Ἀγαπητέ μου κ. Μάννη.
Παρακολουθῶ ἐλάχιστα, ὅσο μοῦ ἐπιτρέπουν οἱ πολλὲς πιέσεις, καὶ προπαντὸς τοῦ χρόνου καὶ τῆς ὑγείας, τὴν ὀργανωμένη ἐπίθεση ἐναντίον γενικῶς τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος.
Διακρίνω δύο στόχους.
Ὁ πρῶτος εἶναι ἡ κατασυκοφάντηση τῶν Παλαιοημερολογητῶν ὅτι τάχα ἔχουν Θεό τους τὸ Ἡμερολόγιο.
Ὁ δεύτερος εἶναι ὅτι ἄλλοι ἀμφισβητοῦν τὴν αὐθεντικότητα τῶν Ἱερῶν Κανόνων (καὶ συγκεκριμένα τὸ Κανόνιο τοῦ Πάσχα ποὺ ἐθέσπισε ἡ Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος) καὶ ἄλλοι ἀμφισβητοῦν τοὺς ὀρθοδόξους Χριστιανούς ὅτι τάχα δὲν ἐφαρμόζουν σωστὰ τοὺς Κανόνες τῶν Πατέρων, ἀλλὰ πρέπει νὰ δεχθοῦμε ὡς αὐθεντικὴ ἑρμηνεία αὐτὰ ποὺ λέγει ὁ Οἰκουμενισμός.
Δηλαδὴ ἄλλοι προσπαθοῦν νὰ μᾶς πείσουν ὅτι δὲν μᾶς τὰ εἶπε καλὰ ἡ Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος,
Καὶ ἄλλοι λένε ὅτι καλὰ τὰ εἶπε ἡ Σύνοδος ἀλλὰ οἱ Ὀρθόδοξοι τὰ παρερμήνευσαν.
Τὰ πυρά τους ὅμως εἶναι βέλη νηπίων. Οὔτε μᾶς πληγώνουν οὔτε μᾶς τρομάζουν. Τοὺς εὐχαριστοῦμε δὲ γιατὶ μᾶς δίδουν τὴν εὐκαιρία νὰ ἐξετάζουμε μὲ προσοχὴ τὴ πορεία μας ἂν εἶναι σύμφωνη μὲ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ ἡ ζωή μας ἄν εἶναι σύμφωνη μὲ τὸ Θεῖο καὶ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο.
Μὰ βάση αὐτὸν τὸν ἀταλάντευτο προσανατολισμό, μποροῦμε εὐκολώτατα νὰ σβύσουμε τὰ πεπυρωμένα βέλη τους.
Νὰ δοῦμε πρῶτα τὸ δεύτερο θέμα ποὺ εἶναι καὶ τὸ εὐκολώτερο.
Ἐμᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς μᾶς ἀφορᾶ τὸ ποιοί καὶ πόσοι καὶ πότε παρέβησαν τοὺς διορισμοὺς τῆς Νικαίας ἢ διεφώνησαν μὲ τὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας, μόνο ὡς Ἱστορία. Ἆρα οἱ Πίνακες μὲ τὶς ἡμερομηνίες ποὺ ἑόρτασαν τὸ Πάσχα στὶς διάφορες ἐπαρχίες καὶ οἱ διαφορὲς τῶν ἡμερομηνιῶν δὲν ἔχουν γιὰ μᾶς καμία ἀξία. Ἀπάντησι σ’αὐτοὺς ποὺ παραβίαζαν τὸν Κανόνα τῆς Νικαίας ἔδωσε ὁ θεῖος Χρυσόστομος στὸν τρίτο Πασχαλινό λόγο του.
Ἐμεῖς ἔχουμε χρέος ἀπέναντι στὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας νὰ ἐφαρμόζουμε τὸν Κανόνα τῆς Νικαίας διότι διαφορετικὰ ὑπαγόμαστε στὰ ἐπιτίμια τοῦ Α΄ Κανόνος τῆς Ἀντιοχείας ὁ ὁποῖος ἔχει κυρωθεῖ ἀπὸ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, καὶ μέσα στὴν Ὀρθόδοξη πίστι ὑπάρχει ἡ στερεὰ πεποίθησι τοῦ αἰωνίου καὶ ἀκαταλύτου τῶν ἱερῶν Κανόνων. Καὶ τελειώνει ἡ συζήτηση ἐδῶ. Τίποτε ἄλλο.
Γενικὰ μὲ τοὺς αἱρετικοὺς δὲν πρέπει κανεὶς νὰ συζητᾶ λεπτομέρειες διότι αὐτοὶ ψάχνουν γιὰ μιὰ - ἀκόμη καὶ χωρὶς οὐσία - λεπτομέρεια, γιὰ νὰ στήσουν ὁλόκληρη παράσταση (τὸ λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος). Δὲν πρέπει σὲ καμιὰ περίπτωση νὰ παρασυρθοῦμε γιὰ τὸ εἶπε ἡ Σαρδικὴ ἢ ἡ Καρθαγένη ἢ τὶς ἀντιρρήσεις τοῦ Πάπα ἢ τὸ πεῖσμα τῶν πρωτοπασχιτῶν. Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρουν.
Μονότονη ἡ ἀπάντησί μας: Ἐμεῖς ἔχουμε τὸ Κανόνιο τοῦ Πάσχα, μαρτυρίες ἀμέτρητες ὅτι αὐτὸ νομοθέτησε ἡ Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, καὶ αὐτὸ θὰ φυλάττουμε σ’ ὅλη μας τὴ ζωὴ γιατὶ ἔχει αἰώνιο κῦρος.
Τὸ πρῶτο θέμα εἶναι κι’ αὐτὸ εὔκολο· ὅταν ἔχεις δίκιο εἶναι ὅλα εὔκολα, θέλει ὅμως ὑπερβάλλουσα προσοχή· ὅλα θέλουν προσοχὴ, καὶ τὰ δύσκολα καὶ τὰ εὔκολα. Ἐσὺ κ. Μάννη τὸ ξέρεις. Δάσκαλος εἶσαι. Καὶ ξέρεις γιατὶ τὸ γράφω αὐτό; Γιατὶ σὲ ὅλη μου τὴ ζωὴ ἤμουν ἀπρόσεχτος καὶ ἐνῶ τὸ διδάχθηκα ἀπὸ τὴ ζωὴ (σκληρὸ σχολειό) ὅτι χρειάζεται παντοῦ προσοχὴ ὅμως ἐξακολουθῶ νὰ εἶμαι ἀπρόσεχτος.
Ἀκοῦστέ με λοιπόν κ. Μάννη, ἀλλὰ αὐτὰ ποὺ γράφω ἐξετᾶστέ τα, ἀπόψεις μου εἶναι, μπορεῖ νὰ κάνω λάθος.
Μᾶς κατηγοροῦν ὅτι ἔχουμε θεοποιήσει τὸ Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο. Εἶδα σὲ μιὰ ἀνάρτησι ἕνα κατεβατὸ μὲ ἡμερομηνίες τοῦ Ἁγίου Πάσχα στὴν Αἰγυπτιακὴ, Ῥωμαϊκὴ καὶ Ἑλληνικὴ γραφή, ἀπὸ ἑορταστικὲς ἐπιστολὲς τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου. Καὶ μᾶς ῥωτοῦν, Ποῦ λοιπὸν εἶναι ἡ ἁγιότης τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου; Ἡ πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος θέσπισε κανένα Ἡμερολόγιο;
Ἀπάντηση: Κανεὶς δὲν ἰσχυρίζεται ὅτι ἡ Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος θέσπισε Ἡμερολόγιο. Θέσπισε ὅμως ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα. Ἡμεῖς σεβόμεθα καὶ τηροῦμε ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ποὺ ἐθέσπισαν οἱ Πατέρες. Καὶ γιὰ νὰ τὸ ἐννοήσουν αὐτοὶ ποὺ μᾶς κατηγοροῦν καλύτερα τὸ τί σεβόμαστε μποροῦμε νὰ φέρουμε τὸ ἑξῆς παράδειγμα:
Ἂν εἶναι τρεῖς Χριστιανοί, ἕνας στὴν Ἀλεξάνδρεια, ἕνας στὴν Ῥώμη, καὶ στὴν Ἀθήνα εἶναι ἕνας Παλαιοημερολογίτης καὶ ἕνας Νεοημερολογίτης καὶ ἐρωτηθοῦν, Ποιὰ ἡμερομηνία καθώρισε ἡ Σύνοδος ὡς Ἰσημερία τοῦ Πάσχα, θὰ δοθοῦν οἱ παρακάτω ἀπαντήσεις:
Αἰγύπτιος: 25 Φαμενώθ
Ῥωμαῖος: XII πρὸ τῶν Καλανδῶν Ἀπριλλίων
Παλαιοημερολογίτης: τὴν 21 Μαρτίου τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου.
Νεοημερολογίτης: Τὴν 3η Ἀπριλίου τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου.
Προσέξετε τώρα τὴ διαφορά. Οἱ ἡμερομηνίες ὅπως τὶς διατύπωσαν ὁ Αἰγύπτιος, ὁ Ῥωμαῖος καὶ ὁ Παλαιοημερολογίτης ἔχουν αἰώνια ἰσχύ.
Ἡ Ἡμερομηνία ὅπως τὴ διατύπωσε ὁ Νεοημερολογίτης ἔχει ἰσχὺ μέχρι τὸ ἔτος 2100. Διότι μετὰ τὸ ἔτος αὐτὸ ἡ 21η Μαρτίου τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου ποὺ ὥρισαν οἱ Πατέρες ὡς Ἰσημερία θὰ ἀντιστοιχεῖ στὶς 4 Ἀπριλίου καὶ ὄχι στὶς 3 Ἀπριλίου ποὺ ἀντιστοιχεῖ τώρα. Καὶ στὴ συνέχεια κάθε ἐπαιώνιο ἔτος ποὺ δὲν εἶναι πολλαπλάσιο τοῦ 400 ἡ ἰσημερία μὲ τὸ Γρηγοριανὸ Ἡμερολόγιο θὰ ἀνεβαίνει κατὰ μία ἡμέρα.
Νὰ λάβουμε δὲ ὑπ’ ὄψι ὅτι τὸ Ἐκκλησιαστικὸ ἔτος χωρίστηκε στὶς ἑξῆς περιόδους.
1) Ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου μέχρι τὸ Πάσχα.
2) Ἀπὸ τὸ Πάσχα μέχρι τὴν Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων.
3) Ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων μέχρι τὴν Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ (Τὴν Κυριακὴ πρὸ τῆς Ὑψώσεως).
4) Ἀπὸ τὴν Κυριακὴ πρὸ τῆς Ὑψώσεως μέχρι τὴν Ἀπόδοση τῶν Θεοφανείων.
5) Ἀπὸ τὴν ἀπόδοση τῶν Θεοφανείων μέχρι τὴν Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου.
Οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεοφόροι Πατέρες ἔτσι τὰ διέταξαν.
Ἀκόμη τὰ ὅρια τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Πάσχα εἶναι: 22 Μαρτίου (26 Φαμενώθ, 11 Καλ. Ἀπριλ.) μέχρι 28 Ἀπριλίου (3 Παχών, 4 Καλ. Μαίου), κατὰ αἰωνία τάξι.
Μὲ τὸ Γρηγοριανὸ Ἡμερολόγιο τὰ ὅρια αὐτὰ εἶναι πρὸς τὸ παρόν ἀπὸ 4 Ἀπριλίου μέχρι 8 Μαΐου.
Πότε τὸ Νέο ἡμερολόγιο θὰ ἑορτάσει τὸ Κύριο Πάσχα, τὶς δυὸ Πασχαλιὲς μαζί; Ποτέ.
Γι’ αὐτὸ ὁ Βαρθολομαῖος Κουτλουμουσιανὸς ἔσβυσε ἀπὸ τὸ Συναξάρι τῆς 25ης Μαρτίου τὴν ἀναφορὰ τοῦ Κυρίου Πάσχα. Κάτι ἤξερε, μᾶλλον πολλὰ ἤξερε.
Γιὰ τὶς 4 περιόδους τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεοφόροι Πατέρες κατέλιπαν Κανόνια γιὰ αἰώνια Ἐκκλησιαστικὴ τάξι.
Στὸ Νέο Ἡμερολόγιο γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ διαιρέσουν τὴ διάρκεια τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου, ἕνα μέρος κατήργησαν, ἕνα κομμάτι ψαλλίδισαν καὶ ἕνα κομάτι τέντωσαν. Καὶ αὐτὰ πρέπει νὰ τὰ ἀναθεωρήσουν ἐν καιρῷ.
Αὐτοὶ οἱ Κύριοι μᾶς συκοφαντοῦν ὅτι λατρεύουμε τὸ Ἡμερολόγιο.
Νὰ γνωρίζουν ὅμως ὅτι οἱ Παλαιοημερολογῖτες δὲν λατρεύουν τὸ Ἡμερολόγιο ἀλλὰ σέβονται καὶ τιμοῦν τοὺς ἁγίους Πατέρες καὶ προσπαθοῦν ὅσο μποροῦν νὰ φυλάττουν τὰ παραγγέλματα τους γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς τους καὶ γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ.
Καὶ νὰ ξέρουν ἀκόμη ὅτι δὲν διακρινόμεθα καθόλου ἀπὸ τοὺς ἑτερογενεῖς Ὀρθοδόξους ἀδελφούς μας, ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ Ἡμερολόγιο καὶ ἂν χρησιμοποιοῦν, ἀρκεῖ νὰ ἔχουν ὀρθόδοξο φρόνημα καὶ νὰ φυλάττουν μὲ ἀκρίβεια τὴν Ἐκκλησιαστική τάξι.
