ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ Δ. ΔΕΛΗΜΠΑΣΗ: ''Ο ΘΕΙΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ''

Ο ΘΕΙΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ by john-criket-4887

Νέα ανοιχτή επιστολή αποτείχισης (προς τον μητροπολίτη Γερμανίας).

Αδαμάντιος και Τατιάνα Τσακίρογλου

(παρατίθεται η ταχ/κή δ./νση)

Tsakiroglou.a@gmail.com

30 Ιουνίου 2016

Προς τον: Μητροπολίτη Ι.Μητροπόλεως Γερμανίας 

και Έξαρχο Κεντρικής Ευρώπης Κύριον Αυγουστίνο

ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ

Ο "ορθόδοξος" μητροπολίτης Γερμανίας, "αγιάζεται" από αιρετικό

Κύριε Αυγουστίνε,

Εδώ και δεκαετίες, εσείς και οι υπόλοιποι Επίσκοποι όπως και οι ιερείς της Εκκλησίας της Γερμανίας, ως συνειδητοί οικουμενιστές, διατηρείτε εκκλησιαστική κοινωνία και αποδίδετε μία «άτιμον τιμήν» στον πατριάρχη ΚΠόλεως κ. Βαρθολομαίο Αρχοντώνη. Έναν άνθρωπο καταχραστή της Θείας Οικονομίας, των Αγίων Πατέρων, και των Αγίων Συνόδων, που – «γυμνή τη κεφαλή» – διαστρεβλώνει συνειδητά την ευαγγελική διδασκαλία και ρημάζει τον αμπελώνα του Κυρίου.

Εδώ και δεκαετίες εσείς και η Ιεραρχία της Γερμανίας , τιμάτε τον καταδικασμένο ως αρχιαιρεσιάρχη από τους αγίους Πάπα Ρώμης και τον συλλείτουργο του κ. Βαρθολομαίο και τους προβάλλετε ως πρότυπο αγάπης και «ευλογία» για τους πιστούς. Είναι πλέον βέβαιο ότι και ο Άρειος να ήταν πατριάρχης, και ο Νεστόριος και ο Παύλος και ο Βέκκος και ο Καλέκας και ο Μητροφάνης, το ίδιο θα κάνατε, αφού ο τους αγίους ʺως θύματα του αρχέκακως όφεωςʺ στηλιτεύων κ. Βαρθολομαίος τους εκπροσωπεί όλους παντί σθένη ξεθάβοντας τα μελανά τους πτώματα και λιτανεύοντας τα στις ψυχές των Ορθοδόξων.

Εδώ και δεκαετίες εσείς, οι Επίσκοποι και σχεδόν όλος ο Κλήρος της Γερμανίας, πάσχοντες από άνοια Πίστεως και μία ʺθεολογικήʺ έπαρση, αναπαύεστε επευλογούντες την επέλαση της νοθείας και διαστρέβλωσης του κηρύγματος του Εσταυρωμένου Χριστού, χάριν των φίλων –λύκων που εισχώρησαν στην Εκκλησία Του. 

Ακόμη και πριν την Σύνοδο εσείς και όσοι ιερείς σας υπακούουν τυφλά, ξεχνώντας, ότι η υπακοή τους οφείλεται πρώτα στον Χριστό, συμπροσευχόσασταν και συνεργαζόσασταν αντικανονικώς όχι μόνο με Παπικούς, Προτεστάντες, Πεντηκοστιανούς, Αντβεντιστές, Βαπτιστές αλλά και με Μουσουλμάνους, και Ραββίνους και επικαλούμενοι τον πεπτωκότα ʺάγγελο των πολιτισμώνʺ τοποθετούσατε το ιερό σύμβολο του Σταυρού δίπλα στην μουσουλμανική ημισέληνο και σπρώχνατε τους πιστούς, χρησιμοποιώντας το καθήκον της υπακοής, να συμμετάσχουν και να επικροτούν τέτοιες για την Εκκλησία ανήκουστες ενέργειες. 

Και όλα αυτά χωρίς ποτέ να ρωτήσετε, αν το ποίμνιο αναπαύεται πνευματικά και ψυχικά με αυτές σας τις ενέργειες. Όταν μάλιστα κάποιος τολμήσει να διαμαρτυρηθεί
δεν τον ακούτε ως πατέρες, αλλά τον αγνοείτε και τον εγκαταλείπετε, κουνώντας το δάκτυλο, στο έλεος του Θεού. Αυτόνομα και αυθαίρετα ενεργείτε, ως αυθεντίες με αποκλειστικό δικαίωμα λόγου, ως να αποτελείτε μόνοι σας την Εκκλησία.

Στη Σύνοδο της Κρήτης, αλλα και την επομένη πανηγυρίσατε με τον θριαμβολογώντα κ. Βαρθολομαίο μία ανύπαρκτη ενότητα αποδεικνύωντας την συμπόρευση σας – για άλλη μια φορά – με αυτόν και ξεχνώντας, ότι χωρίς την αποδοχή και επικύρωση των συνοδικών αποφάσεων από τον Θεματοφύλακα της Εκκλησίας, το ορθόδοξο ποίμνιο, ουδέν εποιήσατε. Κοινωνείτε εκκλησιαστικώς, τιμάτε και προβάλλετε κακοδοξίες, έπεα πτερόεντα και κακοδόξους Επισκόπους που σαν αλλόθρησκοι κηρύττουν βδελυρές εκκλησιολογίες, αλλοπρόσαλλες θεολογίες, αλλόκοτες ερμηνείες και καινοφανείς αερολογίες και κάνετε αγώνα δρόμου, ποιός θα καινοτομήσει πρώτος στην κακοδοξία.

Συμβάλλετε στην καθιέρωση μιάς άλλης, ολέθριας Πίστης και όχι αυτής που παραλάβατε.
Γίνατε χειροκροτητές του χειροκροτητή των αντίχριστων.
Μνημονευτές του μνημονευτή των αμνημονεύτων.
Κοινωνοί του κοινωνού των ακοινώνητων.
Συνεργοί του συνεργούντος εις την ανομίαν.

Γίνατε αδιάφοροι, επειδή αργεί το δικαστήριο και καθυστερούν οι ευθύνες και δεν ήρθε ακόμα ο Κριτής. Είπατε: «αργεί ο Κύριος μου» [1]και σκορπάτε την περιουσία του – τις ψυχές – που σας εμπιστεύτηκε.

Υποκρίνεστε ότι φροντίζετε το ποίμνιο στις πολλές του ανάγκες, όταν όμως έρχεται η συναυλία της αίρεσης την αφήνετε να το σαγηνεύει απολαμβάνοντας την στενή φιλία σας με τον … ενορχηστρωτή της.

Το λάθος δεν μπορεί πλέον να ονομάζεται σωστό, και το πικρό δεν μπορεί να ονομάζεται γλυκό γιατί έτσι συμφέρει σε μιά Ιεραρχία απροσδιόριστης Πίστης.



Οι Ιεράρχες, ως άλλοι Βαβυλώνιοι, αποδέχτηκαν για άλλη μία φορά μιαρά δόγματα. Αναγνώρισαν στην Κρήτη ότι δεν υπάρχουν αιρέσεις και όλες οι κακοδοξίες καθοδηγούνται από το Άγιο Πνεύμα, όπως κάνανε και πριν χρόνια στο Balamand και στο Porto Alegre.

Οικοδομήσατε πύργον και ποιήσατε εαυτοίς όνομα.[2] Οι μεθύωντες τον οίνον της υπερηφανείας. Μας φέρα-τε καινούριο Ευαγγέλιο.

«Εγκαταλείπομεν – αυτήν την Ιεραρχία –, ότι ήγγικεν εις ουρανόν το κρίμα αυτής».[3]

Παύουμε να σας αναγνωρίζουμε ως Ποιμένα και «τρόπων μέτοχο» των Αγίων Αποστόλων – όπως και όλους που κοινωνούν μαζί σας και με τον διευθυντή της αίρεσης κ. Βαρθολομαίο – έχοντας την βεβαιότητα που μας δίνει η Ορθόδοξη Διδαχή, ότι έτσι θα γλιτώσουμε από την συναρίθμηση μας με όσους ο Κύριος, οι Άγιοι Ομολογητές, οι Σύνοδοι και Ιεροί Κανόνες καταδίκασαν ως κοινωνούντες με τους κακοδόξους.

Διακόπτουμε κάθε εκκλησιαστική κοινωνία με αυτούς που δικαιώνουν έργω ή λόγω ή σιωπηρά τους Άρείους, τους Νεστορίους, τους Ακακίους, τους Μητροφάνηδες, τους Βέκκους, τους Καλέκες, και παραμένουμε ακλόνητοι στην Εκκλησία των αγίων, του Μ. Αθανασίου, του Αγίου Μελετίου, του Αγίου Ευσταθίου, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, του Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού, του Αγίου Μαξίμου, του Αγίου Μάρκου, του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, των Κολλυβάδων. Αυτούς δηλ. τους οποίους εσείς με το στόμα σας, υποτίθεται, τιμάτε, αλλά με τις πράξεις σας προσβάλλετε.



Σαφή εντολή μας δίνει ο Κύριος μας ότι τα δικά Του πρόβατα δεν πρέπει να ακούν φωνή ξένου ποιμένα άλλα να φεύγουν.[4] Και οι Απόστολοι και οι Σύνοδοι και οι Άγιοι να ξεχωρίσουμε τους εαυτούς μας από τα άτιμα σκεύη [τους ψευδοδιδασκάλους],[5] μας ορίζουν.

«Εὰν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος οι όντες οφθαλμοὶ της Ἐκκλησίας κακώς αναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αυτοὺς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ εστίν άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευ-κτήριον οίκον, ή µετ΄ αυτοὺς εμβληθήναι ως μετὰ Άννα καὶ Καϊάφα εις τὴν γέενναν του πυρός», ερμηνεύει ο Μ.Αθανάσιος.[6]

«Ούτε για λίγη ώρα δεν δεχόμαστε σχέση με αυτούς που κουτσαίνουν στην πίστη... ακόμα κι αν αυτοί μας φαίνονται πολύ γνήσιοι και επίσημοι, εμείς πρέπει να τους σιχαινόμαστε. Όσοι αγαπάμε τον Κύριο», ορίζει ο Μ.Βασίλειος.[7]

«Κάθε κληρικό του οποίου η πίστις, οι λόγοι και τα έργα δεν συμφωνούν με τις διδασκαλίες των Αγίων πατέρων να τον αποστρεφόμεθα και να τον μισούμε ως δαίμονα, έστω κι αν ανασταίνει νεκρούς και κάνει άλλα μύρια θαύματα»,[8] επιτάσσει ο Άγ. Συμεών.

«Όχι μόνο αν κάποιοι λένε συνολικά αντίθετα πράγματα που ανατρέπουν τα πάντα άλλα και το πα-ραμικρό αντίθετο να διδάξουν να είναι αναθεματισμένοι», διασαφίζει ο Ιερός Χρυσόστομος.[9]

«Από αυτούς πρέπει να πεταγόμαστε μακρυά όπως πεταγόμαστε όταν συναντάμε ένα φίδι, και να διακόπτουμε κάθε κοινωνία και να φεύγουμε με όλη μας την δύναμη, ακόμα κι αν μας φαίνονται σεβάσμιοι και πράοι», προειδοποιεί ο Μ.Φώτιος.[10]

«Ούτε οι προσευχές, ούτε οι ελεημοσύνες, ούτε οι Λειτουργίες, ούτε άλλη αρετή είναι αποδεκτή από τον Θεό άν ο άνθρωπος έχει λανθασμένες αντιλήψεις για τον Θεό»,[11]γιατί ο Θεός φανερώθηκε στον άνθρωπο κι άνθρωπος διαστρέφει την εικόνα Του εξ΄αιτίας της υπερηφάνειας του.

Λοιπόν, «Έξελθε εξ αυτών ο λαός μου, ίνα μη συγκοινωνήσετε ταίς αμαρτίαις αυτής και ίνα εκ των πληγών αυτής μη λάβητε».[12]

Μην σας ξεγελούν τα χειροφιλήματα και οι οσφυοκαμψίες. Εκείνη την φριχτή ώρα δεν θα έχετε απέναντι σας κάποιο Συνοδικό δικαστήριο με φίλους και συλλειτουργούς στην σύνθεση του, άλλα τα εκατομμύρια των Αγίων Ομολογητών που μαρτύρησαν για αυτά που εσείς οι Επίσκοποι στην Γερμανία ξεπουλάτε με αγαπολογίες δωρεάν.

«Τοις κοινωνούσιν εν γνώσει [τοις αιρετικοίς] ανάθεμα».

Ζ΄ Όικουμενική Σύνοδος

Αδαμάντιος Τσακίρογλου, Τατιάνα Τσακίρογλου

[1] Λουκ.ιβ΄48
[2] Γεν.α΄4
[3] Ιερ.να΄9
[4] Ιω.ι΄5
[5] Β΄Τιμ.β΄17
[6] P.G. 35, 33.
[7] Όροι κατ΄επιτομή, ερωτ.ριδ΄.
[8] Άγιος Συμεώνο Νέος Θεολόγος, Λόγος ΣΤ΄.
[9] Ερμηνεία εις την Προς Γαλάτας.
[10] Ε.Π.Ε 12, 400, 31
[11] Αγ.Ιωάννου Δαμασκηνού, Ιερά παράλληλα.
[12] Αποκ.ιη΄4.

ΧΑΡΤΟΠΟΛΕΜΟΥ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ!

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ ''ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ'': ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΡΙΑΣ ΑΞΙΟΝ ΤΟ ΔΙΑΤΙ ΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟ ΑΝ ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ Η ΟΧΙ! ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ ΟΙ ΟΡΟΙ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΠΡΟΕΒΛΕΠΑΝ ΜΙΑ ΨΗΦΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΟΠΟΤΕ ΨΗΦΙΣΑΝ ΔΕΝ ΨΗΦΙΣΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟ. ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΦΕΡΕΙ Η ''ΑΠΟΛΟΓΙΑ'' ΤΟΥΣ ΑΥΤΗ,  ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ, ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΝΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΩΣ ''ΑΠΟΛΟΓΗΤΕΣ'' ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ, ΑΛΛΑ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ, ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ Ο ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΦ΄ ΟΣΟΝ ΣΗΜΕΡΑ ΩΣ ΠΡΑΞΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ Ο ''ΧΑΡΤΟΠΟΛΕΜΟΣ'' ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΤΟΥ! 

ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΑΡΘΡΑ, ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ, ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΚΑΙ ΚΑΙ......... ΑΛΛΑ ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟ· ΤΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ; ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΠΡΑΤΤΟΥΝ ΤΑ ΙΔΙΑ, ΟΙ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΤΟ ΙΔΙΟ, ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΘΑΥΜΑΣΤΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ (Ο ΑΧΡΙΚΑΙΡΙΣΜΟΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ ΔΗΛΑΔΗ)! Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΘΑ ΓΙΓΑΝΤΩΝΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΩΣ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΛΛΟΙΩΘΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΟ ΦΡΟΝΗΜΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ! ΗΔΗ ΕΧΕΙ ΑΛΛΟΙΩΘΕΙ ΔΙΟΤΙ Ο ΛΑΟΣ ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΑΡΤΟΠΟΛΕΜΟΣ, ΕΚΤΟΣ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΩΝ! ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΣΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ;

Γιατί δέν ὑπέγραψα τό κείµενο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν κόσµον»

Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Ἔχουν δηµοσιευθῆ διάφορα σχόλια σχετικά µέ τήν στάση πού τήρησα ὡς πρός τό κείµενο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας µέ τίτλο: «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν κόσµον». Ἄλλοι γράφουν ὅτι δέν τό ὑπέγραψα, ἄλλοι ὅτι τό ὑπέγραψα µέ ἐπιφυλάξεις καί ἄλλοι ὅτι τό ὑπέγραψα.

Μέ τήν δήλωσή µου αὐτή ἐπιβεβαιώνω ὅτι πράγµατι δέν ὑπέγραψα αὐτό τό κείµενο, καί ἐπί πλέον ἐξέφρασα τίς ἐπιφυλάξεις µου γιά τά κείµενα «Ἡ ἀποστολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν τῷ συγχρόνῳ κόσµῳ» καί «Τό Μυστήριον τοῦ Γάµου καί τά κωλύµατα αὐτοῦ», σέ συγκεκριµένα σηµεῖα, τά ὁποῖα ἀνέπτυξα κατά τίς Συνεδριάσεις.

Εἰδικά γιά τό πρῶτο κείµενο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν κόσµον» θέλω νά πῶ ὅτι ὄντως δέν τό ὑπέγραψα µετά ἀπό βαθειά σκέψη, ἔχοντας θεολογικά κριτήρια. ∆έν εἶναι καιρός ἀκόµη νά ἀναπτύξω ὅλα τά ἱστορικά καί θεολογικά ἐπιχειρήµατά µου, πράγµα τό ὁποῖο θά τό κάνω ὅταν ἀναλύσω γενικότερα ὅλες τίς διαδικασίες καί τήν ἀτµόσφαιρα πού διέγνωσα κατά τήν διεξαγωγή τῶν Συνεδριῶν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου. Ἐδῶ θά ἀναφέρω ἐπιγραµµατικά µερικούς εἰδικούς λόγους.

1. Θεωρῶ ὅτι δέν πέρασαν ὅλες οἱ ὁµόφωνες ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὄχι µόνον ὡς πρός τήν φράση «ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία γνωρίζει τήν ἱστορικήν ὕπαρξιν ἄλλων Χριστιανικῶν Ὁµολογιῶν καί Κοινοτήτων» ἀλλά καί σέ τέσσερεις - πέντε ἄλλες περιπτώσεις. Ἐπέλεξα ἀπό τήν ἀρχή νά ἀποδεχθῶ τήν συµµετοχή µου στήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο ὡς µέλος τῆς ἀντιπροσωπείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀνέµενα ὅµως τίς ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Μαΐου 2016 προκειµένου νά ἀποφασίσω τελικῶς γιά τό ἄν θά παραστῶ. Ὅταν διεπίστωσα ὅτι οἱ ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας ἦταν σηµαντικές καί ὁµόφωνες κατέληξα στό νά συµµετάσχω στήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο προκειµένου νά τίς ὑποστηρίξω.

2. Προβληµατιζόµουν ἀπό τήν ἀρχή µέ τήν ὅλη δοµή καί σκέψη τοῦ κειµένου, διότι προῆλθε ἀπό τήν συνένωση δύο διαφορετικῶν κειµένων, ἀλλά µέχρι τέλους ἤλπιζα στίς διορθώσεις του, µέ τίς προτάσεις καί τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν.

Ὅµως τελικά παρατήρησα ὅτι οἱ διορθώσεις πού προτάθηκαν ἀπό τίς Ἐκκλησίες δέν πέρασαν ὅλες στό κείµενο γιά διαφόρους λόγους. Ὁ Μητροπολίτης Περγάµου, ὁ ὁποῖος, προφανῶς ὡς Σύµβουλος, µέ τήν προτροπή τοῦ Πατριάρχου ἦταν τελικός ἀξιολογητής τῶν προτάσεων ἤ τίς ἀπέρριπτε ἤ τίς διόρθωνε ἤ τίς υἱοθετοῦσε καί γινόταν ἀποδεκτή ἡ ἀξιολόγησή του ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί τίς ἄλλες Ἐκκλησίες.

Ἔτσι, τό κείµενο κατά τήν ἄποψή µου δέν ἦταν ὥριµο γιά νά ἐκδοθῆ ἀπό τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο, ἀφοῦ µέχρι τήν τελευταία στιγµή, πρίν τήν ὑπογραφή του, διορθωνόταν καί ἐπεξεργαζόταν, ἀκόµη καί στήν µετάφρασή του στίς τρεῖς ἄλλες γλῶσσες, γαλλικά, ἀγγλικά καί ρωσικά. Αὐτός ἦταν ὁ λόγος πού µερικές Ἐκκλησίες ἀπό τήν ἀρχή ζήτησαν τήν ἀπόσυρση τοῦ κειµένου γιά περαιτέρω ἐπεξεργασία. Ἐπίσης, τό κείµενο εἶναι περισσότερο διπλωµατικό καί ὁ καθένας µπορεῖ νά τό χρησιµοποιήση κατά τίς προτιµήσεις του.

Ὅπως ὑποστήριξα στήν Συνεδρίαση τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, τό κείµενο δέν ἔχει αὐστηρή ἐκκλησιολογική βάση, καί τό θέµα τί εἶναι Ἐκκλησία καί ποιά εἶναι τά µέλη της ἦταν ἕνα ἀπό τά 100 σχεδόν θέµατα πού εἶχαν προταθῆ γιά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο, ἀλλά ἐν τῷ µεταξύ ἐξέπεσε, µέ τήν προοπτική νά γίνη εὐρύτερη συζήτηση καί διάλογος καί µετά νά ἀποφασισθῆ σχετικῶς. Ἔπρεπε, ἑποµένως, πρῶτα νά συζητηθῆ καί ὁρισθῆ τί εἶναι Ἐκκλησία καί ποιά εἶναι τά µέλη της καί ἔπειτα νά καθορισθῆ ἡ θέση τῶν ἑτεροδόξων.

Ἐπίσης, ἐάν ὑπέγραφα τό κείµενο αὐτό, στήν πράξη θά ἀρνιόµουν ὅλα ὅσα κατά καιρούς ἔχω γράψει σέ θέµατα ἐκκλησιολογίας ἐπί τῇ βάσει τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Καί αὐτό δέν µποροῦσα νά τό πράξω.

3. ∆έν εἶναι δυνατόν νά κατανοηθῆ πλήρως τό γιατί ἀρνήθηκα τήν ὑπογραφή µου, ἐάν δέν δώσω καί µερικές πληροφορίες γιατί οἱ ἀντιπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἄλλαξαν ἐκείνη τήν στιγµή τήν ὁµόφωνη ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας. Ὡς γνωστόν ἡ ἀρχική ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Μαΐου 2016 ἦταν ὅτι «ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησίας γνωρίζει τήν ἱστορικήν ὕπαρξιν ἄλλων Χριστιανικῶν Ὁµολογιῶν καί Κοινοτήτων», καί αὐτή τροποποιήθηκε µέ τήν πρόταση «ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποδέχεται τήν ἱστορικήν ὀνοµασίαν ἄλλων ἑτεροδόξων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁµολογιῶν». Ἡ διαφορά µεταξύ τῶν δύο φράσεων εἶναι ἐµφανής.

Τήν Παρασκευή πού συζητεῖτο τό συγκεκριµένο κείµενο ἡ συζήτηση ἔφθασε σέ ἀδιέξοδο στήν ἕκτη παράγραφο, ὅπου γινόταν λόγος γιά τήν ὀνοµασία τῶν Ἑτεροδόξων. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρουµανίας πρότεινε νά λέγωνται «Ὁµολογίες καί Ἑτερόδοξες Κοινότητες». Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου πρότεινε νά λέγωνται «Ἑτερόδοξες Ἐκκλησίες». Καί ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος πρότεινε

νά λέγωνται «Χριστιανικές Ὁµολογίες καί Κοινότητες». Ἐπειδή ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρουµανίας ἀπέσυρε τήν πρότασή της, γινόταν συζήτηση µεταξύ τῆς προτάσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, πού γινόταν ἀποδεκτή ἀπό ἄλλες Ἐκκλησίες, καί τῆς προτάσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Σέ εἰδική σύσκεψη τῆς ἀντιπροσωπείας µας τήν Παρασκευή τό µεσηµέρι ἀποφασίσθηκε νά παραµείνουµε σταθεροί στήν ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας καί νά προταθοῦν ἐναλλακτικές λύσεις, ἤτοι νά γραφῆ «ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία γνωρίζει τήν ὕπαρξιν ἑτεροδόξων» ἤ «ἄλλων Χριστιανῶν» ἤ «µή Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν».

Ἐπειδή δέν γίνονταν ἀποδεκτές οἱ προτάσεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ Οἰκουµενικός Πατριάρχης στήν ἀπογευµατινή Συνεδρίαση τῆς Παρασκευῆς πρότεινε δηµοσίως νά γίνη συνάντηση µεταξύ τοῦ Μητροπολίτου Περγάµου καί ἐµοῦ προκειµένου νά βρεθῆ λύση. Ὁ Μητροπολίτης Περγάµου δέν φάνηκε διατεθειµένος γιά κάτι τέτοιο καί ἐγώ δήλωσα ὅτι δέν εἶναι θέµα προσωπικό γιά νά ἀναλάβω τέτοια εὐθύνη, ἀλλά εἶναι θέµα ὅλης τῆς ἀντιπροσωπείας. Τότε ὁ Οἰκουµενικός Πατριάρχης πρότεινε στόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν νά βρεθῆ ὁπωσδήποτε λύση.

Τό Σάββατο τό πρωΐ πρίν τήν Συνεδρίαση, ἡ ἀντιπροσωπεία µας συναντήθηκε γιά νά ἀποφασίση σχετικῶς. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυµος, φερόµενος δηµοκρατικά, ἀνέφερε ὅτι ὑπάρχουν τρεῖς συγκεκριµένες λύσεις. Ἡ πρώτη νά παραµείνουµε στήν ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας· ἡ δεύτερη νά καταθέσουµε µιά νέα πρόταση, γιά τήν ὁποία δέν γνωρίζω πῶς προέκυψε καί ποιός τήν πρότεινε, ἤτοι «ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποδέχεται τήν ἱστορικήν ὀνοµασίαν ἄλλων ἑτεροδόξων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁµολογιῶν» µέ τό ἰδιαίτερο σκεπτικό· καί ἡ τρίτη νά δεχθοῦµε τήν πρόταση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, πού ἔκανε λόγο γιά «ἑτερόδοξες Ἐκκλησίες». Ἔγινε συζήτηση καί ψηφοφορία µεταξύ τῶν µελῶν τῆς ἀντιπροσωπείας µας πάνω στίς τρεῖς προτάσεις. Προσωπικά ὑποστήριξα τήν πρώτη πρόταση µέ τίς ἐναλλακτικές της διατυπώσεις πού ἀναφέρθησαν προηγουµένως, ἐνῶ ὅλοι οἱ ἄλλοι παρόντες ἐψήφισαν τήν δεύτερη νέα πρόταση.

Θεώρησα ὅτι αὐτή ἡ πρόταση δέν ἦταν ἡ πλέον ἐνδεδειγµένη ἀπό πλευρᾶς ἱστορικῆς καί θεολογικῆς καί δήλωσα ἀµέσως ἐνώπιον ὅλων τῶν παρόντων ὅτι δέν θά ὑπογράψω τό κείµενο αὐτό, ἐάν κατατεθῆ αὐτή ἡ πρόταση, χάριν ὅµως τῆς ἑνότητος θά ἐπέχω ἀπό τήν περαιτέρω συζήτηση. Ἑποµένως, δέν θά µποροῦσα καί γιά τόν λόγο αὐτό νά ὑπογράψω τό κείµενο.

4. Ἕνας ἀκόµη λόγος, πού δέν εἶναι βέβαια καί οὐσιαστικός, ἀλλά ἔχει ἕνα εἰδικό βάρος εἶναι ὅτι ἀσκήθηκε ἔντονη λεκτική κριτική πρός τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος γιά τήν ἀπόφασή της. Βέβαια, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυµος ἀπέρριψε µέ πολύ σηµαντικό λόγο τήν ὑβριστική αὐτή τοποθέτηση. Τελικά, ὅµως, ἡ ἀντίδραση αὐτή ἔπαιξε ἕναν ψυχολογικό ρόλο στήν διαµόρφωση τῆς ἄλλης πρότασης. Τοὐλάχιστον ἐγώ προσωπικά δέχθηκα σοβαρή πίεση καί ὑβριστική ἀντιµετώπιση ἀπό Ἱεράρχες γιά τήν στάση µου, πληροφορήθηκα δέ ὅτι πιέσεις δέχθηκαν καί ἄλλοι Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας µας. Καί ἐπειδή πάντοτε ἐνεργῶ µέ ψυχραιµία, νηφιαλιότητα καί ἐλευθερία, δέν µποροῦσα νά ἀποδεχθῶ τέτοιες ὑβριστικές πρακτικές.

Αὐτοί εἶναι οἱ βασικότεροι λόγοι πού µέ ἔκαναν ἐνσυνειδήτως καί θεολογικῶς νά ἀρνηθῶ τήν ὑπογραφή µου. Βέβαια, στό τελικό κείµενο πού δηµοσιεύθηκε χρησιµοποιήθηκε καί τό ὄνοµά µου ὡς δῆθεν ὑπογράψαντα τό κείµενο, προφανῶς διότι ἤµουν µέλος τῆς ἀντιπροσωπείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Αὐτά εἶναι µερικά στοιχεῖα ἀπό ὅσα ἔγιναν γιά τό θέµα αὐτό. Περισσότερα θά γράψω ἀργότερα, ὅταν θά ἀναλύσω καί τήν προβληµατική – ἀπό πλευρᾶς ἱστορίας καί θεολογίας– τῆς τελικῆς πρότασης πού ὑπέβαλε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί πέρασε στό ἐπίσηµο κείµενο.

Ἱερὰ Μητρόπολις Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου.

parembasis

ΕΣΧΑΤΗ ΩΡΑ: Ὂντως ἡ Φαναριώτικη διπλωματία ἀξεπέραστη

Ἡ ἐκκλησιαστική ἱστορία ἀποδεικνύει τρανῶς ὃτι ὃσες φορές οἱ ἐκκλησιαστικοί ἡγέτες παρεκτράπησαν ἐκ τῆς ὀρθοδόξου ἀληθείας, σπα­νίως μετενόησαν. Καίτοι οἱ διάφορες αἱρέσεις κατεκρίθησαν συνοδικῶς αὐτοί πα­ρέ­μειναν ἐκτός ἀληθείας μή ἀποδεχόμενοι τίς ἀλάθητες κρίσεις τῶν συνό­δων, κυ­ρίως τῶν Οἰκουμενικῶν, πλήν ἐλαχίστων φωτεινῶν ἐξαιρέσεων. Ἂρειος ὁ δυσ­σεβής θεομάχος, Νεστόριος, Εὐτυχής, Διόσκορος, Σεβῆρος (μο­νοφυσίτες), Σέρ­γιος, Πῦρρος, Παῦλος, Πέτρος (μονοθελῆτες Πατριάρχες Κων/πόλεως), πολλοί εἰκονομάχοι, καί τόσοι ἂλλοι στή συνέ­χεια παπιστές, Λουθηροκαλβῖνοι κ.λ.π. παρέμειναν ὃλοι τους ὑπερηφάνως καί ἀμετανοήτως στήν πλάνη.

        Τοῦτο μᾶς κάνει νά πιστεύσουμε ὃτι καί σήμερα πού ἡ δύστυχη γενιά μας εἶναι προφητευμένη καί πηγαίνουμε ἀπό τό κακό στό χειρότερο, οἱ ἐκκλησιαστικοί ἡγέτες δέν πρόκειται νά ἀνανήψουν ἀπό τίς διαστροφές τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ.

        Οἱ ἀναφορές τῶν οἰκουμενιστῶν στίς ἐξαγγελίες διαφόρων ἐκδηλώσεων περί τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ καί τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας στεροῦνται οὐσιαστικοῦ περιεχομένου γιατί δέν εἶναι ἀνταποκρίσιμες μέ τήν ἀλήθεια. Ἀκούγονται πολλές φορές τά ὃσα ἐξαγγέλουν καλά καί ὀρθόδοξα (ἰδιαίτερα σέ χώρους καί ναούς ὀρθοδόξων), ἀλλά αὐτοί ἒχουν ἂλλα στό μυαλό τους. Θέλουν ἡ ἀλήθεια νά κάνει χῶρο καί γιά τό ψεῦδος. Θέλουν τήν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία νά τήν διευρύνουν πέρα ἀπό τά ὃρια πού ἒθεσε ὁ Κύριος. Καί ἒτσι ὃπως τό πηγαίνουν, θέλουν μαζί μέ τούς «υἱούς τῆς ἐλευθέρας», τούς ὀρθοδόξους χριστιανούς, νά συμπορεύονται γιά τήν βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἐκτός ἀπό τούς καθολικούς, προτεστάντες, μονοφυσῖτες ἀκόμη καί οἱ πιστοί ἂλλων θρησκειῶν. «Ὁ καθένας μπορεῖ νά φθάσει στό θεό» λέγουν «ἀπό τόν δικό του δρόμο». Ἀλλά τί θεό ἐννοοῦν, ἓνας Θεός γνωρίζει. Μιά τέτοια ἑνότητα πού ὁραματίζονται διευρύνει τά ὃρια τῆς Ἐκκλησίας καί συμπεριλαμβάνει αἱρέσεις μέ μοναδικό κριτήριο τήν οὐμανιστική νοοτροπία τους.

        Ξεχνοῦν τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ «...ἐάν ὑμεῖς μείνητε ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐμῷ, ἀληθῶς μαθηταί μου ἐστε, καί γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν, καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰω. η’ 31,32). Ἀλλά πῶς νά γνωρίσουν τήν Ἀλήθεια καί νά ἐλευθερωθοῦν ἀπό τήν πλάνη τοῦ οἰκουμενισμοῦ ὃταν ἀρνοῦνται τήν ἁγία Παράδοση τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας ἡ ὁποία διαφυλάσσει τήν πηγή τῆς ἀληθείας, τούς λόγους τοῦ Χριστοῦ ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ;

        Γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές ἀναφέρουμε μία παλαιότερη δήλωση τοῦ οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, καί δύο σημεῖα ἀπό τό Κείμενο τῆς Μεγάλης Συνόδου τῆς Κρήτης.

        Ἡ πρώτη ἒγινε κατά τήν ἐπίσκεψή του στό Ἃγιον Ὃρος τό 2008, ὃπου μεταξύ ἂλλων εἶπε τά ἑξῆς:  «Ἒχουσι γνῶσιν οἱ φύλακες. (!) Διαλεγόμεθα πρός αὐτούς διά νά γνωρίσουν ὃθεν ἐξέπεσον». Αὐτή ἦταν ἡ ἀπάντησή του πρός αὐτούς οἱ ὁποῖοι ἐτόλμησαν τέλος πάντων νά διαμαρτυρηθοῦν γιά τά ἀνοίγματά του πρός τούς αἱρετικούς. Στ’ ἀλήθεια πίστεψαν οἱ Ἁγιορεῖτες πατέρες ὃτι ὁ διάλογος γί­νεται μέ μία τέτοια προ­οπτική; Ὃταν αὐτός ὁ Πατριάρχης ἀφ’ ἑνός θεωρεῖ ὃτι οἱ αἱρετικές ὁμολογίες, τῶν Λατίνων, Προτεσταντῶν κ.ἂ. εἶναι ἀδελφές ἐκκλησίες μέ μυστήρια, ἀφ’ ἑτέρου λέγει ὃτι «διαλεγόμεθα πρός αὐτούς διά νά γνω­ρίσουν ὃθεν ἐξέπεσον», εἶναι δυνατόν νά πιστεύει ὁ ἲδιος σέ τέτοιον διά­λογο;  Ἓνα ἐκ τῶν δύο συμβαίνει· ἢ εἶναι ἀδελφές ἐκκλησίες (ὁπότε ὁ διά­λογος περιττεύει), ἢ ἐξέπεσαν ἀπό τήν ἀλήθεια. Τό νά άνταλλάσσει μέ τούς αἱρετικούς σέ κάθε θρονική ἑορτή εὐχές καί χαιρετισμούς καί σέ κάθε «ἀποστολική» ἑορτή τῆς Ρώμης καί σέ ἂλλες ἐκδηλώσεις, νά συ­μπροσεύχεται καί νά «συλλειτουργεῖ» μέ αὐτούς καί ἀπό τήν ἂλλη ὃταν ἒρχεται στό Ἃγιον Ὃρος νά παριστᾶ τόν ὀρθόδοξο, φανερώνει ἐπίσης ἓνα ἐκ τῶν τριῶν· ἢ δέν πιστεύει στόν διάλογο ὃπως τόν διετύπωσε παραπάνω, ἢ ἒχει χάσει κάθε κριτήριο ὀρθοδόξου ἐκκλησιολογίας, ἢ ὑποκρίνεται τόν ὀρθόδοξο, ὑπάρχων ἀντορθόδοξος. Γιά ποιό ἀπό ὃλα αὐτά νά θρηνήσει κανείς;  Ἂς ἀκούσουμε ὃμως τόν Μ. Βασίλειο ὁ ὁποῖος μᾶς προειδοποιεῖ· «Οἳτινες τήν ὑγιῆ ὀρθόδοξον πίστιν προσποιοῦντες ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δέ τοῖς ἑτερόφροσιν, τούς τοιούτους, εἰ μετά πα­ραγγε­λίαν μή ἀποστῶσιν, μή μόνον ἀκοινωνήτους ἒχειν, ἀλλά μηδέ ἀδελφούς ὀνομάζειν».

       Εἶναι δυνατόν οἱ Ἁγιορεῖτες νά ἐπαναπαύονται μέ τέτοιες δηλώσεις καί νά μήν ἀντιλαμβάνονται ὃτι τούς ἐμπαίζει καί καταρ­ρακώνει τήν νοημοσύνη τους; Δέν βλέπουν ὃτι καί ὁ ἲδιος ἐξέπεσε στήν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ὁπότε τό νά θέλει νά κάνει τούς αἱρετικούς νά γνωρίσουν «ὃθεν ἐξέπεσον» εἶναι καθαρή οὐτοπία; Πῶς θά τό πετύχει αὐτό, διά τῶν συμπροσευχῶν μέ αὐτούς; Ἢ μήπως δέν γνωρίζουν ὃτι ἐκεῖνος οἰκουμενιστής ὑπάρχων προσαρμόζεται πρός τίς ἀπαιτήσεις τοῦ ἑκάστοτε ἀκροατηρίου του, γιατί τά ὃριά του δέν εἶναι ἐκεῖνα «ἃ ἒθεντο οἱ πατέρες ἡμῶν» ἀλλά ἀπεριόριστα; Καί ναί μέν ἐκεῖνος εἶναι συνεπής πρός τήν οἰκουμενιστική του γραμμή· αὐτό πιστεύει αὐτό κάνει, ἀλλά στούς Ἁγιορεῖτες πατέρες τί εἲδους συ­νέπεια να καταλογίσουμε; Αὐτήν τῆς ὀρθοδόξου ὁμολογίας; Κάθε ἂλλο. Αὐτήν τῆς ἀποδοχῆς τῆς οἰκουμενιστικῆς θεωρίας; Τοὐλάχιστον μέ τά λόγια τήν ἀπορρίπτουν ἀλλά στήν πράξη(1) τήν ὑποστηρίζουν. Ὁ Κύριος ὃμως στήν ἀποκάλυψη λέ­γει σαφέστατα· «ὂφελον ψυχρός ᾗς ἢ ζεστός». Καί ὁ μεγαλώνυ­μος ζηλω­τής Ἡλίας· «ἓως πότε ὑμεῖς χωλανεῖτε ἐπ’ ἀμφοτέραις ταῖς ἰγνύαις;»

        Ἡ δεύτερη δήλωση ἀπό τό Κείμενο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον» (§19) τῆς Μ.Σ. λέγει: «Οὐδεμία Ἐκκλησία ὑποχρεοῦται νά ἀλλάξῃ τήν ἐκκλησιολογίαν αὐτῆς κατά τήν εἲσοδόν της εἰς τό Π.Σ.Ε. Ἐν τούτοις τό γεγονός τῆς ἐντάξεως αὐτῆς (Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας) εἰς τό Π.Σ.Ε. δέν συνεπάγεται ὃτι ἑκάστη Ἐκκλησία ὀφείλει νά θεωρῇ τάς ἂλλας ὡς Ἐκκλησίας ὑπό τήν ἀληθῆ καί πλήρη ἒννοιαν τοῦ ὃρου». (Ἐπανάληψη ἀπό τίς ἐκκλησιολογικές προϋποθέσεις τῆς Δηλώσεως τοῦ Toronto §2,3.3,4.4-1950)

        Ὃπως τά φαρμακερά ζαχαρόπηκτα, ἒτσι καί ἡ δήλωση μοιάζει ἀληθοφανής καί καθωσπρέπει γιά μιά ἐλίτ ἀνώτερων καί πολιτισμένων ἀνθρώπων σάν τούς οἰκουμενιστές. Ἐμεῖς οἱ κατώτεροι, οἱ «φονταμενταλιστές»(ἂν τό θέλουν), οἱ, οἱ... ἒχουμε νά τούς ρωτήσουμε κάποια πράγματα καί ἂς μᾶς ἀπαντήσουν.

        Πῶς θεωρεῖτε τούς Καθολικούς ὃταν ἐπανειλημένως συμπροσεύχεσθε μέ αὐτούς καί κάνετε ἡμι-συλλείτουργα; Καί σηκώσατε τά ἀναθέματα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός αὐτούς ἐπί Ἀθηναγόρα τό 1965;

        Τό πῶς θεωροῦν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία οἱ Παπικοί, Προτεστάντες, Μονοφυσῖτες κ.ἂ. τό λέγει ἡ δήλωση ξεκάθαρα. «Δέν ὀφείλουν νά τήν θεωροῦν ὑπό τήν ἀληθῆ καί πλήρη ἒννοιαν τοῦ ὃρου». Τό πῶς θεωρεῖ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐκείνους μᾶς τό εἶπαν ἐπίσης ξεκάθαρα οἱ ἃγιοι Πατέρες μας, Γρηγόριος Παλαμᾶς, Μᾶρκος Εὐγενικός κ.ἂ.  Κατά τήν ἒκφραση τοῦ Μ. Βασιλείου (εἰδικά σήμερα), «ἀπερρηγμένους καί ἀπηλλοτριωμένους ἐκ τῆς ὀρθοδόξου πίστεως». (Α’ Κανών). Τό πῶς θεωροῦν οἱ νεο-ορθόδοξοι οἰκουμενιστές τούς Παπικούς καί τούς ἂλλους, τό ἒχουν ἀποδείξει μέ τά ἒργα τους. Καμμία συμπόρευση μέ τήν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Τῆς Ἐκκλησίας τῶν ἁγίων Πατέρων μας, οἱ ὁποῖοι οὒτε διαλόγους ἀπέραντους ἒκαναν μέ τούς αἱρετικούς, χωρίς κανένα ὂφελος, οὒτε πολύ περισσότερο συμπροσεύχονταν.

        Μέ τήν τρίτη δήλωση ἀπό τό Κείμενο τῆς Μ.Σ. ὁτι «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποδέχεται τήν ἱστορική ὀνομασία ἂλλων ἑτεροδόξων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί ὁμολογιῶν» οἱ οἰκουμενιστές πέτυχαν τόν κύριο στόχο τους. Στόχος προαποφασισμένος καί κάθε ἂλλο παρά «ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι». Οἱ Παπικοί ἢδη πανηγυρίζουν. Ἐπίσημα πλέον οἱ «ὀρθόδοξοι» φίλοι τους τούς ἀναγνώρισαν ὡς Ἐκκλησία. Ὂχι πώς οἱ Παπικοί εἶχαν διαφορετική γνώμη γιά τήν θρησκεία τους, ἀλλά πανηγυρίζουν διότι, ὃτι δέν πέτυχαν μέχρι σήμερα μέ τήν οὐνία, τούς τό προσφέρουν οἱ φίλοι τους οἰκουμενιστές. Μέ μαθηματική πρόοδο τό κοινό Ποτήριο, ἢδη συντετελεσμένο ἀτύπως στά ὑψηλά κλιμάκια, θά συντελεῖται ὃλο καί πιό πολύ στά πλατιά στρώματα τοῦ λαοῦ. Τί καί ἂν προστέθηκε ὁ ὃρος «ἑτερόδοξη»; Γιά τούς ἲδιους τούς Παπικούς εἶναι σωστός, ἂν ὂχι ἀνούσιος. Δηλαδή δέν ὑπάρχει κανένα πρόβλημα.

        Ἐπίσης λύθηκε καί τό πρόβλημα γιά τούς «ταραξίες» ἀντι-οικουμενιστές. Ὃσοι δέν θέλουν νά χάσουν τά βολέματά τους, βολεύτηκαν θαυμάσια μέ τόν ὡς ἂνω ὃρο. Ὂντως ἡ διπλωματία τῶν Φαναριωτῶν εἶναι ἀξεπέραστη. Ἒτσι οἱ ἀντι-οικουμενιστές θά συνεχίσουν τήν γνωστή μέχρι τώρα τακτική τους. Τακτική πού γιά τούς οἰκουμενιστές «δέν τούς καίγεται καρφί». Εἲμαστε σχεδόν σίγουροι γι’ αὐτό, διότι οἱ ὁμολογίες σάν τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ (τέτοιες ἀπαιτοῦνται σήμερα) χρειάζονται, ὃπως ἒλεγε ἓνας ἃγιος Γέροντας καί σύγχρονος Ὁμολογητής, γερά κότσια. Δηλαδή ὀρθόδοξο Πατερικό βίωμα καί αὐταπάρνηση, τά ὁποῖα δυστυχῶς λείπουν, ἐκτός ἀπό ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις.  

 

                                               Σημείωση

1.   Ἐμβριθής θεολόγος καί ἀναλυτής τῶν βαθέων τῆς οἰκουμενιστικῆς ἀποστασίας πρίν δύο δεκαετίες ἒγραφε τά ἑξῆς: «Δεκαετίες τώρα τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἐμπαίζει τούς Ἁγιορείτας. Ἐνῶ προδίδει τήν Ὀρθοδοξίαν, συγχρόνως ἐγκωμιάζει – εὐκαιρίας δο­θεί­σης – καί τάς ὀρθοδόξους Παραδόσεις σέ ἐπιστολές της πρός αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἀφορμή ζητοῦν νά δικαιολογήσουν τό Φανάρι, ὣστε νά μήν πάρουν θάρρος οἱ ζηλωταί! Ἒτσι ἐπί δεκαετίες παίζεται ἓνα διπλό παιχνίδι εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας· τό Φανάρι κοροϊδεύει τούς ἁγιορείτας καί οἱ Ἁγιορεῖται τόν λαόν τοῦ Θεοῦ, ἐλαχιστοποιοῦντες τίς κακοδοξίες τῆς Κων/πόλεως καί μεγαλοποιοῦντες τάς ἀτελείας τοῦ ἀνθενωτικοῦ μετώ­που. Καί ὂχι μόνον αὐτό, ἀλλά διώκουν καί τούς συμμοναστάς των ζηλωτάς πατέρας, προσφέροντες οὓτω «λατρείᾳ τῷ Πατριάρχῃ των». (Ὃταν οἱ φύλακες προδίδουν. Θεοδωρήτου Ἱερ/χου. σελ.196).

Δ.Μ.

ΠΗΓΗ: KΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ

ΕΣΧΑΤΗ ΩΡΑ: Ἐπιβάλλεται ἡ ἀποτείχισις ἢ ὂχι;

ΕΣΧΑΤΗ ΩΡΑ: Ἡ ἀρχή τῆς δυνητικῆς ἑρμηνείας - Ὁ ἐφησυχασμός