ΤΑ'' ΙΣΤΟΡΙΚΑ ''ΠΑΤΡΙΑ'' Α΄ ΤΟΜΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ

Εἰς τὸ παλαιό μας blog και συγκεκριμένα ἐδῶ ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ εἴχαμε δημοσιεύσει τὰ πάτρια σὲ μέρη, διὰ νὰ εἶναι πιὸ εὔκολα εἰς τὴν ἀνάγνωση πρὸς ὅλους ἐσάς.

Εἴχαμε ἀναφέρει ὅμως ὅτι θὰ δημοσιεύσουμε καὶ τοὺς τόμους ὁλόκληρους διὰ ὁποῖον ἐνδιαφέρεται. Ξεκινᾶμε τὴν δημοσίευση ὁλόκληρών των παλαιῶν δημοσιευμένων ἀπὸ ἐμᾶς τόμων, καὶ μὲ τοὺς νέους θὰ συνεχίσουμε ὅπως καὶ πρίν, καὶ εἰς τὸ τέλος θὰ τοὺς μετατρέψουμε καὶ αὐτοὺς ὁλόκληρους.

Καλὴ ἀνάγνωση!

ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ Α΄ ΤΟΜΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ

Οικουμενικός Πατριάρχης: Απαραίτητη η συνεργασία όλων για την αντιμετώπιση των ζητημάτων που σχετίζονται με την Χριστιανική Ανθρωπολογία (VIDEO)

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, σε μήνυμά του προς τους διοργανωτές και συμμετέχοντες στο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο που πραγματοποιείται μεταξύ 17 και 19 Νοεμβρίου στο Μίνσκ της Λευκορωσίας με θέμα «Η Χριστιανική Ανθρωπολογία ενώπιον των προσκλήσεων της Νεωτερικότητας», επεσήμανε την ανάγκη της συνεργασίας μεταξύ των εκπροσώπων των Χριστιανικών Ομολογιών, των μονοθεϊστικών (Αβραμιτικών) Θρησκειών και των πολιτικών και επιστημονικών ταγών για την αντιμετώπιση των προκλήσεων της σημερινής εποχής που θέτουν σε αμφισβήτηση βασικές παραμέτρους της Χριστιανικής Ανθρωπολογίας. Ο Πατριάρχης ανεφέρθη όλως ιδιαιτέρως στη σημασία του θεολογικού διαλόγου της Ορθόδοξης με την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και  του ακαδημαϊκού διαλόγου του Οικουμενικού Πατριαρχείου με το Ισλάμ και τον Ιουδαϊσμό.

Στο Πατριαρχικό Μήνυμα τονίζεται η ανάγκη να διατηρείται η ισορροπία μεταξύ ορθοπραξίας και ορθοδοξίας στα πλαίσια της δυναμικής θεώρησης του ανθρώπου που καλείται από το καθ’ ομοίωσιν να μεταβεί στο κατ’ εικόνα εκπληρώνοντας τον θεόσδοτο προορισμό του. Με γνώμονα την βασική θεολογική αρχή του Μεγάλου Αθανασίου, σύμφωνα με την οποία ο Ιησούς Χριστός «Θεός ων ύστερον γέγονεν άνθρωπος, ίνα μάλλον ημάς (τους ανθρώπους) θεοποιήση», στο Πατριαρχικό Μήνυμα τονίζεται μεταξύ άλλων ότι κάθε πτυχή της ανθρώπινης ύπαρξης πρέπει να εντάσσεται στην προοπτική της εν Χριστώ μεταμόρφωσης και θέωσης, ώστε να επικρατεί επί γης το Θείο θέλημα. Συνδιοργανωτές του Διεθνούς Συνεδρίου είναι το Ινστιτούτο Διαθρησκειακού καί Διομολογιακού Διαλόγου της Ιεράς Συνόδου της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Λευκορωσίας (Πατριαρχείο Μόσχας), το Ποντιφικό Συμβούλιο για την Προώθηση της Χριστιανικής Ενότητας καί το Χριστιανικό Εκπαιδευτικό Κέντρο των Αγίων Μεθοδίου και Κυρίλλου. 

Την έναρξη των εργασιών κήρυξε ο Μητροπολίτης Μίνσκ και πάσης Λευκορωσίας Φιλάρετος. Μήνυμα του Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου μετέφερε προς τους συνέδρους ο Αρχιεπίσκοπος Claudio Gugerotti, Αποστολικός Νούντσιος του Βατικανού στην Λευκορωσία. Χαιρετισμό απέστειλαν επίσης ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων, Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, εκ μέρους του Πατριάρχη Μόσχας Κυρίλλου,  οι Καρδινάλιοι Kurt Koch, Πρόεδρος του Ποντιφικού Συμβουλίου για την προώθηση της Χριστιανικής Ενότητας, και  Peter Erdö, Αρχιεπίσκοπος Βουδαπέστης καί Πρόεδρος του Συμβουλίου των ευρωπαϊκών Επισκοπικών Συνελεύσεων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Την συνάντηση χαιρέτησαν αυτοπροσώπως ο  Ρωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος του Μίνσκ Tadeusz Kondrusiewicz, ο εκ του Αζερμπαϊτζάν προερχόμενος Σεΐχης Allahshukur Pashazada, επικεφαλής της Μουσουλμανικής Διοίκησης του Καυκάσου, ο Μουφτής Abu-Bekir Shabanovich, Πρόεδρος της Μουσουλμανικής Ένωσης της Λευκορωσίας, ο Αρχιραβίνος Abraham Benenson, ο Victor Krutko, Πρόεδρος της Ένωσης των Ευαγγελικών Βαπτιστών, και εκπρόσωποι των Διπλωματικών Αρχών της χώρας. Από το Οικουμενικό Πατριαρχείο προσκλήθηκε και παρέστη ο Τριτεύων των Πατριαρχικών Διακόνων Θεόδωρος Μεϊμάρης, Διδάκτωρ Θεολογίας.

Στο συνέδριο, στο οποίο συμμετείχαν 150 σύνεδροι από διάφορα μέρη του κόσμου,  αναγνώσθηκαν σαράντα εισηγήσεις σχετικά με τρεις θεματικούς άξονες: α) η θεολογική θεώρηση της Χριστιανικής Ανθρωπολογίας, β) Χριστιανική Ανθρωπολογία και ανθρώπινα δικαιώματα, και γ) Χριστιανική Ανθρωπολογία και Βιοηθική. Παράλληλα, σε επί μέρους θεματικές συζητήθηκαν ζητήματα όπως ‘’Ανθρωπολογία και Κοινωνική Αποστολή του Χριστιανισμού’’, ’’Εφαρμοσμένη Ανθρωπολογία’’, ’’Φιλοσοφική Ανθρωπολογία’’ και ’’Η Χριστιανική Ανθρωπολογία σε διάλογο με την εκκοσμικευμένη ανθρωπότητα’’. 

Μεταξύ των ομιλητών ήταν κληρικοί και καθηγητές από Πανεπιστήμια και επιστημονικά Ιδρύματα της Γερμανίας, της Γαλλίας, του Βελγίου, της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας, αλλά και εκπρόσωποι του Ισλάμ και του Ιουδαϊσμού. Επικεφαλής της Ρωμαιοκαθολικής Αντιπροσωπείας ήταν ο Καρδινάλιος Francesco Coccopalmerio, Πρόεδρος του Ποντιφικού Συμβουλίου περί των Νομοκανονικών Κειμένων.

Στο περιθώριο των εργασιών παρουσιάστηκε το άρτι εκδοθέν Ρωσοορθόδοξο-Ρωμαιοκαθολικό Λεξικό που επιμελήθηκαν τα Ιδρύματα “Pro Oriente” και ”Russian Orthodoxy Foundation”. 

ΠΗΓΗ ''ΑΜΕΝ.GR''

ΠΡΩΤ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ: ΟΙ «ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ» ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Σε ιερατική σύναξη που έγινε πρόσφατα σε μητρόπολη της Μακεδονίας ανετέθη σε έναν από τους ιερείς να παρουσιάσει εισήγηση για την αίρεση των ψευδομαρτύρων του Ιεχωβά.Μετά το πέρας της εισηγήσεως ο παριστάμενος μητροπολίτης εξέφρασε την εκτίμηση ότι οι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά είναι η πιο επικίνδυνη αίρεση, γιατί ασκούν μεθοδικά και προγραμματισμένα προσηλυτισμό εις βάρος των Ορθοδόξων πιστών, εκμεταλλευόμενοι συνήθως τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες.

Αυτό όμως έκαναν και εξακολουθούν να κάνουν και πολλές προτεσταντικές αιρέσεις, αλλά και ο Παπισμός με την απατηλή μέθοδο της Ουνίας, που εφεύραν και προώθησαν οι γνωστοί Ιησουίτες.

Επομένως προσηλυτισμό δεν ασκούν μόνον οι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά και οι πάμπολλες προτεσταντικές παραφυάδες, επίσης και ο Παπισμός, ο οποίος μέχρι σήμερα αρνείται να καταδικάσει και να αποσύρει την Ουνία, κατ᾽ εξοχήν μέθοδο προσηλυτισμού των Ορθοδόξων, και έχει φέρει σε δύσκολη θέση τους φιλοπαπικούς Ορθοδόξους, τους οποίους παρέσυρε κατά τον διεξαγόμενο θεολογικό διάλογο στην αθώωση και αμνήστευση της Ουνίας με την επαίσχυντη συμφωνία στο Balamand του Λιβάνου το 1993.

Ενημερώθηκε ποτέ υπεύθυνα και επίσημα από τις κατά τόπους εκκλησιαστικές αρχές το ορθόδοξο ποίμνιο, ώστε να προφυλαχθεί από την απάτη της Ουνίας, ιδιαίτερα στην πολυάνθρωπη Αθήνα, όπου ανυποψίαστοιΟρθόδοξοι επισκέπτονται τον ναό των Ουνιτών, ο οποίος δεν διαφέρει καθόλου από τους ορθοδόξους ναούς, όπως και οι ακολουθίες και η αμφίεση των κληρικών της Ουνίας; Θα ανατεθούν εισηγήσεις στις ιερατικές συνάξεις, για να παρουσιασθούν ιστορικά και συγχρονικά τα κατορθώματα της Ουνίας και ο αιρετικός και κοσμικός χαρακτήρας του Παπισμού, που βυθίζεται μέσα στο βόθρο των σκανδάλων της παιδεραστίας, όπως επανειλημμένως έχει διακηρύξει με παρρησία ο ομολογητής μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ; Ποιός φοβάται ποιόν; Μήπως τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος έχει ξεπεράσει σε φιλοπαπισμό και οικουμενιστική συμπεριφορά όλους τους παλαιούς και σύγχρονους εκκλησιαστικούς ηγέτες με τις συναντήσεις, τις συμπροσευχές, τους ασπασμούς και εναγκαλισμούς με τους πάπες, τα θυμιάματα και τα «ευλογημένος ο ερχόμενος», τα απολυτίκια και τα τροπάρια προς τιμήν του πάπα; Πως επέτρεψε ο πατριάρχης μία σχεδόν κατά το ήμισυ κουτσουρεμένη ορθόδοξη αντιπροσωπεία, αφού απουσίαζαν έξη (6) αυτοκέφαλες ορθόδοξες εκκλησίες, να υπογράψει το προδοτικό κείμενο του Balamand, ενώ είχε την δυνατότητα διά του ορθοδόξου συμπροέδρου, που ήταν ιεράρχης του Πατριαρχείου, να επικαλεσθεί φιλαδέλφως την απουσία των αληθινά αδελφών ορθοδόξων εκκλησιών και να ματαιώσει η να αναβάλει την συνέλευση της Μεικτής Θεολογικής Επιτροπής, ώστε να αποφευχθεί η αθώωση της Ουνίας και να παραμείνει η καταδίκη της που έγινε στο Freising του Μονάχου το 1991; Πως έφθασε στο σημείο να δωρήσει αγιοπότηρο στον νεοεκλεγέντα αρχιεπίσκοπο των εν Αθήναις Ουνιτών καθηγητή Δημήτριο Σαλάχα, για την εκλογή του οποίου δεν αντέδρασε ούτε η οικουμενίζουσα και συμπορευομένη με το Φανάρι ελλαδική εκκλησιαστική αρχή; 

Δεν πείθει καθόλου η διακήρυξη του κ. Βαρθολομαίου ότι δεν είναι οικουμενιστής· διότι την ίδια ώρα που προέβαινε σ᾽ αυτή την διακήρυξη, στο ίδιο κείμενο της προσφωνήσεώς του προς τον πατριάρχη Βουλγαρίας κ. Νεόφυτο, επιχειρούσε να ενισχύσει τον Οικουμενισμό νουθετώντας την βουλγαρική εκκλησία να επιστρέψει στο κατ᾽ εξοχήν θεσμικό όργανο του Οικουμενισμού, στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, και στους οικουμενιστικών προδιαγραφών θεολογικούς διαλόγους. Θα ευφρανθούν όλοι οι ανά τους αιώνες μέχρι σήμερα Άγιοι και Πατέρες και οι Ορθόδοξοι πιστοί όλων των αιώνων, αν ο πατριάρχης του Γένους, της Μεγάλης όντως Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, μεταβάλει σε πράξη το «δεν είμαι οικουμενιστής» και ελευθερώσει την Ορθόδοξη Εκκλησία από την αιχμαλωσία του Οικουμενισμού, μέσα στην οποία ζη από τις αρχές του εικοστού αιώνα.

Πολύ πιο επικίνδυνος ο Οικουμενισμός από τους «Μάρτυρες του Ιεχωβά»

Ερχόμαστε έτσι συνδεόμενοι με τα πρώτα, να παρατηρήσουμε ότι ασφαλώς οι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά είναι επικίνδυνη αίρεση με τα άφθονα μέσα που διαθέτουν οι υπερατλαντικοί χρηματοδότες και προστάτες τους, που δεν είναι θεσμικά και ιδεολογικά πολύ μακρυά από αυτούς που προωθούν τον Οικουμενισμό.Είναι όμως ευκολώτερος αντίπαλος, ακόμη και για τους απλούς πιστούς, και δεν μπορούν εύκολα να περάσουν τις πλάνες τους και τις διδαχές τους, διότι εμφανίζονται ως εχθροί και κατήγοροι της Εκκλησίας και των δογμάτων της, και επομένως δίνουν αμέσως το στίγμα των εχθρών και πολεμίων της πίστεως, πράγμα που ασυναίσθητα προκαλεί αμυντική και απορριπτική στάση. Καί μόνο το ότι δεν κάνουν τον Σταυρό τους, δεν σέβονται τον Τίμιο Σταυρό, και δεν τιμούν τις άγιες εικόνες, μαζί με πλήθος άλλων παρεκκλίσεων, τις οποίες βέβαια αγνοούν οι απλοί πιστοί, και μόνον αυτά αρκούν για να πέσει στο κενό η προσηλυτιστική τους προσπάθεια, εκτός ελαχίστων ειδικών εξαιρέσεων.

Ποιός θα προφυλάξει όμως τους πιστούς από τους οικουμενιστάς κληρικούς και θεολόγους, οι οποίοι εκ των έσω αφανώς και βραδέως διαβρώνουν το ορθόδοξο φρόνημα και ουσιαστικώς καταλήγουν στον ίδιο σκοπό και στόχο, αλλά με πιο επικίνδυνη μέθοδο, αφού κρύβονται κάτω από το ένδυμα του ορθοδόξου κληρικού και την ιδιότητα του ορθοδόξου θεολόγου; Σε τι διαφέρει ο ψευδομάρτυς του Ιεχωβά που αρνείται την θεότητα του Χριστού από τον Ιουδαίο και Μουσουλμάνο, που επίσης αρνούνται την θεότητα του Χριστού, τις θρησκείες των οποίων όμως οι Οικουμενισταί θεωρούν ως παράλληλους με τον Χριστιανισμό δρόμους σωτηρίας, αρνούμενοι έτσι την μοναδικότητα και αποκλειστικότητα της εν Χριστώ σωτηρίας, όπως και οι Ιεχωβάδες; Σε τι διαφέρει ο ψευδομάρτυς του Ιεχωβά από τους Προτεστάντες, που και αυτοί δέχονται μόνον την Αγία Γραφή και απορρίπτουν την Παράδοση και τα δόγματα της Εκκλησίας, και ασεβούν προς την Υπεραγία Θεοτόκο, τους Αγίους και τις εικόνες τους, όπως και οι Ιεχωβάδες; Καί όμως με αυτούς συνυπάρχουμε και συμπροσευχόμαστε και τους αναγνωρίζουμε ως εκκλησίες και συμμετέχουμε ως ίσοι προς ίσους, ως προς την αλήθεια και την πίστη, μέσα στο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών», που ουσιαστικώς είναι Παγκόσμιο Συμβούλιο Πλανών και Αιρέσεων. Γιατί με τους Ιουδαίους και Μουσουλμάνους έχουμε σχέσεις και οργανώνουμε διαθρησκειακές συναντήσεις, ενίοτε και συμπροσευχές, και δεν τους χαρακτηρίζουμε ως επικίνδυνες θρησκείες; Γιατί δεν οργανώνουμε συναντήσεις με τους Ιεχωβάδες; Γιατί δεν προτείνουμε να συμμετάσχουν και αυτοί στο «Παγκόσμιο Συμβούλιο ᾽Εκκλησιών», αφού συμφωνούν στα περισσότερα με τους Προτεστάντες; Απλούστατα, για να υπάρχει φαινομενικά ένας εχθρός, όχι πολύ επικίνδυνος όμως, να στρέφουμε εναντίον του τα βέλη και να αναλώνουμε την ποιμαντική μας φροντίδα, και να αφήνουμε ελεύθερο τον Οικουμενισμό, ως νέα Ουνία, να διαβρώνει το φρόνημα κληρικών, θεολόγων και πιστών, και ως προβατόσχημος λύκος να κατατρώγει το ποίμνιο.

Θα εντάξει άραγε ποτέ η αρμόδια επί των αιρέσεων Συνοδική Επιτροπή τον Παπισμό και τον Οικουμενισμό, που μας απειλούν περισσότερο, ανάμεσα στις αιρέσεις, η έχουμε σχεδόν κατακτηθή και αφομοιωθή από αυτές; Η δήλωση του οικουμενικού πατριάρχου, ότι δεν είναι οικουμενιστής, έχει πάντως και θετικό περιεχόμενο· αναγνωρίζει ο πατριάρχης ότι ο Οικουμενισμός είναι εκτός της Ορθοδόξου πίστεως και ζωής και γι᾽ αυτό, ως ορθόδοξος επίσκοπος, δεν θέλει να χαρακτηρίζεται ως οικουμενιστής. Δεν είναι δύσκολο να πείσει με έργα πλέον και όχι με λόγια το ορθόδοξο πλήρωμα, αναιρώντας όσα οικουμενιστικά μέχρι τώρα έχει πεί και έχει πράξει και συντονίζοντας, κατά τα κανονικώς ισχύοντα, την έξοδο της Εκκλησίας από την αιχμαλωσία του Οικουμενισμού, ώστε να μπορούμε όλοι από καρδίας να ψάλλουμε: «Βαρθολομαίου του Παναγιωτάτου και Οικουμενικού Πατριάρχου πολλά τα έτη».

Πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης

ΠΗΓΗ ''ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ /ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ''

Λυκούργος Νάνης, Ο ασχημονών Δημητριάδος και η απάθεια των συνεπισκόπων του.

Γράφει ο Λυκούργος Νάνης

Ο ποικιλοτρόπως σκανδαλίζων τον πιστό λαό, γνωστός και μη εξαιρετέος, μητροπολίτης Δημητριάδος, προέβη κατ αυτάς σε δηλώσεις αναφορικά με την παπική αιρετική παρασυναγωγή που κάθε άλλο παρά αντέχουν σε σοβαρή κριτική.

Δεν αποτελεί υπερβολή αν τις χαρακτηρίσουμε φαιδρές, ανιστόρητες και, το χείριστον, προδοτικές.

Το θέμα όμως, ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ ΕΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΩ ΖΗΤΗΜΑ, είναι η στάση που τήρησαν οι συνεπίσκοποί του, οι συγκροτούντες τη συνέλευση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, απέναντι σ αυτές και τον ποιητή τους.

Ποια η αντίδραση των υγιώς φρονούντων ποιμένων;

Εσπευσαν να ανακαλέσουν στην τάξη τον ασεβή τολμητία του Βόλου;
Ευαισθητοποιήθηκαν, αιτούντες την αφαρμογή των όσων διακελεύουν σχετικώς οι θείοι και ιεροί κανόνες;

Η” κυριάρχησε για μία ακόμη φορά το επαίσχυντο και καταραμένο «φιλάδελφο» με συνέπεια ο εν λόγω δεσπότης να καταλείπεται ασύδοτος προκειμένου να συνεχίσει να προβαίνει σε παρόμοιες ασχημοσύνες;

Από πότε ο Δημητριάδος Ιγνάτιος ίσταται ύπερθεν των ιερών κανόνων;
Οι διακελεύσεις των τελευταίων ισχύουν και απευθύνονται μόνο στο χριστιανικό…προλεταριάτο εναντίον του οποίου εκτοξεύονται σαν κανόνια (για να θυμηθούμε και το μακαριστό π.Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο);

Τι απέγινε άραγε η καταγγελία του εγκρατούς περί τα θεολογικά μητροπολίτη Ναυπάκτου επί τη βάσει της οποίας εντός των πλαισίων της περιβόητης και διαβόητης ακαδημίας «θεολογικών», διάβαζε θολολογικών, σπουδών της μητροπόλεως Δημητριάδος ΚΥΟΦΟΡΕΙΤΑΙ ΑΙΡΕΣΗ;

Δε σείστηκε συθέμελα το οικοδόμημα της αρχιερατικής συνειδήσεως της πλειονότητας των ποιμένων μας επί τω τρομερώ αυτώ ακούσματι;
Παρωνυχίδα αποτελεί η νοθεία της ορθής πίστεως που απεργάζονται κάποιοι θεολογούντες φιλόσοφοι και φιλοσοφούντες θεολόγοι;
Στην απευκταία περίπτωση της νοθεύσεως τροφίμων ή καυσίμων ή φαρμάκων σύσσωμη η κοινωνία «ξεσηκώνεται» και στιγματίζει τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της.

Στην ασυγκρίτως μεγαλυτέρας σπουδαιότητος και αξίας περίπτωση της νοθεύσεως  και διαστρεβλώσεως της ορθής πίστεως, το σώμα των ποιμένων, των θεόθεν εντεταλμενων για την αλώβητη διαφύλαξή της και την προστασία της από προσθαφαιρέσεις και αλλοιώσεις, της ορθής πίστεως, του κατά τον άγιο Μάξιμο τον ομολογητή «ΠΡΩΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥ ΦΑΡΜΑΚΟΥ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΑΣ», στιγματίζονται και κατονομάζονται οι στρεβλώσεις και οι εμπνευστές τους ή αρκούμαστε σε μία ανώδυνη και πλατωνική, γενικά και αόριστη, αρνητική αναφορά στον οικουμενιστικό συγκρητισμό, χωρίς συνέπειες για εκείνους που προδίδουν την πίστη πρωτοστατώντας σε οικουμενιστικές-συγκρητιστικές δηλώσεις και εκδηλώσεις;

Ετσι θα έπρατταν οι μακαριστοί Φλωρίνης Αυγουστίνος, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος, Σιδηροκάστρου Ιωάννης, Δρυινουπόλεως Σεβαστιανός, Τρίκκης Διονύσιος, Παραμυθίας Παύλος;

Δε μήνυσε στο πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως ο μακαριστός Φλωρίνης Αυγουστίνος το Στυλιανό Χαρκιανάκι ευφραίνοντας τους πιστούς;

Δε διέκοψε μαζί με τους επίσης μακαριστούς Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο και Παραμυθίας Παύλο το μνημόσυνο του μακαριστού Αθηναγόρα;

Δε στιγμάτισε επί συνόδω αλλά και εκτός ο μακαριστός Τρίκκης Διονύσιος την ολέθρια αθηναγόρειο πολιτική;

Δεν κατήγγειλαν επί συνόδω οι μακαριστοί Φλωρίνης, Σιδηροκάστρου και Δρυινουπόλεως τη γιανναρική σύφιλη αντιδρώντος του νυν Αθηνών;

Δεν κατέλειπαν οι προαναφερθέντες και όχι μόνο σε όσους στοιχούνται στο ίδιο πνεύμα μια ιερά παρακαταθηκη;

Ως πότε θα καθεύδουν οι ορθοφρονούντες επίσκοποι;

Ως πότε θα καλύπτουν σκανδαλωδώς τους αιρετίζοντες συμποιμένες τους;

Ως πότε θα απογοητεύουν και αποθαρρύνουν το ποίμνιο του οποιου τον ιερό ζήλο ψύχουν και μαραίνουν;

Δεν αναλογίζονται ότι κατ αυτόν τον τρόπο και το ορθόδοξο αισθητήριο του ποιμνίου απαμβλύνεται αλλά και πυροδοτούνται διαιρέσεις και σχίσματα;

 ΠΗΓΗ ''ΑΚΤΙΝΕΣ''

Άλλο γέροντας, άλλο πνευματικός, άλλο εξομολόγος

Τὸ ἐπαναλαμβάνω γιὰ νὰ γίνει συνείδηση, ὅτι ἄλλο Γέροντας, ἄλλο πνευματικός, ἄλλο ἐξομολόγος. Γιατί ἐντοπίζουμε καὶ προσωπολατρίες καὶ ἀντιεκκλησιαστικὴ φατριαστικὴ συμπεριφορὰ ἐκ μέρους τῶν χριστιανῶν μας.

Ἐπίσης, μπερδεύουμε τὸ μοναχικὸ ἦθος μὲ τὸ κοσμικὸ ἦθος, πράγμα ποῦ εἶναι προσβολὴ γιὰ τὸ ὄγδοο μυστήριο, κατὰ ἄγ. Γρηγόριο Θεολόγο, τοῦ μοναχισμοῦ. Τὴν ἔννοια τοῦ ὑποτακτικοῦ μὲ τὸ πνευματικοπαίδι καὶ τῆς πνευματικῆς πατρότητας μὲ τὴν ἱερὰ ἐξομολόγηση.

Γέροντας εἶναι ὁ πνευματικὸς πατέρας τῶν μοναχῶν. Οἱ μοναχοὶ ἔχουν Γέροντα. Ἕνας γέροντας σὲ μοναστήρι μπορεῖ νὰ εἶναι πνευματικὸς καὶ ἐξομολόγος κοσμικῶν ποῦ ἐπισκέπτονται γὶ αὐτὸ τὸν λόγο τὸ μοναστήρι, ἀλλὰ πάντα θὰ εἶναι ὁ πνευματικὸς ἢ ὁ ἐξομολόγος τους ἢ καὶ τὰ δύο, ἀλλὰ ὄχι ὁ γέροντάς τους. Στὸν Γέροντα κάνουμε ὑπακοὴ σὰν μοναχοὶ καὶ δείχνουμε ἐμπιστοσύνη σὰν κοσμικοί. Ὑπάρχει διαφορά. Ἐπίσης, οἱ ἀδελφότητες στὸν κόσμο, ἔχουν Πνευματικὸ προϊστάμενο καὶ ὄχι Γέροντα, καν αὐτὸς εἶναι Γέροντας γιὰ τοὺς μοναχοὺς ἢ Γέροντας στὴν Ἐκκλησία.

Πνευματικὸς εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποῦ ἔχει χάρη ἀπὸ τὸν Θεό, νὰ νουθετεῖ καὶ νὰ μᾶς καθοδηγεῖ στὴν ἐν Χριστῷ ζωή, νὰ τοῦ ἐναποθέτουμε τὰ προβλήματα καὶ τοὺς πνευματικούς μας προβληματισμούς, νὰ μᾶς ποιμαίνει καὶ νὰ μᾶς καθοδηγεῖ πνευματικά. Πνευματικὸς μπορεῖ νὰ εἶναι ἕνας ἁπλὸς μοναχός, ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι ἐξομολόγος, ἀκόμα καὶ ἕνας λαϊκός! Σπάνιο ἀλλὰ ὄχι ἀπίθανο. Τὸ Πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ. Πνευματικὸς ἦταν ὁ γέροντας Παΐσιος, ὁ ὁποῖος δὲν ἦταν οὔτε ἱερέας, οὔτε ἐξομολόγος.

Ἐξομολόγος εἶναι ὁ ἱερέας ἐκεῖνος, ἄγαμος ἢ ἔγγαμος, ποῦ ἔχει εἰδικὴ ἄδεια ἀπὸ τὸν οἰκεῖο ἀρχιερέα, νὰ τελεῖ τὸ μυστήριο τῆς ἐξομολόγησης. Στὸν ἐξομολόγο πᾶμε, ἀφοῦ ἔχει προηγηθεῖ μετάνοια καὶ ἀπόφαση, γιὰ νὰ τοῦ ποῦμε τὶς ἁμαρτίες μας καὶ αὐτὸς μας διαβάζει τὴν συγχωρητικὴ εὐχὴ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ἐνίοτε, ὅποτε καὶ ἂν χρειαστεῖ μᾶς δίνει νουθεσίες καὶ ἴσως κάποιον κανόνα. Ἡ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν τελεῖται μὲ τὴν μετάνοια τὴν δική μας καὶ τὴν συγχωρητικὴ εὐχὴ ἀπὸ χειροτονημένο ἱερέα ἐξομολόγο καὶ ὄχι μὲ τὰ ἐπιτίμια καὶ τοὺς κανόνες, ποῦ εἶναι παιδαγωγικὰ μέσα στὴν εὐχέρεια τοῦ πνευματικοῦ ἐξομολόγου.

π. Παντελεήμονας Κροῦσκος

Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ Κ.Κ ΔΙΟΔΩΡΟΣ Α΄ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ «ΔΙΑΛΟΓΩΝ» (1989)

Εξελέγη η πρώτη γυναίκα Επίσκοπος στην Αυστραλία

Του Maxim Goltsa για την Romfea.gr

Την πρώτη γυναίκα Επίσκοπο εξέλεξε στην Αυστραλία η Αγγλικανική Εκκλησία, η οποία σύμφωνα με πληροφορίες θα αναλάβει την περιοχή της Νέας Νότιας Ουαλίας.

Η Δρ. Σάρα Μακνίλ εξελέγη ομόφωνα, και έγινε η ενδέκατη Επίσκοπος της Αγγλικανικής Επισκοπής του Grafton.

Η εκλογή της Δρ. Σάρα ήρθε μια μέρα πριν η Επισκοπή του Grafton εμφανιστεί ενώπιον της Βασιλικής Επιτροπή, για να δώσει τις απαραίτητες εξηγήσεις όσον αφορά τις καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών.

Να αναφερθεί ότι η Μακνίλ αντικαθιστά τον Επίσκοπο Κιθ Σλέϊτερ, ο οποίος παραιτήθηκε τον Μαϊο, ζητώντας δημόσια συγγνώμη που δεν κατάφερε να ανταπεξέλθει στα καθήκοντα του.

Τέλος να σημειωθεί ότι η Δρ. Σάρα Μακλίν εξεπλάγη από την εκλογή της, ενώ δήλωσε ότι αποδέχεται την θέση αυτή με ταπείνωση.

ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΦΙΛΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ''ΚΑΤΑΝΥΞΙΣ''

Ἐδημοσιεύθη εἰς τὸ φιλικὸ ἰστολόγιο ''Κατάνυξις'', μιὰ συνέντευξη μὲ ἐρωταποκρίσεις πρὸς τὸν ἡγούμενο σεβαστὸ Γέροντα Ἀγάθωνα, ἡγούμενο τῆς Μονῆς Κωνσταμονίτου Ἅγιου Ὅρους.

Ἐρωτᾶμε καὶ ἐμεῖς μὲ τὴν σειρά μας:

π. Νικόλαε μπορεῖτε νὰ κάνετε μιὰ ἐρώτηση εἰς τὸν Γέροντα ἀπὸ ἐμᾶς;

Εἰς τὸ 8.30 ἀναφέρει ὁ ὅτι ἐὰν ὁ πνευματικὸς δὲν κατευθύνει ὀρθόδοξα ἔχουμε τὸ δικαίωμα νὰ κάνουμε ἀνυπακοή. Πολὺ καλὰ ἕως ἐδῶ.

Εἰς τὸ 25.00 καὶ μετὰ μᾶς λέγει ὅτι ὁ ἴδιος δὲν ἤθελε νὰ μνημονεύει τὸν Πατριάρχη, ὄχι μόνο τὸν σημερινὸ ἀλλὰ καὶ τὸν προηγούμενο! συνέχισε ὅμως διότι ὁ Γέροντάς του ἀπὸ τὴν Ἀμερική, ἐνῶ τοῦ εἶπε ὅτι συμφωνεῖ μαζί του (εἰς τὴν διακοπὴ τῆς μνημονεύσεως), ἐπειδὴ εἶναι 4 ἀδέρφια (Μονὲς τοῦ Ἁγίου Ὅρους), τὰ ἄλλα 3 ἀδέλφια δὲν θὰ ἀκολουθήσουν διότι δὲν ἔχουν ''τσαγανὸ'' ποῦ ἔχει ὁ ἴδιος! Γὶ΄ αὐτὸ (τοῦ λέγει ὁ Γέροντάς του), κάντο γιὰ μένα! καὶ γιὰ τὸν Γέροντά του δὲν τὸ διέκοψε.

Ἐρωτᾶμε λοιπόν· Εἶναι ὀρθόδοξη ἡ κατεύθυνση τοῦ Γέροντα τοῦ π. Ἀγάθωνα πρὸς τὸν ἴδιο; Πῶς ἔκανε ὑπακοὴ σὲ μιὰ τέτοια προτροπὴ πρὸς τὸν ἴδιο;

Αὐτὴν τὴν ἐρώτηση θὰ θέλαμε νὰ μᾶς διευκρινίσει ὁ Γέρων Ἀγάθων πρὸς ἐμᾶς. Θὰ περιμένουμε ὅσο καιρὸ καὶ ἂν κάνετε νὰ τὸν ρωτήσετε.

Εὐχαριστῶ ἐκ τῶν προτέρων!

https://www.youtube.com/watch?v=Ww9Z8ViPV4M#t=2710