«Εκκλησιαστική Παράδοσις»
11-12/1982
«Κ.Γ.Ο»
12/1982
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Πέμπτη 24 Αυγούστου 2017
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΔΡΑΣ ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟ ΠΙΕΤΡΟ ΠΑΡΟΛΙΝ
Με τον Γραμματέα του Κράτους της Αγίας Έδρας Καρδινάλιο Πιέτρο Παρολίν είχε συνάντηση στις 22 Αυγούστου 2017 στην Πατριαρχική και Συνοδική κατοικία της Ιεράς Μονής Αγίου Δανιήλ Μόσχας ο Αγιώτατος Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών κ.κ. Κύριλλος.
Από την πλευρά της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας επίσης συμμετείχαν ο Αποστολικός Νούντσιος στη Ρωσική Ομοσπονδία Αρχιεπίσκοπος Τσελεστίνο Μιλγιόρε, στέλεχος της Γραμματείας του Κράτους της Αγίας Έδρας ο μονσενιόρ Βισβάλντας Κουλμπόκας, ο Α’ Γραμματέας της Αποστολικής Νουντσιατούρας στη Ρωσία μονσενιόρ Αίρβιν Λένγκελ.
Από την πλευρά του Πατριαρχείου Μόσχας συμμετείχαν ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων, ο Αναπληρωτής Πρόεδρος του ΤΕΕΣ Αρχιμανδρίτη Φιλάρετος Μπουλέκοφ, ο Ιερομόναχος Στέφανος Ηγκούμνοφ, Γραμματέας του ΤΕΕΣ επί διαχριστιανικών σχέσεων, στέλεχος του ΤΕΕΣ ο Ιερέας Αλέξιος Ντίκαρεφ.
Καλωσορίζων τον υψηλό προσκεκλημένο ο Πατριάρχης Κύριλλος τόνισε ότι η πρώτη επίσημη επίσκεψη του Γραμματέως του Κράτους του Βατικανού στη Ρωσία επιβεβαιώνει την «ανάπτυξη σχέσεων μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Αγίας Έδρας».
«Αλλά με τη μεγαλύτερη ικανοποίηση να επισημάνω την πρόοδο των διεκκλησιστικών μας σχέσεων, ανέφερε ο Αγιώτατος Πατριάρχης Κύριλλος και πρόσθεσε, ότι η συνεργασία μεταξύ της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και της Αγίας Έδρας προωθήθηκε σημαντικά μετά τη συνάντηση του Πατριάρχη Μόσχας με τον Πάπα Ρώμης Φραγκίσκο στην Αβάνα. «Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει την έναρξη πράγματι νέας φάσεως στις σχέσεις μας, γεμάτης πάρα πολύ σπουδαίες εκδηλώσεις. Τούτο κατέστη εφικτό χάρις στη συνεννόηση, την οποία πετύχαμε στην Αβάνα επί πολλών προβλημάτων της σημερινής εποχής. Αυτή η εγγύτητα των θέσεων μᾶς δίδει ευκαιρία να χαράξουμε τα σχετικά σχέδια και να τα γεμίσουμε με πραγματικό περιεχόμενο».
Η σημαντικότερη απ΄όλες τις εκδηλώσεις, οι οποίες επακολούθησαν ήταν, σύμφωνα με τον Πατριάρχη Κύριλλο, η μεταφορά των τιμίων λειψάνων του Αγίου Νικολάου από την Ιταλία στη Ρωσία. «Ποτέ δεν έχει συμβεί σε τόσο σχετικά σύντομο διάστημα, σ’ένα δίμηνο δηλαδή, ώστε τόσοι πιστοί να έλθουν σε επαφή με το ιερό αυτό, όπως το ζήσαμε με την περίπτωση με τα τιμία λείψανα του Αγίου Νικολάου». Κατά τον Προκαθήμενο της Ρωσικής Εκκλησίας πάρα πολλοί σκεπτικιστές συγκλονίστηκαν με το συμβάν, διότι οι άνθρωποι του ΚΑ’ αιώνα και με διάφορο κοινωνικό υπόβαθρο, από τον Πρόεδρο μέχρι τον τελευταίο εργάτη, περίμεναν 6,8,10 ώρες για να προσκυνήσουν το τιμίο λείψανο.
Από 21 Μαΐου έως 28 Ιουλίου, δηλαδή το διάστημα φιλοξενίας των λειψάνων στη Ρωσία, το ιερό αυτό το προσκύνησαν περισσότεροι από 2,3 εκ. πιστοί. Ο Αγιώτατος Πατριάρχης Κύριλλος τόνισε επίσης σημαντική συμβολή των εθελοντών, οι οποίοι εξυπηρετούσαν τους ανθρώπους. Επηρεάσθησαν όλοι με το γεγονός, το οποίο άγγιξε «τις καρδιές και τα μυαλά των ανθρώπων».
«Την ώρα του αποχαιρετισμού των τιμίων λειψάνων του Αγίου Νικολάου στην Αγία Πετρούπολη, αναφερόμενος στους ανθρώπους τους τόνισα, ότι ουδεμία διπλωματία, ούτε εκκλησιαστική, αλλά ούτε και κοσμική, δύναται να προσφέρει τόσο στις σχέσεις μεταξύ του Ρωμαιοκαθολικού κόσμου και της Ορθοδοξίας, όσο προσέφερε ο Άγιος Νικόλαος» υπογράμμισε ο Αγιώτατος Πατριάρχης Κύριλλος και συνέχισε, ζήσαμε τη ζωντανή παράδοση της πρώτης χιλιετίας. Το κοινό ιερό κειμήλιο της Ανατολής και της Δύσεως, όχι ένα αρχαιολογικό αντικείμενο, αλλά ένα αυθεντικό ιερό κειμήλιο προσελκύει χιλιάδες ανθρώπους. Αυτό το γεγονός είναι πράγματι μοναδικό. Αποτελεί πάρα πολύ φωτεινή και λαμπρή σελίδα στην ιστορία σχέσεων μεταξύ των Εκκλησιών μας. Αυτές είναι πράγματι οι πνευματικές συνέπειες της συναντήσεως στην Αβάνα».
Ο Προκαθήμενος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας ακόμη τόνισε τη συμφωνία, η οποία επιτεύχθη στην Αβάνα σχετικά με τη θέση στο θέμα της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής, όπου οι χριστιανοί υφίστανται διώξεις. «Η Εκκλησία μας λαμβάνει ενεργό μέρος στην ανθρωπιστική υποστήριξη των δεινοπαθούντων πληθυσμών στη Συρία και σε λοιπές χώρες της Μέσης Ανατολής. Στο έργο αυτό είναι σημαντικό να έχουμε ευρύτερη υποστήριξη ολόκληρης της χριστιανικής κοινότητας».
Ο Προκαθήμενος της Ρωσικής Εκκλησίας υπενθύμισε ότι αμέσως μετά τη συνάντηση στην Αβάνα, τον Απρίλιο 2016 η κοινή ομάδα εργασίας της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και της Ρωμαιοκαθολική Εκκλησίας μετέβη στη Συρία και το Λίβανο. «Φρονώ ότι με τη συνεργασία σε αυτό τον τομέα, θα καταβάλουμε προσπάθειες να επεξεργασθούμε βάση για τα κοινά προγράμματα, τα οποία έχουν σχέση με την υποστήιξη όσων υποφέρουν από τις επιπτώσεις των τραγικών εχθροπραξιών στη Μέση Ανατολή. Στη Ρωσία υπαρχει δυνατότητα συνεργασίας προς στήριξη του πληθυσμού της Συρίας χάρις στην Ομάδα Εργασίας, η οποία συγκροτήθηκε το 2017 από το Συμβούλιο Συνεργασίας με τα Θρησκευτικά Σωματεία παρά τον Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας».
Κατά τη διάρκεια της συναντήσεως ο Αγιώτατος Πατριάρχης Κύριλλος και ο Γραμματέας του Κράτους της Αγίας Έδρας Καρδινάλιος Π. Παρολίν συνεζήτησαν την κατάσταση στην Ουκρανία. Σύμφωνα με τον Αγιώτατο κ. Κύριλλο, η Εκκλησία οφείλει να συμβάλει στη συμφιλίωση και όχι να εμπλακεί στη σύγκρουση: «Η Εκκλησία είναι αδύνατο να διαδραματίσει ένα άλλο ρόλο από εκείνου του ειρηνοποιού, όταν οι άνθρωποι ευρίσκονται σε σύγκρουση μεταξύ τους». Ο κ. Κύριλλος υπογράμμισε ότι αυτή είναι η θέση αρχής της Εκκλησίας, την οποία ακολουθεί η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανάις του Πατριαρχείου Μόσχας στη σύγχρονη Ουκρανία. «Παρα πολύ άνθρωποι με μεγάλη ευγνωμοσύνη δέχονται το ειρηνευτικό ρόλο της Εκκλησίας. Με ικανοποίηση διαπιστώνουμε την εγγύτητα των θέσεων των Εκκλησιών μας στο θέμα του ρόλου της Εκκλησίας στη σύγκρουση στην Ουκρανία».
Από την πλευρά του ο Γραμματέας του Κράτους του Βατκανού Καρδινάλιος Π. Παρολίν διαβίβασε στον Προκαθήμενο της Ρωσικής Εκκλησίας χαιρετισμό του Πάπα Φραγκίσκου και εξέφρασε την ελπίδα για την περαιτέρω ανάπτυξη σχέσεων μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
«Βλέπουμε ότι η συνάντηση στην Αβάνα, όπως ήδη αναφέρατε, αποτέλεσε αρχή μιας νέας φάσεως στις σχέσεις μεταξύ των Εκκλησιών μας, δίδοντάς τες νέα ώθηση», είπε ο Π. Παρολίν. Σύμφωνα με αυτόν η μεταφορά των τιμίων λειψάνων του Αγίου Νικολάου στη Ρωσία, για την οποία ο Αγιώτατος Πατριάρχης Κύριλλος και ο Πάπας Ρώμης Φραγκίσκος συμφώνησαν κατά τη συνάντηση στην Αβάνα τον Φεβρουάριο 2016, επηρέασε τα μέγιστα τις σχέσεις μεταξύ των δύο Εκκλησιών. «Αυτό το γεγονός επιταχύνει την κίνησή μας προς τα εμπρός στις σχέσεις μας. Με χαρά άκουσα για το πόσο σημαντικό ήταν και πως το δέχθηκε η Ρωσική Εκκλησία. Χαίρομαι και για τα αποτελέσματά του. Μπορούμε να πούμε ότι ένα από τα αποτελέσματα είναι μια νέα ατμόσφαιρα, η οποία μᾶς επιτρέπει να επικοινωνούμε και να προχωρήσουμε μπροστά».
Ο Καρδινάλιος Παρολίν τόνισε τις συντονισμένες θέσεις του Βατικανού και της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας στο θέμα της Μέσης Ανατολής, τονίζοντας ότι η δεινή κατάσταση, στην οποία περιήλθαν οι εκεί χριστιανοί και άλλες θρησκευτικές μειονότητες οφείλει να εγείρει συνειδήσεις παγκοσμίως, ενώ οι Εκκλησίες να προσφέρουν στη βελτίωση της ανθρωπιστικής καταστάσεως.
Σχετικά με την Ουκρανία ο εκπρόσωπος της Αγίας Έδρας δέχθηκε ότι οι τοπικές Εκκλησίες πρέπει να προσφέρουν στην ειρήνευση, συμβάλλοντας με κάθε τρόπο στην αποκατάσταση της ειρήνης και πολιτικής ομόνοιας στη χώρα.
25ο Διεθνές Συνέδριο Ορθόδοξης Πνευματικότητας στην οικουμενιστική μεικτή και διομολογιακή μοναστική κοινότητα του Μπόζε της Ιταλίας
25o
Διεθνές Οικουμενι(στι)κό Συνέδριο Ορθόδοξης Πνευματικότητας στο μοναστήρι του
Bose της Ιταλίας στις 6-9 Σεπτεμβρίου του 2017
με θέμα: «Το δώρο της Φιλοξενίας»
.
Στο φετινό
συνέδριο θα λάβουν μέρος με εισηγήσεις ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, ο Πάπας και
Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρος, ο Ηγούμενος της Σιμωνόπετρας Αγίου Όρους
Ελισσαίος, αλλά και καθηγητές του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ
Χρυσόστομος Σταμούλης και Φώτιος Ιωαννίδης κ.α .
* Δείτε το
αναλυτικό πρόγραμμα του Συνεδρίου.
XXV
Convegno ecumenico internazionale di spiritualità ortodossa
IL DONO DELL'OSPITALITÁ
Monastero di Bose, 6-9 settembre 2017
in collaborazione con le Chiese ortodosse
IL DONO DELL'OSPITALITÁ
Monastero di Bose, 6-9 settembre 2017
in collaborazione con le Chiese ortodosse
Vanto
dei cristiani è l’accoglienza dei forestieri e la compassione verso di
loro.
Vanto e salvezza dei cristiani è avere sempre come commensali alla propria tavola poveri, orfani e forestieri, poiché da una tale casa Cristo non si allontanerà mai!
Vanto e salvezza dei cristiani è avere sempre come commensali alla propria tavola poveri, orfani e forestieri, poiché da una tale casa Cristo non si allontanerà mai!
Sant᾽Efrem
il Siro
Mercoledì
6 Settembre
Ospitare
l’umanità in una terra abitabile
Prolusione di Sua Santità ✠ Bartholomeos I Arcivescovo di Costantinopoli e Patriarca Ecumenico
Prolusione di Sua Santità ✠ Bartholomeos I Arcivescovo di Costantinopoli e Patriarca Ecumenico
“Ero
straniero e mi avete accolto” (Mt 25,35)
Enzo Bianchi, Fondatore di Bose
Enzo Bianchi, Fondatore di Bose
Discernere la benedizione dello straniero
Sua Beatitudine ✠ Theodoros II Patriarca di Alessandria e di tutta l’Africa
ore
15.30
“Dammi
quello Straniero che ha accolto stranieri” (Triodion, Sabato santo). Per una
teologia dell’ospitalitàChrysostomos
Stamoulis,
Università Aristotele, Thessaloniki
“Non abbiamo una città permanente, ma cerchiamo quella futura” (Eb 13,14): xenitéia e philoxenía nella tradizione ortodossaMarcus Plested, Marquette University, Milwaukee WI
Theía
philoxenía. L’ospitalità di Abramo nella teologia patristica:
ospitalità di Dio come fondamento dell’interazione tra il divino e l’umano.Peter Mikhailov, St Tikhon University, Mosca
ospitalità di Dio come fondamento dell’interazione tra il divino e l’umano.Peter Mikhailov, St Tikhon University, Mosca
Giovedì 7 Settembre
L’ascesi della xenitéia in Giovanni ClimacoJustin Sinaitis, Monastero di Santa Caterina del Monte Sinai
ore
15.30
Ospiti
e stranieri: l’emigrazione russa incontra contesti nuoviNadia Kizenko,
University at Albany, New York
Ospitalità come opera spirituale. Paisij Veličkovskij e la sua comunità multietnicaAnna Briskina-Müller, Martin-Luther-University Halle-Wittenberg
L’ospitalità nel monastero athonita di Iviron, crocevia di diverse tradizioni spirituali ortodosse Giorgi Zviadadze, Accademia teologica, Tbilisi
Venerdì 8 Settembre
Divina
Liturgia ortodossa – Divine Liturgy
ore
9.00
Il
sacramento dell’ospite. Accoglienza e comunione nella comprensione
liturgiaPaul
Meyendorff,
Saint Vladimir’s Orthodox Theological Seminary, Crestwood NY
Ospitalità
eucaristica: un’analisi fenomenologica della recente teologia
ortodossaRadu Bordeianu,
Duquesne University Pittsburgh, PA
ore
15.30
Lo
strannik e lo straniero nella tradizione ortodossa russaVera Shevzov,
Smith College, Northampton, MA
Sabato
9 Settembre
“Non
dimenticate l’ospitalità” (Eb
13,2).
L’ospitalità nella tradizione del monachesimo russoIgumeno Iosif
(Krjukov), Podvor’e
del monastero di Valaam, Mosca
Conclusioni
Michel Van Parys, Monastero di Chevetogne
Michel Van Parys, Monastero di Chevetogne
Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ
«Ὁ Ἑλύττης, ὁ γνωστός ποιητής, ἒχει γράψει πώς «Ἂν κάποιος διαλύση τήν Ἑλλάδα, θά μείνουν, μιά ἑλιά, ἓνα ἀμπέλι καί ἓνα καράβι, πρᾶγμα πού σημαίνει πώς μέ μιά ἑλιά, ἓνα ἀμπέλι καί ἓνα καράβι τήν ξαναφτιάχνεις»Ὡραία, πράγματι, ἡ εἰκόνα πού μᾶς δίνει. Ὃμως, μαζί μέ τήν Ἑλιά, τό Ἀμπέλι καί τό Καράβι, πού ἀποτελοῦν τήν ὑλική ὑπόσταση, θά ἒπρεπε νά συμπεριλάβη καί ἓνα ΞΩΚΚΛΗΣΙ, μιά ἀνυπέρβλητη Ἱστορία καί μιά τέλεια Γλῶσσα, στοιχεῖα ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ γιά τήν ξαναδημιουργία τῆς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ Ἑλλάδος, διότι αὐτά ἀποτελοῦν τό σταθερό ὑπόβαθρο γιά νά στηριχθῆ ἡ ὃποια ὑλική ἀναγέννησις τῆς Ἑλλάδος.»
π.Ευθύμιος Μπαρδάκας
Τά χρόνια στά ὁποῖα ζοῦμε, χρόνια δύσκολα καί γεμᾶτα ἂγχη, προβληματισμούς καί φοβίες, τόν ἂνθρωπο πού θέλει νά σκέπτεται καί ὂχι ἁπλῶς νά παρατηρῆ, τόν ὁδηγοῦν πολύ κοντά στό νά ξαναβρῆ μέσα του τήν ἀλήθεια καί νά ἀντιληφθῆ πώς ὁ δρόμος τόν ὁποῖον ἠκολούθησε καί συνεχίζει νά ἀκολουθῆ μέχρι σήμερον ἡ ἀνθρωπότης, εἶναι ὁ δρόμος ὁ ἀντίθετος ἀπό αὐτόν τόν ὁποῖον, στόν γνωστό μῦθο, ἐπέλεξε ὁ Ἡρακλῆς, ὃταν εὑρέθη στό σταυροδρόμι τῆς ἀρετῆς καί τῆς κακίας.Ἡ ἀέναη πάλη μεταξύ σκότους καί φωτός, ἒχει λάβει μεγάλες διαστάσεις.Ὑπάρχει γύρω μας ἓνα τεράστιο πλῆθος ἀνθρώπων, σέ ὃλες τίς χῶρες τῆς γῆς, οἱ ὁποῖοι κυκλοφοροῦν χωρίς χαμόγελο, χωρίς ἐλπίδα καί μέ τό κεφάλι σκυφτό, θύματα τῆς «κρίσεως» ὃπως συνηθίζομε νά λέμε, ἐννοῶντας κυρίως τήν πολύ μεγάλη οἰκονομική στενότητα τήν ὁποίαν αἰσθανόμεθα ὃλοι.Ἡ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ, ὁμως, κρίση, ἡ πλέον ἐπικίνδυνη καί ἐφιαλτική εἶναι ἡ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ἀπογύμνωση τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν.Οἱ πραγματικά σκεπτόμενοι ἂνθρωποι, καί κυρίως οἱ πιό μεγάλοι στήν ἡλικία, ἒχοντας περάσει καί ἀπό περιόδους μέ ἀκόμα πιό μεγάλες δυσκολίες ἀπό τίς σημερινές, θυμοῦνται πώς τότε, στά μαῦρα χρόνια πού ἀκολούθησαν τήν τραγική γιά τήν Πατρίδα μας περίοδο 1940-1949, ὁ Λαός μας, Λαός ἐργατικός, φιλότιμος καί γεμᾶτος ἀγωνιστικότητα, πάλεψε σκληρά καί κατώρθωσε νά ὀρθοπατήση καί πάλι.
Τότε, ὃμως, ὑπῆρχαν καί κάποιες ἂλλες παράμετροι πού, δυστυχῶς, στά χρόνια πού πέρασαν,κάτω ἀπό ξενόφερτες ὓπουλες ἐπιρροές, λησμονήθηκαν καί ξέφτισαν.Ἡ Πίστη μας, ἡ Οἰκογένεια, καί τά ἱδανικά μας ὡς Λαοῦ, εἶχαν ὡς ἀποτέλεσμα τήν ψυχική στήριξη στήν σκληρή προσπάθεια τοῦ ΠΑΝΑΞΙΟΥ Λαοῦ μας. Καί αὐτά τά πολύ σημαντικά «ὃπλα», λείπουν σήμερα.Καί τότε ὑπῆρχε μετανάστευσις (πολύ μεγαλύτερη τῆς σημερινῆς) καί τότε ὑπῆρχε ἒλλειψις βασικῶν μέσων έπιβιώσεως,καί τότε τό μέλλον τῶν νέων ἀνθρώπων φάνταζε ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ,ὃμως,μέ στήριγμα τήν Ὀρθοδοξία, τήν Οἰκογένεια καί τά Ἰδανικά μας, δέν περνοῦσε κἂν ἀπό τό μυαλό τοῦ Ἓλληνος ἡ λέξις «αὐτοκτονία», ἢ «ναρκωτικά».Καί τοῦτο διότι, μή ἒχοντες «μπολιασθεῖ» ἀπό τόν ξενόφερτο τρόπο ζωῆς,τόν γεμᾶτο ΠΛΑΣΤΗ εὐδαιμονία, ὁ Λαός μας ἀγνοοῦσε τήν…«μόδα», καί τόν ὑπερκαταναλωτισμό, καί ἐστράφη στόν ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ πού τοῦ χάρισε ὁ Πανάγαθος, δηλαδή στήν γῆ του, τήν θάλασσά του καί τά μαντριά του καί κάνοντας κάθε πρωΐ τόν Σταυρό του, ριχνόταν στήν μάχη τῆς ἐπιβιώσεως καί τῆς προκοπῆς, ἒξω, ἐκεῖ στήν ὓπαιθρο Χώρα, πού σήμερα μέ ὓπουλους τρόπους κατώρθωσαν νά τήν ἐρημώσουν οἱ παντεῖες σκοτεινές δυνάμεις.Ὁ Ἑλύττης, ὁ γνωστός ποιητής, ἒχει γράψει πώς «Ἂν κάποιος διαλύση τήν Ἑλλάδα, θά μείνουν, μιά ἑλιά, ἓνα ἀμπέλι καί ἓνα καράβι, πρᾶγμα πού σημαίνει πώς μέ μιά ἑλιά,ἓνα ἀμπέλι καί ἓνα καράβι τήν ξαναφτιάχνεις»Ὡραία, πράγματι, ἡ εἰκόνα πού μᾶς δίνει. Ὃμως, μαζί μέ τήν Ἑλιά, τό Ἀμπέλι καί τό Καράβι, πού ἀποτελοῦν τήν ὑλική ὑπόσταση, θά ἒπρεπε νά συμπεριλάβη καί ἓνα ΞΩΚΚΛΗΣΙ,μιά ἀνυπέρβλητη Ἱστορία καί μιά τέλεια γλῶσσα, στοιχεῖα ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ γιά τήν ξαναδημιουργία τῆς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ Ἑλλάδος,διότι αὐτά ἀποτελοῦν τό σταθερό ὑπόβαθρο γιά νά στηριχθῆ ἡ ὃποια ὑλική ἀναγέννησις τῆς Ἑλλάδος.Γίναμε ἂπληστοι,ἂκρως καταναλωτικοί,φιλάργυροι,ὑλισταί καί λάτρεις τοῦ «μαμωνᾶ», καί ξεκοπήκαμε ἀπό τήν Ὀρθοδοξία, τήν Παράδοσή μας καί χάσαμε τό «ΓΝΩΘΙ Σ’ΑΥΤΟΝ»Ζηλέψαμε ξένα πρότυπα, κενά, λαμπερά μέν ἀλλά «τενεκεδένια» εἲδωλα καί θελήσαμε νά ἀντιγράψωμε «μαϊμουδίζοντας» ἓναν τρόπο καί ἓναν ρυθμό ζωῆς ἐντελῶς ξένον πρός τίς καταβολές μας, ἀφήνοντας τήν γῆ,τό μαντρί καί τήν ψαρόβαρκα,ἀλλά καί τό ἂναμμα ἑνός κεριοῦ μπρός στήν Εἰκόνα τῆς Παναγίας μας….!Ἀκούσαμε τίς ὓπουλες φωνές τῶν «σειρήνων» καί ρίξαμε τό καράβι μας στά βράχια…!Καί τό πιό κακό ὃλων,δέν δὠσαμε στά νεαρά παιδιά τά «ἀντισώματα» πού ἦταν ἀπαραίτητα γιά νά ἀντιμετωπίσουν τήν εἰσβολή τῶν ὓπουλων,ξενόφερτων ιδεολογημάτων,πού εἰσέβαλαν βιαίως συνοδευόμενα ἀπό «οὐσίες», σαρκολατρεία, παγανιστικές θεωρίες, ἒλλειψη ἰδανικῶν καί λατρεία τῆς…«μόδας»…!Αὐτά ἒρχονται στό μυαλό τοῦ πραγματικά σκεπτομένου ἀνθρώπου καί μένει στά χείλη του ἡ πικρή γεύση τῆς ἀποτυχίας στόν τομέα τῆς παροχῆς τοῦ καλοῦ παραδείγματος στά βλαστάρια τοῦ Λαοῦ μας…!Ἡ «οικονομική κρίση»,φτιαχτή καί κατευθυνόμενη ἀπό οἰκουμενιστικά καί παγκοσμιοποιητικά κέντρα ἐξουσίας, ἀργά ἢ γρήγορα θά περάση.Φθάνει, ὃμως, αὐτό;Ποία Κοινωνία θά δημιουργηθῆ;Μέ νομιμοποιημένη τήν παιδεραστεία, μέ «γάμους» ὁμοφυλοφίλων, μέ ἀθεΐα, χωρίς παραδόσεις, χωρίς ἱστορία,χωρίς ἰδανικά, κάποιοι προσπαθοῦν νά δημιουργήσουν μία «γκρίζα» μᾶζα ἀνθρώπων χωρίς ἐσωτερικότητα, ἰσοπεδωμένη καί λουσμένη στό σκοτάδι τῶν δυνάμεων τοῦ κακοῦ.Καί ὃμως…!Ὃλες τους οἱ προσπάθειες θά πέσουν στό κενό. Δέν εἶναι, ἐξ ἂλλου, ἡ πρώτη φορά πού φθάσαμε σ’ αύτό τό σημεῖο. Καί ΠΑΝΤΟΤΕ,παρά τίς «φιλότιμες» προσπάθειες τῶν ἐπιβούλων, «φίλων» καί «συμμάχων» μας, ἡ Ἑλλάδα μας, κατώρθωνε, ὂχι μόνον νά ἐπιβιώνη ἀλά καί νά προοδεύη.Ὃλη ἡ Ἑλλάδα εἶναι σπαρμένη ἀπό Ἐκκλησίες μέχρι ξωκκλήσια, πού ἒγιναν πάντοτε,σέ ΠΟΛΥ δύσκολα χρόνια πού ὁ Λαός μας,μετά τήν,κατά καιρούς, ΟΛΙΚΗ του καταστροφή,πάλευε γιά προκοπή.Καί οἱ καμπάνες, ἀργυρόηχη λαλιά πού σήμερα κάποιους…ἐνωχλεῖ καί καταργρήθηκε, καλοῦσαν τούς Ἓλληνες γιά μιά προσευχή,γιά μιά ἱκεσία, γιά μιά ἐπικοιωνία μέ τήν «τῆς Ἑλλάδος ἁπάσης πρόμαχο».Καί ἐκεῖ,εὓρισκε ὁ κατάκοπος, σκληρά ἐργαζομενος Λαός μας, τήν νέα δύναμη νά συνεχίση, εὓρισκε τήν ΕΛΠΙΔΑ, εὓρισκε τόν τρόπο νά ἀνανεώση τίς δυνάμεις του καί νά αὐξήση τήν άγωνιστικότητά του.Καί τότε ὑπῆρχαν ἡγεσίες πού δέν κοίταζαν πάντοτε τό καλό τῆς Πατρίδος μας,καί τότε ὑπῆρχαν οἱ «μαυραγορίτες» («λαμόγια» στἠν σημερινή ἒκφραση) καί τότε ὑπῆρχαν οἱ ἀδικίες, τά ἐμπόδια καί οἱ διάφορες προπαγάνδες, ἀλλά ὂλα ξεπερνιῶνταν μέ μία Προσευχή πού ἒβγαινε ἀπό τήν καρδιά τοῦ καταϊδρωμένου ἀπό τόν ἀγώνα τῆς βιοπάλης Ἓλληνος.Τά νέα παιδιά,πού δέν ἒζησαν τίς δυσκολίες ἐκεῖνες,δέν μποροῦν νά κατανοήσουν,ἲσως,αὐτά πού λέμε.Ὃμως, γιά τό φαινόμενο αὐτό, φταῖμε ΕΜΕΙΣ,οἱ πιό μεγάλοι,πού δέν μπορέσαμε νά σταθοῦμε ἀπέναντί τους ἂξια παραδείγματα,ἀλλά, παρασυρμένοι ἀπό ξενόφερτα ἰδεολογήματα, τά ἀφήσαμε χωρίς ἠθικές παρακαταθῆκες.Οἱ «γονεῖς», μέ τόν τρόπο ζωῆς πού, σταδιακά,ἀκολούθησαν, ἒδωσαν παραδείγματα ΜΟΝΟΝ γιά τό πῶς θά ἀποκτηθοῦν χρήματα,γιά τό πῶς θά πλουτήσουν ἀδικῶντας τούς ἂλλους, γιά τό πῶς θά θέσουν τό συμφέρον τους πάνω ἀπό τό συμφέρον τῶν ἂλλων, γιά τό πῶς ΔΕΝ θά σέβωνται τά ἂσπρα μαλλιά, γιά τό πῶς ΔΕΝ θά λογαριάζουν Ἰδανικά καί Παραδόσεις καί ἒτσι, «κατώρθωσαν» νά τούς ἀπορρίψουν οἱ νέες γενιές καί νά μή θεωροῦν τίς συμβουλές τους (ὃταν ΠΟΛΥ ἀργά ἀποφάσιζαν νά τίς προσφέρουν) ὡς ἂξιες νά ἀκολουθηθοῦν.Τοῦτες οἱ γραμμές,γράφονται μέ ΠΛΗΡΗ γνώση τοῦ τί γίνεται σήμερα,τοῦ ποῖες δυσκολίες ἀντωμετωπίζονται ἀπό τίς οἰκογένειες,καί τοῦ ὃ,τι εὑρισκόμεθα στό κέντρο μιᾶς ΟΛΟΜΕΤΩΠΗΣ ἐπιθέσεως τῶν ἐχθρῶν τῆς Ἑλληνορθοδοξίας, μέ σκοπό τήν ἀπώλεια τῆς ΕΛΠΙΔΟΣ.Καί αὐτός εἶναι ὁ ΜΕΓΙΣΤΟΣ κίνδυνος.Ἡ ἀπώλεια τῆς ΕΛΠΙΔΟΣ.Ἐκεῖ «στοχεύουν» οἱ παγκοσμιοποιηταί, δηλαδή στόν ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟ ἐσωτερικό κόσμο τοῦ Ἒλληνος, προσπαθῶντας νά «ξερριζώσουν» κάθε τί τό καλό.Καί τό μήνυμα πού ἐπιδιώκουν αὐτές οἱ γραμμές νά μεταφέρουν εἶναι πώς, ἐπ’ οὐδενί λόγω ῀ρεπει νά χαθῆ ἡ Ἐλπίδα.Καί πρέπει πάντοτε νά ἒχωμε κατά νοῦν, πώς ἡ ΘΕΡΜΗ καί ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ Προσευχή, μαζί μέ τήν ἂοκνη προσπάθεια,ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ τά σχέδια τῶν ἀνόμων.Ὁ Δημιουργός μας,μᾶς ἂφησε ἐλευθέρους νά ἐπιλέξωμε τόν δρόμο μας.Ὃμως, πρέπει νά ΓΝΩΡΙΖΩΜΕ, πώς ΟΥΔΕΠΟΤΕ ἐγκαταλείπη τούς Πιστεύοντας εἰς Αὐτόν (ἀλλά καί αύτούς πού «ξεστράτισαν») καί πώς ἒχει συνεχῶς τό χέρι Του πρός ἐμᾶς,ὣστε,ἂν τό θελήσωμε νά τό πιάσωμε καί νά μᾶς σηκώση ἀπό τήν πτώση μας.Ἡ δοκιμασία τῆς φωτιᾶς ξεχωρίζει στό καμίνι τόν χρυσό ἀπό τήν σκουριά.Καί ἡ δοκιμασία πού περνᾶμε, ἀπότοκος τῆς ὀλιγοπιστίας μας καί τῆς ἀπομακρύνσεώς μας ἀπό κοντά Του,εἶναι ἡ εὐκαιρία νά ΑΠΟΔΕΙΞΩΜΕ πώς εἲμεθα ἂξιοι τῆς βοηθείας Του.
Ἡ τεχνολογία, πού ἀπό εὐλογία πού θά μποροῦσε νά εἶναι, ἒγινε στά χέρια τῶν φαύλων ὁ πρόδρομος τοῦ ἀντιχρίστου, ἀπειλεῖ νά μετατρέψη τόν ἂνθρωπο σέ «εὐκολοδιαχείριστο ἀντικείμενο χωρίς ὑποκειμενικότητα καί συνείδηση», ( καί σ’ αὐτήν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΩΣ στηρίζονται οἱ δυνᾶσται τοῦ κόσμου προκειμένου νά ὑποδουλώσουν ΟΛΟΥΣ τούς ἀνθρώπους σέ μία «παγκόσμια κυβέρνηση»), δέν εἶναι δυνατόν νά ἀντιμετωπίση τό Θεῖο θέλημα καί τίς θερμές Προσευχές ἀνθρώπων πού ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ πραγματικά.Πίστις, Προσευχή ἀπό τήν καρδιά μας καί Ἐλπίδα εἶναι τό τρίπτυχο, πού μαζί μέ τήν σκληρή μας προσπάθεια, θά ΑΝΑΤΡΕΨΗ τούς σχεδιασμούς τῶν ἐχθρῶν τῆς άνθρωπότητος.Μή τό ξεχνᾶμε αὐτό.Ἂς άνοίγωμε καί ἂς κλείνωμε (τοὐλάχιστον) τήν κάθε ἡμέρα μας μέ μία Προσευχή πού θά βγαίνη ἀπό τήν καρδιά μας, ὁπότε οἱ Ἂγγελοι δέν θά πηγαίνουν μέ ἂδεια χέρια στό πόδια Του,ἀλλά θά μεταφέρουν τίς Προσευχές ΟΛΩΝ μας,μέ ΠΙΣΤΗ καί ΕΛΠΙΔΑ καί θά δοῦμε νά ξεπερνιῶνται σιγά ἀλλά σταθερά ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
π. Ευθύμιος Μπαρδάκας
ΜΕΡΙΚΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΩΣ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ-ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ ΕΠΙ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ (3)
7/1/1983
28/1/1983
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ