«Ὅπως τὸ ὑπόδημα προσαρμόζεται στὸ σχῆμα τοῦ ποδιοῦ, καὶ ὄχι τὸ ἀντίστροφο, ὁμοίως καὶ οἱ διαθέσεις τῶν ἀνθρώπων κάνουν τὶς ζωές τους σὰν τοὺς ἴδιους.
Ὁ Ἀλέξανδρος δάκρυσε ὅταν ἄκουσε τὸν Ἀνάξαρχο νὰ συζητάει γιὰ ἄπειρο ἀριθμὸ κόσμων καί, ὅταν οἱ φίλοι του ζήτησαν νὰ μάθουν τί ἔπαθε, ἀπάντησε: «Δὲν ἀξίζει νὰ δακρύζεις, ποῦ, ἐνῶ ὁ ἀριθμὸς τῶν κόσμων εἶναι ἄπειρος, δὲν ἔχουμε γίνει κύριοι οὔτε ἑνὸς ἀκόμα;». Ὁ Κράτης ὅμως, ἂν καὶ δὲν εἶχε παρὰ μόνο ἕνα σακίδιο καὶ ἕνα τρίβωνα, πέρασε ὅλη του τὴ ζωὴ παίζοντας καὶ γελώντας σὰν νὰ ἦταν σὲ γιορτή.
Ὁ Σωκράτης ὅταν ἦταν στὸ δεσμωτήριο, συζητούσε μὲ τοὺς φίλους του φιλοσοφώντας, ἀλλὰ ὁ Φαέθων, ὅταν εἶχε ἀνέβει στὸν οὐρανό, ἔκλαιγε γατὶ κανένας δὲν τοῦ ἔδινε τὰ ἄλογα καὶ τὸ ἅρμα τοῦ πατέρα του.
Δὲν κάνει, δηλαδή, ἡ συνήθεια τὴν ἄριστη ζωὴ εὐχάριστη γι΄ αὐτοὺς ποὺ τὴν ἔχουν ἐπιλέξει, ἀλλὰ ἡ φρόνηση κάνει τὴν ἴδια τὴν ζωὴ ταυτόχρονα καὶ ἄριστη καὶ εὐχάριστη. Γι΄ αὐτὸ πρέπει νὰ καθαρίζουμε τὴν πηγὴ τῆς ψυχικῆς γαλήνης ποὺ βρίσκεται μέσα μας, ὥστε καὶ τὰ ἐξωτερικὰ πράγματα νὰ μᾶς εἶναι εὐχάριστα ὅταν δὲν τὰ χρησιμοποιοῦμε ἄσχημα».