Σάββατο 16 Μαΐου 2020
Η ''ΝΕΑ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ''!
Ανοίγουν από αύριο, 17 Μαΐου 2020 οι εκκλησίες για τους πιστούς και μπορούν να συμμετάσχουν στη τέλεση κάθε είδους λειτουργίας ή θρησκευτικής τελετής (συμπεριλαμβανομένων γάμων και βαπτίσεων) υπό συγκεκριμένους όμως κανόνες.
Ο μέγιστος επιτρεπόμενος αριθμός ατόμων καθορίζεται από την αναλογία ένα άτομο ανά 10 τ.μ. και πρέπει να διατηρούν απόσταση 1,5 μέτρου μεταξύ τους.
Για τους χώρους λατρείας που είναι άνω των 500 τ.μ., ο μέγιστος αριθμός είναι 50. Τα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας που πρέπει να τηρούνται αναφέρονται αναλυτικά στην ΚΥΑ (πχ σύσταση για τη χρήση μάσκας, υποχρεωτική χρήση αντισηπτικού για την υγιεινή των χεριών, συχνός καθαρισμός επιφανειών κλπ).
Παρακάτω θα δείτε φωτογραφίες με τα μέτρα προστασίας που λαμβάνει από αύριο η εκκλησία Αγία Παρασκευή στην περιοχή της Μενεμένης στη Θεσσαλονίκη.
ΠΗΓΗ 1
ΠΗΓΗ 2
ΘΗΚΑΡΑΣ. ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΠΤΑΣΙΕΣ ΣΤΟΝ ΦΩΤΙΣΜΕΝΟ ΜΟΝΑΧΟ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΘΕΙΚΟΥΣ ΥΜΝΟΥΣ ΤΟΝ 14 ΑΙΩΝΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.
Θεοδούλου Μοναχού.
ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΠΤΑΣΙΕΣ ΣΤΟΝ ΦΩΤΙΣΜΕΝΟ ΜΟΝΑΧΟ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΘΕΙΚΟΥΣ ΥΜΝΟΥΣ ΤΟΝ 14 ΑΙΩΝΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.
Στήν ιστορία τῆς Ὀρθόδοξης Λατρείας ἔχουν καταγραφεῖ λαμπρά ποιητικά δημιουργήματα τά ὁποῖα, ἐκτός ἀπό τή λειτουργική τους χρήση και τήν ἀξιοποίησή τους στήν κοινή προσευχή τῶν πιστῶν, ἀποτελοῦν μνημεῖα τοῦ πολιτισμοῦ μας και ἐκφράζουν κατά τόν καλύτερο τρόπο τή δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας. Μεταξύ τῶν δημιουργημάτων αὐτῶν εἶναι και οἱ Τριαδικοί Ὕμνοι τοῦ Θηκαρᾶ, ἕνα ἔργο σπουδαῖο, πού συνδέθηκε μέ τήν κατ’ ἰδίαν προσευχή κυρίως τῶν μοναχῶν και ἐκδόθηκε πρόσφατα ἀπό τήν Ἱερά Μονή Παντοκράτορος τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Μέ τό ὄνομα Θηκαρᾶς ἐννοοῦμε τόν λόγιο μοναχό και ἡσυχαστή ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη, ὁ ὁποῖος ἔζησε κατά τήν περίοδο τοῦ ἡσυχασμοῦ (τέλη 13ου - ἀρχές 14ου αἰῶνα) και ἔλαβε τήν προσωνυμία αὐτή ἀπό τό γεγονός ὅτι ἦταν κατασκευαστής θηκῶν γιά μαχαίρια. Ἦταν πάρα πολύ ταπεινός μοναχός και τό πραγματικό του ὄνομα τό γνώριζε μόνο ὁ ὑποτακτικός και μαθητής του Θεόδουλος, ὁ ὁποῖος μάλιστα εἶχε δεσμευθεῖ μέ ὅρκο νά μήν ἀποκαλύψει ποιός εἶναι ὁ Θηκαρᾶς. Ἔχει βεβαίως ταυτισθεῖ κατά καιρούς μέ διάφορα πρόσωπα, ὅπως π.χ. μέ τόν προαναφερθέντα μαθητή του Θεόδουλο, τό μοναχό Διονύσιο, τό Θωμά Μάγιστρο ὁ ὁποῖος ἔγινε μοναχός μέ τό ὄνομα Θεόδουλος κ.ἄ. Ἡ ἐπιστημονική ἔρευνα ἔχει ἀπορρίψει κάποιες ἀπό αὐτές τίς ταυτίσεις, ἀλλά δέν ἔχει καταλήξει μέ βεβαιότητα ποιός εἶναι ὁ Θηκαρᾶς . Μέ τήν ἐν λόγῳ προσωνυμία, ἐκτός ἀπό τό ψευδωνύμως φερόμενο πρόσωπο, ἐννοεῖται και ὁλόκληρη ἡ Συλλογή πού σχετίζεται μέ τό Θηκαρᾶ. Πρόκειται συγκεκριμένα γιά τό καθημερινό Ὡρολόγιο μέ τούς εἰδικούς Τριαδικούς Ὕμνους και τίς Εὐχές, τήν Ἀσκητική Ἀκολουθία γιά τήν περίοδο τῆς Τεσσαρακοστῆς, διάφορα ἑρμηνευτικά ὑπομνήματα τοῦ ὑμνογραφικοῦ ἔργου τοῦ Θηκαρᾶ και Πατερικά Ἀνθολόγια πού περιέχουν κείμενα ἀναφερόμενα στή σπουδαιότητα τῆς δοξολογίας και εὐχαριστίας τοῦ Θεοῦ διά τῆς ὑμνολογίας. Ὁ ἴδιος ὁ Θηκαρᾶς μᾶς πληροφορεῖ γιά τόν ἀποκαλυπτικό τρόπο μέ τόν ὁποῖο διδάχθηκε και ἐμπνεύσθηκε τούς ὑψηλῆς γλωσσικῆς ἔκφρασης και θεολογίας ὕμνους του, ἀλλά και γιά τό βιβλικό και πατερικό ὑπόβαθρο τοῦ πρωτότυπου και προοριζόμενου γιά τήν ἀτομική προσευχή τῶν ἀσκητῶν Ὡρολογίου του.
Διήγηση περι των Ύμνων, πώς δωρήθηκαν από τον Θεό και ότι πρέπει όσοι έπέλεξαν να τους λέγουν να διατηρούν τούς εαυτούς τους καθαρούς από τα πάθη. Οσοι ποθούν να άπαγγίλουν τούς παρόντες Υμνους, είναι ανάγκη να διαβάζουν αύτη την Διήγηση δυο φορές το χρόνο ή και περισσότερο.
Πρέπει εμείς νά παραδώσουμε γραπτά όσα ακριβώς ακούσαμε και γνωρίσαμε εμπειρικά γιά αυτούς τούς Ύμνους, ώστε οι ενδιαφερόμενοι νά μπορέσουν νά μάθουν ότι δεν έχουν συντεθεί από ανθρώπινη σοφία, αλλά από αυτόν τον ίδιο τον υπέρλογο Λόγο κα Υιό του Θεού, τον αρχηγό τής σοφίας και χορηγό κάθε είδους γνώσεως.
Έδώ λοιπόν ό υπεράγαθος Θεός μάς έδωσε ώς δώρο καινούργιους Ύμνους, με την χάρη καί τη φιλανθρωπία του, με σκοπό τά ακόλουθα: γιά νά προστατευτούμε από τούς διάφορους πειρασμούς πού μάς συμβαίνουν και νά-νοιώσουμε μεγάλη άναψυχή στην γεμάτη κόπους ζωή μας γιά νά κρατηθούμε κοντά του και νά αγαπήσουμε με όλη μας την δύναμη την αγαθότητά του.
Πρέπει λοιπόν πρώτα νά φανερώσουμε από πού έγιναν γνωστοί και ποιος τούς προσέφερε, έπειτα δε νά προσφέρουμε στις φιλόθεες ψυχές την αρεστή ευθυμία γιά αυτούς. Και γιά το από πού έγιναν γνωστοί, θέλω νά πώ ό,τι άκουσα όμως γιά τό από ποιόν, αν και θά ήθελα νά τό άποκαλύψω, δεν τολμώ νά πώ, έπειδή μου έκλεισε τά χείλη με τό κλειδί του όρκου γιά νά μην φανερώσω τό όνομά του.
Και γιά νά μην μακρηγορήσω, τον ίκέτευσα νά μου πει με συντομία πώς ό Θεός του φανέρωσε μυστικά τον τρόπο γιά νά κατασκευάσει τους παρόντες Ύμνους [και του είπα] οτι εάν δεν μάθει κανείς με ακρίβεια οτι προέρχονται από τον Θεό, θά τους θεωρήσει άλλαζονικά αποκυήματα ανθρώπινης σοφίας και πάρα πολύ γρήγορα θά τους αποστραφεί. Αφού λοιπόν τον κατάφερα με αυτά και άλλα τέτοιου είδους λόγια, και του υποσχέθηκα νά διατηρήσω την ανωνυμία του, άρχισε νά διηγείται.
[Του Θηκαρά] Έγώ αδελφέ, αφού άφησα πίσω μου τον κόσμο και έγινα μοναχός, πενθούσα συνεχώς, οπως ήταν φυσικό, για τό άπειρο πλήθος τών αμαρτιών μου, κάθε φορά που γιά λίγο προσευχόμουν. Και πριν συμπληρωθούν τρία έτη, αφού πληροφορήθηκα οτι έλαβα άφεση άπό τό μέγα έλεος του Θεού, μεταβλήθηκαν εκείνα τά οδυνηρά μου δάκρυα σε χαρμόσυνα. Και ευχαριστώντας τον Θεό, έλεγα στον εαυτό μου' “νά, γνώρισα τό έλεος του πανάγαθου Θεού”.
Δεν πρέπει λοιπόν νά προσεύχομαι μόνο γιά αυτό [τό έλεος του Θεού ] άλλά πρέπει νά άναπέμπω σ’ αυτόν και ύμνους και ευχαριστίες, ως δημιουργό και ευεργέτη. Και άπό τότε άγωνιζόμουν έντονα να βρώ ύμνους και ευχαριστίες, οπως τό διψασμένο γιά νερό ελάφι, κατά τον Δαυίδ. Και ενώ ερευνούσα τήν θεία γραφή και συγχρόνως ρωτούσα, δεν κατάφερνα νά εκπληρώσω τον πόθο μου' και βρισκόμουν σε βαθιά στενοχώρια και στέναζα άπό βάθους καρδίας.
Οταν λοιπόν άκουγα στήν εκκλησία αίνο ή δοξολογία προς τον Θεό, ό ίδιος επέμενα σ’ αυτόν, πολλαπλασιάζοντάς τον. Παρακαλούσα λοιπόν τον Θεό με δάκρυα λέγοντας: “Κύριε, στείλε σε μένα, τον άχρείο δούλο σου, ύμνους άπό οπου εσύ ό ίδιος γνωρίζεις, γιά να δοξολογώ τήν άγαθότητά σου, διότι γι’ αυτό τον λόγο μέ έπλασες
Κύριε, γιά σένα είναι δυνατά τά πάντα, όδήγησέ με εκεί οπου βρίσκονται οι ύμνοι τής βασιλείας σου, ώστε, αφού ξεπουλήσω ολα τα θελήματα πού έχω, νά έντρυφήσω σ’ αυτούς, οταν τούς έχω χειροπιαστούς ενώπιον μου ”.
Άπό τότε λοιπόν, κάθε φορά πού προσευχόμουν μέ τήν συνηθισμένη μου σύντομη προσευχή, έβλεπα μέ τούς νοητούς οφθαλμούς νά αιωρείται επάνω μου τό μουσικό όργανο πού ονομάζεται διπλούν, και δεν είχα ιδέα τί να ήταν. Το αντιλαμβανόμουν αυτό για πολλές ήμερες, όταν προσευχόμουν, και φώναζα με φόβο λέγοντας: “Κύριε, τί είναι αυτό; Αποκάλυψε το μου σε μένα τον άθλιο”.
[Του Θεοδούλου] "Υστερα, αφού διέκοψε τή διήγηση, σιωπούσε. Έγώ πάλι τον ανάγκαζα [να συνεχίσει] παρακαλώντας τον με ταπείνωση να μοΰ έχει εμπιστοσύνη και να μιλήσει • και αυτός μου απάντησε •
[Του Θηκαρά] Φοβούμαι αδελφέ, επειδή είμαι αμαρτωλός και ανάξιος για τέτοιου είδους υποθέσεις, μήπως φανώ στους ανθρώπους λιγότερο οκνηρός από όσο είμαι και, επειδή είμαι ασθενής ό δύστυχος, χάσω τήν ψυχή μου διότι ή δόξα που προέρχεται από τους ανθρώπους γνωρίζει καλά να γεννά τήν υπερηφάνεια. "Οταν δοξαστεί λοιπόν ένας άνθρωπος για τήν αρετή του, εάν δεν εξασκήσει την νίψη, έχασε όλα όσα έχει. Εάν όμως υπερηφανευτεί, έστω και πάρα πολύ λίγο, εξακοντίζει τον εαυτό του σε μεγάλα βάθη κακίας.
Έγώ λοιπόν, δίχως νά εχω κανένα ίχνος αρετής, αν διηγηθώ αυτά πού είναι πάνω από τήν βιοτή μου, τί άραγε θά πάθω ό δύστυχος, αφού δεν μπορώ νά βαστάξω τον έπαινο;
[Του Θεοδούλου] Έγώ λοιπόν πάλι, αφού με πολλά λόγια τον ένθάρρυνα γι ’ αυτό, ασφάλισα τούς λόγους μου με όρκο νά μήν φανερώσω τό όνομά του. Έσφαλα λοιπόν από απερισκεψία, εγώ ό ανόητος, και όρκίσθηκα νά μην φανερώσω τό όνομά του. Επιθυμώντας λοιπόν νά μήν τον φανερώσω, δεν όρκίσθηκα γι` αυτόν, αλλά γιά τό όνομά του, αν και δεν ήταν γνωστός σ’ εκείνη τήν πόλη ούτε γιά τήν παιδεία του στά γράμματα ούτε γιά τήν αρετή του, ώστε το όνομά του νά είναι ένδοξο.
Τότε, σάν νά λύθηκε από τά δεσμά του φόβου, χαμογελώντας σεμνά μοΰ λέει:
[Του Θηκαρά] Θά μπορούσα νά πώ παραβολικά αδελφέ, αυτό πού λέει ό μύθος: «Εάν συναθροισθοΰν όλα τά πουλιά, αφού σηκώσει τό καθένα τά φτερά του, ή καλιακούδα παραμένει καλιακούδα».
Κι εγώ τον παρακάλεσα νά μου φανερώσει τό νόημα τής παραβολής. εκείνες• και οι δύο [ό Χριστός και τό άγιο Πνεύμα] κινούνταν ασταμάτητα προς τα επάνω, επειδή είναι αδιαίρετοι με τον Πατέρα. Και άφού έκλινε ό Κύριος Ιησούς λίγο την κεφαλή και κοίταξε προς τα κάτω με εύσπλαγχνία, μου φάνηκε ότι κρατούσε στα χέρια κάποιον κώδικα. Επειτα μού φάνηκε οτι τον άφησε ελεύθερο, και ξετυλίχθηκε ώσπου έφθασε μέχρι τα χέρια κάποιου παιδιού πού βρισκόταν πάνω στη γη, στεκόταν απέναντι μου και κοίταζε προς τα επάνω τον Δεσπότη. Πολύ σύντομα εγώ κατάλαβα ότι αυτό έγινε για μένα τον ανάξιο και επειδή κατάλαβε ή άφατη άγαθότητα του ότι επιμένω στις ήδονές σαν νήπιο, μού υπέδειξε τήν μωρία τού νηπιώδους μου φρονήματος.
Καθώς λοιπόν εγώ στεκόμουν και κατανοούσα τήν θαυμαστή εκείνη οπτασία -επειδή διήρκεσε πολύ χρόνο-, ό Δεσπότης άπό επάνω ξετύλιγε τον κώδικα και τό παιδί κάτω στήν γη τον υποδεχόταν και τον ξανατύλιγε με χαρά. Και άκούω τό παιδί να αναφωνεί τρεις φορές: “μή, Κύριε, άλλο, μή!”. Αμέσως κι εγώ, παρακινούμενος όπως φαίνεται άπό τον φωτισμό τού αγίου Πνεύματος, με γεμάτα τα μάτια άπό δάκρυα χαράς -τα όποια μού κάλυπταν κατεβαίνοντας τα μάγουλά μου- φώναζα δυνατά λέγοντας κι εγώ τό ιδιο: “μή, Κύριε, άλλο, μή• επειδή είμαι ασθενής και δεν μπορώ περισσότερο”.
Και ό Κύριος συνέχισε να μού παρέχει. Και όταν με είδε να ζαλίζομαι -διότι άρχισε τό λαρύγγι μου να σκοτίζεται σαν να είχε γεμίσει ύπερβολικά άπό κάποιο ποτό- πήρε τον κώδικα στά χέρια του και ανέβηκε στον ουρανό• ανέβηκε μαζί του και τό πανάγιο και ζωοποιό Πνεύμα και τό παιδί πού ήταν κάτω εξαφανίσθηκε.
Έγώ δε ό άθλιος, όταν κατανόησα ότι όλα αυτά έγιναν γιά μένα, φοβήθηκα πάρα πολύ, επειδή μού ήρθε στο μυαλό τό πόσο αμαρτωλός και ανάξιος όλων αυτών είμαι. Και κλαίγοντας, έλεγα με φόβο: Αλίμονο Κύριε, τί αγαθό έχω κάνει εγώ πού είμαι αμαρτωλός άνθρωπος και ευδόκησες νά γίνουν όλα αυτά σε μένα; Είχα βέβαια προσχεδιασμένους λίγους ύμνους, όχι όπως είναι τώρα αλλά με διαφορετική μορφή.
~. Κάποια μέρα εκεί πού καθόμουνα, έπεσα ξαφνικά σε έκσταση. Και βλέπω στα χέρια μου τούς ύμνους, τον καθένα χωρισμένο
— τρία τμήματα, όπως είναι χωρισμένοι και τώρα. Αφού ήρθα γρήγορα εις εαυτόν και βαριαναστέναξα με δάκρυα, αναφώνησα προς τον θεό λέγοντας: “Κύριε, επειδή έχεις πλούσιο το έλεος, ευδόκησε γρήγορα έτσι να γίνει• άξίωσέ με, τον ανάξιο, να γεμίσει ή ψυχή μου σε
ολο της τό πλάτος με τέτοιου είδους Ύμνους τής βασιλείας σου. Δεν πέρασαν πολλές ημέρες, και βρίσκω κάπου τό βιβλίο του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου και άφοϋ διάβασα τα περιεχόμενά του και βρήκα ότι τα περισσότερα άναφέρονται στην θεολογία,συγκινηθηκα ύπερβολικά.
Αφού διάβασα λοιπόν όλο τό βιβλίο, συνέλεξα όσα ήταν ταιριαστά στους Ύμνους και τούς συνέταξα με την βοήθεια τής χάρης και τών οίκτιρμών του Κυρίου και Θεοϋ και σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.
Οταν συνέγραφα συντάσσοντας τούς Αίνους, έβλεπα επάνω μου μέ τούς νοητούς οφθαλμούς πάντοτε -και όταν συνέγραφα και όταν προσευχόμουν- ένα ωραιότατο χέρι πού κρατούσε μικρό κοντύλι και έφριττα και μαζευόμουν από φόβο, λέγοντας μόνο τό Κύριε ελέησον
Άλλοτε καταλάβαινα ότι άγγελοι μου επεδείκνυαν κώδικα πού κρατούσαν στα χέρια τους και όσο έβλεπα αυτά, πολλαπλασιαζόταν μέσα μου ή προθυμία και ό αγώνας.
Πήρα βέβαια τα δόγματα και όλους τούς Αίνους από αγίους θεολόγους άνδρες, δηλαδή τον Γρηγόριο τον Θεολόγο, τον Βασίλειο τον Μέγα, τον Μάξιμο τον Όμολογητή και τα περισσότερα από τον άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη. Αλλά και όπου τυχόν άκουγα και έβλεπα θείο αίνο, αμέσως, σάν τήν μέλισσα τον ανθολογούσα. Μόνο λοιπόν ή σύνταξη είναι δική μας ή καλύτερα όχι-δική μας αλλά τής χάρης του Θεού, όπως φανερώσαμε προηγουμένως.
Επομένως, μου ήταν ανοίκειο νά γράφω τό όνομά μου στον τίτλο σάν συγγραφέας• αλλά πρέπει νά αφιερωθούν όλοι σε αυτόν πού έδωσε τήν χάρη, στον αίτιο όλων τών καλών και θεμελιωτή των φρονημάτων μας. Συνέλεξα λοιπόν πολλούς αίνους και αμέσως ανθολόγησα από αυτούς τα καλύτερα μέρη. Και τούς συνέθετα καθώς ή χάρη με οδηγούσε. Και με πολύ κόπο και χρόνο και με πολλές δεήσεις και στεναγμούς, έχει τελειώσει με την χάρη τού Θεού αυτό το έργο τό όποιο ποθούσα πολύ.
(Τού Θεοδούλου) Εάν λοιπόν οι Υμνοι προέρχονται από το θειο Πνεύμα, θά πρέπει να προσέξουν όσοι θέλουν να καταργήσουν τους 'Ύμνους τού Θεού, κινούμενοι από αυταρέσκεια, ακόμη και εάν Είναι πολύ σοφοί• γιά νά μην γίνει αυτό μεγάλο εμπόδιο στις ψυχές τους κατά την ημέρα τής εξόδου τους• γιά νά μην καταλήξει ή προσευχή τους σε αμαρτία, όταν λένε τούς Ύμνους πού αδίκησαν ενώπιον τού Θεού γιά νά μην θησαυρίσουν γιά τούς εαυτούς τους οργή κατά την ημέρα τής οργής και δικαιοκρισίας τού Θεού διότι και οι Ιδιοι οι Υμνοι κατηγορούν στον Θεό αυτούς πού τόλμησαν νά συμπεριφερθούν έτσι [δηλαδή νά τούς περικόψουν] και εμείς όχι μόνο δεν συγχωρούμε αυτή τήν περικοπή, αλλά και τήν αναφέρουμε στον θεό.
Κι αν κάποιος βρει κάποιο εσφαλμένο γράμμα ή συλλαβή ή λέξη ας τό διορθώσει. Διότι υπάρχουν πολλοί μεταγράφεις πού κάνουν σφάλματα. Αλλά ας επανέλθουμε στο προκείμενο.
Και έλεγε στή συνέχεια: [Τού Θηκαρά] Είδα αδελφέ, με τούς νοητούς οφθαλμούς νά ξεχειλίζει ή χάρη τού αγίου Πνεύματος, όταν αυτοί οι Υμνοι ψάλλονται στιβαρά' και δεν υπάρχουν λόγια να άναπαραστήσει κανείς όσα είδα. Θά σού πώ λοιπόν, όσα σημεία μπορέσω νά θυμηθώ, από τήν στιγμή πού άρχισα νά γράφω τους Ύμνους. Και αναγκάζομαι νά μιλήσω εξαιτίας τών λόγων πού μού εξέθεσες, άν και δεν με συμφέρει.
[Τού Θεοδούλου] Εγώ τού είπα: Ναί, σε παρακαλώ, απ’ όσα είδες και θυμάσαι νά μήν μού κρύψεις τίποτα, γιά νά πιστεύσουν και αγαπήσουν τούς Ύμνους, και εγώ και άλλοι πολλοί• διότι όσο συνεχίζεις νά λες αυτά, τόσο ο πόθος γιά τούς Ύμνους μού καίει την καρδιά.
Νομίζω δε ότι το ίδιο θα συμβεί και σε όσους τα ακούσουν.
Πολλοί δηλαδή έξαιτίας των Ύμνων θα γίνουν γνήσιοι φίλοι του Θεού Και έλεγε:
[Τού Θηκαρά] "Οταν μάζεψα τούς Αίνους, τον καθένα από διαφορετικό βιβλίο, είχα ασταμάτητη έγνοια να τούς καταγράφω και τα σωθικά μου καίγονταν σαν να είχα μέσα μου άσίγαστη φωτιά. Μία ημέρα λοιπόν, πριν αρχίσω να τούς καταγράφω, αφού βγήκα από το κελί μου για κάποια ανάγκη, αντιλαμβάνομαι να στέκεται επάνω από το κεφάλι μου ό υπεράγαθος Κύριος Ιησούς Χριστός, και να υπάρχει κάτω από τα άχραντα πόδια του άνέκφραστη δόξα• και έκτεινε τα χέρια του και ευλογούσε όπως εξιστορείται στην Άνάληψη του να κάνει προς τούς Αποστόλους.
Άλλοτε, μετά από λίγες ημέρες, αφού έψαλα τον ’Όρθρο μου, έπεσα να κοιμηθώ για λίγο • και όταν ξύπνησα, βλέπω με τούς νοερούς οφθαλμούς έναν τεράστιο άετό στον άέρα -του οποίου ή όμορφιά προξενούσε άπορία και ή δόξα δεν μπορεί να περιγράφει- να έχει στο κεφάλι του φωτοστέφανο με σταυρό, όπως ό Κύριος ημών Ίησούς Χριστός, και να άνοίγει πολύ τα φτερά του. Μετά άκούω να βγαίνει άπό αυτόν μία νοητή φωνή πού μού προκάλεσε άφατη ηδονή ή οποία έλεγε: “βιάσου, κατάγραφε εμένα, τον ένα Θεό σε τρία πρόσωπα.
Αφού σκέφθηκα αυτά και θυμήθηκα όσα προανέφερα, άρχισα με μεγάλη ορμή νά καταγράφω τούς Ύμνους με πολύ επιμέλεια καί χωρίς καμία άμφιβολία. Οταν άρχισα λοιπόν νά γράφω τον Ύμνο τής πρώτης Ωδής, έπεσε ή νύχτα και αφού σηκώθηκα τό μεσονύκτιο, όπως συνηθίζουν οι μοναχοί, έψαλλα τήν διατεταγμένη μου ακολουθία• μετά τήν άπόλυση κάθησα νά κοιμηθώ γιά λίγο• και άμέσως καταλαβαίνω νά στέκεται επάνω μου κάποιο είδος άρχιστρατήγου, ό οποίος φορούσε βασιλικό διάδημα και είχε φτερά και στους δυό του ώμους και κρατούσε στο χέρι του χρυσό θυμιατήριο, διακοσμημένο με άνέκφραστη ποικιλία. Στο μέσον τού θυμιατηριού, εκεί πού βρίσκονταν τά κάρβουνα, βλέπω νά κείται τό σχεδίασμα το οποίο έγραφα την προηγούμενη ήμερα. Και δεν μου είναι δυνατόν να μιλήσω λεπτομερώς για κάθε Υμνο, γι ’ αυτό ας προχωρήσουμε στα τελευταία.
Οταν έγραφα τον Υμνο τής ένατης Ωρας, στο τέλος του τοποθέτησα Αίνο του αγίου Μαξίμου ό όποιος έλεγε: “και πάντων των Νοητών νοητός” και ακούω από επάνω μου νοερή φωνή, ή οποία μου έλεγε «και πάντων των νοητών άπερινόητος».
Στον Υμνο του Εσπερινού, στο δεύτερο μέρος, μελετούσα πώς να τοποθετήσω τα κεφάλαια τών Αίνων του • και αφού πήγα στην εκκλησία -διότι σήμανε τότε ό Εσπερινός- ακούω από τα δεξιά μέση τού αγίου βήματος κάποια νοερή φωνή να λέει: “Εύλογημένον το κράτος τής βασιλείας σου, και ύπερύμνητον και ύπερυψούμενον ” και αμέσως δόξασα τον Θεό, διότι αυτό με απασχολούσε.
Οταν τελείωσα την συγγραφή τής Ευχαριστίας τών Αποδείπνων, επρόκειτο να ύψώσω τά χέρια μου και να δοξάσω τον Θεό και να ευχαριστήσω, όπως όφειλα, αυτόν πού έξαιτίας τής αγαθότητάς του μού δώρισε όσα αγάπησε ή ψυχή μου, πάνω άπ’ όλα τά πολύτιμα αυτού τού κόσμου. Και πριν σηκωθώ βλέπω νά κατεβαίνουν με θορυβώδη ορμή, τρεις μεγάλες σταγόνες νερό• και έπεσαν επάνω στο χαρτί, στά γράμματα πού μόλις είχα γράφει και αφού κοίταξα ψηλά, δεν είδα ούτε σύνεφο ούτε πουλί. Μετά από λίγο, όταν τις σκούπισα, το χέρι μου και τό χαρτί ύγράνθηκαν, ενώ τά γράμματα δεν άλλαξαν καθόλου μορφήν αν και τό μελάνι ήταν ακόμη υγρό- και αυτό είναι τό μεγαλύτερο θαύμα, ότι ούτε μία τελεία δεν εξαφανίσθηκε. Εγώ λοιπόν αφού είδα αισθητά τήν φροντίδα τού πανάγαθου Θεού, σηκώθηκα γεμάτος δάκρυα, φόβο και αγαλλίαση, γιά νά του αποδώσω, όπως ήταν δίκαιο, τήν δόξα και τήν ευχαριστία και την προσκύνηση.
Στήν αρχή λοιπόν, όταν αποστήθισα τούς Ύμνους των Ωδών, στεκόμουν στο κελί μου τήν ώρα τού Όρθρου γιά νά προσευχηθώ και όταν άρχισα νά τούς άπαγγέλω, καταλαβαίνω νά εξέρχεται από τό στόμα μου ένας στύλος πλατύτερος άπό πήχυ όπως ακριβώς εξιστορείται από τους ζωγράφους στην άγια Βάπτιση του Κυρίου - και έφθανε δίχως έμπόδιο μέχρι την στέγη του κτιρίου 4 στα δεξιά του στύλου υπήρχαν τάγματα αγίων, προφητών, ιεραρχών, -αστέρων και άλλων δεν γνωρίζω ποιοι ήταν τα άλλα τάγματα.
Γνώρισα λοιπόν από τούς προφήτες τον Δαυίδ άπό τούς ιεράρχες τον τίμιο Χρυσόστομο και τό μέγα Βασίλειο και τον μέγα θεολόγο Γρηγόριο' άπό τούς μάρτυρες, τον άγιο Γεώργιο και τον άγιο Θεόδωρο και αφού σταμάτησα μόνο στον άγιο Χρυσόστομο, καθώς είχα σε έκταση τα χέρια μου, άνεβόησα με μεγάλη χαρά: “κύριέ μου Χρυσόστομε”. Και άμέσως έγιναν άφαντοι. "Αν και έλεγα τους Ύμνους και πρωτύτερα, διαβάζοντας άπό τό χαρτί, και ή καρδιά μου γέμιζε με χαρά και ευφροσύνη πνευματική, όμως δεν αισθανόμουν κάποια θεωρία, μέχρι πού τούς αποστήθισα.
Μετά άπό λίγο χρόνο, έβλεπα πάλι άπό επάνω μου -καθώς προσευχόμουν- εκείνο τό ώραιότατο χέρι τό οποίο κρατούσε κοντύλι πολύ μεγάλο και ωραίο και άλλοτε έβλεπα αγγέλους νά μου δείχνουν, όπως και προηγουμένως, κώδικα. Εκεί λοιπόν πού απορούς και σκεφτόμουν τί νά γράφω, άκούω έξαφνα στον νού μου νοερή φωνή ή οποία μού έλεγε τά εξής: οτι θυμάσαι, γράφε”. Και από τότε συνέγραφα τις ευχές τού Μεσονυκτικού, όσες και όπως είναι.
Ώ, τί μεγάλη φροντίδα τού πανάγαθου Θεού! Επειδή και αυτό το “πρόσδεξαι ” πολλές φορές τό άκουσα νοητά.
Συγχώρησέ με, άδελφέ, επειδή έχω γίνει πιο άνόητος από τούς ανόητους, καθώς δέν έκρυφα τά μυστήρια τού Θεού. Και βέβαια γνωρίζω ότι καθόλου δέν μέ συμφέρει και πολύ μέ βλάπτει αυτό άλλ ’ επειδή είσαι όμόψυχος αδελφός μου και επειδή, όπως είπες, αυτά θά είναι μιά αξιόπιστη μαρτυρία γιά τούς Ύμνους, έχω πει άρκετά γιά όλα αυτά πού συνέβησαν.
Συμβουλεύω λοιπόν αυτούς πού έπέλεξαν νά κάνουν κτήμα τους αυτή τήν άνεκλάλητη πνευματική αγαλλίαση, νά εγκρατεύονται από τις ηδονές και νά μήν τις επιθυμούν νά έχουν περισσότερο φόβο ώστε νά μήν τούς πλησιάσει τό πάθος ούτε μία ημέρα, άλλά νά τό εξοστρακίζουν μακριά τους και γρήγορα να το άπομακρύνουν ώς εχθρό και πολεμιο να έχουν νίψη και να αποκαθαίρουν τό νου τους από τον μολυσμο τών πονηρών λογισμών. ’Έτσι λοιπόν ή θυσία μας θά είναι εύπρόσδεκτη σαν να προσφέρουμε μυριάδες παχιά αρνιά. Λέω λοιπόν ότι εάν μόνο περιφρονήσουν τά πάθη και τις ηδονές, καταψάλλοντας λίγους κόπους, θά λάβουν την ίδια δόξα με αυτούς πού έσπασαν στο άκρο της ασκήσεως και θά γίνουν άξιοι γιά ίσες θεωρίες με αυτούς.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΘΗΚΑΡΑΣ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΑΓΙΟΥ ΌΡΟΥΣ.
ΗΠΑ: Ο επόπτης του Σαν Ντιέγκο ανέφερε ότι μόνο 6 από τους 194 θανάτους που έχουν καταγραφεί ως θάνατοι από κορονοϊό είναι «καθαροί» θάνατοι από κορονοϊό
Η κομητεία του Σαν Ντιέγκο κατέγραψε επίσημα 194 θανάτους και 5.278 μολύνσεις «λόγω κορονοϊού»
Ο επόπτης (supervisor) της κομητείας του Σαν Ντιέγκο Jim Desmond δήλωσε αυτήν την εβδομάδα σε ένα συντηρητικό podcast που επικρίνει την διαταγές «μένουμε σπίτι» στην Καλιφόρνια ότι η περιοχή του Σαν Ντιέγκο είχε μόνο «έξι καθαρούς, αποκλειστικά θανάτους από κορονοϊό».
Το σχόλιο, το οποίο έγινε την Τρίτη στην εκπομπή Armstrong & Getty Extra Large Interviews, έλεγε ότι μόνο έξι από τους περίπου 190 θανάτους της περιοχής πρέπει να λογισθούν ότι οφείλονται καθαρά στον κορονοϊό επειδή οι άλλοι ασθενείς είχαν υποκείμενα νοσήματα.
«Δυστυχώς, είχαμε έξι καθαρούς, αποκλειστικά θανάτους από κοροναϊό - έξι στα 3,3 εκατομμύρια ανθρώπους», δήλωσε ο Ντέσμοντ στην εκπομπή. «Εννοώ, είναι απίστευτο. Θέλουμε να είμαστε ασφαλείς και μπορούμε να το κάνουμε, αλλά δυστυχώς, όλο αυτό έχει να κάνει περισσότερο με τον έλεγχο από το να επανακινήσουμε την οικονομία και να διατηρήσουμε τους ανθρώπους ασφαλείς».
Στην καθημερινή ενημέρωση Τύπου της κομητείας την Τετάρτη, η Υπεύθυνη Δημόσιας Υγείας, Δρ. Wilma Wooten, σχολίασε τα όσα είπε ο Desmond.
«Η ζωή τους δεν είναι λιγότερο πολύτιμη από τη ζωή κάποιου που δεν έχει υποκείμενες ιατρικές παθήσεις», είπε. «Αυτό δεν αφορά μόνο το Σαν Ντιέγκο. Έτσι γίνεται σε ολόκληρο το έθνος όσον αφορά τον εντοπισμό ποιος πέθανε από COVID-19».
Μετά τη συνέντευξη Τύπου, ο Ντέσμοντ είπε σε ένα email: «Οποιαδήποτε απώλεια ζωής, για οποιονδήποτε λόγο, αξίζει να αποφευχθεί». Πρόσθεσε: «Σαφώς, εκείνοι με υποκείμενα νοσήματα είναι οι πιο ευάλωτοι. Πιστεύω ότι μπορούμε να κρατήσουμε τους ανθρώπους ασφαλείς και να ανοίξουμε υπεύθυνα τις επιχειρήσεις μας".
Τα σχόλια του Desmond σχετικά με τους «καθαρούς» θανάτους απηχούν παρόμοιες δηλώσεις του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, καθώς και άλλων Ρεπουμπλικάνων και ειδικών του Fox News, οι οποίοι αμφισβητούν την ακρίβεια του επίσημου αριθμού των θανάτων από κοροναϊό στις Ηνωμένες Πολιτείες, που σήμερα ανέρχονται σε 84.000 περίπου.
ΚΟ / από εδώ
«....ἰατρεῖον παθῶν καὶ καταφυγὴν ἀσθενῶν»
Η συγκεκριμένη Ευχή (και άλλες τόσες) διαβάζεται από Αρχιερέα την ημέρα των Εγκαινίων του Ιερού Ναού.
«ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΑΛΛΟ ΝΑ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΤΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΕΜΑΣ »!
Ιεράπετρα 12 Μαΐου 2020
ΠΡΟΣ: Τον Οικουμενικό Πατριάρχη – Την Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος –
Την Επαρχιακή Σύνοδο της Εκκλησίας της Κρήτης
ΚΟΙΝ: Ιεράρχες – Φορείς Ιερέων – ΜΜΕ
Και τώρα, γιατί να επιστρέψουμε στις Εκκλησίες;
Αγαπητοί Ιεράρχες
Μετά από παλινωδίες, διενέξεις και εντάσεις μεταξύ σας, κάνατε υπακοή στην πολιτεία, όπως οι ίδιοι μας είπατε, και κλείσατε τους Ναούς φοβούμενοι την πανδημία από τον κορωνοϊό.
Εσείς τις κλείσατε, γνωρίζετε πολύ καλά πως αν εσείς δεν θέλατε, καμία κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να εφαρμόσει μια τέτοια απόφαση. Τι και αν πολλοί από εσάς διαφωνούσαν και έλεγαν πως δεν πρόκειται να δεχθούν κάτι τέτοιο, έβγαζαν επαναστατικούς λόγους και δήλωναν μάλιστα έτοιμοι να συγκρουστούν αν χρειαστεί;
Λόγια και μόνο λόγια, την στιγμή μάλιστα που γειτονικές μας Ορθόδοξες Εκκλησίες ούτε που διανοήθηκαν να πράξουν κάτι ανάλογο. Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο, και αυτή σας η πρωτόγνωρη απόφαση θα σας βαραίνει για όλη την υπόλοιπη ζωή σας.
Φτάσατε μάλιστα στο φαιδρό και ταυτόχρονα λυπηρό σημείο, να ζητήσετε ως προϋπόθεση, να κλείσουν και όλοι οι άλλοι λατρευτικοί χώροι.
Δηλαδή, βάλατε την μόνη Αληθινή πίστη, την Ορθοδοξία μας, στο ίδιο τσουβάλι με αιρέσεις, δόγματα, ειδωλολατρίες και κάθε άλλη θρησκευτική θεώρηση.
Έτσι, από εκεί που ΠΑΝΤΑ στα δύσκολα ανά τους αιώνες βάζατε μπροστά τον Χριστό και την Παναγία, τώρα απλά τους κλειδώσατε για να σωθούμε.
Τι ταπεινωτικό για τον ίδιο Τον Πατέρα μας…
Αναρωτιέμαι, οι Ιεροί Ναοί δεν είναι χώροι καθαγιασμένοι από τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος;
Τι αλήθεια φοβηθήκατε πιο πολύ; Την πολιτεία ή τον ιό;
Τον Υιό σίγουρα δεν τον φοβηθήκατε!
Ο αληθινός Χριστιανός έχει άλλο φόβο εκτός από τον «Φόβο Θεού»;
Που είναι η Πίστη και η Εμπιστοσύνη σας σε Εκείνον;
Δεν είναι το Α και το Ω, η Ζωή και η Ανάστασης;
Αυτός δεν αποφασίζει, ή επιτρέπει, ή παραχωρεί ακόμα και για μια τρίχα που θα πέσει από την κεφαλή μας;
Δεν είμαστε όλοι στα χέρια Του και κατά το θέλημα Του;
Αυτά δεν μας δίδαξε και διδάσκει;
Φοβηθήκατε μην κολλήσει το εκκλησίασμα μεταξύ τους και δεν Τον υπερασπιστήκατε;
Ποιος, πότε και τι κόλλησε μέσα σε Ιερό Ναό;
Μαζί με προβεβλημένους Γέροντες και άλλους ρασοφόρους, αντί να αναπτύξετε ένα διαφορετικό λόγο από την κυβερνητική ακριβοπληρωμένη προπαγάνδα στο ποίμνιο σας, όχι μόνο χρησιμοποιήσατε τα ίδια επιχειρήματα που τρομοκράτησαν και εκφόβισαν τους περισσότερους, ακούγαμε και πράγματα που δεν μπορούσαμε να τα πιστέψουμε ότι έβγαιναν από τα χείλη σας και που δύσκολα θα ξεχάσουμε.
Δεν κινδυνεύει μας είπατε η Πίστη μας αλλά οι πιστοί.
Ακούσαμε πως ο ιός είναι σαν μια ατομική βόμβα που έπεσε και πως μόνο οι παράλογοι θα ήθελαν να βγουν από το σπίτι τους.
Μας είπατε πως δεν πειράζει να μην πηγαίνουμε στην Εκκλησία, ενώ οι Άγιοι Πατέρες θέσπισαν πως αν για τρεις συνεχόμενες Κυριακές ο πιστός δεν προσέλθει θεωρείται εκτός Εκκλησίας, δηλαδή κακώς φέρει τη Χριστιανική ιδιότητα.
Μας είπατε πως είναι το ίδιο να προσευχόμαστε και στο σπίτι μας, τι και αν ο Ιερός Χρυσόστομος γράφει «Εν Εκκλησίαις ευλογείτε τον Θεόν» και ο Απόστολος Παύλος «εν ενί στόματι και μια καρδία…».
Μας είπατε πως δεν πειράζει και αν δεν Κοινωνήσουμε, ενώ οι ίδιοι διδάσκατε την τακτική συμμετοχή στη Θεία Κοινωνία και πως είναι το μοναδικό που μας ενώνει με τον Χριστό, δεν είναι;
Μας είπατε να αντικαταστήσουμε τη Θεία Κοινωνία πίνοντας Μεγάλο Αγιασμό το ίδιο είναι, τι βλασφημία και αυτή.
Μας είπατε πως θα κάνουμε την «κατ οίκον Εκκλησία», μα γίνεται χωρίς των Αχράντων Μυστηρίων;
Μας είπατε να εξομολογούμαστε στην εικόνα του Χριστού, το ίδιο είναι. Απαράδεκτο! Και ποιος θα είναι ο εξαγοραστής της αμαρτίας;
Μέχρι το να κάνουμε υπόκλιση και όχι να προσκυνούμε τις θαυματουργές και μυροβλύζουσες εικόνες μας είπατε.
Μας είπατε πως ο Θεός το επέτρεψε, μα είναι ποτέ δυνατόν να επιτρέψει να κλείσει η Εκκλησία Του, για την οποία μαρτύρησε και θυσιάστηκε; Και τι δεν μας είπατε…
Φυσικά και μας στέλνει δοκιμασίες, το πώς όμως εμείς θα αντιδράσουμε είναι ΕΠΙΛΟΓΗ μας, κάτι που Εκείνος με την Αρχοντιά που τον διακρίνει μας έχει εξ αρχής παραχωρήσει.
Έτσι φέρατε τον διχασμό και την σύγκρουση στο ποίμνιο σας, που στην ουσία είχατε εγκαταλείψει.
Από την μία οι ολιγόπιστοι έως και αιρετικοί, που από τον οργανωμένο εκφοβισμό έτρεμαν να μην κολλήσουν ακόμα και από τα στασίδια ενώ προσπαθούσαν να φέρουν την πίστη στα μέτρα τους και από την άλλη, οι πιστοί που εναντιώνονταν σε αυτή την κατάσταση, αρνούμενοι να μείνουν μακριά από τον Οίκο Του Θεού ιδιαίτερα αυτές τις Άγιες ημέρες της Μεγάλης Σαρακοστής.
Δεν μπορούσαν να αποδεχθούν πως είχαν το δικαίωμα να πηγαίνουν σε καταστήματα τροφίμων, λαϊκές αγορές, τράπεζες και να βγάζουν τα κατοικίδια τους βόλτα, αλλά τους απαγορευόταν να πάνε ακόμα και στο προαύλιο των Ιερών Ναών εφαρμόζοντας τα ίδια μέτρα ασφαλείας.
Ακόμα και τότε δεν συγκρατηθήκατε. Όχι μόνο για φανατικούς ακούσαμε, αλλά και για πιστούς που τώρα ξαφνικά θυμήθηκαν την Εκκλησία.
Που δεν πατούν ποτέ το πόδι τους στην Εκκλησία, ή που πηγαίνουν μια δυο φορές το χρόνο για λίγο και φεύγουν, ή που Κοινωνούν σπάνια, ή καθόλου, ή από έθιμο, και άλλα πολλά ακόμα τραγελαφικά.
Εκείνοι τουλάχιστον έκαναν Ομολογία Πίστεως!
Δεν αναρωτιέστε γιατί οι πιστοί πράττουν έτσι και απομακρύνονται από την Εκκλησία; Ποιοι είναι υπεύθυνοι; Καθρέπτη δεν έχετε;
Ξεχάσατε τι ο Χριστός λέει στο Ευαγγέλιο, Κατά Ιωάννη 10,11 & 10,12:
«ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων· ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα.»
Θέλετε τους πιστούς όταν σας χειροκροτούν και σας φωνάζουν το «Άξιος», όταν όμως σας εγκαλέσουν γιατί πιστεύουν πως ξεφύγατε από τον λόγο Του Κυρίου, τότε τους χαρακτηρίζετε ιεροκατήγορους και θεολογείτε υπέρ της τυφλής υπακοής σε εσάς.
Σας διαφύγει βέβαια, πως τα μέλη της Εκκλησίας έχουν υποχρέωση και καθήκον να μιλήσουν και να ελέγξουν όπως χαρακτηριστικά λέγει ο Μέγας Βασίλειος: «Το να εφησυχάζει κανείς όταν το κινδυνευόμενον είναι η Πίστης, τούτον είναι ίδιον της αρνήσεως, το δε να ελέγχει είναι ομολογία ειλικρινής».
Ούτε μετά το κλείσιμο των Εκκλησιών μπορέσατε να κρατήσετε τουλάχιστον μια κοινή στάση προς όφελος των πιστών.
Από όσα είδαμε στη δημοσιότητα, άλλοι εκμεταλλευόμενοι το περιθώριο που τους έδινε η Υπουργική Απόφαση συνέχισαν τις Ιερές Ακολουθίες κανονικά, κεκλεισμένων βέβαια των θυρών, προβάλλοντας τις σε όποιο μέσο επικοινωνίας μπορούσαν.
Άλλοι πάλι τις απαγόρευσαν διά ροπάλου χωρίς καμία εξήγηση παρά τον ευσεβή πόθο πολλών κληρικών να Ιερουργήσουν.
Την Θεία Κοινωνία, η κυβέρνηση μαζί με όλα σχεδόν τα κόμματα της βουλής και μερικούς επιστήμονες, όλοι τους αποδεδειγμένα πολέμιοι της Ορθοδοξίας και υπέρμαχοι της πολυπολιτισμικότητας, σκοπίμως την ανέδειξαν εξ αρχής ως πηγή μετάδοσης του ιού.
Εσείς, αντί να Την υπερασπιστείτε με σθένος και να επιβάλλετε να Κοινωνεί απρόσκοπτα όποιος πιστός το ζητήσει, ψελλίσατε πως δεν κολλάει, πως είναι αδιαπραγμάτευτο, όμως στην ουσία οι περισσότεροι δεχτήκατε την απαγόρευση της, απόδειξη οι πιστοί που αν και ημέρες του Πάσχα δεν Κοινώνησαν, εκτός ολίγων εξαιρέσεων προς τιμήν ορισμένων Ιεραρχών και κληρικών…
Για την Μεγάλη Εβδομάδα, τι και αν το ζητήσατε, κάνατε για άλλη μία φορά τυφλή-απόλυτη υποταγή σε ότι ακριβώς σας έλεγε η κυβέρνηση, ούτε καμπάνες, ούτε μεγάφωνα.
Όλα και με την σύμφωνη γνώμη σας, έκρυβαν τάχα μου τον κίνδυνο για την διασπορά του ιού.
Και αφήσατε μετά από 2020 χρόνια για δεύτερη φορά μόνο Του τον Χριστό στο Σταυρό του μαρτυρίου. Και δεν ξεσπαθώσατε για την Πίστη μας την Αγία, παρά μόνο όταν ενοχληθήκατε από τα μεγάφωνα στα τζαμιά και από την αοιδό στο φορτηγό, αυτά σας πείραξαν πραγματικά και όντως το εκφράσατε.
Αυτά μαζί με την κομματική συγκέντρωση στο Σύνταγμα ήταν ΡΑΠΙΣΜΑΤΑ στα πρόσωπα όλων σας και ταυτόχρονα η αποκάλυψη πως η ρητορική της Κυβέρνησης είχε αξία μόνο όπου έβρισκε πρόσφορο έδαφος, μόνο σε εσάς δηλαδή…
Και πάλι όχι μόνο προσκυνήσατε στις αποφάσεις τους, που ήταν τελείως αντίθετες από τις προτάσεις σας, αλλά και σε επιστολές σας τους εκθειάζετε, τους χειροκροτείτε και τους δίδετε συγχαρητήρια, την ίδια μάλιστα στιγμή που με ομολογίες δικές τους, αποκαλύπτεται ο μύθος της δήθεν πανδημίας όπως γίνεται και σε όλο τον πλανήτη.
Συμφωνήσατε μαζί τους πως δεν είχαμε πολλά θύματα γιατί έκλεισαν και οι Εκκλησιές, ε λοιπόν ποιος από εσάς μπορεί να ξέρει αν ήταν περισσότερα ή και πολύ λιγότερα αν ήταν ανοικτές, ποιος;
Και πώς να πείτε όχι σε τέτοιες κυβερνήσεις όταν το φως της δημοσιότητας έχουν δει εναγκαλισμοί Ιεραρχών με τον τεκτονισμό-μασονία, με τον παπισμό, αιρετικά συλλείτουργα και κοινή Θεία Κοινωνία, το άναμμα των κεριών της πανθρησκείας και του οικουμενισμού…, σε παράβαση όλων των Ιερών Κανόνων και της Ιερής Παράδοσης της Εκκλησίας μας; Τι και αν πολλοί από εσάς διαφωνείτε με τα παραπάνω, αφού συνεχίζετε να τα-τους ανέχεστε;
Η ανοχή είναι συνενοχή…
Που μας οδηγείτε αλήθεια, στο «στόμα του λύκου»;
Άλλοι από εσάς βλέπουν και μιλούν για τα «σημεία των καιρών» όπως Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας έχουν προμηνύσει και άλλοι πάλι λοιδορείτε όσους διαβλέπουν τον κίνδυνο για την Ορθοδοξία μας.
Ο πιστός που θα γύρει; Ποιον άραγε να πιστέψει;
Μήπως να περιμένουμε τις οδηγίες σας για το πώς θα βάλουμε ακόμα και τα τσιπάκια;
Τέλος, σαν να είναι όλα φυσιολογικά, σαν να μην έχουν προηγηθεί όλα τα προηγούμενα και ακόμα περισσότερα, μας λέτε ότι από την επόμενη Κυριακή 17 Μαΐου οι Εκκλησιές θα ανοίξουν με μέτρα ασφαλείας που πρέπει να τηρηθούν.
Σας ερωτώ λοιπόν κύριοι: ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ;
Πασχίσατε και μας μάθατε πώς να κάνουμε τον οίκο μας Εκκλησία και πως μπορούμε να αντικαταστήσουμε μυστήρια και ακολουθίες ώστε να είναι το ΙΔΙΟ σαν να είμαστε στην Εκκλησία, τι μας θέλετε πίσω;
Ποιος ο λόγος; ποια η αιτία;
Και τι, όταν σε λίγο όπως ο ίδιος ο πρωθυπουργός και τα παπαγαλάκια του, για να διατηρήσουν την τρομοκρατία και τον εκφοβισμό, διαλαλούν πως θα έχουμε ξανά έξαρση του ιού και πως δεν θα ησυχάσουμε μέχρι να βγει και να κάνουμε ΟΛΟΙ… το εμβόλιο, θα βάλετε ξανά λουκέτο στις Εκκλησίες;
Μην πάρετε αψήφιστα αυτές τις ερωτήσεις-απορίες.
Μπορεί στον ολιγόπιστο και στον μη εκκλησιαζόμενο να μην νοιώθετε (ΚΑΚΩΣ ΒΕΒΑΙΑ) την ανάγκη να μιλήσετε, όμως στον πιστό που για ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ έχει τον Οίκο του Θεού και για φάρμακο πνευματικό και σωματικό τη Θεία Κοινωνία, έχετε ιερή υποχρέωση να του εξηγήσετε και να του απαντήσετε σε κάθε ένα χωριστά από αυτά.
Τα ομορφοφτιαγμένα και τα ανέξοδα λόγια, ιδιαίτερα όταν δεν συνοδεύονται από τις ανάλογες πράξεις, δεν βοηθούν πια, το μόνο που θα καταφέρετε είναι να κάνετε ακόμα περισσότερους να απομακρυνθούν.
Η ώρα της ΑΛΗΘΕΙΑΣ έφτασε, και δεν χωράει αναβολή!
Δεν μπορείτε άλλο να κοροϊδεύετε ούτε τους εαυτούς σας, ούτε τους πιστούς και φυσικά ούτε τον μόνο Πατέρα και Βασιλέα του ουρανού και της γης, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό μας.
Εν αναμονή των απαντήσεων σας.
Γερακιανάκης Εμμανουήλ
Χριστιανός Ορθόδοξος
Ιεράπετρα Κρήτης
ΔΕΙΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ