Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2021

ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΡΟΥΣΜΑΤΑ ΣΕ ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

 
«Συναγερμός» έχει σημάνει τις τελευταίες ημέρες στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου (παλαιά αδελφότητα) στο Άγιο Όρος, καθώς, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες εντοπίστηκαν κρούσματα κορωνοϊού.

Ειδικότερα, τέσσερις μοναχοί διαγνώστηκαν θετικοί στον ιό στην Μονή, όπου διαμένουν συνολικά 110 άτομα. Μάλιστα, οι τρεις από τους τέσσερις μοναχούς κρίθηκε απαραίτητο να μεταφερθούν στο νοσοκομείο και αυτή την στιγμή νοσηλεύονται στο «Ιπποκράτειο» στη Θεσσαλονίκη.

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, όλοι όσοι διαμένουν στη Μονή είναι ανεμβολίαστοι, ενώ συμπτώματα κορωνοϊού εμφανίζουν και άλλοι μοναχοί. Την ίδια ώρα, σε εξέλιξη βρίσκεται και η διαδικασία της ιχνηλάτησης προκειμένου να εντοπιστούν στενές επαφές. Πηγές από το Άγιο Όρος αναφέρουν στο GRTimes.gr, ότι η διασπορά ξεκίνησε όταν ένας μοναχός βγήκε για ψώνια εκτός της «Αθωνικής Πολιτείας». Όταν επέστρεψε στη Μονή εμφάνισε συμπτώματα κορωνοϊού και στη συνέχεια τέθηκε σε απομόνωση.

Όπως τονίζουν στο GRTimes.gr, πηγές από την Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, όλη η κοινότητα έχει μπει σε περιορισμό μετά τον εντοπισμό κρουσμάτων. Επισημαίνουν δε, ότι η Πολιτική Προστασία ενεργεί με πλήρη σεβασμό προς το αυτοδιοίκητο του Αγίου Όρους και στην ευαισθησία των μοναχών σε έξωθεν παρεμβάσεις και όπως γίνεται σε ανάλογες περιπτώσεις, έρχεται σε επαφή τόσο με τους μοναχούς για να τους ενημερώσει όσο και με τους ηγούμενος προκειμένου να παρθούν μέτρα περιορισμού πρόσβασης του κοινού στις μονές.



ΠΗΓΗ

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ........ (8o MEΡΟΣ)

Έχετε δει αυτήν την φώτο που πολλοί έχουν δημοσιεύσει; 



Μας καταστρέφουν (λένε Χριστιανοί Ορθόδοξοι κιόλας!) τον αδένα εσκεμμένα, ώστε να μας υποτάξουν με αποτέλεσμα να γίνουμε σκλάβοι! Οπότε μακριά από rapid και self τεστ! Και καλά όλα αυτά, αλλά όταν κάνουμε μόνοι μας self τεστ καταστρέφουμε πάλι τον αδένα μας; Προσέξτε όμως τώρα την ''φιλοσοφία'' (αίρεση για εμάς), μερικών που δημοσιεύουν τέτοιες αναρτήσεις!

Θαυμάστε τώρα τους ''Ορθοδόξους'' και την ''Ορθοδοξία'' της εποχής μας που μάλιστα είναι και κατά της Νέας εποχής αλλά και ότι συνεπάγεται με αυτήν, δια ότι αφορά την λεγομένην ''επίφυση'':

''Η επίφυση ή αλλιώς το «τρίτο μάτι» κάθε ανθρώπου, μπορεί να ενεργοποιηθεί ώστε να αντιλαμβάνεται συχνότητες του πνευματικού κόσμου και να δίνει μια «θεϊκή» ευφορία, όπως και την αίσθηση ότι είναι κανείς «ένα» με όλα τα γύρω του.
Όταν η επίφυση ενεργοποιηθεί με διάφορες «αποκρυφιστικές» μεθόδους, ο άνθρωπος μπορεί να «ταξιδέψει» σε άλλες διαστάσεις (αστρικά ταξίδια), να «παρατηρεί» εξ΄ αποστάσεως (Π.Ε.Α – remote viewing) και να προσδώσει γενικά διάφορες «μεταφυσικές» αντιληπτικές ιδιότητες.
Όπως δε προαναφέρθηκε, σε νυχτερινές ώρες (που υπολογίζονται μεταξύ 01:00 και 04:00) κατά τις οποίες απελευθερώνονται χημικά στοιχεία στον εγκέφαλο, επέρχεται η αίσθηση της σύνδεσης κάποιου με την ανώτερη πηγή του''.

ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ!

 

Ο φόβος που νιώθουμε μπροστά στον θάνατο πρέπει να μας προβληματίσει. Μπορεί να είναι φόβος δικαιολογημένος γιατί είμαστε άνθρωποι: είναι φυσικό ιδίωμα του ανθρώπου μετά την πτώση του στην αμαρτία - περίτρανη απόδειξη ότι δεν δημιουργηθήκαμε για να πεθάνουμε. Η αθανασία ήταν η προοπτική του ανθρώπου, μέσα στο πλαίσιο της «κατ’εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού» δημιουργίας του, γεγονός που χάθηκε  από την ανυπακοή στον Θεό που έφερε τον θάνατο. «Διά της αμαρτίας ο θάνατος». Οπότε ο φόβος του θανάτου, η δειλία μας ίσως καλύτερα, δεν είναι μόνο δική μας. Είναι όλων των ανθρώπων. Ακόμη και ο Κύριος δείλιασε ενόψει του θανάτου Του, δείχνοντας ότι ήταν καθόλα αληθινός άνθρωπος, καθώς είχε όλα τα συμπτώματα της πεσμένης φύσης. «Δειλιάζει ο Χριστός εμπρός στον θάνατο, αλλά δεν τρέμει, για να δείξει καθαρά τα ιδιώματα των δύο Του φύσεων» (άγιος Ιωάννης Κλίμακος).

Μπορεί όμως ο φόβος και η δειλία αυτή να μην είναι ένα φυσικό μόνο σύμπτωμα του μεταπτωτικού πια ανθρώπου, αλλ’ ο φόβος που  κάνει πολλούς να τρέμουν και να αγωνιούν, που τους κάνει πολλές φορές να μη θέλουν να ακούσουν κουβέντα για τον θάνατο, ενώ τους κρατάει ξάγρυπνους και κάθιδρους κάποια βράδια. Σαν εκείνον τον ταλαίπωρο, που ενώ πέθανε ο πατέρας του, δεν τόλμησε να σύρει τα βήματά του μέσα στον ναό κατά τη διάρκεια της κηδείας, κι ούτε καν πλησίασε το φέρετρό του στο νεκροταφείο. Μακριά και με τρόμο στην καρδιά και τα μέλη του.

Εφόσον ανήκουμε στη δεύτερη περίπτωση, ο φόβος κι ο τρόμος μας οφείλεται σε αμαρτίες, για τις οποίες δεν έχουμε μετανοήσει και δεν έχουμε συνεπώς εξομολογηθεί. Οι άγιοί μας είναι πολύ σαφείς εν προκειμένω, σαν και πάλι τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος: ««Η δειλία του θανάτου είναι φυσικό ιδίωμα του ανθρώπου, το οποίο οφείλεται στην παρακοή του Αδάμ. Ο τρόμος όμως του θανάτου αποδεικνύει ότι υπάρχουν αμαρτίες για τις οποίες δεν εδείχθηκε μετάνοια» (λόγ. στ΄, 3).

Ο άγιος λοιπόν μας χτυπάει το καμπανάκι. Μας προκαλεί να ξυπνήσουμε, δηλαδή να μετανοήσουμε και να ζητήσουμε από τον Θεό συγχώρηση – το εξομολογητάρι μάς περιμένει. Ο χρόνος λειτουργεί ακόμη υπέρ ημών. Γιατί όσο ζούμε κι αναπνέουμε, έχουμε ελπίδα. Αν μας βρει ο θάνατος – κι είναι άδηλη η ώρα του – αμετανόητους, τότε όντως είμαστε για… κλάματα!


ΠΗΓΗ