ΕΓΚΩΜΙΑ ΣΤΟ ΠΑΝΣΕΠΤΟ ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΟ ΜΝΗΜΑ ΓΕΘΣΗΜΑΝΗ 14/27-8-2018

Κυριακὴ ΙΓ΄ Ματθαίου (Ματθ. 21,33-42)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνυ Καντιώτου

Κακοὶ καὶ καλοὶ γεωργοὶ

«Κακοὺς κακῶς ἀπολέσει αὐτούς, καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώσεται ἄλλοις γεωργοῖς, οἵτινες ἀποδώσουσιν αὐτῷ τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν»

ΠΕΡΙ γεωργῶν, ἀγαπητοί μου, περὶ γεωργῶν ὁμιλεῖ σήμερα τὸ εὐαγγέλιο. Οἱ γεωργοί, ποὺ ὁ Θεὸς τοὺς ἐμπιστεύθηκε τὸ ἀμπέλι του, ἀποδείχθηκαν κακοί· δὲν ἀπέδωσαν τοὺς καρποὺς ποὺ περίμενε. Γι᾿ αὐτὸ στὸ τέλος τῆς παραβολῆς λέει, ὅτι τοὺς κακοὺς γεωργοὺς θὰ τοὺς τιμωρήσῃ ὅπως τοὺς ἀξίζει, καὶ θὰ παραδώσῃ τὸ ἀμπέλι σὲ ἄλλους γεωργούς, καλοὺς γεωργούς, ποὺ θ᾿ ἀποδώσουν τοὺς καρποὺς στὸν οὐράνιο ἰδιοκτήτη.
Στὸ ἀμπέλι λοιπὸν τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ στὴν Ἐκκλησία, ἄλλοι εἶνε κακοὶ γεωργοὶ καὶ ἄλλοι καλοί. Καὶ ποιοί εἶνε οἱ γεωργοί; Γεωργοὶ εἶνε οἱ ἐργάτες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ κληρικοί. Γι᾿ αὐτὸ κ᾿ ἐμεῖς θὰ μιλήσουμε γιὰ τοὺς κληρικούς· πρῶτα γιὰ τοὺς κακούς, καὶ ἐν συνεχείᾳ γιὰ τοὺς καλοὺς κληρικούς.

* * *

Ὑπάρχει μιὰ τρομερὰ προφητεία, ποὺ τὴν εἶπε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, καὶ στὶς μέρες μας ἐκπληρώνεται. Τὸν ρώτησαν· Ποιά εἶνε τὰ σημάδια ὅτι ἔρχεται ἡ καταστροφὴ τοῦ κόσμου; Καὶ ἀπήντησε· Ἦταν ἐποχὴ ποὺ οἱ κληρικοὶ ζοῦσαν σὰν ἄγγελοι· δὲν ἀγαποῦσαν τὰ λεφτά, δὲν ἀγαποῦσαν τὴ δόξα, δὲν εἶχαν πάθη, στέκονταν ψηλὰ μέσα στὴν κοινωνία· καὶ τότε οἱ λαϊκοὶ ζοῦσαν σὰν ἄνθρωποι. Θὰ ἔρθουν ὅμως, λέει, χρόνια κατηραμένα, ποὺ θὰ πέσῃ καὶ θὰ ἐξευτελισθῇ ὁ κλῆρος. Καὶ τότε, ὅταν οἱ παπᾶδες θὰ ζοῦν σὰν τοὺς λαϊκούς, οἱ λαϊκοὶ θὰ ζοῦν σὰν τὰ κτήνη· καὶ τότε θὰ ἔρθῃ τὸ τέλος τοῦ κόσμου.
Τί ἐννοεῖ ὅταν λέει, ὅτι οἱ παπᾶδες θὰ ζοῦν σὰν τοὺς λαϊκούς; Δηλαδή· πάει στὸ καφενεῖο ὁ λαϊκός, θὰ πάῃ καὶ ὁ κληρικός. Πάει στὸν κινηματογράφο ὁ λαϊκός, θὰ πάῃ καὶ ὁ κληρικός. Κουρεύει τὰ μαλλιά του ὁ λαϊκός, θὰ τὰ κουρέψῃ καὶ ὁ κληρικός. Παίζει φουτ – μπὼλ ὁ λαϊκός, θὰ παίξῃ καὶ αὐτός. Παίζει χαρτιὰ ὁ λαϊκός, θὰ παίξῃ καὶ αὐτός. Καὶ στὸ χορὸ ἀκόμα πᾶνε. Βγάζουν τὸ ῥάσο καὶ τὸ καλυμμαύχι τους καὶ χορεύουν. Αὐτοὶ εἶνε οἱ μοντέρνοι παπᾶδες, ποὺ θέλουν νὰ πνεύσῃ ἕνα νέο ῥεῦμα στὴν Ἐκκλησία. Ἀλλ᾿ ὁ ὀρθόδοξος κόσμος τοὺς ἔχει σιχαθῆ.
Τὰ εἶπε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς, καὶ τώρα γίνονται. Μείναμε δυστυχῶς λίγοι νὰ διαμαρτυρώμεθα. Δὲν ξέρω τί θὰ γίνῃ ἂν αὔριο ἔρθῃ ἄλλη κατάστασι· ἐμεῖς, ὅσο μποροῦμε, θὰ κρατήσουμε τὴν τιμὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ ἀδιαφοροῦμε τί λένε καὶ κάνουν οἱ νεωτερισταί.
Ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς λέει· Ὅταν οἱ παπᾶδες θὰ ζοῦν σὰν τοὺς λαϊκούς, τότε οἱ λαϊκοὶ θὰ γίνουν σὰν τὰ κτήνη, καὶ τότε θὰ ἔρθῃ τὸ τέλος τοῦ κόσμου. Καὶ τώρα ἀκοῦς πλέον τοὺς λαϊκοὺς νὰ λένε· Ἔ, κι ὁ παπᾶς τὸ κάνει αὐτό… Ὁ παπᾶς πάει στὸ θέατρο, ὁ παπᾶς πάει στὸν κινηματογράφο, ὁ παπᾶς πάει στὸ γήπεδο, ὁ παπᾶς πάει ἐδῶ, ὁ παπᾶς πάει ἐκεῖ. Ἡ παπαδιά του φοράει μίνι, τὰ κορίτσια του γυρίζουν δεξιὰ κι ἀριστερά, τὰ ἀγόρια του ἔχουν γίνει τεντυμπόηδες. Τί διαφέρει, σοῦ λέει, ὁ παπᾶς ἀπὸ τὸ λαϊκό; Ἐπάγγελμα καὶ μαγαζὶ εἶνε ἡ ἐκκλησία… Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ λαὸς ἔχει ἀποκτηνωθῆ.
Λέγοντας βέβαια αὐτὰ γιὰ τὸν κλῆρο δὲν παίρνουμε σβάρνα ὅλους τοὺς κληρικούς. Ξέρουμε πολὺ καλά, ὅτι ὑπάρχουν καὶ κληρικοὶ ποὺ εἶνε καλοὶ γεωργοὶ καὶ τηροῦν τὴν ἀξιοπρέπειά τους. Μπορεῖ οἱ περισσότεροι νὰ ἔχουν ξεφύγει, ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ ἕνα μικρὸ ποσοστὸ εὐλαβῶν ἱερέων.

Σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ παπᾶς πρέπει νὰ εἶνε σὰν ἄγγελος μέσα στὸν κόσμο αὐτόν. Παλαιότερα ἕνας Ἄγγλος περιηγητὴς πῆγε στὴν Κύπρο, κι ὅταν ἐπέστρεψε στὴν Ἀγγλία εἶπε· Εἶδα στὴν Κύπρο ἄγγελο! Ὅταν τὸν ρώτησαν, ποιός εἶνε ὁ ἄγγελος, λέει· Ὁ Κυπριανός· ἅγιος ἄνθρωπος, ἀφιλάργυρος, νὰ τὸν ἔψαχνες δὲν εἶχε οὔτε ἕνα γρόσι· ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς καὶ τῆς νηστείας… Ποιός ἦταν αὐτὸς ὁ Κυπριανός; Ὅταν τὸ 1821 κηρύχθηκε ἡ ἐπανάστασι, ξεσηκώθηκαν καὶ οἱ Κύπριοι. Ἐλευθεριά! φώναξαν. Τότε οἱ Τουρκαλᾶδες πήρανε μαχαίρια, γεμίσανε καράβια, βγῆκαν στὴν Κύπρο καὶ ῥημάξανε τὸ νησί. Πιάσανε τὴ νύχτα τὸν Κυπριανὸ καὶ τὸν κρεμάσανε ―τρεῖς μέρες ἦταν κρεμασμένος ὁ ἅγιος Κυπριανός― καὶ μαζί του σκοτώσανε τριακόσους παπᾶδες καὶ ἄλλους προύχοντες τοῦ νησιοῦ.
Νά ᾿τος ὁ καλὸς γεωργός! σὰν ἄγγελος στέκει πάνω ἀπὸ τὸ νησὶ αὐτὸ καὶ τὸ εὐλογεῖ.
Καὶ ὄχι μόνο τότε ὁ Κυπριανὸς στὴν Κύπρο, ἀλλὰ καὶ σ᾿ ὅλη τὴν ὀρθόδοξο Ἐκκλησία σὲ κάθε ἐποχὴ δὲν λείπουν οἱ καλοὶ γεωργοί, οἱ φύλακες ἄγγελοι τῆς ἀμπέλου. Ἄγγελοι καὶ καλοὶ γεωργοὶ εἶνε οἱ τόσοι μαρτυρικοὶ ποιμένες τῆς Ὀρθοδοξίας, εἶνε ὁ κάθε καλὸς ἐπίσκοπος καὶ ὁ κάθε καλὸς παπᾶς.
Μπορεῖ τότε οἱ παπᾶδες νὰ ἦταν ἀγράμματοι, ἀλλὰ εἶχαν στὴν καρδιά τους τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα. Ἄχ, ποῦ εἶνε αὐτοὶ οἱ παπᾶδες! Τώρα, μορφωμένοι, σὲ σχολὲς καὶ πανεπιστήμια, μὲ τὰ γαλλικά τους καὶ τὰ ἀγγλικά τους, μὲ τὰ σβέρκα τους ξυρισμένα, μὲ τὰ μαλλιά τους κομμένα, μὲ τὰ ῥασάκια τους σιδερωμένα… Ἀπὸ ἁγιωσύνη ὅμως; Ἐκεῖνοι τότε εἶχαν ἀξία· ἐθυσιάζοντο γιὰ τὸ ποίμνιο.
Τὸν καιρὸ τῆς τουρκοκρατίας στὸ χωριὸ Ἀκρίτας – Φλωρίνης ἦταν ἕνας παπᾶς λεβέντης, καλὸς γεωργός, ἄγγελος προστάτης. Εἶχαν στὸ χωριὸ ἕνα ὄμορφο κορίτσι. Οἱ Τουρκαλᾶδες νύχτα, σὰν τὸ γεράκι, ἅρπαξαν τὸ κορίτσι καὶ τὸ πήγανε στὸ χαρέμι. Ποιός νὰ μιλήσῃ; Ὁ παπᾶς ἔκλαιγε δυὸ μέρες. Ὁ ντελὴ – παπᾶς ―ἔτσι τὸν λέγανε (δηλαδὴ ὁ τρελλὸς – παπᾶς, γιατὶ εἶνε τρελλὸς στὸν κόσμο ὅποιος βγαίνει ἀπὸ τὴν πεπατημένη ὁδό)― μιὰ νύχτα πηδάει τοὺς φράχτες καὶ τὰ ντουβάρια, μπαίνει μέσα στὸ χαρέμι, ἁρπάζει τὴ Χριστιανοπούλα, τὴ φέρνει πίσω, καὶ μετὰ φεύγει στὴ Ῥωσία γιὰ νὰ γλυτώσῃ… Τέτοιοι ἤτανε οἱ ἱερεῖς. Προστάτες τῶν χηρῶν καὶ ὀρφανῶν, φιλάνθρωποι καὶ ἐλεήμονες, μὲ ἀπέραντη πατρικὴ ἀγάπη στὴν καρδιά τους.
Ἂς μνημονεύσουμε ὅμως καὶ τὸν ἐπίσκοπο Φλωρίνης Πολύκαρπο. Ἂν δὲν ἦταν αὐτός, δὲν θά ᾿ταν ἐλεύθερη ἡ Φλώρινα. Τὸ λένε τὰ ἐπίσημα χαρτιὰ τοῦ ἐπιτελείου. Ἔβλεπε, ὅτι οἱ Σέρβοι κατεβαίνουν. Πήρανε τὸ Μοναστήρι, κι ἀπὸ ὥρα σὲ ὥρα θὰ παίρνανε καὶ τὴ Φλώρινα. Τότε στέλνει ἕνα παπᾶ τὰ μεσάνυχτα· πέρασε τὰ φυλάκια, βρῆκε τὸ στρατὸ καὶ τοὺς εἶπε· «Ἂν δὲν τρέξετε, ἡ Φλώρινα πέφτει στοὺς Σέρβους». Νύχτα τότε, μὲ κρύο καὶ βροχή, μὲ μεγάλο καλπασμὸ τοῦ ἱππικοῦ, μόλις πρόλαβαν. Τοὺς περίμενε ἔξω ἀπὸ τὴ Μητρόπολι. Τοὺς ἀσπάσθηκε καὶ ὑψώθηκε ἡ ἑλληνικὴ σημαία. Ποιός τὸν θυμᾶται σήμερα;
Ἄγγελοι προστάτες καὶ καλοὶ γεωργοὶ τοῦ βασανισμένου λαοῦ μας εἶνε οἱ κληρικοί, ποὺ μὲ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ κρατοῦνε τὸ λαό μας. Πῶς ἔμεινε ἡ Κύπρος τρεῖς χιλιάδες χρόνια; Περάσανε κατακτηταὶ καὶ κατακτηταί. Δὲν κατώρθωσαν νὰ σβήσουν τὴ φλόγα. Ποιός τὴν κράτησε ἀναμμένη; Ὁ παπᾶς. Αὐτὸς βάζει λάδι καὶ μένει ἄσβηστη ἡ καντήλα τῆς Ἑλλάδος. Μάλιστα· αὐτή εἶνε ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τοὺς καλοὺς γεωργούς της.
Τὸ Ἑλληνικὸ κράτος ἐν τούτοις ἀπέναντι στὴν Ἐκκλησία ἔδειξε αἰσχρὰ διαγωγή. Θέλετε νὰ σᾶς πῶ μιὰ ἱστορία; Ὅταν ἐλευθερώθηκε ὁ τόπος, στὴ Μητρόπολι Φλωρίνης συνέβη τὸ ἑξῆς. Ἦρθαν, ἀπὸ κάτω, διοικηταί, νομάρχαι (οἱ περισσότεροι μασόνοι). Καὶ τί κάνανε; Ἄ, λένε, τώρα δὲν θέ᾿με ἐκκλησιὲς καὶ παπᾶδες. Καὶ πῆγαν μιὰ μέρα νὰ κατασχέσουν τὴ Μητρόπολι, νὰ βγάλουν ἔξω τὸ δεσπότη, γιὰ νὰ κάνουν τὸ κτήριο σχολεῖο!… Ἔτσι περιφρονεῖται τὸ ῥάσο.
Ἀλλὰ σᾶς τὸ λέω ἐγώ, ποὺ ξέρω τὴν πατρίδα· ἡ Ἑλλάδα εἶνε καλὸ περιβόλι, ἔχει καλὸ χῶμα. Ἅμα ὅμως τ᾿ ἀφήσῃς, θὰ γεμίσῃ ἀγκάθια. Καὶ αὐτοὶ ποὺ καλλιεργοῦν τὸ περιβόλι εἶνε οἱ κληρικοί. Αὐτοὶ εἶνε οἱ καλοὶ γεωργοί. Ἂν τὸ σκάψουμε, ἂν τὸ ποτίσουμε μὲ τὰ δάκρυά μας, ἂν τὸ καλλιεργήσουμε, αὐτὸ τὸ περιβόλι θὰ τινάξῃ ῥόδα καὶ θὰ γίνῃ ἡ πιὸ ὡραία χώρα τοῦ κόσμου.

* * *

Ἀγαπητοί μου! Ὅλοι ν᾿ ἀγωνισθοῦμε, γιὰ νὰ γίνῃ ἡ πατρίδα μας κράτος Θεοῦ. Ἂν ἀρχίσῃ μία ἠθικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἐπανάστασι, ἡ Ἑλλάδα θὰ ἀναγεννηθῇ, θὰ γίνῃ βασιλεία Θεοῦ, ἀστέρι φωτεινό, καὶ ὅλοι θὰ δοξάζουμε τὸν Χριστό· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Απομαγνητοφωνημένη ὁμιλία. Πρώτη ἐκφώνησις ἱ. ναὸς Ἁγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης 7-11-1973

ΠΗΓΗ: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=67783

ΛΙΤΑΝΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΟ ΠΑΝΣΕΠΤΟ ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΟ ΜΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΓΕΘΣΗΜΑΝΗ

ΠΗΓΗ: http://apantaortodoxias.blogspot.com/2018/08/blog-post_752.html

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΣ ΑΧΤΑΡΜΑΣ! (+ΒΙΝΤΕΟ)

Με την ευκαιρία των εορτατικών εκδηλώσεων για την 27η επέτειο Ανεξαρτησίας της Ουκρανίας, πραγματοποιήθηκε στις 24.8.2018, στον περιώνυμο Καθεδρικό Ναό της Αγίας Σοφίας Κιέβου, διαθρησκευτική προσευχητική συνάντηση υπέρ της ενότητος και ωφελείας της χώρας, στην οποία παρέστησαν οι ηγέτες ή εκπρόσωποι όλων των θρησκειών και δογμάτων, που δραστηριοποιούνται εκεί - μελών του Πανουκρανικού Συμβουλίου Εκκλησιών και Θρησκευτικών Οργανώσεων. Παρών ήταν ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο με την οικογένειά του και πολλοί θεσμικοί παράγοντες. Ο κάθε εκπρόσωπος θρησκείας ή εκκλησιαστικής ομάδας εξέφρασε ευχετήριο λόγο εν είδει προσευχής.

Το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι συνυπήρξαν οι τρεις μεγαλύτερες εκκλησιαστικές τάσεις των Ορθοδόξων της χώρας, όπως μαρτυρούν οι δημοσιευόμενες εδώ φωτογραφίες και το σχετικό βίντεο από ουκρανικό τηλεοπτικό κανάλι. Εννοούμε τον Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Ονούφριο (του Πατριαρχείου Μόσχας), τον Πατριάρχη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Φιλάρετο του αυτοανακηρυγμένου φερώνυμου Πατριαρχείου (σχισματικού μέχρι τώρα) και τον Μητροπολίτη Κιέβου Μακαρίου, ηγέτη της λεγόμενης Ουκρανικής Ορθόδοξης Αυτοκέφαλης Εκκλησίας (σχισματικής επίσης έως τώρα). 

Τόσον ο Πρόεδρος, όσο και οι θρησκευτικοί ηγέτες ή εκπρόσωποι, άναψαν συμβολικά από ένα κερί στο εικονοστάσιο του Ναού.

Άξιος προσοχής και πολλαπλών σχολίων ή ερμηνειών είναι ο ασπασμός Ονουφρίου και Φιλαρέτου, οι οποίοι -κατά τα άλλα- είναι αντίπαλοι έως εχθροί. Ο πρώτος μάλιστα (όντας εξαρτημένος στο άρμα του Πατριαρχείου Μόσχας) είναι κατά της θρυλούμενης Αυτοκεφαλίας της Ουκρανικής Εκκλησίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ο δε δεύτερος αναφανδόν υπέρ μιας τέτοιας προοπτικής, στοιχούμενος στην επιθυμία και εκζήτηση της πολιτικής ηγεσίας της χώρας. 

ΠΗΓΗ: http://www.nyxthimeron.com/2018/08/blog-post_81.html

ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΣΤΡΕΦΟΜΑΙ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ

 Στις διάφορες αποφάσεις και ενέργειες μας, κατ’ εξοχήν στην πνευματική μας ζωή, κριτήριο δεν είναι η γνώμη του καθενός, ούτε εκείνο που μας αρέσει, καθώς όμως δεν γνωρίζουμε ούτε  και το πραγματικό μας συμφέρον, σαφώς δεν είναι εκείνο που φαίνεται να εξυπηρετεί την τρέχουσα καθημερινότητα μας με τα πολλά και ποικίλα προβλήματα που πρέπει να λύνονται, αλλά αποκλειστικά και μόνο το θέλημα του Θεού. Στην προσευχή μας λέγοντας το «Πάτερ ἡμῶν» , την γνωστή Κυριακή προσευχή, ζητούμε «γενηθήτω τὸ θέλημά Σου». Άραγε το εννοούμε όταν το λέμε;

Ποιό είναι το κατ’ ευδοκίαν και πρώτο  ή προηγούμενο, όπως λέγεται θέλημα του Θεού; Είναι αυτό που από την αρχή ήθελε ο Θεός για εμάς την σωτηρία μας. Επομένως όλα κρίνονται από τις προϋποθέσεις που δημιουργούν ώστε να μην χάσουμε την σωτηρία. Και αφού ο Σωτήρ που μας σώζει είναι μόνο ο Ιησούς Χριστός πρέπει να βρισκόμαστε σε διαρκή κοινωνία ενωμένοι μαζί Του, η οποία μας εξασφαλίζει την Χάριν της υιοθεσίας. Την Χάρι αυτή βέβαια την λαμβάνουμε κατά το Άγιο Βάπτισμα, η Χάρις όμως αναζωπυρώνεται με την μετάνοια και το μυστήριο της  Ιεράς Εξομολογήσεως καθώ την Θεία Μετάλειψη, την προσευχή και την τήρηση των εντολών του Χριστού και την ζωή μας μέσα στην Παράδοση της Εκκλησίας. «Ἐὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσατε, (εάν με αγαπάτε, τηρήσατε τις εντολές μου) καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένει μεθ’ ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα, (και εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα και θα σας δώσει εκείνος άλλον οδηγόν και Παράκλητον, δια να μένει μαζί σας αιωνίως) τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει αὐτὸ· ὑμεῖς δὲ γινώσκετε αὐτό, ὅτι παρ’ ὑμῖν μένει καὶ ἐν ὑμῖν ἔσται (θα σας δώσει το Αγιον Πνεύμα, το Οποίον είναι η καθαρά και απόλυτος αλήθεια και φανερώνει την αλήθεια στους καλοπροαιρέτους. Αυτό όμως ο κόσμος ο αμαρτωλός δεν μπορεί να το πάρει, διότι δεν έχει ανοικτά τα μάτια της ψυχής και ένεκα τούτου δεν το βλέπει ούτε και το γνωρίζει. Σεις όμως το γνωρίζετε, διότι εγώ σας το εφανέρωσα και μένει πλησίον σας· έπειτα δε από την επιφοίτησίν του θα κατοικεί και μέσα στιςψυχές σας).

 Πριν όμως από κάθε τι προηγείτε η ομολογία της πίστεώς μας! «καρδίᾳ γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν» (Ρωμ.10, ). Επειδή στον Θεάνθρωπο πιστέψαμε και εφαρμόζουμε  τις εντολές Του με τα όποια έργα μας για τον λόγο ότι Εκείνος μας τα ζητά σύμφωνα με το Ευαγγέλιο Του,δηλαδή τα κάνουμε στο Όνομα του Χριστού καιο όχι στο όνομα μιας αφηρημένης ηθικής δεοντολογίας. Η ομολογία δεν προηγείται μόνο μία φορά τότε πριν από το Άγιο Βάπτισμα αλλά προηγείτε η ομολογία κάθε φορά πριν από τον καθαγιασμό στην αγία αναφορά καθώς τελούμε την θεία Λειτουργία. Δεν προγείτε όμως μόνο τότε, προηγείτε σε όλη την εν Χριστώ ζωή μας «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ’ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Μτ.10, 32-33). Και αν η ομολογία προηγείται από κάθε τι στην πνευματική ζωή προηγείται και στις εκκλησιαστικές μας ενέργειες για να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο ότι έχουμε παύσει να κρατούμε την καλή και αγία ομολογία της Ορθοδόξου Πίστεώς μας. « Ἔχοντες οὖν Ἀρχιερέα Μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν ΥΙΟΝ τοῦ ΘΕΟΥ, ΚΡΑΤΩΜΕΝ τῆς ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ» (Ἑβρ. 4,14). Τό αὐτό καί ὁ Ἀπόστολος Ἰούδας συμβουλεύει: «Ἀγαπητοί… παρακαλῶν ἐπαγωνίζεσθε τῇ ἅπαξ παραδοθείσῃ τοῖς Ἁγίοις Πίστει» (Ἰούδ. Α´ 3).  Κρατῶμεν  τῆς ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ἣν παρελάβομεν ἄδολον παρὰ τηλικούτων ἀνδρῶν, ἀποστρεφόμενοι πάντα Νεωτερισμόν, ὡς ὑπαγόρευμα τοῦ Διαβόλου.  (Πανορθόδοξος Σύνοδος 1848). Εμείς τον ομολογία μας αυτή θεωρούμε δεδομένο να την συνδέσουμε με τα άσχημα εκκλησιαστικά γεγονότα για τα οποία αν δεν πάρουμε θέση θα έχουμε ευθύνη πάρα πολύ μεγάλη!

Επειδή προκλήθηκε θόρυβος με την επιστροφή μας στο πάτριο εορτολόγιο, οφείλω να επισημάνω μερικά σημεία:

1.     Καταρχήν όλοι γνωρίζουμε οτι γίνεται ένας σκληρός αγώνας που έχει κόστος από κάθε πλευρά και πνευματική βέβαια.

2.      Σ’αυτόν τον αγώνα η  ιερά μας μονή εκ των πραγμάτων, όπως και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς στην επίγεια ζωή του είναι μπροστάρης, που σημαίνει ότι τουλάχιστον ανοίγει δρόμο.

3.     Δεν ενεργούμε όμως συμφωνα με ανθρώπινες επιθυμίες και θελήματα,αλλά ψάχνουμε το θέλημα του Θεού.

4.     Γι’αυτό το λόγο δύο ολόκληρα χρόνια προσευχόμαστε πολύ εντατικά και νηστέψαμε στην σύναξίν μας όλοι μαζί κατά δύναμιν, λοιπόν ούτε βιαστήκαμε, ούτε αβρόχοις ποσί αποτείχιση κάναμε!

5.     Οι ενέργειές μας μέχρι τώρα δεν ήταν ούτε άστοχες ούτε αλλοπρόσαλλες ούτε και αλλάξαμε πορεία απ΄ όσα εξ αρχής είπαμε.

6.     Υπήρξαν πρόσωπα που έφυγαν από την σύναξίν μας διότι γνώριζαν ότι θα καταλλήξουμε στο Πάτριο εορτολόγιο. Δεν το κρύψαμε το είπαμε ανοιχτά και το δημοσιεύσαμε πολλάκις. Άλλοι πάλι έφυγαν διότι ελέγχαμε την κατάσταση και δεν αφήσαμε κανέναν να αυτενεργεί και να διδάσκει περί ακύρων μυστηρίων ή να μας εμποδίζει να μεταλαμβάνουμε τους μη έχοντας γνώση για τα εκκλησιαστικά πράγματα. Το ίδιο και τώρα δεν επιτρέψαμε σε γυναικούλες να μας σέρνουν σαν αρκουδάκια από την μύτη και να μας πηγαίνουν εκεί που θέλουν επειδή έχουν δειλία και φοβίες.

7.     Προσωπικά μολονότι υπήρχε ανάγκη να εξομολογούμαι δεν δεσμεύτηκα σε κανένα πνευματικό όσες φορές χρειάστηκε να εξομολογηθώ, μόνο και μόνο, για να μην ακολουθήσουμε τη γραμμή της ομάδος (παράταξης) στην οποία ο καθένας ανήκε.

8.     Δεν ήταν δυνατόν όμως να συνεχίσω να πορεύομαι χωρίς πνευματικό οδηγό και εξομολόγηση. Πνευματικά μας παιδιά διαπιστώνοντας τη δυσκολία με την τρέχουσα προβληματική εκκλησιαστική κατάσταση μας προέτρεπαν να αναζητήσουμε πνευματικό για εξομολόγηση, ενίσχυση και καθοδήγηση.

9.     Οι επιλογές ήταν συγκεκριμένες, ή θα επιστρεφαμε στους Οικουμενιστές -άπαγε της αρνήσεως της Πίστεώς μας- ή θα πηγαίναμε στους Οικονομιστές ή στους Τρικαμηνικούς ή στους Παλαιοημερολογήτες.

10.   Διάλεξα τους παλαιοημερολογήτες διότι θεωρώ ότι ξεχωρίζουν από όλους τους άλλους και διότι η αποτείχιση έχει ένα σκοπό και μία προοπτική.

11.   Αποτείχιση που αφήνει τους πιστούς στο μέσο του πελάγους και δεν τους βγάζει στην αντίπερα ασφαλή όχθη της “γης” την θεωρώ αυτοκτονία.

12.   Άλλωστε μια αποτείχιση πρέπει καλύπτει και τις ποιμαντικές ανάγκες των πιστών και όχι να δημιουργεί προβλήματα.

13.  Λόγω αυτών ακριβώς των προβλήματων ορισμένοι αδελφοί μας αναγκάτηκαν να προβούν σε μια οικονομία εις βάρος της πίστεως.

14.  Ας μην ξεχνούμε οτι η αποτείχισις είναι μια προσωρινή κατάσταση μέχρι να αποκατασταθεί η εκκλησιαστική τάξη.

15.  Έπειτα ο πολύς και απλός κόσμος που ακούει αποτείχιση δεν καταλαβαίνει  και νομίζει ότι η αποτείχισις είναι να φύγει κανείς από την Εκκλησία. Και εκεί πάτησαν οι πονηροί και κακοπροαίρετοι μητροπολίτες. Έδωσαν  στους πιτούς να καταλάβουν ότι τάχα φύγαμε από την εκκλησία όπως οι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά.

16.  Στην αποτείχιση αυτή σαφώς ο σκοπός μας δεν ήταν να σκορπίσουμε. Εφόσον όμως φθόνῳ του διαβόλου και  με την συνέργεια ορισμένων ομάδων δεν ήταν δυνατόν να υπάρξει συνεννόηση, οδηγούμε την αποτείχιση πλέον,ένα βήμα μπροστά για να μην διαλυθεί αλλά να φέρει το προσδωκόμενο αποτέλεσμα.

17.  Ούτως ή άλλως όλοι έπρεπε να επιστρέψουμε στην Παράδοση της Εκκλησίας μας που αφορά το εορτολόγιο, το οποίο βέβαια ας μην λησμονούμε ακολουθεί όλη η Ορθόδοξη Εκκλησία.

18.  Μέχρι πότε θα υφίσταται σχίσμα μεταξύ παλαιού και νέου και γιατί πρέπει να ενωθούμε με τους λογίς λογός αιρετικούς και όχι με τους ορθόδοξους παλαιοημερολογίτες;

19.  Θα υπάρξει άλλη ευκαιρία και συνθήκες να παύσει το σχίσμα με την προοπτική μάλιστα της από κοινού καταδίκης του Οικουμενισμού;

20. Μέχρι τώρα το θέμα του εορτολογίου, αν και δεν ήταν θέμα πίστεως αλλά εκκλησιαστικής Παραδόσεως, επειδή ακριβώς δεν είχε νοθευτεί ακόμη η πίστις, μολονότι ήταν σοβαρό παράπτωμα η αλλαγή του εορτολογίου, (πόσο μάλλον αφού έγινε με σκοπιμότητα), δεν μας στερούσε την σωτηρία το ότι δεν μείναμε στο Πάτριο.Τώρα όμως που αλλάζει η πίστη, διότι στην πραγματικότητα με την απόφασή τους στην Κολυμβάρια ψευτοσύνοδο να δέχονται πολλές Εκκλησίες ενώ το σύμβολο της πίστεως επισημαίνει «Εἰς μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν…», επειδή πλέον συνοδικά δεν υπάρχει η αγία πίστη που αγιάζει τους πιστούς και τους μολύνει πλέον η άδηλη αίρεση που εισήγαγαν με την μετοχή  τους στον και συνοδικά αναγνωρισμένο Οικουμενισμό,το δευτερεύον  τότε θέμα του εορτολογίου καθίσταται πλέον κριτήριο Ορθοδοξίας, αφού η σκοπιμότητα της “αδιάφορης” φαινομενικά τότε αλλαγής απαλήθευσε τώρα πλέον την πρόθεση που δι’ αυτής στην ουσία κατελύθη η Πίστις  με την οποία και σωζόμαστε. ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΣΩΤΗΡΙΟΛΟΓΙΚΟ! Δηλαδή μετα την αλλαγή σε θέμα Πίστεως στο 9^ο άρθρο του συμβόλου της Πίστεως,αν και δεν το παραδέχονται,είναι πλέον υποχρεωτική η επιστροφή μας στο πάτριο ημερολόγιο για να ελεχθεί συνοδικά η αίρεσις, να καταδικασθεί μαζί με τους υπευθύνους και να αποκατασταθεί η εκκλησιαστική τάξις!

Ο καθένας βέβαια ως άνθρωπος είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του,ως πιστός όμως καθένας που είναι μέλος της εκκλησίας είναι υποχρεωμένος να κρατά την Παράδοση της Εκκλησίας.

Όσοι από τα πνευματικά μου παιδιά την κρίσιμη αυτή ώρα της ομολογίας δεν κρατήσουν τη θέση τους αν χρειαστεί στο μέλλον να επιστρέψουν θα χρειαστεί μετάνοια  ως εκείνη των πεπτωκότων με επιτίμιο.Με τα πράγματα της Εκκλησίας δεν παίζουμε.Όσοι θέλουν να ακολουθήσουν τους μητροπολίτες ή τους οικουμενιστές ή ομάδες με ασαφή ή ανασφαλή πορεία θα φέρουν οι ίδιοι την ευθύνη.Ο αγώνας χρειάζεται ανδρεία και γενναίες ψυχές. Οι μεγάλες μετάνοιες και τα κλαψουρίσματα δεν είναι χαρακτηριστικό ανδρείας.Θα αφήσω κάποια περιθώρια αναμονής και προσαρμογής.Όμως σε ορισμένα χρονικά πλαίσια και με συγκεκριμένη αντιμετώπιση. Όσοι θέλουν μπορούν να ακολουθήσουν.

ΠΗΓΗ

Γιατί οι Ρώσοι κρατούν το παλαιό ημερολόγιο;

Νικολάου Μάννη, εκπαιδευτικού 

Όταν στα 1582 ο Πάπας Γρηγόριος ο ΙΓ΄ εισήγαγε το νέο ημερολόγιο (το λεγόμενο Γρηγοριανό) προσπάθησε με διάφορους τρόπους να το επιβάλλει και στους ορθοδόξους λαούς της Ανατολής. Η προπαγάνδα εντάθηκε κυρίως στην περιοχή της Πολωνο-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας [1], στην οποία το Τάγμα των Ιησουϊτών είχε τεράστια δύναμη, και στην οποία ζούσαν πολυάριθμοι Ρώσοι. Οι Ιησουΐτες προσπαθούσαν να πείσουν τον ορθόδοξο πληθυσμό πως η Ανατολική Εκκλησία πλανήθηκε («και για αυτό – έλεγαν – επέτρεψε ο Θεός να σκλαβωθεί στους απίστους») και εορτάζει λάθος το Πάσχα, δηλαδή όχι σύμφωνα με την αστρονομική ισημερία που τάχα καθόρισε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος [2]. Προσπαθούσαν λοιπόν να τους πείσουν να δεχθούν το νέο ημερολόγιο και πασχάλιο του Πάπα.

Αμύντορες των Ορθοδόξων αναδείχθηκαν τότε οι δύο μεγάλοι Πατριάρχες του Γένους, ο Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμίας ο Τρανός και ο Αλεξανδρείας Άγιος Μελέτιος ο Πηγάς, οι οποίοι με εγκυκλίους και επιστολές τους ενίσχυσαν τους Ρώσους και τους προέτρεψαν να κρατήσουν με ζήλο τις παραδόσεις της Ορθοδοξίας.

Σε μία από αυτές, που κυκλοφόρησε μάλιστα ευρέως στην περιοχή τυπωμένη στην σλαβωνική γλώσσα, ο Πατριάρχης Ιερεμίας έγραφε: «Όντως εσείς, αληθείς κληρονόμοι της παράδοσης των χριστωνύμων τέκνων, όχι μόνο τον Πάπα και τους αστροθεάμονες μυθοπλάστες του να μην ακούτε, οι οποίοι έφεραν παράδοξες διδασκαλίες στα αυτιά σας, αλλά ούτε και άγγελο εξ ουρανού να μη δεχθείτε. Διότι η Γραφή μαρτυρεί ότι πολλάκις «αὐτὸς γὰρ ὁ σατανᾶς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός»  και προσπαθεί με πολλές πανουργίες και πλάνες που φέρνει στα αυτιά των απλοϊκών να τους απομακρύνει από το πρόσωπο του Θεού και να τους παρασύρει στην απώλεια» [3].

Σε άλλη επιστολή, του Αγίου Μελετίου Πηγά αυτή τη φορά, διαβάζουμε: «Ο Πάπας της παλαιάς Ρώμης εξυψώνει τον εαυτό του πάνω από όλους και καταφρονεί τους πάντες, ακόμη δε κατηγορεί το (Πασχάλιο) Κανόνιο των Πατέρων, για να μη φανεί ότι χωρίς λόγο καινοτόμησε το ημερολόγιο, μη βλέποντας ότι το Κανόνιο των Πατέρων είναι σωστό, αφού επιτελείται το Πάσχα μετά την εαρινή ισημερία και όχι με τους Ιουδαίους, όπως απαιτεί ο Ζ΄ Κανόνας των ιερών Αποστόλων· και αφού καλώς έχει το Κανόνιο των Πατέρων, και μάλιστα πατερικού υπάρχοντος, ποικιλοτρόπως αμαρτάνουν εκείνοι που δίνουν προσοχή σε άλλα ημερολόγια» [4].

Διαφωτιστικό αγώνα κατά του νέου ημερολογίου, τον επόμενο αιώνα (ΙΖ΄), έκανε στις περιοχές της Ρωσίας και ο μάρτυρας Πατριάρχης Κύριλλος Λούκαρις· κυρίως όμως οι Έλληνες διδάσκαλοι του Γένους των Ρώσων αδελφοί Σωφρόνιος και Ιωαννίκιος Λειχούδης, οι οποίοι με δημοσίους διαλόγους τους με τους Ιησουΐτες υπερασπίστηκαν την ορθότητα του Ιουλιανού ημερολογίου [5].

Στις αρχές του ΙΗ΄ αιώνος ο αυτοκράτορας Μέγας Πέτρος εισήγαγε το Γρηγοριανό ημερολόγιο μόνο για τις εμπορικές και διπλωματικές σχέσεις με τα άλλα Κράτη, χωρίς να απαιτήσει από την Εκκλησία να το αλλάξει, διατηρώντας το παράλληλα σε χρήση και στα εσωτερικά κρατικά ζητήματα [6]. Εκατό χρόνια όμως μετά, όπως αναφέρει ο διδάσκαλος του Γένους μας Κωνσταντίνος Οικονόμος εξ Οικονόμων, «προεβλήθη παρά τινων Ἀκαδημαϊτῶν τῆς Πετρουπόλεως πρόβλημα περὶ παραδοχῆς τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ ἡμερολογίου (καλενδαρίου). Τὸ πρόβλημα παρὰ τῆς Κυβερνήσεως ἐστάλη εἰς τὴν Σύνοδον, ἡ Σύνοδος ἐψήφησεν ἵνα ἐπικριθῇ ὑπὸ τῆς κοινῆς τῶν ὀρθοδόξων μητρὸς τῆς Μεγ.  Ἐκκλησίας· ἐπεκρίθη καὶ συμφώνως ἀπεβλήθη» [7].

Στα τέλη του ΙΘ΄ αιώνος ο Βαρναβίτης [8] κληρικός Cesare Tondini De Quarenghi, ο οποίος το 1862 είχε ιδρύσει την «Ένωση Προσευχών για την επιστροφή των χωρισμένων αδελφών μας της Ελληνορωσικής Εκκλησίας στην Καθολική Ενότητα» [9] περιήλθε την Ανατολή (Ρωσία, Ρουμανία, Κωνσταντινούπολη) με σκοπό να πείσει τους ορθοδόξους να αποδεχθούν το Γρηγοριανό ημερολόγιο, ώστε να διευκολυνθεί ο σκοπός του.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο παπικός αυτός κληρικός θεωρούσε την αποδοχή του Γρηγοριανού ημερολογίου από τους Ορθοδόξους ως αναγνώριση «της μίας πηγής της εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας», δηλαδή του παπικού πρωτείου [10]!

Το 1903 συνήλθε στην Ρωσία Τοπική Σύνοδος, υπό την προεδρία του σοφού Μητροπολίτου Πετρουπόλεως Αντωνίου Βαντκόφσκι, και απέρριψε την ημερολογιακή μεταβολή «ὡς διασαλεύουσα τὴν ἀνέκαθεν καὶ πολλάκις καθαγιασθεῖσαν ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας τάξιν» [11].

Ενδεικτικές για το πως έβλεπαν οι Ρώσοι το ημερολογιακό ζήτημα είναι οι θέσεις του Μητροπολίτου Αντωνίου Βαντγκόφσκι: «Το Ιουλιανό ημερολόγιο με την εφαρμογή του στην πράξη της Εκκλησίας, συνιστά σε κάθε περίπτωση την σωτήρια άγκυρα που συγκρατεί τους Ορθοδόξους από την ολοκληρωτική απορρόφηση τους από τον ετερόδοξο κόσμο. Είναι ένα είδος σημαίας κάτω από την οποία τα παιδιά της Ορθοδοξίας συναθροίζονται μαζί. Η αυθαίρετη απόφαση ορισμένων τέκνων της Ορθοδοξίας να θέλουν να χωρίσουν από εμάς στην εκκλησιαστική πράξη και να συμβαδίσουν με τους ετερόδοξους, παρά τα φαινομενικά οφέλη, και μάλιστα χωρίς διάκριση ως προς το δόγμα, μπορεί να έχει στο μέλλον συνέπειες ανεπιθύμητες ή ακόμα και ολέθριες για την ευημερία της καθολικής Εκκλησίας και μπορεί να χρησιμεύσει ως όπλο στα χέρια των εχθρών Της...» [12].

Επομένως ήταν αναμενόμενο ο πιστός ρωσικός λαός όχι μόνο να μην αποδεχθεί το νέο ημερολόγιο που εισήγαγε την άνοιξη του 1923 η, για λίγο διάστημα επί Κομμουνισμού επίσημη κρατική εκκλησία, η λεγόμενη «Ζωντανή ή Ανακαινιστική Εκκλησία», αλλά ούτε και όταν το αποφάσισε η κανονική Εκκλησία, υπό τον Πατριάρχη Μόσχας Άγιο Τύχωνα. Ο τελευταίος, από κακή πληροφόρηση, νόμιζε ότι οι αποφάσεις του λεγόμενου «Πανορθοδόξου Συνεδρίου» [13] εφαρμόστηκαν σε όλες τις Τοπικές Εκκλησίες, αλλά μόλις είδε όχι μόνο ότι αυτό είναι ψευδές, αλλά και το ότι ο πιστός λαός ήταν έτοιμος για επανάσταση, επανέφερε αμέσως το παλαιό ημερολόγιο! Συνολικά η ζωή του νέου ημερολογίου στην Ρωσική Εκκλησία κράτησε μόλις εικοσιτέσσερις μέρες (από τις 15 Οκτωβρίου μέχρι τις 8 Νοεμβρίου 1924! [14]).

Την ίδια περίπου εποχή δημοσιεύτηκαν δύο βαρυσήμαντα κείμενα υπέρ του Ιουλιανού ημερολογίου που έκαναν μεγάλη εντύπωση. Το 1929 είδε το φως της δημοσιότητος  το κείμενο του Αγίου Ιννοκεντίου Φιγκουρόφσκι [15] με τίτλο «Μια ανοιχτή επιστολή προς όλα τα πιστά τέκνα της Εκκλησίας του Χριστού που κρατούν το Ορθόδοξο Ημερολόγιο και τις παραδόσεις της Αγίας Καθολικής Εκκλησίας». Στο κείμενο αυτό [16] στηλιτεύει τους διωγμούς που υφίσταντο οι εμμένοντες στην παράδοση του παλαιού ημερολογίου, αποδεικνύει αστήρικτους τους ισχυρισμούς περί επιστημονικής ακρίβειας του νέου ημερολογίου, επισημαίνει τις επιπτώσεις της εφαρμογής του στο Πασχάλιο και την εκκλησιαστική τάξη και πλέκει το εγκώμιο σε όσους τηρούν τις εκκλησιαστικές παραδόσεις.

Το 1934, μια άλλη αγία μορφή, ο περίφημος Ρώσος ασκητής των Καρουλίων, Θεοδόσιος Χαριτόνοφ [17] έγραψε το κείμενο «Φωνή εξ Αγίου Όρους» [18], ένα αντιρρητικό μανιφέστο υπέρ του παλαιού ημερολογίου, στο οποίο εξέθετε εν συντομία για ποιους λόγους πρέπει να διατηρηθεί το παλιό ημερολόγιο και για ποιους λόγους να απορριφθεί το νέο.

Τις παραπάνω θέσεις εξέφρασε συνοδικώς και η Σύνοδος των Ρώσων της Διασποράς, δηλαδή των Αρχιερέων εκείνων που εκδιώχθηκαν από την αλήστου μνήμης δικτατορία των Σοβιέτ. Αλλά και πολλοί σύγχρονοι Ρώσοι Άγιοι καταφέρθηκαν εναντίον του νέου ημερολογίου, όπως ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς [19] και ο Άγιος Σεραφείμ Σομπόλιεφ [20], ο οποίος στο Πανορθόδοξο Συνέδριο της Μόσχας το 1948, κατέθεσε περισπούδαστο κείμενο για το θέμα αυτό [21].

Βασισμένοι λοιπόν πάνω στις θέσεις τόσων Αγίων Πατέρων είναι εύλογο οι Ρώσοι να κρατούν πεισματικά το παλαιό ημερολόγιο και να αρνούνται να «εκμοντερνιστούν».

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΕΛΟΥΣ

[1] Περιελάμβανε κυρίως τα εδάφη της σημερινής Ουκρανίας.

[2] Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος καθόρισε ως συμβατική ημερομηνία της εαρινής ισημερίας την 21η Μαρτίου του Ιουλιανού ημερολογίου, και με βάση αυτήν την εκκλησιαστική ισημερία καθορίζεται και το λεγόμενο «Αιώνιον Πασχάλιον».

[3] Βλ. Νικολάου Μάννη, Διπλούς πέλεκυς κατά του Γρηγοριανού ημερολογίου, Αθήνα, 2015.

[4] Στο ίδιο (εδώ σε νεοελληνική απόδοση).

[5] Βλ. το ελληνικό κείμενο στο Νικολάου Μάννη, Ελληνική ασπίς κατά του Γρηγοριανού ημερολογίου, Αθήνα, 2017.

[6] Tondini Quarenghi, Statutum canonicum sive ecclesiasticum Petri Magni, Paris, 1785.

[7] Κωνσταντίνου Οικονόμου εξ Οικονόμων, Τα σωζόμενα εκκλησιαστικά συγγράμματα, τόμος γ΄, Αθήνα, 1866, σελ. 556-557.

[8] Οι Βαρναβίτες ήταν ένα από τα πολυάριθμα τάγματα της Παπικής Εκκλησίας.

[9] http://www.barnabites.com/ecumenism

[10] Περιοδικό Bessarione, Rome, 1905, σελ. 178.

[11] Η περί των σχέσεων των αυτοκεφάλων ορθοδόξων εκκλησιών και περί άλλων γενικών ζητημάτων Πατριαρχική και Συνοδική Εγκύκλιος του 1902: Αι εις αυτήν απαντήσεις των αγίων αυτοκεφάλων ορθοδόξων εκκλησιών και η ανταπάντησις του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Κωνσταντινούπολη, 1904, σελ. 35.

[12] Γκεοργκιέφσκι, Σχετικά με το εκκλησιαστικό ημερολόγιο (ρωσιστί), Μόσχα, 1948. σελ. 16-17. Μετάφραση ημέτερη.

[13] Το λεγόμενο «Πανορθόδοξο Συνέδριο» (που μόνο Πανορθόδοξο δεν ήταν, αφού απείχαν τα Πατριαρχεία Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων και οι Τοπικές Εκκλησίες Ρωσίας, Βουλγαρίας κ.α..) πρότεινε ως ημερομηνία εφαρμογής νέου ημερολογίου και πασχαλίου την 1η Οκτωβρίου 1923, πρόταση που καμία Τοπική Εκκλησία τελικώς δεν εφάρμοσε.

[14] Αρχιμ. Ναζάριου Ομελιάνενκο, Γιατί η Εκκλησία μας χρησιμοποιεί το Ιουλιανό ημερολόγιο; (https://pravlife.org/ru/content/pochemu-nasha-cerkov-ispolzuet-yulianskiy-kalendar).

[15] Μητροπολίτης Πεκίνου της Ρωσικής Εκκλησίας, ο οποίος άσκησε τεράστιο ιεραποστολικό έργο στην Κίνα. Κοιμήθηκε το 1931.

[16] Μπορεί κανείς να το βρει στο διαδίκτυο (στην ρωσική γλώσσα, αλλά και την αγγλική του μετάφραση). Μεταφράστηκε και στα ελληνικά και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Ορθόδοξος Ένστασις και Μαρτυρία, αρ. 30-31, Ιαν.-Ιούν. 1993, σελ. 82-94.

[17] Από τους πλέον μορφωμένους Ρώσους θεολόγους της εποχής του, ο οποίος εγκατέλειψε ακαδημαϊκή καριέρα και έγινε ασκητής στα φρικτά Καρούλια του Αγίου Όρους. Ο γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ είχε γράψει για αυτόν: «δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πώς τέτοιοι ασκητές σαν τον γέροντα Θεοδόσιο αναπαύονται στη χορεία των Αγίων» (https://iconandlight.wordpress.com/2017/10/02/19282/).

[18] Υπάρχει μόνο στην ρωσική γλώσσα, ενώ σύντομα θα ολοκληρωθεί η ελληνική του μετάφραση.

[19] Από τους μεγαλύτερους Αγίους της εποχής μας, θαυματουργός και με άφθαρτο λείψανο.

[20] Διαπρεπής Ρώσος Ιεράρχης, επίσης θαυματουργός.

[21] Δημοσιεύθηκε στην ελληνική γλώσσα στο περιοδικό Ορθόδοξος Ένστασις και Μαρτυρία, αρ. 24-25, Ιούλ.-Δεκ. 1991, σελ. 322-343. Υπάρχει και στο διαδίκτυο εδώ: http://www.hsir.org/Theology_el/3a4010SerafeimMpok.pdf

ΠΗΓΗ: https://poimin.gr/giati-oi-rosoi-kratoyn-to-palaio-imerologio/

Το ανεπίτρεπτο των εγκωμίων στη Παναγία

Ηλίας Γεωργιάδης - Θεολόγος

Το 2000 είχα την ευλογία να προσκυνήσω τους ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ και ελλείψει ψαλτών ο υπεύθυνος κανονάρχης ΚΕΛΑΙΔΙΩΝ ΜΕ «Έχρισε» πρωτοψάλτη. ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΨΑΛΑΜΕ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΗΣ και όταν ήλθε η ώρα να ψαλούν ΤΑ ΕΓΚΩΜΙΑ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΝΕΎΜΑ Ο ΚΕΛΑΙΔΙΩΝ ΝΑ ΜΗ ΨΑΛΛΩ…

Αργότερα με ενημέρωσε ότι ΜΟΝΟΝ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ, ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΨΑΛΛΟΥΝ ΤΑ ΕΓΚΩΜΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ. Είναι απορίας άξιον και ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟΝ ΝΑ ΨΑΛΛΟΝΤΑΙ ΤΑ ΕΓΚΩΜΙΑ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΝΑΟΥΣ ΣΤΗΝ  ΕΛΛΑΔΑ.

Αμέσως οφείλουν οι ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ να απαγορεύσουν την καινοφανή υπερευσέβεια η οποία άρχισε επικίνδυνα να αναφέρονται εγκώμια και σε ΑΓΙΟΥΣ… ΕΓΚΩΜΙΑ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ  ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΨΑΛΛΕΙ ΜΟΝΟΝ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΑΥΘΩΡΕΙ  ΚΑΙ  ΠΑΡΑΧΡΗΜΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΝ ΑΠΑΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΑΣ

 

Ηλίας Γεωργιάδης - Θεολόγος

 

Αργυρή Νάκου - Θεολόγος

 

Θα συμφωνήσω με την άποψη του Ηλία Γεωργιάδη σχετικά με την καινοτομία των εγκωμίων της Παναγίας, που δυστυχώς διαδόθηκε στο χώρο της Ορθόδοξης Ελληνικής Εκκλησίας τα τελευταία χρόνια και θα επιχειρήσω να κατοχυρώσω τη θέση αυτή με γνώμονα την Ιερά Παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας η οποία είναι και η δεύτερη πηγή της πίστεώς μας.

Ιστορικά το θέμα έχει ως εξής: το 1865 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος με εγκύκλιο απαγόρευσε την καινοτομία αυτή, η οποία είχε διαδοθεί από τις Κυκλάδες και τα Επτάνησα και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Θα θυμίσω ότι στα νησιά αυτά επικράτησε η παπική νοοτροπία που ισχύει ακόμα σε πολλά θέματα πίστεως, τέχνης και λατρείας. Το 1888 η Πρωτοσυγκελία του Πατριαρχείου εξέδωσε εγκύκλιο και απαγόρευσε ΚΑΙ αυτή την καινοτομία των εγκωμίων.

Τα τελευταία όμως περίπου 30 χρόνια άρχισε πάλι η καινοτομία αυτή να επικρατεί στον Ελλαδικό χώρο. Το θέμα ιστορικά έχει έτσι εν συντομία, όποιος θέλει περισσότερες πληροφορίες μπορεί να ανατρέξει στο μπλογκ «ΣΑΛΠΙΣΜΑ ΖΩΗΣ».

Και τώρα το μείζον γιατί η καινοτομία αυτή είναι ανεπίτρεπτη. Θα πει κάποιος «Ε, και τι πειράζει να ψάλλουμε και στη Παναγία μας Επιτάφιο Θρήνο τόσο ωραίος ύμνος που είναι, μας συγκινεί, κακό είναι;». Ε, ναι! Είναι κακό! Γιατί απομειώνει το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό,  ο οποίος είναι Θεάνθρωπος και μοναδικός σωτήρας.

Η Παναγία είναι η μητέρα του Θεού, όχι Θεός η ίδια, όπως την θέλουν οι Λατίνοι ή Παπικοί (αλλά όχι καθολικοί όπως ψευδώς αυτοαποκαλούνται). Οι Λατίνοι είναι αιρετικοί, κάποτε ήταν ορθόδοξοι, ο τελευταίος ορθόδοξος πάπας ήταν μέχρι το 1019. Έχουν υιοθετήσει από τότε πλείστα όσα αιρετικά δόγματα, κατά το δοκούν, ένα από αυτά είναι το δόγμα περί της ασπίλου συλλήψεως της Θεοτόκου, ω της βλασφημίας. Έχουν αναγάγει αυθαιρέτως την Παναγία σε Θεό με αυτό το δόγμα τους που δεν στηρίζεται ούτε στο γραπτό κείμενο, στην Αγία Γραφή, ούτε στην Ιερά Παράδοση. Η άσπορος σύλληψη ανήκει μόνο στον Υιό Της και Θεό Της όπως Τον αποκαλεί η Ίδια, ζώντας συνεχώς στην σκιά Του και απολαμβάνοντας την Θεότητά Του μυστικώ τω τρόπω. Ρωτήσαμε Την ίδια αν θέλει αυτή τη λαθεμένη τιμή που της αποδίδουμε; Κατά την Ορθόδοξη πίστη η Παναγία είναι η μητέρα Του Θεού και όχι η ίδια Θεός, όπως αυθαιρέτως ισχυρίζονται οι Λατίνοι, ούτε απλώς συνηθισμένος άνθρωπος όπως πιστεύουν, δηλαδή βλασφημούν, οι Προτεστάντες. Είναι όχι μόνον Αγία αλλά Υπεραγία. Αυτή η δογματική αλήθεια εκφράζεται και στην πλούσια ορθόδοξη υμνογραφία και στην αγιογραφία αλλά και στην ναοδομία. Σας θυμίζω τη θέση μέσα στο ναό που αγιογραφείται. Η πλατυτέρα στην κόγχη του Ιερού Βήματος αγιογραφείται πιο ψηλά από τους Αγίους και στα πλαϊνά κλίτη. Αλλά ο Παντοκράτορας αγιογραφείται ψηλά στον τρούλο, πιο ψηλά δηλαδή από την Παναγία. Είναι δηλαδή Υπεραγία αλλά όχι Θεός. Στον μέσον δηλαδή είναι η αλήθεια περί αυτής. Είναι η πρώτη μετά τον Ένα μαζί με τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, όπως αγιογραφείται στην μεγάλη Δέηση, δηλαδή στο μέσον ο Χριστός και δεξιά και αριστερά η Παναγία και ο Πρόδρομος.

Οι Προτεστάντες βέβαια συνεχίζουν να βλασφημούν και τοποθετούν, κατά το δοκούν πάλι, τον Απόστολο Παύλο μετά τον Πρώτο. Η Παναγία για τους Ορθοδόξους, όταν δεν Λατινίζουν ή Προτεσταντίζουν, κατέχει τα δευτερεία της τιμής. Ας αφήσουμε λοιπόν κάτι παραπάνω για τον Κύριο μας και Θεό μας. Τα «εγκώμια» ΜΟΝΟΝ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ.

 

Αργυρή Νάκου - Θεολόγος

ΠΗΓΗ: http://salpismazois.blogspot.com/2018/08/blog-post_65.html

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Περί των Εγκωμίων και του Επιταφίου της Θεοτόκου

Τα Εγκώμια και ο Επιτάφιος της Παναγίας.Ένα καινοφανές έθιμο της «φολκλορικής» Ορθοδοξίας

ΜΙΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ

«.....Ήμουν και παραμένω πάντα κοντά στο παλαιό εορτολόγιο. Αυτό άλλωστε αποτέλεσε κάποτε και σημείο τριβής μου με τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο ο οποίος αρχικά είχε αντίθετη γνώμη. Ακόμη και όταν ήλθε στη Νέα Υόρκη όπου σπούδαζα μου ζήτησε να μην εκκλησιάζομαι στους παλαιοημερολογίτες. Με τα χρόνια όμως άλλαξε απόψεις. Και είχε σχέδιο που θα έλυνε αυτό το πρόβλημα, θα σταματούσε τον διχασμό και θα ανακούφιζε τους ανθρώπους που ευρίσκονται στο δίλημμα τί να κάνουν. Δυστυχώς τα διέκοψε όλα αυτά ο απρόσμενος επισκέπτης: ο θάνατος! Προσωπικά έμαθα να αγαπώ το παλαιό ημερολόγιο από την Μακαριστή γιαγιά μου, η οποία χωρίς να είναι παλαιοημερολογίτισα πήγαινε τακτικά σε ναούς και Μοναστήρια της Χίου που ακολουθούσαν το παλαιό ημερολόγιο. Έχω περάσει ατελείωτες ώρες ως μαθητής σε Μονές του νησιού που ανήκουν στο παλαιό, όπως οι Άγιοι Πατέρες με τον σεβαστό μας Γέροντα Θεόδουλο αρχικά και στη συνέχεια με τον αγαπημένο μου Γέροντα Αμβρόσιο που έφυγε τόσο νωρίς.

Αλλά και στη Μονή των Ταξιαρχών στα Νένητα, με την Μοναχή Θεονύμφη μία λογία και φωτισμένη Μοναχή, κινητή Βιβλιοθήκη, που μου έκανε μάθημα στην Έκθεση και στα Πατερικά κείμενα της Εκκλησίας μας.

Τέλος στο διαμάντι του Ορθοδόξου Μοναχισμού της Ελλάδος, τον Άγιο Κωνσταντίνο, με το αυστηρό τυπικό και τον ιδιαίτερο κανονισμό που κάνει την Μονή αυτή μοναδική πανορθοδόξως. Είναι όχι μόνον «άβατη τοις ανδράσι», αλλά και οι Μοναχές που ασκούνται εκεί δεν μπορούν να εξέλθουν πλέον ισοβίως της Μονής.

Αυτά είναι τα πανάγια προσκυνήματα των παιδικών και νεανικών μου χρόνων που γαλούχησαν πνευματικά και θωράκισαν την πίστη μου και με έκαναν να πιστεύω αυτό που αποτελεί μέχρι και σήμερα την πεποίθησή μου: όταν οι κληρικοί μας και οι Μοναχοί μας είναι σωστοί και ενάρετοι άνθρωποι δεν έχει σημασία αν ανήκουν στο νέο ή στο παλαιό ημερολόγιο. Στα μάτια ενός απλού Χριστιανού σημασία έχει η ποιότητα και η πνευματικότητα που εκπέμπει ένας κληρικός ή ένας μοναχός.....»                             

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.......

....πολλοί ενδοιαστικοί, διστακτικοί, δειλιάζοντες και αμφιταλαντευόμενοι 

διερωτώνται εναγωνίως, καλόπιστα και καρτερικά

 (όπως τελευταία στο ιστολόγιο ''Ο Παιδαγωγός''), 

ποια είναι τελικά η αληθινή Εκκλησία μέσα στην επίδημη πανώλη της πνευματικής σύγχυσης που κυριαρχεί. 

Και η απάντηση είναι καθ΄όλα απλούστατη: 

κάθε εν συνειδήσει πιστός και γνώστης της διαδραματιζόμενης ''Αίρεσης των Εσχάτων'' 

που αποτειχίζεται από την καινοτόμο Εκκλησία, 

βρίσκεται εντός της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, 

είτε κατά μόνας, είτε σε Σύνοδο του πατρίου ημερολογίου. 

Τέλος και τω Θεώ δόξα! 

Σαν επίλογο στο άρθρο μας παραθέτουμε ένα ενδεικτικό των προηγούμενων λόγων μας απόσπασμα εκ των ανθενωτικών έργων του ιατρού Αλεξ. Καλόμοιρου (+): 

«Κατά ενωτικών» και «Το σύγκριμα». 

« Πάντα θα βρεθεί ένας κανονικός ιερεύς, χειροτονημένος από έναν κανονικό Επίσκοπο, 

που να ακολουθεί την Παράδοση. 

Γύρω σε τέτοιους ιερείς θα συσπειρώνονται οι μικρές ομάδες των πιστών 

που θα απομείνουν στο τέλος των καιρών. 

Αυτές οι μικρές ομάδες, θα είναι η κάθε μία τους και από μία τοπική «Καθολική» Εκκλησία του Θεού. 

Ο πιστός θα βρίσκει μέσα σ' αυτές όλο το πλήρωμα της Χάριτος του Θεού. 

Δεν θα έχουν ανάγκη από διοικητικούς ή άλλους δεσμούς, 

γιατι η κοινωνία που θα υπάρχει μεταξύ τους θα είναι η τελειότερη που μπορεί να υπάρξει. 

Θα είναι η κοινωνία στο Σώμα και το Αίμα του Χριστού, η Κοινωνία στο Πνεύμα το Άγιο. 

Οι χρυσοί κρίκοι της αναλλοίωτης Ορθοδόξου Παραδόσεως 

θα συνδέουν τις Εκκλησίες αυτές μεταξύ τους, 

καθώς και με τις Εκκλησίες του παρελθόντος, με την θριαμβεύουσα Εκκλησία των ουρανών. 

Μέσα σ' αυτές τις μικρές ομάδες θα διατηρηθεί ακέραιη 

η Μία, Αγία, Καθολική καί Αποστολική Εκκλησία''!

Εύχεσθε!

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ ''ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ'': ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΟ ΑΡΘΡΟ (ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ) ΣΤΟΝ ΚΑΤΩΘΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:

http://353agios.blogspot.com/2018/08/blog-post_20.html

Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ!

                                                 ΑΓ. ΜΑΞΙΜΟΥ, ΕΥΕΡΓΕΝΤΙΝΟΣ ΤΟΜ. Β΄ ΣΕΛ. 597

Ημερίδα με θέμα ΄΄Νέα Θρησκευτικά, Η επόμενη Ημέρα΄΄ διοργανώνεται στις 15 Σεπτεμβρίου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.

Ημερίδα με θέμα ΄΄Νέα Θρησκευτικά, Η επόμενη Ημέρα΄΄ διοργανώνεται στις 15 Σεπτεμβρίου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.

Ημερίδα με θέμα ΄΄Οι αποφάσεις του ΣτΕ για τα νέα θρησκευτικά και η επόμενη ημέρα΄΄διοργανώνεται την 15η Σεπτεμβρίου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας από την Εστία Πατερικών Μελετών από τις 16:30 έως και τις 20:30 μμ. Θα μιλήσουν για το μείζον ζήτημα σεβαστοί πατέρες και έγκριτοι επιστήμονες.

Δείτε το πρόγραμμα αναλυτικά:

ΠΗΓΗ: https://www.ekklisiaonline.gr/nea/nea-thriskeftika-i-epomeni-imera-oli-sto-stadio-irinis-ke-filias/