© WCC/Nikos Kosmidis — στην τοποθεσία Centre Orthodoxe du Patriarcat Œcuménique.
Μετά ἰδιαιτέρας λαμπρότητος καί εἰς κλῖμα μεστόν ἐλπίδων καί φιλοφρονήσεων διηξήχθησαν καί ὡλοκληρώθησαν αἱ ἑορταστικαί ἐκδηλώσεις διά τήν 25ην ἐπέτειον πεφωτισμένης πηδαλουχίας τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, τήν 50ην τῆς λειτουργίας τοῦ Ὀρθόδοξου Πατριαρχικοῦ Κέντρου ἐν Σαμπεζύ Γενεύης καί τήν 20ην ἀπό ἱδρύσεως τοῦ Ἰνστιτούτου Μεταπτυχιακῶν σπουδῶν ὀρθοδόξου Θεολογίας τό Σάββατον 22ας Ἀπριλίου. Εἰς τάς ἐκδηλώσεις προεξῆρχεν ὁ τιμώμενος Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, συμμετεῖχον οἱ Σεβ. Μητροπολίται Γέρων Χαλκηδόνος κ. Ἀθανάσιος, Ἑλβετίας κ. Ἱερεμίας, Γερμανίας κ. Αὐγουστῖνος, Ν. Ἰωνίας καί Ν. Φιλαδελφείας κ. Γαβριήλ καί Σηλυβρίας κ. Μάξιμος, ὁ Θεοφ. Ἐπίσκοπος Λαμψάκου κ. Μακάριος, ὁ ρωμαιοκαθολικός ἐπίσκοπος Λωζάνης, Γενεύης καί Φριβούργου κ. Charles Morerod, ὁ ἀποστολικός Νούντσιος κ. Ivan Jurkoviç, ὁ π. Nikolai Virvol, πρώην διευθυντής τοῦ Ἰνστιτούτου τῶν Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν τοῦ Regensburg, ἡ Ἐξοχ. Πρέσβυς τῆς Ἑλλάδος εἰς Βέρνην κ. Χαρά Σκολαρίκου, ὁ ἐν Γενεύῃ Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἀξιότ. κ. Ἄγγελος Ὑψηλάντης, οἱ ἀξιοτ. Ἀναπληρωταί τῶν Μονίμων ἀντιπροσωπειῶν ἐν Ο. Η. Ε. τῆς Ἑλλάδος κ. Γεώργιος Κυριακόπουλος καί τῆς Δημοκρατίας τῆς Κύπρου κ. Δημήτριος Σαμουήλ. Συμμετεῖχον ἐπίσης οἱ ἐλλογ. ἐκπρόσωποι τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν Φριβούργου Guido Vergauwen καί τῆς Γενεύης Hans-Christophe Ascani, παρέστη δέ καί ὁ ἐλλογ. Γεν. Γραμματεύς τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν κ. Olav Fykse Tveit κ.ἄ., οἱ ὁποῖοι ἐξῇραν τήν σημασίαν τοῦ Ὀρθοδόξου Κέντρου καί τοῦ Μεταπτυχιακοῦ Ἰνστιτούτου διά τάς διαχριστιανικάς σχέσεις, καθώς καί διά τήν ἐπιμόρφωσιν τῆς νέας γενεᾶς θεολόγων ὑπό οἰκουμενικήν προοπτικήν.
Ἅπαντες οἱ Ὁμιληταί ἐτόνισαν τήν λαμπρότητα τοῦ ἐπιτελεσθέντος ἔργου τῆς 25ετοῦς πατριαρχίας τῆς Α. Θ. Παναγιότητος καί τό ἐξαίρετον συμβολήν τοῦ Ὀρθοδόξου Κέντρου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τόσον διά τάς διορθοδόξους σχέσεις καί τήν σύγκλησιν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅσον καί διά τόν διαχριστιανικόν διάλογον τῶν Ὀρθοδόξων μετά τῶν λοιπῶν χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν ἤ Ὁμολογιῶν. Εἰς τά πλαίσια αὐτά ὁ Γεν. Γραμματεύς τοῦ ΠΣΕ ὑπεγράμμισεν ὅτι τό Ὀρθόδοξον Κέντρον ὑπηρετεῖ τήν ἑνότητα τῶν τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τήν θεολογικήν ἐμβάνθυσιν, καί τόν ἐπιστημονικόν προσανατολισμόν τῆς Οἰκουμενικῆς κινήσεως, διά τῆς διδασκαλίας, τῆς ἔρευνας καί τῆς συλλογῆς τῶν ἀναγκαίων πηγῶν πληροφορήσεως. Εἰς τό Ὀρθόδοξον Κέντρον πολλοί συνήντησαν τήν ἀνοικτήν χεῖρα καί τό ἀνοικτόν πρόσωπον τῆς Ὀρθοδοξίας πρός πᾶσαν ἀνά τήν Οἰκουμένην Ἐκκλησίαν, ἰδιαιτέρως ἐπωφελῆ διά τήν Ἐκκλησίαν τῆς Δύσεως, ὅπως γνωρίσῃ βαθύτερον τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἀνατολῆς. Τό Ὀρθόδοξον Κέντρον ἤνοιξεν κατά τά 50 αὐτά ἔτη πολλούς ὀφθαλμούς καί πολλάς καρδίας.
Εἰδικώτερον, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἑλβετίας κ. Ἱερεμίας, Προϊστάμενος τοῦ Ὀρθοδόξου Κέντρου καί τῆς Γραμματείας διά τήν προπαρασκευήν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, ἐτόνισε μεταξύ ἄλλων τόν καθοριστικόν ρόλον τῆς Α. Θ. Παναγιότητος ὄχι μόνον διά τήν ἐπίσπευσιν τῶν πολυετῶν καί χρονοβόρων διαδικασιῶν διά τήν ἄμεσον σύγκλησιν καί διά τήν ὁλοκλήρωσιν τοῦ ἔργου τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, ἀλλά καί διά τήν συμπαράστασιν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος πρός ἐπίλυσιν τῶν χρονίων προβλημάτων καί τῶν μαστιζουσῶν τάς αὐτοκεφάλους κατά τόπους Ἐκκλησίας ἀποσχιστικῶν τάσεων. Ἐκ παραλλήλου, ἀνεφέρθη εἰς τήν πεντηκονταετῆ ὑποστήριξιν, τήν ὁποίαν παρέσχε τό Ὀρθόδοξον Κέντρον εἰς τήν Γραμματείαν ἐπί τῆς Προπαρασκευῆς τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, ὡς καί εἰς τάς συνελεύσεις τῆς Διορθοδόξου Προπαρασκευαστικῆς Ἐπιτροπῆς καί τῶν Προσυνοδικῶν Πανορθοδόξων Διασκέψεων. Τέλος, ὑπεγράμμισεν τόν πανηγυρικόν χαρακτῆρα τῶν ἐκδηλώσεων διά τήν ὁλοκλήρωσιν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, διά τῆς ὁποίας καθιερώθη ἐπισήμως καί συνοδικῶς ὁ εἰσαχθείς ὑπό τῆς Α. Π. Παναγιότητος θεσμός τῆς Ἱερᾶς Συνάξεως τῶν Προκαθημένων τῶν αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.
Ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος Τελμησσοῦ κ. Ἰώβ, καθηγητής τοῦ Μεταπτυχιακοῦ Ἰνστιτούτου, ἀνεφέρθη συνοπτικῶς εἰς τόν καθοριστικόν ρόλον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου διά τήν σύστασιν θεσμικοῦ ὀργάνου προωθήσεως τοῦ διαλόγου μεταξύ τῶν χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν κατά τό πρότυπον τῶν λοιπῶν διεθνῶν Ὀργανισμῶν, ἀλλά καί διά τήν ὑπερεκατονταετῆ διαδικασίαν διαχριστιανικοῦ διαλόγου καί τάς διαδοχικάς φάσεις αὐτοῦ. Εἰς τά πλαίσια αὐτά, ἀνεφέρθη εἰς τούς διμερεῖς Θεολογικούς διαλόγους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετά τῶν Ἀγγλικανῶν, τῶν Παλαιοκαθολικῶν, τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, τῶν Λουθηρανῶν, τῶν Προχαλκηδονίων καί τῶν Μετερρυθμισμένων, ὡς καί εἰς τό σημεῖον εἰς τό ὁποῖον εὑρίσκονται ἕκαστος ἐξ αὐτῶν. Εἰς τό πέρας τῆς Ὁμιλίας του ὑπεγράμμισε τάς σχετικάς πρός τούς ἀνωτέρω διμερεῖς διαλόγους ἀποφάσεις τῆς Ἀγίας καί Μεγάλης Συνόδου, εἰς τάς ὁποίας τονίζονται τόσον ἡ ἀναγκαιότης τῶν διαλόγων, ὅσον καί αἱ ἀναγκαῖαι θεολογικαί προϋποθέσεις διά τήν διεξαγωγήν αὐτῶν.
Ὁ Θεοφ. Ἐπίσκοπος Λαμψάκου κ. Μακάριος, διακονῶν τό Ὀρθόδοξον Κέντρον καί ὑπό τήν ἰδιότητα τοῦ πνευματικοῦ τῶν φοιτητῶν αὐτοῦ, ἐτόνισεν ὅτι εἷς ἐκ τῶν σκοπῶν τοῦ Ὀρθοδόξου Κέντρου ἦτο καί ἡ συνεχής βίωσις τοῦ ἀνεξαντλήτου πλούτου τῆς ὀρθοδόξου λειτουργικῆς ζωῆς καί ἀσκητικῆς πνευματικότητος, εἰς τήν ὁποίαν καλοῦνται καί συμμετέχουν μετά προθυμίας οἱ φοιτηταί, ἕκαστος κατά τάς δυνατότητας αὐτοῦ, ἀναλαμβάνοντες ἐκκλησιαστικά διακονήματα εἰς τό λατρευτικόν βίον τοῦ Ὀρθοδόξου Κέντρου, γινόμενοι οὕτω πρότυπα καί διά τό ὀρθόδοξον πλήρωμα τῶν κατά τόπους ἐνοριῶν. Ἡ κοινή λατρευτική ζωή τῶν προερχομένων ἀπό διαφόρους ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας φοιτητῶν τοῦ Ἰνστιτούτου καί ἡ κοινή προσευχή αὐτῶν, ἰδίᾳ δέ μετά τῆς συμμετοχῆς ἀρχιερέων ἀπό πάσας τάς κατά τόπους Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας κατά τάς διορθοδόξους καί πανορθοδόξους συνελεύσεις, ἀποτελεῖ ἁπτήν ἀπόδειξιν, διά τῆς προσευχῆς, τῆς ἑνότητος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τοῦ πλούτου τῆς λατρευτικῆς παραδόσεως αὐτῆς.
Ὁ Ἐλλογ. Καθηγητής κ. Β. Φειδᾶς, Κοσμήτωρ ἀπό τοῦ ἔτους 2003 τοῦ Ἰνστιτούτου Μεταπτυχιακῶν Σπουδῶν, ἀνεφέρθη εἰς τάς πολυχρόνους προσπαθείας διά τήν προώθησιν καί τήν καρποφόρον λειτουργίαν τῶν διορθοδόξων σχέσεων. Τό μέγα καί ἱστορικόν γεγονός ὅλων τῶν ἐκδηλώσεων εἶναι ἡ σύγκλησις καί ἡ ὁλοκλήρωσις τοῦ ἔργου τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου διά τήν ἐφεξῆς εὔρυθμον καί κατά κανόνα ἐκκλησιαστικόν λειτουργίαν τῶν διορθοδόξων καί τῶν διεκκλησιαστικῶν σχέσεων, ἐκφράζουσα οὕτω τήν ἀδιάκοπον συνέχειαν τῆς συνοδικῆς συνειδήσεως καί τό ἐκκλησιολογικόν βάθος τῆς κανονικῆς παραδόσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ὁ Ἐλλογ. Καθηγητής κ. Κ. Δεληκωσταντῆς εἰς τήν ὁμιλίαν αὐτοῦ ἀνεφέρθη εἰς τήν οἰκολογικήν καί κοινωνικήν εὐαισθησίαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος. Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος ὑπῆρξε ἐκ τῶν πρωτοπόρων εἰς τήν ἀνάδειξιν τοῦ οἰκολογικοῦ προβλήματος τῆς ἀνθρωπότητος, τό ὁποῖον κατ᾽ οὐσίαν ἀποτελεῖ συγχρόνως καί ἕν πνευματικόν, ἠθικόν καί ἀνθρωπολογικόν πρόβλημα, εἶναι δέ ὁ πρῶτος ὁ ὁποῖος ἐχαρακτήρισεν τήν ἄκριτον ἐκμετάλλευσιν τῆς φύσεως ὡς ῾ἁμαρτίαν῾. Ἄλλωστε, ὁ ἄνθρωπος ἔχει τήν ἐντολήν νά εἶναι φύλαξ καί καλός οἰκονόμος τῆς δημιουργίας, ἡ κατ᾽ ἐξοχήν δέ οἰκολογική ἔκφρασις τοῦ Χριστιανισμοῦ εἶναι ἡ ἀσκητική πνευματικότης τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἡ εὐχαριστιακή ἐμπειρία. Καιρία συμβολή τῆς Α. Θ. Παναγιότητος ὑπῆρξεν ὄχι μόνον ἡ ἀνάδειξις τῶν κοινωνικῶν ἐπιπτώσεων τῆς οἰκολογικῆς κρίσεως, ἀλλά καί ἡ προβολή τῆς συμφιλιώσεως, τῆς εἰρήνης, τῆς κοινωνικῆς καταλλαγῆς καί τῆς συγκλίσεως τῶν πολιτισμῶν.
Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Οἰκουμενικός πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, εἰς τήν ἐμπνευσμένην Ὁμιλίαν αὐτοῦ ἀνεφέρθη εἰς τάς ἀείποτε καταβαλλομένας ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου προσπαθείας διά τήν προώθησιν τῶν διορθοδόξων καί διαχριστιανικῶν σχέσεων καί ἐνέταξεν εἰς τό πλαίσιον αὐτό τήν ἵδρυσιν τοῦ Ὀρθοδόξου Κέντρου. Εἰδικήν ἀναφοράν ἔκανεν εἰς τά ἱδρυτικά στελέχη αὐτοῦ, τούς μεγάλους εὐεργέτας, οἱ ὁποῖοι ἐβοήθησαν εἰς τήν ἵδρυσιν καί τήν περάτωσιν αὐτοῦ, εἰς τούς σκοπούς καί τάς εὐθύνας, τάς ὁποίας αὐτό ἐπωμίσθη ἀπό τῆς ἱδρύσεώς του. Τό Ὀρθόδοξον Κέντρον ἐλειτούργησεν ὡς ἱερόν ἐργαστήριον βιωματικῆς διακονίας διά τήν ἐπί 40 συναπτά ἔτη προετοιμασίαν τῆς ἐν Κρήτῃ συνελθούσης Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου (2016), ἐξέφρασε δέ τήν εὐγνωμοσύνην ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων δι᾽ ὅσους τό ὑπηρέτησαν εἰς τό παρελθόν, διά τούς εὐεργέτας, δωρητάς καί ἀφιερωτάς αὐτοῦ. Ἰδιαιτέραν ἀναφοράν ἔκανεν ἡ Α. Θ. Παναγιότης εἰς τήν συμβολήν τοῦ Μεταπτυχιακοῦ Ἰνστιτούτου Ὀρθοδόξου Θεολογίας καί εἰς τάς πρωτοβουλίας τῶν στελεχῶν αὐτοῦ, ἐχαρακτήρισε δέ αὐτό φυτώριον θεολογικῶν γραμμάτων, ἐπιτελοῦν θεολογικήν διακονίαν οἰκουμενικῆς διαστάσεως, διά τῆς ἁρμονικῆς συνεργασίας μέ τάς Θεολογικάς σχολάς τῶν Πανεπιστημίων τοῦ Φριβούργου καί Γενεύης.
Τήν Κυριακή, 23ην Ἀπριλίου, ἐκορυφώθησαν αἱ ἑορταστικαί ἐκδηλώσεις εἰς τήν πατριαρχικήν θείαν Λειτουργίαν ἐν τῷ Ἱερῷ Σταυροπηγιακῷ Ναῷ τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου ἐν Chambésy μέ τήν συμμετοχήν ἑπτά ἀρχιερέων καί πολλῶν ἄλλων κληρικῶν. Εἰς τήν θείαν Λειτουργίαν παρέστησαν ἐκπρόσωποι τῆς πολιτικῆς, τῆς ἐκκλησιαστικῆς καί τῆς πνευματικῆς ἡγεσίας τῆς Γενεύης καί πολλῶν ἄλλων περιοχῶν τῆς Ἑλβετίας. Ὁ Παναγιότατος εἰς τήν Ὁμιλίαν αὐτοῦ περιέγραψε τούς λόγους προετοιμασίας, συγκλήσεως καί πραγματοποιήσεως τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἀνέδειξε τήν ἰδιάζουσαν σημασίαν τῶν ληφθεισῶν ἀποφάσεων ὄχι μόνον διά τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ἀλλά καί διά τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον, ὡς ἐπίσης καί τήν ἀνθρωπότητα γενικώτερον. Ὑπό τό πνεῦμα αὐτό, ἡ Α. Θ. Παναγιότης παρέπεμψε εἰς τήν Ἐγκύκλιον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, ἡ ὁποία τονίζει ὅτι «ἡ ζωή τῶν χριστιανῶν εἶναι ἀψευδής μαρτυρία τῆς ἐν Χριστῷ ἀνακαινίσεως τῶν πάντων... καί κλῆσις πρός πάντας τούς ἀνθρώπους προσωπικῆς μετοχῆς ἐν ἐλευθερίᾳ εἰς τήν αἰώνιον ζωήν, εἰς τήν χάριν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ εἰς τήν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός, διά νά βιώσουν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τήν κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (Ἐγκύκλιος τῆς Ἁγίας καί μεγάλης Συνόδου §6).
ΠΗΓΗ: https://panorthodoxcemes.blogspot.gr/2017/04/23-2017.html
