Πέμπτη 18 Ιουνίου 2020

Ο ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας και τα παιχνίδια του Ρ.Τ. Ερντογάν


Ο ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας ή απλά η Αγια-Σοφιά, αποτελεί ένα μοναδικό σύμβολο όχι μόνο της πανορθόδοξης κοινωνίας αλλά και της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Αποτελεί μια από τις ανεπανάληπτες δημιουργίες της βυζαντινής ναοδομίας με διαχρονικά εκπληκτικό, πρωτοποριακό συνδυασμό αρμονίας, φωτός και αρχιτεκτονικής σύνθεσης.
Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης
Ο πρώτος ναός που θεμελιώθηκε το 330 από τον Μέγα Κωνσταντίνο και εγκαινιάστηκε 30 χρόνια αργότερα από τον γιό του Κωνστάντιο, πυρπολήθηκε την εποχή του Αρκαδίου (404) και ξανακτίστηκε από τον Θεοδόσιο Β΄(εγκαίνια το 415).
Ο ναός ξανακάηκε κατά την Στάση του Νίκα (11 Ιανουαρίου 532) αλλά ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α’ αποφάσισε χωρίς καθυστέρηση να ξαναχτίσει την εκκλησία από την αρχή, πάνω σε σχέδια των αρχιτεκτόνων Ανθέμιου Τραλλιανού και Ισίδωρου του Μιλήσιου. Σχεδόν έξη χρόνια αργότερα, στις 27 Δεκεμβρίου 532, έγιναν τα εγκαίνια της Αγίας Σοφίας που ξεπερνούσε πλέον σε μεγαλοπρέπεια και αυτόν ακόμα τον ναό του Σολομώντος, κάνοντας τον αυτοκράτορα να αναφωνήσει την ιστορική φράση: «Δόξα των Θεώ το καταξιωσάντι με τελέσαι τοιούτον έργον. Νενίκηκά σε Σολομών!»
Ο ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας παρέμεινε έκτοτε για περισσότερα από χίλια χρόνια το κέντρο της ορθοδοξίας και του ελληνισμού, με την τελευταία λειτουργία να τελείται την ημέρα της άλωσης της Κωνσταντινούπολης, την Τρίτη 29 Μαΐου 1453.
Ο Μεχμέτ ο πορθητής μετέτρεψε την εκκλησία σε τζαμί αλλά το 1934 ο Μουσταφά Κεμάλ διέταξε την λειτουργία του ναού σαν Μουσείο Βυζαντινής Τέχνης, με εκατομμύρια επισκεπτών να συρρέουν κάθε χρόνο από ολόκληρο τον κόσμο προκειμένου να θαυμάσουν το μεγαλείο του και να νοιώσουν το μοναδικό αίσθημα δέους που προκαλεί ο ναός στους επισκέπτες του.
Ο ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας, λόγω της εξαιρετικής παγκόσμιας αξίας του, το 1985 εντάχτηκε στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς με την Τουρκική Δημοκρατία να έχει υπογράψει την Διεθνή Σύμβαση για την Παγκόσμια Κληρονομιά, η οποία προβλέπει αυστηρές προϋποθέσεις για οποιαδήποτε μετατροπή τέτοιου μνημείου.
Μετά την άνοδο των Τούρκων ισλαμιστών στην εξουσία (2002) άρχισε σταδιακά να καλλιεργείται στην τουρκική κοινή γνώμη η ιδέα της μετατροπής του μεγαλοπρεπούς ναού σε τέμενος σαν απόδειξη «ισχύος», «ανεξαρτησίας», «επιβολής» και «κυριαρχίας» απέναντι στην διεθνή κοινότητα, από ένα κυβερνήτη – κακέκτυπο του Χίτλερ ο οποίος ονειρεύεται να μείνει στην ιστορία όχι επειδή «κατέκτησε», αλλά επειδή απλά μετέτρεψε την εκκλησία ξανά σε τζαμί.
Φυσικά δεν αντιλαμβάνεται ότι ακόμα και στην απίθανη περίπτωση που θα έκανε κάτι τέτοιο, ο ναός θα ξαναγινόταν μουσείο μετά τον θάνατό του αφήνοντας το όνομα του μέσα στην «Μαύρη Βίβλο» των ηγετών που διέπραξαν εγκλήματα εναντίον του πολιτισμού και της ανθρωπότητας.
Ο σημερινός ηγέτης της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αποτελεί ένα κακέκτυπο του Χίτλερ και θεωρείται ένας κανονικός ισλαμοφασίστας όχι μόνο από τον Τζενγκίζ Ακτάρ, (Τούρκο καθηγητή Πολιτικών Επιστημών, πρώην διευθυντή του ΟΗΕ στη Σλοβενία, δημοσιογράφο και συγγραφέα) αλλά και από δεκάδες χιλιάδες μορφωμένους Τούρκους.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με τις επικίνδυνες για την ειρήνη ολόκληρης της Ανατολικής Μεσογείου νέο-οθωμανικές του φαντασιώσεις, φροντίζει να καλύπτει με νομιμοφάνεια την φασιστική δικτατορία που έχει επιβάλει μέσα στην Τουρκία. Έτσι, όποτε αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στο εσωτερικό και χρειάζεται υποστήριξη, θυμάται το σενάριο μετατροπής του ναού της Αγίας του Θεού Σοφίας σε τέμενος. Γνωρίζει άριστα ότι κάτι τέτοιο συσπειρώνει άμεσα, τουλάχιστον κατά 90% όλους τους αμόρφωτους πληθυσμούς της ανατολής οι οποίοι αποτελούν την μεγαλύτερη δεξαμενή από την οποία αντλεί την όποια «νομιμοποίηση» της εξουσίας του.
Τις παραμονές της παρωδίας «δημοψηφίσματος» του 2017 για τις υπερεξουσίες που ήθελε στα χέρια του, με το σύνολο σχεδόν των τουρκικών ΜΜΕ να κάνουν (θέλοντας και μη) πλύση εγκεφάλου για το ΝΑΙ και παρά  την εκτεταμένη, παραδοσιακή νοθεία του εκλογικού αποτελέσματος σε ολόκληρη την νοτιοονατολική Τουρκία που κατοικείται από κουρδικούς πληθυσμούς, οι δημοσκοπήσεις δεν του έδιναν «σίγουρη» νίκη.
Έτσι, λίγες μέρες πριν από το δημοψήφισμα θυμήθηκε το πυροτέχνημα μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί σε περίπτωση βέβαια που επικρατούσε το ΝΑΙ. Το ΝΑΙ επικράτησε με το ζόρι, αλλά η «υποχρέωση» μετατροπής του ναού σε τζαμί ξεχάστηκε.
Στις μέρες μας η Τουρκία αντιμετωπίζει ολοένα και πιο οξυμένα προβλήματα: Η τουρκική οικονομία διολισθένει συνεχώς, η τουρκική λίρα παρά τις επαναλαμβανόμενες «ενέσεις» βρίσκεται σε μια σταθερή πορεία υποτίμησης, οι «κατακτήσεις» σε Κύπρο, Συρία, Ιράκ, Λιβύη δεν πάνε καθόλου καλά με βαριές καθημερινές απώλειες, οι νέο-οθωμανικές φαντασιώσεις απέναντι στην Ελλάδα χτυπάνε σε ένα τείχος εθνικής ομοψυχίας και αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά, στο εσωτερικό η δημοφιλία του Ρ. Τ. Ερντογάν βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα δεκαπενταετίας, άρα χρειάζεται κάτι συγκλονιστικό που θα επαναφέρει την τυπική «νομιμοποίηση» και θα αποπροσανατολίσει τον κόσμο.
Αυτό ακριβώς στοχεύουν οι συνεχείς εξαγγελίες μετατροπής του ναού της Αγίας του Θεού Σοφίας σε τέμενος. Οι επίσημοι «πολιτικοί αντίπαλοι» του Ρ. Τ. Ερντογάν, ενώ κατά βάθος συμφωνούν, δεν θέλουν να του χαρίσουν τους κρίσιμους ψηφοφόρους των αμόρφωτων πληθυσμών της ανατολής και αντιδρούν όλοι:
«Πάψτε να μεταχειρίζεστε τα ιερά και κοινά μας σύμβολα ως χαρτί που μπορείτε να χρησιμοποιείτε όταν τα βρίσκετε δύσκολα. Πρώτα από όλα ας ξεκαθαρίσουμε πως η Αγία Σοφία δεν αποτελεί εμπόρευμα, εργαλείο ή διαπραγματευτικό χαρτί». (Αχμέτ Νταβούτογλου, πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός του νέου «Κόμματος του Μέλλοντος – Gelecek Partisi).
«Θεωρώ ότι ούτε η Κωνσταντινούπολη ούτε η Τουρκία χρειάζονται αυτού του είδους την αντιπαράθεση κατά την περίοδο αυτή. Αυτά είναι θέματα που θα πρέπει να συζητούνται με ιδιαίτερη προσοχή, μέσα από το πρίσμα της ιστορίας και της θρησκείας» (Εκρέμ Ιμάμογλου, Δήμαρχος Κωνσταντινούπολης και επίδοξος διάδοχος του Ερντογάν).
Η πιο σοβαρή πάντως αντίδραση προήλθε από τον κορυφαίο Τούρκο καθηγητή και ιστορικό, πρώην πρόεδρο του Μουσείου Τοπκαπί της Κωνσταντινούπολης Ιλμπέρ Ορταϊλί «Η Αγία Σοφία δεν είναι παιχνίδι, ούτε πρέπει να μετατρέπεται σε πολιτικό όχημα. Είναι επικίνδυνο».
Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α Τ Α : Οι πολύ πιθανές πρόωρες «εκλογές» στην Τουρκία, λόγω της οξύτητας των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι νέο-οθωμανικές φαντασιώσεις σε όλα ανεξαιρέτως τα «μέτωπα», σε συνδυασμό με την εσπευσμένη συζήτηση «αλλαγής του εκλογικού νόμου» και της βίαιης τοποθέτησης του στο κρεββάτι του Προκρούστη ώστε να «προσαρμοστεί» στις τρέχουσες ανάγκες της εκλογικής πελατείας,  ίσως να αποτελούν και την εξήγηση της φαινομενικά άκαιρης «επαναφοράς» του θέματος μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τέμενος, με πρωτοβουλία της τουρκικής κυβέρνησης, η οποία δεν επηρεάζεται φυσικά από οποιαδήποτε απόφαση του Τουρκικού Συμβουλίου της Επικρατείας η οποία θα εκδοθεί τον Ιούλιο αλλά δεν είναι δεσμευτική.
Όταν όλα αυτά συμβαίνουν στην σημερινή, επικίνδυνη και επιθετική Τουρκία, στην Ελλάδα δύο τηλεοπτικοί σταθμοί (ΣΤΑΡ και ΣΚΑΙ) παραχωρούν καθημερινά τηλεοπτικές ώρες για την επιδοτούμενη τουρκική προπαγάνδα μέσα στην Ελλάδα, με την μετάδοση τηλεοπτικών σειρών οι οποίες έχουν διακηρυγμένο από τους ίδιους τους Τούρκους στόχο, την διείσδυση στην συνείδηση ανυποψίαστων τηλεθεατών και στην δημιουργία συνειδητής ή υποσυνείδητης συμπάθειαςκαλλιεργώντας  συστηματικά μια ανύπαρκτη πλην όμως ιδανική εικόνα της Τουρκίας σαν μια μεγάλη, πλούσια και πολύ ισχυρή χώρα με μια τέλεια, ηθική κοινωνία που (μεταξύ πολλών άλλων) δεν πίνει, δεν καπνίζει, σέβεται την οικογένεια με θρησκευτική ευλάβεια και έχει σαν ύψιστο σύμβολο την πανταχού παρούσα τουρκική σημαία.
Η τουρκική προπαγάνδα με την μετάδοση των σειρών αυτών μεταφέρει την τουρκική γλώσσα μέσα σε κάθε ελληνικό σπίτι, επιδεικνύει στο ανυποψίαστο τηλεοπτικό κοινό πλήθος «εικονικών» προτύπων, μόνιμο πλούτο και χλιδή που δεν απολαμβάνει ούτε το 1% του τουρκικού πληθυσμού, αποκρύπτει επιμελώς τον υφιστάμενο στραγγαλισμό της ελευθερίας για εκατομμύρια Τούρκων και εμφανίζει, δήθεν «τυχαία», ακόμα και την  σημαία του ψευδοκράτους – μαριονέτα που εγκατέστησαν οι Τούρκοι στα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Μια πρωτοβουλία του μη κερδοσκοπικού, μη κυβερνητικού και μη κομματικού οργανισμού International Hellenic Association, καταγράφει κάθε εβδομάδα τις επιχειρήσεις που διαθέτουν τα χρήματα των πελατών τους για να «διαφημίζονται» μέσα από τις τουρκικές σειρές, όταν η ακροαματικότητα τους έχει καταρρεύσει.
Είναι χαρακτηριστικό ότι την Δευτέρα 15 Ιουνίου 2020, σε σύνολο 16 εκπομπών της απογευματινής και της ζώνης Primetimeτων σταθμών, οι τρεις τουρκικές σειρές κατέλαβαν τις τρεις από τις τέσσερις τελευταίες θέσεις της γενικής κατάταξης!Είναι πραγματικά λυπηρό να παρακολουθούμε καθημερινά τις τουρκικές απειλές μετατροπής της Αγίας του Θεού Σοφίας σε τέμενος, τις κραυγές του ξεμωραμένου Τούρκου συγκυβερνήτη Ντεβλέτ Μπαχτσελί ότι «αυτή τη φορά θα μας υποχρεώσει να κολυμπήσουμε μέχρι την Σικελία» και κάποιοι, ελάχιστοι ευτυχώς, διευθυντές προγραμμάτων να θέτουν, για ώρες ολόκληρες, τις συχνότητες του ελληνικού κράτους στην υπηρεσία της τουρκικής προπαγάνδας για … μερικά ευρώ παραπάνω!


Δεν θα πας στον Παράδεισο αδελφέ για τα καλά σου έργα

Δημήτριος Παναγόπουλος: Η Μεγάλη Τετάρτη

Δυστυχώς οι άνθρωποι όταν διαβάζουν στο Ευαγγέλιο για τη Δευτέρα Παρουσία το μυαλό τους πηγαίνει σε πέντε είδη αγαθών έργων.

Ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με. (Ματθ. κε΄ )

Διαβάζοντας λοιπόν το παραπάνω απόσπασμα από το Ευαγγέλιο της Κρίσεως οι άνθρωποι σκέφτονται πώς:
“ Εντάξει όλο και κάποιον που πεινάει ταΐζω, όλο και κάποια ελεημοσύνη κάνω, πηγαίνω και σε κάποιο νοσοκομείο να επισκεφτώ έναν ασθενή, Και τα λοιπά και τα λοιπά”
“ Γιατί λοιπόν να μην πάω στον παράδεισο; Αυτά δεν ζητάει ο Χριστός;”

Είναι επίσης λυπηρό πως ακόμα και οι θεολόγοι μας όταν αναφέρονται στη Δευτέρα Παρουσία μιλούν περί αγαθών έργων.
Οι περισσότεροι λοιπόν από εμάς έχουμε εγκλωβιστεί σε μία ευσεβιστική αντίληψη κατά την οποία νομίζουμε πώς τα αγαθά έργα είναι αυτά τα οποία θα μας πάνε στον παράδεισο, διότι φυσικά είμαστε καλοί άνθρωποι και δια των έργων μας κερδίσαμε τη Βασιλεία Των Ουρανών…

Όμως δεν είναι αυτός ο τρόπος με τον οποίον ο άνθρωπος μπαίνει στον παράδεισο.
Για να μην παρεξηγηθούμε το νόημα των παραπάνω δεν είναι ότι δεν πρέπει να κάνουμε καλά έργα ώστε να πάμε στον παράδεισο.
Φυσικά και θα είμαστε ελεήμονες, Φυσικά και θα φροντίζουμε τους άρρωστος αλλά και όσους έχουν την ανάγκη μας, όμως υπάρχουν άλλα πράγματα τα οποία προηγούνται ώστε κάποιος να εξασφαλίσει την οδό της Σωτηρίας.

Η απάντηση στο πως κάποιος πηγαίνει στον Παράδεισο βρίσκεται και πάλι στο Ευαγγέλιο της κρίσεως στο οποίο αναφέρεται πώς:
“δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου”(Ματθ. κε΄ 31 – 46).
Ελάτε λέει ο Κύριος, οι ευλογημένοι του πατρός μου να κληρονομήσετε…
Δεν λέει ο Χρήστος ελάτε όσοι ήσασταν ελεήμονες και φιλάνθρωποι αλλά λέει ελάτε οι ευλογημένοι να πάρετε την κληρονομιά σας.

Όταν κάποιος πεθαίνει και δεν υπάρχουν στο στενό συγγενικό περιβάλλον κληρονόμοι τότε ο νόμος ορίζει ότι όποιος φέρει ενώπιον των αρχών αποδεικτικό συγγένειας διεκδικεί και μερίδιο σε όσα ο αποθανών περιουσιακά στοιχεία άφησε πίσω του.
Έτσι λοιπόν η Βασιλεία Των Ουρανών κληρονομείται και δεν είναι προϊόν αξιομισθίας.
Στον παράδεισο δεν πάμε γιατί παίρνουμε την αμοιβή για τα καλά έργα που κάναμε αλλά πάμε ως κληρονόμοι.

Τη Βασιλεία την κληρονομούν τα Βασιλοπούλα και όχι οι δούλοι και οι εργάτες.
Κατά τη Δευτέρα Παρουσία λοιπόν θα μας ζητηθεί το αποδεικτικό της συγγένειας με Αυτόν που θα μας δώσει το εισιτήριο για τον παράδεισο, δηλαδή θα πρέπει να έχουμε αποδεικτικό συγγένειας με τον Ιησού Χριστό.
Αγαπητοί αδελφοί το πρόβλημα όμως είναι πώς εμείς ως κοινοί θνητοί δεν μπορούμε να έχουμε κανένα αποδεικτικό συγγένειας με τον Βασιλέα Ιησού Χριστό, ευτυχώς όμως ο καλός Θεός για όλα φροντίζει και το σχέδιο του είναι η σωτηρία του ανθρώπου.
Με τη Θεία Κοινωνία, η οποία είναι το Σώμα και το Αίμα του Ιησού Χριστού, ο κοινός άνθρωπος ανακαινίζεται και γίνεται καινός-νέος άνθρωπος, αφού πλέον στις φλέβες του κυλά Θεϊκό-Βασιλικό Αίμα, το Αίμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Η Θεία Μετάληψη είναι αυτή που μας βάζει στον παράδεισο και όχι τα “καλά έργα” που δυστυχώς πολλές φορές επιδεικνύονται ως τα λάφυρα των ευσεβιστών χριστιανών.



Σύνταξη orthodoxia.online με αποσπάσματα από ομιλίες του Δημήτριου Παναγόπουλου