Ολίγα τινά περί του Αναιτίου Σχίσματος του 1995

Με αφορμή αυτήν την δημοσίευση λάβαμε δύο απαντήσεις. Η πρώτη (εδώ) προέρχεται από τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο της Συνόδου του κ. Μακάριο, ενώ η δεύτερη από τον αξιότιμο Διαχειριστή του ιστολογίου "Σάλπισμα" σε μορφή σχολίων (25 τον αριθμό) που δημοσιεύθηκαν στην ανάρτησή μας.

Σχετικά με την πρώτη έχουμε να παρατηρήσουμε πως ακολουθείται η γνωστή τακτική που εφαρμόζουν όσοι αδυνατούν να απαντήσουν σε ένα ερώτημα που τίθεται, ήτοι η τακτική του "στρίβειν διά των ερωτήσεων". Στο ερώτημα δηλαδή που τίθεται, αντί απαντήσεως, επιστρατεύεται σωρεία ερωτημάτων με σκοπό να έλθει ο ερωτών σε θέση άμυνας και παγιδευμένος να παρασυρθεί σε άλλες ατραπούς, στην προσπάθειά του να απαντήσει, ως μη όφειλε, με τελικό αποτέλεσμα να μην γίνει κουβέντα "για την ταμπακιέρα", το οποίο αποτελεί και τον τελικό στόχο εκείνου που χρησιμοποιεί αυτήν την ανέντιμη τακτική για να διαφύγει.

Εμείς όμως θα επαναλάβουμε για δεύτερη φορά την απορία μας και ας μην σκεφτεί κανείς ότι παρεκτρέπουμε το θέμα στο σχίσμα του 1995, διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η πηγή του κακού. Αν δεν υπήρχε το σχίσμα του 1995 δεν θα έβγαινε ο κ. Μακάριος σε εκδήλωση για άσχετο θέμα (Κάρτα του Πολίτη) να κατηγορήσει την Σύνοδό μας, με αποτέλεσμα να χαίρονται πάλι οι νεοημερολογίτες για τον συνεχιζόμενο διχασμό μας.

Ας εξετάσουν λοιπόν τα παρακάτω ερωτήματα όσοι εκ των ακολούθων του κ. Μακαρίου επιθυμούν, προς διευκόλυνση των οποίων αναρτούμε και το κείμενο της "Αποτειχίσεως" του 1995:

"Πρὸς ᾿Αρχιεπίσκοπον τῆς Καλλιοπιακῆς Παρατάξεως κ. Χρυσόστομον Κιούσην.῾Ιερὰν Μονὴν Παναχράντου, Μέγαρα ᾿Αττικῆς.
4η/17η ᾿Ιουλίου 1995

Κατόπιν τῶν ἀλεπαλλήλων παρασυνοδικῶν σας δραστηριοτήτων ἀρνήσεώς σας νὰ συμμετάσχει εἰς ἐκδίκασιν τῆς ὑποθέσεως τοῦ Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Εὐθυμίου εἰδήμων κανονολόγος καθηγητὴς διορθοδόξου κύρους, πρὸς ἀποφυγὴν ὑπερβάσεων τοῦ ἐγχειρήματος κατασπηλώσεως τιμίων ῾Ιεραρχῶν καὶ προωθήσεως τακτικῆς ἐκτοπισμοῦ ἀγωνιστῶν ῾Ιεραρχῶν, δίκην μακαριστοῦ ἐπισκόπου Καλλίστου καὶ ὑφαρπαγῆς τῆς καθ᾿ ὅλου ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως ὑπὸ πραξικοπηματιῶν τριῶν ᾿Αρχιερέων, τῶν καὶ στενῶν συνεργατῶν καὶ συμβούλων σας, τῆς σκοπίμου ἐπαναφορᾶς τοῦ συνοδικῶς επιλυθέντος θέματος τῶν Ιεροσολύμων, ὡς καὶ τῆς επανεντάξεως τοῦ Ἀστορίας, τοῦ τὴν ὀρθόδοξον ὀμολογίαν ἀπωλέσαντος, εἰς τὴν χορείαν τῶν Συνοδικῶν Αρχιερέων, ἤχθημεν εἰς τὴν ἀπόφασιν, συμφώνως πρὸς τοὺς θείους καὶ ἱεροὺς Κανόνας, τοὺς καταφόρως παραβιασθέντας ὑφ᾿ Ὑμῶν καὶ τῶν δολίως κινουμένων συνεργατῶν σας, νὰ διακόψωμεν οἱανδήποτε κοινωνίαν μεθ᾿ ὑμῶν τε καὶ αὐτῶν, μὴ ἀναγνωρίζοντες ὑμῖν τὸ δικαίωμα τοῦ προεδρεύειν τοῦ λοιποῦ τῆς ῾Ιερᾶς ἡμῶν Συνόδου, τῆς ἑδρευούσης εἰς τὴν Κάνιγγος 32.
Οἱ συναποφασίζοντες καὶ συνυπογράφοντες συνοδικοὶ ᾿Αρχιερείς

Ὁ Φθιώτιδος καὶ Θαυμακοῦ Καλλίνικος

Ὁ Θεσσαλονίκης Ευθύμιος

Ὁ Ἀμερικῆς Παΐσιος

Ὁ Χίου Στέφανος

Ὁ Εὐρίπου καὶ Ευβοίας Ιουστίνος

Ὁ Αὐλῶνος Βικέντιος"

(Η Φωνή της Ορθοδοξίας, Ιούλιος 1995, αρ. φ. 872).

Εύλογα ερωτήματα:

1. Για ποιο λόγο, που να καλύπτεται από τους Ιερούς Κανόνες, προέβησαν σε διακοπή κοινωνίας με το, από 17ης Ιουλίου 1995, Έγγραφο Αποτειχίσεως; Μήπως "δι' αἱρεσίν τινα, παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων ἢ Πατέρων κατεγνωσμένην, τῆς πρὸς τὸν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτοὺς διαστέλλοντες, ἐκείνου τὴν αἵρεσιν δηλονότι δημοσίᾳ κηρύττοντος καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ' ἐκκλησίας διδάσκοντος" κατά τον ΙΕ΄ Κανόνα της ΑΒας; Ή μάλλον επί "προφάσει τινῶν ἐγκλημάτων τῶν οἰκείων ἀφισταμένων προέδρων καὶ σχίσμα ποιούντων καὶ τὴν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας διασπώντων" κατά τον αυτόν Ιερό Κανόνα;

2. Από που και ως που αποτελεί αιτία Αποτειχίσεως η απόρριψη συμμετοχής στην εκδίκαση της υποθέσεως του κ. Ευθυμίου "ειδήμονος κανονολόγου καθηγητού διορθοδόξου κύρους", ο οποίος μάλιστα ετύγχανε νεοημερολογίτης;

3. Από που και ως που αποτελεί αιτία Αποτειχίσεως η πονηρή μεν επαναφορά του θέματος των Ιεροσολύμων (Παϊσίου - Βικεντίου), όταν αυτό όμως κακώς είχε κουκουλωθεί και δεν τηρήθηκαν ούτε καν οι προβλεπόμενες από τους Κανόνες διαδικασίες για την απονομή χάριτος το 1993; Ή ήταν και αυτό μια προσπάθεια "κατασπηλώσεως τιμίων Ιεραρχών", όταν μάλιστα σήμερα γνωρίζουμε τόσο εμείς, όσο και οι του κ. Μακαρίου, το ποιόν και την πορεία της σκανδαλοποιού εκείνης ξυνωρίδος;

4. Από που και ως που αποτελεί "απώλεια της ορθοδόξου ομολογίας" η μη υπογραφή του μακαριστού Αστορίας Πέτρου στην κακόδοξη ματθαιΐζουσα εγκύκλιο του 1974, την οποία άλλωστε μέγα μέρος της Εκκλησίας μας (και οι γνώστες των απόψεων του πρ. Φλωρίνης) δεν την αποδέχτηκε ποτέ ως φρόνημα; 

(Είναι γνωστό ότι ο κ. Μακάριος (όπως αποδεικνύεται και από το βιβλίο του "Περί του τρόπου αποδοχής των αιρετικών") έχει ενστερνιστεί την ματθαιϊκή κακοδοξία, όπως άλλωστε φαίνεται και από την αποδοχή του ματθαιϊκού "Επισκόπου Πειραιώς" κ. Παντελεήμονος άνευ των προβλεπομένων διαδικασιών).

5. Που υπάρχει μέσα σε αυτήν την "Αποτείχιση" η κατηγορία κατά της Συνόδου μας περί "σωματειακής αιρέσεως", η οποία εφευρέθηκε αργότερα, όπως και τα περί "ηλεκτρονικού φακελώματος" που επικαλούνται σήμερα προς άγραν οπαδών;

Σχετικά με την δεύτερη απάντηση, που απέστειλε ο αξιότιμος Διαχειριστής  του ιστολογίου Σάλπισμα σε μορφή σχολίων, και η οποία περιλαμβάνει τις, γνωστές τοις πάσι, δυστυχώς όμως μονόπλευρες  επιστολές του π. Γαβριήλ Κατουνακιώτου προς τον π. Ευθύμιο Μπαρδάκα, πρέπει να πούμε τα εξής σημαντικά και παρακαλούμε να ληφθούν σοβαρότατα υπ' όψιν:

α. Πολλά από τα γραφόμενα στις επιστολές του π. Γαβριήλ (όχι όλα, αφού μερικά είναι αφοπλιστικά για την ειλικρίνειά τους) δεν μπορούν να ληφθούν σοβαρά υπόψιν, διότι υπάρχει εμφανής προκατάληψη. Ας εξετάσουμε δύο παραδείγματα. 

α1. Γράφει ο π. Γαβριήλ πως "ἕξι τὸν ἀριθμόν —ὀλίγώτεροι τῶν 12 ἐπισκόπων ποὺ ὁρίζουν οἱ ῾Ι. Κανόνες" καθαίρεσαν τους επισκόπους που αποσχίστηκαν, το οποίο είναι παράνομο. Η προκατάληψή του όμως τον τυφλώνει σε σημείο να γράφει αλλού πως  ο Αυξέντιος υπήρξε δεύτερος Αρχιεπίσκοπος "κανονικῶς ψηφισθεὶς". Τώρα σε μια Σύνοδο με τέσσερις Αρχιερείς (Γαρδικίου Αυξέντιος, Μαγνησίας Χρυσόστομος, Σαλαμίνος Γερόντιος και Διαυλείας Ακάκιος), εκ των οποίων μόνο οι δύο (Γερόντιος και Ακάκιος) ψήφισαν τον Αυξέντιο (εκτός αν ψήφισε και ο ίδιος τον εαυτό του!), άνευ συμφωνίας του Μαγνησίας, άνευ γνώσεως κλήρου και λαού, θεωρείται "κανονική" αυτό δεν μπορούμε να το απαντήσουμε!

α2. Φαίνεται από τα γραφόμενα του π. Γαβριήλ πως θεωρεί ως νόμιμη την "Σύνοδο" του Αυξεντίου, ακόμη και μετά την καθαίρεσή του το 1985, και παράνομη την Σύνοδο των Γ.Ο.Χ. της οποίας συνέχεια είναι η ημετέρα Σύνοδος, αλλά και εκ της οποίας αποσχίστηκαν το 1995 οι έξι επίσκοποι των οποίων τους διαδόχους ακολουθεί. Δεν μας διευκρινίζει όμως γιατί δεν ακολουθεί κάποιο τα σκορπισμένα λείψανα της "Κανονικής Συνόδου" του Αυξεντίου (Ησαΐες, Παρθένιοι κλπ.), που δεν τα αναγνωρίζουν ούτε καν οι του Μακαρίου;

β. Εμάς δεν μας ενδιαφέρει η Ενότητα αν θυσιάζεται η αλήθεια και το δίκιο. Χάριν της αληθείας και του δίκιου φρονούμε πως αυτός που αποκηρύττει, εν τω προσώπω του Πρώτου, την Σύνοδό του, άνευ Αιτίας (που να δικαιολογείται δηλαδή από τους Ιερούς Κανόνας), αυτός είναι που πρέπει να επανέλθει σε Αυτήν και όχι να γίνει "Διάλογος επί ίσοις όροις" των δύο πλευρών. Επειδή όμως οι του κ. Μακαρίου, που διακρίνονται δυστυχώς για την παιδιάστική τους νοοτροπία (σε ένα δείγμα της έγινε αναφορά και εδώ), θα προσπαθήσουν να κάνουν την σύγκριση με τους πρώην Ενισταμένους ("γιατί με αυτούς κάνατε διάλογο και με μας όχι;"), πρέπει να πούμε πως δεν μπορεί να γίνει σύγκριση ανομοίων καταστάσεων διότι τότε υπήρχαν σοβαροί εκκλησιολογικοί λόγοι, ήτοι λόγοι Πίστεως, που συνέβαλαν στην διαμόρφωση της Συνόδου των Ενισταμένων το 1984. Απόδειξη το ότι μόλις αυτοί οι λόγοι ήρθησαν, με την σύνταξη κειμένου κοινής εκκλησιολογικής θεωρήσεως (που ήταν και ο σκοπός του Διαλόγου), ήρθη και η διάσταση. Εδώ όμως για ποιο θέμα να γίνει διάλογος, αφού όπως είδαμε από το αποκηρυκτικό έγγραφο δεν υπάρχει θέμα Πίστεως! Αυτό κατανόησαν προς τιμήν τους και δύο εκ των Επισκόπων εκείνων (Χίου Στέφανος και Ευρίπου Ιουστίνος) και επανήλθαν στην Σύνοδο. 

γ. Θεωρούμε εξίσου παιδιάστικο το να θεωρούν τους εαυτούς τους εργάτες της Ενότητος εκείνοι που συνέβαλαν και συμβάλουν στην δημιουργία και διαιώνιση του Σχίσματος. Εργάτης της Ενότητος είναι εκείνος που αναλαμβάνει την ευθύνη που του αντιστοιχεί.

δ. Θεωρούμε ακόμη παιδιάστικο το να τολμούνε να ψελίζουνε ιστορίες περί σχίσματος του 1979, περί καθαιρέσεως του Αυξεντίου και περί εκλογής Χρυσοστόμου Κιούση, εκείνοι που αρχικά ενώθηκαν με τους Αρχιερείς του 1979, έπειτα καθαίρεσαν τον Αυξέντιο και τέλος εξέλεξαν Αρχιεπίσκοπο τον Χρυσόστομο.   

ε. Με όλα τα παραπάνω που γράψαμε δεν σημαίνει πως θεωρούμε τους τότε Αρχιερείς της Συνόδου μας άμοιρους ευθυνών. Και αυτοί, άλλοι πολύ, άλλοι λίγο, είχαν μερίδιο ευθύνης, όχι μόνο για το Σχίσμα, αλλά και για τις βαθύτερες αιτίες που το δημιούργησαν, ακόμη και για την βιομηχανία καθαιρέσεων που εφάρμοσαν (για τις οποίες δεν πρέπει να φοβούνται όσοι έχουν την συνείδησή τους ήσυχη, ότι δεν έσφαλλαν - την έχουν όμως; Ας αναρωτηθούν). Είναι φανερό πως αυτές οι αιτίες αφορούν την έλλειψη αγάπης και τον φθόνο, ο οποίος δέσποζε και δεσπόζει ανάμεσα στους περισσότερους κληρικούς, υψηλόβαθμους και χαμηλόβαθμους και λαϊκούς (και όχι μόνο στο παλαιό ημερολόγιο, και όχι μόνο στην εποχή μας - ας αναγνώσει κανείς τα εγχειρίδια εκκλησιαστικής ιστορίας). Τί πρέπει να κάνουμε όμως γι' αυτό; Να εφευρίσκουμε μια δικαιολογία και να "αποτειχιζόμαστε" δημιουργώντας άλλη Σύνοδο, όταν μάλιστα οι Ιεροί Κανόνες και η πράξη της Εκκλησίας είναι ξεκάθαροι για το σε ποιες περιπτώσεις και με ποιο τρόπο μπορούμε να αντιδράσουμε;

στ. Είναι ολοφάνερο πως όλα τα σχίσματα και τα δεινά του Ιερού μας Αγώνος ξεκίνησαν όταν απεμπολήσαμε την αγία κληρονομιά μας, την Ιδεολογία του, η οποία συνοψιζόμενη σε μια φράση είναι η εξής: "Μακράν της κοινωνίας με τους οπαδούς της Καινοτομίας και Αγώνας για σύγκληση Συνόδου Ορθοδόξων που θα την καταδικάσει μαζί με την γενεσιουργό της αιτία, την αίρεση του Οικουμενισμού". Αυτή είναι η Ιδεολογία των πρώτων Παλαιοημερολογιτών, αυτή είναι η Ιδεολογία του μακαριστού πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, αυτή η Ιδεολογία εκφράζεται και στο Κοινό Εκκλησιολογικό Κείμενο (παράγραφος Ζ΄) της Συνόδου μας, την Οποία οφείλουν να ακολουθούν όλοι όσοι εμφορούνται από την Ιδεολογία αυτή, ενόψει μάλιστα και της αιρετικής επιθέσεως της Μεγάλης Οικουμενιστικής Ψευδοσυνόδου. 

Αντιθέτως όσοι επαναπαύονται με την θεωρία πως η ομάδα τους αποτελεί ΤΗΝ Εκκλησία, διεκδικούν τίτλους "Αρχιεπισκόπων" και μιλούν για "Κανονικές Εκκλησίες", ενώ έχουν απεμπολήσει την Ιδεολογία αυτή (ασχέτως αν κραδαίνουν το πορτραίτο του πρ. Φλωρίνης), αποτελούν επίσης εχθρό της εκκλησιαστικής ενότητας και οι τυχόν καθαιρέσεις σε αυτήν την ζωή είναι το λιγότερο που πρέπει να τους απασχολεί.
Είθε κάποιοι να το κατανοήσουν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους και εμείς θα είμαστε κοντά τους να τους υποστηρίξουμε.

ΠΗΓΗ: ''ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ''