Η εγκύκλιος της Συνόδου και η μεταφυσική του κορωνοϊού

 

Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ

Κισιώτης Στέφανος, Θεολόγος

Διαβάζοντας την πρόσφατη εγκύκλιο της Διαρκούς Συνόδου «προς τον ευσεβή λαόν του Θεού», βρίσκεσαι μπροστά σε έναν άλλο κόσμο, μακριά από το ουσιαστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο ευσεβής λαός του Θεού, που είναι και πάλι το κλείσιμο των ναών και η απαγόρευση προσέλευσης σ’ αυτούς.

Η εγκύκλιος θέτει ερωτήματα θεωρητικά που με απλότητα σκέφτεται ο κάθε άνθρωπος, πιστός ή αδιάφορος ως προς την πίστη.   

«Γιατί δοκιμάζεται ἡ ἀνθρωπότητα; Γιατί ὁ Θεός ἀργεῖ; Τί φταίει; Ὅσο ἡ ἀπάντηση ἀργεῖ, τόσο περισσότερο ἐλλοχεύει ὁ κίνδυνος τοῦ διχασμοῦ καί τῆς ἀπόγνωσης».

Ο Θεός δεν απαντάει χωρίς να υπάρχουν πνευματικές προϋποθέσεις. Τα ερωτήματα τίθενται καθαρά σε λογική βάση. Αν δεν έχουμε «νουν Χριστού» δεν μπορούμε να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε το σχέδιο του Θεού. Ρωτάμε με πολλή ευκολία και φυσικότητα, γιατί ο Θεός επιτρέπει το ένα ή το άλλο, ή γιατί δεν παρεμβαίνει στη ζωή μας; «Τις έγνω νουν Κυρίου»; Σ’ αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται το προφητικό χάρισμα. Γι’ αυτό πρέπει να απευθυνθούμε στους Αγίους. Και εσείς άγιοι αρχιερείς είστε οι πρώτοι που πρέπει να απαντήσετε στα ερωτήματα αυτά. Το χάρισμα της αρχιεροσύνης είναι μέγα και υψηλό και μοναδικό μέσα στη ζωή της Εκκλησίας διαχρονικά. Συγκεφαλαιώνει όλα τα χαρίσματα, γιατί είστε διάδοχοι των Αποστόλων και φέρετε πάνω σας το ίδιο το Πνεύμα της Πεντηκοστής που φώτισε κι εκείνους. Κι αν δεν μπορείτε να απαντήσετε, τότε, αντί να «ρητορεύετε», πρέπει να απευθυνθείτε σε οσίους, ευλαβείς και αγίους γέροντες… Αλλά τις απόψεις κάποιων ασκητών - γερόντων τις απορρίπτετε, ως ακραίες. Γιατί λοιπόν, ρωτάτε; Βλέπετε ο Παύλος που απευθύνθηκε στον Θεό για τον «σκόλοπα» στην σάρκα του, πήρε απάντηση. Αλλά ο Παύλος είχε παρρησία στον Θεό! Ο Παύλος αναφέρεται σε μιαν αρρώστια ή σε ένα πρόβλημα που αντιμετώπιζε. Ναι, και εμείς αντιμετωπίζουμε ως λαός και ως οικουμένη πρόβλημα σωματικό, από τον κορωνοϊό, όμως το πρόβλημα της Εκκλησίας δεν είναι ο κορωνοϊός. Είναι τελείως διαφορετικό και έχει καθαρά πνευματική διάσταση, είναι πνευματικό ∙ είναι το κλείσιμο των ναών.

 Η σχέση του ανθρώπου, του πιστού, με τον Θεό στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας δεν είναι Ιδιωτικής Χρήσεως, προτεσταντικού τύπου. Εμείς πιστεύουμε και ζούμε εν Χριστώ δια Πνεύματος Αγίου εν τη Εκκλησία. Είναι αυτό που σημαίνει η λέξη Εκκλησία: Συγκέντρωση επί το αυτό, όπου οι μετέχοντες, οι πιστοί, «τρώμε και πίνουμε» Χριστόν Ενανθρωπήσαντα, Εσταυρωμένον, Αναστάντα και Αναληφθέντα∙ το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Εκεί δίδεται, παρέχεται η Χάρις. Σ’ αυτή την περίπτωση το «αρκεί σοι η Χάρις μου» έχει νόημα και υφίσταται πραγματικά. Γιατί ο κάθε πιστός στο μέτρο της πίστεώς του βιώνει το «εν Χριστώ είναι». Αυτό βίωσαν οι Άγιοι μας ανά τους αιώνες. Οι Μάρτυρες υπέμειναν μαρτύρια αφάνταστα, οι Όσιοι αγωνίστηκαν πνευματικά με δαιμονικές δυνάμεις και κυρίως με τον εαυτό τους και έφτασαν στην εν Χριστώ τελείωση, «εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού». Όλοι οι Άγιοι εν τη Εκκλησία και δια της Εκκλησίας, έλαβαν την Άκτιστη Χάρη και απέκτησαν χαρίσματα πολλά και ποικίλα. Αλλά εν τη Εκκλησία. Γι’  αυτούς όλα όσα συνέβαιναν τότε δια των χειρών τους ήταν κάτι το φυσικό.

Αυτή η Χάρη δεν αντιμετωπίζεται ως «πρίσμα», όπως γράφετε, αλλά ως ενέργεια Θεία, σωστική, αγιάζουσα και βιουμένη από τον όλο άνθρωπο, τον Άγιο,  μέχρι το τελευταίο κύτταρό του και σωματικά. Γι’ αυτό και τα λείψανα των αγίων θαυματουργούν και ευωδιάζουν!! Έως και του προσφάτως ανακηρυχθέντος αγίου, του Καλλινίκου, μητροπολίτου Εδέσσης της Μακεδονίας!

Ωραία τα παρηγορητικά λόγια που γράφετε στην εγκύκλιο που τα απευθύνετε στον πιστό λαό του Θεού, στην Εκκλησία, αλλά για τη «ταμπακιέρα» δεν γίνεται λόγος, για το κλείσιμο των Εκκλησιών.

Επίσης στην εγκύκλιο λέτε ότι «η ποιμαίνουσα Ἐκκλησία ἐνδιαφέρεται  κυρίως γιά τήν ὑγεία τῆς ψυχῆς». Όμως, πως παρέχεται η υγεία, η σωτηρία της ψυχής; Όταν ο πιστός βρίσκεται εντός της Εκκλησίας ή ζει αποκλεισμένος από την Εκκλησία; 

Η σωτηρία είναι γεγονός ζωής, βίωμα, μέθεξη των Ακτίστων Ενεργειών του Θεού που παρέχονται δια της πνευματικής καθάρσεως, του πνευματικού αγώνα και ιδιαιτέρως δια της συμμετοχής των πιστών στα άγια μυστήρια και ιδιαίτερα στο μυστήριο της Ζωής, στην Θεία Κοινωνία. Όμως άγιοι πατέρες, αυτό καθίσταται αδύνατον με την δική σας συγκατάθεση. Ουσιαστικά οι ναοί είναι κλειστοί για τους πιστούς και άρα ουδείς μπορεί να μεταλάβει του παναχράντου Σώματος και Αίματος του Χριστού.

Ακόμη πέστε μας, με ποια «άδεια» ο πιστός θα πάει και θα συναντήσει τον πνευματικό του αυτήν την περίοδο; Δηλαδή και η εξομολόγηση απαγορεύεται. Θα μου πείτε ότι μπορεί ο πιστός να εξομολογηθεί και ηλεκτρονικά και μέσω τηλεφώνου…. Είναι σαν να κάνουμε εγχείριση μέσω του υπολογιστή και να αφαιρούμε τον κακοήθη όγκο με τηλεοπτικό νυστέρι… Ωραία τα λόγια σας, αλλά είναι μόνον λόγια. Η πνευματική ζωή της Εκκλησίας είναι πράξη και εμπειρία. Δεν είναι ένα ιδεαλιστικό σύστημα αφηρημένων ιδεών που το κατανοούμε, το αναλύουμε εγκεφαλικά και με τον τρόπο αυτό προοδεύουμε πνευματικά και απελευθερωνόμαστε από πάθη και αδυναμίες. Στην Παράδοσή μας βιώνουμε οντολογικά την παρουσία του Θεόυ εν Αγίω Πνεύματι δια των Μυστηρίων που παρέχουν την αγιαστική, ανακαινίζουσα και θεοποιό Χάρη.

Αυτά τα ιδεαλιστικά συστήματα πίστευε και πρότεινε ο Βαρλαάμ ο Καλαβρός τον 14ο αι., όταν επισκέφτηκε το Άγιον Όρος και ήρθε σε πνευματική αντιπαράθεση με την Ορθόδοξη πνευματικότητα, που τότε την εξέφραζε ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Εκεί θέλετε να μας οδηγήσετε σεβαστοί πατέρες; Στην αίρεση του Βαρλααμισμού; Εμείς στην Εκκλησία μας δεν κατανοούμε ούτε τον Θεό, ούτε την Άκτιστη και αγιάζουσα Χάρη, ούτε αναλύουμε λογικά πώς το κρασί και το ψωμί της Ευχαριστίας μεταποιείται σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Εμείς αντιμετωπίζουμε την πίστη ως αποκάλυψη του Θεού σε μας δια των Αγίων Προφητών και κυρίως δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι «η Αλήθεια και η Ζωή» και προσπαθούμε να την βιώσουμε ως γεγονός οντολογικό. Αυτό μας διδάσκει η εμπειρία των αγίων μας ανά τους αιώνες. Τα λόγια που προσπαθούν να «μπαλώσουν» απαράδεκτες υποχωρήσεις και πρακτικές που ο κάθε καίσαρας, «χριστιανός» ή άθεος, επιβάλουν, ακόμη και στο όνομα της επιστήμης, αυτά τα λόγια δεν είναι «έντιμα», δεν εκφράζουν την αλήθεια μας ως Εκκλησία. Εντιμότερο είναι να ομολογήσετε την αδυναμία σας να αντισταθείτε στην επιταγή του καίσαρα, να ζητήσετε ταπεινά συγνώμη από τον λαό του Θεού και να υποβληθούν και κάποιες παραιτήσεις… Που σημαίνει: «Μέχρις εδώ μπορούμε. Διαφωνούμε με τις επιλογές της πολιτείας, ας αναλάβουν άλλοι πιο ‘‘ικανοί’’ πνευματικά… ίσως εισακουστούν από τον Θεό». Μια τέτοια ενέργεια ίσως τάραζε τα νερά της ησυχίας και της ηρεμίας… Η σχέση μας με τον «κόσμο» δεν μπορεί να είναι πάντοτε σχέση συμβιβασμού και υποχωρήσεων, «συσχηματισμού». «Ο κόσμος εν τω πονηρώ κείται». Γι’ αυτό στην Εκκλησία  κατά περιόδους εμφανίστηκαν Άγιοι με ξεχωριστά ονόματα όπως: Μάρτυρες, Απολογητές,... δια Χριστόν σαλοί, «καυσοκαλυβήτες»!   

Είθε οι προσευχές των Αγίων και οι δικές σας να αποφέρουν το ποθούμενο. Όμως σεβαστοί πατέρες, όταν ο κορωνοϊός «κλείνει» τις Εκκλησίες, τότε του δίνουμε μια μεταφυσική διάσταση… Πολεμά τον Χριστό και κάνει κάτι πολύ έξυπνο, Τον αποκλείει από την ζωή των  πιστών, γιατί θέλει οι πιστοί να μην έχουν καμία σχέση μαζί Του. Το να ξέρουν οι άνθρωποι την ύπαρξή Του, είναι μια «πληροφορία», χωρίς ουσία. Η προσωπική σχέση μαζί Του είναι αυτή που ενοχλεί, αυτή είναι επικίνδυνη. Μέσα από αυτή την προσωπική σχέση ο Χριστός ανατρέπει κάθε δαιμονικό σχέδιο, που προγραμματίζουν δαίμονες και άνθρωποι, γιατί μπαίνει μέσα στη ζωή των ανθρώπων, στην κοινωνία των ανθρώπων και τότε όλα αλλάζουν. «Ιδού καινά ποιώ τα πάντα» λέει το αψευδές στόμα Του.  Είστε λοιπόν, υπεύθυνοι και υποχρεωμένοι να βρείτε τρόπο, ώστε ο Χριστός να είναι παρών στη ζωή των πιστών, να προσφέρεται σ’ αυτούς και οι πιστοί να Κοινωνούν μαζί Του.   

Ας μη γιορτάσουμε τα φετινά Χριστούγεννα, όπως την Ανάσταση, πριν από λίγους μήνες. Ας γιορτάσουμε την Θεία Ενανθρώπηση, όπως αρμόζει στον λαό μας: Ορθόδοξα και Ελληνικά.

ΠΗΓΗ

Άγιον Όρος: Απαγόρευση προσκυνηματικών επισκέψεων έως τις 30 Νοεμβρίου

 

Με ανακοίνωση που απέστειλε προς τις μονές, μετά από συνεδρίασή της τη Δευτέρα, η Ιερά Κοινότητα ορίζει ότι δε θα επιτρέπονται οι επισκέψεις λαϊκών προσκυνητών, με εξαίρεση ελάχιστο αριθμό εργαζομένων και συνεργατών των μονών, μόνο με την επίδειξη της πρόσκλησης από τη μονή και μόνο για τη μονή που έχει εκδοθεί.

Την απαγόρευση προσκυνηματικών επισκέψεων ως τις 30 Νοεμβρίου αποφάσισε η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους, στο πλαίσιο πρόληψης της εξάπλωσης του κορωνοϊού.

Με ανακοίνωση που απέστειλε προς τις μονές, μετά από συνεδρίασή της τη Δευτέρα, η Ιερά Κοινότητα ορίζει ότι δε θα επιτρέπονται οι επισκέψεις λαϊκών προσκυνητών, με εξαίρεση ελάχιστο αριθμό εργαζομένων και συνεργατών των μονών, μόνο με την επίδειξη της πρόσκλησης από τη μονή και μόνο για τη μονή που έχει εκδοθεί. Επίσης, απαγορεύεται η μετακίνησή τους πέραν της μονής για την οποία ισχύει η πρόσκληση, προς άλλη μονή. Ακόμη, η έξοδος μοναχών από το Άγιον Όρος θα γίνεται με την επίδειξη της άδειας εξόδου που εκδίδεται από κάθε μονή.

Με άλλη απόφαση, ορίζεται και στο Πρωτάτο και στους ναούς σε όλο το Άγιο Όρος η τέλεση αγρυπνίας από το απόγευμα της Παρασκευής μέχρι και πρωί του Σαββάτου, με παρακλήσεις και προσευχές για την απαλλαγή από την πανδημία του κορωνοϊού, καθώς και η πραγματοποίηση λιτανειών των ιερών λειψάνων και εικόνων με την τήρηση των προβλεπόμενων υγειονομικών οδηγιών αποφυγής εξάπλωσης του κορωνοϊού. 

Πηγή: https://www.skai.gr/news/greece/agion-oros-apagoreysi-proskynimatikon-episkepseon-eos-30-noemvriou

ΔΙΧΩΣ ΣΧΟΛΙΑ...

https://www.youtube.com/watch?v=KyE6XIfArXw&feature=emb_title

 

Γιατί αυξήθηκαν τα κρούσματα της λοίμωξης στη Θεσσαλονίκη;

 

Πρωτ. Θ. Ζήσης

1. Ἄδειοι καί ἔρημοι οἱ ναοί

Τήν περασμένη Κυριακή ἀναγνώσθηκε στίς ἄδειες ἀπό πιστούς ἐκκλησίες περικοπή ἀπό τό κατά Λουκᾶν Ἅγιο Εὐαγγέλιο, στήν ὁποία ὁ εὐαγγελιστής διηγεῖται δύο θαύματα· τό θαῦμα τῆς θεραπείας τῆς αἱμορροούσας γυναίκας καί τό θαῦμα τῆς ἀνάστασης τῆς κόρης τοῦ Ἰαείρου[1]. Δέν θά σχολιάσουμε τό οἰκτρό καί ἀπαίσιο θέαμα τῶν ἄδειων καί ἔρημων ναῶν, πού ἐνθυμίζει προετοιμασία γιά νά ἐγκατασταθεῖ τό «βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἐν τόπῳ ἁγίῳ», οὔτε τήν ἀλλοίωση καί διαστρέβλωση τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἀπό συμμετοχικό ὅλων τῶν πιστῶν μυστήριο, σέ θεατρική παράσταση μερικῶν κληρικῶν καί ἱεροψαλτῶν ἠθοποιῶν, τήν ὁποία μπορεῖ κανείς νά παρακολουθεῖ, χωρίς νά εἶναι παρών, ἀπό τό ραδιόφωνο καί τήν τηλεόραση. Ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ρήμαξε τό νοῦ καί τίς καρδιές πολλῶν κληρικῶν καί λαϊκῶν, καί αὐτό τό ρήμαγμα ὁδηγεῖ τώρα καί στό κλείσιμο, στήν ἐρημία τῶν ναῶν. Εἴχαμε ἀρχίσει ἤδη ἀπό τόν πρῶτο ἐγκλεισμό καί ἀποκλεισμό μας, ἀπό τήν πρώτη ἐξορία μας ἀπό τούς ναούς τήν Ἄνοιξη, νά στοιχειοθετοῦμε σέ γραπτό κείμενο τήν ἐκτίμηση ὅτι ἡ τέλεση τῆς Θείας Εὐχαριστίας κεκλεισμένων τῶν ναῶν, χωρίς τήν παρουσία ἐκκλησιάσματος, ἀποτελεῖ διακωμώδηση τοῦ μυστηρίου, γελοιογραφία τῆς Θείας Λειτουργίας, διότι ἀναιρεῖ καί διαγράφει ὅλα ὅσα λέγονται μέσα στά λειτουργικά κείμενα. 

Ἕνα ἁπλό παράδειγμα ἀπό τά πολλά πού μπορεῖ κανείς νά παρουσιάσει: Ὅταν ὁ ἱερεύς λέγει πολλές φορές τό «Εἰρήνη πᾶσι, τάς κεφαλάς ἡμῶν τῷ Κυρίῳ κλίνωμεν», σέ ποιούς «πάντες» ἀπευθύνεται συστήνοντας νά κλίνουν τό κεφάλι; Στά ἄδεια καθίσματα καί στά στασίδια; Καί σέ ποιούς ἀπευθύνεται στό τέλος προτρέποντας νά προσέλθουν στή Θεία Κοινωνία· «Μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης προσέλθετε»; Στά ἄψυχα στασίδια καί καθίσματα; Θά ὁλοκληρώσουμε σύν Θεῷ αὐτό πού ἀρχίσαμε τήν Ἄνοιξη, τώρα πού ἦλθε καί προβλέπεται νά εἶναι πολύμηνος ὁ δεύτερος ἀποκλεισμός, ἡ δεύτερη ἐξορία μας.

2. Πιό εἰδικός ἀπό τούς εἰδικούς ὁ Πλάστης καί Δημιουργός

Καί ἡ ἀναγνωσθεῖσα πάντως εὐαγγελική περικοπή προχθές στούς ἄδειους ναούς δείχνει πόσο λίγο πιστεύουμε στό Εὐαγγέλιο, καί πόσο ἀσυνεπεῖς εἴμαστε οἱ κληρικοί, πού στά κηρύγματά μας δέν ἐπικαιροποιοῦμε τό Εὐαγγέλιο, δέν τό ἐκσυγχρονίζουμε, ἄν βέβαια πιστεύουμε ὅτι «Ἰησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον, ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας»[2]. Καί τό σπουδαιότερο· ἄν πέρα ἀπό τά λόγια καί τά κηρύγματα, ἐφαρμόζουμε τό Εὐαγγέλιο στήν πράξη, στήν καθημερινή πραγματικότητα, ὅπως ἔπραξαν στή ζωή τους οἱ Ἅγιοι, ὥστε ὀρθῶς νά λέγεται ὅτι οἱ Βίοι τῶν Ἁγίων εἶναι τό Εὐαγγέλιο στήν πράξη.

Μᾶς διηγήθηκε λοιπόν ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ὁ ἰατρός στό ἐπάγγελμα, ὅτι κάποια γυναίκα ἔπασχε ἀπό αἱμορραγία ἐπί δώδεκα χρόνια. Δέν τῆς ἔφταναν τά βάσανα καί ἡ ἐξασθένηση ἀπό τήν ἀρρώστια, ἀντιμετώπιζε ἐπί πλέον καί τήν ἀδυναμία τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, τῶν γιατρῶν τῆς ἐποχῆς, νά σταματήσουν τήν αἱμορραγία. Ξόδεψε ὅλη της τήν περιουσία τρέχοντας ἀπό γιατρό σέ γιατρό, ἀλλά κανείς δέν μπόρεσε νά τήν θεραπεύσει. Ἄκουσε ὅμως γιά τά πολλά καί μεγάλα θαύματα τοῦ Χριστοῦ, γι᾽ αὐτό καί ἔσπευσε κοντά του, ἄγγιξε τήν ἄκρη τοῦ ἐνδύματός Του, καί ἀμέσως σταμάτησε ἡ αἱμορραγία. Λέγει ἐπί λέξει ὁ ἰατρός Λουκᾶς: «Καί γυνή οὖσα ἐν ρύσει αἵματος ἀπό ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τόν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾽ οὐδενός θεραπευθῆναι, προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καί παραχρῆμα ἔστη ἡ ρύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς»[3]. Ἐπί δώδεκα χρόνια ἀδυνατοῦσαν οἱ γιατροί νά σταματήσουν τήν αἱμορραγία. Καί σέ μία μόνο στιγμή ὁ παντοδύναμος Θεάνθρωπος Χριστός, ὁ Δημιουργός, πού ἔπλασε μέ τά ἴδια του τά χέρια τόν ἄνθρωπο καί γνωρίζει καλύτερα ἀπό κάθε γιατρό πῶς λειτουργοῦν ὅλα τά σωματικά ὄργανα καί μπορεῖ νά ἀποκαταστήσει, ὅταν ἀσθενοῦν, τήν κανονικότητα τῆς λειτουργίας των, αὐτοστιγμεί, «παραχρῆμα», σταμάτησε τήν αἱμορραγία. Ποιός γιατρός θά μποροῦσε νά ἐπιτελέσει τά θαύματα πού ἔκανε ὁ Χριστός, χωρίς ἰατρικά θεραπευτικά μέσα, χωρίς φάρμακα, ἐξετάσεις καί νοσοκομεῖα, ἀλλά μόνο μέ τόν παντοδύναμο λόγο Του καί τήν ἀνεξάντλητη, τήν ἀστείρευτη ἰαματική Χάρη Του; Ἐπανειλημμένως οἱ ἅγιοι  εὐαγγελιστές ἀναφέρονται στό πλῆθος τῶν θεραπειῶν καί ἰάσεων πού ἐπιτελοῦσε καθημερινά ὁ Χριστός· μνημονεύουμε ἐλάχιστες μαρτυρίες κυρίως ἀπό τόν εὐαγγελιστή Λουκᾶ. Μετά τήν θεραπεία ἑνός λεπροῦ, πού τόν ἐθεράπευσε ἀμέσως ἀπό αὐτήν τήν λοίμωξη, ὅπως λέγει ὁ εὐαγγελιστής, «καί εὐθέως ἡ λέπρα ἀπῆλθεν ἀπ᾽ αὐτοῦ», ἀλλά καί τήν φήμη τῶν ἄλλων θαυμάτων του, «συνήρχοντο ὄχλοι πολλοί ἀκούειν καί θεραπεύεσθαι ὑπ᾽ αὐτοῦ ἀπό τῶν ἀσθενειῶν αὐτῶν»[4]. Λίγο πρίν μᾶς παραδώσει καί διδάξει τήν θεϊκή Ἐπί τοῦ Ὄρους Ὁμιλία Του, τόν ἀκολουθοῦσε «πλῆθος πολύ τοῦ λαοῦ ἀπό πάσης τῆς Ἰουδαίας καί Ἱερουσαλήμ καί τῆς παραλίου Τύρου καί Σιδῶνος, οἵ ἦλθον ἀκοῦσαι αὐτοῦ καί ἰαθῆναι ἀπό τῶν νόσων αὐτῶν, καί οἱ ὀχλούμενοι ἀπό πνευμάτων ἀκαθάρτων καί ἐθεραπεύοντο· καί πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐτοῦ ὅτι δύναμις παρ᾽ αὐτοῦ ἐξήρχετο καί ἰᾶτο πάντας»[5]. Στούς μαθητές τοῦ Ἰωάννη τοῦ Προδρόμου πού ἦλθαν μέ ἐντολή του νά τόν ἐρωτήσουν ἄν εἶναι ὁ προσδοκώμενος Μεσσίας ἀπήντησε: «Πορευθέντες ἀπαγγείλατε Ἰωάννῃ ἅ εἴδετε καί ἠκούσατε· τυφλοί ἀναβλέπουσι καί χωλοί περιπατοῦσι, λεπροί καθαρίζονται, κωφοί ἀκούουσι καί νεκροί ἐγείρονται, πτωχοί εὐαγγελίζονται· καί μακάριός ἐστιν ὅς ἐάν μή σκανδαλισθῇ ἐν ἐμοί»[6]. Λίγο ἐνωρίτερα εἶχε ἀναστήσει τόν υἱό τῆς χήρας στήν πόλη Ναΐν καί προκάλεσε τόν θαυμασμό ὅλων, πού ἔλεγαν ὅτι ὁ Θεός ἐπισκέφθηκε τό λαό του λέγοντες «ὅτι προφήτης μέγας ἐγήγερται καί ὅτι ἐπεσκέψατο ὁ Θεός τόν λαόν αὐτοῦ»[7]. Τό ἴδιο θαυμασμό προκάλεσε καί ἡ θεραπεία τοῦ παραλυτικοῦ στήν Καπερναούμ, ὁ ὁποῖος μετά τό θαυματουργικό θεϊκό πρόσταγμα τοῦ Χριστοῦ «ἔγειρε καί ἆρον τόν κράββατόν σου καί ὕπαγε εἰς τόν οἶκον σου, ἠγέρθη εὐθέως καί ἄρας τόν κράββατον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καί δοξάζειν τόν Θεόν λέγοντες ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν»[8].

Μέ τήν ἐνανθρώπηση λοιπόν τοῦ Θεοῦ στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἡ ἀδυναμία τῶν γιατρῶν νά θεραπεύουν ὅλες τίς ἀσθένειες ξεπερνιέται ἀπό τήν παντοδύναμη ἰαματική Χάρη τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων. Οἱ ἄπιστοι καί ἄθεοι ἰατροί, ἐνῶ ὁμολογοῦν καί παραδέχονται τήν ἀδυναμία τους, δέν συνιστοῦν στούς ἀπελπισμένους ἀσθενεῖς νά καταφύγουν στόν πιό εἰδικό ἀπό αὐτούς ἰατρό, στόν παντογνώστη Χριστό, καί τούς ἐγκλωβίζουν στούς κατά τή γνώμη τους εἰδικούς, ἀναγκάζοντάς τους νά ξοδέψουν τίς περιουσίες τους, ὅπως ἡ αἱμορροούσα γυναίκα τοῦ Εὐαγγελίου.

3. Συνεχίζουν οἱ Ἅγιοι νά θαυματουργοῦν. Θεραπευτήρια νοσημάτων οἱ ναοί.

Αὐτήν τήν ὑπεριατρική ἰαματική Χάρη ἐχάρισε ὁ Χριστός στούς Ἀποστόλους καί στούς διαδόχους των, ἐπισκόπους καί ἱερεῖς. Δέν χρειάζεται νά παραθέσουμε τό πλῆθος τῶν σχετικῶν ἁγιογραφικῶν μαρτυριῶν οὔτε τήν ἐπιβεβαίωση αὐτῆς τῆς θαυματουργικῆς ἐνεργείας τῶν θαυματουργῶν ἰαματικῶν Ἁγίων. Εἶναι γεμᾶτα τά συναξάρια ἀπό ἀναρίθμητα θαύματα πού ἐπιτελοῦν οἱ Ἅγιοι μέχρι τῶν ἡμερῶν μας. Ὅταν λοιπόν διαβάζει κανείς ἤ ἀκούει τό Εὐαγγέλιο καί γνωρίζει τήν θαυματουργική ἐνέργεια πολλῶν Ἁγίων, καί μάλιστα σέ περιπτώσεις λοιμώξεων, ὅπως αὐτή τοῦ Κορωνοϊοῦ, λυπᾶται, πικραίνεται γιά τόν συναινετικό τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἀντιμετώπισε ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία τά ὑγειονομικά μέτρα τῆς Πολιτείας, πού ἔφθασαν μέχρι τήν ἀσέβεια καί τήν βλασφημία τοῦ κλεισίματος τῶν ναῶν, τῆς ὑβριστικῆς συκοφάντησης τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τῆς μασκοφορίας μέσα στούς ναούς, τῆς τήρησης ἀποστάσεων, τῆς μή προσκύνησης τῶν ἱερῶν εἰκόνων καί τῶν λειψάνων καί ὅλων τῶν ἄλλων χριστομαχικῶν, ἐκκλησιομαχικῶν θεσπισμάτων. Σέ προηγούμενα δημοσιεύματά μας παρουσιάσαμε πῶς οἱ δύο πολιοῦχοι τῆς Θεσσαλονίκης, ὁ μεγαλομάρτυς Ἅγιος Δημήτριος καί ὁ κήρυκας τῆς Χάριτος Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, θαυματουργικά σταμάτησαν λοιμώξεις τῆς ἐποχῆς τους[9]. Ὁ ναός τοῦ Ἁγίου Δημητρίου κατάμεστος τότε, ἀπό ἀσθενεῖς, ὁ ἕνας πάνω στόν ἄλλο, συνωστισμένοι ἔγινε νοσοκομεῖο καί θεραπευτήριο γιά ὅσους προλάβαιναν νά εἰσέλθουν. Τώρα κλειστός ὁ ναός, καί τίς ἐλάχιστες φορές πού ἄνοιξε μασκοφορεμένοι οἱ ἐκκλησιαζόμενοι καί ἀρνητές ἔτσι τῆς ἰαματικῆς Χάρης τοῦ Ἁγίου. Πῶς κατήντησε ἔτσι ἡ ἁγιοτόκος καί ἁγιοφύλακτη Θεσσαλονίκη; Πῶς νά μή σκεφθεῖ κανείς μέ ἐκκλησιαστικό φρόνημα, καί ὄχι ὀρθολογιστικό καί κοσμικό, ὅτι ἡ τελευταία ἔξαρση τῶν κρουσμάτων τῆς λοίμωξης στήν Θεσσαλονίκη ὀφείλεται εἰς τό ὅτι ἐφέτος γιά πρώτη φορά δέν τιμήσαμε πανηγυρικά, ὅπως κάθε χρόνο τόν Ἅγιο, μέ ἐλεύθερη τήν προσέλευση τῶν πιστῶν, χωρίς μάσκες, οἱ ὁποῖες ἀμφισβητοῦν τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου, μέ λιτάνευση τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τοῦ Ἁγίου καί αὐτῆς τῆς Θεοτόκου, γιά νά ἀπολυμανθεῖ τό νοσογόνο περιβάλλον τῆς πόλης, καί νά ἀποδιώξει τόν ἰό ὁ θαυματουργός Ἅγιος; Φαίνεται πώς ὁ Ἅγιος ἀπέσυρε τήν Χάρη καί τήν εὐλογία του, γιά νά μᾶς θεραπεύσει πνευματικά. Ἔχει ἀπόλυτο δίκαιο ὁ ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός καί συλλειτουργός π. Φώτιος Βεζύνιας, ὁ ὁποῖος ἀναφέρεται σέ ὅσα λέγει τό δοξαστικό τῶν Ἀποστίχων τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καί σχολιάζει: «Ποιόν κοροϊδεύουμε τελικά; Σέ ποιόν ὑπακοῦμε τελικά; Ποιά εἶναι ἡ Πίστις μας τελικά; Γιατί ἤ οἱ ἅγιοι ὑμνωδοί τῆς Ἐκκλησίας μας κάνουν λάθος καί λένε ψέματα… (μή γένοιτο) ἤ ἐμεῖς βιώνουμε πλάνη μέγιστη ἐντός τῆς Ἐκκλησίας. Ρωτᾶμε λοιπόν: Στό Δοξαστικό τῶν Ἀποστίχων ψέλνουμε· Ἔχει δέ καί τό πανέντιμον, καί ἀθλητικώτατόν σου σῶμα, τόν περίκλυτον τοῦτον ναόν ἐπί γῆς, ταμεῖον ἄσυλον θαυμάτων, νοσημάτων ἀλεξητήριον, ἔνθα προστρέχοντες, τάς ἰάσεις ἀρυόμεθα». Τελικά εἶναι ἀληθές; Εἶναι ὁ ναός τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ταμεῖον ἄσυλον θαυμάτων, νοσημάτων ἀλεξητήριον, ἔνθα προστρέχοντες, τάς ἰάσεις ἀρυόμεθα; Ἄν ἡ ἀπάντηση εἶναι ΝΑΙ, τότε προς τί ὁ φόβος καί ἡ μασκοφορία; Ἄν ἡ ἀπάντηση εἶναι ΟΧΙ, τότε γιατί δέν ἀλλάζουμε τούς ὕμνους; Δέν πρέπει κάποια στιγμή νά ἀπαντήσουν οἱ «ἁρμόδιοι» εὐθέως στά παραπάνω ἐρωτήματα. Ἕως πότε θά μασκοφοροῦμε οὐσιαστικά καί μεταφορικά;»[10].

Ἐπίλογος. Ψεκασμένοι ἀπό ἀντίχριστες ἰδεολογίες

Ἡ αἱμορροούσα γυναίκα τοῦ Εὐαγγελίου ἐπί δώδεκα χρόνια ἔτρεχε ἀπό γιατρό σέ γιατρό καί δέν εὕρισκε θεραπεία· σπαταλοῦσε ἀνώφελα τήν περιουσία της. Μεγάλα, ἀμύθητα χρηματικά ποσά ξοδεύονται καί τώρα γιά τήν παρασκευή ἐμβολίου ἤ φαρμάκων πού θά προλαβαίνουν ἤ θά θεραπεύουν τήν λοίμωξη τοῦ Κορωνοϊοῦ. Μακάρι νά ἐπιτύχουν οἱ προσπάθειες, ὑπό τήν προϋπόθεση ὅτι τά χορηγούμενα δέν θά ἀποβλέπουν σέ μή ἰατρικούς στόχους.

Οἱ Ὀρθόδοξοι πάντως πού ἀποτελοῦμε τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία μέ κεφαλή τόν ἀρχηγό τῆς Πίστεως, τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, τόν παντοδύναμο καί παντογνώστη Πλάστη καί Δημιουργό, ἔπρεπε στήν ἀντιμετώπιση τῆς λοίμωξης νά ἀποτελέσουμε παράδειγμα γιά τούς ἀλλοθρήσκους καί ἑτεροδόξους, ἀντί νά τούς ἀκολουθοῦμε ἀμφισβητώντας τό Εὐαγγέλιο καί τήν Πατερική Παράδοση. Ἡ κυβέρνηση πού γιά λόγους ψηφοθηρικούς στήν συνταγματική ἀναθεώρηση δέν μετέτρεψε τήν Ἑλλάδα σέ οὐδετερόθρησκο κοσμικό κράτος καί ἄφησε ἄθικτα τά ἄρθρα τοῦ Συντάγματος καί τήν ἐπικεφαλίδα πού συνιστοῦν τυπικά ἕνα χριστιανικό κράτος, στήν πράξη μέ τόν Κορωνοϊό ἀποδεικνύει ὅτι οἱ ἡγέτες της εἰναι ἄπιστοι καί ἄθρησκοι, ψεκασμένοι ἀπό ἀντίχριστες μασονικές ἰδεολογίες, καί γι᾽ αὐτό μέ ἀπενεργοποιημένη τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, μέ τό ὁποῖο ἔγιναν μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Διαφορετικά θά ἐπίστευαν ὅτι, ὅταν οἱ εἰδικοί ἰατροί ἀδυνατοῦν νά θεραπεύσουν, τότε ἐπεμβαίνει ὁ κατ᾽ ἐξοχήν εἰδικός θεραπευτής ψυχῶν καί σωμάτων, ὁ Πλάστης καί Δημιουργός. Καί μαζί μέ τούς ἀνύπαρκτους καί κατ᾽ ὄνομα μόνο ποιμένες θά ἄφηναν τούς πιστούς νά κατακλύσουν τούς ναούς καί νά παρακαλέσουν μέ ἀνοικτά καί ἀκάλυπτα πρόσωπα τούς Ἁγίους νά ἐξαφανίσουν τόν Κορωνοϊό, πού σπέρνει τόν τρόμο καί τήν ἀπειλή τοῦ θανάτου. Ἄν ἡ αἱμορροούσα, μόνο πού ἄγγιξε τό ἔνδυμα τοῦ Χριστοῦ, θεραπεύθηκε, τώρα πού μέ τήν Θεία Εὐχαριστία παίρνουμε μέσα μας τόν ἴδιο τόν Χριστό φοβόμαστε μήπως ἀρρωστήσουμε; Καί ὅπως ὅλος ὁ λαός κατά τήν ἐπί γῆς παρουσία τοῦ Χριστοῦ προσπαθοῦσε νά τόν ἀγγίξει,  νά τόν πιάσει, «ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐτοῦ», διότι ἐπήγαζε ἀπό αὐτόν ἰαματική δύναμη πού ἐθεράπευε ὅλους, «ὅτι δύναμις παρ᾽ αὐτοῦ ἐξήρχετο καί ἰᾶτο πάντας», ἔτσι καί τώρα ἀπό τίς εἰκόνες, ἀπό τά λείψανα καί ὅλα τά ἱερά καί τά θεῖα ἐξέρχεται ἰαματική καί θεραπευτική δύναμη.

Γέμισε ὁ κόσμος ἀπό τά θαύματα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, τοῦ ἁγίου τοῦ 20οῦ αἰῶνος, τόν ὁποῖο γιορτάσαμε αὐτές τίς ἡμέρες. Καί ὅπως ὁ ὑμνογράφος τοῦ Ἁγίου Δημητρίου λέγει γιά τόν ναό τοῦ Ἁγίου στήν Θεσσαλονίκη, ἔτσι καί ὁ νέος ὑμνογράφος, ὅσιος γέροντας Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, στό Δοξαστικό τῶν Ἀποστίχων τοῦ Ἑσπερινοῦ, γράφει γιά τόν Ἅγιο Νεκτάριο: «Ἔχει δέ καί ἡ νῆσος Αἰγίνης, τά χαριτόβρυτά σου λείψανα, πλοῦτον θεόσδοτον, καί ἰατρεῖον ἄμισθον παντοίων ἀρρωστημάτων καί πάσης θλίψεως· ἐν αὐτοῖς γάρ προστρέχοντες πανταχόθεν οἱ πάσχοντες, τάς ἰάσεις κομίζονται…». Ὅσοι ἀκολουθοῦμε τό Εὐαγγέλιο καί τούς Ἁγίους δέν τρομοκρατούμαστε ἀπό τούς ἰούς καί τίς ἀσθένειες, διότι πιστεύουμε στόν παντοδύναμο Θεό, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου. Οὔτε φοβόμαστε τόν θάνατο, ἀλλά προετοιμαζόμαστε, ὥστε ὅταν ἔλθει, νά ἀποτελέσει, ὅπως λέγει ἡ εὐχή τῆς γονυκλισίας τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς, μετάστασή μας, μετακόμισή μας, ἀπό τά κοσμικά καί γήϊνα στά ὑπερκόσμια καί ὑπερουράνια, «ἀπό τῶν λυπηροτέρων ἐπί τά χρηστότερα καί θυμηδέστερα, καί ἀνάπαυσις καί χαρά»[11]. Τά ὅρια τῆς ζωῆς μας τά ὁρίζει ὁ Θεός καί ὄχι ὁ Κορωνοϊός.

---

[1]. Λουκᾶ 8, 41-56.

[2]. Ἑβρ. 13, 8.

[3]. Λουκᾶ 8, 43-44.

[4]. Αὐτόθι 5, 12-15.

[5]. Αὐτόθι 6, 17-19. 

[6]. Αὐτόθι 7, 18-22. 

[7]. Αὐτόθι 7, 16-17. 

[8]. Μάρκ. 2, 10-12.

[9]. Πρωτοπρεσβύτερος Θεοδωρος Ζησης, «Ἡ Λῆμνος σώθηκε ἀπό λοιμική νόσο μέ προσευχές τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ», Θεοδρομία 22 (2020) 154-161, καί στό Διαδίκτυο. Ἐπίσης Του αυτου, «Ὁ Ἅγιος Δημήτριος σώζει τήν Θεσσαλονίκη ἀπό λοίμωξη χειρότερη τοῦ Κορωνοϊοῦ», στό Διαδίκτυο καί σέ ἑπόμενο τεῦχος τῆς Θεοδρομίας.

[10]. Ἱστοσελίδα «Σάλπισμα Ζωῆς», Κυριακή 25 Ὀκτωβρίου 2020.

[11]. Ἀρχή εὐχῆς: «Ὁ Θεός ὁ μέγας καί αἰώνιος…».

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ π. ΑΘ. ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

 

ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΙΡΑ «ΙΕΡΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ», ΟΜΙΛΙΑ 42 (10, 1-4) 14-2-1988

    (Απόσπασμα της ομιλία στο 30').........Είπε κάποιους μελαγχολικούς λόγους ο Κύριος: «Ἐλεύσονται ἡμέραι ὅτε ἐπιθυμήσετε μίαν τῶν ἡμερῶν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἰδεῖν, καὶ οὐκ ὄψεσθε». (Λουκάς 17,22) Θα έρθουν ημέρες, ποιές είναι αυτές οι μέρες; Ο Κύριος είχε υπόψιν τους τις έσχατες μέρες, όταν θα υπάρχει πολλή θλίψης και θα λέγουν οι πιστοί τότε: «Κύριε δείξε μας ένα σημάδι της παρουσίας σου».

    Αυτή τη στιγμή αν μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε είμαστε μια Πεντηκοστή (εννοεί ο Γέροντας τη σύναξη των πιστών που ακούνε Λόγο Θεού). Όπου είναι οι πιστοί είναι η παρουσία του Αγίου Πνεύματος, ακούγεται ο Λόγος του και προσφέρεται η λατρεία του Θεού. Μπορείτε να συλλάβετε την περίπτωση να είμαστε μονάδες και να μην υπάρχει αυτή η σύναξη, γατί η σύναξη είναι μια φανέρωση της Εκκλησίας. Προσέξατε φανέρωση της Εκκλησίας μέσα στην Ιστορία. Να υπάρχει ένας διωγμός που να μην μπορούμε να συγκεντρωθούμε, να συναχθούμε, να συναντηθούμε. 

    Σας κάνει εντύπωση, γιατί οι πιστοί πήγαιναν κάθε βράδυ στις κατακόμβες, πήγαιναν στα κρησφύγετά τους, μέσα σε τόπους, για να μην τους βρουν οι διώκτες, αλλά οπωσδήποτε κάθε βράδυ να συναντηθούν; Με κίνδυνο της ζωής τους και της περιουσίας τους; Μπορείτε να το συλλάβετε αυτό; Ερωτήσατε γιατί; Δεν θα μπορούσε κανείς να καθίσει στο σπίτι του, να λατρεύει έναν Θεό και να λέει ότι, γιατί να διακινδυνεύσω να πάω σε μια σύναξη; Ερωτήσατε γιατί έκαναν αυτό οι πιστοί; Γιατί με τον τρόπο αυτό φανέρωναν την Εκκλησία μέσα στην Ιστορία, και στα ίδια τους τα μάτια. Όχι μόνο στους άπιστους που για μια στιγμή τώρα τους κυνηγούν, αλλά και στα ίδια τους τα μάτια οι πιστοί έχουν την παρουσία της Εκκλησίας και συνεπώς το σώμα του Χριστού. Έχουν ένα δείγμα της Πεντηκοστής. Ο Χριστός είπε τους μαθητές, δεν θα χωριστείτε δέκα μέρες, θα είστε μαζί. Για να φανερωθεί η Πεντηκοστή στα Ιεροσόλυμα. 

    Συλλάβετε τώρα την εικόνα να μην γίνεται αυτή η συγκέντρωση, δεν ξέρω τί μπορεί να γίνει αγαπητοί μου, και να μην συγκεντρωνόμαστε, όχι μόνο εδώ, αλλά σε κάθε ναό. Και όχι μόνο για το κήρυγμα, αλλά και για την λατρεία. Όλα είναι δυνατά. Αύριο όλα έρχονται. Και θα έρθουν. Με τα δεδομένα των προφητειών θα έρθουν. Τότε ο καθένας αν κάθετε στο σπίτι του θα λέει: «άλλος πιστός υπάρχει»; Όπως ο προφήτης Ηλίας που του απεκρύβει ότι υπάρχουν και άλλοι πιστοί. Νόμιζε ότι είναι μόνος. Τότε; Τότε ο κάθε πιστός θα ζητά ένα δείγμα αυτής της θείας παρουσίας και δεν θα το έχει........

Γέροντας Αθανάσιος Μυτιληναίος

 ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΗ ΟΜΙΛΙΑ :  ΕΔΩ