Αγ. Νεκτάριος & Ορθόδοξη Παράδοση

του Μητροπολίτου Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου

Ιστορικό του ναού της Ευαγγελιστρίας εις το Πυρί Θηβών, ο οποίος είναι χτισμένος κατ’ εντολήν τουΑγίου Νεκταρίου.

«Κι αν αλλάξουν όλοι να παραμείνετε στην παράδοση»

 «Τα σπίτια σας να γίνουν Εκκλησίες»...
.

. 

 .

Βρισκόμαστε στη Θηβα το 1924 στην περιοχή του Πυρίου. Όλα κυλούν ήρεμα και καλά. Οι νοικοκυρές στολίζουν τα σπίτια τους με τα έργα των χεριών τους, οι πατεράδες αγωνίζονται για το καθημερινόαναλώνοντας τις περισσότερες ώρες τους στα χωράφια ενώ τα παιδιά ανέμελα τρέχουν από δω και απόκει για να χορτάσουν το παιχνίδι τους. Ξαφνικά όμως μέσα σε αυτή την ηρεμία δύο άντρες ανεβασμένοιστα άλογά τους, γνωστοί στους περισσότερους των Θηβών, ο Κίμων ο Στεφανιώτης και ο Λουκάς οΚαλατζής, γυρίζουν αλαφιασμένοι και τρομαγμένοι φωνάζοντας, πάνω από τα άλογα που βρισκόντουσαν. «Μας ΦPAΓKEΨAN! Μας ΦPAΓKEΨAN!» Τι είχε συμβεί; Δυστυχώς είχαν πληροφορηθει πως η Ελλαδική Εκκλησία άλλαξε το ημερολόγιο χωρίς να γνωρίζει ο κόσμος, χωρίς να ρωτηθούν οι Αρχιερείς της Ελλάδος, εκτός από τους πέντε που το άλλαξαν.

«Μας φράγκεψαν! Μας φράγκεψαν!». Συνεχώς φώναζαν και ενημέρωναν τα γειτονικά χωριά των Θηβών.

Ναι, μα με ποιο δικαίωμα το έκαναν αυτό; Αφού αυτοί δεν ήταν κληρικοί, ήταν απλοί λαϊκοί. Από που πήραν το θάρρος αυτό; Τι γνώριζαν; Τι εντολή είχαν;

Οι δύο αυτοί άνδρες είχαν πνευματικό καθοδηγητή κάποιο επίσκοπο ο οποίος βρισκόταν σε ένα όμορφο νησί του Αργοσαρωνικού, την Αίγινα. Το όνομά του ήταν Νεκτάριος, Επίσκοπος Πενταπόλεως. Το 1918 είχαν πάει και οι δύο στο νησί να εξομολογηθούν και να πάρουν τη συμβουλή του για ένα θέμα το οποίο την εποχή εκείνη ήταν σε έξαρση. Το θέμα αυτό ήταν για την αλλαγή τουημερολογίου. Η ερώτησις των δύο ήταν κατά πόσο είναι εφικτή και επιτρεπτή η αλλαγή του ημερολογίου.Ο Άγιος Ιεράρχης όπως ήταν σοφός και πράος τούς απάντησε:

         -Παιδιά μου, δεν πρέπει να γίνει η αλλαγή του ημερολογίου διότι βάσει αυτού έχουν θεσπισθείόλες οι εορτές της Εκκλησίας μας και ιδιαιτέρως το αιώνιο Πασχάλιο.
 .
            - Μαλιστα Δέσποτα, εάν όμως η Εκκλησία δεχθεί τη μεταρρύθμιση τι γίνεται; Τι κάνουμε εμείς;
 .

         - Εσείς να παραμείνετε ως έχετε, δεν θα ακολουθήσετε τούς μεταρρυθμιστές διότι το Γρηγοριανόημερολόγιο έχει καταδικασθεί από τρεις πανορθοδόξους συνόδους επί πατριαρχίας Ιερεμίου του Τρανού 1592-1593 και Ανθίμου το 1848. Είναι αδύνατον Ορθόδοξοι Χριστιανοί να δεχθούν τηναλλαγή. Εγώ δε δέχομαι ούτε ακολουθώ κανέναν έστω κι αν μείνω μόνος μου. Ναι, Δέσποτα, αλλά εάν δεν έχουμε ιερείς τι θα κάνουμε;
         
             - Παιδιά μου θα οικονομήσει ο Κύριος μας και θα σας στείλει.

. 

- Κι αν δεν έχουμε εκκλησία και εχουν γυρίσει όλοι με το Γρηγοριανό εκεί, πως το αντιμετωπίζουμε;
.

.- Γι’ αυτό προβληματίζεσθε; Δεν υπάρχει πρόβλημα, τα σπίτια σας να γίνουν Εκκλησίες.
. 

.- Μα, πως Δέσποτα; Πως μπορεί να γίνουν αυτά; 

.- Εγώ παιδιά μου απεύχομαι να γίνη η αλλαγή, αλλά εάν γίνει τότε πρέπει να αντισταθείτε. Να είστε σίγουροι πως ο Χριστός μας θα είναι μαζί σας όταν συνειδητά υπερασπισθείτε τα Ιερά και τα Όσια της Εκκλησίας μας. Εάν διαβάσατε την Ιστορία της Εκκλησίας μας θα δείτε και θα γνωρίσετε πως σε περίοδοανταρσίας και ακαταστασίας στην Εκκλησία ότι πολλά σπίτια είχαν γίνει τόποι κοινής προσευχής»..
. .

Όλα αυτά αλλά και πολλά άλλα είπε και τους έλεγε ο επίσκοπος Πενταπόλεως Νεκτάριος. Έπειτα απόδύο χρόνια το 1920 ο Άγιος Ιεράρχης κοιμήθηκε.

. 
Παρευρέθηκαν στην κηδεία του παίρνοντας για τελευταία φορά την ευχή του προσκυνώντας τον. Καθηκόντως λοιπόν οι δύο αυτοί άνδρες σεβόμενοι τη μνήμη του πνευματικού τους, ως συνειδητοί χριστιανοί, προσπάθησαν όσο το δυνατόν περισσότερο να ενημερώσουν τον κόσμο για το μεγάλο πνευματικό κακό που είχε γίνει στην Ελλάδα. Καταφέρνουν με τη χάρη του Κυρίου μας να βοηθήσουν πνευματικά, πολύ κόσμο με αποτέλεσμα αρκετά χωριά της Βοιωτίας να παραμένουν στη παράδοση. Ιερείς έρχονταν αραιά και που από το Άγιον Όρος για να τούς εξυπηρετήσουν και όχι μόνον αυτό αλλά στηναναζήτηση προς εξυπηρέτηση ιερού ναού ο Λουκάς Καλατζής αποφάσισε να κάνει τόπο κοινής προσευχής το σπιτάκι του, δίδοντας στο Εκκλησάκι την ονομασία του Ευαγγελισμού, ούτως ώστε ναέρθουν σε εκπλήρωση οι ευχές και οι εντολές του πνευματικού τους πατέρα του Επισκόπου ΠενταπόλεωςΑγίου Νεκταρίου του Θαυματουργού.
. 

Πέρασαν 75 ολόκληρα χρόνια από τον χωρισμό της Εκκλησίας μας.

Η ιστορία έγραψε πολλά θλιβερά γεγονότα τα οποία συνέβησαν κατά το διάστημα αυτό. Παρόλα αυτάόμως η ζέση της πίστεως δεν έσβησε μέχρι σήμερα. Εξακολουθεί να υπάρχει και συνεχίζει παραμένονταςαμείωτη και σταθερή για τις επερχόμενες γενεές.

. 
Τα ιστορικά γεγονότα είναι γνωστά σε εμάς από τους επιζώντας συνεχιστάς των Ιερών παραδόσεων Θηβαίους Ευάγγελο Τούτουζα, Χρήστο Λαλιώτη, Στυλιανό Σκούμα, οι οποίοι έζησαν από κοντά τόσον ωςπαιδιά όσον και ως ώριμοι πλέον άνδρες, τον Κιμωνα Στεφανιώτη και τον Λουκά Καλαντζή, τον μετέπειτα πατέρα Λεόντιο.

. 
Σήμερα υπάρχει η μαρτυρία του ιστορικού ναού του Ευαγγελισμού της Κυρίας Θεοτόκου, ο οποίος εκτίσθη με την ευχή και την εντολή του Αγίου Νεκταρίου έχοντας υπερυψωμένο επάνωθεν τον περικαλλέστατο Ναό των Αγίων Πάντων πρωτοβουλία του μακαριστού Κωνσταντίντου Τούτουζα.

. 
Αυτά τα λίγα αγαπητοί αναγνώστες από τη ζωή, τους αγώνες και την παρουσία της Εκκλησίας μας.

. 
Ιδιαιτέρως ο γράφων αισθάνομαι αρκετά συγκινημένος και ευτυχισμένος διότι η θεία Πρόνοια οικονόμησε να υπηρετήσω τον ιστορικό Ναό της Ευαγγελιστρίας επί οκτώ συναπτά έτη ως εφημέριοςσυνεχίζοντας την εντολή του Αγίου Νεκταρίου:

.
. 

«TA ΣΠITIA ΣΑΣ NA ΓINOYΝ EKΚΛΗΣIEΣ»

 «KI AN ΑΛΛΑΞOYΝ ΟΛOI, NA ΠAPAMEINETE ΣTHΝ ΠAPΑΔΟΣΗ»

.

. 

Ο Ιερός Ναός Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (κάτω) και Αγίων Πάντων (επάνω) στην περιοχή Πυρί της πόλεως των Θηβών. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο ναός αυτός ήταν μέχρι πρότινος ιδιόκτητος και ανήκεστην, γνωστή για την προσήλωσή της στις πατρώες παραδόσεις, οικογένεια Τούτουζα. Για την καλύτερη διασφάλιση του ιερού χαρακτήρα του ναού οι ιδιοκτήτες απεφάσισαν να τον μεταβιβάσουν στοεκκλησιαστικό νομικό πρόσωπο της Εκκλησίας μας. 

*************************************************************

** «Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ», Αρ. φ. 902, έτος 50ον, 29/2/2000, σελ. 10!11.

''ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ''