ΜΕΡΟΣ Β
ΠΡΟΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Σοβαραὶ ὑπόνοιαι περὶ συντόµου
ἐλεύσεως τοῦ Κυρίου
«Περι δὲ τῆς ημέρας ἐκείνης καὶ ὥρας οὐδεὶς οἶδεν» (Ματθ. κδ΄ 36). Επειδή, ὡς εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ παρόντος ἐγράψαμεν, ζῶμεν εἰς τρομεροὺς ἀποκαλυπτικοὺς καιρούς, καὶ ἀλλεπάλληλα σημεῖα κρούουν τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου δι' ἀφύπνισιν καὶ προετοιµασίαν, σημεῖα τὰ ὁποῖα προεῖπεν ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ὡς προοίµια τῆς Δευτέρας Του Παρουσίας, καὶ τὰ ὁποῖα συνδέονται μὲ τὴν παρανοημένην διδασκαλίαν περὶ βασιλείας ή µεσοβασιλείας τοῦ Κυρίου εἰς την γην, θεωροῦμεν σκόπιµον εἰς τὸ παρὸν νὰ ἐπισημάνωμεν τὰ κυριότερα ἐξ αὐτῶν, πρὸς ἀφύπνισιν τοῦ κόσμου τοῦ µακαρίως κοιμωμένου τόσον εἰς τὴν ἁμαρτίαν, ὅσον καὶ εἰς την ἀδιαφορίαν καὶ τὴν παρανόησιν τῶν πραγμάτων.
Είναι γεγονός, ὅτι ὁ Κύριος θὰ ἐπανέλθη κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς. Τοῦτο εἶναι δόγµα καὶ διδασκαλία τῆς Εκκλησίας µας. ᾿Αλλὰ πότε θὰ ἐπανέλθῃ καὶ ποῖα τὰ σημεῖα τῆς Παρουσίας Του; Παρακολουθοῦμεν καὶ παρατηροῦμεν αὑτᾶ;
Καίτοι εἰς τὸ σημεῖον αὐτὸ περὶ τῆς ἐλεύσεώς Του ὁ Κύριος µέσα εἰς τὸ Εὐαγγέλιον διέθεσεν ὁλόκληρον κεφάλαιον και μᾶς καλεῖ τόσον νὰ παρακολουθῶμεν τὰ σημεῖα, ὅσον καὶ νὰ ἀγρυπνῶμεν, ἐν τούτοις πολλοὶ πιστοὶ εἶναι ἐπιφυλακτικοί. Καὶ τοῦτο, διότι φοβοῦνται μὴ πέσουν ἔξω εἰς τοὺς ὑπολογισμούς. Καὶ δὲν ἔχουν πολὺ ἄδικον, ἐπειδὴ εἰς τὸ παρελθὸν ἔπεσαν ἔξω οὐκ ὀλίγοι, ἀκόμη καὶ Άγιοι, ως προηγουμένως ἀναφέραμεν. Αλλ' ὁ Κύριος καὶ οἱ Προφήται εἴπον πολλά, ἀκριβῶς διὰ νὰ τὰ προσέχωμεν καὶ ἑτοιμαζώµεθα τόσον διὰ τὸν θάνατὀν µας, ὅσον καὶ διὰ τὴν Παρουσίαν τοῦ Κυρίου. Είναι δὲ γεγονὸς ἀναντίρρηπον, ὅτι, ὅταν ἐκπληρώνωνται αἱ προφητεῖαι, τότε καὶ ἑρμηνεύονται πλήρως. Ἐπίσης, ἐπειδὴ ἀπὸ ὅλας τὰς ἐποχὰς η σημερινὴ πολυτάραχος καὶ μεταβατικὴ ἐποχή παρουσιάζει πολλα ἂνησυχητικὰ σημεῖα, διὰ τὰ ὁποῖα ὁμιλεῖ ὁ Κύριος καὶ η Ἁγία Γραφή, δυνάµεθα ἀκινδύνως νὰ παρακολουθῶμεν καὶ µελετῶμεν αὐτά, µῆπως ὅλα αὐτὰ φανερώνουν, ὅτι πλησιάζει νὰ ἔλθη ὁ Κύριος.
Είναι ἀληθές, ὅτι ἡ ἀνθρωπότης διέρχεται μίαν κοσµοϊστορικὴν ἀποκαλυπτικὴν περίοδον. Ὑπάρχει φόβος νὰ ἐπακολουθήσουν φοβερὰ καὶ ἐξαίσια γεγονότα, διὰ τῶν ὁποίων θά καλῆται συντόμως η ἀμετανόητος ἀνθρωπότης, ὄχι πλέον νά µετανοήσῃ ή νὰ μετάσχῃ μετὰ τὰ φοβερὰ αὑτὰ γεγονότα εἰς πανευτυχεῖς ημέρας ἁγιοποιῆσεως, ἀλλὰ θά καλήται νὰ παραστῇ ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ Κριτοῦ διὰ νὰ λογοδοτήσῃ. Καὶ ἐδῶ θα εἶναι τὸ τροµερόν. Ἡ Εκκλησία μὲ τοὺς πιστοὺς περιμένει τὸν Χριστὸν ὡς Κριτήν, εἰς τὴν Δευτέραν Αὐτοῦ Παρουσίαν, ἐνῷ οἱ ἀντίχριστοι Χιλιασταὶ ή Μάρτυρες τοῦ Ιεχωβᾶ ὡς παντοτεινὸν ἐπίγειον Βασιλέα, οἱ δὲ ὁρθόδοξοι ονειροπόλοι ὡς προσωρινὸν ἐπίγειον Βασιλέα.
Ποἵος θὰ πέσῃ ἔξω, εἰς ποίους θὰ γίνῃ τό, «ἀλλοῦ τὸ ὄνειρον καὶ
ἀλλοῦ τὸ θαῦμα»; Ἡμεῖς πιστεύομεν καὶ ἀναμένομεν, ὅτι ἐξάπαντος θα ἔλθῃ ὁ
Κύριος ὡς Κριτῆς διὰ νὰ δώσῃ τέρμα διαπαντός εἰς τὸ κακὸν καὶ τὸν Σατανᾶν, ὅσα
δὲ κακὰ µεσολαβήσουν, δὲν θὰ εἶναι διὰ τὴν µετάνοιαν τοῦ κόσμου, ἀλλὰ σημεῖα
τοῦ μεγάλου γεγονότος τῖς Παρουσίας τοῦ Κυρίου, εἰς την ὁποίαν θὰ ἀκολουθήσῃ η
παῦσις τοῦ κακοῦ καὶ παντοτεινή τιμωρία τοῦ Διαβόλου καὶ τῶν οὐδέποτε
µετανοησάντων ἁμαρτωλῶν. Αλλωστε ἡ ἱστορία δεικνύει, ὅτι μετὰ ἀπὸ κάποιαν
τρομακτικὴν τιµωρίαν οἱ ἄνθρωποι δεν μετανοοῦν, ἀλλα μᾶλλον ἐξαχρειώνονται καὶ
γίνονται χειρότεροι. «Οὐ μετενόησαν», λέγει ἡ ᾽Αποκάλύψις.
Πόσοι μετενόησαν από τοπικὰς ή γενικὰς καταστροφάς; Πόσοι μετενόησαν ή ἀναγεννήθησαν ἐν Χριστῷ ἀπὸ τον πρῶτον Παγκόσµιον Πόλεμον; Πόσοι ἀπὸ τὸν φοβερώτερον δεύτερον τοιοῦτον μὲ τὰ πάµπολλα ἑκατομμύρια νεκρούς; ᾿Έχομεν παραδείγματα, ὅτι ἀπὸ τιμωρίας ἀνεγεννήθη, ποτὲ γενικώς η ἀνθρωπότης; Το Άγιον Πνεῦμα ἀποκαλύπτει εἰς την ᾽Αποκάλυψιν τὸ μέλλον τοῦ κόσμου, τὰς τιμωρίας τοῦ Κυρίου καὶ τὰ ἀποτελέσματα τῶν τιμωρῶν ἀπὸ τᾶς ἑπτὰ πληγὰς τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἐξέχεαν οἱ ἄγγελοι µίαν κατόπιν τῆς ἄλλης καὶ μὲ τὴν τελευταίαν κατεστράφη ὁ πλανήτης τελείως. Τονίζει δὲ κατ ἐπανάληψιν τὸ Πνεῦμα τὸ "Άγιον, ὅτι, παρὰ τὰς πληγάς, οἱ ἄνθρωποι «οὐ µετενόησαν», ἀλλὰ καὶ «ἐβλασφῆμησαν τὸν Θεὀν» (Αποκαλ. ιστ΄ 9, 11, 21). Άλλα καὶ ὅταν οἱ ἄγγελοι ἐσάλπισαν καὶ ἐγένοντο μεγάλαι καταστροφαί, ὥστε τὸ τρίτον καὶ τέταρτον τοῦ κόσμου ὁλοσχερῶς κατεστράφη, «οἱ λοιποί τῶν ἀνθρώπων, οἱ οὐκ ἀπεκτάνθησαν, οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν ἔργων τῶν χειρῶν αὐτῶν» (Αποκαλ. θ΄ 20). Καὶ ἐν συνεχεία λέγει: «Καἱ οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν φόνων αὐτῶν, οὔτε ἐκ τῶν φαρμακειῶν αὐτῶν, οὔτε ἐκ τῶν πορνειῶν αὐτῶν, οὔτε ἐκ τῶν κλεμμάτων αὐτῶν» (Αποκαλ. θ΄ 21).
Ποῖα λοιπὸν τὰ σημεῖα, ποὺ συμβαίνουν, ἰδίως σήμερον, ή φαίνονται
ἐπικείμενα, καὶ ἀναφέρονται εἰς την Γραφῆν καὶ παρέρχονται τελείως ἁπαρατήρητα;
Ταῦτα εἶναι τὰ ἕξής: Πρῶτον, η ἵδρυσις τοῦ Εβραϊκοῦ Κράτους καὶ η κατάληψις ὑπὸ
τῶν Ἕβραίων τῆς Ἱερουσαλημ. Δεύτερον, η γενικὴ ἀποστασία. Τρίτον, ἡ
καταπληκτικη πλήθυνσις τῆς γνώσεως μὲ τᾶς τρομακτικὰς ἐπιστημονικὰς ἐφευρέσεις
καὶ κατακτήσεις. Τέταρτον, σημεῖα ἐν οὐρανῷ καὶ ἄστροις. Πἐμπτον, ἣ ἐπικείμενη
ἀνοικοδόμησις τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος. Ἔκτον, η ἐπικειμένη ἐμφάνισις τοῦ
᾿Αντιχρίστου καὶ ψευδομεσσίου τῶν Εβραίων, ποὺ περιμένουν ἐναγωνίως. Καὶ
ἔβδομον, η ἄγνοια, ἥ ἀδιαφορία καὶ ὁ ὕπνος τῆς ραθυµίας, ποὺ ἔχει σήμερον καὶ
θὰ ἔχη περισσότερον αὔριον ὁ κόσμος. Ἔκ τῆς σημερινῆς καταστάσεως συμπεραίνομεν
πῶς θα εἶναι αὖριον ὁ κόσµος (Ματθ. κδ΄ 38-39).
