Πέμπτη 22 Αυγούστου 2019

Φλέγεται ο Αμαζόνιος: Παγκόσμιος συναγερμός για την περιβαλλοντική καταστροφή

Περιβαλλοντική τραγωδία στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου – Πάνω από 74.000 φωτιές από τον Ιανουάριο μέχρι σήμερα – Μέχρι το Σάο Πάολο ο καπνός που απλώθηκε πάνω από την πόλη
Ρεκόρ καταγράφει φέτος ο αριθμός των πυρκαγιών στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου, γεγονός που εγείρει φόβους για τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή.

Με βάση τα στοιχεία του Εθνικού Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών της Βραζιλίας (INPE), η χώρα αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο κύμα πυρκαγιών της τελευταίας πενταετίας, ενώ έναντι του 2018, οι δορυφόροι έχουν καταγράψει αύξηση 84% στον αριθμό τους. 

Σύμφωνα με τα στοιχεία, κατά την περίοδο Ιανουαρίου – Αυγούστου 2019 ο αριθμός των πυρκαγιών ξεπέρασε τις 74.000, ένας αριθμός ρεκόρ από το 2013, οπότε και κρατούνται στοιχεία. Παράλληλα, το Ινστιτούτο παρατήρησε περισσότερες από 9.500 δασικές πυρκαγιές από την Πέμπτη, κυρίως στην περιοχή του Αμαζονίου.

Ο καπνός από τις πυρκαγιές έφτασε μέχρι το Σάο Πάολο, που βρίσκεται περίπου 2.700 χιλιόμετρα μακριά, προκαλώντας ακόμη και μπλακ άουτ στην πόλη. Επί μέρες, απέραντες εκτάσεις καίγονται στις πολιτείες του Άκρε, της Ροντόνια, του Μάτο Γκρόσο και του Μάτο Γκρόσο ντο Σουλ, φθάνοντας έως την τριπλή μεθόριο της Βραζιλίας, με τη Βολιβία και την Παραγουάη. Οι φωτιές έχουν προκαλέσει ένα γιγαντιαίο σύννεφο τέφρας, που καλύπτει τον ουρανό του Σάο Πάολο.


Ο Μπολσονάρου αμφισβητεί τα στοιχεία 

Η δημοσίευση των στοιχείων γίνεται λίγες εβδομάδες αφότου ο ακροδεξιός πρόεδρος της Βραζιλίας, Ζαΐχ Μπολσονάρου απέλυσε τον επικεφαλής του ΙΝΡΕ, μετά από διαμάχη για τον Αμαζόνιο.

Οι ειδικοί τονίζουν πως αιτία για τις πυρκαγιές είναι η ξηρασία, καθώς σε πολλές περιοχές δεν έχει βρέξει για πάνω από τρεις μήνες, αλλά ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό και οι μεγαλοϊδιοκτήτες γης που προκαλούν πυρκαγιές για να αυξήσουν τα εδάφη τους.

Να σημειωθεί ότι η δημοσίευση των στοιχείων πραγματοποιείται λίγες εβδομάδες μετά την απόλυση του επικεφαλής της εν λόγω υπηρεσίας από τον πρόεδρο της Βραζιλίας, Ζαΐχ Μπολσονάρου. «Με αποκαλούσαν “Αλυσοπρίονο”. Τώρα είμαι ο “Νέρων” που βάζω φωτιά στον Αμαζόνιο. Αλλά είναι η εποχή των πυρκαγιών», υποστήριξε.




Οι Συντηρητικοί κατηγορούν τον Μπολσονάρου, λέγοντας ότι έκλεισε προεκλογικά το μάτι στην αποψίλωση δασών, ενώ από τότε που ανέλαβε την εξουσία, σημειώνουν ότι ο ρυθμός των απωλειών έχει επιταχυνθεί.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η βασική αιτία για τις πυρκαγιές είναι η ξηρασία, ενώ σε ορισμένες περιοχές δεν έχει βρέξει για πάνω από τρεις μήνες. Ωστόσο, επιρρίπτουν ευθύνες και σε μεγαλοϊδιοκτήτες γης, που προκαλούν πυρκαγιές για να αυξήσουν τα εδάφη τους.

Ο Αμαζόνιος είναι το μεγαλύτερο τροπικό δάσος στον κόσμο και η διατήρησή του θεωρείται κομβικής σημασία για τον ρυθμό εξέλιξης της κλιματικής αλλαγής. Επίσης, φιλοξενεί 3 εκατομμύρια είδη φυτών και ζώων και 1 εκατομμύριο ιθαγενείς.





ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ


at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Έκκληση του π. Τιμοθέου (Ntumba) για ενίσχυση της Ιεραποστολής


Το Κονγκό είναι ένα μεγάλο κράτος (αρκετές φορές μεγαλύτερο από την Ελλάδα) στο κέντρο της Αφρικής. Ως γνωστό στο δυτικό μέρος της χώρας δραστηριοποιείται η Ιεραποστολή της Εκκλησίας μας, των Γνησίων Ορθοδόξων, υπό τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Μεθώνης κ. Αμβρόσιο (βλέπε ενδεικτικά εδώ), την οποία οφείλουμε όλοι μας να ενισχύουμε.
Στο ανατολικό μέρος, και συγκεκριμένα στην πόλη Μπούνια, δρα ένας κληρικός του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, ο π. Τιμόθεος Ntumba. Ο π. Τιμόθεος είναι Κονγκολέζος, ο οποίος αφού ήρθε στην Ελλάδα, έμαθε την γλώσσα μας και σπούδασε Θεολογία σε Σχολές της χώρας μας (Αθωνιάς, ΕΚΠΑ, ΑΠΘ), επέστρεψε στην πατρίδα του ώστε να επιτελέσει ιεραποστολικό έργο στην ενορία του Αγίου Νικολάου στη Μπούνια. 
(Περί του έργου του μπορεί να δει κανείς εδώ και εδώ, καθώς και στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook:  Timotheos Ntumba ).
Ο π. Τιμόθεος απευθύνει έκκληση για ενίσχυση του έργου του. Όσοι το επιθυμούν, μπορούν να επικοινωνήσουν στο email μας ή να κάνουν κατάθεση στον Τραπεζικό Λογαριασμό ενίσχυσης, από οποιαδήποτε Τράπεζα: 00011-00152-00001382717-93. Swift: BCDCCDKI. 
Είναι πολύ σημαντικό όχι μόνο το φιλανθρωπικό έργο του π. Τιμοθέου (σε μια χώρα που μαστίζεται από την πείνα και τους πολέμους), αλλά και το εκκλησιαστικό, αφού το ποίμνιό του το βαπτίζει κανονικά, του επισημαίνει τις διαφορές με τους ετεροδόξους, το διδάσκει βυζαντινή μουσική και ελληνικά και γενικώς το οδηγεί, κατά βάση, με οδηγό τις αρχές της Ορθοδοξίας.


ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΗΝ ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ ΝΑ ΨΑΛΛΕΙ ΤΟ "ΕΙΣ ΑΓΙΟΣ" ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΚΉ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ:




ΠΗΓΗ: https://krufo-sxoleio.blogspot.com/2019/08/ntumba.html
at Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ (7)




«Κακώσεως ἐν τόπῳ τῶ τῆς ἀσθενείας  ταπεινωθέντα, Παρθένε, θεράπευσον, ἐξ ἀρρωστίας εἰς ῥῶσιν μετασκευάζουσα» (ὠδή θ΄ Μικροῦ Παρακλ. Κανόνος).
(Θεράπευσέ με, Παρθένε, πού ταπεινώθηκα στόν τόπο τῆς κάκωσης, δηλαδή τῆς ἀσθένειας, μεταβάλλοντας τήν ἀρρώστια μου σέ δύναμη).

Τή θεραπεία του, σωματική καί ψυχική, ζητάει γιά μιά ἀκόμη φορά ὁ πιστός μέσω τοῦ ἐκπροσώπου του ἐκκλησιαστικοῦ ποιητῆ, ἀπό Ἐκείνη πού ἔχει τήν παρρησία ἐνώπιον τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ της νά μεσιτεύει καί νά εἰσακούεται «ταχέως», πού σημαίνει ὅτι ὁ Ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων Ἰησοῦς Χριστός παραχωρεῖ στήν Παναγία Μητέρα Του τήν ἰαματική Του δύναμη, καθιστώντας κι Αὐτήν δεύτερο Ἰατρό τῆς ψυχοσωματικῆς ὕπαρξης τοῦ ἀνθρώπου. Κι εἶναι καλό νά τονίσουμε καί πάλι ὅτι αὐτή ἡ δοσμένη στή Θεοτόκο παντοδυναμία δέν πρέπει νά μᾶς παραξενεύει, ὅπως παραξενεύονται διάφοροι ἑτερόδοξοι πού ἀμφισβητοῦν τήν ὑψηλή θέση Της στήν Ἐκκλησία - ὁρισμένοι μάλιστα σπεύδουν καί νά τήν εἰρωνευτοῦν(!) - γιατί τήν ἴδια παντοδυναμία ἔχει ὑποσχεθεῖ ὁ Κύριος νά δώσει σέ κάθε πιστό μαθητή Του, ὁ ὁποῖος ἀκολουθεῖ μέ τή χάρη Ἐκείνου τά χνάρια τῆς δικῆς Του πορείας.

«Τηρῆστε τίς ἐντολές Μου κι ἐγώ μαζί μέ τόν Πατέρα μου θά σᾶς ἀγαπήσω καί θά σᾶς φανερωθῶ», εἶπε∙ κι ἀλλοῦ: «Ἐάν μείνετε ἑνωμένοι μαζί Μου καί τηρεῖτε τίς ἐντολές μου, ὅ,τι θελήσετε ζητῆστε το καί θά σᾶς γίνει»∙ σέ ἄλλο σημεῖο βεβαιώνει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ: «Ὅποιος τηρεῖ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, μένει μέσα στόν Θεό καί ὁ Θεός μένει μέσα σ’ αὐτόν». Κι ἀκόμη: «Μάνα μου καί ἀδελφός μου καί ἀδελφή μου εἶναι ἐκεῖνοι πού ἀκοῦνε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί τόν ἐφαρμόζουν». Γι’ αὐτό καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος θεωρεῖ κι αὐτός ὡς δεδομένη τήν παντοδυναμία πού τοῦ δίνει ὁ Κύριος, γιατί νιώθει πώς εἶναι ἑνωμένος βεβαίως μαζί Του: «Εἶμαι πανίσχυρος μέ τόν Χριστό πού μέ δυναμώνει». Λοιπόν, ἄν ὁ κάθε πιστός ἔχει μία τέτοια δυνατότητα, τήν ὁποία ὑποσχέθηκε ὁ Κύριος, πόσο περισσότερο τήν ἔχει Αὐτή πού ὑπῆρξε ἡ Μητέρα τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ μας, γιά τόν ἰδιαίτερο λόγο μάλιστα πού Ἐκείνη ὡς κύριο γνώρισμά Της εἶχε τήν ἀπόλυτη ὑπακοή Της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. «Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμά Σου».

Γιατί τότε ὁ ὑμνογράφος, γνώστης τῆς πραγματικότητας αὐτῆς, στρέφεται πρός τήν Παναγία καί ζητᾶ αὐτό πού θά μποροῦσε κι ὁ ἴδιος νά κάνει; Γιά τόν ἁπλούστατο λόγο ὅτι διαπιστώνει τήν ἁμαρτωλότητά του: ὁ Κύριος μᾶς τά ἔδωσε ὅλα, ἐμεῖς ὅμως λόγω τῆς διαρκοῦς ἀδυναμίας μας καί τῆς εὔκολης πρόσκλισής μας πρός τά πάθη μας δέν ἐνεργοποιοῦμε τίς δοσμένες ἀπό τόν Θεό σέ μᾶς δυνάμεις μας. Ζητᾶ λοιπόν ὁ ὑμνογράφος ἀπό Ἐκείνην πού πιστεύει ἀκράδαντα ὅτι εἶναι ἕνα μέ τόν Υἱό καί Θεό Της νά μᾶς προσφέρει τήν ἴαση – οἱ ἁμαρτίες του λόγω τῆς ὀλιγοπιστίας του τόν καθηλώνουν καί τόν ταλαιπωροῦν∙ καί στρέφεται σ’ Ἐκείνην πού εἶναι ἡ Μάνα μας, γιατί δέν τολμᾶ νά ὑψώσει τό βλέμμα του στόν ἴδιο τόν Θεό του – θυμίζει τόν ὅσιο Παῒσιο πού στό ἴδιο μῆκος κύματος κινούμενος, ἔλεγε μέ τόν δικό του ἁπλό τρόπο ἀκριβῶς τοῦτο: «ντρέπομαι νά ζητήσω τό ὁτιδήποτε ἀπό τόν Κύριο καί γι’ αὐτό κρατάω διαρκῶς ἀπό τό φουστάνι της τήν Παναγία».


Ἡ ταπείνωση αὐτή τοῦ ὑμνογράφου – τύπου τοῦ κάθε πιστοῦ χριστιανοῦ - ἐνισχύεται ἀκόμη περισσότερο καί ἀπό τήν ταπείνωση πού δημιουργεῖ ἡ σωματική ἀσθένεια. Στίς ἀσθένειες τοῦ σώματος κάμπτεται τό ὑπερήφανο φρόνημά μας, συνεπῶς δημιουργεῖται «χῶρος» γιά νά ἐνεργήσει πιό ἄμεσα καί εὔκολα ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ («ταπεινοῖς ὁ Θεός δίδωσι χάριν»)∙ ὅ,τι σημείωνε μεταξύ ἄλλων καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «ἐδόθη μοι ἄγγελος σατάν, ἵνα μέ κολαφίζῃ, ἵνα μή ὑπεραίρωμαι». Κι εἶναι εὐνόητο ἔτσι ὅτι τό αἴτημα γιά θεραπεία: τή μεταβολή τῆς ἀρρώστιας σέ δύναμη, τήν κατανοεῖ ὁ ὑμνογράφος ὄχι ὡς ἀφορμή γιά ἱκανοποίηση τῶν παθῶν του, ἀλλά ὡς εὐκαιρία γιά νά δοξολογεῖ πληρέστερα τόν Κύριο καί τούς ἁγίους Του καί ὡς διακονία τῶν συνανθρώπων του. Ἄν ἡ ὑγεία μας δέν βρίσκεται μέσα σ’ αὐτήν τήν προοπτική, τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο, δέν ξέρουμε, ὅσο δύσκολο καί ὀδυνηρό εἶναι αὐτό πρός ἀποδοχή, ἄν μποροῦμε νά τή χαρακτηρίζουμε τελικῶς ὡς ἀξία καί δῶρο γιά τόν ἄνθρωπο. 


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ




ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ







at Δεν υπάρχουν σχόλια: