Την εποχή του μεσαίωνα, κληρικοί ανέθεταν σε έμπιστους ανθρώπους του ποιμνίου τους την αποστολή να ανακαλύπτουν «αιρετικούς» στις τάξεις του ποιμνίου τους και να τους προσάγουν στα εκκλησιαστικά δικαστήρια. Η αποστολή αυτή ανατεθεί το 1227 στα μέλη των μοναχικών ταγμάτων των φραγκισκανών, αλλά ιδιαίτερα, των δομινικανών. Το 1231, λόγω της αποτυχίας να αντιμετωπιστεί η εξάπλωση των αιρέσεων, ο Πάπας Γρηγόριος με την απόφαση “Excommunicamus”, δημιούργησε την «Ιερά Εξέταση του Ποντίφηκα».
Σκοπός τους ήταν να συλλαμβάνουν τους αιρετικούς, να προσπαθούν να τους στρέψουν πίσω στην Καθολική Εκκλησία διδάσκοντας, κι αν δεν τα κατάφερναν, να τους δικάσουν, με ανώτατη ποινή τον θάνατο
Ας αφήσουμε όμως τους ιστορικούς να ομιλήσουν δια τις τότε αιτίες.
Διαβάζουμε ότι:
Το φοβερώτατον όμως είναι το κάτωθι:
(Εκκλ. Ιστορία Διομήδους Κυριακού, Β΄ τόμος, σελ. 199-217, 1881)
Ας προσέχουν λοιπόν σήμερα διάφορα μεμονωμένα άτομα, που αποτελούν ''ιδίας θρησκευτικάς κοινωνίας'' λόγω των «πλανών» της Εκκλησίας (όπως οι ίδιοι λέγουν), και οι οποίοι κηρύττουν ιεροεξεταστικά, (με την διαφορά ότι οι εν λόγω σύγχρονοι «ιεροεξεταστές» δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα μέσα της τιμωρίας που χρησιμοποιήθηκαν εκείνη την εποχή), διότι πέφτουν σε πολύ βαρύτερες πλάνες!
Δεν μας φαίνεται καθόλου περίεργο που «βλέπουμε» και σήμερα το γεγονός που αναφέρει η Άννα Κομνηνή:
«Αλλά ο Βάρβαρος μπορεί, την ίδια στιγμή που τελεί τα άγια μυστήρια, να σφίγγει την ασπίδα στο αριστερό του χέρι και ν΄ αδράχνει με το δεξιό του δόρυ· να μεταλαμβάνει του σώματος και του αίματος του Κυρίου και συγχρόνως να γίνεται θεατής αιματοχυσίας κι ο ίδιος να αποβαίνει «αιμάτων ανήρ» κατά τον ψαλμό του Δαυίδ. Έτσι είναι το γένος των Βαρβάρων».
(Άννα Κομνηνή, Αλεξιάς ΙΔ΄ ΙV, 5-1, VI, 1-I΄, VIII, 8 τ. B΄)
Βέβαια, στην εποχή μας δεν υπάρχουν ασπίδες και δόρατα αλλά άλλου είδους μέσα που χρησιμοποιούνται ως ''ασπίδες'', όπως η δικαιολογία, η παρερμηνεία κ.λπ. και ως ''δόρατα'' η συκοφαντία και η διαβολή!
Τι λυπηρό! Αυτοί που δήθεν πολεμούν τις πλάνες να πέφτουν σε βαρύτερες!
Ας προσέξουμε λοιπόν δια μην γίνουμε χειρότεροι από τους τότε Δυτικούς τους οποίους αναφέραμε μόνον ως παράδειγμα προς αποφυγήν!
