Καιρός
Ομολογίας για όσους πραγματικά πιστεύουν
Γράφει: ο
Αρχιμανδρίτης Παΐσιος Παπαδόπουλος
Με
κομένη την ανάσα παρακολουθεί το χριστεπώνυμο πλήρωμα στην τοπική Εκκλησία τις
εξελίξεις που σχετίζονται με τον Οικουμενισμό. Γεγονότα που αφορούν την -σε
λίγους γνωστή- μεγάλη αίρεση της εποχής μας, καθώς χαρακτηρίσθηκε παναίρεση, την
οποία όμως δεν αντιμετώπισαν δυναμικά μέχρι τώρα οι πιστοί, κληρικοί και λαϊκοί,
γι’ αυτό και φέρουν ευθύνη, αφού την άφησαν να εξεπλωθεί ιδιαίτερα τα τελευταία
χρόνια, δείχνουν ότι τα πράγματα στην διοίκηση της Εκκλησίας πήραν τον κατήφορο.
Η έκπτωση πλέον από την θέση του ηγουμένου, τώρα, και του αρχιμανδρίτου Μαξίμου
Καραβά της Ιεράς Μονής Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου, αξίου κληρικού και
πνευματικού τέκνου του αειμνήστου επισκόπου π. Αυγουστίνου, πρώην Μητροπολίτου
Φλωρίνης, πέρα απ’ το ότι υπήρξε άστοχη ενέργεια από την διοίκηση της
Μητροπόλεως θα πυροδοτήσει τέτοιες προϋποθέσεις πνευματικής μάχης Οικουμενισμού
και Ορθοδοξίας που όντως θα ζήλευαν πολλοί άγιοι Πατέρες να ζούσαν στην εποχή
μας προκειμένου να αγωνιστούν και ήταν αυτό που θέλαμε διότι παραέγινε το κακό
και έπρεπε να ξυπνήσουμε.
Ο
κόσμος δεν κατάλαβε την προδοσία της πίστεως που γίνεται στις μέρες μας. Ακόμη
και και οι πιστοί άνθρωποι έχοντας μια ωραιοποιημένη εικόνα μέσα τους για την
διοίκηση της Εκκλησίας νομίζουν ότι όλα πηγαίνουν καλά σαν να είναι η εποχή του
Μεγάλου Κωνσταντίνου. Δεν συνειδητοποίησαν ότι τόσο καιρό που γράφουμε και
κηρύτουμε δεν κινούμαστε από εμπάθεια και φανατισμό αλλά το μόνο που κάνουμε
είναι να σαλπίζουμε ότι στήνεται το σύστημα της Πανθρησκείας. Τους χαλάει βέβαια
όταν τους το λέμε αλλά όταν θα διαπιστώσουν ότι συνεργούν σε αυτό θα είναι πλέον
αργά, διότι δεν θα προλάβουν να αλλάξουν την ροή των γεγονότων αλλά και δεν θα
μπορέσουν ξαφνικά να πουν στον κόσμο ότι καθοδηγούσαν τους πιστούς σε λάθος
δρόμο, δηλαδή στην παγκοσμιοποίηση, με τελικό αποδέκτη τον Αντίχριστο. Αφού
τελικά εκεί οδηγεί η Πανθρησκεία. Τόσο καιρό που τα λέμε φαντάζουν υπερβολικά.
Σας έχουν πείσει με μια γλυκανάλατη ποιμαντική, πως όσοι μιλούμε για την αίρεση
του Οικουμενισμού στα πλαίσια της “Νέας Εποχής ότι είμαστε πλανεμένοι“, εσείς οι
πιστοί ως αφελείς τους πιστέυετε. Αφήσατε τον αληθινό δρόμο της σωτηρίας που σας
διασφαλίζει η Ορθοδοξία και πορεύεσθε όπισθεν αυτών γιατί ακολουθούν το σύστημα.
Και στο σύστημα πάντοτε όλα φαντάζουν ωραία αλλά και βολικά αλλά δεν είναι
αληθινά. Ακολουθούν τον αιρετικό Πατριάρχη και εσείς αντί να διαφυλάξετε την
Ορθοδοξία τους στηρίζετε. Πολλές φορές τα είπαμε δεν θέλετε να ακούσετε! Έχετε
τυφλωθεί και κλείσατε τα αυτιά σας διότι δεν σας φαίνονται ευχάριστα όσα τόσο
καιρό σας εξηγούμε. Όταν λοιπόν θα γίνει η διακοινωνία, η λεγόμενη μυστηριακή
κοινωνία στην βάση της Θείας Ευχαριστίας να γνωρίζετε ότι θα είναι πλέον αργά
και θα χρειάζεται να μυρωθείτε ξανά με Άγιο Μύρο για να επιστρέψετε στην αληθινή
Εκκλησία. Τώρα αυτοί όλοι σας βγάζουν από την Εκκλησία και δεν το καταλάβατε!
Και βέβαια όταν το συνειδητοποιήσετε θα κλάψετε πικρά διότι θα έχετε προδώσει
την Αγία μας Ορθοδοξία. Το είπαμε, το ξαναείπαμε και λέμε πάλι, τα πράγματα τα
οδηγούν με πονηρό τρόπο με την λεγόμενη βαπτισματική ομολογία. Δηλαδή,
αναγνωρίζουν το βάπτισμα των αιρετικών ως έγκυρο και η ένωση γίνεται σε αυτή την
βάση χωρίς να το αντιλαμβάνεσθε. Έπειτα, με τους κοινούς εορτασμούς όπου
συμμετέχουν ορθόδοξοι και παπικοί, προτεστάντες, μονοφυσίτες καί όποιοι άλλοι
,σας συνηθίζουν να τους βλέπετε από τηλεοράσεως, διαδυκτίου ακόμη και στις
Εκκλησίες μαζί σε πολλές περιοχές της Ελλάδος και κυρίως στο εξωτερικό, οπότε
αμβλύνεται το ορθόδοξο αισθητήριό σας και δεν αντιδράτε. Βοά το διαδύκτιο με όλα
αυτά που γίνονται ένα μόλις χρόνο από την ψευτοκολυμβάρια Σύνοδο. Δυστυχώς
κρίνουμε τα πράγματα από το στενό εκκλησιαστικό μας περιβάλλον και όχι από αυτά
που γίνονται σε πανορθόδοξο επίπεδο. Μα, όταν η φωτιά θα φτάσει στην τοπική μας
Εκκλησία, διότι ήταν φυσικό σε μία Μητρόπολη όπου ποίμανε ο επίσκοπος
Αυγουστίνος τα πράγματα να μην είναι το ίδιο απροκάλυπτα όπως σε άλλες
Μητροπόλεις, δεν θα υπάρχουν περιθώρια αντίδρασης.
Πάντως,
η υπόθεση τώρα μυρίζει “μπαρούτι” και καθώς φαίνεταιτα τα πράγματα οδηγούνται
στην πόλωση. Και όπως στο στρατό τα γαλόνια δεν τα παίρνει κανείς μόνο στις
υπηρεσίες, στα γραφεία, αλλά δίδονται και σε καιρό πολέμου, και μάλιστα τότε
έχουν αξία, καθώς οι άνδρες διακρίνονται στις μάχες, έτσι και ο Γέρο-Μάξιμος
αποδείχθηκε μάχιμος στα δύσκολα! Σε μια ηλικία που οι περισσότεροι ψάχνουν
φροντίδα ο άξιος Γέροντας, προς τιμή του, βγήκε στον πνευματικό πόλεμο εναντίον
της αιρέσεως. Και αν υπάρχει κάτι ιδιαίτερα αξιοθαύμαστο στην προσωπικότητα του
γέροντα είναι η ειλικρίνεια των προθέσεών του και η παλικαριά του, σπάνια
χαρίσματα, τα οποία δεν βρίσκεις εύκολα σε αγάμους κληρικούς.
Ακούγαμε
τον τελευταίο καιρό κάτι περίεργα από ηγουμένους ότι δεν διακόπτουν το μνημόσυνο
για να μείνουν στην Εκκλησία και προβληματίζεται κανείς και λέγει δεν διάβασαν
ούτε εκκλησιαστική ιστορία; Άλλοι πάλι δεν ομιλούν καθόλου και διερωτάσαι μήπως
φταίει το πολύ ψάρι; Πάντως δεν υπάρχει σοβαρή αντίσταση στην αίρεση ούτε από το
Άγιον Όρος απ’ το οποίο περιμέναμε πολλά, ούτε και από τις άλλες μονές που είχαν
αγίους Γεροντάδες. Το άσχημο είναι ότι ούτε και στην Μητρόπολη Φλωρίνης όπου ο
π. Αυγουστίνος έκανε τόσες χειροτονίες δεν υπάρχουν τελικά σοβαρές αντιστάσεις.
Μάλιστα, ενώ τα πνευματικά τους αδέρφια παλεύουν, αυτοί με άνεση κάνουν χάζι
κρατώντας την “ησυχία” τους. Πάντως τα επιχειρήματά τους δείχνουν ότι στερούνται
πνευματικής διακρίσεως αφού το αποτέλεσμα είναι ο εφησυχασμός και η τελμάτωση
του αγώνα και τελικά η παράδοση στην αίρεση. Τί λόγο θα δώσουν στον Θεό εν ημέρα
Κρίσεως; Λυπούμαστε δε γι’ αυτό! Σαν να δεν μας συμβούλευε τόσα χρόνια ο
Γέροντας και σαν να είχαμε βουλομένα τα αυτιά μας. Πάντως, αν στους ελαχίστους
και μικρούς, μολονότι είμαστε αμαρτωλοί, ευαρεστηθεί ο Θεός και ενεργήσει η
Χάρις, προς τούτο ζητούμε τις προσευχές σας, δια της αντιλήψεως του Ιησού
Χριστού θα γίνει τέτοιος αγώνας που τα σχέδια των οικουμενιστών τελικά θα
ματαιωθούν. Ο αγώνας όμως χρειάζεται εθελοντές! Η στρατευομένη Εκκλησία σαλπίζει
εγερτήριο σάλπισμα για μάχη. Ω! Θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυριού μη δειλιάτε!
Βγήτε στην μάχη, μαζί μας, στο πλευρό μας, πολεμά ό Ίδιος ο Κύριος, η Υπέρμαχος
Στρατηγός, η Κυρία Θεοτόκος, τα τάγματα των Ουρανίων Δυνάμεων, ο Ταξιάρχης
Μιχαήλ, όλοι οι άγιοι, Μάρτυρες, Ομολογητές, Προφήτες, Πατριάρχες, Δίκαιοι,
Απόστολοι, Πατέρες,Όσιοι. Όλη η θριαμβεύουσα Εκκλησία βρίσκεται στο πόδι γι’
αυτό τον τελαυταίο πόλεμο! Μή πτοείσθε! Θαρσείτε! Το εσφαγμένο αρνίο «εξήλθε
νικών και ίνα νικήσει»! Καλούνται όλοι οι αδελφοί μας μικροί και μεγάλοι, άνδρες
και γυναίκες, πρόσωπα που ο Θεός μας αξιώσε να διακονήσουμε προσωπικά ως ιερείς
κλείστε τα αυτιά σας στις ψευτο-ευλαβείς αιτιάσεις όσων συμπορεύονται με τον
Οικουμενισμό. Ο αγώνας ξεκίνησε η καθοριστική μάχη επίκειτε. Ή βγαίνουμε στην
μάχη ή χάνουμε την αγία μας Ορθοδοξία, λοιπόν ή τώρα ή ποτέ!
Να
ζήσεις Γέρο-Μάξιμε είσαι παλικάρι,
τώρα
στα γεράματα βγήκες για γυμνάσματα και έδραξες στεφάνι.
Φάνηκες
αντάξιος του ομώνυμού σου Ομολογητή Μεγάλου αγίου Πατέρα
διόλου
δεν ελησμόνησες παρακαταθήκη ιερά του πνευματικού σου πατέρα!
Παράσημο
ομολογιακό η παύσις η ηγουμενική στα γέρικά σου στήθη
σε
καθιστά στους χριαστιανούς παράδειγμα αληθινό, σε βγάζει απ’ την
λήθη.
Τα
λόγια του ιεροκήρυκα στον άμβωνα είναι εύκολα μα οι πράξεις θέλουν κότσια
γι’
αυτό ποτέ δεν έστεργες να μπεις σε οικουμενιστικά καρότσια.
Γέροντα
η στάσις σου η σθεναρά ενάντια στον Οικουμενισμό εις τας δυσμάς του
βίου
προκάλεσε
στόματα απύλωτα διότι δεν οικιοποιήθηκες βλέψεις τας παπικάς του δίκερου
θηρίου!
Σάλλιαγκοι
καλαμαράδες γλύφουν μήτρα και παπάδες είναι και πολυλογάδες
γι’
αυτό την φλυαρία τους σαν ακούσεις πρόσεξε μην υπακούσης νοιάζονται για
τεμενάδες!
Στεντόρια
ακούγεται φωνή· «εμπρός, εμπρός, πιστοί βγήτε στην μάχη».
Δεν
είναι άνθρωπος που καλεί, κέλευσμα είναι, προσταγή, Θεάνθρωπου
Στρατάρχη!
Σαν
θέλετε δόξα θεϊκή, Πνεύματος Αγίου μετοχή και άφθαρτη κληρονομία
Ποσώς
μην δειλιάσετε σε τούτη την εκκλησιαστική παρανομία.
Δεν
είναι πάντοτε πρόσφορος καιρός ειρήνης, νηνεμίας,
υπήρξανε
διαστήματα πειρασμικά αιφνίδια αλλά και εξ απήνης ομολογίας.
Νομίζετε
ότι είναι καιρός σαν τα στερνά, τα εύθυμα, τα χρόνια;
Καθόλου
δεν λογιάζετε αιώνες τώρα δάκρυα, αίματα, κορμιά σορούς καμνιόνια;
Χρόνια
πολλά κουράστηκα ν’ αντιλαβάνομαι λόγια ψεύτικα, μετάνοιες μεγάλες
σαν
θάψαμε τον Γέροντα γρήγορα διαπίστωσα ό,τι οι επιδιώξεις ήταν
άλλες!
Γέροντα
δώσε την ευχή, τούτη την ώρα την στερνή, να μην βρεθώ της Πίστεως
επιλήσμων
τρέχοντας
πίσω από δόξα και κτήματα αντί της Παραδόσεως ενώ υποσχέθηκα να μείνω
ακτήμων!
Εσύ
δεν ήσουν Γέροντα που μου ‘λεγες εις την Μονήν να κάτσω,
όμως
δεν έβλεπες μακριά για όλα ετούτα τα παιδιά που μου ‘ρχεται να
κλάψω.
Στου
Οικουμενισμού την αγκαλιά μπήκαν τώρα για καλά και πώς να ησυχάσω;
Τους
αδελφούς μου τους καλούς τους θεωρούσα για φρουρούς και πως να μη
στενάξω;
Θεέ
μου δώσε μου φτερά να πετάξω μακριά δεν αντέχει άλλο πόνο η καρδιά
τούτη
την αποκοτιά να κόβουμε τις ρίζες μας με την φτηνή ψευτιά!
Τα
δάκρυά μου γίνανε κρουνός τους πήρε όλους ο συρμός
βρήκανε
και δικαιολογίες , μάνα μου κάτι αερολογίες, μπροστά τους τώρα βρίσκεται
κρημνός!
Άγιε
Γρηγόριε παλαμά, πρόσεξε καλά, αν αφήσεις τα παιδιά σε τούτη την βρόμικη
ποδιά
να
προσκυνάνε με φιλιά προδοτικά και άχαρα του Πάπα την πατημασιά,
το
καντήλι θα σου σβήσω στην μικρή μου εκκλησιά και κερί και δεν θα σου στήσω,
ώσπου
να τα καλέσεις πάλι στην Παράδοση την Ιερά, τότε ναό δικό σου μεγάλο θα σου
κτίσω!
Και
όταν θα ΄ρθει η ώρα η καλή στον Κύριο ν’ αποδημήσει η αγία σου ψυχή
μην
θεωρήσεις αμετανόητη όποια ακαταστασία, προπέτεια, ανυπακοή και δεν προσάξεις
την ευχή!
Προσκύνησε
τον Δεσπότη μας Χριστό, την Παναγία μας και όλους τους αγίους
και
ζήτησε απ’ τον Γέροντα να μας κρατά μέχρι να τον συναντήσουμε
οσίους!
Υϊκώς
έγραψα ο ελάχιστος εν Ιερομονάχοις Αρχιμανδρίτης Παΐσιος Παπαδόπουλος ο
και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά Φιλώτα και το
αφιερώνουμε στον Γέροντα Μάξιμο Καραβάτον Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίας
Παρασκευής Μηλοχωρίου όλοι όσοι κρατούμε επάλξεις στον αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο
και Ειρήνη!
