ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΤΩΝ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ




Ἡ συσταθεῖσα ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Συνάξεως τῶν Μακαριωτάτων Προκαθημένων τῶν αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν (Σαμπεζύ, 21-28 Ἰανουαρίου 2016) Πανορθόδοξος Γραμματεία τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου συνῆλθεν εἰς τὴν πρώτην συνεδρίαν αὐτῆς εἰς τὸ Ὀρθόδοξον Κέντρον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου (Σαμπεζὺ Γενεύης) ἀπὸ τῆς 29ης μέχρι τῆς 30ης Μαρτίου τρέχοντος ἔτους. 

Αἱ ἐργασίαι διεξήχθησαν ὑπὸ τὴν Προεδρίαν τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλβετίας Ἱερεμίου, Συντονιστοῦ τῆς Πανορθοδόξου Γραμματείας. 
Εἰς τὴν συνεδρίαν τῆς Γραμματείας συμμετέσχον τὰ ὁρισθέντα ὑπὸ τῶν ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν μέλη αὐτῆς, αἱ ἐργασίαι δὲ εἶχον ὡς κυρίαν ἀποστολὴν τὴν λῆψιν ἀποφάσεων διὰ τὴν πληρεστέραν ἀντιμετώπισιν ὀργανωτικῶν καὶ διαδικαστικῶν ζητημάτων.

Ὡς ἐκπρόσωποι τῶν Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν συμμετέσχον οἱ ἀκόλουθοι κατὰ τὴν τάξιν τῶν Διπτύχων. 
Συντονιστὴς Πανορθοδόξου Γραμματείας, Σεβ. Μητροπολίτης Ἑλβετίας Ἱερεμίας. 
Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, Πανιερ. Ἀρχιεπίσκοπος Τελμησσοῦ Ἰώβ. 
Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας, Σεβ. Μητροπολίτης Νιγηρίας Ἀλέξανδρος. 
Πατριαρχεῖον Ἀντιοχείας, Σεβ. Μητροπολίτης ἐν Μπουένος Ἄιρες Σιλουανός. 
Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, Ἐλλογιμ. Καθηγητὴς Θεόδωρος Γιάγκου. 
Πατριαρχεῖον Ρωσσίας, Αἰδεσιμολ. Πρωθιερεὺς Νικόλαος Μπαλασώφ. 
Πατριαρχεῖον Σερβίας, Πανιερ. Ἐπίσκοπος Μπάτσκας Εἰρηναῖος. 
Πατριαρχεῖον Ρουμανίας, Σεβ. Μητροπολίτης Τιργοβιστίου Νήφων. 
Πατριαρχεῖον Βουλγαρίας, Σεβ. Μητροπολίτης Βάρνης Ἰωάννης. 
Πατριαρχεῖον Γεωργίας, Σεβ. Μητροπολίτης Γκόρι καὶ Ἀτένι Ἀνδρέας. 
Ἐκκλησία Κύπρου, Πανιερ. Μητροπολίτης Κωνσταντίας-Ἀμμοχώστου Βασίλειος. 
Ἐκκλησία Ἑλλάδος, Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος. 
Ἐκκλησία Πολωνίας, Θεοφ. Ἐπίσκοπος Σιεματίτσε Γεώργιος. 
Ἐκκλησία Ἀλβανίας, Σεβ. Μητροπολίτης Κορυτσᾶς Ἰωάννης. 
Ἐκκλησία Τσεχίας καὶ Σλοβακίας, Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος Πράγας Μιχαήλ. 

Κατὰ τὰς ἐργασίας τῆς Πανορθοδόξου Γραμματείας συνεζητήθησαν πάντα τὰ ζητήματα καταλλήλου ὀργανώσεως τῆς γραμματειακῆς ὑποστηρίξεως τοῦ ἔργου τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, καὶ ἀπεφασίσθησαν τὰ ἀκόλουθα: 

α) Ἀπεφασίσθη ἡ συγκρότησις Ἐπιτροπῆς δημιουργίας, λειτουργίας καὶ διαχειρίσεως Ἱστοσελίδος τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἑδρευούσης εἰς τὸ Ὀρθόδοξον Κέντρον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου (Σαμπεζὺ Γενεύης). 

β) Ἀπεφασίσθη ἡ σύστασις τῶν κάτωθι ἓξ Εἰδικῶν Ἐπιτροπῶν τῆς Πανορθοδόξου Γραμματείας διὰ τὴν γραμματειακὴν ὑποστήριξιν τοῦ ἔργου τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἤτοι: 

- Ἐπιτροπὴ γραμματειακῆς ὑποστηρίξεως τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνόδου ἐν Ὁλομελείᾳ ἢ καὶ εἰς Συνοδικὰς Ἐπιτροπάς. 
- Ἐπιτροπὴ ἐπὶ τῶν τροπολογιῶν εἰς τὰς ἐν Ὁλομελείᾳ συνεδρίας τῆς Συνόδου. 
- Ἐπιτροπὴ ἐντάξεως τῶν ἐγκρινομένων τροπολογιῶν εἰς τὰ κείμενα καὶ εἰς τὰς γλώσσας τῆς Συνόδου, ὡς καὶ τῆς ὑπογραφῆς τῶν τελικῶν κειμένων. 
- Ἐπιτροπὴ διασφαλίσεως τῆς ὀρθῆς λειτουργίας τοῦ συστήματος ταυτοχρόνου διερμηνείας εἰς τὰς ἐπισήμους γλώσσας τῆς Συνόδου. 
- Ἐπιτροπὴ διαπιστεύσεως δημοσιογράφων ἢ ἀνταποκριτῶν καὶ ἀμέσου πληροφορήσεως τῶν Μέσων Γενικῆς Ἐνημερώσεως. 
- Ἐπιτροπὴ δημοσιεύσεως τῶν Πρακτικῶν καὶ τῶν ἀποφάσεων τῆς Συνόδου εἰς τὰς ἐπισήμους γλώσσας αὐτῆς. 

γ) Ἀπεφασίσθη ἐπίσης ὅπως αἱ κατὰ τόπους αὐτοκέφαλοι Ἐκκλησίαι ὁρίσουν τὰ μέλη αὐτῶν εἰς τὰς Εἰδικὰς Ἐπιτροπὰς τῆς Πανορθοδόξου Γραμματείας τὸ ταχύτερον δυνατὸν καὶ ἀποστείλουν τὰ ὀνόματα τῶν προτεινομένων συμβούλων τῆς ἀντιπροσωπίας αὐτῶν, ὡς ἐπίσης καὶ τὰ ὀνόματα τῶν προτεινομένων δημοσιογράφων καὶ ἀνταποκριτῶν διὰ τὴν διαπίστευσιν αὐτῶν ὑπὸ τῆς Γραμματείας εἰς τὴν Σύνοδον, εἰ δυνατὸν δὲ καὶ τὰ ὀνόματα τῶν προτεινομένων βοηθητικῶν στελεχῶν (stewards).

Τέλος, ἀνεγνώσθη σχέδιον προγράμματος ἐργασιῶν τῆς Συνόδου, συνταχθὲν ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ ἐπεσημάνθησαν αἱ πτυχαὶ αὐτοῦ αἱ ἀφορώσαι εἰς τὴν λειτουργίαν τῶν Ἐπιτροπῶν τῆς Πανορθοδόξου Γραμματείας. 



Σαμπεζὺ Γενεύης, Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016.




ΠΗΓΗ: ΑΜΕΝ.GR

Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

Επείγουσα πρόσκληση Βαρθολομαίου στον Πατριάρχη Αντιοχείας να μεταβεί στο Φανάρι



Η εκκλησιαστική δικαιοδοσία του Κατάρ «απειλεί» την Σύνοδο των Ορθοδόξων Εκκλησιών

Σε «νάρκη» έτοιμη να εκραγεί ανά πάσα στιγμή και   να «τινάξει στον αέρα» το μήνυμα ενότητας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της πρώτης μετά το Σχίσμα των Εκκλησιών (1054) που θα συγκληθεί τον Ιούνιο στην Κρήτη έχει μετατραπεί το Κατάρ, την εκκλησιαστική δικαιοδοσία του οποίου διεκδικούν τα Πατριαρχεία Αντιοχείας και Ιεροσολύμων.
Η διαμάχη ξεκίνησε πριν από περίπου τρία χρόνια και τώρα, δύο μήνες πριν από την σύγκληση της Μεγάλης Συνόδου, ο Πατριάρχης Αντιοχείας κ. Ιωάννης με επιστολή του προς  τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο δηλώνει ότι, εάν δεν λυθεί το πρόβλημα,  δεν θα παραβρεθεί στην Κρήτη.

Ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης την περασμένη εβδομάδα προ του αδιεξόδου
απέστειλε επιστολή στον κ. Ιωάννη, με την οποία τον κάλεσε να βρίσκεται την Τετάρτη το απόγευμα, είτε ο ίδιος, είτε εκπρόσωποι της Εκκλησίας της Αντιόχειας στην Κωνσταντινούπολη.

«Λύπην, άλγος ψυχής και πολύν πόνον» δηλώνει ο κ. Βαρθολομαίος ότι του προκάλεσε η επιστολή του Πατριάρχη Αντιοχείας, με την οποία αφήνεται ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην συμμετάσχει στην Μεγάλη Σύνοδο, εάν δεν λυθεί η υπόθεση «του Εμιράτου του Κατάρ. Ενθυμείται, ασφαλώς, η Υμετέρα Μακαριότης και η κατ΄ Αυτήν αδελφή Εκκλησία οπόσους κόπους επί σειράν ετών και προσπαθείας κατέβαλε και αύτη διά των εκάστοτε Αντιπροσωπειών αυτής προς προετοιμασίαν της Συνόδου ταύτης, τας οποίας κατ΄ αξίαν εκτιμά ως κατά πάντα θετικάς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, εφ΄αίς πάσαις και εκφράζει την ευχαριστίαν και αναγνώρησιν αυτού» δηλώνει ο κ.κ. Βαρθολομαίος και προσθέτει:  «Εν τω μεταξύ όμως προέκυψεν ως μη ώφειλε, το γνωστόν πρόβλημα του Κατάρ, των Αγιωτάτων Εκκλησιών Αντιοχείας και Ιεροσολύμων προβαλουσών επ΄ αυτού εκατέρας ίδια επιχειρήματα».

Και καταλήγει: «Ως γνωστόν Υμιν, Μακαριώτατε αδελφέ, το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, εν συνεργασία μετ΄Αντιπροσωπειών των δύο πρεσβυγενών Πατριαρχείων, αλλά και των εν Αθήναις εκπροσώπων της εντίμου Ελληνικής Κυβερνήσεως, κατέβαλε πολλάς προσπαθείας, άνευ όμως του ευκταίου και αναμενομένου μέχρι σήμερον θετικού και ικανοποιητικού δι΄ αμφοτέρας τας Εκκλησίας αποτελέσματος».


Μέσα σ΄ αυτό το πλαίσιον  «το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, εν τη συντονιστική και πρωτοθρόνω ευθύνη αυτού και ενώπιον του αναληφθέντος ιστορικού εγχειρήματος της συγκλήσεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, ήτις οφείλει ίνα καταδείξη την ενότητα της Μίας και Ενιαίας Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας και την μαρτυρίαν αυτής προς τον σύγχρονον κόσμον, αναλαμβάνει την πρωτοβουλίαν ίνα προσκαλέση Υμετέραν Αντιπροσωπείαν εις Φανάριον (…)».
Η πρόσκληση εστάλη, αλλά σύμφωνα με πληροφορίες ο Πατριάρχης Αντιοχείας δεν μπορεί να μεταβεί στο Φανάρι και τουλάχιστον μέχρι αυτή την στιγμή δεν έχει ξεκινήσει κάποια αντιπροσωπεία από την Δαμασκό για την Κωνσταντινούπολη.


Αξίζει να σημειωθεί ότι η διένεξη μεταξύ των Πατριαρχείων Αντιοχείας και Ιεροσολύμων ξεκίνησε με αφορμή την εκλογή Μητροπολίτη με τον τίτλο Κατάρων από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, περιοχή όμως η οποία κατά το Πατριαρχείο Αντιοχείας ανήκει στην δική του εκκλησιαστική δικαιοδοσία.


Το ζήτημα που απασχολεί επί μεγάλο χρονικό διάστημα τις δύο πλευρές έχει ρίξει πολλές φορές την σκιά του στις διορθόδοξες συναντήσεις υψηλόβαθμων αντιπροσωπειών και Συνάξεις Ορθοδόξων Προκαθημένων, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει καταστεί δυνατή η εξεύρεση κοινώς αποδεκτής λύσης.


Ο Οικουμενικός Πατριάρχης δείχνει έστω και την ύστατη στιγμή ν' αναλαμβάνει μια πρωτοβουλία, προκειμένου να μην προκληθούν προβλήματα κατά τη διάρκεια της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Ο Πατριάρχης Αντιοχείας έχει ορίσει την αντιπροσωπεία που θα μεταβεί στην Κρήτη, αλλά ενημερώνει τον κ.κ. Βαρθολαίο ότι, εάν δεν λυθεί το ζήτημα του Κατάρ, ενδεχομένως να μην υπάρξει τελικά εκπροσώπηση της Εκκλησίας της Αντιοχείας ούτε με Μητροπολίτες στην Μεγάλη Σύνοδο. Και με το δεδομένο ότι οι αντιπρόσωποί του που συμμετείχαν στην Σύναξη  των Ορθοδόξων Προκαθημένων που συγκλήθηκε τον Ιανουάριο στην Γενεύη δεν υπέγραψαν τα' ανακοινωθέντα των Πατριαρχών και των Αρχιεπισκόπων, το πρόβλημα περιπλέκεται περισσότερο, καθώς η αρχή της ομοφωνίας που αποτελεί κύρια παράμετρο της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου δείχνει να «ραγίζει».




ΠΗΓΗ: '' http://www.tovima.gr/society/article/?aid=788152''

ΜΕΡΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΑΝΤΙΣΥΝΟΔΩΝ (ΠΑΛΑΙΟ ΑΡΘΡΟ ΑΛΛΑ ΣΥΝΑΜΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΗΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗΣ «ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗΣ» ΣΥΝΟΔΟΥ)



Επειδή αί Σύνοδοι έχουν την μεγίστην δύναμιν επιβολής επί των Χριστιανών, συγκροτούν και οι αιρετικοί ιδίας συνόδους, διά των οποίων πολεμούν τάς Συνόδους της Ορθοδοξίας. Διά των αντισυνόδων τούτων, οι πολέμιοι μάχονται την εν Χριστώ αλήθειαν και Χάριν, υπό το πρόσχημα εκκλησιαστικής ενεργείας. Καταφέρονται εναντίον των θείων δογμάτων, των ιερών Κανόνων και των λοιπών συνοδικών αποφάσεων, με συνέπειαν την κατάλυσιν του θεσμού της Εκκλησίας και την ματαίωσιν της εν Χριστώ σωτηρίας. 



ΑΙΡΕΤΙΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΟΔΟΙ ΤΩΝ ΟΚΤΩ ΠΡΩΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ 


Πολλαί είναι αι αντισύνοδοι των πολεμίων, μάλιστα μετά την Α΄ Οικουμενικήν Σύνοδον. Οι αιρετικοί, λέγει ο Μ. Αθανάσιος <<συνόδους συνεχείς κατά της (εν Νικαία) Οικουμενικής ποιούντες ουδέπω κεκμήκασι>> (Μ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 31, 306).Κατωτέρω δέον να αναφερθούν ενδεικτικώς τινες εκ των χαρακτηριστικωτέρων, πρός καλλιτέραν συνειδητοποίησιν του δαιμονικού τούτου φαινομένου εν τω παρόντι κόσμω. 


Η ΕΝ ΤΥΡΩ ΑΝΤΙΣΥΝΟΔΟΣ 

Έκ των αντισυνόδων των αιρετικών, χαρακτηριστική είναι η γενομένη εν Τύρω το έτος 335 μ.Χ., ήτις συνεκλήθη τή υποκινήσει του αρειανού Ευσεβίου Νικομηδείας. Της συνόδου μετέσχον και αρειανοί και σχισματικοί, επεκράτησαν δέ εν αυτή οι αιρετικοί. Οι επίσκοποι ούτοι είχον διάθεσιν να αναγνωρισθή η αρειανή κακοδοξία και να κατακριθή η ορθόδοξος πίστις. Εχρησιμοποιήσαν βία και εξήτασαν τα των Ορθοδόξων μεροληπτικώς και αδίκως εις βαθμόν λίαν αναιδή και σκανδαλώδη. Καθήρεσαν τον πρόμαχον της Ορθοδοξίας Μ. Αθανάσιον και αποκατέστησαν τον αιρεσιάρχην τον πρώτον εν τη Εκκλησία θεομάχον και αρχηγόν των αιρέσεων Άρειον. Η σύνοδος αύτη δεν ειργάσθη εν Πνεύματι Αγίω, αλλά εν τω πονηρώ πνεύματι του Αρειανισμού. Δεν εμιμήθη την Αποστολικήν Σύνοδον και την ολίγον πρό ταύτης Α΄ Οικουμενικήν, αλλά το παράνομον Συνέδριον των χριστομάχων Ιουδαίων. Διά τούτο εγένετο αντισύνοδος, πολεμούσα μάλιστα την εν Νικαία Α΄ Οικουμενικήν Σύνοδον της Εκκλησίας.
Η εν Τύρω αντισύνοδος απεδοκιμάσθη υπό της συνειδήσεως της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας και κατεδικάσθη παρά της Ιεραρχίας της Ορθοδοξίας.


Η ΕΝ ΕΦΕΣΩ ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ 

Άλλη αιρετική αντισύνοδος είναι η εν Εφέσω Ληστρική Σύνοδος του έτους 449 μ.Χ. Ταύτης προήδρευσεν ο αιρετικός μονοφυσίτης Διόσκορος Αλεξανδρείας, όστις διεκρίθη εν αυτή διά την τυραννικήν και ληστρικήν διαγωγήν του. Ο ορθόδοξος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Φλαβιανός και οι περί αυτόν <<εστερήθησαν του δικαιώματος της ψήφου, τουναντίον εδόθη τοιαύτη εις τον Σύρον πρεσβύτερον και ηγούμενον Βαρσουμάν, ως αντιπρόσωπος των μονοφυσιτών μοναχών της Συρίας. Ούτος, διά μοναχών, ωπλισμένων με ράβδους, σκαπάνας και πτυάρια, ελεηλάτει παρά τον Ευφράτην τάς Εκκλησίας των νεστοριανών, έκαιε τα μοναστήρια αυτών και εδίωκεν, ή εφόνευε τους νεστοριανούς επισκόπους. Ελθών εις Έφεσον, έφερε μεθ΄ εαυτού το τάγμα τούτο>>. <<Επί των μή μονοφυσιτών της εν Εφέσω συνόδου, έξ΄ αρχής ήσκησαν τρομοκρατίαν διάφοροι πολυπληθείς ομάδες, τραχείς εντόπιοι στρατιώται, φανατικοί μοναχοί, ελθόντες εκ Κωνσταντινουπόλεως και Συρίας... χειροδύναμοι ναύται και κακότροποι παραβολάνοι, οι οποίοι ήσαν νοσοκόμοι, χρησιμοποιούμενοι και ως νεκροθάπται... Τάς δύο τελευταίας ομάδας έφερεν εξ΄ Αιγύπτου ο πατριάρχης Διόσκορος>>! ( Β.Κ. Στεφανίδου, Εκκλησιαστική Ιστορία... σ. 223)

Εις την αντισύνοδον ταύτην των αιρετικών επεκράτει τρομοκρατία φονική. Ο Βασίλειος Σελευκείας γράφει, ότι εισέτρεχον <<εις την Εκκλησίαν (της Θεοτόκου, εντός της οποίας ειργάζετο η σύνοδος) στρατιώται μετά όπλων, και ειστήκεισαν οι μονάζοντες μετά Βαρσουμά και οι παραβαλανείς και πλήθος άλλο πολύ>> (Πρακτικά Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, Mansi, 6, 828 κ΄ Χ. Παπαδοπούλου, Ιστορία της Εκκλησίας Αλεξανδρείας, σ. 395). Ο Κωνσταντινουπόλεως <<Φλαβιανός εκακώθη τοσούτον εν τη συνόδω ταύτη υπό τινών εισβαλόντων εις αυτήν μοναχών μετά όχλου, υπό την οδηγίαν του αρχιμανδρίτου Βαρσουμά, ώστε μετά τρείς ημέρας απέθανεν>> (Α.Δ. Κυριακού, Εκκλησιαστική Ιστορία, εν Αθήναις 1897, τομ. Α΄ σελ. 310). Ότε ο προεδρεύων της συνόδου Διόσκορος παρεκλήθη υπό επισκόπων να μη καθαιρεθούν ο Φλαβιανός και ο Ευσέβιος, ούτος <<εγερθείς μετ΄ αγανακτήσεως εκ του θρόνου και σταθείς εις το υποπόδιον αυτού, λέγει <<στάσιν μοι κινείτε; που εισίν οι κόμητες;>>. Εισήλθον οι κόμητες και εισήγαγον τον ανθύπατον μετά κλοιών και μετά πλήθους πολλού. Ούτω δέ, φοβηθέντες οι επίσκοποι υπέγραψαν την καθαίρεσιν>> (Χ. Παπαδοπούλου, Ιστορία της Εκκλησίας Αλεξανδρείας, σ. 396
)

Η αντισύνοδος αύτη ουδένα όρον ορθοδόξου Συνόδου πληροί. Διότι και ο μόνος, τον οποίον θα ηδύνατο τις να επικαλεσθή υπέρ αυτής, δηλαδή ο της συγκλήσεως, είναι και ούτος ημαρτημένος. Η σύνοδος συνεκλήθη υπό της Πολιτείας, συνεργαζομένης εν προκειμένω όχι με Ορθόδοξον Ιεραρχίαν, αλλά κυρίως με αιρετικούς κληρικούς, ως μαρτυρεί και η ανάθεσις της προεδρίας αυτής εις τον απηνή μονοφυσίτην Διόσκορον. Εν τη συνόδω ταύτη κατελύθη η πίστις, ο Ευαγγελικός και Κανονικός νόμος, η ορθόδοξος παράδοσις του συνοδικού θεσμού, η ελευθερία του θείου λόγου, αλλά και αυτή η ανθρωπίνη ζωή. Διό απεδοκιμάσθη υπό της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, παρά δε του ορθοδόξου τότε Πάπα Λέοντος Ρώμης εχαρακτηρίθη δικαίως ληστρική (Β.Κ. Στεφανίδου, Εκκλησιαστική Ιστορία... σ. 224), και ούτω φέρεται εν τη ιστορία.


Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΩΝ 

Αντισύνοδος είναι και η μεγάλη εικονομαχική σύνοδος του έτους 754 μ.Χ., ήτις συνεκροτήθη εν Κωνσταντινουπόλει επί του εικονομάχου Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Ε΄ του Κοπρωνύμου. Η σύνοδος αύτη είναι αμαρτωλός εκ συστάσεως πλείον των προαναφερθεισών. Την συνεκάλεσεν αιρετικός αυτοκράτωρ, επεμβαίνων καισαροπαπικώς εις τα της Εκκλησίας, με σκοπόν την επιβολήν και επικράτησιν της αντιεκκλησιαστικής αιρέσεως της Εικονομαχίας. Οι προσελθόντες εις την σύνοδον 338 επίσκοποι ήσαν κατά το πλείστον εικονομάχοι, προερχόμενοι εκ του Βυζαντινού Κράτους (Χ. Παπαδοπούλου, Ιστορία της Εκκλησίας Αντιοχείας, εν Αλεξανδρεία 1951, σ. 777). Οι αρειανοί, γράφει ο Μ. Αθανάσιος, <<επιβάντες αναισχύντως ταίς Εκκλησίαις, ήρξαντο τοίς μεν αντιλέγουσιν αυτοίς επισκόποις επιβουλεύειν, αντί δέ τούτων, τους της αιρέσεως εαυτών καθιστάνειν εις τάς Εκκλησίας, ίν΄ ότε βούλονται ποιήσωσι τάς συνόδους έχοντες τους συντρέχοντας αυτοίς, ούς επίτηδες εις αυτό τούτο προεχειρίσαντο>> (Μ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 31, 306). Διά του εκ πονηρού τούτου τρόπου ετοιμασίας τεχνητής πλειοψηφίας αιρετικών ή φιλαιρετικών επισκόπων, κατώρθωσαν και οι εικονομάχοι να εμφανίσουν αντισύνοδον πολυπληθή και κακοδόξως ομόφωνον. 

Η μεγάλη εικονομαχική σύνοδος του 754 μ.Χ. κατεδίκασε την προσκύνησιν των αγίων εικόνων και ανεθεμάτισε τον ορθόδοξον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Γερμανόν και τον άγιον Ιωάννην τον Δαμασκηνόν (Β.Κ. Στεφανίδου, Εκκλησιαστική Ιστορία... σ. 258)

Τοιουτοτρόπως η καισαροπαπική αύτη σύνοδος εγένετο όργανον του εκκλησιομάχου Αυτοκράτορος πρός επιβολήν της αιρέσεως και δίωξιν της Ορθοδοξίας και των Ορθοδόξων. 

Η εν Τύρω αντισύνοδος εστράφη κυρίως εναντίον της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του διαπρέψαντος εν αυτή προμάχου της Ορθοδοξίας Μ. Αθανασίου. Η εν Εφέσω ληστρική σύνοδος εφανέρωσε την ληστρικήν γνώμην και προαίρεσιν, υπό των οποίων διακατέχονται οι συγκροτούντες τας αντισυνόδους πολέμιοι της Εκκλησίας. Η δε εν Κωνσταντινουπόλει εικονομαχική σύνοδος απέδειξεν, ότι αί αντισύνοδοι ευχερώς τίθενται εις την υπηρεσίαν των αντιεκκλησιαστικού φρονήματος ισχυρών της γής και εις τον άρχοντα <<του κόσμου τούτου>> (Ιω. ιστ΄, 11)

Ας θυμούνται σήμερα όσοι προσπαθούν υπό το πρόσχημα εκκλησιαστικής ενεργείας (δήθεν Συνόδου) να προσδώσουν νομιμότητα εις τις παράνομες ενέργειές τους αλλά και νομιμότητα εις τους πάσης φύσεως αιρετικούς ότι όταν: «ο άγρυπνος φύλαξ της Ορθοδοξίας λαός, αντιληφθείς την προδοτικήν παράδοσιν των ιερών και των οσίων εις τον ιταμόν αιρεσιάρχην της Δύσεως παρά του Αυτοκράτορος, εξηγέρθη κατά του εγκλήματος και εματαίωσε τα ολέθρια σχέδια. Αργότερον η Σύνοδος απεκηρύχθη υπό μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας. Η ψευδένωσις εχαρακτηρίσθη ως προδοσία της αληθείας». (Σ. Σ. Μπιλάλη, Ορθοδοξία και Παπισμός, τομ. Β΄, σ. 17-18). 





ΠΗΓΗ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΜΑΣ ΜΠΛΟΚ (2010)



Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

Κελλιά και Σκήτες στο Άγιον Όρος δεν μνημονεύουν τον Βαρθολομαίο


Σε δεκάδες κελλιά και Σκήτες κυρίως στην ευρύτερη περιοχή της Ιερών Μονών Μεγίστης Λαύρας και Αγίου Παύλου ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος δεν μνημονεύεται από τους πατέρες εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα.
Βοά το Άγιον Όρος αλλά για ευνόητους λόγους διατηρείται σιωπή μήπως και μεταπειστούν οι μοναχοί που αρνούνται κατηγορηματικά το μνημόσυνο στον κ. Βαρθολομαίο, τονίζει στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ Ιεράρχης που επισκέπτεται τον Αθωνα.
Μοναχοί από την περιοχή της ερήμου του Αθωνα που μίλησαν στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ διευκρινίζουν ότι οι αρνητές της μνημόνευσης δεν είναι ζηλωτές.
Μάλιστα στα πρόθυρα διακοπής του μνημοσύνου είναι και Ιερά Μονή.
Αιτία όπως υπογραμμίζουν οι μοναχοί είναι η τακτική του κ. Βαρθολομαίου σε σχέση με την οικουμενιστική δράση του με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
Θα επανέλθουμε...

ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ


  • Εικόνα προφίλ


    Επειδή πηγαίνω τακτικά στο Άγιο Όρος και έχω επαφές με αρκετούς Πατέρες, ΔΗΛΩΝΟ ΥΠΕΥΘΥΝΑ, ό,τι δεν είναι μόνον εις τις προαναφερώμενες περιοχές που δεν μνημονεύουν τον Βαρθολομαίο, αλλά στο 80 τις % του Άγίου Όρους δεν μνημονεύουν όνομα.
    Όπως ήταν ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ του Βαρθολομαίου " η δημιουργία 2ης αδελφότητος εσφιγμένου ", την οποίαν δεν δέχετε το μεγαλύτερο μέρος της Μοναστικής Πολιτείας, και όχι μόνον αυτό, αλλά και ενισχύουν πικοιλοτρόπως τους Εσφιγμενίτες, δια τους οποίους μην τρέφει αυταπάτες το πατριαρχείο ό,τι θα φύγουν από το Μοναστήρι.
    Εν πάσει περιπτώσει, τροφή σε όλα έδωσε Η ΛΑΘΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ Βαρθολομαίου που άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου.
    Καλό θα ήταν και το μνημόσυνο να υπήρχε, και οι αγαστές σχέσεις.
    Αλλά προϋποθέ....τη ό,τι το πατριαρχείο να βάλη πολύ νερό στο κρασί του, και να αφήση την νοοτροπία: Το είπε ο Βαρθολομαίος " το είπε ο Θεός ".
    Με αυτήν την τακτική θα γενικευθεί η διακοπή του μνημοσύνου, αλλά και τα άκρα καλά θα κρατούν.
    Αν θέλη το πατριαρχείο ας το ακούση, αν όχι, θα λεει πως ειναι Επίσκοπος του Αγίου Όρους και οι Καλόγεροι θα κτυπούν κατσαρόλες.



ΠΗΓΗ: ''ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ''

Η ''ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΗ'' ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ ΚΑΙ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΚΑΙ Η ΟΡΘΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ! (2ο ΜΕΡΟΣ)



















Οι καιροί παρουσιάζουν την τάσιν προς καταστροφήν των Εκκλησιών, τούτο δέ το έχομεν κατανοήσει από πολύν χρόνον. Οικοδομή της Εκκλησίας και διόρθωσις σφαλμάτων, συμπάθεια προς τους ασθενείς και υπεράσπισις των υγιών αδελφών δεν φαίνονται πουθενά. Αλλ΄ ούτε βοήθεια είτε θεραπευτική της υπαρχούσης νόσου είτε προφυλακτική της αναμενομένης παρουσιάζεται. Φαίνεται λοιπόν η κατάστασις της Εκκλησίας--δια να χρησιμοποιήσω εναργές παράδειγμα, έστω και αν φαίνεται κάπως ευτελές-- εντελώς σαν παλαιόν ιμάτιον εύκολα σχιζόμενον από την τυχούσαν αφορμήν, που αδυνατεί να αποκατασταθή πάλιν εις την αρχικήν του δύναμιν. Όπως δέ απαιτείται εις τοιαύτας περιστάσεις, χρειάζεται μεγάλη φροντίς και πολλή επιμέλεια δια να γίνη κάτι καλόν εις τας Εκκλησίας. Ευεργεσία δέ είναι να ενωθούν τα έως τώρα διεσπασμένα, να περιορίσετε εις μικρόν αριθμόν τους βλασφημούντας, δεχόμενοι εις κοινωνίαν εκείνους που δεν βλασφημούν το Άγιον Πνεύμα, διά να μείνουν μόνοι οι βλάσφημοι και ή επανέλθουν εντροπιασμένοι εις την αλήθειαν ή επιμένοντες εις την πλάνην καταστούν αναξιόπιστοι λόγω του ολιγαρίθμου αυτών.

Ο πόλεμος είναι τριπλούς, προερχόμενος από τους πλάνους, τους εχθρούς και από τους ψευδαδέλφους. Πρόσεχε και τον Παύλο που θρηνεί δια τα ίδια πράγματα και λέγει: «Από έξω μάχαι, από μέσα φόβοι» και «κίνδυνοι που προέρχονται από ψευδαδέλφους». Και πάλιν: «Διότι οι παρόμοιοι άνθρωποι είναι ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι που μεταμορφώνονται σε αποστόλους του Χριστού».


Είναι ανάγκη ταχείας ενεργείας, και παρουσίας πολυαρίθμων αδελφών, ώστε όσοι έλθουν από αυτού να συμπληρώσουν σύνοδον, ούτως ώστε να έχουν την αυθεντίαν προς διόρθωσιν των πραγμάτων..... Αυτοί και την εν Νικαία συνταχθείσαν υπό των πατέρων ομολογίαν πίστεως θ΄ ανανεώσουν και την αίρεσιν θ΄ αποκηρύξουν και εις τας Εκκλησίας θ΄ απευθύνουν ειρηνικούς λόγους συναγόντες εις ομόνοιαν τους ομόφρονας.



(Μ. Βασιλείου Ἐπιστολὴ 92, πρὸς Ἰταλοὺς καὶ Γάλλους (Επισκόπους. Επιστολή 113, πρός τους εν Ταρσώ Πρεσβυτέρους. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Ομιλία ΟΕ΄)


Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

''ΚΑΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ!''!




ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ ''ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ: EMEIΣ ΘΑ ΛΕΓΑΜΕ ΔΙΑ ΟΣΟΥΣ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΔΙΑ ΤΑ ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ ΝΑ ΨΗΦΙΣΤΟΥΝ ΟΤΙ ''ΚΑΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ''! Ο ΝΟΩΝ ΝΟΕΙΤΩ!!

Η αποκάλυψη που κάναμε την περασμένη εβδομάδα για τον… πανορθόδοξο προϋπολογισμό των 70.000.000 ευρώ σόκαρε στο άκουσμά της.
Η Πανορθόδοξη Μεγάλη Σύνοδος του Ιουνίου συνιστά ένα ιστορικό για την Ορθοδοξία γεγονός.
Ομως το ερώτημα που θέτουν πολλοί είναι καίριο: είναι καιρός για τόσο μεγάλες δαπάνες, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που οι λαοί δοκιμάζονται; Θα ληφθούν πράγματι ιστορικές αποφάσεις, που αξίζει να δαπανηθούν τόσα χρήματα;
Ή όλα θα γίνουν για μια φωτογραφία στο τέλος των εργασιών της Συνόδου; Στο τέλος του Ιουνίου, μετά το τέλος της Συνόδου, θα μετρηθούν τα οφέλη και οι «ζημιές».
Γκρίνια για τα «σπασμένα»
Ο πήχης των 70.000.000 ευρώ αποκαλύπτουμε σήμερα ότι έχει οριστεί από το ίδιο το Πατριαρχείο. Αυτό το ποσό αναμένουν να συγκεντρώσουν, ένα μεγάλο μέρος από το οποίο θα διαθέσουν για όλα τα έξοδα της Συνόδου.
Τις «ζημιές» της Πανορθόδοξης όμως καλούνται να πληρώσουν όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες, επιχειρηματίες, παραδοσιακοί χορηγοί του Πατριαρχείου με οφίκια, ιδιώτες και όσοι απλοί πιστοί το επιθυμούν.
Η συλλογή των πόρων γίνεται «κεντρικά», από το Οικουμενικό Πατριαρχείο (με επιστολές προς τις Μητροπόλεις της και τις αδελφές Ορθόδοξες Εκκλησίες), τοπικά (από τις τοπικές Μητροπόλεις του οικουμενικού θρόνου) και από τους διοργανωτές (Εκκλησιαστική Ακαδημία Κρήτης). Η αλήθεια είναι πως για την πανορθόδοξη «λογία» (για τους μη μυημένους στα εκκλησιαστικά, πρόκειται για την ετήσια οικονομική συνεισφορά των Μητροπόλεων για τη στήριξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου) οι γκρίνιες είναι πολλές.
Γκρίνιες από τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, που δεν μπορούν να «σηκώσουν» το βάρος της συμμετοχής τους με την εισφορά πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Γκρίνιες και από το ίδιο το Οικουμενικό Πατριαρχείο, που ανέμενε μεγαλύτερη συνεισφορά των επαρχιών του για την υλοποίηση της Πανορθόδοξης. Σύμφωνα με πληροφορίες, στο Φανάρι ενοχλήθηκαν, επειδή η Αρχιεπισκοπή Αμερικής θα συνεισφέρει με μόλις… 3.000.000 ευρώ.
Πλήγμα αποτέλεσε και ο θάνατος του ευεργέτη ομογενή Μάικλ Τζαχάρη, ο οποίος είχε υποσχεθεί να στηρίξει με ένα μεγάλο ποσό την Πανορθόδοξη Σύνοδο. Ηδη, πάντως, έχουν σταλεί επιστολές σε υποψήφιους χορηγούς.
Μόνο από έναν «μέτριο» επιχειρηματία της Ελλάδας μάθαμε ότι ζητήθηκε το ποσό των 100.000 ευρώ. Ωστόσο κάποιες Εκκλησίες (Εκκλησία της Ελλάδος, Πατριαρχείο Μόσχας) εξετάζουν την περίπτωση να μη δώσουν καθόλου χρήματα, αλλά να καλύψουν μόνοι τους όλα τα έξοδα των μελών της αντιπροσωπίας που θα συμμετάσχει (αεροπορικά, διαμονή, μετακινήσεις κ.ά.).
Γιατί τόσο πολλά;
Ο θόρυβος που γίνεται για τις δαπάνες είναι -για να λέμε την αλήθεια- αναμενόμενος. Είτε κόστιζε 10.000.000 ευρώ είτε επτά φορές περισσότερα, ο αριθμός θα προκαλούσε ίλιγγο. Ας δούμε σήμερα μερικές λεπτομέρειες για το πώς βγαίνουν οι αριθμοί.
Οι προετοιμασίες και οι υποδομές που δημιουργούνται για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο αγγίζουν τις προδιαγραφές μιας ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής ή ενός G20.
Οκτακόσιοι επίσημοι συμμετέχοντες αναμένεται να έρθουν αεροπορικώς από όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Μητροπολίτες από τη Νότια Αμερική έως το Χονγκ Κονγκ. Κληρικοί από τις ΗΠΑ έως θεολόγοι από την Ευρώπη.
Κληρικοί και λαϊκοί, μέλη των αντιπροσωπιών των Εκκλησιών, από κάθε άκρη της Γης. Εκπρόσωποι του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών, εκπρόσωποι των καθολικών, της Αγγλικανικής Εκκλησίας, άλλων δογμάτων, θεολόγοι, δημοσιογράφοι και εκπρόσωποι κυβερνήσεων.
Μαζί με τους συμμετέχοντες και τους… λοιπούς συγγενείς, που αναμένονται, ο συνολικός αριθμός αναμένεται να ξεπεράσει τα 1.200 άτομα, σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς.
Ολοι οι συμμετέχοντες στην Πανορθόδοξη Σύνοδο και οι απλοί παρατηρητές θα φιλοξενηθούν σε ξενοδοχεία τεσσάρων και πέντε αστέρων. 
Η σύνοδος διεξάγεται τον Ιούνιο, περίοδο μεγάλης τουριστικής κίνησης για την Κρήτη, επομένως τα ξενοδοχεία που καλύπτουν τις προδιαγραφές είναι λιγοστά και με… αλμυρές τιμές.
Η σίτισή τους θα είναι (φυσικά) καθημερινή και οι μετακινήσεις τους συχνότατες. Μικρά λεωφορεία και πολυτελή αυτοκίνητα θα μεταφέρουν σε μεγάλες αποστάσεις, έως 200 χμ. την ημέρα, προκαθημένους, Μητροπολίτες, λαϊκούς και κληρικούς.
Η τήρηση της εθιμοτυπίας και τα επίσημα κείμενα αναμένεται να είναι επίσης κοστοβόρα. Σημαίες, κείμενα, φάκελοι, σφραγίδες, στιλό, φωτογράφοι και άλλα ιστορικά… σουβενίρ επιβαρύνουν σημαντικά τον προϋπολογισμό.
Σημειώνω πως το ποσό των 70.000.000 ευρώ είναι ο στόχος που έχει οριστεί από το Πατριαρχείο.
Αν θα δαπανηθούν όλα αυτά τα χρήματα (εφόσον συγκεντρωθούν τελικά) για την Πανορθόδοξη ή αν θα καλυφθούν και άλλες ανάγκες του Πατριαρχείου, είναι ένα άλλο ζήτημα.



ΠΗΓΗ ΕΙΔΗΣΗΣ: ''ΕΦΗΜ. ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ''

Η ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΕΙΣ ΤΗΝ (ΠΡΟ ΤΗΣ ΠΤΩΣΕΩΣ) ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑ (6ο ΜΕΡΟΣ)


Ο διάβολος έλεγε στον Αδάμ και την Εύα: «Έσεσθε ως θεοί» (Γεν. 3,5)· αυτός ήταν ο πειρασμός[1]. Ο Αδάμ ήταν πράγματι προορισμένος από το Θεό να γίνει θεός, αλλά σε κοινωνία με τον ίδιο το Θεό, εν Αυτώ και δι΄ Αυτού. Ο Όφις πρότεινε στον Αδάμ και την Εύα να γίνουν «ως θεοί», δηλαδή άλλοι θεοί ανεξάρτητοι από το Θεό, να γίνουν θεοί χωρίς Θεό. Ο Αδάμ υποχωρώντας στην υποβολή του Πονηρού, θέλησε να γίνει θεός από μόνος του, ν΄ αυτοθεωθεί: αυτό ήταν το αμάρτημά του[2]. Η κατάφαση της απόλυτης αυτονομίας, η θέληση να δεχτεί να ζεί χωρίς Θεό και να καταλαμβάνει την θέση Του ή ν΄ αναγορεύει εαυτόν ως ένα άλλο Θεό απέναντι από το Θεό συνιστούσε άρνηση του Θεού. Η συμμετοχή του Αδάμ στη θεία ζωή προϋπέθετε τη συνεργασία της ελεύθερης βούλησής του· αποστρεφόμενος τον Θεό, στερείται τη χάρη που συνιστούσε τη πραγματική ζωή της φύσης του[3].

Αποστρεφόμενος την Αρχή της ύπαρξής του και Αρχή της ύπαρξης κάθε όντος, ο άνθρωπος πέφτει στο μη όν: «κενωθέντας τους ανθρώπους της περί Θεού εννοίας και εις τα ουκ όντα αποστραφέντας, ουκ όντα γαρ εστί τα κακά, όντα δέ τα καλά, επειδήπερ από του όντος Θεού γεγόνασι», εκενώθησαν «και του είναι αεί», γράφει ο Άγιος Αθανάσιος Αλεξανδρείας[4].



Ο Άγιος Μάξιμος ανακεφαλαιώνει σε τι συνίσταται η πτώση του ανθρώπου: «Όστις δέ της ιδίας αφέμενος αρχής μοίρα τυγχάνων Θεού δια τον εν αυτώ της αρετής όντα λόγον κατά την αποδοθείσαν αιτίαν προς το μη όν παραλόγως φέρεται· εικότως άνωθεν ρεύσαι λέγεται, μη προς την ιδίαν αρχήν τε και αιτίαν καθ΄ ήν και εφ΄ ή και δι΄ ήν γεγένηται κινηθείς· και εστιν εν αστάτω περιφορά και αταξία δεινής ψυχής τε και σώματος· της απλανούς και ωσαύτως εχούσης αιτίας τη προς το χείρον εκουσίω ροπή την αποτυχίαν αυτού καταπραξάμενος. Εφ΄ ου και το ρεύσαι κυρίως λεχθείη αν ότι επ΄ αυτώ κειμένης της προς Θεόν αδηρίτως τας της ψυχής βάσεις ποιείσθαι δυναμένης εξουσίας, το χείρον και μη όν του κρείττονος και όντος εκών αντηλλάξατο»[5].

Οι Πατέρες λοιπόν ορίζουν το κακό και την αμαρτία πάντοτε σε συνάρτηση με την αυθεντική φύση του ανθρώπου και το δέον γενέσθαι της θέωσής του. Είναι κακή και συνιστά αμάρτημα κάθε πράξη, που απομακρύνει τον άνθρωπο από το Θεό και το θείο του στόχο (δηλαδή την θέωση προς την οποίαν καλείται εκ φύσεως) η ισοδύναμα είναι αμαρτία κάθε πράξη με την οποία ο άνθρωπος αποστρέφει τις δυνάμεις του από τον κατά φύση στόχο τους. Ο Άγιος Μάξιμος γράφει: «ου περί την ουσίαν των γεγονότων το κακόν θεωρείται, αλλά περί την εσφαλμένην και αλόγιστον κίνησην»[6]. Επιπλέον παρατηρεί: «το κακόν της προς το τέλος των εγκειμένων τη φύσει δυνάμεων ενεργείας εστίν έλλειψις· ή πάλιν, το κακόν, των φυσικών δυνάμεων κατ΄ εσφαλμένην κρίσιν εστιν, επ΄ άλλο παρά το τέλος αλόγιστος κίνησις· τέλος δε φημι, την των όντων αιτίαν, ης φυσικώς εφίεται πάντα»[7]. Η αμαρτία στρέφει τις δυνάμεις του ανθρώπου, που έχει αποστραφεί το Θεό, σε μία παρα φύση κατάσταση και στερεί, από το Είναι και το Αγαθό, όλη την ύπαρξη, αυτή η κατάσταση συνιστά το κακό για τον άνθρωπο. Γράφει σχετικά ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: «το κακόν ουδέν έτερόν εστιν ει μη του αγαθού στέρησις και εκ του κατά φύσιν εις το παρά φύσιν παρατροπή»[8]. Και συνεχίζει: «Πάντα γαρ, όσα εποίησεν ο Θεός, καλά λίαν, καθό γέγονεν. Ούτω τοίνυν μένοντα, καθώς έκτισται, ''καλά λίαν εισίν'', εκουσίως δέ ανεκφοιτώντα εκ του κατά φύσιν και εις το παρά φύσιν ερχόμενα, εν τω κακώ γίνονται. Κατά φύσιν μεν ουν πάντα δούλα και υπήκοα του Δημιουργού. Όταν ουν εκουσίως τι των κτισμάτων αφηνιάση και παρήκοον του ποιήσαντος αυτό γένηται, εν εαυτώ συνεστήσατο την κακίαν. Κακία εστίν....εκ του κατά φύσιν  εις το παρά φύσιν εκουσίος παρατροπή, όπερ εστίν η αμαρτία»[9].



[1] ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ, ΟΜΙΛΙΑ (ΣΥΛΛΟΓΗ ΙΙΙ), 1,3,4.
[2] ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, ΟΜΙΛΙΑ-ΑΝΔΡΙΑΝΤΕΣ, 11,2, PG.49
[3] ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΘΕΝΤΑ, 37. ΟΜΙΛΙΑ (ΣΥΛΛΟΓΗ ΙΙ), 12,1.
[4] Μ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, ΠΕΡΙ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ,4
[5] ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ, ΠΕΡΙ ΑΠΟΡΙΩΝ,7, PG 91, 1084D-1085A.
[6] ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ, ΑΓΑΠΗΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΣ, 4,14.
[7] ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ, ΠΡΟΣ ΘΑΛΑΣΣΙΟΝ, ΠΡΟΛΟΓΟΣ, PG. 90,253B.
[8] ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ, ΕΚΘΕΣΙΣ ΑΚΡΙΒΗΣ, 4,20.