ΑΙΧΜΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΣ ΗΜΕΡΙΔΑΣ!

Γράφει ο Ηρακλής Φίλιος

Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος πλησιάζει. Στις 18 Ιουνίου ξεκινάνε οι εργασίες της Συνόδου στην Κρήτη και θα διαρκέσουν έως τις 26 Ιουνίου.

Μην γίνει κάτι θετικό στον χώρο της ορθοδοξίας. Ορισμένοι σπεύδουν να τα βάλουν πάλι με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, με τις ατέλειες, με το ένα, με το άλλο. Σ’ αυτόν τον χώρο τελικά είμαστε μίζεροι οι χριστιανοί. Μπροστά στο φόβο του διαφορετικού, του άγνωστου, κλεινόμαστε στο καβούκι μας και τρομοκρατούμε τους πιστούς. Όλα είναι άσχημα, παντού σκιές, παντού αόρατοι εχθροί, παντού προδότες. Μιζέρια, κατάντια και εσωστρέφεια. Οι άλλοι είναι οι προδότες, ενώ εμείς ως γνήσιοι υπερασπιστές των Πατέρων κατέχουμε την αλήθεια.

Οι Πατέρες δεν ήταν αλάνθαστοι. Άνθρωποι ήταν φθαρτοί, θεοφόροι όμως γιατί και στα λάθη τους μετανοούσαν και οδηγούνταν από Άγιο Πνεύμα. Άγιοι και θεοφόροι. Μπροστά από την εποχή τους, χωρίς όμως ποτέ να δειλιάσουν και να οπισθοχωρήσουν από τις συζητήσεις με κάθε έναν που δεν ήταν οι ίδιοι.

Τον Ιούνιο θα συγκληθεί η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος. Κάποιοι που φοβούνται ακόμη και τον εαυτό τους να δουν στον καθρέφτη, άρχισαν να επιτίθενται στον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο. Ο Παναγιώτατος μας ως Φως Φαναρίου είναι μία προσωπικότητα που δεν αξιώθηκε αυτής της ευλογίας να διακονεί δηλαδή από τη θέση του Οικουμενικού Πατριάρχη την Εκκλησία, για να προδώσει την πίστη. Οι προκάτοχοι του γεύτηκαν και γεύονται την πίκρα του ποτηρίου που αναδύεται από την μαρτυρική ομολογία της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει από πίσω του τόσες ψυχές, είναι υπεύθυνος γι’ αυτές και με οποιοδήποτε τίμημα δίνει αυθεντική, αιώνια, αταλάντευτη μαρτυρία. Την μαρτυρία της «τῶν πάντων ἑνώσεως». Δεν βλέπει την αγωνιακή κραυγή της αρχιερατικής προσευχής του «ἵνα ὦσιν ἕν» ως ιδεολογία αλλά ως πραγμάτωση ενός αγιοπνευματικού σκοπού. Η θεολογία της ορθόδοξης Ανατολής είναι πλούτος, φως. Έχει στους λόγους της αστέρια δροσιάς που ευωδιάζει θυμίαμα δόξης και σωτηρίας. Αυτή τη θεολογία διακονεί ο ίδιος κενωτικά. Απόλυτα κενωτικά, ολοκληρωτικά, αρνούμενος την άνεση που μας προσδίδει εμάς η θέση μας στην Ελλάδα.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι ισχυρή προσωπικότητα με κύρος στον κόσμο. Προσωπικότητα που πηγάζει από την αφοσίωση του στο θέλημα του Θεού και της Μητρός Εκκλησίας. Άρχοντας με εμφανή την καλαισθησία των λόγων του, των ρημάτων της θείας σοφίας και της αγιοσύνης που εκπέμπει στο διάβα των αιώνων το Πατριαρχείο που σκέπει τις ορθόδοξες Εκκλησίες. Αλλά μην ξεχνάτε πως το δέντρο που φέρει καρπούς, αυτό λιθοβολούν.

Ο κ.κ. Βαρθολομαίος δεν έχει ανάγκη να προβληθεί από τη Σύνοδο αυτή, ούτε επιδιώκει να προδώσει την πίστη μας όπως ορισμένοι φοβούνται. Η Σύνοδος δεν γίνεται για να το prestige Ιεραρχών, ούτε για να αστράψουν τα φλας από τις φωτογραφίες που θα τραβηχτούν, δεν υπάρχει κρυφή ατζέντα και κανένας δεν είναι προδότης. Κανείς δεν είναι και δεν θα γίνει Άρειος, Νεστόριος ή Σαβέλιος. Σκοπός της Πανορθόδοξης Συνόδου είναι να διατρανωθεί η ενότητα και η σύγχρονη μαρτυρία της ορθόδοξης Εκκλησίας.
Οι αντιρρησίες της Συνόδου και του Οικουμενικού Πατριάρχη μέχρι και συνέδρια διοργανώνουν. Μάλιστα έκανα λόγο και για τον αριθμό της αντιπροσώπευσης στη Σύνοδο. Πόσοι και ποιοι θα συμμετέχουν; Έντονες υπήρξαν οι διαμαρτυρίες για τον μικρό αριθμό όσων λάβουν μέρος στη Σύνοδο από κάθε ορθόδοξη Εκκλησία. Ακόμη κι ένας φοιτητής του 2ου έτους της Θεολογικής γνωρίζει πως στις Οικουμενικές Συνόδους κάθε Εκκλησία έστελνε αντιπροσώπους. Το διδάσκεται στην Δογματική και στην Εκκλησιαστική Ιστορία. Όποιος έχει αντίρρηση παραθέτω το link από το εμπεριστατωμένο ιστορικά – επιστημονικά άρθρο του καλού φίλου π. Παντελεήμονα Μανουσάκη, Καθηγητού της Φιλοσοφίας στο College of the Holy Cross στη Βοστώνη.

Ας σταματήσουν οι θρησκευτικές εξάρσεις και τα αλάθητα εντός της ορθόδοξης Εκκλησίας. Η ενότητα ήταν το ζητούμενο, κι εκείνη εξακολουθεί να είναι. Ας σταματήσουμε να γινόμαστε μίζεροι και αρνητές των πάντων. Η ορθοδοξία δεν είναι ένα ηχηρό όχι σε διαλόγους, σε Συνόδους, σε συζητήσεις, μήτε ένας αυτο – εγκλωβισμός.Η ορθοδοξία είναι άνοιγμα, συνδιαλλαγή, ενότητα, κένωση, μεταμόρφωση και ανάσταση. Και το καλοκαίρι του 2016 ήρθε η στιγμή άλλης μίας ανάστασης. Πανορθόδοξης, ενωμένης, ουδέποτε διηρημένης.  

ΠΗΓΗ: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ