James Henry Darlington: Ο οικουμενιστής και μασόνος φίλος των Μεταξάκη - Παπαδόπουλου

Είναι γνωστή η σχέση των "δύο Λούθηρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας"[1], Μελετίου Μεταξάκη και Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου, με την μασονία και τον οικουμενισμό, συγγενείς μεταξύ τους αιρέσεις. Ο πρώτος υπήρξε αποδεδειγμένα μασόνος [2], ενώ ο δεύτερος κράτησε ύποπτη στάση έναντι του τεκτονισμού (στενή σχέση με ΧΑΝ, συγκάλυψη καταγγελθέντων ως μασόνων Ιεραρχών κ.α.) [3].

Στην παρούσα ανάρτηση θα παρουσιάσουμε την σχέση της ασεβούς αυτής ξυνωρίδας, με έναν από τους κορυφαίους μασόνους της εποχής εκείνης στις Ηνωμένες Πολιτείες και μέγα οικουμενιστή, τον "Επίσκοπο του Harrisburg" της "Επισκοπικής (ή και Επισκοπιανής) Εκκλησίας" [4] James Henry Darlington [5].

***

Με τον Darlington είχαν γνωριστεί στο πρώτο ταξίδι τους στην Αμερική το 1918, ως μέλη ειδικής αποστολής που οργάνωσε ο Βενιζέλος, στην οποία συμμετείχε, μεταξύ άλλων, και ο Μεταξάκης (τότε Μητροπολίτης Αθηνών και αρχηγός της αποστολής) και ο Παπαδόπουλος (τότε Αρχιμανδρίτης) [6].

Φωτογραφικό υλικό (εκ του εντύπου "Μηνιαίος Εικονογραφημένος Εθνικός Κήρυξ") από την εν Αμερική μετάβαση της ελληνικής αποστολής. Τόσο ο Μεταξάκης, όσο και ο Παπαδόπουλος (κάτω πρώτος αριστερά) άνευ ράσου!

Εκεί ήλθαν σε επαφές με όλα τα ηγετικά στελέχη της λεγόμενης "Επισκοπιανής Εκκλησίας" (ένας εκ των οποίων ήταν και ο Darlington, που ήταν υπεύθυνος για τον Διάλογο με τους Ορθοδόξους και τους Παλαιοκαθολικούς), οι οποίοι έδειξαν να υποστηρίζουν τις ελληνικές διεκδικήσεις [7] και με τους οποίους συνευρέθηκαν σε εκδηλώσεις (τόσο στον ελληνικό ναό, όσο και σε δύο αγγλικανικούς, αλλά και αλλού) και σε μια πρώτη Διάσκεψη με σκοπό την "επαφή των δύο μεγάλων εκκλησιαστικών κόσμων του Ορθοδόξου και του Αγγλικανικού" [8].

H Διάσκεψη έγινε στις 16/29 Οκτωβρίου 1918 και στις συνομιλίες συμμετείχε και ο Darlington [9], ο οποίος ζήτησε από τον Μεταξάκη να προβεί σε ενέργειες αναγνώρισης του κύρους των χειροτονιών των Αγγλικανών [10].

Τον Ιανουάριο του 1920 ο Τοποτηρητής του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως Προύσης Δωρόθεος εξέδωσε την αιρετικότατη εκείνη "Εγκύκλιο του 1920", χαροποιώντας τα πλήθη των ανά τον κόσμο προτεσταντών. 

Λίγους μήνες μετά ο "επίσκοπος" Darlington, επικεφαλής Επιτροπής, η οποία αποτελούταν από την σύζυγό του, τα παιδιά του και έναν ακόμη "ιερέα", επισκέπτεται τόσο την Αθήνα, για να συναντήσει τους φίλους του Μελέτιο και Χρυσόστομο, όσο και την Κωνσταντινούπολη, για να συγχαρεί τον Δωρόθεο.

Στην Αθήνα η Επιτροπή έφθασε στις 2/15 Ιουνίου 1920, ενώ την επομένη ξεναγήθηκε σε διάφορα αξιοθέατα, όπως στον Βράχο της Ακροπόλεως στον οποίο ανέγνωσαν αμφότεροι (Μεταξάκης και Darlington) την δημηγορία προς τους Αθηναίους του Αποστόλου Παύλου [11].

Στις 5/18 Ιουνίου έγινε επίσημη υποδοχή στην Μητρόπολη, ενώ εκτός από διάφορες άλλες ξεναγήσεις, εκδηλώσεις, δεξιώσεις και γεύματα  η Επιτροπή είχε την ευκαιρία "να παρευρεθή και εις χειροτονίαν διακόνου και πρεσβυτέρου εν τη Μητροπόλει, ότε μετά το πέρας της λειτουργίας, ο Αμερικανός Επίσκοπος ηυλόγησε το Χριστεπώνυμον πλήρωμα" [12]!!! 

Κατόπιν ο Darlington μετέβη στην Κωνσταντινούπολη όπου έφθασε στις 8/21 Ιουνίου. Παραθέτω το σχετικό δημοσίευμα από την "Εκκλησιαστική Αλήθεια".

Όπως βλέπουμε ο Προύσης Δωρόθεος προσκάλεσε τον Darlington να παραστεί στην κυριακάτικη λειτουργία. Τότε πρέπει να συνέβη αυτό που αναφέρει ο Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος: "Εν έτει 1920 το Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως (Τοποτηρητής και Ιερά Σύνοδος) υπεδέχθησαν εν Κωνσταντινουπόλει τον Επίσκοπον της "Αμερικανικής Επισκοπελιανής Εκκλησίας" Ιάκωβον Δάρλινγκτον εις ον μάλισταεπέτρεψαν, τελουμένης λειτουργίας εν τω Πατριαρχικώ ναώ, να διανείμη το αντίδωρον, φέρων μανδύαν και ωμοφόριον!"[13].
Το επόμενο έτος (όταν πλέον ο Μελέτιος είχε εκδιωχθεί από τον θρόνο των Αθηνών και δρούσε παρασυναγωγικώς στην Αμερική) έγινε και πανηγυρικό συλλείτουργο με συμμετοχή Επισκοπελιανών με αφορμή τον "εκλογή" του Μεταξάκη από τους βενιζελικούς στον θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως!
Ιδού τα σχετικά δημοσιεύματα από την "New York Times" (20-12-1921)  και την "Ατλαντίς" (20 και 21-12-21):

Τελετή έγινε την επομένη και στον ναό των Επισκοπελιανών, στην οποία συμμετείχε και πάλι ο Darlington. Ιδού και οι σχετικές ανταποκρίσεις:

Εκτός από τον Μεταξάκη και τον Darlington, στις τελετές αυτές συμμετείχε και άλλος ένας μεγάλος μασόνος κληρικός της Αμερικής, ο Σύρος επίσκοπος Μπρούκλιν της Ρωσικής Εκκλησίας Ευθύμιος Ofiesh [14].

Το πόσο σημαντικά πρόσωπα για την προώθηση του οικουμενισμού ήταν οι, εν Μ.Α.Τ.Σ. αδελφοί, Μεταξάκης και Darlington φαίνεται και από το άρθρο "Church unity to the fore" που δημοσιεύθηκε στην "New York Times" δύο μήνες μετά [15].

Είναι γνωστές οι υπηρεσίες που προσέφερε ο Μεταξάκης ως Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως πλέον (αναγνώριση αγγλικανικών, μεταρρύθμιση ημερολογίου κλπ.) στους ετεροδόξους.

Ας γράψουμε όμως και δυο λόγια ακόμη για τον Darlington. O "επίσκοπος" αυτός ήταν υψηλόβαθμος μασόνος (33ου βαθμού), μέλος της Μεγάλης Στοάς της Πενσυλβάνια, στην οποία λειτουργούσε και ως εφημέριος. Παραθέτω κάποια στοιχεία από την νεκρολογία του που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "The Pittsburg Press" (14-8-1930):

Υπήρξε επίσης συγγραφέας διαφόρων βιβλίων στα οποία δεσπόζουν τα μασονικά σύμβολα και η μασονική συγκρητιστική ιδεολογία (στο παρακάτω εξώφυλλο "η Θεολογία και η Επιστήμη συμφιλιώνονται κάτω από το σύμβολο του Αγίου Πνεύματος").

Τον Darlington τον συναντούμε και δεύτερη φορά σε Αθήνα και Κωνσταντινούπολη. Στις 10-3-1923 επιτελεί μασονική τελετή στον Άρειο Πάγο!!!

Όπως διαβάζουμε στις εφημερίδες της εποχής ο Darlignton συνόδευσε ολόκληρη ομάδα μασόνων, οι οποίοι, κατά την γνωστή συνήθειά τους, προσέφεραν ποσά για φιλανθρωπικούς σκοπούς. 

Στις 11-3-1923 παρίσταται στην χειροτονία του Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου ως Μητροπολίτου Αθηνών.

Ο Darlington με τον επίσης γνωστό οικουμενιστή Αμίλκα Αλιβιζάτο μετά την χειροτονία του Παπαδόπουλου.

Στις 12-3-1923 μεταβαίνει στην Κωνσταντινούπολη όπου γίνεται δεκτός με τιμές από τον Μεταξάκη και ανακηρύσσεται Διδάκτωρ της Χριστιανικής Θεολογίας σε τελετή στην Χάλκη. Διαβάζουμε από το περιοδικό του Πατριαρχείου "Εκκλησιαστική Αλήθεια" (17-3-1923):

***

Από τα παραπάνω, γίνεται κατανοητό πλέον σε όλους όσους θέλουν να δουν την αλήθεια, πως οι λεγόμενοι Παλαιοημερολογίτες, δεν "έφυγαν από την Εκκλησία", τάχα για τις 13 ημέρες [16]. Έφυγαν από τους προδότες Λυκοποιμένες που τους οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στο χωνευτήρι των ψυχοκτόνων αιρέσεων της Δύσεως, παραμένοντας έτσι μέσα στα τείχη της Εκκλησίας, δηλαδή στην Αλήθεια της Ορθοδοξίας.

Δόξα τω Θεώ, και πάλιν και πολλάκις, που με αφορμή το μικρό (Ημερολογιακή Καινοτομία) μας φύλαξε από το μεγάλο (Παναίρεση του Οικουμενισμού) και φώτισε τους προγόνους μας, να δουν ήδη από τότε το τί θα επακολουθούσε και να εξέλθουν από την θανάσιμη κοινωνία με τους αιρετικούς.

Νικόλαος Μάννης

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Βλ. πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, Το εκκλησιαστικόν ημερολόγιον ως κριτήριον της Ορθοδοξίας, Αθήνα, 1935, σελ. 16.

[2] http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2014/10/blog-post_7.html

[3] Ετοιμάζεται σχετικό άρθρο.

[4] Παρακλάδι της Αγγλικανικής Εκκλησίας στην Αμερική, τότε με πολύ μεγάλη επιρροή.

[5] https://en.wikipedia.org/wiki/James_Henry_Darlington

[6] Αμίλκα Αλιβιζάτου, Ο Αθηνών Μελέτιος εν Αμερική το πρώτον στο Εκκλησιαστικός Φάρος, έτος KH΄, 1935, σελ.653 κ. εξ.

[7] Είχε μόλις τελειώσει ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και η Ελλάδα ήταν διεκδικήτρια, ως ανήκουσα στο στρατόπεδο των νικητών, των εδαφών που ανήκαν ακόμη στην Τουρκία, που ήταν με τους ηττημένους. Άλλωστε οι τυχόν οικονομικές δωρεές και η ενίσχυση γενικών των Επισκοπιανών στην χώρα μας (κυρίως μετά την Μικρασιατική Καταστροφή), θα μπορούσε να εκφραστεί διά ευχαριστιών εκ μέρους της Πολιτείας (όπως και έγινε), όχι όμως με προδοσία της Ορθοδόξου Πίστεως διά αναγνωρίσεως εκκλησιαστικότητας στους αιρετικούς.

[8] Αλιβιζάτου, ό.π., σελ. 657. 

[9] Τα Πρακτικά των συζητήσεων στην αγγλική γλώσσα εδώ: http://anglicanhistory.org/orthodoxy/newyork1918.html και στην ελληνική στοΚαινή Διδαχή, έτος Β΄, 1920, σελ. 47-60, 99-109. 

[10] Το οποίο και έπραξε ο Μεταξάκης ως Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως τον Ιούλιο του 1922!

[11] "Το απόγευμα της 16ης Ιουνίου η Επιτροπή μετέβη εις προσκύνημα των αρχαιολογικών μνημείων, και δη του Αρείου Πάγου, όπου ανεγνώσθη η προς τους Αθηναίους δημηγορία του Αποστόλου Παύλου, ελληνιστί μεν υπό του Μητροπολίτου Αθηνών Μελετίου, αγγλιστί δε υπό του Επισκόπου Δάρλιγκτον. Η Αποστολή, τη συνοδεία του κ. Άλιβιζάτου, ταχθέντος ως ξεναγού και διερμηνέως, επεσκέφθη το Εθνικόν Μουσείον, την Εθνικήν Πινακοθήκην μας, το Πανεπιστήμιον, την Βυζαντινήν Μονήν του Δαφνίου και τα λοιπά ιερά μνημεία της προγονικής ευκλείας" (Μηνιαίος Εικονογραφημένος Εθνικός Κήρυξ, Αύγουστος 1920, σελ. 13).

[12] Αυτόθι.

[13] Η Φωνή της Ορθοδοξίας, αρ. 601-602 (15-10-1970), σελ. 6.
[14] Πληροφορίες στο πολύ σημαντικό άρθρο "Freemasonry in American Orthodox history": http://orthodoxhistory.org/2012/11/20/freemasonry-in-american-orthodox-history/
[15] Το άρθρο εδώ: http://query.nytimes.com/mem/archive-free/pdf?res=9A06E0DF1E3CE533A2575AC1A9649C946395D6CF

[16] Ένας από τους πρώτους Παλαιοημερολογίτες αγωνιστές, ο Κωνσταντίνος Αντωνιάδης, δεν έγραψε τυχαία για την επίσημη Εκκλησία της Ελλάδος τα παρακάτω: "ἀποσχισθείσης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, κατὰ τὰ ἄνω (σ. ημ. δηλαδή για το ότι η Ημερολογιακή Καινοτομία έγινε μονομερώς άνευ ομοφωνίας της καθόλου Εκκλησίας),τοῦ Μεγάλου Σώματος τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐδημιουργήθη καὶ τὸ κατὰ συνέπειαν τούτου ἔτι ἀτοπώτερον,τὸ νὰ ἐορτάζῃ δηλαδὴ αὕτη τὰς ἀκινήτους μεγάλας ἑορτὰς τοῦ Χριστιανισμοῦ μετὰ τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Δύσεως καὶ οὐχὶ συγχρόνως μετὰ τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων καὶ Ἐκκλησιῶν, παρασχοῦσα οὕτω εἰς τοὺς πολλοὺς τὴν ἐντύπωσιν ὅτι ἀπεσχίσθη τῆς Ὀρθοδοξίας διὰ νὰ προσεγγίση πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Δύσεως" (ΣΚΡΙΠ 29-11-1926). Και είναι σίγουρο πως αυτήν την εντύπωση την ενίσχυσε η εν γένει φιλενωτική δράση των πρωτεργατών της Καινοτομίας, Μεταξάκη και Παπαδόπουλου, που εδώ είδαμε μία πτυχή της.

ΠΗΓΗ: KΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ''