Ζωντανή μετάδοση από την Πνευματική μας Εστία. Οι ομιλίες αναρτώνται στο https://www.ypakoh.gr (Κυριακή 24/1/2021, 12:30) Επιπλέον υλικό από το κανάλι @Εκδόσεις Υπακοή
Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2021
Πανδημία: Covid 19 και Εμβόλια-3η Διαδικτυακή Ιερατική Σύναξη της Ι.Μ. Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως
Η Ιερά Μητρόπολις Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως διοργανώνει την 3η Διαδικτυακή Ιερατική της Σύναξη την Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2021 και ώρα 18:00 σύμφωνα με το ακόλουθο πρόγραμμα.
ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΙ ΕΙΣΗΓΗΤΕΣ:
Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης
Ομ. Καθηγητής Γενετικής και Γενετικής του Ανθρώπου, Τμήμα Βιολογίας Α.Π.Θ. Ανάπτυξη και Αξιολόγηση Εμβολίων εναντίων της νόσου COVID-19
Συμεών Μεταλλίδης
Αναπληρωτής Καθηγητής Παθολογίας-Λοιμωξιολογίας, Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ. Ενδείξεις και ανεπιθύμητες ενέργειες των εμβολίων
Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος Πρόεδρος Επιτροπής Βιοηθικής της Εκκλησίας της Ελλάδος Προτάσεις της Επιτροπής Βιοηθικής της Εκκλησίας της Ελλάδος
Σωτήριος Τσιόδρας
Καθηγητής Παθολογίας-Λοιμωξιολογίας, Τμήμα Ιατρικής Ε.Κ.Π.Α. Επικεφαλής της ομάδας για την αντιμετώπιση της πανδημίας νέου κορωνοϊού
Συντονιστής: Βασίλειος Κατσαρές, Δρ. Βιολογίας
Σημείωση: Στο διαδικτυακό κανάλι της Μητρόπολης στο Youtube: https://www.y.com/channel/UC-vkNvgIcGd09H3BrGgXTug, μπορείτε να παρακολουθήσετε, τη Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2021 σε μαγνητοσκόπηση την 3η Διαδικτυακή Ιερατική Σύναξη της Ι.Μ. Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως. Πανδημία: Covid 19 και Εμβόλια.
Στον κόσμο ή στο μοναστήρι; Από την κληρονομιά των Γερόντων τής Όπτινα Όλγα Ροζνιόβα
Στον κόσμο ή στο μοναστήρι;
Από την κληρονομιά των Γερόντων τής Όπτινα
Όλγα Ροζνιόβα
Ο μοναχός Αντώνιος τής Όπτινα, ερωτηθείς περί τής επιλογής τής μοναστικής οδού, απάντησε ότι μπορεί κανείς να σωθεί τόσο στο μοναστήρι όσο και στον κόσμο. Και μάς υπενθύμισε ότι ο εχθρός μπορεί να επιδείξει ζήλο στο να σε σπρώξει όταν πρόκειται να αποχτήσεις αρετές που είναι υπεράνω των δυνάμεών σου (ΣτΜ: π.χ., σε «ψήνει» αυτός ο εχθρός να προσεύχεσαι μέρα και νύχτα κι εσύ σε κάποια στιγμή μπουχτίζεις κι εγκαταλείπεις), και από την άλλη μεριά σε αποθαρρύνει να κάνεις απλά πράματα «πουλώντας» τα για «υπερβολικά απλά κι ως εκ τούτου ανάξια τής προσοχής σου» (ΣτΜ: π.χ. «5 λεπτά προσευχή την ημέρα, τι να σού κάνουν τώρα .. Άντε, μην τα κάνεις ούτε αυτά»): «Αναφέρατε την περίπτωση μιας γυναίκας που την «περιτριγυρίζει» μια ευχάριστη ιδέα - να αφήσει τα πάντα (ΣτΜ: και να μπεί στο μοναστήρι)- αλλά δεν καταλαβαίνει εάν αυτή η ιδέα προέρχεται από τον Θεό ή από τον εχθρό. Εάν άνοιγε την καρδιά της στον πιο έμπειρο Γέροντα, τότε αυτός δεν θα το ενέκρινε, με το σκεπτικό ότι η δράση τού εχθρού είναι τέτοια που στις εφικτές αρετές, μάς σπρώχνει στην παραμέληση, και στις αρετές που υπερβαίνουν τις δυνάμεις μας, σε αυτές μάς σπρώχνει να επιδείξουμε υπερβολικό ζήλο, και στόχος του είναι να πιάσει στα δίχτυα του την όποια φτωχή ψυχή».
Ο Γέροντας έλεγε ότι ο Κύριος προσφέρει άφθονα μέσα σωτηρίας τόσο σε αυτούς που ζουν σε μοναστικό όσο και σε αυτούς που ζουν σε κοσμικό περιβάλλον: «... δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος, όποια ζωή και να ζει, που να στερηθεί τα μέσα για να αποκτήσει τις αιώνιες ευλογίες, γιατί ο Κύριος θέλει να σωθούν όλοι, τόσο οι άγαμοι όσο και οι παντρεμένοι, τόσο όσοι έχουν μπει σε μοναστήρια, όσο και όσοι ζουν σε κοσμικό περιβάλλον. Και στους μεν και στους δε, δόθηκε πληθώρα τρόπων να σωθούν!».
Ο μοναχός Μακάριος μιλούσε περί μοναστηριών με τα ακόλουθα λόγια: "Αυτές οι κατοικίες - μοναστήρια - δεν είναι εφεύρεση τού ανθρώπινου νου, αλλά δημιουργήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα, μέσω των θεόπνευστων Πατέρων, για εκείνους που θα κληθούν από τον Θεό είτε από αγάπη προς Αυτόν, είτε λόγω τού πλήθους των αμαρτιών τους".
Ο όσιος Βαρσονόφιος χαρακτήριζε την μοναστική οδό ως βασιλική οδό: "Και βέβαια, η μοναστική οδός είναι μια βασιλική οδός, και όποιος, αφού μπει στο μοναστήρι, γίνει αληθινός μοναχός, αυτός και αξίζει μεγάλη ανταμοιβή".
Σε όσους μπορούσαν να νιώσουν το μήνυμα των Γραφών, ο Γέροντας θα μιλούσε με αμεσότητα για το γεγονός ότι η ύψιστη τελειότητα επιτυγχάνεται στο μοναστήρι: «Μπορείτε να σωθείτε στον κόσμο, αλλά η υψηλότερη τελειότητα επιτυγχάνεται στα μοναστήρια. Και η Γραφή λέει: "Θέλω δε να είσθε αμέριμνοι. Ο άγαμος να μεριμνά τα περί τού Κυρίου και για ό,τι αρέσει στον Κύριο. Ο δε έγγαμος να μεριμνά γιά τα εγκόσμια κι γι΄αυτά που αρέσουν στην σύζυγο" (προς Κορινθίους Α΄, Κεφ. 7 εδ. 32-33). Να ποια είναι διαφορά μεταξύ μοναστηριακής και εγκόσμιας ζωής».
Ο Γέροντας χαίρονταν ειλικρινά όταν κοσμικοί άνθρωποι άφηναν πίσω τους τις κοσμικές απολαύσεις και έρχονταν στο μοναστήρι στις ιερές εορτές, για να περάσουν αυτές τις μέρες μακριά από τη φασαρία τού κόσμου, με προσευχή. «Ως ποιμένας, μπορώ να σάς διαβεβαιώσω ότι, έχοντας έρθει εδώ από διαφορετικά μέρη για τις μεγάλες διακοπές των Χριστουγέννων, έχετε καταφέρει ένα κατόρθωμα. Πιστεύω ακράδαντα ότι ο ελεήμων Κύριος θα σας ανταμείψει, πώς ακριβώς δεν το ξέρω, αλλά δεν θα σας αφήσει μόνους σας, μήτε στην παρούσα ζωή μήτε στην μέλλουσα ζωή. Πριν σαράντα-πενήντα χρόνια, την χρονική περίοδο από τα Χριστούγεννα ως τα Θεοφάνια την καλούσαν "άγιες μέρες", αλλά με το πέρασμα τού χρόνου ο κόσμος ξέχασε την σημασία αυτού που τότε καλούσαμε "άγιες μέρες"... Τι εννοούμε σήμερα με αυτό; Συνήθως την περίοδο από τα Χριστούγεννα έως τα Θεοφάνια, αλλά συχνά με αυτήν την έννοια συνδέεται η ιδέα των αμαρτωλών απολαύσεων (ΣτΜ: δραστηριότητες όπου κάποιος ξεχνά τον Χριστό), οι οποίες είναι και τόσο πολυάριθμες την συγκεκριμένη εποχή. Ο εχθρός χλευάζει τους Χριστιανούς, και ο χρόνος στον οποίο επιτεύχθηκε το μυστήριο τής σωτηρίας μας έχει μετατραπεί σε χρόνο διάπραξης κάθε είδους κακών πράξεων. Γι'αυτό είναι κατόρθωμα, το ότι δηλαδή εγκαταλείψατε όλες τις κοσμικές απολαύσεις - θέατρα, χορούς... και ήρθατε στην ήσυχη κατοικία μας για να περάσετε αυτές τις μέρες σε προσευχή, με πνευματική συζήτηση και κρατώντας απόσταση από την κοσμική ματαιοδοξία. Εδώ κάνετε νηστεία και λαμβάνετε τα Τίμια Δώρα».
Ταυτόχρονα, ο μοναχός Βαρσανόφιος τόνιζε ότι η μοναστική οδός δεν είναι για όλους. Κάποιος ακούει το κάλεσμα τού Θεού - ο ίδιος ο Κύριος τον καλεί στην διακονία: «Αυτούς που επιζητούν την σωτηρία στα μοναστήρια, τούς κατηγορούν συχνά για εγωισμό: "σκεφτείτε", - λένε – "κάποιος σαν κι αυτόν και κατέληξε σε μοναστήρι! Έκανε τόσα πολλά στον κόσμο, προσέφερε τόσα πολλά και ξαφνικά (ΣτΜ: από εγωισμό) παράτησε τα πάντα. Αυτό κι αν είναι αμαρτία!". Μην σάς ενοχλούν τέτοια λόγια. Εάν ο Κύριος καλεί κάποιον για να Τον υπηρετήσει μέσω τής μοναστικής άσκησης, αυτός, τότε, πρέπει να εγκαταλείψει τα πάντα και να ακολουθήσει το κάλεσμα του Θεού".
Ο μοναχός επεσήμανε ότι μερικές φορές υπάρχουν άμεσες υποδείξεις για το πώς να σωθεί κάποιος που ζει μια κοσμική ζωή: «Υπάρχουν διάφοροι τρόποι σωτηρίας. Ο Άγιος Νικόλαος πήγε στην έρημο για να ασκηθεί εκεί στη νηστεία και προσευχή, αλλά ο Κύριος δεν τον ευλόγησε να μείνει εκεί. Εμφανιζόμενος στον άγιο, ο Κύριος τού είπε να γυρίσει στον κόσμο: "Αυτός δεν είναι ο αγρός στον οποίο θα μού φέρεις καρπούς", τού είπε ο Κύριος. Η μοναχή Ταϊσία (ΣτΜ: μαθήτρια τού Αγίου Ιωάννου τής Κρονστάνδης), η Μαρία τής Αιγύπτου, η Ευδοκία επίσης δεν ζούσαν σε μοναστήρια. Μπορείς να σωθείς παντού, απλά μην απομακρύνεσαι από τον Σωτήρα. Πιαστείτε από το ένδυμα τού Χριστού και Αυτός δεν θα σάς αφήσει».
Ο Γέροντας δίδασκε να μην φιλοσοφεί κανείς στο θέμα τής σωτηρίας ούτε και να επινοεί ιδιαίτερα κατορθώματα για τον εαυτό του, τονίζοντας ότι δεν είναι όλοι ικανοί για μοναστική ζωή, και για αυτόν για τον οποίο αυτή η οδός είναι αδύνατη, δεν χρειάζεται να αναγκάσει τον εαυτό του: «Και το επαναλαμβάνω ξανά: δεν καλώ κανέναν στο μοναστήρι. Υπάρχουν πολλά μονοπάτια στον κόσμο που οδηγούν στον Θεό και στους συνανθρώπους μας: ένα αναμφίβολα ιερό έργο, να σώσεις τούς άλλους και να σωθείς ο ίδιος».
«Μπροστά σας έχετε διάφορα μονοπάτια, μερικά είναι μοναστικά, αλλά δεν είναι όλοι ικανοί να μπούνε σε ένα μοναστήρι. Σε όποιον δεν υπάρχει αυτή η επιθυμία, δεν χρειάζεται να εξαναγκάσει τον εαυτό του. Υπάρχει μια έκφραση: "Και τα λευκά ρούχα δεν σε σώζουν, αλλά ούτε και τα μαύρα ρούχα σε σώζουν" (ΣτΜ: εδώ, τα "λευκά ρούχα" είναι τα "κοσμικά ρούχα" και "μαύρα ρούχα" είναι τα "μοναστικά ρούχα"). Είναι δυνατόν να σωθεί κανείς και μέσα στον κόσμο, μην ξεχνάτε, μόνο, τον Κύριο και να τηρείτε τις εντολές Του όσο οι δυνάμεις σας το επιτρέπουν. Το κυριότερο είναι να έχουμε την απαραίτητη εκτίμηση για την Ορθόδοξη πίστη και να μην την ανταλλάσσετε ακόμη κι όλους τούς θησαυρούς αυτού τού κόσμου αν σάς δίνανε».
Όλγα Ροζνιόβα
Μετάφραση για το gr.pravoslavie.ru: Γρηγόριος Μάμαλης
Pravoslavie.ru
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ: «Ἰωάννης παρεδόθη…»(Ματθ. 4, 12)
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ
Ματθ. 4, 12-17
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π.
Αυγουστίνου Καντιώτου
ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ
«Ἰωάννης παρεδόθη…»(Ματθ. 4, 12)
ΥΠΑΡΧΕΙ, ἀγαπητοί μου, ὑπάρχει ἕνα ἄστρο, ποὺ
ὀνομάζεται αὐγερινός. Φαίνεται τὸ πρωὶ πρὶν ἀνατείλη ὁ ἥλιος. Ἀναγγέλλει τὴν
ἀνατολὴ τοῦ ἡλίου. Εἶνε ἀπʼ τὰ ὡραιότερα ἄστρα. Εἶνε ἄστρο, ποὺ μὲ χαρὰ τὸ
βλέπει ὁ κόσμος περιμένοντας τὸν ἥλιο.
Μὲ τὸ ἄστρο αὐτὸ
παρομοιάζεται ὁ τελευταῖος προφήτης τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος.
Ὁ Ἰωάννης ὑπῆρξε ὁ αὐγερινός, ὁ προάγγελος δηλαδὴ τῆς ἀφίξεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν
Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ ἥλιος. Ὕστερα ἀπʼ τὴ βάπτισι τοὺ Χριστοῦ ὁ
Ἰωάννης ἄρχισε νὰ γέρνη πρὸς τὴ δύσι του, ἐνῶ ὁ Χριστὸς βγαίνει ἀπʼ τὴν ἀφάνεια
καὶ ἐμφανίζεται στὸν κόσμο σὰν μιὰ λαμπρὴ ἀνατολὴ τοῦ ἥλιου. Ὁ Ἰωάννης, ὁ
αὐγερινός, ὑποχωρεῖ μπροστὰ στὸ Χριστό, στὸν Ἥλιο.
* * *
Τὸ τέλος τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ
περιγράφει τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο. Τὸ περιγράφει μὲ δύο μόνο λέξεις˙ «Ἰωάννης
παρεδόθη».
Τί θὰ πῆ «παρεδόθη»; Σημαίνει ὅτι ὁ Ἰωάννης
πιάστηκε καὶ ρίχτηκε στὴ φυλακή. Στὴ φυλακὴ ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος! Τί κακὸ
ἔκανε; Ὁ Ἰωάννης δὲν διέπραξε κανένα ἔγκλημα, γιὰ νὰ ριχτῆ στὴ φυλακή. Ἦταν μιὰ
ὕπαρξι τόσο ἁγία, πού, ὅπως εἶπε ὁ Χριστός, ἄλλος σὰν τὸν Ἰωάννη δὲν
παρουσιάστηκε στὸν ἀρχαῖο κόσμο. Ἅγιος ὁ Ἰωάννης ἀπʼ τὴν κοιλιὰ τῆς μάνας του.
Γεννήθηκε μὲ θαῦμα. Ἀπὸ μικρὸς ἀφιερώθηκε στὸ Θεό. Νέος ἔφυγε μακριὰ ἀπʼ τὸν
κόσμο, πέρασε τὸν Ἰορδάνη καὶ πῆγε στὴν ἔρημο, κʼ ἐκεῖ ἔζησε χρόνια πολλά. Ἔζησε
μὲ νηστεία, μὲ προσευχὴ καὶ μὲ μελέτη τῶν ἔργων τοῦ Θεοῦ. Ἐνδυμασία του χειμῶνα
– καλοκαίρι ἦταν μιὰ κάππα φτειαγμένη ἀπὸ τρίχες καμήλας. Τροφή του ἀκρίδες καὶ
μέλι ἄγριο. Ποτό του τὸ νερὸ τοῦ Ἰορδάνη. Στρῶμα του ἡ ἀμμουδιά. Σπίτι του οἱ
σπηλιὲς τῶν βράχων. Συντροφιά του τὰ ἄγρια θηρία. Ὕστερα ἀπὸ τέτοια ἄσκησι, ποὺ
ἔκανε ὁ Ἰωάννης, ξεπέρασε τὰ ἀνθρώπινα μέτρα καὶ φαινόταν σὰν ἕνας ἐπίγειος
ἄγγελος.
Καὶ ὅμως ὁ ἐπίγειος αὐτὸς ἄγγελος πιάστηκε καὶ
ρίχτηκε στὶς φυλακές. Ρωτᾶμε καὶ πάλι˙ τί κακὸ ἔκανε ὁ Ἰωάννης ὁ
Πρόδρομος;
Κήρυττε μὲ θάρρος τὴν ἀλήθεια. Ἔκανε ἔλεγχο. Μὰ ἡ
άλήθεια εἶνε κακό; Ἡ ἀλήθεια εἶνε ἀρετή, εἶνε τὸ πιό ἀναγκαῖο πρᾶγμα ποὺ ὑπάρχει
στὸν κόσμο. Ἡ ἀλήθεια εἶνε ὁ Θεός. Τὸ ψέμα εἶνε ὁ
διάβολος.
Ἀλλʼ ἐνῶ ἡ ἀλήθεια εἶνε πρᾶγμα οὐράνιο καὶ θά
ʼπρεπε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ τὴν ἀγαποῦν, ὅμως σὲ μιὰ ἐποχὴ ἄπιστη καὶ
διεφθαρμένη, ἐὰν ὑπάρχη κάτι ποὺ οἱ ἄνθρωποι τὸ μισοῦν, τὸ ἀποστρέφονται καὶ τὸ
καταδιώκουν, αὐτὸ εἶνε ἡ ἀλήθεια. Ὅπως σʼ ἕναν ποὺ ἔχει βλαμμένα τὰ μάτια του τὸ
φῶς τοῦ ἥλιου, ποὺ εἶνε τόσο ποθητὸ καὶ εὐχάριστο, εἶνε ἐνοχλητικὸ καὶ θέλει νὰ
ζῆ σὲ σκοτεινὰ μέρη, κάτι ποὺ συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς ἀνθρώπους τοὺς κακοὺς καὶ
διεφθαρμένους. Θέλουν νὰ ζοῦν στὴν ἁμαρτία καὶ στὴν πλάνη, ποὺ εἶνε τὸ φοβερὸ
σκοτάδι τῆς ψυχῆς. Καὶ γιʼ αὐτό, ὅταν δοῦν κάποιο φῶς τῆς ἀληθείας, τρέμουν
μήπως γίνουν φανερὰ τὰ ἁμαρτωλά τους ἔργα. Καὶ ὅπως οἱ νυχτερίδες καὶ οἱ
κουκουβάγιες δὲν ἀγαποῦν τὸ φῶς τῆς ἡμέρας ἀλλὰ κρύβονται καὶ μόνο τὴ νύχτα
πετοῦν, ἔτσι καὶ οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν διαπράξει διάφορα ἐγκλήματα˙ θέλουν νὰ
ζοῦν μέσʼ στὸ σκοτάδι καὶ κανένας νὰ μὴν τοὺς παρατηρῆ καὶ νὰ μὴν τοὺς
ἐλέγχη.
Λέει κάποιος τὴν ἀλήθεια; Ἐλέγχει καὶ καυτηριάζει τὸ
κακό; Οἱ ἄνθρωποι τοῦ σκότους, ὅπως λένε καὶ οἱ Παροιμίες τοῦ Σολομῶντος, θὰ
μισήσουν τὸν ἄνθρωπο αὐτόν. Ναί. Τίποτε ἄλλο δὲν μισεῖται στὸν ἁμαρτωλὸ κόσμο,
ὅσο μισεῖται ἡ άλήθεια, ὁ δημόσιος ἔλεγχος. Ἕναν ἀρχαῖο πρόγονό μας, τὸν
φιλόσοφο Σωκράτη, ἐπειδὴ ἔλεγε τὴν ἀλήθεια καὶ ἔλεγχε τοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς
του γιὰ ὅ,τι κακὸ κάνανε, οἱ Ἀθηναῖοι τὸν μίσησαν τόσο πολύ, ὥστε τὸν
καταδίκασαν σχὲ θάνατο. Ὁ Σωκράτης ἤπιε τὸ κώνειο.
* * *
Ἄς ἔρθουμε τώρα στὸν Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο. Ἦταν ἄνθρωπος ἀληθινός. Ἔλεγε τὸ φῶς φῶς καὶ τὸ σκοτάδι σκοτάδι. Δὲν κολάκευε κανένα. Κήρυττε τὴν ἀλήθεια πρὸς ὅλους, μικροὺς καὶ μεγάλους. Στὶς μέρες τους ξέσπασε ἕνα μεγάλο σκάνδαλο. Ὁ βασιλιᾶς Ἡρώδης, παιδὶ τοῦ Ἡρώδη ἐκείνου ποὺ ἔσφαξε τὰ νήπια τῆς Βηθλεέμ, εἶχε νόμιμη σύζυγο. Ἀλλὰ χωρὶς αἰτία τὴν ἔδιωξε καὶ πῆρε γιὰ γυναῖκα του ποιά; Τὴ γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ του! Τέσσερα τὰ ἁμαρτήματα. Πρῶτο, ὅτι ἔδιωξε χωρὶς αἰτία τὴ νόμιμη γυναῖκα του. Δεύτερο, ὅτι πῆρε ἄλλη γυναῖκα. Τρίτο, ὅτι πῆρε συγγενῆ του. Καὶ τέταρτο, ὅτι σὰν βασιλιᾶς θὰ ἔπρεπε νὰ δίνη τὸ καλὸ παράδειγμα στὸ λαό. Τὸ ἔβλεπαν πολλοί, ἀλλὰ δὲν διαμαρτύρονταν. Ἕνας μόνο διαμαρτυρύθηκε, ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος. Αὐτὸς τόλμησε κι ἀνέβηκε στὰ ἀνάκτορα κʼ ἔρριξε τὸν κεραυνό˙ «Οὐκ ἔξεστί σοι ἔχει τὴν γυναῖκα τοὺ ἀδελφοῦ σου» (Μάρκ. 6, 18). Ὁ Ἡρώδης, ἀντὶ νὰ μετανοήση καὶ νὰ συναισθανθῆ τὴ μεγάλη του ἁμαρτία, σκληρύνθηκε περισσότερο, ὠργίστηκε ἐναντίον τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καὶ διέταξε νὰ συλληφθῆ καὶ νὰ ριχτῆ στὴ φυλακὴ τῆς Μαχαιροῦντος.
* * *
Ἀγαπητοί μου, απὸ τότε πέρασαν 19 καὶ
πλέον αἰῶνες. Βρισκόμαστε στὸ τέλος τοῦ 20οῦ αἰῶνος. Ζοῦμε σʼ ἐποχή, ποὺ τὰ
ἁμαρτήματα τῆς μοιχείας καὶ τῆς πορνείας ἔχουν πάρει τρομακτικὴ ἐξάπλωσι. Αὐτοὶ
ποὺ ἔδιωξαν τὶς νόμιμες γυναῖκες τους καὶ ζοῦν μὲ παλλακίδες δὲν εἶνε λίγοι.
Εἶνε πολλοί. Εἶνε χιλιάδες. Καὶ μερικοὶ ἀπʼ αὐτοὺς κατέχουν θέσεις κι ἀξιώματα.
Καὶ τώρα τελευταῖα κατώρθωσαν νὰ βγάλουν νόμο, ποὺ νὰ τοὺς ἐπιτρέπη νὰ
στεφανώνωνται μέσα στὶς ἐκκλησίες μὲ τὶς ἀνδροχωρίστρες. Σʼ αὐτὴ τὴν ἐποχὴ τῆς
διαφθορᾶς θὰ ἔπρεπε νὰ ζῆ ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, γιὰ νὰ βροντοφωνήση ὄχι μιὰ
φορά, ὅπως τότε, ἀλλὰ πολλὲς φορὲς τὸ «Οὐκ ἔξεστί
σοι…».
Ἀλλʼ ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος
πρέπει νὰ τὸ ποῦμε ἐμεῖς οἱ ἐπίσκοποι. Νὰ μὴν ἐκδώσουμε διαζύγια καὶ νὰ μὴ
στεφανώσουμε τοὺς μοιχοὺς καὶ τὶς μοιχαλίδες.
Μὲ τὴ βοήθεια
τοῦ Θεοῦ ὡς ἐπίσκοπος δήλωσα, ὅτι δὲν θὰ ὑπογράψω τέτοια διαζύγια. Δὲν εἶμαι
Ἰωάννης Πρόδρομος. Δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ λύσω τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων του. Εἶμαι
ἕνας μικρός, ἀτελὴς καὶ ἁμαρτωλὸς ἐπίσκοπος. Ἀλλά, παρʼ ὅλη τὴ μικρότητα,
ἀτέλεια καὶ ἁμαρτωλότητά μου, θὰ τηρήσω τὸ λόγο μου. Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ
διαζύγιο τοῦ Νόμου 868/1979 δὲν θὰ ὑπογράψω.
Τὸ κράτος
ἀπείλησε τὸν ἐπίσκοπο Φλωρίνης μὲ φυλακή. Στὴ φυλακή, λοιπόν, ἐμεῖς, ποὺ
διαπράξαμε τὸ μεγάλο ἔγκλημα νὰ ἐλέγξουμε τὴν ἀνομία, καὶ ἐλεύθεροι οἱ νεώτεροι
Ἡρῶδες, ποὺ χωρὶς αἰτία χώρισαν τὶς γυναῖκες τους. Χαρὰ μεγάλη θὰ δοκιμάσουμε,
ἄν γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ φυλακισθοῦμε.
Διὰ πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου
Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου εἴθε νὰ ἐλεήση ὁ Θεὸς τὸν κόσμο.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστῖνου Ν. Καντιώτου (Μητροπολίτου πρώην Φλωρίνης) »Σταγόνες ἀπὸ τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν», σελ. 15-20 (ἕκδοσις Γ΄, »Ἀδελφότης ΣΤΑΥΡΟΣ», Ἀθῆναι 1990).