ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ''ΜΑΤΘΑΙΖΟΝΤΕΣ'' ΕΙΣ ΤΟ ΦΡΟΝΗΜΑ!


«εξακολουθώ να βλέπω άνδρας, που δεν έχουν ούτε τον νούν των ησκημένον εκ της αγίας Γραφής ούτε κάν γνωρίζουν κάτι από την Γραφήν, να κατέχωνται από μανίαν και μωρολογίαν και μολονότι κοκκινίζω πολύ από εντροπήν, σιωπώ, διότι «χωρίς να εννοούν ούτε εκείνα που λέγουν ούτε εκείνα τα οποία προσφέρουν με τόσον αυθεντικάς τάχα και κατηγορηματικάς διαβεβαιώσεις» (Α΄ Τιμ. 1,7), τολμούν μόνον να δογματίζουν αμαθώς και να αναθεματίζουν εκείνα που δεν γνωρίζουν, ώστε να περιγελώνται τα ιδικά μας από τους αλλοπίστους....

Και ποιός είσαι σύ ο οποίος έχεις τόση μεγάλη εξουσίαν και δύναμιν; Διότι τότε θα καθίσει επάνω εις τον θρόνον του ο Υιός του Θεού και θα τοποθετήσει τα πρόβατα εκ δεξιών, τα ερίφια εξ΄ αριστερών. Διατί λοιπόν επιζητείς τόσον μεγάλην αξίαν, την οποίαν ηξιώθη να λάβη μόνον ο όμιλος των αποστόλων και οι κατ΄ απόλυτον ακρίβειαν γενόμενοι διαδόχοι αυτών, οι οποίοι είναι πλήρεις χάριτος και δυνάμεως;....»  (ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, 31, 451-456)
«Ἀκόμα δὲ κι ἡ δῆθεν ὑπεράσπιση τῆς ὀρθοδοξίας ἔχει ἐπινοηθεῖ ἀπὸ μερικοὺς σὰν ὅπλο στὴ μεταξύ τους διαμάχη καὶ κρύβοντας τὶς δικές τους ἔχθρες, καμώνονται πὼς ἐχθρεύονται γιὰ χάρη τῆς ὀρθοδοξίας. Κι ἄλλοι, ξεφεύγοντας τὸν ἔλεγχο γιὰ τὶς μεγάλες ντροπές τους, ἀνάβουν στὰ πλήθη μανία στὴ μεταξύ τους φιλονικία, ὥστε νὰ σκεπάσουν μὲ τὰ γενικὰ κακὰ τὸ δικό τους..... είναι ανάγκη ταχείας ενεργείας, δια να περισωθούν όσοι απέμειναν, και παρουσίας πολυαρίθμων αδελφών, ώστε όσοι έλθουν από αυτού να συμπληρώσουν σύνοδον, ούτως ώστε να έχουν την αυθεντίαν προς διόρθωσιν των πραγμάτων..... » (Μ. Βασιλείου Ἐπιστολὴ 92).


Στο άρθρο μας ΕΔΩ είχαμε αναφέρει αναγκαίες προϋποθέσεις δια την θέση των λαϊκών εις την Εκκλησία. Δεν κάναμε εκτενή αναφορά διότι υπάρχουν ήδη αρκετά άρθρα εις την σελίδα μας περί του θέματος.  Δυστυχώς υπάρχουν μερικοί ''ματθαίζοντες'' εις το φρόνημα οι οποίοι αδυνατούν να αντιληφθούν την διάκριση μεταξύ διαμαρτυρίας και αποφάνσεως! 

Η Εκκλησία μας Συνοδικά έχει αποφανθεί δια τα Δογματικά και Κανονικά ζητήματα σε σχέση και όσον αφορά την Παναίρεση του Οικουμενισμού. Και φυσικά συμφωνούμε! Όποιος διαφωνεί ας ''τραβήξει'' τον δρόμο του νότια της Αττικής προς Κερατέα! 
Δυστυχώς όμως υπάρχουν και οι παρερμηνευτές των όσων διαβάζουν και δι΄ αυτούς το μόνο που μπορούμε να πράξουμε είναι το: 
«εἰπὲ τῇ ἐκκλησίᾳ·» (Ματθ. 18,17)


Οπότε όποιος έχει αντιρρήσεις, είμαστε ανοιχτοί προς συνάντηση δια τα ζητήματα που τον απασχολούν ή που παρερμηνεύει, συζητώντας αυτά με την ίδια την Εκκλησία!

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ.

 Ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔναντι τῆς Αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, Θέματα Δογματικὰ καὶ Κανονικὰ

ΣΤ΄ ΑΡΘΡΟ

4. Ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία οὐδέποτε ἀνεγνώρισεν, οὔτε κατ’ Ἀκρίβειαν, οὔτε κατ’ Οἰκονομίαν, τὰ ἐκτὸς Αὐτῆς τελούμενα μυστήρια ἀπολύτως καὶ ἐξ ἀποστάσεως, ἐφ’ ὅσον δηλαδὴ οἱ τελοῦντες ἢ οἱ μετέχοντες τῶν μυστηρίων τούτων παραμένουν ἐν τοῖς κόλποις τῆς ἰδίας αὐτῶν αἱρετικῆς ἢ σχισματικῆς Κοινότητος.

5. Διὰ τῆς ἐφαρμογῆς τῆς Οἰκονομίας ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον κατὰ τὴν εἰσδοχὴν ἐν μετανοίᾳ τῶν ἐκτὸς Αὐτῆς, μεμονωμένων προσώπων ἢ Κοινοτήτων, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποδέχεται μὲν μόνον τὸν τύπον τοῦ ἐξ αἱρετικῶν ἢ σχισματικῶν μυστηρίου, ἐὰν βεβαίως οὗτος ἔχῃ τηρηθῆ ἀνόθευτος, εἰδικῶς μάλιστα ἐν σχέσει πρὸς τὸ βάπτισμα, ζωοποιεῖ δὲ τοῦτον τὸν τύπον διὰ τῆς ἐνυπαρχούσης εἰς Αὐτὴν Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέσῳ τῶν φορέων τῆς ἐν Ἀληθείᾳ Χριστοῦ πληρότητος Αὐτῆς, ἤτοι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων.

6. Εἰδικώτερον περὶ τῶν Μυστηρίων τῶν τελουμένων εἰς τὰς λεγομένας ἐπισήμους ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, δὲν διαβεβαιοῖ περὶ τοῦ κύρους αὐτῶν, οὔτε καὶ περὶ τῆς σωτηριολογικῆς ἀποτελεσματικότητος τούτων, ἰδίως εἰς ὅσους κοινωνοῦν «ἐν γνώσει» μετὰ τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὡς καὶ τοῦ Σεργιανισμοῦ, ἔστω καὶ ἂν Αὕτη δὲν ἐπαναλαμβάνῃ ὁπωσδήποτε τὸν τύπον αὐτῶν εἰς τοὺς ἐν μετανοίᾳ εἰσερχομένους εἰς κοινωνίαν μετ’ Αὐτῆς, ἐν ὄψει μάλιστα τῆς συγκλήσεως μιᾶς Μεγάλης Συνόδου τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας, εἰς ἐπισφράγισιν τῶν ἤδη γενομένων εἰς τοπικὸν ἐπίπεδον.

Ζ΄ΑΡΘΡΟ

4. Τὸ ἀναγκαῖον σήμερον εἶναι, ἐπὶ τῇ βάσει τῆς κοινῆς καὶ Ὀρθῆς Ὁμολογίας τῆς Πίστεως, ἡ ἕνωσις εἰς ἕν κοινὸν Σῶμα πασῶν τῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Γνησίας Όρθοδοξίας, προκειμένου νὰ δηµιουργηθοῦν αἱ προϋποθέσεις πρὸς συγκρότησιν/σύγκλησιν Μείζονος Γενικῆς Συνόδου Αὐτῶν, πανορθοδόξου ἐμβελείας καὶ κύρους, διὰ τὴν δραστικὴν ἀντιμετώπισιν τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουµενισµοῦ, ὡς καὶ τοῦ ποικιλομόρφου Συγκρητισμοῦ, ἐπίσης δὲ καὶ διὰ τὴν ἐπίλυσιν ποικίλων προβλημάτων καὶ ζητημάτων πρακτικῆς καὶ ποιμαντικῆς φύ-σεως,ἅτινα ἀπορρέουν ἐκ τούτων καὶ ἀπασχολοῦν τὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας γενικῶς, ἀλλὰ καὶ τῶν πιστῶν εἰδικῶς, ὥστε νὰ διασφαλισθῆ ὁ σύνδεσμος τῆς ἐν Χριστῷ Εἰρήνης καὶ Ἀγάπης.

            5. Ἡ ἀνάγκη αὕτη καθίσταται κατανοητὴ ἐκ τοῦ ὅτι ἡ ἀληθὴς Ἐκκλησία, ὡς τὸ πραγματικὸν Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ὡς ἐκ τῆς φύσεως Αὐτῆς Καθολικὴ ἐν τῇ πληρότητι τῆς Ἀληθείας, τῆς Χάριτος καὶ τῆς Σωτηρίας, ἀποφαίνεται δὲ Συνοδικῶς διὰ τῶν Ἐπισκόπων Αὐτῆς ἔναντι ἑτεροδιδασκαλιῶν καὶ τοῦ ἐξ αὐτῶν παγκοσμίου σκανδάλου· ὡς ἐκ τούτου, ὀφείλει νὰ ἐπιδιώκῃ ἀφ’ ἑνὸς μὲν τὴν διατύπωσιν τῶν Ἀληθειῶν τῆς Πίστεως, πρὸς ὁριοθέτησιν τῆς Ἀληθείας ἔναντι τοῦ ψεύδους, ἀφ’ ἑτέρου δὲ τὴν στηλίτευσιν καὶ καταδίκην τῆς πλάνης καὶ τῆς φθορᾶς ἐκ  τῆς αἱρέσεως καὶ τῶν αἱρετικῶν, διὰ τὴν προστασίαν τοῦ Ποιμνίου,διαπιστώνουσα καὶ διακηρύττουσα τὴν ἤδη ὑφισταμένην ἔκπτωσιν τῶν αἱρετικῶν.

            6. Οὕτως, ἐν Συνόδῳ Μεγάλῃ καὶ Γενικῇ τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, δέον ὅπως διακηρυχθῇ πάσῃ τῇ κτίσει, ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἡ ἐν ἡμῖν Μοναδικὴ Ἐλπὶς, ὡς μόνη διέξοδος ἐξ ὅλων τῶν ἀδιεξόδων «διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν», ἀφ’ ἑτέρου δὲ ἡ πλήρης καὶ ὁριστικὴ ἀντίθεσις, ὡς ἀλληλο-αποκλειομένων, Ὀρθοδοξίας καὶ Συγκρητισμοῦ, οἰκουμενιστικῆς καὶ σεργιανιστικῆς κατευθύνσεως, πρὸς δόξαν τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Θεομητορικαῖς,  Ἀποστολικαῖς, καὶ Πατερικαῖς πρεσβείαις.

ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟ!


Στο πλαίσιο της εβδόμης έκτακτης συνεδριάσεως, η οποία παραμένει ανοιχτή από τις 25 Μαΐου ε.έ., συνήλθε σήμερα, Δευτέρα, 6 Ιουνίου 2014, η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Αντιοχείας, υπό την προεδρία της Αυτού Θειοτάτης Μακαριότητος του Πατριάρχου Αντιοχείας κ. Ιωάννου Ι΄, με συμμετοχή των Σεβασμιωτάτων Αρχιερέων, για να ασχοληθεί με και να εξετάσει τις πρόσφατες θέσεις των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών περί της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας (εφ’ εξής: «Μεγάλη Σύνοδος») και τα θέματα της ημερησίας διατάξεως, με σκοπό να διαμορφώσει την τελική αρμόζουσα θέση της Αντιοχείας επί της Μεγάλης Συνόδου, λαμβάνοντας υπόψη της το Ανακοινωθέν της Αρχιγραμματείας της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της από 31ης Μαΐου 2016, το οποίο προβλέπει «τὴν σύστασιν, ἀμέσως μετὰ τὴν Ἁγίαν καὶ Μεγάλην Σύνοδον, Ἐπιτροπῆς ἐξ ἀντιπροσώπων ἀμφοτέρων τῶν ἐνδιαφερομένων Ἐκκλησιῶν [τῆς Ἀντιοχείας καὶ τῶν Ἱεροσολύμων], ὑπὸ τὴν συντονιστικὴν εὐθύνην τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου», με αντικείμενο την προσπάθεια επίλυσης της εισπηδήσεως του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στην κανονική εκκλησιαστική δικαιοδοσία της Αντιόχειας στο Κατάρ.

Εξετάζοντας τις θέσεις των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, οι Πατέρες της Συνόδου προέβησαν στις ακόλουθες παρατηρήσεις:

1. διίστανται οι θέσεις μερικών Εκκλησιών σε ό,τι αφορά τα θέματα της ημερησίας διατάξεως της Μεγάλης Συνόδου, μάλιστα δε κάποιες Εκκλησίες απορρίπτουν ορισμένα κείμενα, στη μορφή με την οποία εστάλησαν στη Μεγάλη Σύνοδο, διατυπώνοντας τις θέσεις τους με ρητές επίσημες αποφάσεις των Αγίων τοπικών τους Συνόδων.
2. μερικές Εκκλησίες έχουν ουσιαστικές επιφυλάξεις επάνω σε ορισμένα οργανωτικά ζητήματα, που αφορούν τη Μεγάλη Σύνοδο, αλλά και ως προς το οικονομικό κόστος και τον τρόπο εφαρμογής των συμφωνηθέντων κατά τη Σύναξη των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών (Σαμπεζύ, Ιανουάριος 2016),
3. η Εκκλησία της Βουλγαρίας, στην 1η Ιουνίου 2016, με συνοδική απόφαση, εκφράζει τις επιφυλάξεις της και καλεί την Αυτού Παναγιότητα τον Οικουμενικό Πατριάρχη να αναβάλει την Μεγάλη Σύνοδο για μεταγενέστερη ημερομηνία με τη συνέχιση της αποτελεσματικής προετοιμασίας για αυτήν, διότι διαφορετικά δεν θα συμμετάσχει,
4. η Εκκλησία της Ρωσίας έλαβε συνοδική απόφαση στις 3 Ιουνίου 2016, με την οποία προτείνει μια προκαταρκτική συνάντηση που να προηγείται της ημερομηνίας συνελεύσεως της Μεγάλης Συνόδου, για την εξέταση των εκκρεμών ζητημάτων και την κατάληξη σε ομοφωνία σχετικά με τις παρατηρήσεις των Εκκλησιών στα συνοδικά κείμενα, καθώς επίσης υπογραμμίζει την ανάγκη να γίνει σεβαστή η αρχή της ομοφωνίας και στην απαραίτητη συμμετοχή όλων των Εκκλησιών στην εν λόγω Σύνοδο,

Επειδή οι Ιεράρχες διαπίστωσαν τα εξής:

1. Ότι οι προτάσεις τροπολογιών και οι επιφυλάξεις της Εκκλησίας της Αντιοχείας σχετικά με τον «Κανονισμόν οργανώσεως και λειτουργίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου» και τη σειρά των αποφάσεων που ελήφθησαν κατά τη Σύναξη των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών που πραγματοποιήθηκε στο Σαμπεζύ μεταξύ 21 και 28 Ιανουαρίου του 2016 (σημειωτέον ότι τα δύο αυτά έγγραφα δεν υπεγράφησαν από την Εκκλησία της Αντιοχείας), δεν έχουν ληφθεί υπόψη μέχρι στιγμής, σε αντίθεση με τις συμφωνηθέντες αρχές-θεμέλια στην κοινή Διορθόδοξη συνεργασία, που καθορίστηκαν από τον Μακαριστό Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα Α΄, από της ενάρξεως των προπαρασκευαστικών εργασιών για την Μεγάλη Σύνοδο, οι οποίες απαιτούν την ομοφωνία των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών σε όλες τις αποφάσεις,
2. Ότι το κείμενο «Το μυστήριον του Γάμου και τα κωλύματα αυτού» εξακολουθεί να ευρίσκεται στην ημερήσια διάταξη της Μεγάλης Συνόδου, παρά το γεγονός ότι δεν υπεγράφη από τις Αγιώτατες Εκκλησίες της Αντιοχείας και της Γεωργίας,
3. Ότι το κείμενο «Η Ορθόδοξος Διασπορά» έχει συμπεριληφθεί στην ημερήσια διάταξη της Μεγάλης Συνόδου, χωρίς καμία αξιολόγηση της λειτουργίας των Επισκοπικών Συνελεύσεων, αγνοώντας την επανειλημμένως διατυπωθείσα θέση της Εκκλησίας της Αντιοχείας σχετικά με την ανάγκη ειδικής συνάντησης όπου θα αξιολογηθεί η λειτουργία των Συνελεύσεων αυτών και θα διατυπωθούν προτάσεις για κατάλληλες, εκκλησιαστικές λύσεις προτού συνέλθει η Μεγάλη Σύνοδος. Σύμφωνα με τη σχετική απόφαση, οι Συνελεύσεις Αυτές συστήθηκαν με γνώμονα ότι επρόκειτο περί «μεταβατικῆς τινος καταστάσεως, ἥτις καί θά προετοιμάσῃ τό ἔδαφος διά τήν αὐστηρῶς κανονικήν λύσιν τοῦ προβλήματος … Ἡ τοιαύτη προετοιμασία δέν θά πρέπει νά βραδύνῃ πέραν τῆς μελλούσης νά συνέλθῃ Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὥστε νά δυνηθῇ αὕτη νά προβῇ εἰς μίαν κανονικήν λύσιν τοῦ προβλήματος» (βλ. άρθρο 1.β. της απόφασης περί της Ορθοδόξου Διασποράς της Δ΄ Προσυνοδικής Πανορθοδόξου Διάσκεψης, Σαμπεζύ, 6-12 Ιουνίου του 2009). Ως εκ τούτου, είναι αναγκαίο να αξιολογηθεί η λειτουργία αυτών των Συνελεύσεων πριν από τη συνέλευση της προκειμένης Μεγάλης Συνόδου, ούτως ώστε η τελευταία να μην αντιμετωπίσει άμεσα το ζήτημα της Διασποράς και των Επισκοπικών Συνελεύσεων χωρίς καμία προπαρασκευαστική εργασία,
4. Ότι το θέμα «Το εκκλησιαστικό ημερολόγιο και ο από κοινού εορτασμός του Πάσχα» έχει αφαιρεθεί από την ημερήσια διάταξη, παρά τη σημασία του ζητήματος αυτού για τους πιστούς Ορθοδόξους του Πατριαρχείου Αντιοχείας, οι οποίοι αναμένουν από την Καθολική Ορθόδοξη Εκκλησία μια ποιμαντική θέση επ’ αυτού,
5. Ότι το κείμενο σχετικά με την αξιολόγηση των υφιστάμενων διαλόγων με άλλους χριστιανούς, το οποίο υποτίθεται ότι θα είχε συσταθεί σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα πριν από τη συνέλευση της Μεγάλης Συνόδου, ώστε να συμπεριληφθεί στο κείμενο «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον», δεν έχει ετοιμαστεί και δεν έχει, έως τώρα, εκφρασθεί ομοφωνία ως προς το περιεχόμενό του,
6. Ότι το κείμενο «Το Αυτόνομον και ο τρόπος ανακηρύξεως αυτού» απαιτεί την ομοφωνία σχετικά με το περιεχόμενό του, προκειμένου να συμπεριληφθεί, στην τελική του μορφή, στην ημερήσια διάταξη της Μεγάλης Συνόδου,
7. Ότι η έλλειψη πραγματικής και ουσιαστικής συμμετοχής των Ορθοδόξων Εκκλησιών στις προπαρασκευαστικές εργασίες, η αργή λειτουργία της Γραμματείας και η έλλειψη σαφήνειας σχετικά με το πρόγραμμα των συνεδριάσεων της Μεγάλης Συνόδου και τον τρόπο διαχείρισης τους, ως έχει επικρατήσει κατά την τελευταία προπαρασκευαστική φάση, πράγμα που θα μπορούσε να οδηγήσει σε παραπαίουσες Συνοδικές συζητήσεις,
8. Ότι η πρόσφατη απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου στις 31 Μαΐου του 2016, που προτείνει την αναβολή, για μετά την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, της αναζήτησης λύσης σχετικά με την διαφορά με το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, παραθεωρεί την πρωτοβουλία του Οικουμενικού Πατριάρχου (5 Απριλίου 2016) και τη ανταπόκριση της Αντιόχειας σε αυτήν και παραθεωρεί τη σημασία του ζητήματος και τις επιπτώσεις που έχει στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, καθώς η Σύνοδος αυτή δεν δύναται να πραγματοποιηθεί ενώ συνεχίζεται η διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας μεταξύ των δύο Εκκλησιών, λόγω του ευχαριστιακού χαρακτήρα της Συνόδου. Επιπροσθέτως, η έκδοση της ως άνω απόφασης μαζί με το γεγονός ότι η Σύνοδος ευρίσκεται επί θύραις θέτει την Εκκλησία της Αντιοχείας ενώπιον μιας και μοναδικής απαράδεκτης επιλογής, η οποία συνίσταται στο να πάρει μέρος στην Μεγάλη Σύνοδο χωρίς όμως να δύναται να συμμετάσχει στη Θεία Ευχαριστία, λόγω της αποτυχίας εξεύρεσης οριστικής λύσης στη συνεχιζομένη εισπήδηση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων για περισσότερα από τρία χρόνια (βλ. το Ανακοινωθέν της Αγίας και Ιεράς Συνόδου της Αντιοχείας από 1ης Ιουνίου 2016, σχετικά με αυτή τη διαμάχη),
9. Ότι το ζήτημα της παραβίασης από την πλευρά των Ιεροσολυμητών έχει λάβει μια ανησυχητική και επικίνδυνη διάσταση εξαιτίας των ισχυρισμών του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, στην αλληλογραφία του με το Πατριαρχείο Αντιοχείας, ότι και άλλες περιοχές της κανονικής και εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου Αντιοχείας υπάγονται στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.
Και επειδή η Εκκλησία της Αντιοχείας δεν εφείσθη προσπαθειών για τη διατήρηση της Ορθόδοξης ενότητας, την οποία διαφύλαττε και επιβεβαίωνε από την αρχική διατύπωση της ιδέας για την σύγκληση της Μεγάλης Συνόδου κατά το έτος 1961, παραμένοντας πιστή στην προσέγγιση που δρομολογήθηκε από τον Μακαριστό Πατριάρχη Ηλία Δ΄ και εδραιώθηκε από τον Μακαριστό Πατριάρχη Ιγνάτιο Δ΄, οι οποίοι συνέβαλαν στην πρόοδο των προπαρασκευαστικών εργασιών της Μεγάλης Συνόδου, σήμερα, η Αντιόχεια, στο πρόσωπο του Προκαθημένου αυτής Πατριάρχου Ιωάννου Ι΄, επιμένει σταθερά στη διατήρηση της ενότητας αυτής, με προσοχή και θυσίες.
Επειδή η Εκκλησία της Αντιοχείας, παρότι δεν υπέγραψε στις αποφάσεις της Συνάξεως των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών στο Φανάρι (Μάρτιος 2014), συμμετείχε «κατ’ οικονομίαν» στις προπαρασκευαστικές επιτροπές της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ως και στην Ε΄ Προσυνοδική Διάσκεψη στο Σαμπεζύ το 2015, και, μετέπειτα, στη Σύναξη των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών στο Σαμπεζύ 2016.
Ύστερα, παρόλο που δεν υπέγραψε τις αποφάσεις της τελευταίας Συνάξεως, συμμετείχε πάλιν «κατ’ οικονομίαν» στις εργασίες των προπαρασκευαστικών επιτροπών της Μεγάλης και Αγίας Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, προκειμένου να διευκολύνει την Πανορθόδοξη και κοινή συνεργασία κατά τρόπο θετικό, όπως έκανε τις τελευταίες δεκαετίες, υποκινούμενη από την ελπίδα να διευθετηθούν όλα τα εκκρεμή ζητήματα πριν από τη σύγκληση της Μεγάλης Συνόδου,
Επειδή η Εκκλησία της Αντιοχείας έχει εκτιμήσει τη σημασία του γεγονότος αυτού, του μεγαλύτερου και ομορφότερου στη σύγχρονη ζωή της Εκκλησίας, ετοιμάζοντας μεταφράσεις στην Αραβική γλώσσα για όλα τα προπαρασκευαστικά κείμενα και διαθέτοντάς αυτά στα χέρια όλων των πιστών.
Ταυτόχρονα, η Αγία και η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας συνόδευε την προπαρασκευαστική φάση προτείνοντας κατάλληλες τροπολογίες στα κείμενα της.
Επειδή απεδείχθη από τα παραπάνω ότι η σύγκλιση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, που προετοιμάζεται για γενεές, αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες και εξακολουθεί να χρειάζεται περισσότερη προετοιμασία σε σχέση με τα θέματα της ημερήσιας διατάξεως αυτής και σε σχέση με τις πρακτικές και διαδικαστικές λεπτομέρειες περί του πώς θα συνέρχεται και θα διαχειρίζονται οι εργασίες της,
Επειδή η Εκκλησία της Αντιοχείας, παρά τις ασφυκτικές κρίσεις που αντιμετωπίζει, τις μεγαλύτερες στην ιστορία της, παρά τις ανθρωπιστικές δυσκολίες και τις συνθήκες διαβίωσης που αντιμετωπίζουν τα τέκνα της, ιδιαίτερα στη Συρία, το Λίβανο και το Ιράκ, δεν εγκατέλειψε καμία προσπάθεια, ούτε χρόνο ούτε προσευχή, προκειμένου να ευοδοθούν και διευκολυνθούν οι προσπάθειες που αφορούν τη σύγκληση της Συνόδου στις μέρες μας, και να συμμετάσχει σε αυτήν, παρ’ όλες τις ανθρωπιστικές και οικονομικές κακουχίες που υφίσταται.
Επειδή, εάν αυτή η Σύνοδος πραγματοποιηθεί ενώ ισχύει η διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας μεταξύ δύο Παλαιφάτων Αποστολικών Εκκλησιών, θα υποδηλώσει ότι η συμμετοχή στις συνοδικές συζητήσεις είναι δυνατή χωρίς τη συμμετοχή στη Θεία Ευχαριστία, και κατά συνέπεια θα χάσει το εκκλησιαστικό της χαρακτήρα λαμβάνοντας απλά ένα διοικητικό τοιούτο, σε αντίθεση με τη συνοδική παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησιάς.
Επειδή η Σύνοδος αυτή πραγματοποιείται για να εκφράσει την ενότητα της Ορθοδοξίας και ότι σε αυτό απαιτείται να επικρατήσει η αγάπη και η εν Χριστώ αδελφοσύνη και η μέριμνα για την ποιμαντική φροντίδα του σημερινού ανθρώπου και ότι αυτά οδηγούν στην οικοδόμηση της συναίνεσης και της ομοφωνίας σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων μεταξύ όλων των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησίων και την εξασφάλιση της συμμετοχής τους στις εργασίες της Συνόδου και την ομοφωνία στις αποφάσεις της.
Επειδή ο πιστός λαός, αφού μελέτησε την ημερήσια διάταξη και τα κείμενα της Συνόδου, εξέφρασε μεγάλη απογοήτευση, καθώς δεν γίνεται αναφορά στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει, ιδιαίτερα τα ζητήματα της νεολαίας, εξέφρασε δε και την ανησυχία του για την τάση που παίρνει αυτή η Σύνοδος, η οποία παραβιάζει το βασικό όραμα που ευρισκόταν πίσω από την ιδέα της συγκλήσεως αυτής, δηλαδή την αντίσταση από κοινού στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ορθόδοξη Εκκλησία σε αυτές, προκειμένου να δοθεί μια ενωμένη Ορθόδοξη μαρτυρία στον κόσμο σήμερα,
Οι Πατέρες της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Αντιοχείας ομοφώνως απεφάσισαν τα εξής:
1. Να καλέσουν την Αυτού Παναγιότητα τον Οικουμενικό Πατριάρχη να καταβάλει περισσότερο κόπο προς την κατεύθυνση της ομοφωνίας σε όλες τις επιφυλάξεις που διατυπώθηκαν από τις Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες και που αφορούν την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, κατά τη χρονική περίοδο που μας χωρίζει από την ημερομηνία συγκλίσεως της Συνόδου αυτής. Αν οι προσπάθειες για την επίτευξη ομοφωνίας φτάσουν σε αδιέξοδο, τότε η Εκκλησία της Αντιοχείας θα καλέσει να αναβληθεί η σύγκλιση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου για μεταγενέστερη ημερομηνία, όταν θα επικρατήσουν ειρηνικές σχέσεις μεταξύ όλων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών και θα εξασφαλιστεί η Ορθόδοξη ομοφωνία περί των θεμάτων της Συνόδου και του Κανονισμού της, αλλά και της διαδικασίας οργανώσεως αυτής,
2. Να μη συμμετάσχει το Πατριαρχείο Αντιοχείας στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο μέχρι να διαλυθούν όλοι οι λόγοι που εμποδίζουν τη συμμετοχή στη Θεία Ευχαριστία κατά τη διάρκεια της Συνόδου, όταν βρεθεί μια οριστική λύση σχετικά με την εισπήδηση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στα όρια του Πατριαρχείου Αντιοχείας, η οποία οδήγησε σε διακοπή κοινωνίας με το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων,
3. Να επιβεβαιώσουν για ακόμη μια φορά τη σημασία της συμμετοχής όλων των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησίων στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο και τη λήψη των αποφάσεων της με την παρουσία και την ομοφωνία πάντων, σύμφωνα με την αρχή της ομοφωνίας, προκειμένου να διαφυλαχθεί η ενότητα της Καθολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας,
4. Να απευθυνθούν σε όλες τις Ορθόδοξες εκκλησίες ενημερώνοντάς αυτές για το περιεχόμενο των θέσεων της Αντιοχείας και τους λόγους που οδήγησαν σε αυτές,
5. Να καλέσουν τους πιστούς να συμμετάσχουν με την προσευχή τους, μαζί με τους ποιμένες τους, για να εμπνέει το Άγιο Πνεύμα την Εκκλησία, κατά την πορεία της προς την ενότητα, για χάρη της ενωμένης μαρτυρίας για τον Χριστό στον κόσμο.

ΠΗΓΗ: ΡΟΜΦΑΙΑ.GR

Μητροπολίτης Οδησσού ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ: Δεν συμμετάσχω στην Σύνοδο της Κρήτης!!!


Άλλος ένας Επίσκοπος της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας – Πατριαρχείο Μόσχας, ο Σεβ/τος Μητροπολίτης Οδησσού κ. Αγαθάγγελος, δήλωσε γραπτώς ότι παραιτείται από μέλος της αντιπροσωπείας , της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και δεν θα συμμετάσχει στην Οικουμενιστική,  Αιρετική και Κακόδοξη Σύνοδο της Κρήτης.




ΠΗΓΗ: ΚΑΤΑΝΥΞΙΣ

Θα συνεδριάσει και την Τρίτη η Ενδημούσα Σύνοδος του Φαναρίου



Tου Θεόδωρου Καλμούκου
Η Romfea.gr έχει αποκλειστικά δικαιώματα αναδημοσιεύσης από τον Εθνικό Κήρυκα

Θα συνεδριάσει και την Τρίτη 7 Ιουνίου 2016, η Ιερά Ενδημούσα Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, προκειμένου να αξιολογήσει τις αντιδράσεις που πιθανόν προκύψουν από την απόφαση της Δευτέρας να προχωρήσει κανονικά η σύγκληση όπως έχει προγραμματιστεί η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος.
Όπως έγραψε λεπτομερώς ο «Εθνικός Κήρυξ», η Ιερά Ενδημούσα Σύνοδος του Φαναρίου η οποία συνήλθε εκτάκτως τη Δευτέρα 6 Ιουνίου απεφάσισε ομόφωνα τη διεξαγωγή της Μεγάλης Συνόδου στα Χανιά της Κρήτης όπως έχει συναποφασιστεί, εγκριθεί και προγραμματιστεί από κοινού με τις λοιπές Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, παρά τις εκφρασθείσες ενστάσεις και αιτιάσεις της τελευταίας στιγμής και την δήλωση αποχής από την Εκκλησία της Βουλγαρίας.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο κάλεσε όλους να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και των ευθυνών τους και να συμμετάσχουν στη Μεγάλη Σύνοδο για τη διασφάλιση της ενότητας της Ορθόδοξης Εκκλησίας. 

ΠΗΓΗ: ΡΟΜΦAΙΑ.GR

ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΠΟΛΕΩΣ Κ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ (2ο ΜΕΡΟΣ)


Συνεχίζουμε το 2ο μέρος σχολιασμού της συνεντεύξεως του κ. Μακαρίου.

Αναφέρει:

«Καταρχάς, από τον τίτλο αντιλαμβανόμαστε το γενικότερο πνεύμα που επικρατεί στο κείμενο. Δεν λέει ο τίτλος του εγκριθέντος κειμένου «σχέση της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τις άλλες Εκκλησίες» αλλά «με τον λοιπό χριστιανικό κόσμο». Σαφώς λοιπόν, η έννοια της Εκκλησίας ως θεοΐδρυτου και θεοσύστατου θεσμού δεν έχει καμμία σχέση με την ιστορική παρουσία αλλών ομολογιών. Αυτό, βέβαια, στάθηκε η αφορμή να μιλήσουν κάποιοι για ένωση με τους Λατίνους, για προδοσία του δόγματος κλπ. Αυτά δεν ισχύουν και ξέρουν πολύ καλά πρώτοι αυτοί που μιλούν για την δήθεν ένωση ότι δεν έγινε καμία ένωση ούτε τώρα ούτε κατά την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο θα γίνει αλλά ούτε και μετά από αυτήν. Θα το διαπιστώσουμε ότι δεν τίθεται θέμα ενώσεως. Και είναι μεγάλη αμαρτία γι᾽ αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι δηλητηριάζουν το λαό του Θεού, που είναι ήδη κουρασμένος και βασανισμένος.»

Ποιοί είναι αυτοί που δηλητηριάζουν τον λαό του Θεού; Ποιοί είναι αυτοί που ομιλούν για ένωση με τους Λατίνους; ο κ. Μακάριος δεν βλέπει καμία ένωση και ούτε θα γίνει! Τότε μπορεί να μας πεί το γιατί ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος εις τις τόσες του δηλώσεις που κατά καιρούς κάνει (θα παραθέσουμε μόνο μια) αναφέρει:

«Και νυν μετά χρηστών ελπίδων ατενίζομεν προς την συμπόρευσιν ημών προς το κοινόν ποτήριον. Δεν παραγνωρίζομεν τας υπαρχούσας δυσκολίας δια την ποθητήν ενότητα πάντων των χριστιανών...» (Επιστολή προς τον Πάπα Φραγκίσκο)

Για ποιά συμπόρευση ομιλεί; Για ποιό ''Κοινό Ποτήριο''; Για ποιά ενότητα; Αφού, κατά τον κ. Μακάριο, δεν επρόκειτο να γίνη καμία ένωση, τότε ο Πατριάρχης γιατί ονειροπολεί;

«Θέλω, όμως, στο σημείο αυτό να πω ότι,  όπως αυτοί έχουν μια σειρά επιχειρημάτων για να στηρίξουν τις απόψεις τους, έτσι αντιστοίχως και όσοι μετέχουν στις Τοπικές Συνόδους των κατά τόπους Εκκλησιών έχουν τη δική τους επιχειρηματολογία. Ας δώσουμε ένα τέτοιο επιχείρημα. Ο Μέγας Βασίλειος ονομάζει τις σχισματικές και αιρετικές ομολογίες της εποχής του ως Εκκλησίες: «το επαναγαγείν προς ένωσιν τας Εκκλησίας τας πολυμερώς και πολυτρόπως απ᾽ αλλήλων διατμηθείσας». Σημαίνει αυτό ότι ο Μέγας Βασίλειος ήταν αιρετικός;»

Εις το επιχείρημα αυτό απαντήσαμε ΕΔΩ

«Ή, από την άλλη, μπορώ προσωπικά εγώ να χρησιμοποιήσω αυτή τη φράση του Μεγάλου Βασιλείου σαν σημαία και να πω ότι όλοι οι αντιδρώντες είναι αιρετικοί και άχρηστοι; Όχι φυσικά. Ούτε το ένα είναι σωστό ούτε το άλλο. Γιατί δεν έχει σημασία η γνώμη μου αλλά η γνώμη της Εκκλησίας. Γιατί να ακούσω τι μου λέει, για παράδειγμα, ο Χριστουπόλεως και ο κάθε Χριστουπόλεως και να μην ακούσω την φωνή της Εκκλησίας; Ποιός μπορεί να μου πει τελικά την αλήθεια; Ο ένας η η Εκκλησία; Γι᾽ αυτό αφήνουμε τις προσωπικές ερμηνείες και την προσωπική επιχειρηματολογία στην άκρη, αφήνουμε τη επιλεκτική χρήση φράσεων και απόψεων των Πατέρων, τους οποίους κάποιες φορές χρησιμοποιούμε με εμπάθεια, και αναμένουμε να ακούσομε την φωνή της Εκκλησίας. Η Εκκλησία θα μας οδηγήσει και θα μας φωτίσει. Ή πιστεύουμε στην Εκκλησία η δεν πιστεύουμε σε αυτήν. Η Εκκλησία θα μας πει ποιά είναι η αλήθεια. Η Εκκλησία θα μας δώσει την καθαρή τροφή. Όχι τα μεμονωμένα πρόσωπα. Έτσι νομίζω.»

Ούτως ή άλλως δεν θα μπορούσατε να την χρησιμοποιήσετε, διότι η εν λόγω φράση του Μ. Βασιλείου έχει άλλο νόημα!

Επίσης η Εκκλησία ήδη έχει αποφασίσει ότι ο Παπισμός είναι αίρεση δια δεκάδων Συνόδων και δεν χρειάζεται να αναμένουμε! Ο Πατριάρχης και οι λοιποί Οικουμενιστές πιστεύουν ότι οι Παπικοί είναι αιρετικοί; Πιστεύουν ότι ο Παπισμός είναι αίρεση; Η Εκκλησία ήδη έχει αποφανθεί, οπότε τα μεμονωμένα πρόσωπα (Πατριάρχης και λοιποί) καλά θα κάνουν να υπακούσουν εις τας αποφάσεις της Εκκλησίας!

«Ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεται η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ο συνοδικός. Μάλιστα στην Σύνοδο επικρατεί η γνώμη των πλειόνων κατά τον 6ο Κανόνα της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου και όχι η τακτική της ομοφωνίας, όπως αποφασίστηκε στον Κανονισμό Λειτουργίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Η ομοφωνία είναι το ζητούμενο αλλά δεν είναι αυτή καθεαυτή που καθορίζει τη ζωή και την πορεία της Εκκλησίας.»

Για ποιά γνώμη των πλειόνων ομιλεί ο Σεβασμιώτατος; Υπάρχει γνώμη πλειόνων όταν στην Συνόδο δεν θα συμμετάσχουν όλοι οι Επίσκοποι; Αφού δηλαδή κατάφεραν οι Οικουμενιστές να συγκαλέσουν "Μεγάλη" Σύνοδο, χωρίς να κληθούν όλοι οι επίσκοποι, τώρα μιλάνε για "γνώμη των πλειόνων", αδιαφορώντας αν εκείνοι που θα αποτελέσουν πλειοψηφία στην Σύνοδο, μπορεί να είναι μειοψηφία σε σχέση με τον αριθμό των ανά τον κόσμο επισκόπων!!! Παρόλα αυτά εδώ υπάρχει και άλλη μια διαστρέβλωση. Η φράση "η γνώμη των πλειόνων, κρατείτω", ή  - όπως έχει ακριβώς - "κρατείτω ἡ τῶν πλειόνων ψῆφος" δεν ταιριάζει καθόλου στην περίπτωση! Ο Κανόνας αυτός (ΣΤ΄ της Α΄), όπως και ο σχετικός με αυτόν, ΙΘ΄ της Αντιοχείας, αναφέρονται:

α. Στο ζήτημα της χειροτονίας επισκόπου (και κατ' επέκταση σε διοικητικά ζητήματα), ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΟΤΑΝ ΘΙΓΟΝΤΑΙ ΘΕΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΓΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΕΧΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ, όπως παρατηρούν ακόμη και σύγχρονοι θεολόγοι.

β. Στην περίπτωση που εκείνοι οι λίγοι που αντιδρούν το πράττουν  "δι' οἰκείαν φιλονεικίαν" και πείσμα (όπως αναφέρουν οι παραπάνω δύο Κανόνες), ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΟΤΑΝ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΥΛΟΓΗ ΑΙΤΙΑ.

Ειδικά για το α. αν ίσχυε η αρχή της πλειοψηφίας για θέματα Πίστεως, τότε κακώς αντιτάχθηκαν τόσοι Άγιοι Πατέρες στις Συνόδους, που κατά καιρούς συγκαλούσαν οι αιρετίζοντες, και στις οποίες αποτελούσαν την πλειοψηφία, κακώς ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής δεν υποτάχθηκε στα τέσσερα Πατριαρχεία της Ανατολής, των οποίων οι τότε επίσκοποι κακοδοξούσαν, κακώς οι εικονόφιλοι επίσκοποι δεν υποτάχθηκαν σην πλειοψηφία των 338 εικονομάχων επισκόπων της Συνόδου που συνήλθε στην Ιέρεια, κακώς ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός δεν ακολούθησε την πλειοψηφία στην Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας. (Για πλήρη ανάλυση δείτε εδώ 
http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2016/05/blog-post_25.html).

«Μπορεί κάποια σύνοδος να θεωρηθεί ληστρική (δηλαδή μη αναγνωρισμένη από το πλήρωμα της Εκκλησίας) μπορεί επίσης μία γνώμη ενός επισκόπου να εκφράζει την αλήθεια, αλλά αυτό θα πρέπει να περάσει από Σύνοδο. Η Σύνοδος τελικά θα μας πει ότι ο ένας είχε δίκιο και οι πολλοί άδικο. Μέσα σε αυτό το πνεύμα εάν κάποιος έχει κάποιο πρόβλημα η προβληματισμό, απευθύνεται στον Επίσκοπό του και ο Επίσκοπος στην Τοπική Σύνοδο. Κάποιοι από εμάς σήμερα, δυστυχώς, αντιστρέψαμε τη σειρά. Μαζεύουμε τους ανθρώπους και τους φανατίζουμε, λέγοντάς τους ότι προδόθηκε το δόγμα και αλλοιώθηκε η πίστη, ενώ, κατά βάθος, πολύ καλά γνωρίζουμε ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί και δεν έχει συμβεί. Είναι αυτό που σας έλεγα προηγουμένως για την αίρεση του ζηλωτισμού. Χωρίς να το καταλάβουμε, μοιράσαμε την Εκκλησία στους παραδοσιακούς και στους φιλελευθέρους. Έτσι, όμως, δεν διδάσκουμε εκκλησιαστικό ήθος και φρόνημα. Και θέλω εδώ να τονίσω ότι εξίσου σημαντική με τη διαφορά δόγματος είναι και η διαφορά ήθους. Βλέπετε, με τους παλαιοημερολογίτες δεν έχουμε καμία δογματική διαφορά. Έχουμε όμως διαφορά ήθους, γιατί αυτοί αλλιώς βλέπουν τα πράγματα κι αλλιώς τα εξετάζει η Εκκλησία. Αυτοί προτάσσουν τον εαυτό τους και το φρόνημά τους, ενώ ένας γνήσιος Ορθόδοξος Χριστιανός προτάσσει τη γνώμη της Εκκλησίας και αυτήν ακολουθεί και όχι το δικό του θέλημα.»

Η Εκκλησιαστική ιστορία διδάσκει και μας λέγει ότι πάντοτε υπήρχαν οι φιλοαιρετικοί και οι μη! Υπήρχαν οι ανθενωτικοί και οι μη! 
Επίσης πως γίνεται οι ζηλωτές να είναι αιρετικοί (αίρεση του ζηλωτισμούκατά τον ίδιο) αλλά να μην υπάρχει και καμία δογματική διαφορά; Τώρα το πως τα βλέπουν αυτοί και το πως τα βλέπει η Εκκλησία είναι μεγάλο ζήτημα. Η Εκκλησία σήμερα είναι μια από τις 360 αιρέσεις του Π.Σ.Ε.! Είναι ισότιμο μέλος με τις άλλες αιρέσεις, και μάλιστα ιδρυτικό!!! Εμείς τέτοια Εκκλησία δεν γνωρίζουμε! Να μας πεί ο Σεβασμιώτατος αν οι παλαιοημερολογίτες  βλέπουν τα πράγματα αλλιώς απ΄ ότι  τα εξετάζει η Εκκλησία των 7 Οικουμενικών Συνόδων!!! 

«Σχολαστική θεολογία είναι το να μην έχεις καρδιά. Να έχεις μόνο εγκέφαλο. Το να προσπαθείς ατομικά να τα ερμηνεύσεις όλα με το γράμμα του νόμου. Το να επικαλείσαι συνεχώς τους Κανόνες και την ίδια στιγμή να τους καταπατάς. Π.χ. άκουσα κάποιους που μιλούν με πολλή περιφρόνηση για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο και την προσπάθεια που γίνεται, επικαλούμενοι συγκεκριμένους Κανόνες που γράφτηκαν λόγω συγκεκριμένων ιστορικών συγκυριών και συγκεκριμένα χωρία Πατέρων. Όταν ρώτησα ποιοί είναι αυτοί που αντιδρούν, μου είπαν για μια ομάδα κληρικών και μοναχών. Μα υπάρχει κάτι τέτοιο στους Ιερούς Κανόνες; Προβλέπουν οι Ιεροί Κανόνες ομάδες από κληρικούς που δεν έχουν την αναφορά τους στον επίσκοπο ή επίσκοπο που να μην έχει την αναφορά του στη Σύνοδο; Μπορεί ο καθένας να εντάσσεται σε μια ομάδα ή να φτιάχνει τη δική του οργάνωση; Και, εν πάση περιπτώσει, θα το επαναλάβω, ποιός θα μας διασφαλίσει την αλήθεια; Η ομάδα; Η σύναξη; Ο ένας ή η Σύνοδος και η Εκκλησία;»

Ποιά είναι αυτή η ''ομάδα'' των κληρικών και μοναχών; 

Πάλι πρέπει να κατατρέξουμε εις την εκκλησιαστική ιστορία δια να απαντἠσουμε στον Σεβασμιώτατο! Ποιόν να του πρωτοθυμίσουμε; Ας αναφέρουμε μόνο δύο περιπτώσεις ατόμων και «ομάδων»! Να του θυμίσουμε τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή που ήταν ένας και μάλιστα τον ειρωνεύονταν λέγοντας του ότι εσύ θα σώσεις την Εκκλησία; Την «ομάδα-ες» των Αγιορειτών Πατέρων που μαρτύρησαν επί Πατριάρχου Ιωάννου Βέκκου του λατινόφρονος; Ποιά προτιμά από τις δύο περιπτώσεις;

«Η Εκκλησία δεν λειτουργεί σαν τα μαθηματικά. Παλαιότερα οι Πατέρες μας εθέσπισαν τους Ιερούς Κανόνες μετά από έριδες, αιρέσεις και αντίθετες προς τη διδασκαλία της Εκκλησίας πράξεις. Οι Κανόνες ήταν λύση και ακολουθούσαν ως λύση το πρόβλημα. Δεν ήταν επιχείρημα. Σήμερα έχω την αίσθηση ότι χρησιμοποιούμε τους Κανόνες, για να δημιουργήσουμε πρόβλημα και όχι για να λύσουμε. Τότε, όμως, ο σκοπός των Κανόνων χάνει την αξία του. Αυτό είναι μια νέα προσέγγιση της Θεολογίας. Πάντως δεν είναι Ορθόδοξη Θεολογία αυτό. Η Ορθόδοξη Θεολογία έχει ακρίβεια, αλλά έχει και οικονομία. Η Ορθόδοξη Θεολογία έχει μεγαλείο και είναι σωστική. Σώζει, αναπαύει, ειρηνεύει, ενώνει. Στεναχωριέμαι, όταν βλέπω σήμερα κάποιους να επαγγέλλονται μια Θεολογία που ταράζει και διχάζει και πόρρω απέχει από την ειρήνη της ψυχής.»

Εμείς νομίσαμε ότι οι Κανόνες ήταν το ''Πηδάλιον'' της Εκκλησίας! Εμείς νομίσαμε ότι οι Κανόνες ρυθμίζουν την ζωή της Εκκλησίας! Εμείς νομίζαμε ότι: «Οι στηρίζοντες το εκκλησιαστικόν πολίτευμα ιεροί κανόνες, κεκτημένοι χαρακτήρα καθολικόν και αιώνιον, οίος είναι και ο προορισμός της Εκκλησίας, συγκροτούσι το θετικόν δίκαιον αυτής, το ρυθμίζον τας μεταξύ των μελών της σχέσεις, ώστε «πάντα εὐσχημόνως καί κατά τάξιν γινέσθω " (Α' Κορ. 14,40)» (Ιω. Καρμίρη, Ὀρθόδοξος Ἐκκλησιολογία, ( Δογματικῆς Τμῆμα Ε'), Αθή ναι 1973, σελ. 520). Εμείς νομίζαμε ότι η δογματική αλήθεια της Εκκλησίας, η εκκλησιολογία της και οι Κανόνες της αποτελούν μία αδιάσπαστη ενότητα! 

Όσο δι΄ αυτήν την περίφημη οικονομία.....«Οικονομητέον γάρ ένθα μή παρανομητέον» (Πηδάλιον, σ. 56). Άλλο οικονομία και άλλο παρανομία! Αλλά για ποιά οικονομία ομιλεί ο Σεβασμιώτατος; Ποιοί πρέπει να οικονομηθούν σήμερον; 
Οι Ορθόδοξοι προ των Καινοτομιών και Οικουμενιστικών ανοιγμάτων, και ειρηνευμένοι, και αναπαυμένοι, και ενωμένοι ήσαν! Τι έφταιξε και διασπάστηκαν, έχασαν την ειρήνη τους αλλά και την ανάπαυσή τους; Η θεολογία που επικαλείται ο Σεβασμιώτατος ή η Οικουμενιστική - συγκρητιστική θεολογία του αιώνα μας; 

Η απάντηση δική σας....




ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ




ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙΣ!!

Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΕΠΙΣΤΟΛΗ 114 PG. 32 σελ. 528

Εις το β΄ μέρος της συνεντεύξεως ο Επίσκοπος Χριστουπόλεως κ. Μακάριος (το πρώτο μέρος το σχολιάσαμε ΕΔΩ) χρησιμοποιεί τους λόγους του Μ. Βασιλείου λέγοντας: 

«Ο Μέγας Βασίλειος ονομάζει τις σχισματικές και αιρετικές ομολογίες της εποχής του ως Εκκλησίες: «το επαναγαγείν προς ένωσιν τας Εκκλησίας τας πολυμερώς και πολυτρόπως απ᾽ αλλήλων διατμηθείσας». Σημαίνει αυτό ότι ο Μέγας Βασίλειος ήταν αιρετικός;».

Δυστυχώς για κακή «τύχη» του Σεβασμιωτάτου είχαμε ασχοληθεί με την εν λόγω επιστολή που περιέχει το εν λόγω χωρίο ΕΔΩ! Τι λέγει η επιστολή αυτή; τι εννοεί ο Μ. Βασίλειος; Ποιά είναι η ιστορία; Είναι η επιστολή 114.

Ο Μ. Βασίλειος εδέχθη επίσκεψιν ομάδος Χριστιανών της Ταρσού, οι οποίοι δεν είχαν ξεκαθαρίσει την στάσιν των εις το εκκλησιαστικό θέμα, γράφει δε τώρα σχετικώς προς τον Κυριακόν (Ο Κυριακός ήτο προφανώς πρεσβύτερος και ηγέτης της ορθοδόξου μερίδος της Ταρσού), δια να εξασφαλίση την ανεπίφυλακτον προσχώρησίν των εις αυτόν. Οι Χριστιανοί αυτοί ήσαν αυστηροί Ορθόδοξοι (σαν να λέγαμε ακραίοι παλαιοημερολογίτες)και ήθελαν διευκρίνισιν της περί του Πνεύματος διδασκαλίας.

Λέγει λοιπόν ο Μ. Βασίλειος:

«Πόσον σπουδαίον είναι το αγαθόν της ειρήνης, τι χρειάζεται να το είπω προς άνδρας που είναι υιοί της ειρήνης; Επειδή λοιπόν το μέγα και περισπούδαστον αγαθόν κινδυνεύει τώρα να καταστή ψιλόν όνομα, διότι επληθύνθη η ανομία και εψυχράνθη πλέον εις τους πολλούς η αγάπη (Ματθ. 24,12), νομίζω ότι η μοναδική φροντίς των γνησίως και αληθώς δουλευόντων εις τον Κύριον αρμόζει τούτο, το να επαναφέρουν  εις ένωσιν τας Εκκλησίας που διεσπάσθησαν πολυμερώς και πολυτρόπως μεταξύ των.... (σ.σ. το επίμαχο σημείο)


«Συναντήσας λοιπόν τους αδελφούς τούτους και ιδών μεγάλην την φιλαδελφίαν των και την προς σάς αγάπην, πολύ δέ περισσότερον ακόμη το φιλόχριστον και την ακρίβειαν και τον ζήλον περί την πίστιν, και ότι καταβάλλουν πολλήν φροντίδα δι' αυτά τα δύο, δηλαδή να μη χωρισθούν από την αγάπην σας και να μη καταπροδώσουν την υγιή πίστιν, εδέχθην την αγαθήν των προαίρεσιν και γράφω εις την σεμνότητά σας. Παρακαλώ με όλην την αγάπην να τους έχετε ηνωμένους μαζί σας γνησίως και κοινωνούς κάθε εκκλησιαστικής φροντίδος. Ηγγυήθην δέ και εις αυτούς περί της ιδικής σας ορθοδοξίας και τους εβεβαίωσα ότι και σείς με την χάριν του Θεού και με τον ζήλον υπέρ της αληθείας είσθε έτοιμοι δι΄ όλα όσα χρειάζεται να πάθουν υπέρ του λόγου της αληθείας.

Όπως δέ είμαι πεπεισμένος, χρειάζονται οι εξής όροι, που δεν είναι αντίθετοι πρός τα φρονήματά σας και είναι αυταρκείς δια την διαβεβαίωσιν των προειρημένων αδελφών· να δέχεσθε την υπό των πατέρων μας που συνήλθαν εις την Νίκαιαν συνταχθείσαν ομολογίαν πίστεως και να μη αθετήτε καμμίαν από τας εκεί χρησιμοποιούμενας λέξεις, αλλά να γνωρίζετε ότι τριακόσιοι δέκα οκτώ άνδρες, συνελθόντες χωρίς διχονοίας, δεν ωμίλησαν χωρίς την ενέργειαν του Αγίου Πνεύματος· να προσθέσετε δέ εις την ομολογίαν εκείνην και το ότι δεν πρέπει να λέγεται κτίσμα το Άγιον Πνεύμα, και να μη κοινωνήτε με τους λέγοντας αυτό ούτω, δια να μείνη καθαρά η Εκκλησία του Θεού χωρίς να έχη αναμεμιγμένο εις τας τάξεις της κανένα ζιζάνιον.

Όταν προταθή από την ευσπλαχνίαν σας αυτή η διαβεβαίωσις προς αυτούς, είναι και αυτοί έτοιμοι να προσφέρουν την απαιτούμενην υποταγήν. Διότι εγγυώμαι εγώ εκ μέρους των ότι δεν πρόκειται να αντείπουν εις τίποτε, αλλά θα επιδείξουν υπερβολικήν ευταξίαν εις σας, όταν παρασχεθή εις αυτούς προθύμως από την τελειότητά σας αυτό το μοναδικό στοιχείον που ζητούν».

Βεβαίως και δεν ήταν αιρετικός ο Μ. Βασίλειος! Ο Μ. Βασίλειος απευθύνεται δια τους αυστηρούς Ορθοδόξους της εποχής του λυπούμενος δια την κατάσταση της διασπάσεως των Ορθοδόξων λόγω της αίρεσης που λύμαινε την εποχή του ζητώντας την ένωση των Ορθοδόξων και όχι των αιρετικών με τους Ορθοδόξους!!! (το αντίθετο απ΄ ότι συμβαίνει σήμερα)! Οι αυστηροί Ορθόδοξοι εκείνης της εποχής ζήτησαν αποδείξεις και εγγυήθη ο ίδιος πρός αυτούς και γι΄ αυτούς, λέγοντας προς τον Κυριακόν: 

«Όπως δέ είμαι πεπεισμένος, χρειάζονται οι εξής όροι, που δεν είναι αντίθετοι πρός τα φρονήματά σας και είναι αυταρκείς δια την διαβεβαίωσιν των προειρημένων αδελφών· να δέχεσθε την υπό των πατέρων μας που συνήλθαν εις την Νίκαιαν συνταχθείσαν ομολογίαν πίστεως και να μη αθετήτε καμμίαν από τας εκεί χρησιμοποιούμενας λέξεις, αλλά να γνωρίζετε ότι τριακόσιοι δέκα οκτώ άνδρες, συνελθόντες χωρίς διχονοίας, δεν ωμίλησαν χωρίς την ενέργειαν του Αγίου Πνεύματος· να προσθέσετε δέ εις την ομολογίαν εκείνην και το ότι δεν πρέπει να λέγεται κτίσμα το Άγιον Πνεύμα, και να μη κοινωνήτε με τους λέγοντας αυτό ούτω, δια να μείνη καθαρά η Εκκλησία του Θεού χωρίς να έχη αναμεμιγμένο εις τας τάξεις της κανένα ζιζάνιον».

Ας μας πεί λοιπόν  ο Σεβασμιώτατος· τι σχέση έχει το επίμαχο χωρίο που αφορά την ένωση των Ορθοδόξων; Ομιλεί για ένωση μεταξύ των Ορθοδόξων και όχι ένωση με τους αιρετικούς της εποχής του!!!

Θα επακολουθήσει σχολιασμός του β' μέρους της συνεντεύξεως του κ. Μακαρίου!