«Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις;»

Ἁγίου Μητροπολίτου Φιλαρέτου τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς (+1985)

 

Ἡ ἁγία Ἐκκλησία μᾶς ὑποδεικνύει ὅτι στὸν Μεγάλο Κανόνα τῆς Μετανοίας, τὸ κεντρικό του σημεῖο εἶναι τὸ Κοντάκιο, τὸ ὁποῖον ἀρχίζει μὲ τοὺς λόγους: «Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις; Τὸ τέλος ἐγγίζει καὶ μέλλεις θορυβεῖσθαι…».

Ποιός λέγει τοῦτο; Ὁ συγγραφέας τοῦ Κανόνος ὁμιλεῖ στὸν ἴδιο του τὸν ἑαυτό. Καὶ αὐτὸς ἦταν ἕνας μεγάλος Ἱεράρχης, ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλυτέρους Ἁγίους τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης, γνωστὸς γιὰ τὴν σοφία του καὶ τὴν εὐλαβῆ ἀσκητική του ζωή. Εἶναι ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἡ Ἐκκλησία καλεῖ «ἐπίγειο ἄγγελο καὶ οὐράνιο ἄνθρωπο». Αὐτὸς εἶναι ποὺ λέγει στὸν ἑαυτό του: «Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις;».

Πράγματι, ἡ ψυχή μας κοιμᾶται… Ἀκόμη καὶ τώρα, στὰ χρόνια μας, εἰδικὰ ὅταν ὁ κόσμος ταρακουνιέται ἀπὸ κάθε εἴδους θλίψεις, φοβερὲς ἐφιαλτικὲς καταστάσεις, κι ὅμως ἡ ἀνθρωπότητα πνευματικὰ κοιμᾶται! Βέβαια, ὑπάρχει μεγάλη συζήτηση σχετικὰ μὲ ὅλες αὐτὲς τὶς καταστάσεις, γιὰ τὶς στρατιωτικὲς ἐπεμβάσεις, γιὰ τὶς ἐπαναστατικὲς ἐνέργειες, γιὰ ὅλα τὰ εἴδη τῶν πραγμάτων αὐτῶν. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς μᾶς ἔχει προειδοποιήσει γι’ αὐτὰ λέγοντας: «μελλήσετε δὲ ἀκούειν πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων· ὁρᾶτε μὴ θροεῖσθε (νὰ μὴν φοβηθεῖτε)· δεῖ γὰρ πάντα γενέσθαι, ἀλλ’ οὔπω ἐστὶ τὸ τέλος» (Ματθ. 24:6).

Ὅταν ἀκοῦτε τοὺς λόγους τοῦ Κανόνος αὐτοῦ Μετανοίας τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, πρῶτα ἀπ’ ὅλα πρέπει νὰ ἀναρωτιέσθε: τί χρειάζεται νὰ κάνουμε; Ἄν ἕνας ἄνθρωπος πρόκειται νὰ ὑπακούσει στὸν νόμο τοῦ Θεοῦ, ἡ ζωή του χρειάζεται νὰ εἶναι ἐντελῶς γεμάτη ἀπὸ ἕνα διαφορετικὸ περιεχόμενο. Γι’ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μᾶς προσφέρει αὐτὲς τὶς βαθιές, συγκινητικὲς Σαρακοστιανὲς προσευχές, ὥστε νὰ κοιτάξουμε βαθύτερα μέσα στὶς ψυχές μας καὶ νὰ δοῦμε τί ὑπάρχει ἐκεῖ. Ὅμως, οἱ ψυχὲς κοιμοῦνται!... Σὲ τοῦτο ἔγκειται ἡ θλίψη μας καὶ ἡ κακοδαιμονία μας!

Θυμηθεῖτε τί λέγουμε στὴν θαυμάσια προσευχὴ τοῦ Ἁγίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου: «Κύριε καὶ Δέσποτα… δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα»! Διότι δὲν τὰ βλέπω, ἡ ψυχή μου κοιμᾶται, εἶναι σὲ λήθαργο καὶ ἔτσι ἀδυνατῶ νὰ δῶ τὰ πταίσματά μου, ὅπως θὰ ἔπρεπε. Πῶς θὰ μετανοήσω γι’ αὐτά;!

Γι’ αὐτὸ εἶναι λοιπόν, ἐπαναλαμβάνω, ποὺ πρέπει νὰ συγκεντρωθοῦμε περισσότερο τὶς ἡμέρες αὐτές, ἀξιολογῶντας τὴν ζωή μας καὶ τὸ περιεχόμενό της μὲ τὸ αὐστηρὸ εὐαγγελικὸ μέτρο, καὶ ὄχι μὲ κάτι ἄλλο. Ἄν ὁ Χριστιανὸς προσεγγίσει τὸν ἀγῶνα του καὶ τὸ ἔργο τῆς μετανοίας καὶ προσευχῆς μὲ τὸν τρόπο αὐτό, τότε, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, θὰ μπορέσει νὰ κατορθώσει κάποια πνευματικὴ σπορὰ στὴν καρδιὰ καὶ τὴν ψυχή του, καὶ τότε ὁ χρόνος τῆς μετανοίας του δὲν θὰ εἶναι ἄχρηστος καὶ χαμένος γι’ αὐτόν, ἀλλὰ θὰ ἀποδώσει σίγουρα καρποὺς ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ὁ Κύριος ἀναμένει ἀπὸ αὐτὸν καὶ ποὺ ἡ Ἐκκλησία τὸν προτρέπει. Ἀμήν.

Ἁγίου Φιλαρέτου (Βοζνεσένσκι), Κηρύγματα, σελ. 43-44 (μετάφραση ἀπὸ τὰ ἀγγλικά).

ΠΗΓΗ

ΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑΙ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΛΙΤΑΝΕΙΑ

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΩΛΗ

«Τὴν νόσον ὡς ἄθλησιν οἱ δίκαιοι δέχονται, μεγάλους ἐπὶ τῇ ὑπομονῇ ἀναμένοντες τοὺς στεφάνους» 

ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

ΤΗΣ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ Η ΑΜΑΡΤΙΑ. ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΟΥΤΟ ''ΣΤΕΦΑΝΩΝ ΥΠΟΘΕΣΙΣ ΓΙΝΕΤΑΙ''

ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ - ΛΟΓΟΣ ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΙΚΟΣ

ΕΝΑΡΕΤΟΙ ΚΑΙ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ

ΠOΘΕΝ ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ; Ο άνθρωπος βγήκε από τα χέρια του Θεού τέλειος

«Εἴτε οὖν ῥομφαία ἐπαχθῇ, εἴτε λοιμός, εἴτε λιμός, εἴτε θάνατος, εἴτε ἕτερόν τι τῶν δοκούντων λυπηρῶν εἶναι, πάντα πρὸς σωφρονισμὸν καὶ ἐπανόρθωσιν ἐπιφέρεται τῇ γῇ....]

Η αντιμετώπιση των ασθενειών

ΕΤΣΙ ΝΙΚΗΣΕ Ο ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΔΗΜΙΑ - ΛΟΙΜΟ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑ! (ΒΙΝΤΕΟ)

Ο λοιμός της Αθήνας, 430 π.Χ.

Ο Δίας, ο Αρειμάνιος, ο λοιμός και ο λιμός

«.....λιμοὶ καὶ λοιμοὶ....»

Διευκρινίσεις για τις επεμβάσεις στην Ακρόπολη

Διευκρινίσεις για τις επεμβάσεις στην Ακρόπολη, με αφορμή αντιρρήσεις που διατυπώθηκαν πρόσφατα σε κείμενο το οποίο υπογράφουν, μεταξύ άλλων, αρχαιολόγοι και καθηγητές πανεπιστημίου, δίνει με ανακοίνωσή της η Επιτροπή Συντήρησης Μνημείων Ακροπόλεως (ΕΣΜΑ), η οποία έχει την επιστημονική ευθύνη για τα έργα στην Ακρόπολη.

«Το κείμενο “Έκκληση για τις επεμβάσεις στην Ακρόπολη: Ακρόπολη SOS” με αντιρρήσεις για τα έως τώρα έργα διάστρωσης και την προτεινόμενη αποκατάσταση της ρωμαϊκής ανόδου, που κατά τις τελευταίες εβδομάδες προωθείται (για συλλογή υπογραφών) στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πέραν των γενικών ιδεών του, με τις οποίες μπορεί κανείς να συμφωνεί ή όχι, δυστυχώς παραπληροφορεί», σημειώνει η ΕΣΜΑ.

Η Επιτροπή Συντήρησης Μνημείων Ακροπόλεως υπογραμμίζει ότι «στην πραγματικότητα, η νέα διάστρωση, σε αντικατάσταση εκείνης του 1978 που ήταν επίσης από σκυρόδεμα, συμφωνεί ως προς τα όρια για πρώτη φορά με την αρχαιολογική μαρτυρία και είναι ευκολότατα αναστρέψιμη (μεμβράνη μεταξύ βράχου και σκυροδέματος – το οποίο δεν έχει οπλισμό παρά μόνον σε λίγες ειδικές θέσεις)». Επίσης, για την επέμβαση μπροστά στα Προπύλαια, τονίζει ότι «θα διορθώσει χοντρά αρχαιολογικά λάθη της τωρινής μορφής (1957) και θα αποκαταστήσει την αυθεντική αρχαία μορφή (40 μ.Χ.) βάσει μιας εξαντλητικής αρχαιολογικής-αρχιτεκτονικής τεκμηρίωσης».

«Η επίχωση που θα απαιτηθεί δεν θα φθάνει τα τρία μέτρα, αλλά κατά μέσον όρο τα 36 εκ. με βάθη έως 1,5 μ. σε μικρό μέρος (3%) της έκτασής της. Τα αρχαιότερα ίχνη δεν θα καλυφθούν, αλλά θα παραμείνουν ορατά και επισκέψιμα, όπως και κάποια άλλα που τώρα καλύπτονται από την διαμόρφωση του 1957», προσθέτει η ΕΣΜΑ.

Επίσης, δημοσιεύει συμπληρωματικό κείμενο με περισσότερες λεπτομέρειες, που υπογράφουν τα μέλη της ΕΣΜΑ και στο οποίο περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, οι αρχές που ακολουθούν «αυστηρά» και «με διεθνή αποδοχή» οι επεμβάσεις στα μνημεία της Ακρόπολης, καθώς και οι απαντήσεις σε συγκεκριμένα ζητήματα που θέτει το κείμενο με τις αντιρρήσεις.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ

Πηγή:ΑΠΕ-ΜΠΕ

Δεν πρέπει να συνδιαλέγεται κανείς με όλο τον κόσμο....

 «Δεν πρέπει να συνδιαλέγεται κανείς με όλο τον κόσμο, ούτε να εξασκεί τη διαλεκτική με τον πρώτο τυχόντα˙ διότι με μερικούς η συζήτηση γίνεται φαύλη˙ επειδή εναντίον εκείνου, ο οποίος προσπαθεί να διαφύγει, έχει δίκιο κάποιος να προσπαθήσει να καταλήξει σε ένα συμπέρασμα, αλλά δεν είναι ωραίο. Για τον λόγο αυτό, δεν πρέπει κάποιος να συγκρούεται απερίσκεπτα με τον πρώτο τυχόντα˙ διότι αναγκαστικά θα υπάρξει μία άθλια συζήτηση.»

(Αριστοτέλη. Τοπικά ΧΙΙΙ 14)

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τι χρειάζεται να δώσεις απάντηση σ΄ αυτόν που δεν ρωτάει για να μάθει;

ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΙΑΛΟΓΟ;

Η ΑΓΙΑ ''ΣΙΩΠΗ''!

ΣΥΓΧΥΣΙΣ! (Γ΄ ΜΕΡΟΣ)

Αν διαβάσετε τα άρθρα που κυκλοφορούν τελευταία, θα διαπιστώσετε γι΄ άλλην μίαν φορά την σύγχυση που επικρατεί εις το φρόνημα των Ορθοδόξων. Ενώ η Ορθοδοξία προϋποθέτει την ενότητα στο φρόνημα, στις ημέρες μας βλέπουμε το αντίθετον σε υπερβολικό βαθμό.

Κρίμα.....

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΣΥΓΧΥΣΙΣ! (Β΄ ΜΕΡΟΣ)

H «ΕΠΙΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ ΤΗΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΕΙΘΕΙΑΣ» ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

 

Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος

Του Αρχιμ. Αθανασίου Κολλά, Ιεροκήρυκος τ. Καθηγητή

Με το δημοσίευμα αυτό, ως ελάχιστος Λειτουργός της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, θέλω να καταθέσω τον έντονο προβληματισμό, τη μεγάλη ανησυχία και βαθιά αγωνία μου για δύο θέματα ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης και ζωής, που παρατηρούνται στη ζωή του «σώματος της Εκκλησίας» -των Πιστών- αυτή την περίοδο της επιδημίας του κορωνοϊού, τα οποία «παροξύνουν το πνεύμα μου» (Πράξ.17,16), δηλαδή δημιουργούν αναστάτωση στην ψυχή μου. Το πρώτο θέμα είναι «ο εκπειρασμός τού Θεού» και το δεύτερο «η επιδημία του πνευματικού κορωνοϊού της αμφισβήτησης και απείθειας» στην Εκκλησία.

Α’

1. Η λέξη «εκπειρασμός» προέρχεται από το ρήμα εκπειράζω, που σημαίνει πειράζω έντονα, βάζω σε δοκιμασία, σε εξέταση, σε έλεγχο γνησιότητας, ποιότητας κ.λ.π. Άρα εκπειρασμός σημαίνει πειρασμός έντονος, δοκιμασία, εξέταση, έλεγχος βεβαιότητας, απόδειξη γνησιότητας κ.λ.π. «Εκπειρασμός του Θεού» είναι ριψοκίνδυνες και ασύνετες ενέργειες, που γίνονται από πιστούς, με τον ισχυρισμό και την πεποίθηση, ότι ο Θεός θα τους βοηθήσει, θα κάνει θαύμα και δεν θα πάθουν τίποτα. «Πειράζει δε Θεόν, ο δίχα λογισμού ριψοκινδύνως τι πράττων» λέγει ο ερμηνευτής των Αγίων Γραφών Θεοδώρητος Κύρου.
2. Ο «εκπειρασμός τού Θεού» είναι αμαρτία, αλαζονεία και ασέβεια στο Θεό και απαγορεύεται από το Θεό απόλυτα, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη: «Ουκ εκπειράσεις Κύριον τον Θεόν σου» (Δευτ. 6,16). Με το λόγο αυτό ο Ιησούς Χριστός απάντησε, αποστόμωσε και κατενίκησε το Διάβολο, κατά το δεύτερο πειρασμό που δέχτηκε από αυτόν, να πέσει από ένα ψηλό άκρο οικοδομήματος τού Ναού του Σολομώντος και ο Θεός θα τον προστατέψει, αν είναι Υιός Του: «Εάν, του λέει, είσαι υιός του Θεού πέσε κάτω στο γκρεμό, γιατί η Γραφή λέει: Θα δώσει ο Θεός εντολή για σένα στους Αγγέλους Του και θα σε σηκώσουν στα χέρια τους, για να μη σκοντάψει σε πέτρα το πόδι σου» (Ψαλμ. 90,12). Ο Χριστός του απάντησε: «Αλλού, όμως, λέει η Γραφή˙ δεν πρέπει να βάλεις σε δοκιμασία τον Κύριο, τον Θεόν σου» (Δευτ. 6,16. Ματθ. 3, 5-7 πρλ). Με άλλα λόγια, να μη βάζεις -εκπειράζεις- το Θεό σε δοκιμασία με τις πράξεις σου, προκειμένου Εκείνος να δείξει τη δύναμή Του, υπακούοντας στη δική σου παράλογη ενέργεια. «Εκπειρασμός του Θεού» είναι, όταν ζητάμε παράκαιρα θαύματα.
3. «Εκπειρασμός τού Θεού» είναι οι θρησκευτικές απόψεις οι, δήθεν, ευσεβείς ισχυρισμοί -Κληρικών, Μοναχών και Πιστών- όπως: «Ο ιερός Ναός είναι χώρος, όπου κατοικεί ο Θεός. Δεν υπάρχει κανένα μικρόβιο στον ιερό Ναό, για να μολυνθώ. Δεν φοράω μάσκα μέσα στον ιερό Ναό που είναι αγιασμένος˙ είναι ασέβεια στο Χριστό και στο Ναό Του. Ο Χριστός θα με προστατέψει με τη Χάρη Του, κ.ά.». Με τέτοιες άκριτες, άλογες και ανεύθυνες σκέψεις βάζομε, μέσα στον ιερό Ναό, την υγεία τη δική μας και των εν Χριστώ αδελφών μας σε κίνδυνο «εκπειράζοντες το Θεό», επικαλούμενοι την προστασία και το θαύμα της βοήθειας του Χριστού. Ο Απόστολος Παύλος απαγορεύει τέτοιες απόψεις «εκπειρασμού του Χριστού»: «Μηδέ εκπειράζωμεν τον Χριστόν», λέει κατηγορηματικά (Α΄Κορ.10,9). Δηλαδή «ούτε να προσπαθούμε να δοκιμάσουμε, αν θα μας προστατέψει ο Χριστός».
4. Σ αυτό το μεγάλο αμάρτημα και «κρίμα» πέφτουν, όσοι, πεισματικά, αρνούνται ή δεν επιτρέπουν να φορούν μάσκα μέσα στον ιερό Ναό, σύμφωνα με τη συμβουλή και ευλογία της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας και του «εις τύπον και τόπον Χριστού» Επισκόπου τους. Και το κάνουν αυτό, απερίσκεπτα και εγωιστικά, με αυτάρεσκη ικανοποίηση, χωρίς να καταλαβαίνουν την «ύβρι» τους απέναντι στο Χριστό, και έχοντας, δυστυχώς, ήρεμη τη συνείδησή τους ενώπιον τού Θεού και των εντολών Του, όπως οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, στους οποίους ο Χριστός είπε τα φοβερά «ουαί» (Ματθ. 23,13 εξ.).
5. Το αποτέλεσμα όσων «εκπειράζουν το Θεό» είναι να αποδοκιμάζονται από το Θεό για την ασέβειά τους, όπως ο εβραϊκός λαός (Δευτ. 6,16. Αριθμ. 14, 22-23 πρλ), και να «πληρώνουν» σκληρό και πικρό τίμημα, όπως βεβαιώνεται και αποδεικνύεται από την πραγματικότητα: Πολλοί από αυτούς μολύνθηκαν μέσα στον ιερό Ναό, αρρώστησαν από κορωνοϊό και πέθαναν (Επίσκοποι, Ιερείς, Μοναχοί, Μοναχές και Πιστοί, στην Ελλάδα και σε άλλες Ορθόδοξες χώρες). Άλλοι, μολύνθηκαν μέσα στον ιερό Ναό, αρρώστησαν από κορωνοϊό, εθεραπεύτηκαν, αναθεώρησαν τις απόψεις τους και συμβουλεύουν τους «ευσεβείς» αντιφρονούντες και όλους να φορούν μάσκα και μέσα στον ιερό Ναό, ως ένα μέτρο αληθινής αγάπης και προστασίας και του εαυτού τους και των αδελφών Χριστιανών και συνανθρώπων.
6. Ο «εκπειρασμός τού Θεού» είναι άλλη μία «μεθοδεία της πλάνης» του Διαβόλου (Εφεσ. 4,14), από την οποία κάθε Ορθόδοξος Χριστιανός πρέπει να προφυλάσσεται και να προσέχει, με τη Χάρη και το φωτισμό του Θεού Αγίου Πνεύματος, ώστε να μην παγιδευτεί και χάσει τη σωτηρία του, «εκπειράζοντας» εγωιστικά τη δύναμη τού Θεού, με τις πλανεμένες απόψεις του. «Να μην έχομε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας απ’ ό,τι πρέπει να έχομε, αλλά να μας διακρίνει η μετριοφροσύνη και η σύνεση» (Ρωμ. 12,3).

Β’

1. Μαζί με την επιδημία της ασθένειας λόγω του κορωνοϊού, που ταλανίζει όλο τον κόσμο, έχει ενσκήψει στο «πλήρωμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας», στον Ορθόδοξο λαό, η επιδημία ενός «πνευματικού κορωνοϊού», που τον ταλανίζει πνευματικά. Γίνεται, μέσω εντύπων ή προφορικά, διασπορά απόψεων με πολλές «μεταλλάξεις», οι οποίες παρουσιάζονται ως, δήθεν, γνήσια ορθόδοξες και ακριβείς, που προτρέπουν τους Πιστούς σε «απείθεια και άρνηση» των πνευματικών οδηγιών, συμβουλών και εντολών της ηγεσίας «του Σώματος της Εκκλησίας», δηλαδή της Ιεράς Συνόδου, σχετικά με την αντιμετώπιση, από την πλευρά της, των προβλημάτων από τον κίνδυνο μετάδοσης του φοβερού κορωνοϊού και μόλυνσης, που έχει δημιουργήσει εκατομμύρια κρούσματα και νεκρούς. Οι σποριάδες αυτού του κορωνοϊού, όπως ισχυρίζονται, επικαλούνται τον πόλεμο των σκοτεινών δυνάμεων, των οποίων αυτοί, δήθεν, γνωρίζουν πολύ καλά τις υποχθόνιες μεθοδεύσεις τους και η ηγεσία της Εκκλησίας σιωπά…
2. Η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, με ασφαλή οδηγό το Θεό Άγιο Πνεύμα και το φωτισμό Του, δεν είναι ένα άτακτο, ασύντακτο «σώμα Πιστών» χωρίς ενότητα, που άγεται και φέρεται κατά τη γνώμη του καθενός. Η Εκκλησία είναι «το μυστικό σώμα του Χριστού» (Α’ Κορ.12,27 πρλ)˙ είναι μία θεανθρώπινη κοινωνία που έχει πνευματική ηγεσία και «ηγουμένους», τους οποίους οι Πιστοί πρέπει να αναγνωρίζουν και να σέβονται και στους οποίους πρέπει να «πείθονται και να υπακούουν», όπως συμβουλεύει ο μέγας Απόστολος Παύλος (Εβρ. 13,17), ώστε να υπάρχει ενότητα, «μία σκέψη, ένα φρόνημα» και όχι «σχίσματα», σύμφωνα με το θέλημα του Χριστού (Α΄Κορ.1,10). Ο καλός, ώριμος και συνετός Χριστιανός, που τον οδηγεί το Άγιο Πνεύμα, ζει την ορθόδοξη πίστη του μέσα στην Εκκλησία «συνοδικά», δηλαδή με υπακοή στην πνευματική ηγεσία της Εκκλησίας, στην Ιερά Σύνοδο, όχι σε ακραίες, διχαστικές, άτακτες φωνές θρησκοληψίας, θρησκομανίας και φανατισμού, όχι σε θεωρίες συνωμοσίας, που αποτελούν παγίδα πνευματικής σύγχυσης, ψυχικής αναστάτωσης, σχισμάτων, απομάκρυνσης από την Εκκλησία και στέρηση σωτηρίας.
3. Εκφραστής και τηρητής των αποφάσεων της Ιεράς Συνόδου και εγγυητής της ενότητας με Αυτήν είναι ο Επίσκοπος κάθε ιερής Μητρόπολης. Στις συμβουλές και εντολές του Επισκόπου πρέπει να υπακούει, «πρόθυμα», όλο το «πλήρωμα» της Μητρόπολης (Κληρικοί, Μοναχοί και Πιστοί), ώστε να ζει μέσα στη Χάρη και την ευλογία του Θεού. Ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος διδάσκει, ότι όσοι δεν υπακούουν στον Επίσκοπο και δεν έχουν την ευλογία του, είναι «υπό κατάραν», αποσχίζονται από το ένα και ενιαίο «Σώμα τής Εκκλησίας» και ενεργούν δαιμονικά: «Η ενότητα με τον Επίσκοπο είναι προϋπόθεση της ενότητας με το Θεό και απόδειξη, ότι ο άνθρωπος ανήκει στην Εκκλησία. Ο Επίσκοπος είναι κέντρο αναφοράς της ζωής της Εκκλησίας σε ένα τόπο, είναι εις «τύπον και τόπον Χριστού». Όποιος πράττει κάτι κρυφά από τον Επίσκοπο, λατρεύει το Διάβολο», γράφει ο ιερός Πατέρας στην επιστολή του «Πηρός Σμυρναίους» (P.G. 5,708 εξ).
4. Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει να ζούμε «με επίγνωσιν αληθείας της κατ΄ευσέβειαν» (Τίτ.1,1), με βαθιά γνώση της Χριστιανικής αλήθειας που πιστεύουμε, ώστε «να λατρεύουμε τον ζωντανό Τριαδικό Θεό, στον Οποίο ελπίζουμε να σωθούμε με τρόπο ευάρεστο σ Αυτόν, με σεβασμό και ευλάβεια» (Β΄Κορ.4,10.Εβρ.12,28), προκειμένου να μας σκεπάζει με τη Χάρη και το μέγα Του έλεος και να μας σώσει στην ουράνια Βασιλεία Του.

ΠΗΓΗ

Ἡ καραντίνα τῆς Μ.Τεσσαρακοστῆς.

 

Ἡ καραντίνα τῆς Μ.Τεσσαρακοστῆς.

Γεώργιος Κ. Τζανάκης

Ὁ Πατριάρχης στὸν κατηχητήριον Λόγον του ἐπὶ τῇ ἐνάρξει τῆς Ἁγίας Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς (1) ἀπαντᾶ στὸ ἐρώτημα, τὸ ὁποῖο ὑποθέτει ὅτι ἔχουν τινὲς ἐξ ἡμῶν, γιατὶ ἡ ἐκκλησία στοὺς ὑπάρχοντες ὑγειονομικοὺς περιορισμοὺς προσθέτει τὴν «καραντίναν» τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς;(!!!)

«Ἵσως τινές ἐξ ὑμῶν διερωτῶνται, διατί ἡ Ἐκκλησία, σοβούσης τῆς πανδημίας, προσθέτει εἰς τούς ἤδη ὑπάρχοντας ὑγειονομικούς περιορισμούς καί μίαν ἀκόμη «καραντίναν», αὐτήν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς». (1)

Θὰ σκεφτῇ κάποιος ὅτι τὸ λέγει ὡς σχήμα λόγου, ὅπως συμβαίνει πολλὲς φορὲς, λόγῳ καὶ τοῦ περιρρέοντος κλίματος μὲ τοὺς ἐγκλεισμοὺς καὶ τοὺς περιορισμοὺς, ποὺ ἐνίοτε παρουσιάζονται μὲ βαρύγδουπες ὀνομασίες τῶν ξενομανῶν ποὺ διαφεντεύουν τὸν τόπο καὶ τὸν λόγο (Lock down, click away, take away κλπ).

 Ὄντως δείχνει ὅτι θέλει νὰ εἶναι παρῶν στὸ παρὸν... Καὶ ἀπαντᾶ ὁ ἵδιος, ποὺ ρώτησε:

«Πράγματι, καί ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι μία «καραντίνα», δηλαδή χρονική περίοδος διαρκείας τεσσαράκοντα ἡμερῶν».

Καραντίνα , λοιπὸν ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ, ἔστω καὶ σὲ εἰσαγωγικά, καὶ μὲ τὴν διευκρίνησι ὅτι διαρκεῖ τεσσαράκοντα ἡμέρες!!! Ἀπολύτως σαφὲς καὶ κατατοπιστικὸ γιὰ ὅσους εἶχαν ἀπορίες περὶ τῆς διαρκείας τῆς Τεσσαρακοστῆς.

Οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῆς δυστυχοὺς πατρῖδος στὴν λέξι καὶ διαδικασία «Καραντίνα» προσδίδουν φόρτισι περιορισμοῦ, ἀπομονώσεως καὶ ὑποχρεωτικότητος:

«Ως καραντίνα ορίζουμε τη διαδικασία κοινωνικής απομόνωσης με ταυτόχρονο περιορισμό των μετακινήσεων πολιτών... Η καραντίνα είναι υποχρεωτική και οι πολίτες οφείλουν να παραμείνουν σπίτι...» (2)

Εἶναι πλέον γιὰ τὸν λαὸ μιὰ ἀπεχθῆς κατάστασις, ὅχι μόνον λόγῳ τοῦ περιορισμοῦ καθ᾿ ἑαυτοῦ καὶ τῆς στερήσεως τῆς ἐλευθερίας, ἀλλὰ κυρίως καὶ λόγῳ τῆς ἀναποτελεσματικότητος καὶ τῆς ἐλλείψεως λογικῆς συνδέσεως τῆς ἀσθενείας μὲ τὶς μεθόδους ἀντιμετωπίσεώς της, ποὺ ἐφαρμόζουν οἱ ἀποκαλούμενοι ὑπεύθυνοι καὶ εἰδικοί.

Ἡ καραντίνα μαζὶ μὲ ὅλα τὰ ἄλλα συνακόλουθα (φόβος, μάσκες, ἐμβόλια) εἶναι μιὰ ὑποχρεωτικὴ κατάστασις ποὺ ἐπιβάλλεται σὲ ὅλους σὲ διάφορες παραλλαγὲς. Ἡ ὑποχρεωτικότης πάντως καὶ ἡ κοινωνικὴ ἀπομόνωσις ποὺ ἐπιβάλλει εἶναι τὰ ἀδιαμφισβήτητα δεδομένα, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὰ λεγόμενα τῶν ἐμπνευστῶν της, καὶ ἐξ ἄλλου γιὰ νὰ γίνουν ἀποδεκτᾶ δὲν χρησιμοποιεῖται ἡ πειθώ, ἀλλὰ ἡ προπαγάνδα, οἱ τιμωρίες καὶ τὰ πρόστιμα.

Τί σχέσι ἔχουν αὐτὰ μὲ τὴν Μ. τεσσαρακοστή; Εἶναι ἡ Μ. Τεσσαρακοστὴ ὑποχρεωτική; Ὁδηγεῖ ἡ Μ. Τεσσαρακοστὴ στὴν κοινωνικὴ ἀπομόνωσι;  Ἕχει σχέσι ἡ Μ. Τεσσαρακοστὴ μὲ κάτι τὸ μισητὸ, κάτι ποὺ ὅλοι θέλουν νὰ ἀποφύγουν, κάτι ποὺ ὑποχρεώνεσαι νὰ ὑποστῆς χωρὶς νὰ τὸ θέλῃς καὶ χωρὶς νὰ ἔχεις πειστῇ γιὰ τὴν ἀξία του καὶ τὴν ἀποτελεσματικότητά του; Ἔχει ἡ Μ. Τεσσαρακοστὴ προπαγάνδα, τιμωρίες καὶ φυλακίσεις, πρόστιμα καὶ καταδότες;

Ἡ καραντίνα καὶ τὰ συνακόλουθα εἶναι προσωρινὰ μέτρα γιὰ κάτι τὸ ἔκτακτο, τὸ ἐπικίνδυνο, τὸ τρομερό. Ἄν δὲν ὑπῆρχε τὸ ἔκτακτο, (ἡ ἀσθένεια, ἡ νόσος ἤ ἡ σύγχρονη πανούκλα, ὅπως προσπαθοῦν καὶ θέλουν νὰ τὴν παρουσιάσουν), δὲν θὰ ὑπῆρχε καὶ αὐτῆς τῆς μορφῆς ἡ καραντίνα. Ὅταν φύγει ἡ νόσος θὰ τελειώσῃ καὶ ἡ καραντίνα καὶ ὅλα τὰ ἄλλα.(Ἔτσι νομίζουμε…) Καὶ κανεὶς δὲν θὰ θέλει οὔτε νὰ ἀκούσῃ, οὔτε νὰ ξαναβρῇ μπροστά του τέτοια κατάρα.

Τέτοιον χαρακτήρα ἔχει ἡ Μ. Τεσσαρακοστὴ;  Ἔτσι τὴν ἀντιλαμβάνεται ὁ συγγραφεὺς τοῦ λόγου; Ἡ νηστεία καὶ ἡ συγγνώμη καὶ ἡ μετάνοια -ἄν μείνουμε σὲ ὅσα ὑπάρχουν στὸν λόγο- εἶναι ἔκτακτα καὶ πυροσβεστικά καὶ τιμωρητικά μέτρα; Δὲν εἶναι συνυφασμένα μὲ τὸν ὀρθόδοξο τρόπο ζωῆς; Δὲν εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ ὀρθοδόξου, ζωὴ ἀσκητική; Δὲν εἶναι μόνιμα καὶ καθημερινά καὶ ζητούμενα ἀπὸ κάθε ψυχὴ ὀρθόδοξη; Δὲν εἶναι «στάδιο ἀρετῶν» ἡ Τεσσαρακοστή; Ἀπὸ πότε ἔγινε Γκουλάγκ καὶ Νταχάου;

Εἶναι γεγονὸς ὅτι ἔχουμε χάσει καὶ τὴν εὐσέβεια, ποὺ κάποτε ὑπῆρχε, καὶ τὴν συναίσθησι τῶν ἐνεργειῶν μας, καὶ τὴν ἰκανότητα νὰ διακρίνουμε τὰ πράγματα καὶ τὰ πνεύματα. Ὑπάρχει θολούρα, μπέρδεμα, σύγχισις καὶ σκότος. Δὲν ξέρω πόσοι δέονται «φώτισόν μου τὸ σκότος», «τοὺς λογισμοὺς διόρθωσον, τὰς ἔννοίας κάθαρον», ἀλλὰ τέτοιου εἶδους κηρύγματα εἶναι προφανὲς ὅτι ἐπιτυγχάνουν τὸ ἀντίθετο.

Πῶς μπορεῖ ἡ νηστεία, ἡ μετάνοια καὶ ἡ συγνώμη νὰ θεωρηθοῦν «ὑποχρεώσεις καὶ ἀπαγορεύσεις ποὺ ἐξουθενώνουν»; Ποιὸς μπορεί νὰ διανοεῖται καὶ νὰ ἐκστομίζει τέτοια πράγματα;

« Ὡστόσον, ἡ Ἐκκλησία δέν ἔρχεται νά μᾶς ἐξουθενώσῃ ἔτι περαιτέρω μέ νέας ὑποχρεώσεις καί ἀπαγορεύσεις».(1)

Καὶ πάντα ὁ λόγος τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ εἶναι λόγος ἀπλός, κατανοητὸς, εὔληπτος ἀπὸ τὸν κάθε ἕναν. «Οὐδὲν ἐν αὐτοῖς σκολιὸν οὐδὲ στραγγαλιῶδες·» (Παροιμ.8,8).

Εἶναι τέτοιος ὁ παραπάνω λόγος; Ἰδοὺ ἡ λύσις ποὺ προτείνεται στὸ «πρόβλημα» τῆς καραντίνας τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς:

«Ἀντιθέτως, μᾶς προσκαλεῖ (ἡ ἐκκλησία, ἐννοεῖται) νά νοηματοδοτήσωμεν τήν καραντίναν πού βιώνομεν λόγῳ τοῦ κορωνοϊοῦ, μέσῳ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὡς ἀπελευθερώσεως ἀπό τόν ἐγκλωβισμόν εἰς τά τοῦ «κόσμου τούτου».(1)

Καταλάβατε; Σαφέστατα λόγια. Νοηματοδοτεῖστε λοιπὸν τὴν «καραντίναν μέσῳ τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς ὡς ἀπελευθερώσεως ἀπὸ τὸν ἐγκλωβισμὸν εἰς τὰ τοῦ κόσμου τούτου»!!!.

Καὶ ὄχι μόνον αὐτὰ. Ἡ Μ. Τεσσαρακοστὴ στοχεύει καὶ βοηθᾶ στὸ νὰ ἀποφευχθῇ ἡ «κλειστή πνευματικότης», νὰ ἐπιτευχθῇ «ἀποδοχή τοῦ διαφορετικοῦ» (ἤδη τὸ ἐφαρμόζει καὶ ὁ λεβέντης πρωθυπουργός μας θεσμοθετῶντας Ἐπιτροπὴ γιὰ τὴν Ἐθνικὴ Στρατηγική τῆς Ἰσότητας των ΛΟΑΤΚΙ)(3) καὶ νὰ ἀπαλαγῇ τὸ εὐσεβὲς πλήρωμα ἀπὸ τὰ «σύνδρομα καθαρότητος καί ἀποκλεισμούς»!!!.

 Ἀντιλαμβάνεται ὁ κάθε ἕνας πὼς ἐννοοῦν κάποιοι τὴν Μ. Τεσσαρακοστή καὶ τί εἴδους προβλήματα θεωροῦν ὅτι θὰ λύσῃ. Καὶ εἶναι ὄχι μόνον ποιμένες, ἀλλὰ θέλουν νὰ εἶναι καὶ κεφαλές… Καταλαβαίνετε γιατὶ πρέπει, ὅπου βρεθοῦμε καὶ ὅπου σταθοῦμε νὰ λέμε «Κύριε ἐλέησον», καὶ ἄς μὴν ἀρέσει στὸν κ.κ. Σωτήριο. Δὲν εἶναι γιὰ πνευματικὲς ἀναβάσεις (ποὺ; τέτοια πράγματα...), πρέπει νὰ εἶναι παράκλησι ὀδύνης μήπως σταματήσῃ ἡ κατρακύλα μας, ἡ θραῦσις, ποὺ ἔλεγε ὁ προφήτης.

Ἄν δὲν κατέληγε αὐτὸ τὸ κείμενο στὸ: «Ἀναγνωσθήτω ἐπ᾿ ἐκκλησίας κατά τήν Κυριακήν τῆς Τυρινῆς, ιδ΄ Μαρτίου, ἀμέσως μετά τό Ἱερόν Εὐαγγέλιον»,  (1)  καὶ ἦταν ἀπλῶς ἄλλη μιὰ ἀδολεσχία τῶν οἰκουμενιστῶν ἀκαδημαϊκῶν νεοορθοδόξων θεολόγων Κολυμπαρίου-Βόλου καὶ πάσης Ἑλλάδος καὶ ὑφηλίου, δὲν θὰ ἔκανα τὸν κόπο νὰ σχολιάζω καὶ νὰ βαρύνω καὶ ἐσᾶς. Ἐκεῖ τέτοια ρήματα «σοφίας, συνέσεως καὶ ὀρθοδοξίας» ἀκούγονται χρόνια τώρα καὶ τέτοια νάματα καταρδεύουν τὸν ἐκκλησιαστικὸν παράδεισον, ἐξ οὖ καὶ οἱ καρποὶ ποὺ σήμερον ἀπολαμβάνουμε. Ὅποιος ἔχει ὄρεξι μπορεῖ νὰ ἀνατρέξῃ καὶ θὰ διαπιστώσῃ ὅτι τὰ νῦν σχολιαζόμενα εἶναι ἀγγελικὲς κουβέντες... ἐν σχέσει μὲ ὅσα ἔχουν ἐκστομιστεῖ κατὰ καιροὺς. Μόνο ποὺ τὰ πολλὰ ἔμεναν ἀκούσματα καὶ κτήματα στοὺς ἐκεὶ λεσχηνιάζοντες, τώρα ἀρκετοὶ ἐξ αὐτῶν ἔγιναν οἱ οἰακοστρόφοι και οἱ ποιμένες τῆς ἐκκλησίας καὶ ὅλοι ἀπολαμβάνουμε τὸ νέκταρ τῶν διαλογισμῶν τους .... καὶ τὰ ἀποτελέσματα τῶν πράξεῶν τους.

Νὰ μὴν ἀδικήσουμε καὶ τὴν Σχολὴ τῆς Χάλκης, ἡ ὁποία «ὅλην πεντηκονταείαν σιωπᾶ» (1) καὶ ἡ ὁποία ἔχει προσφέρει πολλοὺς ἐργάτες στὸ γεώργιον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Νὰ ὑπενθυμίσουμε μόνο τὸν λόγο τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου ὅτι:

 «ο Θεός επέτρεψε να κλείσει η Σχολή διότι ενώ οι μαθητές εκεί διδασκόντουσαν τους Άγιους Πατέρες μετά τους στέλνατε στη Δύση, στα δυτικά πανεπιστήμια να μάθουνε το ορθολογικό πνεύμα της Δύσεως και γινόντουσαν άθεοι «θεολόγοι» (4)

Ἄν δὲν ἤμουν ὑποχρεωμένος νὰ ἀκούω τέτοιας περιωπῆς λόγους ἐντὸς τοῦ ναοῦ, ἀμέσως μετὰ τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ στὸ τέλος νὰ συνοδευτοῦν ἀπὸ τὴν δήλωσι τοῦ ταλαιπώρου ἱερέως ὅτι τώρα «κατάλαβε ὅτι ὑπάρχει ὁ ἱὸς καὶ πρέπει νὰ φορᾶμε μάσκες, νὰ τηροῦμε ἀποστάσεις», νὰ μὴν φιλοῦμε τὸ χέρι τοῦ παπὰ καὶ νὰ παίρνουμε τὸ ἀντίδωρο τυλιγμένο σὲ νάϋλον καὶ σφραγισμένο μὲ σελοτέηπ, ἴσως καὶ νὰ χαμογελοῦσα ἀκούγωντας ὅλα αὐτὰ, ὅπως –δυστυχῶς- πράττω συνήθως.

Θεωρῶ ὄχι ἀτυχὴ ἀλλὰ δολία τὴν συσχέτησι τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς μὲ τὴν ὁποιανδήποτε «καραντίναν». Καὶ τὸν δόλον, ἀκόμη καὶ ἄν δὲν τὸν ἔχει αὐτὸς ποὺ λέει τέτοια πράγματα, τὸν ἔχει αὐτὸς ποὺ τοῦ τὰ ψιθυρίζει στὸ αὐτί. Καὶ ποιὸς ψιθυρίζει τέτοιες συμβουλές στὸ αὐτὶ, σὲ ὅλους ταυτοχρόνως τοὺς καλοὺς ἀνθρώπους ποὺ νομίζουν ὅτι ὁρίζουν τὴν τύχη τοῦ πλανήτη καὶ τῶν ἀνθρώπων;

Πάντως Αὐτὸς ποὺ ἐκουσίως σταυρώθηκε, εἴτε ὅταν μιλοῦσε διὰ τῶν προφητῶν , εἴτε ὅταν περιπατοῦσε ὡς ἄνθρωπος ἐπὶ γῆς, εἴτε ὅταν μιλοῦσε διὰ τῶν ἁγίων του, ποτέ δὲν μιλοῦσε ἔτσι. Τὸ ναί, ναί· καὶ τὸ οὐ, οὐ. Σίγουρα δὲν εἶναι αὐτός ποὺ ψιθυρίζει στ᾿ αὐτιὰ ἀρχόντων καὶ ποιμένων τέτοιες συμβουλές. Ὑπάρχει καὶ ὁ ἀντί-Αὐτοῦ. Καὶ τὸν ἔχουμε ὅλοι μας βοηθήσει καὶ ἔχει σηκώσει κεφάλι τὰ τελευταῖα χρόνια.

Καλὴ Τεσσαρακοστὴ, λοιπὸν.

Ἀλλὰ νηστεία, στὴ παροῦσα κατάστασι, δὲν μπορεῖ νὰ σημαίνει, -μαζὶ μὲ τὴν μετάνοια καὶ τὴν ἀποχὴ ἀπὸ τροφὲς καὶ ἁμαρτίες- ἀπλῶς νὰ κλείνης τὰ αὐτιὰ καὶ τὸ στόμα καὶ τὰ μάτια. Πρέπει καὶ νὰ ἀκούς καὶ νὰ βλέπεις καὶ νὰ λές τὰ δέοντα, ζητῶντας τὸ ἕλεος τοῦ Θεοῦ καὶ γιὰ τὴν πάρτη σου καὶ γιὰ τοὺς δυστυχεῖς ποὺ ἐνῷ εἶναι θύματα τοῦ ἀρχεκάκου βλέπουν ὡς θύματα τοὺς ἁγίους, καὶ ἐνῷ ἐκτελοῦν τὶς ἐντολὲς τοῦ διαβόλου καταδιώκουν ὅσους τηροῦν τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, λέγοντας ὅτι ἔτσι προστατεύουν τὴν ἐκκλησία...

Ἔτσι, νομίζω ἐγώ. Αὐτὰ ἔχω καταλάβει, αὐτὰ λέγω. Ἴσως κάτι νὰ εἶναι καὶ σωστό. Μακάρι νἆναι ὅλα λάθος. Θὰ δείξῃ...

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Τετάρτη Α΄ ἐβδομάδος νηστειῶν 2021

Παραπομπές:

 (1) https://www.imka.gr/katichitirios-logos-oikoymenikoy-patriarchoy-gia-ti-megali-tessarakosti/

(2) ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΛΗΞΗΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ ΣΤΕΝΩΝ ΕΠΑΦΩΝ & ΚΡΟΥΣΜΑΤΩΝ COVID19 σελ.1

https://eody.gov.gr/wp-content/uploads/2020/11/COVID19-lixi-karantinas-apomonosis.pdf σελ.1

(3) https://www.ethnos.gr/politiki/149940_mitsotakis-epitropi-gia-tin-ethniki-stratigiki-tis-isotitas-ton-loatki

(4) youtube: https://www.youtube.com/watch?v=x0PaSW3G7u4&t=294s

https://tasthyras.wordpress.com/2021/03/15/%ce%ac%ce%b3-%cf%80%ce%bf%cf%81%cf%86%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%ce%b8%ce%b5%cf%8c%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%ad%cf%84%cf%81%ce%b5%cf%88%ce%b5-%ce%bd%ce%b1-%ce%ba%ce%bb%ce%b5%ce%af%cf%83%ce%b5/#more-25979

ΠΗΓΗ

Προσοχή στις εμφανίσεις των πνευμάτων

Η διδασκαλία για την προσοχή και τη σωτήρια δυσπιστία που πρέπει να έχουμε στις εμφανίσεις των πνευμάτων, είναι αποδεκτή απ’ όλη την Εκκλησία. Αποτελεί μια από τις πνευματικές της παραδόσεις, την οποία οι πιστοί πρέπει να τηρούν με ακρίβεια και επιμέλεια.

Οι ιεροί Ξανθόπουλοι λένε: «Μην παραδεχθείς ποτέ ό,τι και να δεις, αισθητό ή νοερό, μέσα σου ή απ’ έξω, ακόμα κι αν είναι η όψη τάχα του Χριστού ή μορφή αγγέλου ή αγίου ή ένα φωτεινό αποτύπωμα που σχηματίζεται ως φαντασία στον νου, αλλά να μείνεις δύσπιστος και επιφυλακτικός σ’ αυτό, ακόμα κι αν πρόκειται για κάτι αγαθό» (Καλλίστου και Ιγνατίου των Ξανθοπούλων, Μέθοδος και κανών συν Θεώ ακριβής…, 73).

Στο Γεροντικό διαβάζουμε πως εμφανίστηκε σε κάποιον μοναχό ο διάβολος μεταμορφωμένος σε φωτεινό άγγελο και του είπε:

– Εγώ είμαι ο Γαβριήλ, και μ’ έστειλε σ’ εσένα ο Θεός.

Ο μοναχός αποκρίθηκε:

– Για κοίτα μήπως σ’ έστειλε σε κάποιον άλλο, γιατί εγώ είμαι αμαρτωλός και ανάξιος να δω άγγελο.

Ντροπιασμένος απ’ αυτή την απάντηση ο πονηρός, αμέσως έγινε άφαντος. Γι’ αυτό λένε οι γέροντες, ότι, κι αν ακόμα εμφανιστεί σε κάποιον πραγματικός άγγελος, ας μην τον δεχθεί, αλλά ας ταπεινωθεί, λέγοντας: «Δεν είμαι άξιος να δω άγγελο, γιατί ζω μέσα στις αμαρτίες».

Ο όσιος Νείλος ο Ασκητής γράφει: «Μην επιθυμείς να δεις αισθητά αγγέλους ή δυνάμεις ή τον Χριστό, μην τυχόν και φτάσεις σε τέτοια κατάσταση φρενών, ώστε να δεχθείς λύκο αντί για βοσκό και να προσκυνήσεις τους εχθρούς δαίμονες. Αρχή της πλάνης του νου είναι η κενοδοξία, από την οποία παρακινείται ο νους και προσπαθεί να περιγράφει το θείο με μορφές και σχήματα» (Περί προσευχής κεφάλαια 115, 116).

Ο όσιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης, νουθετώντας τους ησυχαστές, γράφει: «Πρόσεξε τι θέλω να γνωρίζεις με ακρίβεια για την πλάνη, ώστε να φυλάγεσαι απ’ αυτήν, μην τυχόν από άγνοια πάθεις μέγιστη βλάβη και χάσεις την ψυχή σου. Το αυτεξούσιο του ανθρώπου εύκολα κλίνει σε κοινωνία με τους δαίμονες, και μάλιστα το αυτεξούσιο των ανθρώπων που δεν έχουν πείρα, και είναι σαν να κυβερνιούνται απ’ αυτούς. Γιατί κοντά και γύρω στους αρχαρίους και τους ιδιορρύθμους περιφέρονται οι δαίμονες, ετοιμάζοντας παγίδες λογισμών και λάκκους πτώσεων και όλεθρο διαμέσου φαντασιών…

» Εσύ, λοιπόν, αν ησυχάζεις σωστά, προσδοκώντας να είσαι μαζί με τον Θεό, ποτέ να μην παραδεχθείς ό,τι κι αν δεις, αισθητό ή νοερό, εξωτερικά ή εσωτερικά, ακόμα και οπτασία του Χριστού ή δήθεν αγγέλου ή μορφή αγίου, ή να φαντάζεσαι φως με τον νου σου ή να δίνεις σ’ αυτόν σχήμα. Γιατί και ο ίδιος ο νους έχει από τη φύση του τη δύναμη της φαντασίας και εύκολα μπορεί να σχηματίζει τις μορφές όσων επιθυμεί, σ’ εκείνους που δεν τον προσέχουν ακόμα με ακρίβεια, και προκαλεί βλάβη και στον εαυτό του…

» Εκείνοι που πορεύονται με αυθάδεια και σύμφωνα με τη δική τους κρίση, αυτοί εύκολα υφίστανται βλάβη… Γι’ αυτό ο άνθρωπος έχει ανάγκη από μεγάλη διάκριση, για να γνωρίζει καλά τη διαφορά του καλού και του κακού. Μην παραδέχεσαι, λοιπόν, γρήγορα τα φαινόμενα από ελαφρότητα, αλλά να μένεις βαρύς και ύστερ’ από πολλή δοκιμασία να κρατάς το καλό και ν’ απορρίπτεις το κακό» (Περί του πώς δει καθέζεσθαι τον ησυχάζοντα εις την ευχήν, αποσπάσματα).

***

Γενικά, και οι λογισμοί του νου και τα αισθήματα της καρδιάς και οι αισθητές εμφανίσεις των δαιμόνων αναγνωρίζονται από την επενέργειά τους στην ψυχή. «Θα τους καταλάβετε από τους καρπούς τους», είπε ο Κύριος (Ματθ. 7:16,20). Η σύγχυση και η αμφιβολία είναι αξιόπιστα σημάδια δαιμονικών λογισμών, αισθημάτων και οραμάτων. Αλλά και απ’ αυτά τα σημάδια μπορούν ν’ αντιληφθούν τον πειρασμό μόνο όποιοι για πολύν καιρό έχουν εξασκήσει τα πνευματικά τους αισθητήρια, ώστε να μπορούν να διακρίνουν το καλό από το κακό.

Ωστόσο για τους άπειρους και αρχάριους ο μόνος τρόπος αποφυγής της πλάνης, της βλάβης και της καταστροφής είναι η αποφασιστική απόρριψη κάθε οπτασίας. Γιατί αυτοί δεν είναι σε θέση να διακρίνουν τις θείες από τις δαιμονικές οπτασίες.

 

[Από το βιβλίο: Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ, Επισκόπου Καυκάσου και Μαύρης Θάλασσας, “Έργα 5. Λόγος για τα πνεύματα – λόγος για τον θάνατο” (αποσπάσματα). Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2014]