Διάλογος ή συμβιβασμός;

Οι συμμετέχοντες στα δρώμενα του Οικουμενισμού, χρησιμοποιούν διάφορα επιχειρήματα ώστε να δικαιολογούν την συμμετοχή τους.

Ένα από αυτά αναφέρει ότι δεν είναι δυνατό να είμαστε αντίθετοι προς τους «διαλόγους», διότι πως αλλιώς κάποιος ετερόδοξος μπορεί να γίνει Ορθόδοξος εάν δεν γίνει διάλογος μαζί του;

Ας δούμε  τι ακριβώς σημαίνει το ουσιαστικό ''διάλογος'':

''διάλογος'' = συνομιλία, συζήτηση

και το ρήμα:

''διαλέγομαι'' - ''συνδιαλέγομαι'' = συζητώ, κουβεντιάζω

Στους θεολογικούς άραγε διαλόγους  συζητούν ώστε να μεταστρέψουν τους ετεροδόξους πρός την Ορθοδοξία; Το ίδιο το Π.Σ.Ε. (Παγκόσμιο Συμβούλιο των «Εκκλησιών»), περιέχει έναν βασικό όρο συμμετοχής. Αυτός είναι το να μην υπάρχει  προσηλυτισμός της μίας «εκκλησίας» πρός την άλλην!
Επίσης, στα Οικουμενιστικά δρώμενα, ενώ υπάρχουν πράξεις συγκεκριμένες, πως είναι δυνατόν να ομιλούν για ''διάλογο'';

Φυσικά και κανείς δεν πρέπει να τον αρνείται, αλλά το κυρίως πρόβλημα είναι ότι στα θεολογικά συνέδρια ο διάλογος αυτός δεν οδηγεί εις την μεταστροφή των ετεροδόξων, υπάρχει τρόπον τινά ένας συμβιβασμός μεταξύ τους. 

Άλλο λοιπόν είναι το ότι συνομιλώ - συνδιαλέγομαι με κάποιον ώστε να τον οδηγήσω εις την ορθή πίστη και να μεταστραφεί, και άλλο το να συμβιβάζομαι ώστε να βρούμε κάποιο κοινό σημείο μεταξύ μας και που να αφορά διάφορες πτυχές για κοινή δράση όπως π.χ. για την καταπολέμηση της μισαλλοδοξίας, του φανατισμού, των πολέμων, φιλανθρωπικές δραστηριότητες, για την ειρήνη του κόσμου κ.λπ. πράξεις τις οποίες μπορούμε να τις ονομάσουμε ως:  ''εκκλησιαστική διπλωματία''.

Ο διάλογος δεν προϋποθέτει συμπροσευχές, δημιουργία κοινών ''Οίκων Προσευχής'' για όλες τις θρησκείες, κοινές ακολουθίες, κοινά ημερολόγια - εορτολόγια και Πασχάλια κ.α.

Μέγιστη απόδειξη ότι υπάρχει συμβιβασμός, είναι ότι στα Οικουμενιστικά αυτά δρώμενα ο καθείς εξ΄ αυτών διατηρεί την ''πίστη'' που έχει ως έχει, και οι ίδιοι οι «Ορθόδοξοι» το παραδέχονται, ίσως χωρίς να το θέλουν, ονομάζοντας  ''Χριστιανικές ομολογίες'' ή και «Εκκλησίες», τις διάφορες αιρέσεις έμπροσθέν αυτών, με την ''ομολογία'' να πηγαίνει ''περίπατο''.... μη θέλοντας να τους ''προσβάλλουν'' (;) ή για να μην εκτεθούν (;) στους υλικούς ''Άρχοντες'' τούτου του μάταιου κόσμου. 

Φυσικά τα παραπάνω ισχύουν για τους έχοντες ''καλή τη πίστει'', τους ακόμα καλοπροαίρετους (αν και όσοι υπήρξαν στην ιστορία, παραιτήθηκαν από αυτούς τους «διαλόγους» διότι αντελήφθησαν περί τίνος πρόκειται), και δεν θα πρέπει να παρασέρνονται νομίζοντας ότι πράττουν ''θέαρεστο έργο'', ούτε να εμπλέκονται με όσους έχουν προκαθορισμένη  πορεία προς την Πανθρησκεία!

Πάνω ἀπὸ τὸ 50% τοῦ παγκοσμίου πληθυσμοῦ (54,5%) ζεῖ σὲ ἀστικοὺς οἰκισμούς....

Σύμφωνα μὲ τὰ στοιχεῖα ποὺ δημοσίευσε ὁ Ὀργανισμὸς Ἡνωμένων Ἐθνῶν τὸ 2016, πάνω ἀπὸ τὸ 50% τοῦ παγκοσμίου πληθυσμοῦ (54,5%) ζεῖ σὲ ἀστικοὺς οἰκισμούς, καὶ μέχρι τὸ 2030 οἱ ἀστικὲς περιοχὲς ἀναμένεται νὰ συγκεντρώσουν τὸ 60% τῆς ἀνθρωπότητας, ἕνας στοὺς τρεῖς ἀνθρώπους θὰ ζεῖ σὲ πόλεις μὲ τοὐλάχιστον μισὸ ἑκατομμύριο κατοίκους καὶ 730 ἑκατομμύρια ἤ τὸ 8,7% τῶν ἀνθρώπων θὰ ζοῦν σὲ πόλεις μὲ τοὐλάχιστον 10 ἑκατομμύρια κατοίκους.

Εἶναι πρόδηλο ὅτι ἔχει ἤδη συντελεσθεῖ μία κυριολεκτικῶς κοσμοϊστορικὴ ἀλλαγὴ στὴν σύνθεση τοῦ πληθυσμοῦ, μὲ σοβαρὲς συνέπειες γιὰ τὸ ἐγγὺς μέλλον, ἀφοῦ πάντοτε, σὲ ὁλόκληρη τὴν ἱστορία οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ζοῦσαν σὲ ἀγροτικὲς περιοχές. Ἡ πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων συγκεντρώνεται στὶς πόλεις, ἐνῷ ἔχουν ἤδη δημιουργηθεῖ τεράστιες μεγαλουπόλεις μὲ πολὺ μεγάλο μέγεθος καὶ πυκνότητα πληθυσμοῦ. Μέχρι τὸ 2030 ἀναμένεται νὰ προστεθοῦν ἄλλες δέκα πόλεις στὶς ἤδη τριάντα ἕνα μεγαλύτερες μεγαλουπόλεις, δηλαδὴ πόλεις μὲ πληθυσμὸ 10 ἑκατομμυρίων καὶ ἄνω.

Ἡ ραγδαῖα ἀστικοποίηση πραγματοποιεῖται παράλληλα μὲ μία ἄλλη κοσμοϊστορικὴ μεταβολή: τὴν ἐν ἐξελίξει 4η τεχνολογικὴ ἐπανάσταση, ποὺ περιλαμβάνει τὴν ψηφιοποίηση καὶ τὴν τεχνητὴ νοημοσύνη, ἀπὸ τὴν ὁποία ἀναμένεται νὰ χαθοῦν, ὡς ἄμεση συνέπεια, πολλὰ ἑκατομμύρια θέσεων ἐργασίας, οἱ ὁποῖες, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὶς Βιομηχανικὲς Ἐπαναστάσεις, δὲν εἶναι γνωστὸ πῶς καὶ ἐὰν θὰ ἀναπληρωθοῦν ἀπὸ τυχὸν δημιουργία νέων θέσεων ἐργασίας.

Στὴν ἐποχὴ τῆς Πρώτης Βιομηχανικῆς Ἐπανάστασης ἡ μαζικὴ ἐγκατάλειψη τῆς ὑπαίθρου καὶ ἡ συρροὴ στὶς πόλεις εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τὴν κάλυψη θέσεων ἐργασίας στὴν βιομηχανία, μὲ διαδικασίες ποὺ δὲν εἶχαν καμμία σχέση μὲ τὶς γνωστὲς μπουρδολογίες τῶν φιλελευθέρων περὶ τῶν δῆθεν ἐλεύθερων καὶ αὐτορρυθμιζομένων ἀγορῶν, ἀλλὰ τοὐναντίον μὲ τὴν παρέμβαση τῆς σιδηρᾶς πυγμῆς τοῦ κράτους, ποὺ ἐξανάγκασε τοὺς ἀγρότες νὰ γίνουν προλετάριοι.

Ὅμως, στὴν ἐποχὴ τῆς Τέταρτης Τεχνολογικῆς Ἐπανάστασης σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν προγενέστερη τεχνολογικὴ ἐπανάσταση τῆς αὐτοματοποίησης, τῆς ρομποτικῆς καὶ τῆς πληροφορικῆς, τὰ πράγματα εἶναι διαφορετικά, ἀφοῦ ἡ ἀπώλεια θέσεων ἐργασίας δὲν ἀντισταθμίζεται ἀπὸ τὴν δημιουργία νέων, καθὼς οἱ ἄνθρωποι ἀντικαθίστανται συνεχῶς ἀπὸ νέες μηχανές. Στὶς οἰκονομικῶς ἀνεπτυγμένες χῶρες τῆς Δύσης, ποὺ ἔχουν ὁλοκληρώσει πρὸ πολλοῦ τὸ βιομηχανικό τους στάδιο τεχνολογικῆς ἐξελίξεως, οἱ ἰδεολογίες τοῦ φεμινισμοῦ καὶ τῆς σεξουαλικῆς ἀπελευθέρωσης σὲ συνδυασμὸ μὲ τὶς νεομαλθουσιανὲς θεωρίες περὶ ὑπερπληθυσμοῦ δὲν ἔχουν πέσει, φυσικά, ἀπὸ τὸν οὐρανό, καὶ ὁ νοῶν νοεῖτο.

Οἱ σύγχρονες μέθοδοι ἀγροτικῆς παραγωγῆς χρειάζονται μονάχα ἕνα ἐλάχιστο ποσοστὸ τοῦ ἐνεργοῦ πληθυσμοῦ γιὰ νὰ παραχθοῦν τὰ τρόφιμα ποὺ προορίζονται γιὰ τοὺς κατοίκους τῶν πόλεων, ποὺ ἀσκοῦν ὅλο καὶ περισσότερο μὴ παραγωγικὰ ἐπαγγέλματα, ἄν δὲν εἶναι ἄνεργοι. Ὁ ἀγροτικὸς πληθυσμὸς καθίσταται ὅλο καὶ περισσότερο οἰκονομικὰ ἄχρηστος γιὰ τὶς ἀνάγκες λειτουργίας τοῦ συστήματος. Ἡ ὕπαιθρος πρέπει νὰ ὑποστεῖ μία μεγάλη ἀνθρώπινη «ἐκκαθάριση». Οἱ δυνατότητες διατροφικῆς αὐτάρκειας, ἄρα καὶ σχετικῆς αὐτονομίας, ποὺ παρέχει ἡ ζωὴ στὶς ἀγροτικὲς περιοχὲς πρέπει νὰ ἐκμηδενισθοῦν.

Ἡ ἐρημοποίηση τῶν ἀγροτικῶν περιοχῶν ἀπὸ τὸν πληθυσμό τους προκειμένου νὰ βροῦν διέξοδο οἱ ἀνάγκες του στὶς πόλεις συνδυάζεται μὲ τὴν συγκέντρωση ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων ἐγκλωβισμένων μέσα στὸν ἀστικὸ ἱστὸ ποὺ θὰ φυτοζωοῦν. Ἡ συγκέντρωση τεραστίων ἀνθρωπίνων μαζῶν μέσα στὶς πόλεις δὲν ἀνταποκρίνεται στὴν δημιουργία ἀντιστοίχων θέσεων ἐργασίας ἐν ὄψει τῶν μεγάλων τεχνολογικῶν ἀλλαγῶν ποὺ θὰ ἐπηρεάσουν δραματικὰ τὴν ἀγορὰ ἐργασίας. Ταυτόχρονα, ἡ ζωὴ στὶς πόλεις εἶναι πλήρως ἐξαρτημένη ἀπὸ τὸ σύγχρονο τεχνολογικὸ σύστημα -δὲν παρέχει καμμία δυνατότητα σχετικῆς αὐτάρκειας. Ἐπιπλέον, οἱ πόλεις εἶναι καὶ οἱ ἴδιες ἀπολύτως ἐξαρτημένες ἀπὸ τὴν ἐνέργεια καὶ τὰ ἄκρως πολύπλοκα συστήματα λειτουργίας τους.

Ἡ ὕπαιθρος πρέπει νὰ ἀδειάσει. Πρέπει νὰ μετατραπεῖ σὲ μία ἐξωτερικὴ προέκταση τῆς μεγαλούπολης, ὑπὸ πλήρη ἔλεγχο ἀπὸ τὰ τεχνικά της συστήματα, ἄν δὲν μετατραπεῖ σὲ τουριστικὸ θεματικὸ πάρκο ἤ σὲ μία κατεστραμμένη ἔρημο. Ἡ ὑπόθεση τῆς ἀνθρωπογενοῦς ὑπερθέρμανσης τοῦ πλανήτη δὲν ἔχει πέσει ἀπὸ τὸν οὐρανό.

Οἱ πόλεις μετατρέπονται γοργὰ σὲ τεράστια στρατόπεδα συγκεντρώσεως πληθυσμοῦ, ἐντελῶς ἐξαρτημένου ἀπὸ τὸ σύστημα, μὲ αὐξανόμενο πλεονάζοντα μὴ οἰκονομικὸ ἐνεργὸ πληθυσμό, ποὺ θὰ πρέπει νὰ φυτοζωεῖ στὶς ἀνάλογες πτέρυγες πολλαπλῆς ἐκτόνωσης καὶ ἀποχαύνωσης. Σὲ αὐτοὺς θὰ προστεθοῦν πλήθη κατεστραμμένων μικρομεσαίων. Οἱ σύγχρονες ὑποκουλτοῦρες τῆς λατρείας τῆς παρανομίας, τοῦ περιθωρίου καὶ τῆς ἐγκληματικότητας δὲν ἔχουν πέσει ἀπὸ τὸν οὐρανό.

Οἱ σημερινοὶ Βασίληδες ποὺ δὲν θέλουν νὰ κάτσουν φρόνιμα δὲν πρέπει νὰ βγοῦν στὴν ὕπαιθρο, ὅπως παλιά. Πρέπει νὰ μείνουν κλεισμένοι μέσα στὶς μοντέρνες φυλακές, καὶ τὸ σύστημα δὲν ἔχει κἄν τὴν ἀνάγκη νὰ τοὺς ἐξαγοράσει γιὰ νὰ γίνουν «νοικοκύρηδες». Γιατί στὸ σύστημα τοῦ κομμουνιστικοῦ καπιταλισμοῦ δὲν θὰ ὑπάρχουν πιὰ νοικοκύρηδες!Οἱ Βασίληδες ὅμως ξέρουν.

Τό Ἔνζυμο

ΥΓ: Ὅλα τὰ στοιχεῖα ποὺ παρατίθενται εἶναι παρμένα ἀπὸ τὸ ἄρθρο «ΟΗΕ: Πάνω ἀπὸ τὸ 50% τοῦ παγκόσμιου πληθυσμοῦ ζεῖ σὲ ἀστικοὺς οἰκισμοὺς», ΤΟ ΒΗΜΑ, 31.10.2018, https://www.tovima.gr/.../oie-pano-apo-to-50-tou.../