Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2018
«Κράζουν» τον Πάπα πρώην μουσουλμάνοι που ασπάστηκαν τον καθολικισμό. «Εάν το ισλάμ είναι καλή θρησκεία, όπως λέτε, εμείς γιατί γίναμε καθολικοί ρισκάροντας την ζωή μας;»
LifeSiteNews / ΚΟ
Μουσουλμάνοι οι οποίοι έχουν ασπαστεί τον καθολικισμό έγραψαν μια ανοιχτή επιστολή προς τον Πάπα Φραγκίσκο, στην οποία τον εγκαλούν για τη στάση του απέναντι στο Ισλάμ και σε όσα αυτό κηρύττει.
«Εάν το Ισλάμ είναι μια καλή θρησκεία, όπως φαίνεται να διδάσκετε, εμείς γιατί γίναμε καθολικοί;», ρωτούν τον Φραγκίσκο οι νέοι προσήλυτοι στην επιστολή. «Τα λόγια σας αυτά δεν αμφισβητούν την αξιοπιστία της επιλογής που κάναμε με κίνδυνο της ζωής μας;»
Η επιστολή αυτή συγκεντρώνει υπογραφές, έχοντας φτάσει ήδη τις 4.370.
Η επιστολή θέτει στον Πάπα ειλικρινή ερωτήματα σχετικά με τα «καυτά» ζητήματα του Ισλάμ και της μετανάστευσης, ερωτήσεις που θέτουν με μεγάλο κίνδυνο όσοι τολμούν να τις κάνουν. Ο νόμος της Σαρία απαγορεύει τη μεταστροφή ενός μουσουλμάνου σε άλλη θρησκεία και θεωρείται από πολλές μουσουλμανικές χώρες ως ένα έγκλημα που τιμωρείται με θάνατο.
Η επιστολή ήρθε μετά από χρόνια προσπαθειών από τους υποκινητές της επιστολής να επικοινωνήσουν με τον Πάπα Φραγκίσκο για το θέμα, λένε οι διοργανωτές. Κατασκευάστηκε αρχικά στα γαλλικά και δημοσιεύτηκε την Ημέρα των Χριστουγέννων, αρχικά με μόλις 10 υπογραφές. Εκείνοι που βρίσκονται πίσω από την επιστολή αποσκοπούν να την παρουσιάσουν στον Πάπα Φραγκίσκο όταν φτάσει σε σημαντικό αριθμό υπογραφών.
Οι υπογράφοντες είναι πρώην μουσουλμάνοι και φίλοι τους που έχουν συνδεθεί μέσω μέσων κοινωνικών δικτύωσης σε ενώσεις που υποστηρίζουν πρώην μουσουλμάνους ή τον ευαγγελισμό μουσουλμάνων.
Οι διοργανωτές της επιστολής ανέφεραν στο LifeSiteNews ότι «είναι ένα βαθύ μυστήριο» το γιατί ο Πάπας Φρανσίσκος είναι τόσο "ανοικτός" προς το Ισλάμ.
Δεν είναι έτοιμοι να εγκαταλείψουν την Καθολική Εκκλησία για την προσέγγιση του Φραγκίσκου στο Ισλάμ, λένε.
Αντ 'αυτού, «Θα συνεχίσουμε να υποφέρουμε και να ζητάμε ο Θεός να τον συγχωρήσει, ελπίζοντας να υπάρξει πάλι ένας Πάπας σύμφωνα με την καρδιά Του».
«Πιστεύουμε ότι δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιος αναγνωρισμένος θεολόγος για να αναγνωρίσει τη δαιμονική φύση του Ισλάμ", δήλωσε ένας εκπρόσωπος της ομάδας πρώην μουσουλμάνων στο LifeSiteNews, "αλλά οποιοσδήποτε νοήμων άνθρωπος, χωρίς να έχει πίστη, μπορεί να καταλάβει ότι δεν μπορείς να υπηρετείς τόσο την Εκκλησία όσο και το Ισλάμ».
Η επιστολή ρωτάει συγκεκριμένα τον Πάπα για τη διδασκαλία του για το Ισλάμ στο “Evangelii Gaudium”, όπου γράφει ότι «το αυθεντικό Ισλάμ και η σωστή ανάγνωση του Κορανίου αντιτίθενται σε κάθε μορφή βίας».
«Δεν λαμβάνετε υπόψη το γεγονός ότι το Ισλάμ ήρθε μετά από τον Χριστό, και έτσι μπορεί μόνο να είναι ένας Αντίχριστος», συνεχίζουν (βλέπε Α΄ Ιωάννη 2:22)» και ένας από τους πιο επικίνδυνους επειδή παρουσιάζεται ως εκπλήρωση της Αποκάλυψης (εκείνης στην οποία ο Ιησούς είναι μόνο προφήτης)».
Η επιστολή διαφωνεί επίσης με τα αμφιλεγόμενα σχόλια του Φραγκίσκου σχετικά με τη σύγκρηση της ισλαμικής βίας με μεμονωμένες βίαιες πράξεις που διαπράχθηκαν από κάποιους καθολικούς.
Ο Πάπας έκανε τις δηλώσεις του στο παπικό αεροπλάνο τον Αύγουστο του 2016, απαντώντας σε μια ερώτηση δημοσιογράφου για ποιο λόγο ποτέ δεν μιλάει για ισλαμική βία. Η ερώτηση του δημοσιογράφου ήρθε μετά από τη βίαιη δολοφονία του Γάλλου καθολικού ιερέα πατέρα Jacques Hamel - ο οποίος αποκεφαλίστηκε στο όνομα του Ισλάμ ενώ λειτουργούσε.
Ο Πάπας έδωσε την εξής απίστευτη απάντηση: "Δεν μου αρέσει να μιλάω για ισλαμική βία, γιατί κάθε μέρα, όταν κοιτάζω τις εφημερίδες, βλέπω βία, εδώ στην Ιταλία ... αυτός που δολοφόνησε τη φίλη του, άλλος που δολοφόνησε την πεθερά ... και αυτοί είναι βαπτισμένοι Καθολικοί! Υπάρχουν βίαιοι Καθολικοί! Αν μιλάω για ισλαμική βία, πρέπει να μιλήσω για την καθολική βία".
"Το Ισλάμ ορίζει θάνατο για τους αποστάτες (Κοράνι 4.89, 8.7-11), το γνωρίζετε;" ρωτούν οι πρώην μουσουλμάνοι στην επιστολή τους προς τον Φραγκίσκο. "Πώς είναι δυνατόν να συγκρίνουμε την ισλαμική βία με τη λεγόμενη χριστιανική βία;"
Αναφερόμενοι στο Κοράνι, καταδεικνύουν ότι το Ισλάμ επιδιώκει να καταστήσει όλους εχθρούς και δηλώνει ότι οι Χριστιανοί "είναι μόνο ακάθαρτοι" και ότι ο Αλλάχ πρέπει να τους εξοντώσει.
«Το Ευαγγέλιο διακηρύσσει τα καλά νέα για το θάνατο και την ανάσταση του Ιησού Χριστού για τη σωτηρία όλων και ο Αλλάχ δεν έχει τίποτα να προσφέρει παρά τον πόλεμο και τη δολοφονία των “άπιστων” σε αντάλλαγμα για τον παράδεισό του», γράφουν.
"Στην πραγματικότητα," δηλώνουν, "όσο το Ισλάμ θέλει να είμαστε εχθροί του, είμαστε, και όλες οι δηλώσεις φιλίας δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα".
Διευκρινίζουν ότι δεν μπερδεύουν το Ισλάμ με τους μουσουλμάνους, αλλά τονίζουν επίσης ότι "η αφέλεια ως προς το Ισλάμ είναι αυτοκτονική και πολύ επικίνδυνη".
Οι υπογράφοντες ρωτούν τον Πάπα για τις παρατηρήσεις του κατά την «Παγκόσμια Ημέρα των Μεταναστών και των Προσφύγων» στις 20 Ιανουαρίου 2014, κατά την οποία ενθάρρυνε ένα μουσουλμανικό ακροατήριο να βρει «ελπίδα στο Κοράνι».
"Το ότι ο Πάπας φαίνεται να προτείνει το Κοράνι ως τρόπο σωτηρίας, αυτό δεν προκαλεί ανησυχία;" ρωτούν. "Πρέπει να επιστρέψουμε στο Ισλάμ;"
Παρακαλούν επίσης στην επιστολή τους τον Πάπα να μην αναζητήσουν σύμμαχο στο Ισλάμ για την καταπολέμηση των ολοκληρωτικών δυνάμεων στον κόσμο, λόγω του ότι όλες αυτές οι δυνάμεις απορρίπτουν την Βασιλεία του Χριστού (Λουκάς 4: 7).
«Ο Ιησούς δεν έχει υποδείξει ποτέ άλλο τρόπο από εκείνον του Σταυρού και «ότι μόνο η διακήρυξη της αλήθειας φέρνει μαζί της όχι μόνο τη σωτηρία αλλά και την ελευθερία».
Οι υπογράφοντες την επιστολή αναφέρονται και στην έκκληση του Φραγκίσκου οι μετανάστες να είναι ευπρόσδεκτοι, όταν ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ και άλλοι ζήτησαν από τους συμπατριώτες τους να μην ενσωματωθούν στις χώρες υποδοχής τους και η Σαουδική Αραβία και άλλες μοναρχίες πετρελαίου δεν λαμβάνουν πρόσφυγες, επισημαίνουν στην επιστολή τους.
Αυτό απαγορεύεται από την αποστολική εντολή, Β΄ Ιωάννου 10-11: "Αν κάποιος έρθει σε σας, αλλά αρνείται την Διδαχή του Χριστού μην τον δέχεστε ούτε να τον χαιρετήσετε. Όποιος τον χαιρετά, συμμετέχει στα κακά του έργα».
«Και ενώ διάφορες ισλαμικές οργανώσεις έχουν ανακηρύξει την κατάκτηση και τον εξισλαμισμό της Ευρώπης εδώ και δεκαετίες, εσείς, ο Άγιος Πατέρας, κηρύττετε την υποδοχή των μεταναστών ανεξάρτητα από το γεγονός ότι είναι μουσουλμάνοι».
Το «επειδή ήμουν πεινασμένος, και δεν μου δώσατε τροφή» (Ματθαίος 25:42) δεν μπορεί να σημαίνει ότι ο Ιησούς θα ήθελε να είναι παράσιτο, συνεχίζουν, όπως και το «ήμουν ξένος και με καλωσόρισε» δεν σημαίνει ήμουν εισβολέας και με καλωσορίσατε, αλλά «χρειαζόμουν τη φιλοξενία σας για λίγο και μου την μου χορηγήσατε», καταλήγουν.
«Επίσης, δεν καταλαβαίνουμε ότι ζητάτε από τους μουσουλμάνους να ασκούν τη θρησκεία τους στην Ευρώπη», λένε. «Η έννοια της Αγίας Γραφής δεν πρέπει να παρέχεται από τους υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης, αλλά με πιστότητα στην Παράδοση. Ο καλός ποιμένας κυνηγάει τον λύκο, δεν τον αφήνει να εισέλθει μέσα στο κοπάδι».
Η επιστολή προειδοποιεί λεπτομερώς για τον επικείμενο κίνδυνο από τον εξισλαμισμό, δηλώνοντας: "Πρόκειται για ζήτημα ζωής και θανάτου και κάθε εφησυχασμός προς το Ισλάμ είναι προδοτικός. Δεν επιθυμούμε να συνεχιστεί η ισλαμοποίηση στην Δύση, ούτε οι πράξεις σας να συμβάλλουν σε αυτήν. Τότε πού θα πάμε να αναζητήσουμε καταφύγιο;»
Οι πρώην μουσουλμάνοι ζητούν από τον Πάπα να συγκαλέσει σύνοδο σχετικά με τους κινδύνους του Ισλάμ, μιλώντας για την κατάσταση της Εκκλησίας σε περιοχές όπου το Ισλάμ έχει την πρωτοκαθεδρία.
"Για λόγους δικαιοσύνης και αλήθειας, η Εκκλησία πρέπει να φανερώσει γιατί τα βλάσφημα επιχειρήματα που προβάλλει το Ισλάμ για την χριστιανική πίστη είναι ψεύτικα", λένε οι υπογράφοντες την επιστολή.
"Εάν η Εκκλησία είχε το θάρρος να το κάνει αυτό, δεν αμφιβάλλουμε ότι εκατομμύρια, μουσουλμάνοι και άλλοι άνθρωποι που αναζητούν τον αληθινό Θεό, θα έρχονταν στην πίστη του Χριστού".
ΚΟ / πηγή
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΣΚΕΨΗ......
ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ ΕΚΚΛΗΣΗ ΕΝΟΤΗΤΟΣ ΕΠΙ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΕΝΤΩΝ Νικολάου Πανταζή, θεολόγου
Διάβασα την κρίσιμη ανάρτηση για «Έκκληση Ενότητος και Συνάξεως» στο Ιστολόγιο «Αποτείχιση και Πατερική Παράδοση».
https://paterikiparadosi.blogspot.com.au/2018/01/blog-post_281.html#more
Συγχαίρω την πρωτοβουλία και δηλώνω απερίφραστα πως το συγκεκριμένο θέμα, είναι θέμα Πίστεως και προέχει ασυγκρίτως και υπερτέρως από το «Μακεδονικό» Εθνικό θέμα. Μία πολιτικώς «ελεύθερη» Μακεδονία δεν διαφέρει και πολύ από μία Μακεδονία «Ελληνική» και Ειδωλολατρική, σκλάβα στον αιρεσιάρχη του Βοσπόρου και συμβιβασμένη δούλα στην Παναίρεση του Οικουμενισμού.
Σε καμία περίπτωση δεν αποβλέπω στο να επιβάλλω τις παρακάτω προτάσεις μου. Κάνω κάποιες αναγκαίες επισημάνσεις ώστε να αποφευχθούν οι αναμενόμενες παρεξηγήσεις και διχόνοιες. Προβαίνω σε επιτακτικές παρατηρήσεις και παραλείψεις του Κειμένου της Κλήσεως.
Επειδή όμως το κείμενο για την κλήση Συνάξεως δεν αναφέρεται σε κάποια απαιτούμενη «πηγή» και επειδή οι συγγραφείς κρύβονται πίσω από την σύγχρονη μάστιγα της ανωνυμίας, απευθύνομαι στο ως άνω Ιστολόγιο, Πατερική Παράδοση, να αναρτήσει με σεβασμό και επί ίσοις όροις τις ακόλουθες σκέψεις και προτάσεις, ώστε να μην διαπράττει τελικώς αυτό για το οποίο εγκαλεί τους άλλους, την μη δημοσίευση αρχικών θέσεων και καλοπίστων διαφωνιών.
Η «Έκκληση Ενότητος» στην παρούσα μορφή, αποδεικνύεται Έκκληση διαιρέσεως και διχασμού και απορώ πως κάποιοι αξιοσέβαστοι πάντως αδελφοί την υπέγραψαν, χωρίς να ζητήσουν πρωτίστως να αποδοθεί το οφειλόμενο δίκαιο ως εφαρμογή της του Χριστού εντολής: «τους τοιούτους εντίμους έχετε».
Παρατήρηση 1.
Η «Έκκληση Ενότητος» απευθύνεται κυριολεκτικώς «Προς όλους τους αποτειχισμένους αγωνιστές Πατέρες» . Βλέπουμε με θλίψη ότι αποκλείονται ευθύς εξ΄ αρχής από τον χαιρετισμό ακόμη, οι λαϊκοί. Ακόμη και στην προσφώνηση η οποία ακολουθεί, πάλι γίνεται αντιληπτή η ίδια εξαίρεση: «Αγαπητοί εν Χριστώ αποτειχισμένοι Πατέρες, ιερείς και μοναχοί». Πάλι επί τούτου αποκλείονται οι λαϊκοί…
Παρ΄ όλα αυτά, γίνονται δηλώσεις για δημιουργία εντυπώσεων, όπως: «ο κοινός αγώνας είναι αναγκαίος» και ότι η «Ομολογία της Πίστεως δεν νοείται εν διαιρέσει» και «αμαρτάνουμε εις Θεόν «συνεργούντες» με την διαίρεσή μας», την στιγμή μάλιστα κατά την οποία το κείμενο προωθεί την διαίρεση.
Εφ΄ όσον γίνεται η χρήση των χωρίων: «εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστέ, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις», «ίνα και αυτοί εν ημίν εν ώσιν» (Ιωάν. 13, 35 και 17, 21) και το «αγαπήσωμεν αλλήλους ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν» εκ της Θείας Λειτουργίας, ας εφαρμοστεί η ομόνοια και ενότητα, πρωτίστως από τους προσκαλούντας. Και προσθέτω: «εις ενότητα πάντας εκάλεσε…». Στην δική μας περίπτωση, πάντας τους Αποτειχισθέντες εν Χριστώ αδελφούς.
2. Προχωρούν έπειτα και προτρέχουν οι συγγράψαντες το κείμενο να μας διαβεβαιώσουν ότι: «λαμβάνουμε την πρωτοβουλία ως πρόβατα της Μίας ποίμνης της Εκκλησίας και χωρίς να έχουμε από πίσω μας την παρακίνηση ενός ιερέως, μοναχού η κάποιας ομάδος». Δεν γνωρίζουμε ποιά ομάδα υπονοεί ή εάν είναι αυτή η «ομάδα των εκπαιδευτικών» η οποία και αυτή συνεχίζει νε εμμένει πεισματικώς στην ανωνυμία. Το ότι σεβόμαστε την επιλογή του καθενός για ανωνυμία, αυτό δεν σημαίνει και ότι απαγορεύεται να εκφράσουμε ελεύθερα την θεολογική μας διαφωνία ως προς την χρήση της ανωνυμίας σε Κλήσεις Ενότητος και συμμετοχή ανωνύμων σε Συνάξεις.
Δεν είναι καθόλου κακό πράγμα η ομαδική συνεργασία, μάλλον είναι επαινετή και Αγιογραφική: «Ιδού δη τι καλόν η τί τερπνόν, αλλ΄ ή το κατοικείν αδελφούς επί το αυτό;» (Ψαλμ. 132).
Παρακαλούμε τους αγαπητούς αδελφούς εν Χριστώ και συγγραφείς της «Εκκλήσεως για Ενότητα», εν Ομολογία Βαπτισματική να αποκαλυφθούν. Από τις δύο δηλώσεις του κειμένου: «γι’ αυτόν τον λόγο λαμβάνουμε την πρωτοβουλία ως πρόβατα» καθώς και «εμείς σαν λαϊκοί (πληθυντικός) δεν έχουμε άλλα περιθώρια πράξεων» γίνεται φανερό πως οι συγγραφείς είναι λαϊκοί και μάλιστα ομάδα.
Ουδέν κακόν, αλλά στην προκειμένη περίπτωση η ανωνυμία είναι κακό και μάλιστα πολύ μεγάλο διότι δεν μιλούμε για κατάθεση απόψεων και σχολίων σε κάποια ιστοσελίδα αλλά για Πανορθόδοξη «Έκκληση ή Σύγκληση» και συμμετοχή σε Σύναξη. Σε καμία Σύνοδο, Οικουμενική, Τοπική, Ενδημούσα, Πανορθόδοξη και Ιερατική Σύναξη, ακόμη και σε αυτή την Παναιρετική, Ψευτοσύνοδο της Κρήτης την Ληστρική, δεν έγινε απόκρυψη των ονομάτων των προσώπων οι οποίοι την συγκάλεσαν.
Ακόμη και αυτός ο ίδιος ο Θεός δεν «αρκέστηκε» στο Όνομα «Ο Ων» (Αυτός Ο Οποίος υπάρχει) αλλά απεκάλυψε Όνομα, το υπερ πάν Όνομα: «Ιησούς Χριστός!» Οι αγαπητοί λοιπόν συγγραφείς, γνωρίζουμε πως υπάρχουν, ας αποκαλύψουν όμως Χριστιανοπρεπώς και Ορθοδοξοπρεπώς τα πρόσωπά τους, τα οπόια έλαβαν κατά την Βάπτισή τους και ας τιμήσουν την Ενυπόστατη Αλήθεια, εφ΄ όσον δεν έχουν τίποτε πλέον να φοβηθούν και τίποτε να κρύψουν.
3. Αυτή η «Έκκληση Ενότητος» προχωρεί σε άλλη μία ακόμη διαίρεση και διχόνοια:
«Το κείμενο αυτό φέρει την έγκριση και τις υπογραφές πλήθους πιστών από όλα τα μέρη της Ελλάδος». Και πάλι στην συγκεκριμένη δήλωση αυτή, εξαιρούνται οι σεβαστοί Αποτειχισθέντες πιστοί του εξωτερικού, όχι μόνο στα να υπογράψουν αλλά κυρίως, στο να συμμετέχουν. Παρ΄ όλα αυτά, το υπογράφουν και πιστοί του εξωτερικού και ας διατείνεται το κείμενο πως «ο αγώνας ενάντια στην αίρεση είναι μία πανορθόδοξη και όχι τοπική υπόθεση».
Ο όρος «Πανορθόδοξη» περιλαμβάνει όλους τους Ορθοδόξους Αποτειχισθέντες όπου γης, Γερμανία, Μπέλφαστ, Αμερική, Αυστραλία κλπ. Ας μην προτρέχουμε σε δικά μας αυθαίρετα συμερπάσματα ότι «αυτοί οι ξενιτεμένοι αδελφοί ζουν ΄μακρυά από μας΄ και ίσως να μην έχουν την οικονομική δυνατότητα να έρθουν από τόσο μακρυά…» Άς κάνετε εσείς την τιμή νας μας προσκαλέσετε και εμείς θα δούμε εάν μπορούμε να οικονομήσουμε τα χρέη ταξιδίου και διαμονής. Ίσως στείλουμε και εκπροσώπους, γιατί όχι; Αυτό συνέβει και σε πολλές Συνόδους-Συνάξεις της Ορθοδοξίας.
Καθίσταται ανάγκη όμως να υπογραμμίσουμε εδώ, με κάθε σοβαρότητα και απόλυτη συναίσθηση της αμαρτωλότητος και αναξιότητός μας, πως κανένας από εμάς δεν θεωρεί τον εαυτό του «ηγέτη» του αγώνος ή φτασμένο σε κάποιο επίπεδο προσωπικού φωτισμού ή Αγιοπατερικής εμπειρείας ή θεώσεως, ούτε πάλι ισάξιο των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας. Δεν εξαιρούμε κανένα συναποτειχισθέντα αδελφό, ασχέτως εάν είναι αυτός επίσκοπος, ιερέας ή λαϊκός.
4. Ένδειξη αυτής της επάρατης εξαιρέσεως κάποιων αποτειχισθέντων λαϊκών, είναι και μία άλλη ταυτόχρονη και τρέχουσα «διαφοροποίηση παραλλαγή» της Εκκλήσεως αυτής, ο οποία και αυτή δεν αναγράφει ονόματα αλλά φανερώνει μόνο μία ηλεκτρονική διεύθυνση synaxi.paterwn@gmail.com, από την οποία βγαίνουν στην επιφάνεια κάποιοι «γνωστοί-άγνωστοι» πατέρες και αδελφοί.
Αυτές οι διαφοροποιούμενες, διαφορετικές και διασπαστικές Εκκλίσεις, αποδεικνύουν εκ των προτέρων το αρνητικό και διχαστικό τους αποτέλεσμα. Η άλλη ετούτη «Έκκληση» και πάλι ανώνυμη, προσκαλεί μόνον πατέρες:
«Παρακαλοῦνται ὃλοι οἱ κάτωθι Πατέρες», αλλά στο τέλος όλως παραδόξως, προσκαλεί και λαϊκούς (από το 51 και εξής) αλλά και συμπλεγματικώς (ας αποφύγω το όρο «κομπλεξικώς») προσκαλεί «ιστολόγια», πράγμα όλως δι΄ όλου αφηρημένο και διάβημα απονενοημένο. Τα ιστολόγια δεν είναι πρόσωπα αλλά αντικείμενα υπό ηλεκτρονικής μορφής και αποτελούν απλώς μία πνευματική δραστηριότητα κάποιων προσώπων. Δεν μπορεί ένα «Ιστολόγιο» να προσκληθεί και να παρασταθεί. Προσκαλούμε μόνο τον επώνυμο Ιστολόγο. Δεν προσκαλούμε την εκάστοτε ιδιότητα ή πνευματική δραστηριότητα ενός προσώπου, αλλά το ίδιο το πρόσωπο, το σεβαστό Ορθόδοξο Πιστό, με κάθε αξιοπρέπεια και τιμή. Ο Μέγας Βασίλειος κλήθηκε στη Σύνοδο ονομαστικώς ως πρόσωπο και όχι ως «Βασιλειάδα!»
Δυστυχώς, είναι και αυτό ένα από τα τραγικά αποτελέσματα της σύγχρονης επάρατης και μαστίζουσας ανωνυμίας. Δυστυχώς, παραλείπονται και εδώ πολλά αξιοσέβαστα ονόματα ιερέων και λαϊκών, οι οποίοι έστω, ακολουθούν το Παλαιό ή παραμένουν στο Νέο, χωρίς όμως να δογματοποιούν κάποιο Ημερολόγιο.
Ας δούμε το κείμενο της εναλλακτικής κλήσεως για Σύναξη:
«Παρακαλοῦνται ὃλοι οἱ κάτωθι Πατέρες να δηλώσουν γραπτῶς στην δ/νση: synaxi.paterwn@gmail.com ἐάν συμφωνοῦν με την πραγματοποίηση τῆς ἐν λόγω συνάξεως, ὣστε να συζητηθοῦν τα ἂνωθεν θέματα που ἀπασχολοῦν ὃλους τους ἀποτειχισμένους.
1. Ἰερομόναχος Μάξιμος, Ἡγούμενος Ἱ.Μονῆς Ἁγ.Παρασκευῆς Μητροπ.Φλωρίνης
2. Ἰερομόναχος Παίσιος, Ἡγούμενος Ἱ.Μονῆς Ἁγ.Γρηγ.Παλαμᾶ Μητροπ.Φλωρίνης
3. Ἰερομόναχος Ἰγνάτιος, Ἡγούμενος Ἱ.Μονῆς Σισσίων Μητροπόλ.Κεφαλληνίας
4. Ἱερομόναχος Γέρων Εὐστράτιος, Λαυριώτης
5. Ἱερομόναχος Ἰγνάτιος, Ἱ.Μονῆς Ἁγ.Παρασκευῆς Μητροπ.Φλωρίνης
6. Ἱερομόναχος Ἰουλιανός, Ἱ.Σκήτης Τιμ.Προδρόμου Ἱ.Μονῆς Μεγ.Λαύρας
7. Ἱερομόναχος Δαμασκηνός, Ἱ.Σκήτης Τιμ.Προδρόμου Ἱ.Μονῆς Μεγ.Λαύρας
8. Ἱερομόναχος Παίσιος, Ἱ.Σκήτης Τιμ.Προδρόμου Ἱ.Μονῆς Μεγ.Λαύρας
9. Ἱερομόναχος Ραφαήλ, Γιοβάνιτσα Ἱ.Μ.Χιλιανδαρίου μετά τῆς Συνοδείας αὐτοῦ
10. Ἱερομόναχος Ὀνούφριος, Γιοβάνιτσα Ἱ.Μονῆς Χιλιανδαρίου
11. Ἱερομόναχος Εὐθύμιος, Τρικαμηνᾶς
12. Ἱερομόναχος Χαρίτων, Ἱ.Κελλίου Ἀναλήψεως Ἱ.Μονῆς Βατοπαιδίου
13. Ἱερομόναχος Εἰρηναῖος, Ἱ.Καθίσματος Ἁγ.Νικοδήμου Ἱ.Μ.Κουτλουμουσίου
14. Ἱερομόναχος Σεραφείμ, Ἱ.Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλλων
15. Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Ἱ.Μητροπ.Θεσσ/κης
16. Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης, Ἱ.Μητροπ.Θεσσ/κης
17. Πρεσβύτερος Φώτιος Βεζίνιας, Ἱ.Μητροπόλεως Λαγκαδᾶ
18. Πρεσβύτερος Φώτιος Τζούρας, Ἱ.Μητροπόλεως Σιδηροκάστρου
19. Πρεσβύτερος Γεώργιος Ἀγγελακάκης, Τριλόφου Θεσσ/κης
20. Μοναχός Ἰλαρίων, Ἱ.Κελλίου Ἁγ.Μαξίμου Ὁμολογ. Ἱ Μονῆς Κουτλουμουσίου
21. Μοναχός Γαβριήλ, Ἱ.Κελλίου Ὁσ.Χριστοδούλου Ἱ.Μονῆς Κουτλουμουσίου
22. Μοναχός Γέρων Σάββας, Λαυριώτης
23. Μοναχός Ἰλαρίων, Ἱ.Μονῆς Κουτλουμουσίου
24. Μοναχός Δοσίθεος ,Ἱ.Κελλίου Ἁγ.Μαξίμου Ὁμολογ. Ἱ Μονῆς Κουτλουμουσίου
25. Μοναχός Παίσιος, Καρυές Ἁγ.Ὃρους
26. Μοναχός Ἀλύπιος, Ἱ.Κελλίου Ἁγ.Νικολάου Ἱ.Μονῆς Παντοκράτωρος
27. Μοναχός Ἀββακούμ, Ἱ.Κελλίου Ἁγ.Νικολάου Ἱ.Μονῆς Παντοκράτωρος
28. Μοναχός Ἐπιφάνιος, Καψάλα Ἁγ.Ὃρους
29. Μοναχός Χερουβείμ, Ἱ.Κελλίον Ἀρχαγγέλλων Ἰ.Μονῆς Μεγ.Λαύρας
30. Μοναχός Παίσιος, Ἱ.Κελλίον Ἀρχαγγέλλων Ἰ.Μονῆς Χιλιανδαρίου
31. Μοναχός Ἀγάθων, Ἱ.Κελλίον Ἀρχαγγέλλων Ἰ.Μονῆς Χιλιανδαρίου
32. Μοναχός Σάββας, Ἱ.Κελλίον Ἀρχαγγέλλων Ἰ.Μονῆς Χιλιανδαρίου
33. Μοναχός Παίσιος, Ἡσυχαστήριον Ἱ.Μονῆς Κουτλουμουσίου
34. Μοναχός Ἀββραάμ, Ἱ.Κελλίου Προβάτας Ἰ.Μονῆς Μεγ.Λαύρας
35. Μοναχός Ἰουστίνος, Ξηρακάλυβα, Ἰ.Μονῆς Μεγ.Λαύρας
36. Μοναχός Ἀλέξανδρος, Καρυές Ἁγ.Ὃρους
37. Μοναχός Ἐφραίμ, Ἱ.Σκήτης Τιμ.Προδρόμου Ἱ.Μονῆς Μεγ.Λαύρας
38. Μοναχός Βαρσανούφιος, Ἱ.Σκήτης Τιμ.Προδρόμου Ἱ.Μονῆς Μεγ.Λαύρας
39. Μοναχός Μάρκος, Ἱ.Σκήτης Τιμ.Προδρόμου Ἱ.Μονῆς Μεγ.Λαύρας
40. Μοναχός Νικόδημος, Ἱ.Σκήτης Τιμ.Προδρόμου Ἱ.Μονῆς Μεγ.Λαύρας
41. Μοναχός Εὐδόκιμος, Ἱ.Μονῆς Ἁγ.Παρασκευῆς Μητροπ.Φλωρίνης
42. Μοναχός Ἰγνάτιος, Ἱ.Μονῆς Ἁγ.Παρασκευῆς Μητροπ.Φλωρίνης
43. Μοναχός Ἰωσήφ, Κουτλουμουσιανός
44. Μοναχός Μωϋσής, ἐκ Πρεβέζης
45. Μοναχός Σεραφείμ, Ζήσης
46. Μοναχός Κοσμάς, Βαρυμπομπη Ἀττικῆς
47. Γερόντισσα Μελάνη, Ἡγουμένη Ἱ.Μονῆς Μεταμορφ.Σωτῆρος Μητροπ.Ἡλίας
48. Μοναχή Σεραφείμα, Ἱ.Μονῆς Μεταμορφ.Σωτῆρος Μητροπ.Ἡλίας
49. Μοναχή Εὐπραξία, Ἱ.Μητροπόλ.Μεγάρων
50. Μοναχή Θεοκλήτη, Ἱ.Μητροπόλ. Λαρίσσης και Τιρνάβου
51. Κυριάκος Κυριαζόπουλος, Καθηγ.Ἐκκλησιαστ.Δικαίου
52. Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου, Ἰστορικός-Φιλόλογος
53. Ἰωάννης Ρίζος, Συγγραφέας
54. Παναγιώτης Σημάτης, Ἰστολόγιο ‘’Πατερική Παράδοση’’
55. Ἰστολόγιο ‘’Ο Παιδαγωγός’’
56. Ἰστολόγιο ‘’ Ἐκκλησιαστικά Νέα Πτολεμαίδας’’
57. Ἰστολόγιο ‘’Κατάνυξις’’
58. Ἰστολόγιο ‘’Αὐγουστίνος Καντιώτης’’
59. Ἰστολόγιο ‘’Σύναξις Ὀρθοδόξων Κρητῶν’’
60. Ὀδυσσέας Τσολογιάννης, Ἰστολόγιο ‘’Ὁμολογία’’
ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ, ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Για να τελειώνουμε με τις διφορούμενες και απρόσωπες διαφοροποιήσεις, θέλουμε και θα πρέπει όλοι να γνωρίζουμε:
Α – Η Πρόσκληση για Σύναξη είναι και πρέπει να είναι Μία, όπως η Εκκλησία του Χριστού είναι Μία και όχι πολλές και αντιθετικές. Ρωτούμε: Οι διαφορετικές κλήσεις αυτές, γίνονται από ένα ή από πολλά άτομα και ποιά είναι αυτά, ως διοργανωτές; Για ΟΝΟΜΑ του Θεού, ας δηλώσουν ομολογιακώς (εφ΄ όσον περί Ομολογίας πρόκειται) τα ονόματά τους! Ας σημειωθεί ότι και οι παρούσες προτάσεις γίντονται επωνύμως και υπευθύνως.
Β – Είναι αξιοσέβαστο, ορθοδοξοπρεπές και διακριτικό, η Σύναξη να συγκληθεί/προσκληθεί από Αποτειχισμένο Επίσκοπο (εις προαιώνιον σύμβολον του αυτοκράτορος) και προτείνω τον Σεβασμιότατο Αρτέμιο, ασχέτως εκκλησιαστικής μας κοινωνίας ή θεολογικής διαφωνίας, τα οποία όλα ευελπιστούμε να λυθούν κατά την διάρκεια της Συνάξεως, έχοντας αιώνια πρότυπα και διαχρονικούς οδηγούς τους Αγίους Πατέρες. Εάν ο επίσκοπος Αρτέμιος δεν θελήσει να συγκαλέσει την Σύναξη ή να παρασταθεί, εμείς ας κάνουμε την κίνηση την τιμητική. Εάν αυτός πάλι δεν μπορεί, ας στείλει εκπροσώπους.
Γ – Για να είναι όντως «Πανορθόδοξη» η Σύναξη των Αποτειχισμένων, ας προσκληθούν και οι Ρουμάνοι πατέρες, καθώς και από την Σερβία, Βελιγράδι, Ρωσία και από όπουδήποτε ανά την Οικουμένη, έχει γίνει Διακοπή Μνημονεύσεως, ασχέτως εάν οι διακόψαντες εντάχτηκαν σε κάποια Σύνοδο ή όχι.
Δ – Εντόνως προτείνω να προσκληθούν Επίσκοποι και Ιερείς από το συγκεκριμένο μικρό Τμήμα, το «Μικρό Ποίμνιο» της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς από Αμερική και Αυστραλία, το οποίο αρνήθηκε να υπαχθεί στο πατριαρχείο της Ρωσίας το 2007 και συνεχίζει μέχρι σήμερα την Διακοπή Μνημονεύσεως.
Ε – Απαραιτήτως να προσκληθούν και Ιεράρχες και θεολόγοι λαϊκοί από όλες τις Συνόδους του Παλαιού Ημερολογίου, ασχέτως παλαιοτέρων αλληλο-αναθεματισμών, διαφωνιών ή λαθών, καθώς και από την Ιερά Μονή Κυπριανού και Ιουστίνης, την Ιερά Μονή Εσφιγμένου, την Ιερά Μονή Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου κλπ. (ενδεικτικές οι αναφορές). Δεν νοείται Ενότητα Πίστεως, χωρίς την ενότητα των Πιστών του Παλαιού και του Νέου στο ενιαίο Αντι-οικουμενιστικό μέτωπο.
Στ΄- Να προσκληθούν όλοι οι Αποτειχισθέντες λαϊκοί όπου γης, άνδρες και γυναίκες κατά το «ουκ ένι άρσεν και θήλυ, πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού» (Γαλ. 3, 28).) Εάν κάποιοι από μας δεν μπορούμε να είμαστε παρόντες, ας μας δοθεί η ευκαιρία επί ίσοις, να εκφράσουμε τις θεολογικές μας θέσεις διαδυκτιακώς διά ζώσης μέσω Skype η όποιασδήποτε άλλης πλατφόρμας.
Μιλώντας για συμμετόχους και εκπροσώπους, δεν θα πρέπει απολύτως να λάβει μέρος κανένας μη Αποτειχισμένος, όσον φιλικώς προσκείμενος και εάν είναι αυτός, όσο κι αν είναι συνεργάτης “πολύ στενός”, ούτε καν εκκλησιαστικός δημοσιογράφος, ούτε και ουδέτερος «παρατηρητής» κατά το παπικό πρότυπο του Κολυμπαρίου. Ακόμη και όσοι «το σκέπτονται να αποτειχιστούν», ας είναι και οικογενειακά μας πρόσωπα, δεν θα μπορέσουν να παρασταθούν, σύμφωνα με το «οι Κατηχούμενοι προέλθετε».
Ζ – Μετά το πέρας της Συνάξεως, εάν υπάρξει εν Θεώ συμφωνία, να επισφραγισθεί αυτή με Θεία Λειτουργία (μυστηριακή κοινωνία) και οι αποφάσεις να τοποθετηθούν σε Ειδικό Τόμο επάνω σε λείψανα Αγίων και να κυκλοφορήσουν παγκοσμίως για αναγκαία ενημέρωση όλων των Αποτειχισμένων Ορθοδόξων Πιστών οι οποίοι αποτειχίστηκαν από την Παναίρεση του Οικουμενισμού.
Εφ΄ όσον τηρηθεί αυτή η δίκαιη, Αγιογραφική και Αγιοπατερική ισότητα, τότε θα μπορέσουμε έκαστος να καταθέσουμε τα προς συζήτησιν θέματα, χωρίς αυτά να προκαθορίζονται και επιβάλλονται εκ των προτέρων χωρίς δίκαιη δυνατότητα θεολογικής διαφωνίας. Δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να μοιάσουμε τους αιρετικούς Κολυμπαριστές και καταχραστές του Συνοδικού θεσμού.
Ευχαριστώ για την αγάπη σας, την αντικειμενική φιλοξενία και ισότιμη μεταχείριση.
Με συναγωνιστικές και ενωτικές ευχές
“Δι΄ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών!”
Νικόλαος Πανταζής
Υποσημ. Το παραπάνω κείμενο, προς αποφυγή νοθείας, δημοσιεύεται στην πηγή: http://www.wallingoff.com/880
ΔΙΑΙΡΕΣΙΣ-ΔΙΑΣΠΑΣΙΣ-ΔΙΧΟΝΟΙΑ
«Ποικίλως, φησὶν ὁ Κανών, ἐπιβουλεύει τῇ τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησία ὁ πονηρός. Ἐπεὶ γὰρ τὰ ζιζάνια τῶν αἱρέσεων εἶδεν ἐκτετμημένα τῇ μαχαίρα τοῦ Πνεύματος, ἑτέραν ἐμηχανήσαντο μέθοδον, ἵνα τὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας μερίσῃ, καὶ διασπάσῃ τὴν ἕνωσιν...»
(Ράλλη-Ποτλή τόμ. Β΄ σελ. 689)
«Τὸ φοβερώτερο σημεῖο τῶν καιρῶν εἶνε ἡ διαίρεσις, ποὺ ἐπικρατεῖ τώρα μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων. Τὸ τέλος θὰ ἔλθῃ πρὸ παντὸς ὅταν ἡ διαίρεσις εἰσχωρήσῃ στὴν ἐκκλησία, φθάσῃ μέσα στὸ θυσιαστήριο· ὅταν δῆτε νὰ συμπλέκωνται καλόγεροι μὲ καλογήρους, διᾶκοι μὲ διάκους, ἱερεῖς μὲ ἱερεῖς καὶ ἐπίσκοποι μὲ ἐπισκόπους».
«Αντί να ζητούν να ενωθούμε, αδέρφια μου, με τους παπικούς, ας ενωθούμε εμείς οι ορθόδοξοι μεταξύ μας. Να ενωθούμε εμείς μεταξύ μας, και τότε ασφαλώς θα έχουμε ανάμεσά μας το Χριστό. Να ενωθούμε εδω στην Ελλάδα νεοημερολογίται και παλαιοημερολογίται. Να ενωθούμε όλα τα σωματεία, όλες οι οργανώσεις, όλοι οι ιεροκήρυκες...» (ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ''ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ'' ΣΕΛ. 37)
Eίναι τοίς πάσι γνωστό ότι ο διάβολος όταν δει τους ανθρώπους να δέχονται την αλήθεια του Χριστού και της Εκκλησίας Του, τότε τους διαιρεί:«Αντί να ζητούν να ενωθούμε, αδέρφια μου, με τους παπικούς, ας ενωθούμε εμείς οι ορθόδοξοι μεταξύ μας. Να ενωθούμε εμείς μεταξύ μας, και τότε ασφαλώς θα έχουμε ανάμεσά μας το Χριστό. Να ενωθούμε εδω στην Ελλάδα νεοημερολογίται και παλαιοημερολογίται. Να ενωθούμε όλα τα σωματεία, όλες οι οργανώσεις, όλοι οι ιεροκήρυκες...» (ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ''ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ'' ΣΕΛ. 37)
(Ι. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Ε.Π.Ε 18. 14-16)
Στην εκκλ. ιστορία έχουμε δει να επαναλαμβάνεται το ίδιο ακριβώς γεγονός· δηλαδή τo γεγονός της διαίρεσης - διχόνοιας των ενιστάμενων. Οι αιτίες είναι αρκετές. Μία από αυτές είναι η εξής:
(Ι. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Ε.Π.Ε 18. 17)
Έτσι λοιπόν υπάρχουν και σήμερα αρκετοί οι οποίοι θεωρούν ότι οι θεολογικές τους γνώσεις είναι ορθές ενώ των υπολοίπων δεν είναι...Όμως ο ιερός Χρυσόστομος μας λέγει ξεκάθαρα ότι αυτοί που καυχώνται δια τις διδαχές και τις γνώσεις τους, κάθε άλλο παρά σοφώτεροι των άλλων είναι!
δυστυχώς τούτο το βλέπουμε πασιφανέστατα σήμερα!
Η διάσπασις είναι ένα φαινόμενο το οποίο μόνο κακό μπορεί να φέρει:
(Ι. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Ε.Π.Ε 25. 298)
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος μας λέγει κάτι πολύ σημαντικό:
δυστυχώς τούτο το βλέπουμε πασιφανέστατα σήμερα!
Η διάσπασις είναι ένα φαινόμενο το οποίο μόνο κακό μπορεί να φέρει:
(Ι. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Ε.Π.Ε 25. 298)
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος μας λέγει κάτι πολύ σημαντικό:
(Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου, Ε.Π.Ε 2. 28-34)
Λυπηρή η κατάστασις και πολύ περισσότερο όταν μερικοί δημιουργούν διχόνοιες και διαιρέσεις διότι θέλουν αυτοί να είναι οι ''καθοδηγητές'' του αγώνος δημιουργώντας έτσι ''πολυαρχία'' με τελικό αποτέλεσμα την ''αναρχία'' λόγων και έργων!
Οι ενιστάμενοι κατα της παναιρέσεως του Οικουμενισμού διήρηνται καθ΄ ότι, «την αυτήν πίστιν έχοντες», διαφωνούσι «τη γνώμη» (Χρυσοστόμου, PG. 61, 23) ως προς τον τρόπον της ενστάσεως. Τούτο επιτείνει ίσως ή διεκδίκησις «λογισμών» τινων «ιδίων» «εξ αυθεντίας», ως και η προτίμησις του «μάλλον άρχειν» «ή άρχεσθαι υπό του Κυρίου» (Μ. Βασιλείου, ΒΕΠΕΣ, 53, 14). Ταύτα συντελούσι, προφανώς, όπως μη είναι «συνημμένοι κατά την αγάπην» (Χρυσοστόμου, PG. 61, 23), ως επιβάλλει ο αγών της πίστεως.
Αν δεν κινηθούμε όλοι μας με ταπείνωση και αγάπη προς τους αδελφούς μας, να είσθε σίγουροι ότι ο αγώνας κατά της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού όχι μόνον δεν θα μας δικαιώσει, αλλά θα είναι και η αιτία της καταδίκης μας υπό του Κυρίου την Μεγάλη εκείνη Ημέρα της Κρίσεως!
Ας συνέλθουμε λοιπόν όλοι ώστε να μπορέσουμε να φωνάξουμε με παρρησία προς τους εχθρούς μας:
«ούκ έξ επιτηδεύματος φανατισμού, ουδέ από συνεπάρσεως διανοίας αλλοκότου, άλλ έκ φόβου καί τρόμου, έξ επιπόνου καρδίας καί αγάπης» λαλούμεν εναντίον τού ψεύδους καί υπέρ τής αληθείας (Θεοδώρου Στουδίτου, PG, 99, 1404).
Ας συνέλθουμε λοιπόν όλοι ώστε να μπορέσουμε να φωνάξουμε με παρρησία προς τους εχθρούς μας:
«ούκ έξ επιτηδεύματος φανατισμού, ουδέ από συνεπάρσεως διανοίας αλλοκότου, άλλ έκ φόβου καί τρόμου, έξ επιπόνου καρδίας καί αγάπης» λαλούμεν εναντίον τού ψεύδους καί υπέρ τής αληθείας (Θεοδώρου Στουδίτου, PG, 99, 1404).
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ