H Ορθόδοξη
Εκκλησία κατά καιρούς έχει αναδείξει οσιακές μορφές που άλλες είναι γνωστές και
άλλες άγνωστες. Μία από αυτές τις άγνωστες μορφές, ήτο και ο Γέροντάς μου
Φιλάρετος Παπαμακαρίου.
Ο π. Φιλάρετος γεννήθηκε το
1929 και από μικρό παιδάκι μόνασε στην Ι. Μονή Άξιον Εστί Βαρυμπόμπης Αττικής. Γέροντάς
του ήτο ο π. Γόρδιος. Καλός, αλλά αυστηρός και επιβλητικός Γέροντας. Ο Γέροντας
Γόρδιος ήτο μία από τις ζηλωτικές μορφές της Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους. Τοποθετήθηκε
Ηγούμενος στο Άξιον Εστί το οποίο ήταν
μετόχι της Λαύρας.
ΤΟ ΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΟΡΔΙΟΥ
Πολλές φορές ο π. Φιλάρετος μου είχε αναφέρει ιστορίες για
το ξύλο που είχε φάει από τον Γέροντά του όταν έκανε ''αταξίες''. Αυτό είναι και
ένα μάθημα για τους σύγχρονους μοναχούς οι οποίοι όχι μόνο ξύλο δεν δέχονται,
αλλά ούτε και τον απλό έλεγχο! Ο ίδιος όμως υπέμενε!
Όταν τον πρωτογνώρισα μου
έκανε εντύπωση ο τρόπος φερσίματός του. Ήταν σαν κανονικό παιδάκι! Πολλές φορές
που μετέβαινα για εξομολόγηση, κατέληγε η εξομολόγηση ως εξής: ο Γέροντας έκανε
εξομολόγηση σε εμένα και όχι εγώ σε αυτόν! Πως γινόταν αυτό; Εκεί που ξεκινούσα
να αναφέρω τις αμαρτίες μου, άκουγα τον Γέροντα που έλεγε: «εγώ να δεις παιδί
μου αμαρτίες που έχω», και ΄κεί άρχιζε την δική του «εξομολόγηση»!
Ο π. Φιλάρετος ήτο και πολύ
φιλακόλουθος και νηστευτής παρά την ηλικία του. Κάθε Σάββατο απόγευμα - βράδυ, τον έβλεπες
να πίνει το χαμομηλάκι του, σκέτο, διότι το πρωί θα τελούσε την Θ. Λειτουργία.
Πολλές φορές τον είδαμε να αστράπτει στο πρόσωπο γεμάτος φως κατά την ώρα της Κυριακάτικης
λειτουργίας. Ποτέ όμως δεν το είπα διότι θα φαινόταν ως ένα είδος πλάνης, οπότε
το κράτησα για τον εαυτό μου έως και σήμερα. Γνωρίζω όμως και άλλους που είχαν
την αυτή αντίστοιχη εμπειρία.
Επίσης, έκανε πολύ υπομονή με
τους διάφορους «Ιούδες» που τον πλησίαζαν για προσωπικά τους οφέλη. Ο
ίδιος γνώριζε πολύ καλά τι πρεσβεύουν αλλά έκανε τον κουτό και τους υπέμενε.
Δεν έδιωξε ποτέ κανέναν!
Άλλη εμπειρία που είχα βιώσει
κοντά του, ήταν και ότι τους άγριους τους έκανε άγιους! Θυμάμαι τον Γ.
από την Κρήτη ο οποίος ήταν όντως άγριος! Κοντά στον Γέροντα μεταμορφωνόταν!
Τον έβλεπες πράο, προσευχόμενο, φιλακόλουθο!
Το 2005 το πρωί (δυστυχώς δεν θυμάμαι μήνα), πήρα
τηλέφωνο να του μιλήσω. Έμαθα ότι έπαθε ανακοπή καρδιάς. Οι αυτόπτες
μάρτυρες ανέφεραν ότι τον βρήκαν σε στάση προσευχής με το κομποσκοίνι στα χέρια.
Δεν ξέρω κατά πόσο αληθεύει αλλά αυτό ανέφεραν.
Όταν εκοιμήθη, πολλά
πνευματικά του τέκνα έχασαν τον δρόμο τους και ακόμα και σήμερα λέγουν ότι δεν
έχουν βρει παρόμοιο Γέροντα. Κοντά στον Γέροντα ένιωθες ασφάλεια, σιγουριά, με συνέπεια να δυναμώνει
η πίστη σου προς τον Χριστό!
Πολλά θα μπορούσα να αναφέρω
ακόμα, αλλά αυτό το άρθρο δημιουργήθηκε ως έναυσμα για όσους κατέχουν συγγραφικές γνώσεις ώστε να γράψουν ένα πλήρες βιογραφικό του. Η δική μου εμπειρία κοντά του ήταν μία πνευματική εμπειρία - απόλαυση που δεν γράφεται με λέξεις! Απλά την βιώνεις!
Εύχομαι κάποια στιγμή να
γραφτεί το βιογραφικό του διότι αυτή η οσιακή μορφή ήταν από τις λίγες
που υπήρξαν ανάμεσά μας!
Αιωνία του η μνήμη!
ΤΟ ΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΦΙΛΑΡΕΤΟΥ
