ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ-ΠΑΠΙΚΩΝ ΣΤΟ ΜΠΑΡΙ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ

Την Πέμπτη 30 Μαρτίου και ώρα 17:00 στο Ινστιτούτο Οικουμενικών και Πατερικών Μελετών "Άγιος Νικόλαος'' στο Μπάρι της Ιταλίας θα διεξαχθεί θεολογική συζήτηση μεταξύ Ορθοδόξων και Ρ/Καθολικών με θέμα την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο.

Giovedì 30 marzo alle 17.00, nell’Aula Magna “Enrico Nicodemo” dell’Istituto di Teologia ecumenico-patristica “San Nicola”, in piazzetta Bisanzio e Rainaldo 15, a cura del medesimo Istituto e del Centro Ecumenico “Salvatore Manna”, avrà luogo il colloquio cattolico-ortodosso sul tema “Il Santo e Grande Concilio della Chiesa Ortodossa”.

Prenderanno parte S. E.  Mons. Francesco Cacucci, Arcivescovo Metropolita di Bari-Bitonto e Gran Cancelliere della Facoltà Teologica Pugliese, S.E. Mons. Ambrogio Sperafico, Vescovo di Frosinone e Presidente della Commissione CEI per l’Ecumenismo e il Dialogo, S.E. Mons. Chrysostomos Sabbatos, metropolita di Messenia (Grecia), prof. Costantin Preda della Facoltà Teologica Ortodossa di Bucarest.

“Il Santo e Grande Concilio è stato un mare di comunione per la intera Chiesa Ortodossa e per il mondo, i cui frutti si raccoglieranno lentamente”

(Bartolomeo I Arcivescovo di Costantinopoli)

Antonio Calisi

ΠΗΓΗ: https://panorthodoxcemes.blogspot.gr/2017/03/blog-post_25.html

Βασίλειος Κερμενιώτης, Στην Εκκλησία δεν υπάρχει «Πρώτος», Σεβασμιώτατε….

ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ «ΠΡΩΤΟΣ», ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ…

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΕΡΜΕΝΙΩΤΗΣ

1. ΟΥΤΕ ΕΣΕΙΣ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΕ ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥΝ

Σεβασμιώτατε, ευλογείτε.

Άκουσα το προχθεσινό κήρυγμά σας στο Ιερό Ναό του Περδίκκα Εορδαίας, που δημοσίευσε το eordaia.org, και λυπήθηκα. Λυπήθηκα διότι για μια ακόμη φορά επιτεθήκατε στους αδελφούς που διαμαρτύρονται κατά της αιρέσεως του Οικουμενισμού, λέγοντας: «Ας μην παραδέχονται τους επισκόπους και τους αρχιεπισκόπους και τους Πατριάρχες μερικοί δήθεν "ζηλωτές", δήθεν "ορθόδοξοι". Σε όλες τις δύσκολες στιγμές το παρόν το έδωσε η Εκκλησία δια των αντιπροσώπων της»¹. 

            Αδικείτε τους ανθρώπους, πάτερ. Οι αδελφοί δεν διαμαρτύρονται εναντίον ορθοδοξούντων αρχιεπισκόπων και πατριαρχών, αλλά εναντίον ενεργειών κακοδόξων αρχιερέων που νοθεύουν το Λόγο του Θεού. Ο Άγιος Γέροντας Αυγουστίνος, στα πόδια του οποίου μαθητεύσατε επί τέσσερις δεκαετίες, μάς δίδαξε ότι δεν πρέπει να υπακούμε όχι μόνο σε αρχιεπισκόπους και πατριάρχες, αλλά και σε ολόκληρες Συνόδους με 300 επισκόπους όταν αυτοί «δεν είναι φορείς της Ορθοδοξίας και πάνε κόντρα στο Ευαγγέλιο». Τέτοιους λυκοποιμένες, λέει ο Γέροντας, όχι μόνο δεν πρέπει να τους «παραδεχόμαστε», όπως είπατε εσείς, αλλά τους αξίζει να τους «πάρει στο κυνήγι» ο πιστός λαός, όπως ακριβώς «ένα μικρό παιδί κυνηγάει με ένα καλάμι τις γαλοπούλες»! ²  

Σας παρακαλώ, ακούστε, σεβασμιώτατε, την σχετική ομιλία του Πατρός Αυγουστίνου για να διαπιστώσετε κι ο ίδιος του λόγου το αληθές. Μήπως και ο Γέροντάς σας ήταν «δήθεν ορθόδοξος»;  Αλλά, τα ίδια με αυτόν λέγουν, διαχρονικά, όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Μάλιστα, το 1439, ο πιστός λαός κόντεψε να πετάξει στη θάλασσα του Βοσπόρου όλη την Ιερά Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως, επειδή ο τότε Πατριάρχης και οι επίσκοποι (πλην του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού) είχαν υπογράψει μια αντορθόδοξη συμφωνία με τους  Παπικούς!

Λυπάμαι πολύ, δέσποτα, γιατί η εντύπωση που μας δίνετε είναι ότι όχι 40 χρόνια ή 40 μήνες ή 40 μέρες ή 40 ώρες, αλλά ούτε 40 λεπτά της ώρας δεν ήσασταν δίπλα στον Πατέρα Αυγουστίνο. Γιατί και ένα ολιγόλεπτο κήρυγμά του Γέροντα ήταν ικανό να μεταδώσει τη φλόγα της Ορθοδοξίας στους ακροατές του. Για παράδειγμα, σήμερα, Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, διαβάσαμε στο internet ένα φλογερό κήρυγμά του επί του ευαγγελίου της ημέρας που λέγει, μεταξύ άλλων, και τα εξής: «Πλὴν τῆς διδασκαλίας περὶ τοῦ σταυροῦ, τὸ εὐαγγέλιο σήμερα λέει ὅτι ὅσοι βγήκαμε ἀπὸ τὴν ἱερὰ κολυμβήθρα ἔχουμε καὶ τὸ καθῆκον τῆς ὁμολογίας τῆς ὀρθῆς Πίστεως.  Ὁ Κύριος εἶπε: "Ὅποιος ὁμολογήσῃ τὴν ὀρθὴ πίστι, εἶνε δικός μου· ὅποιος δὲν τὴν ὁμολογήσῃ, δὲν εἶνε δικός μου". Λόγια καθαρὰ καὶ ξάστερα».³  Λόγια «καθαρά και ξάστερα», που όμως για εσάς και το περιβάλλον σας, σεβασμιώτατε, έχασαν το νόημά τους. Συνθηκολογήσατε με την αίρεση και ούτε εσείς κάνετε «τὸ καθῆκον τῆς ὁμολογίας», που είπε ο Γέροντας, ούτε και άλλους επιτρέπετε να ομολογήσουν.

2. ΑΠΟΔΕΧΕΣΘΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΕΙΟΥ;

Στο προχθεσινό κήρυγμα, όμως, είπατε και κάτι ακόμη χειρότερο: «Και όπως κάθε έθνος έχει τον Πρώτον ο οποίος κυβερνάει το έθνος έτσι και η Εκκλησία έχει τους Πρώτους: τον Πατριάρχη, τον Αρχιεπίσκοπο, τον επίσκοπο σε κάθε περιοχή». Αυτό που είπατε, σεβασμιώτατε, είναι αίρεση! Η Εκκλησία μας δεν έχει «Πρώτους». «Πρώτος» είναι μόνο ο Χριστός.Πριν λίγους μήνες, πάλι, στο Ναό του Αγίου Ιωάννη, στην Πτολεμαΐδα, είχατε πει ότι «ο Πατριάρχης, είναι η κορυφὴ της Εκκλησίας μας επί της γης»!⁴  Αυτά, π. Θεόκλητε, τα λέει ο Παπισμός για τον Πάπα, γι' αυτό και είναι αντίχριστος. Δεν τα πρεσβεύει η Ορθοδοξία.

Απ' ό,τι φαίνεται, επηρεαστήκατε από τη χρόνια συναναστροφή σας με τους Οικουμενιστές. Εισηγητές της αίρεσης του Πρωτείου στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι οι πατριαρχικοί μητροπολίτες Περγάμου Ιωάννης και Προύσης Ελπιδοφόρος. Ο τελευταίος (που είναι στενός φίλος του πρώην και του νυν Πρωτοσυγκέλου σας) διακήρυξε την αίρεση αυτή το 2009, στη Θεολογική Σχολή της Βοστώνης των Η.Π.Α. Υποστήριξε ότι είμαστε υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουμε Πρωτείο και στην Ορθόδοξη Εκκλησία⁵!  Την ύπαρξη δήθεν Πρωτείου την αποδέχεται και ο Οικουμενικός Πατριάρχης, όπως ομολόγησε σε ομιλία του, το 2008, στο Βατικανό.⁶

H πλάνη αυτή εκπηγάζει από μια άλλη πλάνη των Οικουμενιστών, ότι ο Πατήρ έχει Πρωτείο μέσα στην Αγία Τριάδα. Αυτή η αιρετική διδασκαλία έχει ήδη αποδοκιμασθεί από την Ε΄ Οικουμενική Σύνοδο, καθώς και από πολλούς Αγίους⁷. Θα αναφέρω, μόνο, τους λόγους του Αγίου Μελετίου του Πηγά, Πατριάρχη Αλεξανδρείας, ο οποίος έγραψε: «Ἀλλά, λέγουν, πρέπει κάποιος ἀπό τούς ἐπισκόπους καί μεταξύ τῶν ἐπισκόπων νά ὑπερέχει. Μάλιστα, αὐτόν τόν ὀνομάζουν “διακονική κεφαλή”. Ἀλλά ὅλων αὐτῶν τῶν ἐπισκόπων μόνον ὁ Χριστός εἶναι ἡ ἀρχή καί ἡ κεφαλή».⁸    Αλλά και εσείς ο ίδιος, σεβασμιώτατε, είχατε πει, παλαιότερα ότι «Ουδέποτε η Εκκλησία του Χριστού δέχθηκε έναν επίσκοπο ανώτερο των άλλων».⁹  Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος δεν υπερέχουν καθόλου απέναντί σας, π. Θεόκλητε. Τιμής ένεκεν, είναι «πρώτοι μεταξύ ίσων» για πρακτικούς λόγους, για να συντονίζουν τις εργασίες των Συνόδων.

3. Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΕΙΟΥ ΕΠΙΝΟΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΨΕΥΔΟΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ.

Βέβαια, σεβασμιώτατε, δεν είναι καθόλου τυχαία η εισαγωγή, στις ημέρες μας, αυτής της αίρεσης στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Οι Οικουμενιστές έχουν ήδη αποφασίσει την ψευδοένωση με τον Παπισμό. Έχουν ήδη καταπιεί και εξαφανίσει όλες τις πλάνες του Παπισμού (filioque, αλάθητο, άζυμα, κτιστή Χάρη… σύνολο είκοσι αιρέσεις!), και αυτό που έμεινε είναι το πώς θα δεχθούμε και το Πρωτείο του Πάπα. «Ανακάλυψαν», λοιπόν ότι υπάρχει Πρωτείο και στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ώστε, στο μέλλον, όταν κάνουν την επαίσχυντη «Ένωση», να αποδεχθούμε Πρωτείο στον Πάπα, ως κάτι… ήδη «καθιερωμένο»!

Ένας άλλος λόγος είναι για να επιβάλλουν την αίρεση του Οικουμενισμού. Λέγοντας, εσείς οι μητροπολίτες μας, ότι, τάχα, είναι «Πρώτος» ο Οικουμενιστής Πατριάρχης και ο Αρχιεπίσκοπος, είναι σαν να λέτε, ότι είσαστε υποχρεωμένοι να τους κάνετε υπακοή, ανεξάρτητα από το αν εκείνοι ορθοδοξούν ή κακοδοξούν! Είναι ανώτεροι από ’σάς και δεν επιδέχονται κριτικής! «Είναι θεσμοί της Εκκλησίας»¹⁰, όπως είπατε στον Άγιο Ιωάννη. Αυτά τα «πιστεύω», όμως, είναι ξένα προς την ορθόδοξη εκκλησιολογία.

Στην λεγόμενη «Πανορθόδοξη Σύνοδο», που έγινε πέρυσι στην Κρήτη (και την οποία προετοίμαζαν για πάνω από 50 χρόνια!) εφαρμόστηκε de facto (δηλ. στην πράξη) αυτή, ακριβώς, η κακοδοξία περί Πρωτείου. Δικαίωμα ψήφου είχαν μόνο οι δέκα (10) προκαθήμενοι (που, κατά «σύμπτωση», είναι όλοι τους Οικουμενιστές!) και όχι οι 170 μητροπολίτες, που απάρτιζαν όλες τις αντιπροσωπείες! Αυτοί ήταν απλώς… «συνοδοί» και… «γλάστρες», όπως είπατε κι εσείς στη συνέντευξή σας στο FLASH TV!  Π.χ. στο Πατριαρχείο Σερβίας, οι 17 από τους 25 επισκόπους καταψήφισαν τους αποφάσεις της «συνόδου». Οι ψήφοι τους, όμως, αγνοήθηκαν και μέτρησε μόνο η ψήφος του Οικουμενιστή Πατριάρχη Ειρηναίου! Αυτά, δέσποτα, είναι πρωτοφανή στην ιστορία της Εκκλησίας!  Και έρχεστε τώρα εσείς και αποδέχεστε αυτήν ψευτοσύνοδο; Δεν φοβείσθε τον Θεό, σεβασμιώτατε;  Και σας πειράζει που κάποιοι γενναίοι κληρικοί της μητροπόλεως, σάς έκοψαν το μνημόσυνο; Πολύ καλά έκαναν και μακάρι να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους όλοι οι ιερείς μας, μήπως και συνέλθετε και αφυπνισθείτε από την αιρετική «χειμερία νάρκη» στην οποία βρίσκεστε.

Μοιράσατε και στους ναούς το κατάπτυστο φυλλάδιο «ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ» που συνέταξε ο φίλος σας μητροπολίτης Εδέσσης Ιωήλ (μέγας υμνητής του Πατριάρχη!) που είναι γεμάτο χονδροειδέστατα ψέματα που δεν τα λες ούτε στα παιδάκια του νηπιαγωγείου! Για ποια «Συνοδικότητα» μιλούσε εκείνο το Φυλλάδιο; Κουρελιάστηκε η Συνοδικότητα στην Κρήτη και εφαρμόστηκε το παπικό Πρωτείο.

4. ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΣΑΣ ΔΕΝ ΣΕΒΑΣΤΗΚΑΝ ΟΥΤΕ ΕΣΑΣ, ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ.

Το μέγα ερώτημα, λοιπόν, σεβασμιώτατε, είναι το ποιος σας εβάσκανε και αλλάξατε γραμμή. Από παραδοσιακός κληρικός, γίνατε συνήγορος και αναμεταδότης της αίρεσης!

Στην προαναφερθείσα ομιλία του, το 2009, στην Αμερική, ο σεβ. Μητροπολίτης Προύσης Ελπιδοφόρος, με περισσή θρασύτητα, άφησε να εννοηθεί, ότι είναι αιρετικός όποιος δεν δέχεται την ύπαρξη Πρωτείου και στην Ορθόδοξη Εκκλησία!  Αναρωτιέμαι, δέσποτα: το γεγονός ότι ο Προύσης είναι Οικουμενιστής, το ότι εκφράζει την κακοδοξία του Πρωτείου, αλλά και το ότι θεωρεί αιρετικό όποιον δεν αποδέχεται την αίρεσή του, δεν ενόχλησαν καθόλου τον πρώην και τον νυν πρωτοσύγκελό σας, τον π. Ιουστίνο Μπαρδάκα και τον π. Νικηφόρο Μανάδη, που, απτόητοι, δημιούργησαν φιλίες και δημόσιες σχέσεις με τον εν λόγω πατριαρχικό επίσκοπο;  Έμπρακτα, έδειξαν ότι δεν σέβονται ούτε εσάς, ούτε τους εαυτούς τους. Μας έφεραν με πολλές τιμές τον π. Ελπιδοφόρο και στη Φλώρινα και στην Πτολεμαΐδα! (το 2013, στο Ναό των Νεομαρτύρων και στη Μονή Αγίου Κοσμά του Αιτωλού)  Επίσης, ήταν παρόντες, το 2011, στην χειροτονία του Προύσης στην Πόλη καθώς και στο εορταστικό γεύμα που παρέθεσε στη Θεσσαλονίκη, το ίδιο έτος, εορτάζοντας την εκλογή του στη θεολογική σχολή του Α.Π.Θ.!

Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν:

α.  Ή συμφωνούν σε όλα μαζί του (και στην αίρεση του Πρωτείου), και επομένως είναι κι αυτοί Οικουμενιστές,

β.  Ή δεν ενστερνίζονται τις κακοδοξίες του, αλλά προσβάλλουν και εσάς και τους εαυτούς τους, αφού ο Ελπιδοφόρος σάς θεωρεί και τους τρεις αιρετικούς!

Εγώ, πάντως, δεν ξέρω τι να υποθέσω, σεβασμιώτατε.

Συγχωρήστε με και πάλι που σας ελύπησα.

Καλό υπόλοιπο Σαρακοστής,

Φιλώ με σεβασμό τη δεξιά σας.

Βασίλειος Π. Κερμενιώτης

Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως,

Πτολεμαΐδα, 19/3/2017

Kermeniotis_b@yahoo.gr

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

1.  Χθεσινό δημοσίευμα στα «Νέα της Πτολεμαίδας»: «ΤΡΙΤΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΣΤΟΝ Ι.Ν. “ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ” ΤΚ ΠΕΡΔΙΚΚΑ ΕΟΡΔΑΙΑΣ (ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ “ΖΗΛΩΤΕΣ” ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ)» http://www.eordaia.org/index.php/17-2017-martios/3673-tritoi-xairetismoi-ston-in-analipseos-tou-kyriou-ston-perdikka-eordaias-xorostatountos-tou-mitropoliti-theoklitou

2.  Ομιλία του Πατρός Αυγουστίνου Καντιώτη: «ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΣΙΩΠΟΥΝ, ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ» 

3.  Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου: «Μέτρο ὁ τίμιος σταυρὸς». Κήρυγμα που έγινε στὸν ι. Ναὸ Αγ. Τριάδος Βύρωνος - Αθηνών, τὴν Κυριακὴ 13/3/1966. http://aktines.blogspot.gr/2017/03/blog-post_817.html

4.  «Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΖΗΛΩΤΕΣ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ ΤΗ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΟΥ», 29/8/2016.  

5.  Από ομιλία του τότε Αρχιγραμματέα του Πατριαρχείου και νυν μητροπολίτη Προύσης Ελπιδοφόρου, στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού της Αμερικής, περιοδικό «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ»  του Οικ. Πατριαρχείου, αριθ. 698/31.3.2009: «Ἡ ἄρνηση ἀναγνωρίσεως πρωτείου τινός στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἑνός πρωτείου τό ὁποῖο δέν μπορεῖ νά ἐνσαρκώσει παρά κάποιος Πρῶτος ―τουτέστι κάποιος Ἐπίσκοπος, ὁ ὁποῖος ἔχει τό προνόμιο νά εἶναι ὁ πρῶτος μεταξύ τῶν ἀδελφῶν του Ἐπισκόπων― συνιστᾶ αἵρεση. Εἶναι ἀπαράδεκτο αὐτό πού συνήθως λέγεται, ὅτι ἡ ἑνότητα μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων διασφαλίζεται εἴτε ὑπό μιᾶς κοινῆς πίστεως καί λατρείας εἴτε ὑπό τοῦ θεσμοῦ τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Καί οἱ δυό αὐτοί παράγοντες εἶναι ἀπρόσωποι, ἐνῶ στήν ὀρθόδοξη θεολογία μας ἡ ἀρχή τῆς ἑνότητάς μας εἶναι πάντοτε ἕνα πρόσωπο. Πράγματι, ὅπως στό ἐπίπεδο τῆς Ἁγίας Τριάδος ἡ ἀρχή τῆς ἑνότητας δέν εἶναι ἡ θεία οὐσία, ἀλλά τό πρόσωπο τοῦ Πατρός (ἡ «μοναρχία» τοῦ Πατρός), ἔτσι καί στό ἐκκλησιολογικό ἐπίπεδο, στήν τοπική ἐκκλησία, τό σημεῖο τῆς ἑνότητας δέν εἶναι τό πρεσβυτέριο ἤ ἡ κοινή λατρεία τῶν χριστιανῶν, ἀλλά τό πρόσωπο τοῦ Ἐπισκόπου. Ἑπομένως, ἐπί πανορθοδόξου ἐπιπέδου ἡ ἀρχή τῆς ἑνότητας δέν μπορεῖ νά στηρίζεται ἐπί μιᾶς ἰδέας ἤ ἑνός θεσμοῦ, ἀλλά πρέπει νά εἶναι κάποιο πρόσωπο, ἄν βέβαια θέλουμε νά παραμείνουμε συνεπεῖς στή θεολογία μας».

6. Aπὸ την προσφώνησή του Οικουμενικού Πατριάρχη στην «12η Τακτική Γενική Συνέλευση των Επισκόπων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας», Βατικανό, 18 Οκτωβρίου 2008.  http://anti-ecumenist.blogspot.gr/2012/09/blog-post_9939.html   

7. Από τους Αγίους:  Δοσίθεο Ιεροσολύμων, Γρηγόριο Θεολόγο, Γρηγόριο Νύσσης, κ.ά. Όποιος θέλει, μπορώ να του στείλω τα σχετικά εδάφια.

8.  Αγίου Μελετίου Πηγά, Κατά της αρχής του Πάπα, εν Δοσιθέου Ιεροσολύμων, Τόμος Χαράς, έκδ. Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 1985, σελ. 493-497.

9.  Από το κήρυγμα του σεβ. Μητροπολίτου Φλωρίνης Θεοκλήτου στον μητροπολιτικό Ναό της Φλώρινας, την Κυριακή της Ορθοδοξίας του 2008 (16/3/2008).

10.  Βλ. την παραπομπή 4.

Από eordaia.org

ΠΗΓΗ: http://aktines.blogspot.gr/2017/03/blog-post_985.html

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ''ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ''

Αναγνώσαμε από το ιστολόγιο ''Αποτείχιση και Πατερική Παράδοση''ένα σχόλιο-άρθρο υπό τον τίτλο: 

''Όταν και οι "αντι-Οικουμενιστές" επίσκοποι ...διώχνουν τους πιστούς από την Εκκλησία''.

Και εκεί που προσπαθούμε να αντιληφθούμε ποιά η Εκκλησία απ΄ όπου διώχνουν τους πιστούς οι ''αντι-Οικουμενιστές'' Επίσκοποι, αλλά και που τους στέλνουν, διαβάζουμε το εξής σχόλιο από τον διαχειριστή του ιστολογίου:

«Ἕνα σχόλιο στὸ ἱστολόγιο «Κατάνυξις» ἀποκαλύπτει τὸν ὑπόγειο ρόλο ποὺ παίζουν οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές, στρέφοντας πιστούς (ποὺ δὲν ἀντέχουν ἄλλο αὐτὴν τὴν προδοσία τῶν ψευδοποιμένων τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας) νὰ βροῦν καταφύγιο στὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο».

Θεωρεί ο διαχειριστής του ιστολογίου ''Αποτείχιση και Πατερική Παράδοση'' ότι οι πιστοί αυτοί όντως διώχνονται από την αληθινή Εκκλησία με τον τίτλο που έχει παραθέσει στο άρθρο; Οι ίδιοι οι Αποτειχισμένοι τότε έχουν φύγει από την αυτή Εκκλησία; Και αν θεωρούν ότι όντως είναι εκείνη η Εκκλησία, τότε οι ίδιοι που ανήκουν εφ΄ όσον έχουν απομακρυνθεί από αυτήν ως Αποτειχισμένοι;

Το πρόβλημα όμως για αυτούς δεν είναι τόσο το ότι αναγνωρίζουν ως  κανονική Εκκλησία αυτήν που ποιμαίνουν οι εν λόγω "αντι-Οικουμενιστές" που μας αναφέρει το άρθρο και ο τίτλος αυτού, αλλά το πρόβλημα είναι ότι στρέφονται οι πιστοί προς το Παλαιό Ημερολόγιο!!!

Και συνεχίζει ο διαχειριστής του ιστολογίου:

«Εἶναι τόσο ἐξωφρενικὴ καὶ προκλητικὴ ἡ διγλωσσία Ἐπισκόπων (ὅπως ὁ Πειραιῶς Σεραφείμ) ποὺ διερωτᾶται κανείς, μήπως εἶναι σκόπιμη, καθὼς μάλιστα κι ὁ ἀρχηγέτης τῆς Παναιρέσεως πατριάρχης Βαρθολομαῖος φέρεται νὰ εἶπε: Ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ἀντιδροῦν, σὲ λίγο θὰ γίνουν Γ.Ο.Χ.!»

Δηλαδή τι θέλετε να μας πείτε; Ότι οι "αντι-Οικουμενιστές" σκόπιμα στέλνουν τους πιστούς να γίνουν Γ.Ο.Χ.; Μα αυτό είναι ανέκδοτο!!!

Καλά θα κάνει ο διαχειριστής του ιστολογίου να συνέλθει από την ζάλη της μισαδελφίας και της εμπάθειας που τον διακατέχει κατά των παλαιοημερολογιτών, διότι αρχίζει και παρανοεί φανταζόμενος ένα τρίπτυχο συνεργασίας Γ.Ο.Χ.-Αντιοικουμενιστών αλλά έως και Οικουμενιστών!!!

Πράγμα όχι μόνο παρανοϊκό αλλά και φανταστικό έως γέλωτος!!!

Ο ΕΚ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΩΝ ΠΟΛΕΜΟΣ (ΔΙΩΓΜΟΣ)

Αναγνώσαμε ότι η Σύνοδος της Κρήτης θέλησε  να περάσει το μήνυμα στους αποτειχισθέντες ιερείς να ξανασκεφτούν τις πράξεις τους, ειδάλλως θα ακολουθηθούν πιστά οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας, όπως αναφέρεται άλλωστε και στην ανακοίνωση που εξεδόθη αργά το απόγευμα της Πέμπτης και οι οποίοι κάνουν λόγο ακόμη και για την εσχάτη των εκκλησιαστικών ποινών που είναι η καθαίρεση. Εμείς αφιερώνουμε σε όλους τους  κατα καιρούς διωχθέντες την κάτωθι επιστολή: 

Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, ΕΠΙΣΤΟΛΗ 257

Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛ. ΜΝΗΜΟΣΥΝΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

ΙΕΡΑΣ ΕΠΑΡΧΙΑΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΡΗΤΗΣ

16 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

   Ἡ Ἱερά Ἐπαρχιακή Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης, συνῆλθε σήμερα, 16 Μαρτίου 2017, στό Ἡράκλειο σέ Συνεδρία καί ἀσχολήθηκε μέ θέματα τῆς ζωῆς τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐκπαίδευσης.

   Ἡ Ἱερά Σύνοδος, μεταξύ ἄλλων, ἐξέτασε καί τό θέμα πού προέκυψε τελευταῖα, τῆς διακοπῆς τοῦ μνημοσύνου τῶν Κανονικῶν Ἐπισκόπων τους, ἀπό ὁρισμένους κληρικούς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, κατά τή Θεία Λειτουργία, τά Ἱερά Μυστήρια καί τίς Ἱερές Ἀκολουθίες.

   Οἱ Σεβασμιώτατοι Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ ποιμαντική ἀγάπη καί στοργικό ἐνδιαφέρον, προσκαλοῦν τούς κληρικούς αὐτούς νά σταματήσουν τήν παραπάνω λανθασμένη συμπεριφορά. Μάλιστα, ὁρίσθηκε, μέ ὁμόφωνη Συνοδική Ἀπόφαση, τριμελής Ἐπιτροπή, ἀποτελούμενη ἀπό τόν Σεβ. Μητροπολίτη Πέτρας καί Χερρονήσου κ. Γεράσιμο, τόν Πανοσ. Ἀρχιμ. Φιλόθεο Σπανουδάκη, Ἡγούμενο καί τόν Αἰδεσιμολ. Πρωτ. Ζαχαρία Ἀδαμάκη, Πρόεδρο τῆς Ἑνώσεως Συνδέσμων Κληρικῶν Ἐκκλησίας Κρήτης, προκειμένου νά συναντηθοῦν καί νά διαλεχθοῦν μαζί τους, τίς ἑπόμενες ἡμέρες.

   Ἡ Ἱερά Σύνοδος ἀναμένει μέ ἀγαθές ἐλπίδες τά καλά ἀποτελέσματα τῆς συνάντησης αὐτῆς, ἐπιφυλάσσεται δέ γιά τά προβλεπόμενα ἀπό τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας καί τήν ἰσχύουσα Νομοθεσία.

   Τέλος, ἡ Ἱερά Σύνοδος εὔχεται στόν πιστό καί εὐλογημένο λαό τῆς Μεγαλονήσου Κρήτης νά διανύσομε μέ ὑγεία καί δύναμη, τό ὑπόλοιπο τῆς κατανυκτικῆς περιόδου τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, καί νά ἑορτάσομε αἰσίως «τά Πάθη τά Σεπτά» καί τήν Ἁγία τοῦ Κυρίου μας Ἀνάσταση, μέ πιστότητα στά κελεύσματα τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀπό τήν Ἱερά Ἐπαρχιακή Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης

ΠΗΓΗ: http://www.imra.gr/archiki.html#lightbox/0/

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ Π.Σ.Ε. (8ο ΜΕΡΟΣ)

Οικουμενικές επαφές κατά τη μεταπολεμική περίοδο

Το ξέσπασμα του β' παγκοσμίου πολέμου, όπως ήταν φυσικό, ανέκοψε την πορεία των παραπάνω διεργασιών. Αμέσως μετά την παύση του και τη στοιχειώδη αποκατάσταση της ειρήνης, παρατηρείται μεγάλη κινητικότητα σε ό,τι αφορά την οργάνωση οικουμενικών συναντήσεων και συνεδριάσεων σε μια προσπάθεια ανασυγκρότησης του όλου έργου. Στο στάδιο αυτό, το επίκεντρο τους ενδιαφέροντος και των δραστηριοτήτων της Π.Ε. συνιστά, όπως θα φανεί παρακάτω, η προσέγγιση των Ορθοδόξων Εκκλησιών, σε μια προσπάθεια εξασφάλισης της συμμετοχής τους στο νέο σχήμα [1]. Ενδεικτική στο σημείο αυτό είναι η συχνή αλληλογραφία των Visser’ t Hooft και A. Αλιβιζάτου, από την οποία προκύπτει το ενδιαφέρον του πρώτου να ενημερώνεται για τις εξελίξεις για θέματα σχετικά με την οικουμενική κίνηση και τη διεξαγωγή του έργου της διεκκλησιαστικής βοήθειας στον ελλαδικό χώρο [2]. Σε ό,τι αφορά τις συνεδριάσεις, το έτος 1946, οι ανακατατάξεις στο χώρο της οικουμενικής κίνησης έχουν δημιουργήσει πλήθος επιτροπών, οι οποίες προέρχονται από διαφορετικές πρωτοβουλίες, όπως ο Π.Σ., η Π.Τ. και η Ζ.Ε., και έχουν μετεξελιχθεί σε επιτροπές του υπό ίδρυση Π.Σ.Ε. [3]. Ενδιαφέρον παρουσιάζει στις συνεδριάσεις αυτές η συμμετοχή του Α. Αλιβιζάτου εκ μέρους της Εκκλησίας της Ελλάδος. [4].

H γ' συνεδρίαση της Προσωρινής Επιτροπής, Γενεύη, 21-23 Φεβρουάριου 1946

Σταθμό στη διαμόρφωση και εξέλιξη του Π.Σ.Ε. αποτελεί η πρώτη συνεδρίαση της Π.Ε. στο διάστημα μετά τον πόλεμο [5], η οποία πραγματοποιήθηκε στη Γενεύη από 21 έως 23 Φεβρουάριου 1946. Ήταν η πρώτη φορά που οι ηγέτες των Εκκλησιών, εκτός της Ρωμαιοκαθολικής, συναντήθηκαν ξανά, επιθυμώντας να συζητήσουν με ειλικρίνεια για τη διεθνή κατάσταση και να λάβουν αποφάσεις για το μέλλον του Π.Σ.Ε. [6]. Από την ορθόδοξη πλευρά συμμετείχαν ο αρχιεπίσκοπος Θυατείρων Γερμανός και ο Α. Αλιβιζάτος. Ειδικότερα, ο καθηγητής, μολονότι δεν ήταν μέλος της Π.Ε., προσκλήθηκε να συμμετάσχει στη συνεδρίαση αυτή, σε μια προσπάθεια των διοργανωτών να εξασφαλίσουν όσο το δυνατόν επαρκέστερη συμμετοχή της Ορθόδοξης Εκκλησίας [7].Ενδεικτική στη συνάφεια αυτή είναι η αλληλογραφία του Γ.Γ. της Π.Ε. [8] με τον καθηγητή Αλιβιζάτο [9], από την οποία προκύπτει η αγωνία του υπό διαμόρφωση οργανισμού, να εξασφαλιστεί πάση θυσία η συμμετοχή των Ορθοδόξων.

Τελικά, ο παραπάνω στόχος της Π.Ε. επετεύχθη και υπήρχε επαρκής ορθόδοξη εκπροσώπηση. Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά την παρουσία τους στην πρώτη συνεδρίαση της Π.Ε. μετά τον πόλεμο, η συμμετοχή των Α. Αλιβιζάτου [10] και Θυατείρων Γερμανού [11] υπήρξε ιδιαίτερα δραστήρια, σε μια προσπάθεια να διασφαλίσουν την πλήρη και ισότιμη συμμετοχή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην οικουμενική κίνηση.

 Μία από τις διαπιστώσεις που προβλημάτισε ιδιαίτερα τη συνεδρίαση αφορούσε στο ότι, ενώ οι ορθόδοξοι ηγέτες συμμετείχαν πλήρως στις εργασίες της Π.Ε. και άλλες δραστηριότητες του υπό ίδρυση Π.Σ.Ε., εντούτοις οι Ορθόδοξες Εκκλησίες γνώριζαν ελάχιστα σχετικά, και πολύ λίγες από αυτές είχαν αποδεχτεί πρόσκληση συμμετοχής σε αυτό. Έτσι, η Π.Ε. ανέθεσε στα αρμόδια όργανά της να προβούν στις απαραίτητες ενέργειες για προσέγγιση των Ορθοδόξων Εκκλησιών με την ελπίδα ότι αυτές θα ανταποκριθούν θετικά, ώστε να αποκτήσουν τη θέση που τους ανήκε μέσα στο Π.Σ.Ε. Το πρώτο που θα έπρεπε να γίνει, σύμφωνα με τα πρακτικά της συνεδρίασης, ήταν να ενημερωθούν οι Ορθόδοξες Εκκλησίες για τη φύση του Π.Σ.Ε., κάτι που αποτελούσε επιτακτική ανάγκη, κυρίως σε ό,τι αφορούσε την Εκκλησία της Ρωσίας. Το ίδιο ίσχυε και στην περίπτωση των ελληνόφωνων Εκκλησιών, για τις οποίες προτάθηκε η αποστολής αντιπροσωπείας του Π.Σ.Ε., με σκοπό να καταστεί σαφές ότι η συμμετοχή τους στο νέο όργανο της οικουμενικής κίνησης ήταν απολύτως αναγκαία. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη συνεδρίαση αυτή εκδόθηκε επιστολή-πρόσκληση που απευθυνόταν στις Εκκλησίες για συμμετοχή στο Π.Σ.Ε., που έφερε τις υπογραφές, μεταξύ άλλων, του Θυατείρων Γερμανού και του G. Florovsky, καθώς και το σχέδιο- πρόταση για το Καταστατικό του Π.Σ.Ε. Σύμφωνα με αυτό οι Ορθόδοξες Εκκλησίες θα μοίραζαν όπως εκείνες ήθελαν τις 85 θέσεις που αναλογούσαν σε αυτές στη Γ.Σ. Σε ό,τι αφορούσε τα μέλη της Κ.Ε., τα τρία από αυτά θα έπρεπε να είναι λαϊκοί.

Η επίσκεψη αντιπροσωπείας του υπό ίδρυση Π.Σ.Ε. στην Εκκλησία της Ελλάδος, Φεβρουάριος 1947

 Την παραπάνω απόφαση της Π.Ε. για την πραγματοποίηση επίσκεψης στις Ορθόδοξες Εκκλησίες ακολούθησαν εκατέρωθεν συντονισμένες προσπάθειες για την διοργάνωση και επιτυχία της. Το γεγονός ότι επρόκειτο για ιδέα που είχε εκφραστεί ήδη από το 1938, ευνόησε τη δημιουργία προϋποθέσεων για την αίσια έκβασή της [12]. Ο Visser’ t Hooft στράφηκε για μιαν ακόμη φορά στον καθηγητή Αλιβιζάτο, προσβλέποντας στη συνεργασία του [13]. Έτσι, ο ρόλος που διαδραματίζει ο καθηγητής προσωπικά [14], αλλά και η Εκκλησία της Ελλάδος, όπως θα φανεί στη συνέχεια, ως ο συνδετικός κρίκος μεταξύ Ορθοδοξίας και Π.Σ.Ε. αποδεικνύεται καθοριστικός για την εξέλιξη των πραγμάτων.

                                                                                                                                                                                              ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

---

[1] Ο V.’ t Hooft έγραφε χαρακτηριστικά προς τον καθηγ. Αλιβιζάτο: “I am quiet clear that we have no more urgent and important matter of policy at the present moment than that of our relations with the Orthodox Churches”. Βλ. 1.10.1946: V.‘ t Hooft προς Αλιβιζάτο: Dossier W.C.C., Alivisatos, /84.

[2] Βλ. σχετικά τις επιστολές: α) 15.11.45: Αλιβιζάτος προς V.‘ t Hooft, β) 22.12.1945: V.‘ t Hooft προς Αλιβιζάτο, γ) 6.5.1946: Αλιβιζάτος προς V.1 t Hooft στο Dossier W.C.C., Alivisatos, κείμενα 53, 57 και 65 αντίστοιχα.

[3] Πρόκειται για τη Management Committee του Π.Σ., την Arrangements of the First Assembly, την Commission on the Nature of the Authority of the Bible, την Επιτροπή επί των Διεθνών Σχέσεων, την Επιτροπή επί των Μελετών.

[4] Πρόκειται για τις συνεδριάσεις των παραπάνω επιτροπών το καλοκαίρι του 1946, στην Αγγλία. Από την εκτεταμμένη σχετική αλληλογραφία αναφέρουμε ενδεικτικά τις επιστολές: α) 28.5.1946: .Αλιβιζάτος προς V.‘ t Hooft, β) 6.6.1946: V.‘ t Hooft προς Αλιβιίάτο, γ) 11.7.1946: Αλιβιζάτος προς τον Διευθυντή του D.R.I.C.A., δ) 22.7.1946: V.1 t Hooft πρικ Αλιβιζάτο, ε) 23.7.1946: V.11 Hooft προς Αλιβιζάτο. ζ) 25.7.1946: Αλιβιζάτο προς Miss Mathil η) 14.12.1946: V.‘ t Hooft προς Αλιβιζάτο: Dossier W.C.C., Alivisatos, κείμενα 66, 67, 71, 73, 110, 77 και 97 αντίστοιχα.

[5] Στο μεταξύ, είχε μεσολαβήσει άλλη μία συνεδρίαση της Επιτροπής στο St. Germain, τον Ιανουάριο του 1939. Βλ. The Ten Formative Years 1938-1948, σ. 57. W. A. Visser ‘t Hooft, Genesis, στο Rouse & Neill, History, σ.697-724 (707). [Κατά τη συνεδρίαση αυτή είχε αποφασιστεί η σύγκληση της ιδρυτικής Συνέλευσης του Π.Σ.Ε. για τον Αύγουστο του 1941, η ίδρυση ΜικτήςΕπιτροπής Π.Σ.Ε. και Δ.Ι.Σ και η αποστολή ενημερωτικής για την ίδρυση του Π.Σ.Ε. επιστολής προς τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Βλ. Β. Σταυρίδης, Ιστορία, σ. 71.]

[6] Τα παραπάνω γνωστοποιούσε ο Γ.Γ. της Π.Ε. στον καθηγ. Αλιβιζάτο, προσκαλώντας τον να συμμετάσχει σε αυτήν. Βλ. 13.11.1945: V.‘ t Hooft προς Αλιβιζάτο: Dossier W.C.C., Aiivisatos, /52.

[7] Παράλληλα με την πρόσκληση για συμμετοχή του καθηγ. Αλιβιζάτου στη συνεδρίαση του Φεβρουάριου, ο Γ.Γ. της Π.Ε., σε μια προσπάθεια να διαλύσει τους οποιουσδήποτε δισταγμούς θα μπορούσαν να οδηγήσουν τον καθηγητή σε απόρριψη της πρότασης για συμμετοχή στη συνεδρίαση, εκδήλωνε την προθυμία των διοργανωτών να καλύψουν τα έξοδά του και να φροντίσουν όλες τις σχετικές λεπτομέρειες για την έκδοση βίζας [βλ.13.11.1945: V.‘ t Hooft προς Αλιβιζάτο: Dossier W.C.C., Aiivisatos, /52]. Η αλληλογραφία συνεχίζεται και στο διάστημα των εορτών. Συγκεκριμένα, στις 27.12.1945, η γραμματέας του V.’ t Hooft, S. Mathil γράφει, λόγω απουσίας του ίδιου, στον καθηγ. Αλιβιζάτο, επισυνάπτοντας επιστολή του καθηγ. Kraemer, η οποία επιβεβαίωνε ότι τα έξοδά του θα καλύπτονταν από τη Γενεύη, παρά το γεγονός ότι υπήρχε πρόβλημα μεταβίβασης των χρημάτων [βλ. 27.12.1945: S. Mathil προς Αλιβιζάτο: Dossier W.C.C., Aiivisatos /58].

[8] Βλ. τις επιστολές και τηλεγραφήματα του Γ.Γ. προς τον καθηγ. Αλιβιζάτο: α) 6.12.1945: V.’ t Hooft προς Α. Αλιβιζάτο: Dossier W.C.C., Aiivisatos, /54. Πρόκειται για τηλεγράφημα, με το οποίο ο Γ.Γ. εκδηλώνει για μιαν ακόμη φορά το ενδιαφέρον του για τη συμμετοχή του Αλιβιζάτου, ρωτώντας τον αν έλαβε την πρόσκληση για τη συνεδρίαση της Π.Ε., για τις 20 έως 23 Φεβρουάριου 1946, και για το αν μπορούν να υπολογίζουν στην ανταπόκριση και παρουσία του· β) 22 Δεκεμβρίου 1945: V.’ t Hooft προς Α. Αλιβιζάτο: Dossier ό.π./ 57, με την οποία εκφράζει την ικανοποίησή του που ο Αλιβιζάτος θα μπορέσει να παραστεί στη συνεδρίαση το Φεβρουάριο· γ) 17.1.1946: V.’ t Hooft προς Α. Αλιβιζάτο: Dossier ό.π. /59.

[9] Από την πλευρά τους ο καθηγητής ανταποκρίνεται, εκφράζοντας τη θετική διάθεσή του απέναντι στη συνεδρίαση, με τις εξής επιστολές: α) 15.11.1945, 9.12.1945, 11.12.1945, 19.1.1946: Αλιβιζάτος προς V.’ t Hooft kui Counseil Oecuménique des Eglises στο Dossier W.C.C., Aiivisatos, κείμενα 53, 55, 56 και 60 αντίστοιχα.

[10] Ο καθηγ. Αλιβιζάτος, κατόπιν πρόσκλησης που του απηύθυνε ο πρόεδρος της Committee for Arrangements for the Assembly, Dr. Samuel McCrea Cavert [βλ. 18.2.1946: Dr Cavert προς A. Αλιβιζάτο: Dossier W.C.C., Aiivisatos, 163) παρουσίασε έκθεση σχετικά με την Εκκλησία στην Ελλάδα και την κατάστασή της τη δεδομένη χρονική στιγμή. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο καθηγητής συμμετείχε ενεργά στον οικουμενικό προβληματισμό που αναπτύσσονταν, θέτοντας κάποια βαρυσήμαντα ζητήματα, όπως εκείνο της προσέγγισης της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και Tqc συνεργασίας της με το Π.Σ.Ε., το οποίο και έθεσε ενώπιον της συνεδρίασης (βλ. The World Council of Churches its process of formation, Minutes and Reports of the meeting of the Provisional Committee of the W.C.C. held at Geneva from February 21st to 23rd, 19-16: the constitutional documents of the W.C.C. and an introduction by W.A. Visser’t Hooft. W.C.C. Route de Malagnou 17, Geneva, Switzerland, σ. 18).

[11] Ας σημειωθεί ότι ο αρχιεπίσκοπος Γερμανός ορίστηκε ένας εκ των πέντε προέδρων της Π.Ε. Βλ. Visser ‘t Hooft, Genesis, Rouse & Neill. History, σ.697-724, (705). B. Σταυρίδης, Ιστορία, σ. 72.

[12] Bλ. τη σκέψη για παρόμοια επίσκεψη το 1939, για την οποία έγινε λόγος παραπάνω. Η ιδέα επανέρχονταν στο προσκήνιο σε όλο αυτό το διάστημα. Για τον προβληματισμό που αναπτύχθηκε σχετικά με την προσέγγιση των Ορθοδόξων Εκκλησιών, την εξασφάλιση της συμμετοχής τους στο Π.Σ.Ε., καθώς και τη συμβολή του καθηγ. Α. Αλιβιζάτου και του μητροπ. Εδέσσης και Πέλλης Παντελεήμονα Παπαγεωργίου ßL Γ. Τσέτσης, Η συμβολή, σ. 137-141.

[13] Δεν είναι τυχαίο ότι ο V.’ t Hooft στέλνει αμέσως στον καθηγ. Αλιβιζάτο αντίγραφα των επιστολών προς τα τέσσερα Πατριαρχεία της Ανατολής και την Ε.τ.Ε. [για το περιεχόμενο των επιστολών αυτών, που απεστάλησαν στις 4.6.1946 ßL Γ. Τσέτσης, Η συμβολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου, σ. 141], επισημαίνοντας ότι οι απαντήσεις από την πλευρά τους θα πρέπει να ληφθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα [ßL 6.6.1946: V‘ t Hooft προς Αλιβιζάτο: Dossier W.C.C., Alivisatos, /67).

[14] Δεν είναι λίγες οι φορές που ζητάται η -γνωμοδότηση ή μεσολάβησή του για το χειρισμό των σχέσεων του Π.Σ.Ε. με τις Ορθόδοξες Εκκλησίες. Για παράδειγμα, ο καθηγητής υποδεικνύει ότι παρόμοια επιστολή εκ μέρους της Π.Ε. θα έπρεπε να σταλεί και στην Εκκλησία της Κύπρου (12.7.1946: Αλιβιζάτος προς το Γ.Γ. του Π.Σ.Ε., Visser ‘t Hooft: Dossier ό.π. /74).

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ Π.Σ.Ε.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ Π.Σ.Ε. (2ο ΜΕΡΟΣ)

 ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ Π.Σ.Ε. (3ο ΜΕΡΟΣ)

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ Π.Σ.Ε. (4ο ΜΕΡΟΣ)

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ Π.Σ.Ε. (5ο ΜΕΡΟΣ)

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ Π.Σ.Ε. (6ο ΜΕΡΟΣ)

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ Π.Σ.Ε. (7ο ΜΕΡΟΣ)