, ἔκανε τὶς διορθώσεις τῶν τεθέντων κειμένων καὶ ὅπου χρειάσθηκε ἔκανε καὶ προσθῆκες, ὥστε αὐτὲς νὰ εἶναι οἱ τελικὲς ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὰ κείμενα αὐτά». Ποιές εἶναι; Αὐτὲς δὲν εἴμαστε ἄξιοι νὰ τὶς πληροφορηθοῦμε….           Πάρα κάτω ἡ Ἐγκύκλιος ἐπιχειρεῖ νὰ μᾶς καθησυχάσει. Μᾶς συνιστᾶ νὰ εἰρηνεύομε καὶ ἐξηγεῖ: «Ἐμεῖς οἱ Ἱεράρχες ἔχουμε δώσει τὴν ὁμολογία τῆς πίστεως κατὰ τὴν χειροτονία μας γιὰ νὰ διασφαλίσουμε τὴν Ἀποστολικὴ καὶ Πατερικὴ παρακαταθήκη ποὺ παραλάβαμε καὶ ἀγρυπνοῦμε γιὰ τὸ ποίμνιό μας, γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν ἔπαινο τῆς Ἐκκλησίας». Ὅσο καλόπιστος νὰ εἶναι κανεὶς σκέπτεται ὅτι ἡ κάθε Σύνοδος τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν μὲ διαφορετικὸ τρόπο βλέπει αὐτὴ τὴν παρακαταθήκη. Ἀλλιῶς τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἀλλιῶς τὸ Μόσχας, ἀλλιῶς τὸ Ἱεροσολύμων καὶ ἀλλιῶς τὸ Ἀντιοχείας, ἀλλιῶς τὸ Σερβίας καὶ ἀλλιῶς τὸ Ρουμανίας, ἀλλιῶς τὸ Βουλγαρίας καὶ ἀλλιῶς τὸ Γεωργίας….
.           Στὸ τέλος τοῦ σύντομου κειμένου γράφεται ἡ παράκληση πρὸς τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα «νὰ προσεύχεται γιὰ ὅλους, ἰδιαιτέρως γιὰ τοὺς Ἐπισκόπους, Κληρικούς, μοναχοὺς καὶ λαϊκούς, οἱ ὁποῖοι θὰ παραβρεθοῦν στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο, ὥστε νὰ δώσουν τὴν καλὴ μαρτυρία τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας…». Ἐπειδὴ ἡ πρόταση αὐτὴ μπορεῖ νὰ προκαλέσει παρεξηγήσεις σημειώνεται πρῶτον ὅτι καὶ οἱ Ἐπίσκοποι εἶναι Κληρικοὶ καὶ δεύτερον ὅτι στὴν Σύνοδο ἡ ἀπόφαση εἶναι νὰ συμμετάσχουν μόνο Ἐπίσκοποι – 24 ἀνὰ Ἐκκλησία κατὰ ἀνώτατο ἀριθμό. Οἱ ὑπόλοιποι κληρικοὶ ἔχουν συμβουλευτικὸ ἢ βοηθητικὸ ρόλο…
.           Στὴν Ἐγκύκλιο πολὺς λόγος γίνεται γιὰ τὸ «Συνοδικὸ Σύστημα», τὸ ὁποῖο κυριάρχησε στὶς ἐργασίες τῆς ἔκτακτης Ἱεραρχίας. Ὅμως τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν γνωστοποιήθηκαν τὰ ὅσα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος θὰ ὑποστηρίξει στὴν Πανορθόδοξη Σύνοδο ἀποτελεῖ ἔλλειμμα τοῦ Συνοδικοῦ συστήματος καὶ προκαλεῖ θλίψη καὶ ἀπογοήτευση στὸν ἱερὸ κλῆρο – πλὴν τῶν 82 μελῶν τῆς Ἱεραρχίας – καὶ στὸν πιστὸ λαό. Κληρικὸς -ὄχι Ἐπίσκοπος- μοῦ εἶπε ὅτι ἀπὸ τὴ συμπεριφορὰ τῆς Ἱεραρχίας αἰσθάνεται ὅτι εἶναι παρίας τῆς Ἐκκλησίας.
.           Ὁ ἀείμνηστος καθηγητὴς Παν. Τρεμπέλας ἐπισημαίνει ὅτι οἱ Ἐπίσκοποι δὲν ἦσαν πάντοτε μονάρχες στὴν Ἐκκλησία, δὲν βρίσκονταν σὲ τόση ἀπόσταση ἀπὸ τὸν ὑπόλοιπο κλῆρο καὶ ὁ λαὸς δὲν ἦταν ἕνα παθητικὸ στοιχεῖο στὴν Ἐκκλησία, ἀποξενωμένο παντὸς δικαιώματος καὶ πάσης ἀναμίξεως στὴ διοίκησή Της. Καὶ προσθέτει τὰ γραφέντα ἀπὸ τὸν κανονολόγο Σέρβο ἐπίσκοπο Ζάρας Δαλματικῆς Νικόδημο Μίλας: «Ἡ ἱερατικὴ ἐξουσία ἀπενεμήθη στὴν ἱεραρχία ὄχι ἁπλῶς χάριν αὐτῆς ταύτης, ἀλλὰ χάριν τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποία ἀποτελοῦν οἱ πιστοὶ λαϊκοὶ ὁμοῦ μὲ τὴν ἱεραρχία. Καὶ ἐπειδὴ οἱ λαϊκοὶ ὀφείλουν νὰ εἶναι ζῶντα καὶ ἐνεργὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ συνεργοῦν κατὰ τὶς δυνάμεις τους στὸ γενικὸ ἀγαθὸ καὶ στὴν προκοπὴ τῆς Ἐκκλησίας ὀφείλει ἡ ἱεραρχία νὰ ἀναγνωρίζει τὰ δικαιώματα τῶν λαϊκῶν σὲ ὅλα ὅσα ἀφοροῦν τὴν Ἐκκλησία…» (Σημ. Οἱ ὑπογραμμίσεις στὸ πρωτότυπο. Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Παν. Τρεμπέλα «Οἱ λαϊκοὶ ἐν τῇ Ἐκκλησία», Ἔκδ. Χρ. Ἀδ. «Ὁ Σωτήρ», Ἀθῆναι, 1976, σελ. 14-15). Οἱ συντάκτες τῆς Ἐγκυκλίου βλέπουν τὸ Συνοδικὸ σύστημα μὲ τὰ δικά τους μέτρα, ποὺ εἶναι μακριὰ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ δίδαξαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.
.           Διερωτᾶται κανεὶς ἂν ἦταν νὰ μὴν ἐνημερωθεῖ οὐσιαστικὰ ὁ πιστὸς λαὸς γιὰ τὶς προτάσεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὴν Πανορθόδοξη, γιατί ἡ Ἐγκύκλιος; Μόνο γιὰ νὰ ζητηθεῖ ἡ προσευχή του; Μὰ αὐτὴν εἶναι αὐτονόητο ὅτι πρέπει νὰ τὴν κάνει. Γιατί τότε νὰ κουραστοῦν νὰ κάνουν τὴν Ἐγκύκλιο;… Σημειώνεται ὅτι ὁ Μητροπολίτης Ἀργολίδος στὴν Ἱεραρχία ζήτησε νὰ ὑπάρξει ἐνημέρωση τοῦ πιστοῦ λαοῦ γιὰ τὰ ὅσα ἀποφασίστηκαν. Αὐτὴν ἐννοοῦσε;… Στὴν Ἐκκλησία εἶναι ἀναγκαία ἡ πλήρης ἐνημέρωση καὶ συμμετοχὴ τοῦ κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ στὶς ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας καὶ ὄχι ἡ περιθωριοποίησή τους καὶ ἡ διατήρησή τους στὸ σκοτάδι τῆς ἀγνοίας.-

ΠΗΓΗ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΠΟΛΕΩΣ Κ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ

Αναγνώσαμε την συνέντευξη του Επισκόπου Χριστουπόλεως κ.κ. Μακαρίου εις την οποία ο ίδιος ομιλεί δια την Μεγάλη Σύνοδο. Λέγει ο ίδιος ότι:

«Κατηγορούν, για παράδειγμα, κάποιες Εκκλησίες τον Ρωμαιοκαθολικισμό ότι διολίσθησε σε Παγκόσμια Εκκλησία με καθαρά πολιτικό και κοσμικό χαρακτήρα, και δεν έχουν άδικο».

Άραγε ο κ. Μακάριος δεν γνωρίζει ότι το σημαντικό πρόβλημα δεν είναι τόσο το ζήτημα του κοσμικού χαρακτήρα του Βατικανού, αλλά οι πάμπολλες αιρέσεις του;

Αναφέρει πάλι: «Μιλούν κάποιοι για την αίρεση του Οικουμενισμού, αλλά δεν έχουμε καταλάβει αυτή τη στιγμή ότι αυτό που ταλανίζει την Εκκλησία σαν καρκίνωμα και το οποίο έχει χαρακτηριστεί από την Εκκλησία, πανορθοδόξως και συνοδικώς, ως αίρεση είναι ο Εθνικισμός. Καμία νύξη όμως για την αίρεση του Εθνικισμού. Όλα για τον Οικουμενισμό. Να συμπληρώσω και μια σκέψη ακόμη: μήπως θα πρέπει η Εκκλησία να ασχοληθεί και με μια άλλη, νέας μορφής, αίρεση, που έχει δημιουργηθεί σήμερα, την αίρεση του ζηλωτισμού;». 

Ο κ. Μακάριος αντιλαμβάνεται ότι τα καρκινώματα αυτήν την στιγμή εις την Εκκλησία είναι το ζήτημα του εθνικισμού και του ζηλωτισμού και όχι του Οικουμενισμού, και αναρωτιέται αν πρέπει η Εκκλησία να αρχίζει να ασχολείται με το ζήτημα (αίρεση κατ΄ αυτόν) του ζηλωτισμού. Μάλλον δεν ενθυμείται ο ίδιος ότι η Εκκλησία είχε ασχοληθεί με το ζήτημα, με αποτέλεσμα να προσπαθούν οι ταλαίπωροι οι Χριστιανοί ζηλωτές να ξεφύγουν από τους υποκοπάνους των χωροφυλάκων και δυστυχώς όχι όλοι! Υπήρξαν και κάποιοι που έχυσαν και το αίμα τους (βλ. Αικατερίνη ρούττη) αλλά και κλείσθηκαν σε φυλακές και έζησαν και εξορίες και πολλά άλλα! Αυτά θέλει να ζήσουμε εις τις ημέρες μας; Αλλά μάλλον δεν θα γνωρίζει....

Ακόμα μας λέγει: «Ρώτησαν κάποτε τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη ποια είναι η σωστή αντιμετώπιση για τα δύσκολα εκκλησιαστικά ζητήματα. Είπε πολύ σοφά ο Γέροντας: «Να αποφεύγονται τα άκρα. Με τα άκρα δεν λύνονται θέματα». Μάλιστα χρησιμοποιούσε και το παράδειγμα του μπακάλη. Έλεγε: «Όπως παλιά ο μπακάλης έβαζε με τη σέσουλα στην ζυγαριά λίγο-λίγο και ισορροπούσε την ακρίβεια, έτσι πρέπει να αντιμετωπίζουμε και τα εκκλησιαστικά πράγματα». Όχι στα άκρα λοιπόν. Αυτοί που φοβούνται τον Οικουμενισμό προσχωρούν στην αίρεση του ζηλωτισμού και γίνεται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης».

Μόνον αυτήν την συμβουλή του π. παϊσίου γνωρίζει ο κ. Μακάριος; Υπάρχουν και άλλες! Ο ίδιος τόνιζε: «Για να συμπροσευχηθούμε με κάποιον, πρέπει να συμφωνούμε στην πίστη».  Μήπως έχετε κοινή την πίστη με όσους συμμετέχουν εις το Π.Σ.Ε. και συμπροσεύχεστε; Ακόμα έλεγε: «Αυτοί δεν λένε ότι δεν κατάλαβαν τους αγίους Πατέρες, αλλ' ότι οι άγιοι Πατέρες δεν τους κατάλαβαν. Δηλαδή σαν να έχουν αυτοί δίκαιο και τους παρεξηγήσανε» εννοώντας τους Μονοφυσίτες! Άραγε εσείς που συμπροσεύχεστε μαζί τους εις το Π.Σ.Ε. τι γνώμη έχετε για τους Μονοφυσίτες; «Η Εκκλησία», έλεγε, «δεν είναι καράβι του κάθε επισκόπου να κάνει ότι θέλει».   († Ιερομονάχου Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, Άγιον Όρος 2004, σ.690-691)

«Ο διάβολος έχει τρία πλοκάμια. Για τους φτωχούς τον κουμμουνισμό, για τους πιστούς τον οικουμενισμό και για τους πλουσίους την μασσωνία». († Μακαρίου Ιερομονάχου, Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι σοφίας και χάριτος, Άγιον Όρος, σελ. 73)

Ποιός είναι αυτός ο Οικουμενισμός που είναι ένα από τα πλοκάμια του διαβόλου Σεβασμιώτατε;

«Μου έκανε εντύπωση αυτό που μου είπε ένας επίσκοπος από το Πατριαρχείο. Του είχα πεί: « Μα τι κατάσταση είναι αυτή; Από την μια ο Οικουμενισμός, από την άλλη ο Σιωνισμός, ο σατανισμός!...Σε λίγο θα προσκυνούμε τον διάβολο με τα δυό κέρατα αντί για τον δικέφαλο αετό». (Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, έ.ά., σ.230-232)

«Επειδή βλέπω τον μεγάλο σάλο εις την Εκκλησίαν μας, εξ αιτίας των διαφόρων φιλενωτικών κινήσεων και των επαφών του Πατριάρχου (Αθηναγόρα) μετά του Πάπα, επόνεσα κι εγώ σαν τέκνον Της και εθεώρησα καλόν, εκτός από τις προσευχές μου, να στείλω κι ένα μικρό κομματάκι κλωστή (που έχω σαν φτωχός Μοναχός), διά να χρησιμοποιηθεί κι αυτό, έστω για μια βελονιά, διά το πολυκομματιασμένο φόρεμα της Μητέρας μας... Φαντάζομαι ότι θα με καταλάβουν όλοι, ότι τα γραφόμενά μου δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας βαθύς μου πόνος διά την γραμμήν και κοσμικήν αγάπην δυστυχώς του πατέρα μας κ. Αθηναγόρα. Όπως φαίνεται, αγάπησε μιάν άλλην γυναίκα μοντέρνα, που λέγεται Παπική «Εκκλησία», διότι η Ορθόδοξος Μητέρα μας δεν του κάμνει καμμίαν εντύπωσι, επειδή είναι πολύ σεμνή. Αυτή η αγάπη, που ακούσθηκε από την Πόλι, βρήκε απήχησι σε πολλά παιδιά του, που την ζουν εις τας πόλεις. Αλλωστε αυτό είναι και το πνεύμα της εποχής μας: η οικογένεια να χάση το ιερό νόημά της, που ως σκοπόν έχουν την διάλυσιν και όχι την ένωσιν... Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό. Ξέρουν, όμως, να ομιλούν για αγάπη και ενότητα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεόν, διότι δεν Τον έχουν αγαπήσει». (Ορθόδοξος Τύπος (9/16-3-2007) 1,5).

Τι έχει να μας πεί ο κ. Μακάριος για τους λόγους του π. παϊσίου;

Αναφέρει ο Σεβασμιώτατος: «Όσον αφορά τους επικριτές, τους ακούω, διαβάζω ό,τι κατά καιρούς δημοσιεύουν, τους αγαπώ, αλλά δεν συμμερίζομαι τις απόψεις τους και τον τρόπο που τις εκφράζουν. Προσωπικά θεωρώ ότι έχουν κουράσει και ότι κάπου έχουν ξεφύγει πια. Είναι τα ίδια γνωστά πρόσωπα. Η εικόνα που μου δίδουν είναι ότι περισσότερο αγωνίζονται για να επιβάλουν την γνώμη τους και να προβληθούν, παρά για να στηρίξουν την Ορθόδοξη Εκκλησία. Γι᾽ αυτό ξέρουμε όλοι μας ποιοί θα αντιδράσουν και τι, πάνω-κάτω, θα πουν, οποιοδήποτε θέμα κι αν προκύψει».

Και ερωτούμε· άραγε ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς που ήταν αντίθετος προς την σύγκληση τοιαύτης Συνόδου αγωνιζόταν για να επιβάλλει την γνώμη του ή για να προβληθεί; όταν ανέφερε: «το ορθοδοξότερον θα ήτο (η Μ. Σύνοδος) να μη συγκληθή καθόλου» Εάν δε πραγματοποιηθή «τουλάχιστον να μη μετάσχη τις εις αυτήν»! (Ιουστίνου Πόποβιτς, Επιστολή-αναφορά προς την Ι. Σύνοδον της εν Σερβία Εκκλησίας)

γιατί ήταν αντίθετος; Γνωρίζει ο κ. Μακάριος; Και εμείς σας αγαπούμε Σεβασμιώτατε αλλά και εμείς δεν συμμεριζόμαστε τις απόψεις σας αλλά και τους τρόπους που θέλετε να τις περάσετε και δή μετά Συνόδου! Προτιμούμε να συνταχθούμε με τους λόγους του π. Ιουστίνου και συμφωνούμε να μην  μετάσχη κανείς εις αυτήν!

Θα ακολουθήσει και δεύτερο μέρος της συνέντευξης η οποία δεν έχει δημοσιευθεί ακόμα και θα συνεχίσουμε.

ΠΗΓΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ: http://flashnews.gr/post/272241/apokleistikh-synenteyksh-toy-ep-xristoypolews-sto-flashnews-meros-a