Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2017

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΙΕΣ ΤΟΥ Κ. ΡΙΖΟΥ!



Ο κ. Ρίζος δια μέσω πληθώρας αντιφάσεων, προσπαθεί να πείσει (;) τον κάθε αναγνώστη δια τις δήθεν καλές του προθέσεις και αναφέρει τα εξής κωμικοτραγικά απολογούμενος:



«Στο Β΄ Μέρος λοιπόν του βιβλίου μου, «Ληστές της Θείας διδασκαλίας» σελ. 113, γράφω:

«Βεβαίως… «πρὶν τῆς καθαιρέσεώς του, κανεὶς δὲν ἔχει καθαιρεθεῖ» λέει ο Μ. Φώτιος.[1] Τήν ἐγκυρότητα τῶν Μυστηρίων τῶν μή καθηρημένων κληρικῶν βεβαιώνει καί ἡ Ζ΄ Οἰκουμενική μέσῳ τοῦ προέδρου της ἁγίου Ταρασίου.[2] κ.λ.π».

Τι λοιπόν, δεν αποτελεί αυτό λασπολογία και σπίλωση της υπολήψεώς μου, πάτερ;». 



Για να δούμε λοιπόν αν τον κ. Ρίζο τον λασπολογούν και τον σπιλώνουν αδίκως:



Αναφέρει ο ίδιος (παραπονούμενος) για τον π. Χαρίτωνα τα εξής:

«Έχει δηλώσει σε αξιόπιστο αγιορείτη διωκώμενο-αποτειχισμένο Μοναχό που μου το εκμυστηρεύτηκε ότι «οι Γ.Ο.Χ. έχουν Μυστήρια».

Αναφέρομαι επίσης στην προτροπή του πνευματικού σας, γέροντα Ευστρατίου, (στο Μετόχι της Βαρυμπόμπης) που σε ερώτηση των εκεί πιστών στο αρχονταρίκι, απάντησε ότι όσοι δεν θέλουν να πάνε στις οικουμενιστικές εκκλησίες των ενοριών τους, ας πάνε σε παλαιοημερολογίτικη εκκλησία.
Αναφέρομαι και σε δική σας απάντηση στο αρχονταρίκι της Βαρυμπόμπης ότι οι Γ.Ο.Χ. έχουν μυστήρια.

Αναφέρομαι στον στενό σας συνεργάτη π. Επιφάνιο Καψαλιώτη που θεωρεί οι οι Γ.Ο.Χ. έχουν μυστήρια, αφού από αυτούς έλκει και το Μοναχικό του Σχήμα.

Είπα ότι ΑΝ σκοπεύετε να υλοποιήσετε ένα τέτοιο σχέδιοΤΟΤΕ θα πρέπει να ξαναβαπτιστείτε… κ.λ.π. κ.λ.π.»

Και το κωμικοτραγικό; ερωτά o ίδιος:

«Αναφέρω έστω και το παραμικρό για ακυρότητα Μυστηρίων;». 

Δεν είναι να σε πιάνει κλαυσίγελως δια όσα αναφέρει;

Ευτυχώς που όντως αποκαλύφθηκαν μερικοί μερικοί, τους οποίους παλαιότερα τους ονομάζαμε ΔΙΑΣΠΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ! 

Ήλθε ο κ. Ρίζος και ο κάθε Ρίζος,ο οποίος ήτο κοινωνός τόσα έτη με την Παναίρεση του Οικουμενισμού, να παραπονεθεί δια τα μυστήρια τα δικά μας!

Μήπως νομίζουν ότι σώζει μόνον η Χάρις της αποτειχίσεως; Αγαπητοί αυτό που σώζει είναι και η απαραίτητος μετάνοια προ της αποτειχίσεως, και όχι αυτή καθ΄ εαυτή η αποτείχισις!

Ορίστε λοιπόν αγαπητοί αναγνώστες οι ''ΜΑΤΘΑΙΖΟΝΤΕΣ'' του Νέου ημερολογίου οι οποίοι θα ήτο δίκαιον να ονομασθούν: ''ΤΡΙΚΑΜΗΝΙΚΟΙ'' (δηλ. οι ακραίοι του Νέου ημερολογίου οι οποίοι καθοδηγούνται από τον π. Ευθύμιο Τρικαμηνά).

Είπαμε και παλαιότερα..... Οι ακραίοι υπήρχαν και θα υπάρχουν παντού!

Προτροπή μας προς τον κ. Ρίζο είναι η εξής: Aς αφήσει καλύτερα τα θέματα αυτά, και ειδικά τα περί Μυστηρίων, διότι εις τα εκκλησιολογικά θέματα είναι παντελώς αδαής και το απέδειξε πανηγυρικά! Καλύτερα να ασχοληθεί με τα της ιδιότητάς του. Η υπομονή έχει και τα όρια της, και καλόν θα είναι να μην την εξαντλεί, διότι ναι μεν τόσα έτη εγκωμιάζουμε τους αποτειχισμένους μη αναφέροντας τα ''στραβά'' τους (δια έναν και μόνον λόγον ο οποίος είναι ότι δεν πρέπει να κάνουμε κακό στον αντιοικουμενιστικό αγώνα) αλλά απ΄ ότι φαίνεται μερικοί.... έχουν αυτόν τον σκοπό!

Μην προκαλούν, διότι θα αλλάξουμε και μείς την στάση μας και τότε όλοι θα δούμε ποιός έχει Μυστήρια και ποιός όχι!

Αναμένουμε να ανακαλέσει ο κ. Ρίζος, η καλύτερα ΝΑ ΞΕΡΑΣΕΙ τις ''υπόνοιες'' (βλασφημίες του) άμεσα εις ότι αφορά τα περί Μυστηρίων των Γ.Ο.Χ!


Καλή μετάνοια!

 Υ.Γ. Όσο για τον π. Μακάριο...... θα τα πούμε όταν πρέπει και όπως πρέπει. Υπομονή....


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ





at 1 σχόλιο:

Ἀείμνηστος Γέρων Θεολόγος Μοναχὸς

Ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῆς Μεταστάσεως τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, δημοσιεύουμε ἐνδεικτικὲς θαυμαστὲς διηγήσεις σχετικὰ μὲ ἕνα ἐκλεκτὸ τέκνο τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν Νικόλαο Χατζηγιαννάκη, γεννηθέντα τὸ ἔτος 1913 ἤ 1914 στὸν Κολωνὸ Ἀθηνῶν, κατὰ σάρκα πατέρα τῆς Μοναχῆς Ξένης, Καθηγουμένης σήμερα τῆς Ἱερᾶς Γυναικείας Μονῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Θρακομακεδόνων Πάρνηθος Ἀττικῆς, ὁ ὁποῖος μετὰ τὴν κοίμηση τῆς εὐλαβοῦς συζύγου του Κωνσταντίνας (+1962) ἀξιώθηκε νὰ λάβει τὸ Μοναχικὸ Σχῆμα μὲ τὸν ὄνομα τοῦ Θεολόγου Εὐαγγελιστοῦ καὶ ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τὸ ἔτος 2005.

agiosioannisotheologos
Γιὰ τὸν τρόπο ἐπιλογῆς τοῦ ὀνόματός του, ὑπάρχει ἡ ἑξῆς θαυμαστὴ καταγεγραμμένη διήγηση:

Τὸ πρῶτο ταξίδι στὴν Πάτμο
Ὁ Γέροντας ἐπισκέφθηκε τὴν Πάτμο γιὰ πρώτη φορὰ στὶς 12 Ἰουλίου τοῦ 1970. Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ταξιδιοῦ ἔπαθε τὸ πρῶτο ἔμφραγμα. Προσευχήθηκε θερμὰ στὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Θεολόγο, στὸν ὁποῖο εἶχε καὶ ἰδιαίτερη εὐλάβεια καὶ εἶχε τὴν ἑξῆς ἀποκάλυψη. 
Εἶδε μιὰ γηραλέα μορφὴ νὰ τοῦ λέει: «Ἔλα, ἔλα, ἔλα! Νὰ ἔλθεις!».
Ὁ Γέροντας, ποὺ κατάλαβε ὅτι ἦταν ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος ἀπὸ τὴν ὁμοιότητά του μὲ τὶς Εἰκόνες του, τὸν παρακάλεσε: «Ἀξίωσέ με νὰ γίνω Μοναχός!».
– «Θὰ γίνεις!», τοῦ εἶπε ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης.
– «Καὶ τὶ ὄνομα θὰ πάρω, Ἅγιέ μου;».
– «Θεολόγος», τοῦ ἀπάντησε ὁ Ἠγαπημένος Μαθητής.
– «Ἔγινε, ἔγινε, Ἅγιέ μου! Νὰ μοῦ ζήσεις! Εἶσαι ἡ χαρά μου!», φώναξε μὲ ἐνθουσιασμὸ ὁ πατὴρ Θεολόγος, τότε λαϊκὸς ἀκόμη, ποὺ πάντα εἶχε τὴν ἀθωότητα, τὴν ἁγνότητα καὶ τὸν αὐθορμητισμὸ ἑνὸς μικροῦ παιδιοῦ.
Ἄλλωστε, εἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἔχει πόρτα χαμηλή. Γιὰ νὰ μπεῖς, πρέπει ἤ νὰ σκύψεις ἤ νὰ εἶσαι παιδί.
Ἡ Κουρὰ τοῦ Γέροντα

Στὶς 13 Αὐγούστου τοῦ 1973, τρία χρόνια μετὰ τὸ ταξίδι του στὴν Πάτμο, ὁ Γέροντας κείρεται Μοναχὸς καὶ λαμβάνει τὸ ὄνομα τοῦ Ἠγαπημένου Μαθητοῦ τοῦ Κυρίου μας.
Ἡ ἀπέραντη χαρὰ τῆς συζύγου του, ποὺ βρισκόταν στὸν Οὐρανό, μαρτυρεῖται ἀπὸ τὴν Ἀδελφὴ Χριστοδούλη (κατὰ κόσμον Φωτεινή), ποὺ μόναζε στὴν Μονὴ Παναγίας τῆς Μυρτιδιωτίσσης στὴν Ἡλιούπολη. Τὸ ἴδιο βράδυ τῆς χειροτονίας τοῦ πατρὸς Θεολόγου, ἡ σεβάσμια Μοναχὴ εἶδε στὸν ὕπνο της τὴν μακαριστὴ Κωνσταντῖνα, σ’ ἕνα φωτεινότατο μέρος μὲ ὁλόλευκα ροῦχα καὶ μὲ ἕνα στεφάνι στὸ κεφάλι της ἀπὸ λευκὲς μαργαρίτες νὰ τῆς λέει μὲ ἐνθουσιασμὸ καὶ συγκίνηση:
«Σήμερα ὁ Νῖκος μοῦ κάνει τὸ μεγαλύτερο δῶρο ποὺ θὰ μποροῦσε ποτὲ νὰ μοῦ κάνει!».
Κατάπληκτη ἡ Μοναχὴ ξύπνησε καὶ σημείωσε τὴν ἡμερομηνία. Μετὰ ἀπὸ ἀρκετὸ καιρὸ εἶδε μὲ χαρὰ τὸν πατέρα Θεολόγο, καὶ ἀμέσως ἐνεθυμήθη τὸ ὄνειρο, καὶ τὴν σημειωμένη ἡμερομηνία· γι’ αὐτὸ ρώτησε πότε ἔγινε ἡ χειροτονία του· καὶ μὲ ἐνθουσιασμὸ ἔμαθε ὅτι τὴν νύκτα ποὺ εἶδε τὸ ὄνειρο γινόταν ἡ χειροτονία τοῦ πατρὸς Θεολόγου στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Παναγίας τῆς Γλυκοφιλούσας στὸν Περισσό.
Εἶχε ἔρθει ἡ ὥρα ὁ πατὴρ Θεολόγος νὰ ἐκπληρώσει τὸ τάμα του νὰ γίνει Μοναχός. Καὶ ἡ χαρὰ τῆς Κωνσταντίνας δὲν τελείωσε ἐκεῖ. Συνεχίστηκε ὅταν ἀκολούθησε τὸν πατέρα της στὸ Ἀγγελικὸ Σχῆμα καὶ ἡ μονάκριβη κορούλα τους, ἡ Εὐαγγελία [ἡ νῦν Μοναχὴ Ξένη Καθηγουμένη, ἡ ὁποία ἐκάρη στὶς 25 Φεβρουαρίου τοῦ 1980, Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως].
(Βλ. Οὐρανίας Δεληγιάννη, Φιλολόγου, Ὁ Γέρων Θεολόγος, Ἀθήνα 2009, σελ. 57-59).

3a
Ὅμως, ὁ μακαριστὸς Γέρων Θεολόγος ἦταν ἀπὸ τὴν νεότητά του ἕνας ἔνθερμος ἀκόλουθος τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου καὶ ὁ Κύριός μας τὸν ἀξίωσε νὰ συμμετάσχει σὲ ὁμολογιακοὺς ἀγῶνες ὑπὲρ τῆς Πατρώας Παραδόσεως, μὲ φρόνημα μαρτυρικό. Δέχθηκε Ὁμολογιακοὺς στεφάνους καὶ ἀξιώθηκε μάλιστα καὶ ἐκπληκτικῶν θεοσημειῶν, εἰς μαρτυρίαν τοῦ δικαίου Ἀγῶνος μας καὶ τῆς καθαρότητος τῆς καρδίας του.
Ἕνα ἐπίσης καταγεγραμμένο ἐνδεικτικὸ γεγονὸς παραθέτουμε:
Ὁ Ἐπιτάφιος τῆς Ἀγγελικῆς Δόξας

Ἦταν Μεγάλη Παρασκευὴ [στὰ χρόνια τοῦ φοβεροῦ διωγμοῦ τῆς Ἐκκλησίας μας στὶς ἀρχὲς τοῦ ’50] καὶ οἱ πιστοὶ τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου εἶχαν στολίσει Ἐπιτάφιο στὸ Μενίδι μὲ τὴν ἐπίβλεψη τῆς Γερόντισσας Θέκλας καὶ μὲ τὸν θερμὸ ἀγωνιστὴ Δημήτρη Δαμάσκο καὶ συγκεντρώθηκαν στὸν Ἅγιο Κωνσταντῖνο στὸν Πειραιᾶ κοντὰ στὸ Δημαρχεῖο.

Ὁ πατὴρ Αὐξέντιος, ὁ μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπος τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, βρισκόταν μέσα σὲ ἕνα φορτηγάκι μὲ τὸν Ἐπιτάφιο, ὁ ὁποῖος στὴν πρόσοψη εἶχε γραμμένη μὲ βιολέτες τὴν ἐπιγραφή: «Ὀρθοδοξία ἤ Θάνατος». Οἱ πιστοὶ εἶχαν συνεννοηθεῖ ὁ Ἐπιτάφιός τους νὰ βγεῖ ταυτόχρονα μὲ τὸν Ἐπιτάφιο τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου Πειραιῶς.

Τὸ σύνθημα ἐδόθη καὶ οἱ πιστοὶ ξεκίνησαν ψάλλοντας τό: «Ἡ ζωὴ ἐν τάφῳ». Οἱ πιστοὶ ὅλο καὶ πλήθαιναν, διότι καθ’ ὁδὸν ὁ κόσμος ἐρωτοῦσε ποιὸς Ἐπιτάφιος εἶναι καὶ οἱ πιστοὶ ἀπαντοῦσαν ὅτι εἶναι τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου. Ἀκούγοντας τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο ὁ ἕνας ἔλεγε στὸν ἄλλο: «ἐδῶ παιδιά»! Τὸν Ἐπιτάφιο τῶν Παλαιοημερολογιτῶν τίμησε καὶ ἄγημα τοῦ Ναυτικοῦ, μετὰ ὅμως ἀπὸ δύο ἤ τρία στενὰ διασταυρώθηκαν μὲ τὸν Ἐπιτάφιο τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Ὁ πατὴρ Αὐξέντιος πῆρε τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ ἔφυγε μέσα στὸ φορτηγάκι. Ἡ ἐπιγραφὴ «Ὀρθοδοξία ἤ Θάνατος» ἦταν ἡ ἀφορμὴ ποὺ ὁ τροχονόμος σταματώντας τὴν κυκλοφορία ἀνάμεσα στοὺς δύο Ἐπιταφίους διάβασε τὴν ἐπιγραφή. Εἰδοποιήθηκε ἡ Ἀστυνομία καὶ ὁ διοικητὴς ἔξαλλος ρωτοῦσε: «Μὲ ποιό δικαίωμα βγάλατε Ἐπιτάφιο; Ποιόν ρωτήσατε;».
Ἀκολούθησε συμπλοκή, ὁ Ἐπιτάφιος μαδήθηκε καὶ ὁ πατὴρ Θεολόγος [λαϊκὸς βέβαια ἀκόμη τότε] ἦταν μπροστάρης στὴν ὑπεράσπισή του. Μὲ τὴν βοήθεια ἑνὸς Παλληκαριοῦ πῆρε τὸν Ἐπιτάφιο στὰ χέρια του καὶ ἔτρεξε μαζί του στοὺς δρόμους, τραβώντας καὶ δύο πεισματάρικους ἀστυνομικούς, ποὺ δὲν ἤθελαν μὲ τίποτε νὰ ἀφήσουν τὸν Ἐπιτάφιο. Χαρούμενος πλέον ὁ πατὴρ Θεολόγος ποὺ κρατοῦσε στὰ χέρια του τὸν Ἐπιτάφιο ἔτρεχε μαζὶ μὲ τὸ Παλληκάρι ἀναγκάζοντας νὰ πέσει κάτω ἕνας ἀστυνομικὸς μέσα σὲ λασπόνερα, ὅπως ἦταν τότε ὅλες οἱ περιοχές, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς κεντρικοὺς δρόμους. Ὁ ἄλλος κρατοῦσε σθεναρὰ μέχρι νὰ ἀναγκασθεῖ λίγο ἀργότερα νὰ τὸ ἐγκαταλείψει καὶ ἐκεῖνος πέφτοντας κάτω καὶ κατασχίζοντας τὴν στολή του. Ἐλεύθεροι πλέον ἔτρεξαν ἀκόμη καὶ φθάνοντας σὲ ἕνα ἐρημικὸ χῶρο πίσω ἀπὸ μία διώροφη νεόκτιστη οἰκοδομὴ ἐπάνω στὰ μπάζα τοποθέτησαν τὸν Ἐπιτάφιο. Ἀμέσως μετὰ πιάστηκαν χέρι μὲ χέρι καὶ χοροπηδοῦσαν ἀπὸ τὴν χαρά τους.
Ξαφνικὰ ὅμως ὁ [λαϊκὸς ἀκόμη τότε] πατὴρ Θεολόγος εἶδε τὸ πανέμορφο Παλληκάρι νὰ γεμίζει φῶς! Τὸ πρόσωπό του ἔλαμπε πιὸ πολὺ καὶ ἀπὸ τὸν ἥλιο! Τὰ ἐνδύματά του ἔγιναν λευκὰ καὶ ὁλοφώτεινα καὶ σὰν Ἄγγελος ἄρχισε σιγὰ σιγὰ νὰ ἀνεβαίνει στὸν οὐρανό, κοιτώντας καὶ χαμογελώντας τὸν πατέρα Θεολόγο. Ἐκστατικὸς ὁ πατὴρ Θεολόγος κοιτοῦσε ἔκπληκτος! Τί τὸν ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ ζήσει; Ποῦ βρισκόταν τώρα; Τί ἔβλεπε; Πόσο ἀνταμείβει ὁ Κύριος τοὺς ἀγωνιστές Του; Προγευόταν τὴν παραδείσια λάμψη βοηθώντας ἕναν Ἄγγελο τοῦ Χριστοῦ [ἤ καλύτερα βοηθούμενος ἀπὸ ἕναν Ἄγγελο τοῦ Χριστοῦ], καὶ κατάφερε νὰ διασώσει τὸν Ἐπιτάφιο τοῦ Κυρίου μας καὶ ἡ Ἀνάσταση ποὺ ἀκολούθησε ἦταν ἀλλιώτικη ἀπ’ τὶς ἄλλες!...
Μὴν ξέροντας ποὺ νὰ πάει, μεσάνυχτα καὶ σὲ ἄγνωστο μέρος, παρακάλεσε τὸν Χριστὸ νὰ τὸν ὁδηγήσει. Προχώρησε καὶ στὸ πρῶτο στενάκι ποὺ βρῆκε μπροστά του, ἔστριψε δεξιὰ καὶ εἶδε ὅτι εἶχε φθάσει στὸν ἠλεκτρικὸ σταθμό. Δόξα σοι ὁ Θεός! 
Βλ. Οὐρανίας Δεληγιάννη, Φιλολόγου, Ὁ Γέρων Θεολόγος, Ἀθήνα 2009, σελ. 45-46).


at Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΛΟ ΠΟΥ ΞΕΣΠΑΣΕ ΟΤΙ ΟΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ Γ.Ο.Χ



Καθηγουμενου αρχ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ                                                      



Από όλη αυτή την κατάσταση που προέκυψε ως μη όφειλε πρέπει όλοι όσοι τουλάχιστον σκέπτονται να ψάξουν βαθύτερα τους λόγους, τα κίνητρα και τις αιτίες που ξέσπασε ο σαλός. Παραθέτοντας ορισμένοι αποτειχισμένοι εμπαθώς σχόλια το μόνο που κάνετε είναι να δημιουργείτε μεγαλύτερη σύγχυση και να χαροποιείτε τους οικουμενιστές αλλά και τους οικουμενίζοντες. Προσέξτε κάτι!Υπήρχε περίπτωση να πετύχει μια αποτείχιση χωρίς να βγούμε μπροστά οι Πατέρες; Τότε γιατί δεν την κάνατε μόνοι σας; Ξεκινήσαμε οι πατέρες έναν αγώνα και τώρα κάνατε γεροντάδες λαϊκούς και θα σας πάνε στον  ατομοκρατικό προτεσταντισμό! Αναλογισθήκατε τί κόστισε η αποτείχιση σε αυτούς τους μαχητές του πληκτρολογίου που μας κατηγορούν και τί κυρώσεις είχαμε εμείς που βγήκαμε μπροστά; Θα μιλήσω για τον εαυτό μου καθώς:
·         Παύθηκα από ηγούμενος όχι από κάποιο μοναστήρι αλλά από το μοναστήρι στο οποίο είμαι ο κτήτορας.
·         Δεν έχω ούτε τις οικονομικές αποδοχές την ώρα που οι μαχητές του μπλά- μπλά  καταστρέφετε εκ του ασφαλούς τον αγώνα μας. Ορισμένοι είστε και ανεπάγγελτοι, δεν εργάζεστε πουθενά, γιατί ίσως έχετε κληρονομήσει κάποια περιουσία.
·         Όσοι μας κατηγορείτε ότι θέλουμε να σας μεταφέρουμε στους Γ.Ο.Χ σας ερωτώ:
1ον Γιατί δεν το κάναμε μέχρι τώρα που νομίζω ότι είχαμε την δυνατότητα και τον χρόνο; Πέρασε τουλάχιστον ένα έτος από την ψευτοσύνοδο του Κολυμβαρίου!
2ον Το να αναγνωρίζουμε τον διωγμό που υπέστησαν -για να είμαστε δίκαιοι- όσοι κράτησαν το παλαιό μετά την αλλαγή του ημερολογίου  την ώρα που εσείς ούτε καν υπήρχατε είναι επιχείρημα και δεν συνιστά αγνωμοσύνη στους τότε αγώνες τους;
3ον Δεν κρατά όλη η Ορθοδοξία πλήν εξαιρέσεων το παλαιό εορτολόγιο και δεν έκαναν την αλλαγή για να μας υποτάξουν στον Πάπα;
4ον Όταν αποκατασταθεί η Ορθοδοξία με την καταδίκη των Οικουμενιστών δεν πρέπει όλοι μαζί να γυρίσουμε με το παλαιό;
5ον Όταν έγραψα ότι πρέπει να δημιουργήσουμε κοινό μέτωπο αγώνα με το παλαιό σας ζήτησα να προσχωρήστετε σε κάποια παλαιοημερολογήτικη παράταξη.
6ον Το ότι είναι ανάγκη να γυρίσουμε με το παλαιό σημαίνει ότι θα μπούμε στις παρατάξεις τους και μάλιστα τώρα;
7ον Δεν θέλετε να παύσει το σχίσμα μεταξύ παλαιού και νέου;
8ον Υποχρεώσαμε κάποιους να μας ακολουθήσουν στην αποτείχιση που κάναμε;
9ον Εφόσον όπως εσείς λέτε θα σας πάμε στο παλαιό δεν έχετε το δικαίωμα να αρνηθείτε να μην ακολουθήσετε;
10ον  Σκανδαλίσατε ή όχι αδελφούς που δεν γνωρίζουν επαρκώς ή είναι απλοϊκοί με αυτό που κάνατε περί ημερολογίου; Δεν δυναμιτίζετε έτσι τον αγώνα;
11ον Δεν μας αναγκάζετε να πούμε πράγματα που τελικά θα εκθέσουν τους υπευθύνους της διάσπασης;

Αν δεν έχετε σκεφθεί ότι όλος αυτός ο σάλος προέκυψε για κάποιους λόγους τους οποίους πρέπει να αναζητήσετε, θα σας ενημερώσω για κάτι: Ο Γεώργιος Βλαμάκης χρηματοδότησε να εκδοθεί ένα πατερικό βιβλίο με κείμενα της πατερικής Γραμματείας σχετικά με τις θέσεις των Αγίων Πατέρων που αφορούν την αποτείχιση. Ενώ λοιπόν χρηματοδοτήθηκε τέτοιου περιεχομένου βιβλίο τελικά ο Ιωάννης Ρίζος και ο Αδαμάντιος Τσακίρογλου εξέδωσαν βιβλίο με αντιοικουμενιστικά άρθρα και κατ’ εξοχήν τά προσωπικά τους άρθρα. Για τα όποια άλλα άρθρα δημοσίευσαν δεν ρώτησαν καν τους πατέρες. Το αποτέλεσμα ήταν να τους κράξει ο Βλαμάκης και να στεναχωρηθούν οι αγιορείτες πατέρες πράγμα που τό φέρουν βαρέως οι αθετήσαντες την συνεννόηση που είχε προηγηθεί. Δηλαδή στην πραγματικότητα έβγαλε τα απωθημένα του ο Ρίζος που προσωπικά θα τον αγνοήσω μέχρι να ζητήσει δημόσιως συγμώμη διότι κατασκανδάλισε τους αγωνιζομένους με πρόθεση να τους αποσπάσει από το σώμα των αγωνιζομένων! Δηλώνω δε ότι στο μοναστήρι της Αγίας  Παρασκευής οι πατέρες επέσαν θύματα έχουν όμως ευθύνη διότι τον άφησαν να τρυπώσει. Θα μπορούσα να είμαι πιο αυστηρός αλλά θα δώσω μία τελαία ευκαιρία! Πάντως η Εκκλησιαστική Ιστορία επαναλαμβάνεται!
Θα σας υπενθυμήσω κάτι από τις Πράξεις των Αποστόλων «παιδίσκην τινὰ ἔχουσαν πνεῦμα πύθωνος ἀπαντῆσαι ἡμῖν, ἥτις ἐργασίαν πολλὴν παρεῖχε τοῖς κυρίοις αὐτῆς μαντευομένη». Υπήρχε δηλαδή στη μέση κάποιο συμφέρον. Όταν έπαυσε το συμφέρον, αυτοί που έγιναν αιτία να χάσουν το χρήμα τα αφεντικά της δαιμονισμένης που “μάντευε” στράφηκαν ενάντια στους αποστόλους. Δεν λέω ότι πληρώνονταν οι Ρίζος και Τσακίρογλου αλλά εξέθεσαν τον εαυτός τους με αυτό που έκαναν, διότι μέχρι τώρα έλαγαν για τους Αγιορείτες και εμένα: «οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσίν, οἵτινες καταγγέλλουσιν ἡμῖν ὁδὸν σωτηρίας». Τώρα το γύρισαν ότι σας πηγαίνουμε στην «αίρεση των παλαιοημερολογητών»!


Τώρα αντί να ερωτήσω θα σας επισημάνω κάτι! Εφόσον θεωρείτε ότι σας παρασύρουμε έχετε το δικαίωμα να καταφύγετε κάπου αλλού. Οι επιλογές σας είναι:
 α. Αν σας αρέσουν τα άκρα είναι:
·         οι αιρετικοί Οικουμενιστές
·         όσοι δεν αγνωρίζουν έγκυρα τα μυστήρια.
Σε αυτούς ανήκουν:
1. οι ακραίοι παλαιοημερολογήτες                                                      
2.οι ακραίοι αποτειχισμένοι νεοημερολογίτες όμως με νοοτροπεία ΓΟΧ.
β. Αν σας αρέσουν τα μεσοβέζικα πράγματα οι περιπτώσεις που     έχετε να διαλέξετε είναι:
1. Όσοι δεν μνημονεύουν αλλά κοινωνούν με επισκόπους και   κληρικούς που μνημονεύουν τον αιρετικό Πατράρχη είτε άμεσα είτε έμμεσα.
2. Όσοι ενώ δεν τους αρέσουν αυτά που κάνει ο Πατριάρχης και οι περί αυτόν Οικουμενιστές εν τούτοις όμως μνημονεύουν είτε άμεσα είτε έμμεσα.
Διαλέξτε και εναχθείτε όπου εσείς κρίνετε!
Λοιπόν τώρα τί έχετε να μας πείτε! Μήπως θέλετε να αποσυρθούμε κιόλας από την ενεργό δράση του αγώνα και να ιδιωτεύσουμε; Αν το κρίνω και αυτό θα το κάνω! Πάντως όταν έκανα την αποτείχιση την έκανα για την ψυχή μου και δεν σας ρώτησα το ίδιο θα κάνω και τώρα όπως με φωτίσει ο Θεός.  Θα περιοριστώ στο μικρό μου ποίμνιο ή ακόμη θα αποσυρθώ και τελείως. Να αποσυρθούν και οι αγιορείτες και σίγουρα θα βρείτε ανθρώπους τόσοι στρατηγοί περιμένουν πως και πως. Όπως όμως  διαπίστωσα,, από καιρό τώρα η παλαιότερη γενεά -εξαίρεση αποτελεί ο πατήρ Ευστράτιος- δεν μπορούν να αγωνισθούν. Γι’ αυτό και ο Θεός επέτρεψε άλλοι να μπουν μπροστά. Αρέσκονται στις χαιρετούρες και τους εγκωμιασμούς όπως εκείνοι οι στρατηγοί που ομιλούν με στόμφο για τις μάχες αλλά ποτέ δεν πολέμησαν. Όλα αυτά τα χρόνια μπλα-μπλα-μπλα! Τόσοι καλαμαράδες στρατηγοί που δεν ξέρουν ούτε τουφέκι να πιάσουν στο χέρι τους!
Όσο για εσας που ακολουθείτε τον Ρίζο και όποιον Ρίζο σας εύχομαι περαστικά!
at Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΑΓΙΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ: ''ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣ ΤΡΥΦΩΝΑ ΙΟΥΔΑΙΟΝ'' (8)


 ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ










at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Η ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ ΑΣΕΛΓΕΙΑ! (2ο ΜΕΡΟΣ)

Οι θεότητες ''Αιδώς'' και ''Νέμεσις''







ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

at Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ


«Η αντικανονικώς πραγματοποιηθείσα μονομερής εισαγωγή τού διορθωμένου Γρηγοριανού ημερολογίου εις τήν καθ’ ημάς αγιωτάτην Εκκλησίαν, μεθ’ όλων τών επί τρείς καί πλέον δεκαετηρίδας θλιβερών συνεπειών, παρέσχεν εις αυτήν καί έν πολυτιμότατον δίδαγμα. Τό δίδαγμα τού σεβασμού εις τάς παραδόσεις τής Εκκλησίας, διδασκόντων αυτών τών μή μετακινηθέντων από αυτάς παλαιοημερολογιτών.

Η Εκκλησία, είτε ως δόγμα, είτε ως λειτουργική παράδοσις, είτε ως ιδιάζουσα πνευματικότης, είτε ως γραπτή νομοθεσία, είτε ως άγραφος παράδοσις, αποτελεί από αιώνων έν ολοκληρωμένον σύνολον, μή υποκείμενον εις ουδεμίαν αλλοίωσιν εκ τής υποψίας, τάχα, ότι δείται τελειώσεως. Είναι εν Αγίω Πνεύματι πλήρης, κεκορεσμένη, ανενδεής εξ ανθρώπων. Ήδη είναι συντηρουμένη καί κατευθυνομένη υπό τού Αγίου Πνεύματος, εν τή πνευματική αυτής στρατεία πρός τάς αρχάς τού σκότους. 

Η παράδοσις τής Εκκλησίας ευρίσκει έκφρασιν εν τώ συνδυασμώ τών Ι. Συνόδων καί τών Αγίων Πατέρων. Η διατυπωθείσα αλήθεια εν ταίς Ι. Συνόδοις καί η διδασκαλία τών αγίων πατέρων, συνιστούν τήν Παράδοσιν, τήν αλήθειαν τής Ορθοδοξίας.   

Όσοι αποδέχονται τήν Παράδοσιν τής Εκκλησίας ως ισόκυρον μέ τάς Αγίας Γραφάς καί αγωνίζονται δι’ αυτήν, είναι μάρτυρες τή προαιρέσει. Διά τούτο φρονούμεν, ότι οι καλούμενοι παλαιοημερολογίται προσέφερον ανυπολόγιστον υπηρεσίαν εις τής Εκκλησίαν διά τής εμμονής αυτών εις τό παλαιόν εορτολόγιον. Τό ισχυρότερον επιχείρημα τών παλαιοημερολογιτών, είναι αυτή η αντικανονική εισαγωγή τού ημερολογίου εις τήν Εκκλησίαν, ήτις διέσπασε τήν εξωτερικήν ενότητα, πράξις υποκειμένη κατά τούς Ι. Κανόνας εις ποινήν, μήπω εισέτι λαβούσαν χώραν.

Πολλάκις κατηγορήθησαν οι παλαιοημερολογίται ως απειθείς τή Εκκλησία. Είναι άδικος η κατηγορία, εφ’ όσον πρόκειται περί θέματος σχετιζομένου μέ τήν θρησκευτικήν των συνείδησιν, ωκοδομημένην εν τώ σεβασμώ τών Ορθοδόξων παραδόσεων. Καί άν διά τήν απείθειάν των αυτήν θελήσωμεν νά τοίς προσάψωμεν μομφήν, εξ ίσου υποχρεούμεθα νά τιμήσωμεν αυτούς, ως θά γίνη ασφαλώς κάποτε υπό τής ιστορίας, διότι ηρνήθησαν νά ακολουθήσουν τάς περιπετειώδεις ανθρωπίνους ιδιοτροπίας. Η Εκκλησία τής Ελλάδος ούσα ακάλυπτος κανονικώς, δέν δικαιούται νά αξιοί υπακοήν, επειδή τό ζήτημα τελεί εν υποδικία. 

 Όταν εμηχανεύοντο τά περί Ημερολογίου καί Πασχαλίου Κανόνος εν Κων/λει, Πατριάρχης τού Οικουμενικού Θρόνου ήτο ο μοιραίος Μελέτιος Μεταξάκης, όστις συνεκινείτο περισσότερον από τόν προοδευτικόν Αγγλικανισμόν ή τά «απηρχαιωμένα» δόγματα τής Ορθοδοξίας. 

Αλλ’ εκείνο όμως, τό οποίον επιβάλλεται νά προσέξωμεν ιδιαιτέρως, δέν είναι μόνον η σταθερά στάσις τών παλαιοημερολογιτών έναντι τού εορτολογικού προβλήματος, αλλ’ η εκφραστική διάθεσις τής τοποθετήσεως των έναντι τών εκκλησιαστικών παραδόσεων, ων εμφανίζονται αυτοί ως πιστοί φύλακες καί ακαταίσχυντοι τηρηταί. Εάν είχομεν ζωοποιώσαν Εκκλησίαν καί συνεχομένην εκ τής αγωνίας διά τήν διαφύλαξιν καί προάσπισιν τών εριτίμων υποθηκών τής αμωμήτου Ορθοδοξίας μας, θά έπρεπε νά περιβάλλη μέ σεβασμόν, στοργήν καί αγάπην, τούς αγνούς τούτους καί ενθουσιώδεις πιστούς.        
                                                   
Ιδού, διατί τό διχάσαν τήν Εκκλησίαν ημερολογιακόν ζήτημα δέν πρέπει νά τό βλέπωμεν μόνον εν τοίς στενοίς ορίοις τών δέκα καί τριών ημερών, αλλ’ εν συσχετίσει μέ τήν καθολικήν ζωήν τής Εκκλησίας, η οποία, διά τής αντικανονικής ενεργείας της, εστερήθη χιλιάδων πιστών, γνησιωτάτων καί πιστωτάτων εις τάς παραδόσεις καί βιούντων θαυμαστώς τό ιδιάζον ημίν ορθόδοξον μοναστικόν πνεύμα.           

('ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ ''ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ Ο ΞΗΡΟΠΟΤΑΜΙΤΗΣ'' ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1957)


H ἡμερολογιακὴ αὕτη καινοτομία ἔσχεν ἀπὸ ὀρθοδόξου καὶ ἐθνικῆς ἀπόψεως ὀλέθριον ἀντίκτυπον εἰς τὸ ἁγιώνυμον Ὅρος. Αἳ ἱεραὶ Μοναὶ αἳ περικοσμοῦσαι τὸ Ἁγιώνυμον Ὅρος πλὴν μιᾶς της τοῦ Βατοπεδίου, ἐχόμεναι στερρῶς τοῦ πατρίου ἐκκλησιαστικοῦ ἡμερολογίου, ἠρνήθησαν νὰ συμμορφωθῶσι πρὸς τὴν ἀντικανονικὴν ἀπόφασιν τῆς Ἱεραρχίας, τὴν σχετικὴν μὲ τὴν ἡμερολογιακὴν μεταρρύθμισιν καὶ ἐξηκολουθοῦσαν νὰ τελῶσιν τὰς ἐορτᾶς, τὰς νηστείας καὶ τὰς λοιπᾶς Ἐκκλησιαστικᾶς ἀκολουθίας μὲ τὸ παλαιὸν Ἰουλιανὸν ἡμερολόγιον. Τὴν τοιαύτην διαφωνίαν καὶ διάστασιν μετὰ τοῦ Ἁγίου Ὅρους καὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, αἳ ἐν Ἁγίω Ὄρει δυὸ Σλαυικαὶ Μοναί, ἡ Βουλγαρική του Ζωγράφου καὶ Σερβική του Χιλιανδαρίου, ἴνα ἀναφέρωμεν καὶ τὴν Ρωσσικὴν Μονὴν τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, ἐπωφελούμεναι τῆς ἡμερολογιακῆς καινοτομίας, διέκοψαν σιωπηρῶς τὴν Ἐκκλησιαστικὴν ἐπικοινωνίαν μετὰ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐξ΄ ἧς κανονικῶς ἐξαρτῶνται καὶ διακηρύττουσιν, ὅτι τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἀπεμπώλησε τὰ Χρυσοβουλλα τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τὰς Αἱρετικᾶς καὶ κακοδόξους Ἐκκλησίας τῶν Καθολικῶν καὶ τῶν Διαμαρτυρομένων.

Οὕτω ἐξ΄ αἰτίας τοῦ νέου ἡμερολογίου, αἳ ἐν Ἁγίω Ὄρει Μοναί, ἔπαυσαν του νὰ δέχωνται τὴν εὐλογίαν καὶ τὴν χειροτονίαν τῶν Κληρικῶν αὐτῶν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὓφ΄ ἣν Ἐκκλησιαστικῶς ὑπάγονται. Καὶ πρὸς πλήρωσιν τῶν Ἐκκλησιαστικῶν ἀναγκῶν προστρέχαν εἰς τὰς Σερβικᾶς καὶ Βουλγαρικᾶς Ἐκκλησίας τὰς ἀκολουθοῦσας τὸ ἐκ παραδόσεως ὀρθόδοξον ἡμερολόγιον. Αἳ Ἐκκλησίαι δὲ αὗται προθύμως ἀποδέχονταν τὴν τοιαύτην προσφυγὴν καὶ μετὰ πολλῆς σπουδῆς προθυμοποιοῦνταν νὰ ὑποκαταστήσωσιν ἐν Ἁγίω Ὄρει τὰ προαίωνια καὶ ἀναφαίρετα δίκαιά του Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τὰ κυρωθέντα διὰ τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τοῦ Ἁγίου Ὅρους. Τὸ τοιοῦτον συνέβη καὶ κατὰ τὴν ἐγκαθίδρυσιν τοῦ Ἡγουμένου τῆς Σερβικῆς Μονῆς τοῦ Χιλιανδαρίου, προσκληθέντος ἐπὶ τούτω καὶ μεταβάντος ἐκεῖ Σέρβου Ἀρχιερέως ἄνευ τῆς γνώσεως καὶ τῆς ἐγκρίσεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καθᾶ διακελεύουσιν οἱ Κανόνες.

Ἐπίσης ὁ ὀρθοδοξομάχος μασῶνος Βασίλειος Γ΄ τῷ 1927 ἀπέστειλεν  εἰς τὸ Ἅγιον Ὅρος τὸν δεινότερον πρωταίτιον καὶ προαγωγὸν τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ νέου ἡμερολογίου, τὸν Μαρωνείας Ἄνθιμον (πρώην Βιζύης), διὰ νὰ «παράσχη συστάσεις, συμβουλᾶς καὶ ἐντολᾶς περὶ ἐφαρμογῆς καὶ ἐν Ἁγίω Ὄρει τῆς περὶ ἡμερολογίου ἀποφάσεως, περὶ μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχου καὶ περὶ Συλλόγου ( Συνδέσμου) τῶν Ζηλωτῶν». Οὗτος εἰς τὴν ἀπὸ 7.4.1927 ἀπόρρητον Ἔκθεσίν του, πρὸς τὸν ἀποστείλαντα αὐτόν, σὺν τοῖς ἄλλοις, ἔλεγεν:

 «... Οι Αγιορείται, έχοντες υπ΄ όψει τας εν τω «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩ ΚΗΡΥΚΙ» της αρχιεπισκοπής Αθηνών δημοσιευθείσας προ ετών γνώμας της Υμ. Παναγιότητος περί επιβαλλομένων μεταρρυθμίσεων τη Εκκλησία και τω κλήρω, ως και το Πατριαρχικόν διάγραμμα περι των εργασιών της μελλούσης Οικουμενικής Συνόδου, θεωρούσι την προκειμένην περι ημερολογίου ενέργειαν της Μεγάλης Εκκλησίας, ως πρόδρομον και άλλων επικειμένων μεταρρυθμίσεων, δια λόγους ευνοήτους φρονούσιν ότι η ψυχική αυτών σωτηρία επιβάλλει την στερράν και ακλόνητον εμμονήν εις πάντα ανεξαιρέτως τα παρά των Πατέρων ημών παραδοθέντα... Η περί ημερολογίου απόφασις της Μεγάλης Εκκλησίας εχαρακτηρίσθη καινοτομία επιβληθείσα μάλιστα εις την Εκκλησία υπο της πολιτείας... πολύ κακώς ήχησε παρά τοίς πλείστοις των Αγιορειτών και προυκάλεσε δυσμενέστατα σχόλια κατά της Μεγάλης Εκκλησίας... Προς αποτροπήν εφαρμογής της προκειμένης αποφάσεως εν Αγίω Όρει, άλλοι μεν πρόθυμοι είναι, άλλοι δέ και εύχονται την ευκαιρίαν ίνα μαρτυρήσωσιν... Υμετέρα Παναγιότης χαρακτηρίζεται ως Ωριγενιστής και Νεωτεριστής... θεωρείται δέ φρονούσα ότι δήθεν ουδέν ουσιώδες διαχωρίζει την Μ. Εκκλησίαν απο της Παπικής και Αγγλικανικής Εκκλησίας· διό και υπεραμύνεται της μετ΄ αυτών ενώσεως...».

Εἰς τὴν αὐτὴν «Ἔκθεσιν» τῆς ὁποίας ὁ συντάκτης λέγει περὶ τοῦ ἐαυτοῦ του, ὄτι «οἱ ἐν Ἁγίω Ὄρει θεωρούσι μὲ ἕνα ἐν τῶν φανατικωτέρων νεοημερολογιτῶν» περιγράφει διὰ πολλῶν τὴν κατὰ τοῦ ἡμερολογίου σθεναρᾶν ἀντίστασιν τῶν Ἁγιορειτῶν, βεβαιῶν ὄτι «ἡ ἀνακίνησις τοῦ ἡμερολογιακοῦ ζητήματος ἢ ἡ διὰ τῆς βίας ἐπιβολὴ αὐτοῦ, θέλει συντελέσει ἀναμφισβήτως εἰς τὴν πλήρη ἀναστάτωσιν, ἀναρχίαν καὶ ἐξάρθρωσιν τοῦ Ἁγίου ὅρους... ἡ κατάστασις δὲ αὐτὴ θέλει ἀποβῆ ἐπικίνδυνος ἐπὶ ζημία ἀπὸ τὲ Ἐκκλησιαστικῆς καὶ Ἐθνικῆς ἀπόψεως...».

«Ο Μαρωνείας Άνθιμος εις την ενημερωτική ''΄Εκθεσίν'' του προς τον Οικουμενικόν Πατριάρχην Βασίλειον αναφέρει ότι  οί Άγιορείται Πατέρες, δέν απεδέχθησαν τήν ήμερολογιακήν καινοτομίαν εις τό σύνολό των (19), πλήν (1) της Βατοπαιδίου, «προς άποτροπήν της οποίας -γράφει ό Μαρώνειας- άλλοι μεν πρόθυμοι είναι, άλλοι δέ καί εύχονται τήν εύκαιρίαν ίνα μαρτυρήσωσιν». (Βλ. Ήμερ. Αγίου "Ορους 1931, Περί έξαρχικής άποστολής Μαρωνείας Ανθίμου σελίς 4).

 «Συνεπεία τής τοιαύτης έν Άγίω "Ορει κρατούσης γνώμης καί πεποιθήσεως, ή Ιερά Κοινότης εις ούδεμίαν μέχρι τούδε (σ.σ. 18-3-1927) προέβη ένέργειαν έξ άφορμής τών περί ημερολογίου Πατριαρχικών έγκυκλίων. Έτήρει δέ σιγήν εις όλα τά Πατριαρχικά γράμματα, φρονούσα οτι η αυστηρώς ουδέτερα αύτη στάσις έν τω ήμερολογιακώ ζητήματι... καί χαρακτηρίζει ώς άψογον·».


Έν Άγίω "Ορει «... ή γενομένη διόρθωσις τού ημερολογίου έξακολουθεί νά θεωρήται ύπό τών πλείστων έν ταίς Ίεραίς Μοναίς εξαιρέσει τής Ίερας Μονής Βατοπαιδίου καί ταίς έξαρτήμασιν αυτών ώς καινοτομία, οι δέ συμμορφούμενοι προς τήν σχετικήν άπόφασιν τής Μ. Εκκλησίας, χαρακτηρίζωνται ώς αιρετικοί. Εντεύθεν καί έπαυσε πλέον ή θρησκευτική έπικοινωνία μετά τής Ίεράς Μονής Βατοπαιδίου. Εντεύθεν καί πολλοί άποφεύγουσι νά παραλάβωσι τά έπί τή βάσει αιτήσεως αυτών εκδιδόμενα έγγραφα παρά τής Ιεράς Κοινότητος, ίνα μή βάλωσι μετάνοιαν είς τόν Πρωτεπιστάτην αυτής Προηγούμενον Άνδριανόν, όντα Βατοπαιδινόν. Εντεύθεν καί έπαυσεν ήδη άπό ενός έτους, προσκαλούμένος εις Ίεροπραξίας ύπό τών πλείστων Ιερών Μονών, ό έν τώ "Αθω πρώην Μοσχονησίων, ίερουργήσας έν τή Ιερά Μονή τού Βατοπαιδίου». (Βλ. αυτόθι ώς άνω σελ. 34-35).



Ἃς ληφθῆ ὓπ΄ ὄψιν καὶ ἡ ἀπόφασις ἣν ἔλαβεν ἡ Προσύνοδος ἐν Ἁγίω Ὄρει κατὰ Ἰούνιον τοῦ 1930, εἰς ἣν παρέστησαν Ἀντιπρόσωποι τῶν τεσσάρων Πατριαρχείων τῆς Ἀνατολῆς καὶ τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν τῆς Ρουμανίας, τῆς Τσεχοσλοβακίας, τῆς Πολωνίας, τῆς Κύπρου, τῆς Σερβίας καὶ τῆς Ἑλλάδος, τῆς τελευταίας ταύτης ἀντιπροσωπευθείσης ὑπὸ τῶν Μητροπολιτῶν Θεσσαλονίκης Γενναδίου καὶ Κερκύρας Ἀθηναγόρα, ἐν ἢ προσυνόδω ἀπεφασίσθη παμψηφεὶ νὰ μὴ μεταβληθῆ τὸ Ἰουλιανὸν ἡμερολόγιον μέχρις οὐ συνέλθη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος.  (Πρακτικά της Συνόδου ἐν Ἁγίω Ὄρει 8 Ἀπριλίου 1930).


ΠΗΓΗ: 
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ


at Δεν υπάρχουν σχόλια: