Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2019

Η ΑΓΓΛΙΑ ΤΟΥ ΚΑΝΙΝΓΚ ΚΙΝΕΙ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΟ ΔΥΣΩΔΕΣ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ





Προκειμένου να κατανοηθεί -ως επί το πλείστον- καλύτερα το έργο του λόγιου Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου, όσον αφορά τις εύλογες και δικαιολογημένες αντιδράσεις του σχετικά με την Βαυαροκρατία, τον ρόλο της Αντιβασιλείας και την Βρετανική εισβολή και επιβουλή στα κοινωνικά ειωθότα της εναπομείνασας τότε Ελλάδας, θεωρήσαμε αναγκαίο να υπογραμμίσουμε τα κάτωθι και μόνο -επιγραμματικά- τα εξής: η Αγγλία ποτέ δεν ήθελε τον Ιωάννη Καποδίστρια ως Κυβερνήτη της χώρας, αλλά προσπαθούσε να επιβάλλει Μοναρχία -φυσικά- με δικό της Βασιλέα. Οι τρεις μεγάλες, προστάτιδες δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) αποφάσισαν τελικά να ορίσουν ως Μονάρχη της χώρας τον Βαυαρό πρίγκιπα Όθωνα σε ηλικία μόλις 17 ετών, γνωστό ως Otto Friedrich Lπudwig von Wittelsbach. Μέχρι όμως να ενηλικιωθεί, ορίστηκε η διακυβέρνηση της χώρας από την λεγόμενη επιτροπή της Αντιβασιλείας, αποτελούμενη από τους: Κόμη Ιωσήφ Λουδοβίκο Armansperg, Γεώργιο Λουδοβίκο φον Μάουερ, Κάρολο φον Άμπελ και Κάρολο Γκράινερ.


Τα μέτρα που πήρε η Αντιβασιλεία και προκάλεσαν ευλόγως την ορθή αντίδραση των Ρωμιών -φυσικά και του ''Ιερωτάτου'' λόγιου Μοναχού Κοσμά- ήταν εκτός άλλων, τα εξής: α. Διαλύθηκε ο τακτικός, ελληνικός στρατός και αντικαταστάθηκε με την εγκατάσταση 5000 Βαυαρών στρατιωτών! β. Με το διάταγμα της 23 Ιουλίου/4 Αυγούστου 1833, η Εκκλησία της Ελλλάδος ορίστηκε ως ''Αυτοκέφαλη'' και υπάχθηκε κατ' ευθείαν στην κρατική εξουσία προκειμένου να ελεγθεί και να διαβληθεί κατά το δυνατόν. γ. Με το διατάγματα της 7ης Οκτωβρίου 1833 διαλύθηκαν όλα τα Μοναστήρια που είχαν λιγότερους από... 6 Μοναχούς. δ. Με άλλο διάταγμα της 9ης Μαρτίου 1834 διαλύθηκαν όλες... οι γυναικείες Ιερές Μονές. ε'. Όσες Μοναχές ήταν μικρότερες από 40 ετών, υποχρεώθηκαν διά Νόμου να επιστρέψουν στον εγκόσμιο βίο!... στ'. Απαγορεύτηκαν οι δωρεές προς την Εκκλησία. ζ'. Όλη η μοναστηριακή περιουσία -πλην εξαιρέσεων- περιήλθε στο Βαυαροκρατούμενο, ελληνικό κράτος!  η'. Εκποιήθηκαν εκκλησιαστικά σκεύη, αγιογραφίες, μέχρι και ολόκληρα βυζαντινά τέμπλα, για την δήθεν αναγκαία χρηματοδότηση του νεοσύστατου κράτους. Συνέπεια όλων αυτών ήταν ο ξεσηκωμός των Ελλήνων, που θεώρησαν, πως πλέον στοχοποιείται η Πίστη τους, ενώ πρώην επιφανείς, εθνικοί αγωνιστές οδηγήθηκαν στις φυλακές, όπως ο Κολοκοτρώνης και ο Πλαπούτας, που θεωρήθηκαν ''εχθροί'' του... Βασιλέως!


Ακολούθησε η εξέγερση της Μάνης, όταν η Αντιβασιλεία θέλησε να βάλει χέρι στους Μανιάτες γαιοκτήμονες και η επέμβαση του Βαυαρικού στρατού στο εσωτερικό της χώρας. Οι γενικευμένες ταραχές και αντιδράσεις οδήγησαν στην ανάκληση των Μάουερ και Άμπελ και όπως έγραφε ο Σπυρίδων Τρικούπης στον Νικόλαο Δραγούμη: ''Αφήνει την Ελλάδα η αντιβασιλεία εις ακαταστασίαν και δυσαρέσκειαν… η Ελλάς είναι και θα παραμείνει Ελλάς''. Και όπως έγραφε και ο Μακρυγιάννης: ''Ότι οι Μπαυαρέζοι και οι οπαδοί τους Έλληνες θέλαν να μας φάνε κι' ο Θεός μας γλύτωσε από τους κακούς τους σκοπούς. Και πασκίζαμεν έξω και μέσα με τρόπον και κατηχούσαμεν τους ανθρώπους, ίσως και κινηθούμεν διά τα έξω και λευτερωθούμεν κ' εμείς εδώ μέσα και κάμωμεν νόμους στέρεους και διοικηθούμεν ως άνθρωποι˙ ότι μας κυβερνούν οι ανθρωποφάγοι με το «έτζι θέλω» και κρίμα στα αίματα και θυσίες οπού κάμαμεν''. (Μακρυγιάννης, Απομνημονεύματα, επιμ. Ι. Βλαχογιάννη).


Για τον επίβουλο και διαλυτικό ρόλο της Αγγλίας στα ελληνικά δρώμενα, που συχνά προκαλούν τις αντιδράσεις του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου (ειδωμένες όμως πάντα υπό το πνεύμα της ορθής Φιλοπατρίας, χωρίς κραυγές και αναθεματισμούς) και -συνέπεια αυτών- φυλακίζεται και δηλητηριάζεται (κατά τον Τριανταφυλλίδη) από Αγγλόφιλους στις φυλακές του Ρίου, καταλήγουμε στα εξής: οι Άγγλοι υπήρξαν οι πρώτοι που προσπάθησαν να οριοθετήσουν, να ποδηγετήσουν και να εγκλωβίσουν την Ελληνική Επανάσταση και με τα περίφημα ''Δάνεια της Αγγλίας'' χρηματοδότησαν τους Προεστούς και τους Φαναριώτες και αυτοί με τη σειρά τους υποθήκευσαν έτσι τα εθνικά κτήματα του μελλοντικού, νεοσύστατου ελληνικού κράτους! Με αυτά τα χρήματα των δανείων, οι Προεστοί εξαγόρασαν Οπλαρχηγούς και τους έστρεψαν εναντίον των Καπεταναίων επιτυγχάνοντας τον διχασμό των Ελλήνων και οδηγώντας τους δυστυχώς σε δύο εμφυλίους πολέμους...


Εκατοντάδες Φιλέλληνες κατά κυριολεξία ''λειτουργούν'' ως χρηματοδοτούμενοι πράκτορες της Μ. Βρετανίας, ενώ ο πολυδιαφημισμένος και νοσηρός, αγγλικός ''διαφωτισμός'' βρίσκει τους δικούς του ενχώριους, ιδεοληπτικούς ''Ουμανιστές'' οσφυοκάμπτες, στα πρόσωπα των Θεοκλήτου Φαρμακίδη και Αδαμαντίου Κοραή! Μην ξεχνούμε και το γνωστό αντορθόδοξο-αντικληρικό, συγγραφικό έργο ''Ελληνική Νομαρχία'' ''Ανωνύμου του Έλληνος'', που χλεύαζε ουσιαστικά και λοιδωρούσε την Ορθόδοξη, Ρωμέικη Πίστη μας. Την Ορθόδοξη Πίστη των Ρωμιών, που οι ''εσπερινόφρονες'', έλληνες ψευδοδιαφωτιστές προσπάθησαν -συνεργούσης της Αγγλίας- να ευτελίσουν, να αμαυρώσουν και να ακυρώσουν. Αυτοί άλλωστε οι πιθικίζοντες νεοδιαφωτιστές της Δύσης -μα κυρίως της Αγγλίας- ήταν που μας καλούσαν να απαρνηθούμε την χιλιόχρονη, Ρωμέικη παράδοση και καταγωγή μας και να προσεταιριστούμε τους αρχαίους κλασσικούς των Ολύμπιων ψευδοθεών και και της μοιρολατρικής δεισιδαιμονίας τους. Τα υπόλοιπα, τα αντιλαμβανόμαστε καλύτερα μέσα από την θεόπνευστη και πατριωτική γραφίδα του έργου του Μοναχού Κοσμά του Φλαμιάτου, που -σήμερα ειδικά- ούτος αποτελεί πρότυπο προς μίμηση και παραδειγματισμό! Εύχεσθε!




Πηγές:


α. Ιστορία του Όθωνος, Βασιλέως της Ελλάδος (1832-1962), έκδοση 2η, του Τρύφωνα Ε. Ευαγγελίδη (1894)
β. Δέσποινας Κατηφόρη, ''Σχέσεις J.-G.Eynard- J. von Armansperg'', Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τόμος 27, σελ.134-15.
γ. Δημητρίου Φωτιάδη: Όθωνας - Η έξωση. Αθήνα: Εκδόσεις Αφοί Ζαχαρόπουλοι, 1988.
δ. Δημητρίου Βερναρδάκη: Καποδίστριας και Όθων. Αθήνα: Ερμείας, 2001.
ε'. Αντωνίου Κλάψη: Πολιτική και διπλωματία της ελληνικής εθνικής ολοκλήρωσης, 1821-1923, Εκδόσεις Πεδίο, Αθήνα, 2019.



Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος




ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ 
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. 
ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ


(συνέχεια από το προηγούμενο)

Τρίτον δε, η εκ της Μ. Βρετανίας επιβουλή, έχουσα τοιούτον συναγωνιστήν την Γαλλίαν, φέρει εις έργον ευστόχως τα κατά των ορθοδόξων και τα περί της Ανατολής αυτής σχέδια και προς τούτοις της Αουστρίας την πτώσιν και την καταστροφήν. Εκ των όσων άλλων πολλών, δολίων και μεγάλων ραδιουργιών μετέρχεται, η περί ης ο λόγος επιβουλή, διά την καταστροφήν της Ρωσσίας, υπάρχει και το διαθρυλλούμενον Σύνταγμα, και έπειτα η Δημοκρατία. Εις αυτό το ορθόδοξον Κράτος κινεί αυτή αμέσως και, ως επί το πλείστον εμμέσως, διά της Γαλλίας και άλλων Λουθηρο-Καλβινικών λαών και γίνεται ο μυστικός διοργανισμός των εταιρειών, υπό το δελεαστικόν όνομα της ελευθερίας και εμπνέει εις αυτάς διά πολλής και ποικίλλης ραδιουργίας τον πόθον και τον ενθουσιασμόν εις σύστασιν Συνταγματικής αρχής, και συγχρόνως ενεργεί και γίνονται πολλά παραδείγματα διά περισσότερον σκάνδαλον, και κ ι ν ε ί  κατά τον αυτόν καιρόν  τ α ς  ε φ η μ ε ρ ί δ α ς  και τόσους συστηματικούς σπερμολόγους, και  υ π ε ρ ε π α ι ν ο ύ σ ι   και  ε κ θ ε ι ά ζ ο υ σ ι  μεγάλως το πράγμα.

Δι αυτόν τον σκοπόν, υπό το όνομα του Συντάγματος ανεβίβασεν επί θρόνου της Γαλλίας τον Φίλιππον, και εκίνησε την α π ο σ τ α σ ί αν εις την Ισπανίαν, και εις τόσα άλλα Κράτη της Δύσεως. Δι' αυτόν και δι' άλλους και ολεθρίους σκοπούς εκίνησε και κατά το Βασίλειον της Ελλάδος λεγόμενον Σύνταγμα, διά του οποίου έφερε και φέρει πολλά και απαίσια δεινά, αλλά πολύ ολιγώτερα και μετριώτερα εκ των όσων ήλπιζε. Δι' αυτόν τον σκοπόν προς τοις άλλοις, μετά τον αποσκορακισμόν εκ της ιδίας θέσεως του πρωθυπουργού Γκιζώτου, εκίνησε ήδη προσφάτως την λεγόμενην Δημοκρατίαν εις την Γαλλίαν, και τόσας άλλας φρικτάς και απαισίους Σκηνάς εις τα Κράτη της Δύσεως, και αμέσως εκίνησε και κινεί τα ίδια αυτής όργανα ε φ η μ ε ρ ι δ ο γ ρ ά φ ο υ ς  και  σ π ε ρ μ ο λ ό γ ο υ ς   εκθειάζοντας και υπερεπαινούντας το πράγμα, εις ερεθισμόν μιμήσεως και διά σκάνδαλον νέας αποστασίας.


Εις τούτον το νέο δράμα ελπίζει (σημ ημετ.: η Αγγλία), ίνα φέρη νέαν αποστασίαν της Ρωσσίας εις την Λεχίαν, και τας όσας εκείθεν μεγάλας και φρικτάς συνεπείας φαντάζεται, νέαν αποστασίαν εις το Βασίλειον της Ελλάδος, και αφ' ου δι' αυτής φέρη νέον όλεθρον και σφαγήν εις τους Έλληνας διά των εμφυλίων πολέμων και διά των Οθωμανών, εκτείνη τας ιδιοκτησίας αυτής εκ της Επτανήσου εις την Πελοπόννησον και εις τινάς Νήσους, το δε κατά την στερεάν Ελλάδα μέρος παραχωρήση πάλιν εις την Οθωμανικήν εξουσίαν, έως ου παρασκευάση νέας αφορμάς διά την περεταίρω αυτής έκτασιν. Προ πολλού αγωνίζεται, ίνα φέρη εις έργον τοιούτους σκοπούς, διά τούτο και προ πολλού ερεθίζει μυριοτρόπως τον μεταξύ των λεγομένων ανεξαρτήτων Ελλήνων και Οθωμανών πόλεμον, δι' αυτό το τέλος, των οποίων η έκβασις εβράδυνε μέχρι τούδε, διά το απερίσκεπτον και διά την δειλίαν της Οθωμανικής Πόρτας, αλλ' ελπίζει το έργον αυτό μετ' ολίγον. 


 Δι' αυτόν τον σκοπόν έλαβε ο  Κ ά ν ι γ κ  νέας και μυστικάς οδηγίας υπό του ιδίου του υπουργείου και απεστάλη εις Κωνσταντινούπολιν. Μυρίας δι' άλλας δολίας και υποκεκρυμμένας ραδιουργίας μετέρχεται συστηματικώς απ' αρχής διά την πτώσιν και την καταστροφήν της Ρωσσίας, την οποίαν, προς τοις εθεώρησε και θεωρεί μέχρι τούδε ως μέγα πρόσκομμα, ως προς την έκβασιν των κατά την Ανατολήν λαμπρών και μεγάλων αυτής σχεδίων. Εκτός των άλλων, όλους δε τους λαούς, εν οις διέδωκε και εμπνέει αδιαλείπτως υπό το πρόσχημα της ελευθερίας τ ο  π ν ε ύ μ α  τ η ς  α π ο σ τ α σ ί α ς,  κατέστησε τόσα θηρία αιμοβόρα αδυσώπητα κατά της Ρωσσικής Μοναρχίας, επειδή ψιθυρίζει και περιθρυλλεί απ' αρχής εις αυτούς, ότι καθ' ής ο Ρωσσικός θρόνος διατηρεί και υπερασπίζει τας επί των λαών τυραννίας, καθ' όλα τα άλλα Κράτη, και εν όσω αυτός σώζεται, η των λαών ελευθερία αποβαίνει όλως αδύνατος, και ακατόρθωτος ωσαύτως η τούτου καταστροφή και η πτώσις, ως αυτή λέγει υπόσχεται γενικήν και αισιωτέραν μεταβολήν και αλλοίωσιν καθ' όλα τα Κράτη και τους λαούς. 


Επειδή δε όλη η δύναμις και η πανοπλία -της περί ης ο λόγος επιβουλής- υφίσταται εις την υπόκρισιν, εις την τέχνην και εις την ραδιουργίαν, δι' ων, ου μόνον κλέπτει τον νουν των επιβουλευομένων και οικονομεί αυτοίς την άγνοιαν και τον ύπνον, ως προς τον επικείμενον αυτοίς κίνδυνον, αλλά προς τούτοις κινεί αυτούς και σκάπτουσιν αυθόρμητοι και προθύμως της ιδίας αυτών  πτώσεως και καταστροφής τον λάκκον, διά τούτο κρίνω αναγκαίον, ίνα εκθέσω συνοπτικώς και εν μέρει, προς μικράν νύξιν εις ανακάλυψιν μυρίων άλλων ήδη σιωπομένων, τα εφεξής: 


Α'. Ολίγας τινάς εκ των όσων μυρίων σκευωριών μετέρχεται συστηματικώς απ' αρχής μέχρι τούδε, εις όλα τα επιβουλευόμενα Κράτη και προ πάντων εις τα ορθόδοξα. Β'. Διατί προοδεύει και ευστοχεί εις αυτά. Γ'. Ποία κυρίως τα αίτια του νυν εις τους ορθοδόξους επικρατούντος και προοδεύοντος φρικτού και τρομερού πειρασμού. Δ'. Οποίαι ιαματικαί και διορθωτικαί πράξεις γίνονται αναγκαίαι περί της κοινής σωτηρίας και ασφαλείας, προόδου και ευδαιμονίας του Ελληνικού γένους. Ε'. Οποίον ελπίζεται το τέλος των καθ' ημάς πραγμάτων. Ερχόμεθα δε ευθύς εις έκθεσιν του πρώτου αντικειμένου, οποία, δηλαδή εισίν οι δόλιοι τρόποι, τους οποίους μετέρχεται. Των τοιούτων εκ των πολλών άλλων υπάρχουσι και οι εφεξής: Α'. Υ π ό κ ρ ι σ ι ς  κ α ι  Μ υ σ τ η κ ό τ η ς.  Η περί ης ο λόγος, εκ της Αγγλίας κατά των ορθοδόξων επιβουλή μετέρχεται τοιούτο βάθος υποκρίσεως, δόλου και μυστικότητος, ώστε, ως είπα πάλιν, φέρει μεγίστην αμηχανίαν και φόβον εις οποιονδήποτε συνετόν άνδρα τύχη και γνωρίση αυτά εκ πείρας. 

Η μυστικότης δε υπάρχει τοιαύτη, ώστε, ενίοτε και τινες εκ των επισήμων Άγγλων αγνοούσι τον σκοπόν, των όσων αυτοί πολυτρόπως και μανικώς ενεργούσι κατά τας δοθείσας αυτοίς μυστικάς εντολάς. Φαίνεται, ότι ηθέλησεν, ου μόνον ίνα μιμηθή, αλλ' ίνα και υπερέβη την ωμότητα και την μυστικότητα της πολιτικής της παλαιάς Σπάρτης. Εκτός τούτου, υπάρχει κατά πάντα αναγκαία η μυστικότης εις την πολιτικήν της Μεγ. Βρετανίας, επειδή και όλοι οι σκοποί και τα πρακτικά αυτής τείνουσιν εις έργα όλως κάκιστα, ολεθριώτατα και Σατανικά. Αυτή η υπόκρισις, φαίνεται συστηματικώς κατά το μάλλον και ήττον και εις όλα τα όργανα και εις τον  π ρ ο σ η λ υ τ ι σ μ ό ν αυτής, εξαιρουμένου ολίγου μέρους, του οποίου η πλάνη μένει επίτηδες ανακεκαλυμμένη, διά σκάνδαλον, προς απόπειραν του λαού και δι' άλλους δολίους σκοπούς. 

Εις όλον αυτόν τον προσηλυτισμόν της επιβουλής, καθώς όστις υπέρ τους άλλους ευστοχεί κατά την υπόκρισιν, νομίζεται παρ' αυτοίς, ως ο αξιώτερος και ο επαινετώτερος, ωσαύτως το επιβλαβέστερον παρ' αυτοίς σφάλμα θεωρείται η κατά τούτο ανικανότης και αστοχία. Η επιβουλή, επειδή οίδεν εκ της Ιστορίας προς τοις άλλοις, ότι όλοι οι ανακεκαλυμμένοι και φανεροί διωγμοί της πίστεως, ου μόνον εματαιώθησαν, αλλ' έδωκαν αφορμήν εις πλέον επίσημον θρίαμβον της αληθείας, επενόησε διά τούτο τους βαθυτέρους και τεχνικωτέρους τρόπους, επί σκοπώ και ελπίδι, ίνα φέρη δι' αυτών ανεπαισθήτως  τ η ν   γ ε ν ι κ ή ν  κ α ι  α θ ρ ό α ν   α ν α τ ρ ο π ή ν   τ η ς  ο ρ θ ο δ ο ξ ί α ς.  Εις το θρησκευτικόν σύστημα της Αγγλίας,  η  υ π ό κ ρ ι σ ι ς  ου μόνον  ν ο μ ί ζ ε τ α ι  θ ε μ ι τ ή, αλλά και ως  έ ρ γ ο ν α π α ρ α ί τ η τ ον  πρωτίστης και μεγάλης ανάγκης, λαβούσα και κατά τούτο τον τύπον και το παράδειγμα των πρώτων αυτής  Λ ο υ θ η ρ ο - Κ α λ β ι ν ι κ ώ ν  ψ ε υ δ ο δ ι δ α σ κ ά λ ω ν,  οίτινες επί Αρήγου Η' διά τον εξ αυτού φόβον, υποκρίνοντο εν έργω και συστηματικώς  ό λ α  τ α  δ ό γ μ α τ α  κ α ι  τ α ς  τ ε λ ε τ ά ς  τ η ς  Δ υ τ ι κ ή ς  Εκ κ λ η σ ί α ς.

Εν ελάχιστον μέρος εκ του αυτής προσηλυτισμού η επιβουλή κινεί και γίνεται φανερόν, έπειτα εν άλλο μέρος εκ των υποκριτών κινεί και αντιφέρεται πλαστώς κατ' αυτού και δεικνύει κατ' αρχάς, όλα τα δείγματα του πατριωτισμού και του υπέρ της πίστεως ζήλου, δι' έργου, διά λόγου και διά γραφής. Τούτους υποκρίνεται η αρχή, ότι αποστρέφεται και καταδιώκει, ώστε ενίοτε αποστέλλει τινάς εξ αυτών  ε ι ς  π λ α σ τ ά ς  ε ξ ο ρ ί α ς,   καθώς τους πρώτους, τους φανερούς προσηλύτους αυτής και τους έχοντας ανακεκαλυμμένην και φανεράν την  δ ι α φ θ ο ρ ά ν   β ρ α β ε ύ ε ι  και προβιβάζει συστηματικώς εις όλα τα επαγγέλματα και τας θέσεις, διά το γενικόν σκάνδαλον εις μίμησιν της τούτων πλάνης και διαφθοράς.

Δι' αυτής της Σκηνής πρώτον μεν διασκεδάζει τον λαόν, τόσον, επειδή πιστεύει εκ τούτου, ότι ο  π ρ ο σ η λ υ τ ι σ μ ό ς  τ η ς  π λ ά ν η ς  περιορίζεται εις αυτούς τους ολίγους, όσον και διότι νομίζει,  ό τ ι  έ χ ε ι  κ η δ ε μ ό ν α ς  τ η ς  Ε κ κ λ η σ ί α ς  και υπερασπιστάς της ορθοδόξου πίστεως δι' ειλικρινούς ζήλου΄ δεύτερον δε,  κ α τ α σ κ ε υ ά ζ ε ι  δι' αυτών των υποκριτών  κ α τ α σ κ ό π ο υ ς,  ω τ α κ ο υ σ τ ά ς   κ α ι  δ η μ α γ ω γ ο ύ ς  τ ο υ  λ α ο ύ'  και τρίτον οικονομεί πολλά σκάνδαλα γινόμενα αφορμή πτώσεως εις πολλούς, τόσον εκ των βλασφημιών των φανερών προσηλύτων της πλάνης, όσον, διότι και αυτοί οι υποκριταί αναιρούσι και ανατρέπουσιν εν έργω και λόγω, όσα εσύστησαν κατ' αρχάς, ως θεία και αληθή.

Ίνα εκθέση τις, φέρων παραδείγματα πραγματικά εκ των όσων τοιούτων ενεργεί συστηματικώς απ' αρχής η επιβουλή εις το Κράτος της Επτανήσου, των οποίων τ' απαράλλακτα αντίτυπα βλέπομεν ιδίοις οφθαλμοίς εις το Βασίλειον της Ελλάδος, μέρος δε εξ αυτών και εξ άλλων πολλών ακούομεν ενεργούμενα και εις όλα τα άλλα επιβουλευόμενα Κράτη, η ύλη αποβαίνει τοσούτον εκτεταμένη, ώστε δεν εξαρκεί βιβλίον ολόκληρον εις την έκθεσιν ταύτης. Μία εκ των όσων άλλων σκηνών παριστάνει το δράμα αυτού του είδους της ραδιουργίας, θεωρείται και η επί τοιούτω σκοπώ προ πολλού γενομένη  π λ α σ τ ή  α ν ά κ ρ ι σ ι ς  κ α ι  ε ξ ο ρ ί α  του δυσωνύμου και επαράτου Καίρη, ομοία κατά πάντα και απαράλλακτος εις πολλάς άλλας της Επτανήσου. Περί τούτου του είδους της ραδιουργίας λέγομεν έπειτα, εις άλλον παράγραφον, ολίγα τινά.


 Συνεχίζεται

Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου: 
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ 
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ'' 
Αθήνα 1849, σελ. 25-29. 
Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ. 







ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ




at Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΑΔΗ: Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ (ΛΕ' ΜΕΡΟΣ)




Ο Γρηγόριος Ευστρατιάδης (1864-1950) υπήρξε νομικός, εκδότης και βουλευτής. Επί σειρά ετών υπήρξε εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας ''ΣΚΡΙΠ'' της Αθήνας. Το ''ΣΚΡΙΠ'' αμέσως μετά την ημερολογιακή καινοτομία του 1924 τάχθηκε κατά του συνόλου των νεωτερισμών, που εισήγαγαν στο σώμα της Εκκλησίας ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης. Φιλοξενούσε στις σελίδες του το σύνολο σχεδόν των ανακοινώσεων της ''Ελληνικής Εκκλησιαστικής Κοινότητας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών'', δημοσίευε -με εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ- όλες τις ειδήσεις για τις διώξεις των χιλιάδων αποτειχισμένων ''Παλαιοημερολογιτών'' και παρουσίαζε άρθρα αντινεωτεριστικά και κατά της κίνησης για την ''Ένωση των Εκκλησιών'', όπως ονομαζόταν τότε η οικουμενική κίνηση. Το βιβλίο του ''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'' δημοσιεύθηκε υπό την μορφή συνεχιζόμενων άρθρων τον Μάρτιο του 1928 και αποτέλεσε μια εμπεριστατωμένη δημοσιογραφική και θεολογική εργασία για το ημερολογιακό σχίσμα. Το περισσότερο -ίσως- ενδιαφέρον στο βιβλίο αυτό παρουσιάζει το γεγονός, ότι επιχειρήθηκε η προσέγγιση των δρώμενων της ημερολογιακής καινοτομίας και μέσα από το πληροφοριακό φάσμα της δημοσιογραφίας και εύλογα η επικαιρότητα ζωντανεύει ιδεατά στα ''πέτρινα'' αυτά χρόνια του Μεσοπολέμου, προσφέροντας στον αναγνώστη διαδραστικά τον επίκαιρο και ζωντανό παλμό των γεγονότων!



Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος




 ΛΕ' Μέρος


Εις την κατά το έτος 1902 γενομένην πρόσκλησιν του Πατριάρχου Ιωακείμ του Γ' προς απάσας τας αυτοκεφάλους ορθοδόξους Εκκλησίας, όπως μελετήσωσι τα του ημερολογίου και εκφράσουν την γνώμην αυτών, πρόσκλησιν γενομένην διά Πατριαρχικής και Συνοδικής εγκυκλίου, ην εδημοσιεύσαμεν εις το προηγούμενον άρθρον, αι ορθόδοξαι εκκλησίαι απήντησαν η μία κατόπιν της άλλης εκτός των Εκκλησιών: 


1). Α λ ε ξ α ν δ ρ ε ί α ς, διότι τότε ο Πατριάρχης Φώτιος δεν είχεν αλληλογραφίαν μετά του Πατριάρχου Ιωακείμ ένεκα προσωπικών λόγων 


2). Α ν τ ι ο χ ε ί α ς, διότι ήσαν τότε διακεκομμέναι αι σχέσεις 


3). Κ ύ π ρ ο υ, διότι υστερείτο Προέδρου και 


4). Κ α ρ λ ο β ι σ ί ο υ, διότι δεν είχεν αποσταλή εις αυτήν και η εγκύκλιος. 


Και 1) Η Ρωσική Εκκλησία τη 28 Φεβρουαρίου 1903 απήντησεν, ως εξής: ''Τοις αγαπητοίς ημών και σεβασμίοις πατράσι και αδελφοίς, γνωστοί εισίν οι αιώνιοι της Ρώμης πόθοι, οίτινες ποτέ και υπήρξαν η αιτία αποστασίας αυτής. Γνωσταί εν τη ιστορία εισί και αι διαφόροι αυτής μεθοδείαι αι τε φανεραί και αι κρύφιαι, αι προς καθυπόταξιν της Ορθοδόξου Ανατολής τείνουσαι γνωσταί και νυν αι υφιστάμεναι και πολλάς τας δαπάνας απαιτούσι σχολαί, αι ιεροαποστολικαί τε εταιρείαι, τα ιδιαίτερα τε μοναχικά τάγματα και τα λοιπά και τα λοιπά καθιδρύματα, ον ο αριθμός αδιαλείπτως αυξάνει και ων ο μόνος σκοπός εστίν η των τέκων της Ορθοδοξου Εκκλησίας, ει δυνατόν σαγήνευσις... 


Το ζήτημα της μεταβολής ή και της μερικής μόνον μεταρρυθμίσεως του ημερολογίου, ου μικρόν ωσαύτως, από πολλού ήδη  τ α ρ ά τ τ ε ι τους ορθοδόξους και εν τη ημετέρα χώρα. Εντολή του εν μακαρία τη λήξει γενομένου αυτοκράτορος ημών, επίτηδες χάριν της εξετάσεως του ζητήματος τούτου, συνέστη παρά τη Αυτοκρατορική Ακαδημία των Επιστημών ιδιαιτέρα επιτροπή, εκ λογίων εκπροσωπούντων τους διαφόρους σχετικούς προς το θέμα κλάδους της γνώσεως. Αλλ' αι εργασίαι της επιτροπής ταύτης, πολυσύνθετοι λίαν και πολυποίκιλοι ούσαι, άχρι τούδε, εισέτι ουκ επερατώθησαν, αδύνατον δε προειπείν εκ των προτέρων το τελικόν εξαγόμενον αυτών. 


Η εφαρμογή του νέου εν μόνη τη πολιτική χρονολογία άνευ μεταβολής του Πασχαλίου και άνευ μετακινήσεως των κινητών εορτών, μεταφερομένης δε της μετονομασίας των ημερομηνιών συμφώνως προς το νέον ημερολόγιον, βεβαίως ου μέλλει θίξειν ιδιαζόντως τα εκκλησιαστικά συμφέροντα, εν τη εκκλησιαστική πράξει, π α ρ α μ έ ν ε ι  ε ν  ό λ η  α υ τ ο ύ  τ η  ι σ χ ύ ι   τ ο  Ι ο υ λ ι α ν ό ν  Η μ ε ρ ο λ ό γ ι ο ν. 


Αλλ' εάν θίξωμεν το ζήτημα της καθαρώς επιστημονικής εχεγγυότητος ταύτης τε και εκείνης της χρονολογίας, οι αυθεντικώτεροι των ημετέρων λογίων κλίνουσι μάλλον υπέρ του Ιουλιανού ημερολογίου... Η αυθεντική αύτη των λογίων φωνή ποιεί και ημάς  τ ο υ ς  τ η ς  ε κ κ λ η σ ί α ς  φ ρ ο υ ρ ο ύ ς  π ρ ο σ φ έ ρ ε σ θ α ι   μ ε τ ά  μ ε γ ά λ η ς  ε π ι φ υ λ ά ξ ε ω ς προς επιθυμίαν, όπως μεταβληθή το ημερολόγιον, εάν συνυπονοείται η μεταβολή και του πασχαλίου και της όλης εκκλησιαστικής χρονολογίας. 


Η τοιαύτη γαρ μεταβολή, ως διασαλεύουσα την ανέκαθεν και πολλάκις καθαγιασθείσαν υπό της Εκκλησίας τάξιν, συνεπήγετο αν αναμφιβόλως διασαλεύσεις τινάς εκ τω εκκλησιαστικώ βίω... Διό το εφ' ημίν, ημείς υπεστηρίξαιμεν αν την τήρησιν εν τη εκκλησιαστική πράξει του Ιουλιανού ημερολογίου συγχωρούντες εν εσχάτη ανάγκη τυπικάς μόνον μεταβολάς εν σχέσει προς το νέον έτος και την μετονομασίαν των ημερομηνιών''. 


2) Η  Ε κ λ η σ ί α  Ι ε ρ ο σ ο λ ύ μ ω ν  τ η  5 η  Ι ο υ ν ί ο υ  1 9 0 3   απήντησεν ως εξής: ''...Επί του περί δε του εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία κρατούντος Ιουλιανού Ημερολογίου ερωτήματος της Υμετέρας Γερασιμωτάτης Παναγιότητος τον λόγον μεταφέροντες, παρατηρούμεν προ παντός, ότι υφ' ας σήμερον η εν τη Ανατολή Ορθόδοξος Εκκλησία διατελεί συνθήκας, υπό των οπαδών της Καθολικής και της των Διαμαρτυρομένων Εκκλησίας, αδιαλείπτως διά των προσυλητιστικών ενεργειών προσβαλλομένη, πάσα περί μεταρρυθμίσεως του κρατούντος ημερολογίου και δη επί προτιμήσει του Γρηγοριανού απόφασις έ σ τ α ι  ε π ί  β λ ά β η  της Ορθοδοξίας. 


Ει δ' όμως, οι εν τη Δύσει χριστιανικοί λαοί  έλθοιεν ποτέ εις επίγνωσιν του αντιευαγγελικού  κ α ι  δ ι ά  τ ο  σ χ έ δ ι ο ν  τ η ς  π α γ κ ο σ μ ί ο υ  χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ή ς  ε ν ό τ η τ ο ς,  ολεθρίου του υπ' αυτών υποστηριζομένου έργου του προσηλυτισμού, και οι τούτων προιστάμενοι θελήσοιεν καταργήσαι και διά παντός εκ του μέσου άραι το σκάνδαλον, φρονούμεν ότι ουδέν ασυνεπές προς εαυτήν ποιήσει η ορθόδοξος Εκκλησία, παραδεχομένη το υπό της επιστήμης κατά το εφικτόν ακριβές υποδεικνυόμενον ημερολόγιον, προς τε χρονολογικήν ακρίβειαν, προς τε ευκολίαν εν ταις βιωτικαίς συναλλαγαίς, αλλά μην και προς δόξαν Χριστού, της των εις αυτόν πιστευόντων ενότητος και εν τη του χρόνου μετρήσει και εν τη των σωτηρίων εορτών, ταυτοχρόνω επιτελέσει καταφαινομένης... 


Αλλά των ηθικών αιτίων, αφ' ων ό,τε Αποστολικός Κανών (περί της εορτής του Πάσχα) και η συνήθεια απέρρευσαν, ουκέτι υφισταμένων, πρόδηλον ως ουδέν το κωλύον από δογματικής απόψεως την ορθόδοξον εκκλησίαν  ε ν  ο μ ο φ ω ν ί α  των μελών αυτής ετέρως, συμφώνως προς τα αληθή της επιστήμης πορίσματα, τα περί του ημερολογίου διατάξασθαι''. 


3) Η  Ε κ κ λ η σ ί α  τ η ς  Ε λ λ ά δ ο ς  τ η 1 4  Ι ο υ λ ί ο υ  1 9 0 3  απήντησεν ούτω: ''...Ουχ ήττονος προσοχής ηξίωσεν η Ιερά Σύνοδος και του ζήτηματος της μεταρρυθμίσεως του απ' αιώνων εν τη ημετέρα Ορθοδόξω Εκκλησία κρατούντος ημερολογίου, ου η επίλυσις φαίνεται μεν ομαλωτέρα, πάντως όμως αύτη εξαρτάται εκ περιστάσεων και συνθηκών εθνικών και κοινωνικών. Και ποίον μεν εκ των δύο ημερολογίων είναι ακριβέστερον, το ημέτερον Ιουλιανόν, ή το εν τη Δύσει κρατούν Γρηγοριανόν, ή εάν και τούτο χρήζη τροποποιήσεως και ακριβεστέρου καθορισμού, τούτο είναι ζήτημα κυρίως αστρονομικόν, θρησκευτικής δε και θεολογικής σπουδαιότητος μετέχει τοσούτο μόνον, καθ' όσον μετ' αυτού συνδέεται το εορτολόγιον της Εκκλησίας. 


Διά τούτο, αν άπασαι αι κατά τόπους Ορθόδοξοι Εκκλησίαι της Ανατολής πεισθώσιν, ότι αι περιστάσεις των Εθνών των διαφόρων Εκκλησιών εισί κατάλληλοι προς μεταρρύθμισιν του ημερολογίου, άνευ διαταράξεως των θρησκευτικών συνειδήσεων των απλουστέρων, των μη δυναμένων διακρίναι τα δόγματα και τα λειτουργικά ζητήματα από των αστρονομικών ζητημάτων, δύνανται αύται εν συνεννοήσει μετ' αλλήλων και μετά της πολιτείας εκάστης αυτών, να επιχειρήσωσι την μεταρρύθμισιν του νυν εν χρήσει παρ' ημίν ημεροιλογίου, συμφώνως προς τας προόδους και τα πορίσματα της Αστρονομικής επιστήμης. 


4) Η  Ε κ κ λ η σ ί α  τ η ς  Ρ ο υ μ α ν ί α ς  απήντησεν ούτω: ''...Χωρίς να αναφερθώμεν εις τα αποτελέσματα των επιστημόνων, οίτινες εμελέτησαν το ζήτημα... η ιερά σύνοδος της Αγίας Αυτοκεφάλου Ορθοδόξου Ρουμανικής Εκκλησίας φρονεί και εξαιτείται, ί ν α  μ έ ν ω μ ε ν  ε ι ς  ά π ε ρ  ε υ ρ ι σ κ ώ μ ε θ α  σ ή μ ε ρ ο ν. Επειδή είναι αδύνατον, να μη θίξωμεν τας κανονικάς διατάξεις, εάν ηθέλομεν σκεφθή περί μεταβολής τινος ή μεταρρυθμίσεως του Ιουλιανού Ημερολογίου, μεθ' ου η Ορθόδοξος Εκκλησία ζη από τοσούτου χρόνου, ή και για να μη αισθανθή στενοχωρίαν. 


Εκτός τούτου, ο ύ τ ε  δ ι ά  τ ο υ  δ α κ τ ύ λ ο υ  δεν επιτρέπεται ημίν να θίξωμεν τας απηρχιωμένας αποφάσεις, αίτινες αποτελούσι την ημετέραν εκκλησιαστικήν δόξαν. Ο Θεός, ο Μέγας Κύριος των αιώνων, και υπό την άποψιν ταύτην, θέλει ορίσει το θέλημα Αυτού, και τι Αυτός θεωρεί εύλογον ίνα γίνηται. Μέχρι τούδε, εν τούτοις δεν ωμίλησεν ή άπαξ δι' εκείνων, οίτινες παρεδέξαντο το ημερολόγιον τούτο εν τη ημετέρα Εκκλησιαστική αρχαιότητι. Εάν δε πάλιν άλλως θελήση, εξ άπαντος θέλει μας φωτίσει διά του Αγίου Πνεύματος, όπως και εν ταύτη τη περιπτώσει γινόσκωμεν τι να θελήσωμεν και τι να πράξωμεν''. 


Θα ίδωμεν εις το επόμενον άρθρον και των λοιπών Εκκλησιών τας γνώμας ως και την ανταπάντησιν διά του Ιωακείμ της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.

Συνεχίζεται 



Εκ του βιβλίου του Γρηγορίου Ευστρατιάδη 
''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'',
που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'', 
την Τρίτη 17 Απριλίου 1928, 
έτος 32ον, αρ. φύλλου 8.961, σελ. 1η. 
Μεταφορά στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου 
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ. 
Διατηρήθηκε η Γραμματική τάξη της εποχής με την επέμβαση μόνο σε κάποια αναγκαία σημεία στίξης.


at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Πατριάρχης Βαρθολομαίος: Ως η υμετέρα πεφιλημένη Σεβασμιότης, αγαπητέ Καρδινάλιε Kurt Koch,επεσήμανεν, «ο οικουμενισμός των Αγίων είναι μία εξαίρετος ευκαιρία διά διάλογον μεταξύ των Εκκλησιών […]


01/12/2019

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο τίμησε τον ιδρυτή του Άγιο Ανδρέα

Σε πανηγυρική ατμόσφαιρα το Οικουμενικό Πατριαρχείο τίμησε τη μνήμη του ιδρυτού του, Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου.  Χθες, Σάββατο, 30 Νοεμβρίου, τελέστηκε Πατριαρχικό Συλλείτουργο προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, συμπαραστατουμένου από τον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρο Β’ , με την συμμετοχή των Ιεραρχών Κρήτης 


Ειρηναίου, Ανέων Μακαρίου, Κωνσταντίας και Αμμοχώστου Βασιλείου, εκ προσώπου της Εκκλησία της Κύπρου, Λαοδικείας Θεοδωρήτου, Γουινέας Γεωργίου, εκ του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, Βελγίου Αθηναγόρα, Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνού, Κώου και Νισύρου Ναθαναήλ, Ζακύνθου Διονυσίου, εκ της Εκκλησίας της Ελλάδος, Κυδωνιών Αθηναγόρου, Νέας Ζηλανδίας Μύρωνος, και Τσερνίγιβ και Νίζνας Ευστρατίου, εκ προσώπου της Εκκλησίας της Ουκρανίας.
Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος χειροτόνησε στο βαθμό του διακόνου τον υποδιάκονο Βασίλειο Γρηγοριάδη, υιο ιερέως της Κωνσταντινουπόλεως, δίνοντας του το όνομα Βαρνάβας.
Κατά την Θεία Λειτουργία παρέστη αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ρώμης υπό τον Καρδινάλιο Κουρτ Κοχ, Πρόεδρο του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Χριστιανική Ενότητα.
Συμπροσευχήθηκαν Ιεράρχες του Θρόνου, ο Αρχιεπίσκοπος Ανθηδώνος Νεκτάριος, Επίτροπος του Παναγίου Τάφου στην Πόλη, ο Μητροπολίτης Δωδώνης Χρυσόστομος, ο Μητροπολίτης Λούτσκ και Βολίν Μιχαήλ, από την Ουκρανία, Κληρικοί, Μοναχοί και Μοναχές από την Πόλη και την Ελλάδα.
Επίσης, παρέστησαν, ο Υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας κ. Αντώνιος Διαματάρης, εκπρόσωπος της Ελληνικής Κυβερνήσεως, ο Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών της Ουκρανίας κ. Vasyl Bodnar, εκπρόσωπος του Προέδρου της χώρας, ο βουλευτής κ.Ιωάννης Αμανατίδης, εκπρόσωπος του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως της Ελλάδος,εκπρόσωποι χριστιανικών κοινοτήτων της Πόλεως, Άρχοντες Οφφικιάλιοι της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας,ο Γενικός Γραμματέας Δημόσιας Διπλωματίας, Θρησκευτικών και Προξενικών Υποθέσεων, του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδος, Κωστής Αλεξανδρής,η Πρέσβης Ελένη Βακάλη, Αναπληρώτρια επί κεφαλής στην Πρεσβεία της Ελλάδος στην Άγκυρα, η Γενική Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη Γεωργία Σουλτανοπούλου, διπλωμάτες πολλών άλλων ξένων κρατών διαπιστευμένοι στην Τουρκία, βουλευτές και στελέχη της ελληνικής Αντιπροσωπείας στη Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας, καθηγητές και μαθητές Ομογενειακών Σχολείων της Πόλης, και πλήθος πιστών από την Πόλη, αλλά και από την Ελλάδα και άλλες χώρες του εξωτερικού.
Τον θείο λόγο κήρυξε ο Μητροπολίτης Γορτύνης και Αρκαδίας Μακάριος.
Μετά την απόλυση ο Οικουμενικός Πατριάρχης προσφώνησε την επίσημη Αντιπροσωπεία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, επισημαίνοντας ότι η παρουσία της στο Φανάρι, με την ευκαιρία της εορτής της μνήμης του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, Ιδρυτού της Πρωτοθρόνου Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, στο πλαίσιο της καθιερωμένης παραδόσεως της ανταλλαγής αντιπροσωπειών κατά τις Θρονικές εορτές των δύο Εκκλησιών, “μαρτυρεί τον σύνδεσμον της ειρήνης και της αγάπης, τον τηρούντα ημάς εν τη ενότητι του Πνεύματος (πρβλ. Εφεσ. δ´, 3), και αποτελεί σύμβολον της ολοθύμου κοινής επιθυμίας μας διά την αποκατάστασιν πλήρους κοινωνίας μεταξύ των αδελφών Εκκλησιών μας”.
“Ως είχεν ορθώς παρατηρήσει ο εκ των πρωτεργατών της καθιερώσεως του ωραίου τούτου εθίμου του συνεορτασμού της μνήμης των Αποστόλων Ανδρέου και Πέτρου, των αυταδέλφων και ιδρυτών των Εκκλησιών ημών, μακαριστός Μητροπολίτης Χαλκηδόνος Μελίτων, τούτο δεν είναι «μία στατική πράξις επαναλήψεως, αλλά μία εκάστοτε νέα καταβολή, μία δυναμική πρόοδος και εμβάθυνσις εις το προοδευτικώς προς το έσχατον βαίνον μυστήριον της Εκκλησίας», μία ευλογημένη συνάντησις, η οποία «συμπληρώνει και φωτίζει και τον θεολογικόν διάλογον και όλας τας άλλας εκδηλώσεις των αδελφικών μας σχέσεων», αναδεικνύουσα «την θείαν διάστασιν του όλου εγχειρήματος διά την ενότητα» [Χαλκηδόνια (Αθήναι, 1999), 435]”.
Ο Παναγιώτατος υπενθύμισε τους λόγους του μακαριστού Γεωργίου Φλωρόφσκυ, ενός από τους πλέον σημαντικούς Θεολόγους του 20ου αιώνα, που φέτος συμπληρώθηκαν 40 χρόνια από την κοίμησή του, επέτειο την οποία τίμησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο με τη διοργάνωση διεθνούς θεολογικού συνεδρίου στην Πόλη, και ο οποίος είχε πει ότι “όλοι οι Χριστιανοί ανήκομεν εις τον αυτόν πνευματικόν χώρον. Ανατολή και Δύσις δεν αποτελούν ανεξαρτήτους, αυτάρκεις και αυτοερμηνευομένας μονάδας, δεν είναι δυνατόν να νοηθούν καθ᾽ εαυτάς, αφού έχουν κοινόν παρελθόν, προέρχονται από μίαν κοινήν παράδοσιν, η οποία σταδιακώς ηλλοτριώθη και διεσπάσθη”.
“Κατά τον πατέρα Φλωρόφσκυ, «η τραγωδία της διαιρέσεως είναι το μεγαλύτερο και κρισιμώτερο πρόβλημα της Χριστιανικής ιστορίας» [«Πατερική θεολογία και το ήθος της Ορθοδόξου Εκκλησίας», εν Θέματα Εκκλησιαστικής Ιστορίας (Θεσσαλονίκη, 1979), 34]. Η ανάμνησις της κοινής χριστιανικής κληρονομίας και η συνειδητοποίησις της τραγικότητος της διαιρέσεως είναι διαρκής ώθησις διά την συνέχισιν του αγώνος διά την αποκατάστασιν της απολεσθείσης ενότητος”.
Στη συνέχεια ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξέφρασε την ευαρέσκειά του για το γεγονός ότι η Μικτή Διεθνής Επιτροπή επί του Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία εργάζεται ήδη επί 40 χρόνια, έχει σημειώσει πρόοδο επί της συζητήσεως του σημαντικού κειμένου περί του «Πρωτείου και της Συνοδικότητος εν τη δευτέρα χιλιετία και σήμερον».
“Σημαντικήν διάστασιν του διαλόγου της αγάπης και της αληθείας θεωρούμεν σήμερον τον «δικαιικόν οικουμενισμόν», ήτοι την αξιοποίησιν των κανόνων και των λοιπών κανονικών διατάξεων των Εκκλησιών μας εις την αναζήτησιν συμφωνίας εις το επίπεδον του δόγματος, που αποτελεί το επίκεντρον του θεολογικού διαλόγου ημών μέχρι της σήμερον. Η σπουδαιότης του κανονικού δικαίου διά την περαιτέρω πρόοδον του θεολογικού διαλόγου μεταξύ των δύο αδελφών Εκκλησιών μας βεβαιούται και υπό του Κειμένου της Ραβέννης: «Προκειμένου να υπάρξη πλήρης εκκλησιαστική κοινωνία, πρέπει να υπάρξη επίσης, μεταξύ των Εκκλησιών μας, αμοιβαία αναγνώρισις των κανονικών θεσπισμάτων εις τας νομίμους ποικιλομορφίας των» (§ 16). Ως είχομεν την ευκαιρίαν να υπογραμμίσωμεν τον παρελθόντα Σεπτέμβριον εν Ρώμη εις την Εισήγησίν μας εις το 24ον Διεθνές Συνέδριον της Εταιρείας του Δικαίου των Ανατολικών Εκκλησιών, δεν θα έπρεπε να «μεταχειριζώμεθα τους κανόνας μόνον ως ‘οροθέσια’ που καθορίζουν τα ‘όρια της Εκκλησίας’», πάλιν κατά την περίφημον φράσιν του πατρός Γεωργίου Φλωρόφσκυ. Ετονίσαμεν ότι η κοινή κανονική παράδοσις της πρώτης χιλιετίας λειτουργεί «ως το θεωρητικόν και πρακτικόν πλαίσιον, το οποίον συμπληρώνει τον από χρόνου ικανού αρξάμενον διάλογόν μας αληθείας και αγάπης, την δέσμευσίν μας να αληθεύωμεν πάντοτε εν αγάπη (πρβλ. Εφεσ. δ´, 15)».
Ολίγας ημέρας μετά την ημετέραν Εισήγησιν, ο αδελφός ημών Πάπας Φραγκίσκος, τον οποίον είχομεν την ευφρόσυνον ευκαιρίαν να συναντήσωμεν και να ασπασθώμεν διά μίαν εισέτι φοράν εν Βατικανώ, συνεφώνησε με την θέσιν ημών, τονίζων ότι ο θεολογικός διάλογος μεταξύ των δύο αδελφών Εκκλησιών έχει «και μίαν κανονικήν διάστασιν, καθώς η εκκλησιολογία ευρίσκει την έκφρασίν της εις τους θεσμούς και εις το δίκαιον των Εκκλησιών. Ως εκ τούτου, είναι σαφές ότι το κανονικόν δίκαιον δεν είναι μόνον αρωγός του οικουμενικού διαλόγου, αλλά, επίσης, και ζωτική διάστασις αυτού». Και ο Πάπας υπενενθύμισεν ότι ο παρών θεολογικός διάλογος ημών «αναζητεί ακριβώς συναντίληψιν περί πρωτείου και συνοδικότητος και περί της σχέσεώς των εις την υπηρεσίαν της ενότητος της Εκκλησίας … επί τη βάσει της κοινής κανονικής ημών κληρονομίας της πρώτης χιλιετίας»”.
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε ο Παναγιώτατος στην πρόσφατη κίνηση του Πάπα Φραγκίσκου να δωρίσει απότμημα των Ιερών λειψάνων του Αποστόλου Πέτρου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
“Τον διάλογον της αληθείας εν τω «συνδέσμω της αγάπης» εμπλουτίζει, εμβαθύνει και ενισχύει και ο «οικουμενισμός των Αγίων». Ως η υμετέρα πεφιλημένη Σεβασμιότης, αγαπητέ Καρδινάλιε Kurt Koch, επεσήμανεν, «ο οικουμενισμός των Αγίων είναι μία εξαίρετος ευκαιρία διά διάλογον μεταξύ των Εκκλησιών […] Τούτο είναι εξόχως σημαντικόν, καθώς η προσκύνησις των λειψάνων δύναται να βοηθήση τους πιστούς να ασχοληθούν ενεργώς με τον διάλογον. Είναι πράγματι ωραίον να συναντώνται οι αρχηγοί των Εκκλησιών, αλλά είναι εξ ίσου σημαντικόν και το σώμα των πιστών να πράττη το ίδιον». Διά τον λόγόν αυτόν, συνεκινήθημεν εντόνως όταν επληροφορήθημεν, τον παρελθόντα Ιούνιον, κατά την Θρονικήν Εορτήν της Εκκλησίας της Ρώμης, ότι η Αυτού Αγιότης, ο αδελφός ημών Πάπας Φραγκίσκος, μας εδώρησεν αυθορμήτως απότμημα των ιερών λειψάνων του Αγίου Αποστόλου Πέτρου. Εντούτω τω προφητικώ οικουμενικώ σημείω, δυνάμεθα να διακρίνωμεν πολλαπλάς σημασίας. Η έλευσις των λειψάνων του Αγίου Αποστόλου Πέτρου εις την Έδραν του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ήτο αφ᾽ εαυτής ευλογία, καθώς ο Απόστολος Πέτρος είναι εξέχουσα προσωπικότης του Χριστιανισμού, ως ο Απόστολος της ομολογίας, ως ο μάρτυς της Αναστάσεως και ως σημείον ελπίδος δι᾽ όλους τους Χριστιανούς. Τούτο το δώρον του Πάπα Φραγκίσκου αποτελεί νέον ορόσημον εις την πορείαν προς την μεταξύ μας επαναπροσέγγισιν. Όπως η Αυτού Αγιότης έγραψεν εις αδελφικόν Αυτής Γράμμα προς την ημετέραν Μετριότητα, η εντονος επιθυμία της ήτο «απότμημα των λειψάνων του Αποστόλου Πέτρου να τοποθετηθή πλησίον των λειψάνων του Αποστόλου Ανδρέου, ο οποίος τιμάται ως προστάτης της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως». Το γεγονός ότι οι αδελφοί Πέτρος και Ανδρέας επανενώθησαν διά των ιερών λειψάνων των, μας προτρέπει να συνεχίσωμεν με μεγαλυτέραν έμφασιν και ελπίδα την πορείαν προς την ποθητήν ενότητα”.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο Παναγιώτατος, ζήτησε από τον Καρδινάλιο Κοχ, “να μεταφέρετε τους θερμούς αδελφικούς χαιρετισμούς και τας ολοθύμους ευχαριστίας της ημών Μετριότητος εις την Αυτού Αγιότητα τον Πάπαν Φραγκίσκον. Είθε ο Παντοδύναμος και Πανελεήμων Θεός, δι᾽ ευχών των Αγίων αυταδέλφων Αποστόλων Πέτρου και Ανδρέου, να ευλογή και να ενισχύη τας κοινάς ημών προσπαθείας διά την αποκατάστασιν της πλήρους κοινωνίας μεταξύ των δύο αδελφών Εκκλησιών μας».
Στη συνέχεια ο Καρδινάλιος Κουρτ Κοχ ανέγνωσε μήνυμα του Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου, στην αγγλική γλώσσα, με το οποίο εξέφρασε τις θερμές ευχές του προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο για την εορτή του προστάτη του, Αγίου Αποστόλου Ανδρέα, και αναφέρθηκε στη σημασία του επίσημου θεολογικού διαλόγου μεταξύ των δύο Εκκλησιών, που φέτος συμπληρώνει σαράντα χρόνια, αλλά και στα σημαντικά βήματα που πραγματοποιήθηκαν κατά την περίοδο αυτή.
“Η αναζήτηση της αποκατάστασης της πλήρους κοινωνίας μεταξύ Καθολικών και Ορθοδόξων δεν περιορίζεται σίγουρα στον θεολογικό διάλογο, αλλά πραγματοποιείται και μέσω άλλων διαύλων της εκκλησιαστικής ζωής. Οι σχέσεις μας καλλιεργούνται κυρίως με αυθεντικές χειρονομίες αμοιβαίου σεβασμού και εκτίμησης (Ρωμ. 12:9). Τέτοιες ενέργειες δείχνουν μια κοινή πίστη στον λόγο του ενός Κυρίου μας Ιησού Χριστού και τη θέληση να παραμείνουμε μαζί στην αγάπη Του (Ιωανν.15:10). Αυτή η φιλανθρωπία είναι ένας καρπός του Αγίου Πνεύματος (Γαλ. 5:22) και ένα σημάδι της γνήσιας χριστιανικής ζωής (Ιωανν.13:35). Επιπλέον, έχοντας επίγνωση του ενός βαπτίσματος στο οποίο έχουμε αναγεννηθεί, της ίδιας πίστης που μας αναζωογονεί και του μοναδικού Αγίου Πνεύματος που μας καθοδηγεί (Εφ 4: 4-5), η εγγύτητά μας μεγαλώνει και εντείνεται κάθε φορά που προσευχόμαστε ο ένας για τον άλλο (Ιακ.5:16) και προσευχόμαστε μαζί ως αδελφοί (Ματθ.18:19-20). Τέλος, η σχέση μας αναδεικνύεται να είναι ώριμη όταν, υπάκουοι στην εντολή του αναστημένου Χριστού, να κηρύξουμε το Ευαγγέλιο σε όλα τα πλάσματα και να θεραπεύσουμε τους ασθενείς (Μαρκ. 16:15-18), εργαζόμενοι οι Καθολικοί και οι Ορθόδοξοι μαζί, για να διακηρύξουμε τα καλά νέα και για τη διακονία όσων βρίσκονται σε ανάγκη. Η Καθολική Εκκλησία και η Ορθόδοξη Εκκλησία έχουν ήδη ξεκινήσει αυτό το πολλά υποσχόμενο ταξίδι, όπως μαρτυρούν οι κοινές μας πρωτοβουλίες. Πιστεύω επίσης ότι σε τοπικά πλαίσια όλοι μας θα ενισχύσουμε όλο και περισσότερο τον καθημερινό διάλογο της αγάπης και της ζωής σε κοινά πνευματικά, ποιμαντικά, πολιτιστικά και φιλανθρωπικά έργα”.
Ακολούθως στην Αίθουσα Ακροάσεων του Ευγενιδείου πραγματοποιήθηκε η ομιλία του νεοχειροτονηθέντος διακόνου Βαρνάβα, ο οποίος εξέφρασε την υιική ευγνωμοσύνη και αφοσίωσή του προς τον Παναγιώτατο.
Στη συνέχεια ο Οικουμενικός Πατριάρχης δέχθηκε σε ιδιαίτερη ακρόαση επίσημη Αντιπροσωπεία της Ι.Επαρχιακής Συνόδου της εν Κρήτη Εκκλησίας, υπό τον Αρχιεπίσκοπο Ειρηναίο, προκειμένου να εκφράσουν τις ευχές τους για την Θρονική εορτή της Μητρός Εκκλησίας και τον σεβασμό και την αγάπη του πιστού λαού της μεγαλονήσου προς τον θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου και το πρόσωπο του Παναγιωτάτου.
Το απόγευμα έγιναν εγκάρδια δεκτοί από τον Οικουμενικό Πατριάρχη ο Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών της Ουκρανίας κ. Vasyl Bodnar, καθώς και ο βουλευτής κ. Rostyslav Pavlenko, σύμβουλος του πρ.Προέδρου κ.Poroshenko, συνοδευόμενοι από τον Γενικό Πρόξενο της Ουκρανίας στην Πόλη Oleksandr Gaman, και συνεργάτες τους.





orthodoxianewsagency.gr
at Δεν υπάρχουν σχόλια: