Ὁ ὃρος «ἀποτειχίζομαι», χρησιμοποιεῖται ἐδῶ, μέ τήν ἒννοιαν τοῦ «ἀποκόπτομαι» ἀπό ἓνα σύνολον εἰς τό ὁποῖον εἶμαι ἐντεταγμένος, λόγω διαφωνιῶν μέ τάς ἀρχάς του, ἢ μέ μέρος αὐτῶν.
Ἡ σημασία τοῦ ὃρου μέ βάσιν τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν, εἶναι «κτίζω ἓναν τοῖχο ἀνάμεσα σέ μένα καί σέ κάποιους ἂλλους».
Μᾶς εἶναι χρήσιμος σήμερον, διότι εὑρισκόμεθα ἐνώπιον ἑνός φαινομένου, τό ὁποῖον μπορεῖ νά χαρακτηρισθῆ ὡς «ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΝ», ἀλλά γιά νά εἶναι ἀποτελεσματικόν καί ἀπολύτως ἐπωφελές, πρέπει νά συνοδεύεται ἀπό σωστή τακτική, μεθοδολογία καί νά ἒχη κατάληξη ἡ ὁποία δέν θά ἐμπεριέχη κινδύνους δημιουργίας καταστάσεων δυναμένων νά σκανδαλίσουν τούς Πιστούς, ὁπότε ἀντί εὐεργετικῶν καί θετικῶν ἀποτελεσμάτων θά ἒχωμεν ἀρνητικά.
Καί γιά νά ἐπεξηγήσωμεν τ’ἀνωτέρω, τά ἀναλύομε, ὣστε νά καταστοῦν ΠΛΗΡΩΣ κατανοητά ἀπό ΟΛΟΥΣ.
Τό «φαινόμενον» εἰς τό ὁποῖον ἀνεφέρθημεν ἀνωτέρω, εἶναι ἡ αὐξανομένη ἐμφάνισις Ἱερωμένων τῆς κρατούσης Ἐκκλησίας, ὃλων τῶν βαθμίδων, οἱ ὁποῖοι, μέ τήν βοήθειαν Τοῦ Θεοῦ, ἀποφασίζουν νά ἐκφράσουν μετά σθένους καί κατά πρόσωπον, τήν ΠΛΗΡΗ διαφωνίαν των μέ τήν ἀντιορθόδοξον καί λίαν ἐπικίνδυνον τακτικήν τῆς κρατούσης Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία, διά τῶν «ταγῶν» της, ἀκολουθεῖ κατά γρᾶμμα τάς ἐντολάς τοῦ Πάπα καί τῶν πάσης μορφῆς «παγκοσμιοποιητῶν»..!
Αἱ διαφωνίαι αὐταί, εὑρίσκονται εἰς τήν σκέψιν καί πολλῶν ἂλλων Ἱερωμένων τῆς μνημονευούσης Ἐπισκόπους καί Πατριάρχας παποδούλους καί ὁπαδούς τῆς ΕΠΑΡΑΤΟΥ παγκοσμιοποιήσεως, κρατούσης Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἐλέγχονται ἀπό τήν συνείδησίν των διά τάς θέσεις των αὐτάς, ἀλλά γιά διαφόρους λόγους, δέν ἀποτολμοῦν τό τελευταῖον καί ἀποφασιστικόν βῆμα πρός ἐξωτερίκευσιν τῶν, πάσης φύσεως, ἐνστάσεών των.
Οἱ λόγοι αὐτοί, ἒχουν σχέσιν καί μέ θέματα τά ὁποῖα οὐδείς δύναται νά παραβλέψη.
Ἓνας Ἱερωμένος τῆς Κρατούσης Ἐκκλησίας, ἒχων πλήρη ἐξάρτησιν μισθολογικήν ἀπό τόν φορέα εἰς τόν ὁποῖον ὑπάγεται, πρέπει νά σκεφθῆ τήν οἰκογένειάν του (ἂν εἶναι ἒγγαμος καί μάλιστα ἐάν ἒχη καί τἐκνα) καί δέν τοῦ εἶναι εὒκολον νά διαφωνίση μέ τούς «προΐσταμένους» του, διότι ἒτσι, αὐτοί θά τόν ἀποκόψουν ἀπό τό σῶμα τῆς Ἱεραρχίας των καί θά τοῦ στερήσουν κάθε πρόσοδον διά τήν ἐπιβίωσίν του (τοῦ ἰδίου καί τῆς οἰκογενείας του), εἰς ἀντίθεσιν μέ ἓναν Ἱερωμένον τῆς Ἐκκλησίας μας (τῶν «Παλαιοημερολογιτων»), ὁ ὁποῖος ἀπό τῆς ἀρχικῆς του ἐντάξεως εἰς τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μας, γνωρίζει πώς ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΙΣΘΟΝ καί πώς ἡ ἐπίβίωσίς του ἐξαρτᾶται άπό τήν βοήθειαν τοῦ Ποιμνίου του καί κυρίως ἀπό τήν Θείαν Πρόνοιαν.
Καί ἐρχόμεθα τώρα εἰς τό κυρίως θέμα μας, τό ὁποῖον εἶναι τό τῆς διευκρινήσεως τοῦ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ καί κυρίως, ποῖοι ΚΑΝΟΝΕΣ πρέπει νά τηροῦνται, προκειμένου ἡ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ αὐτή νά ἒχη ἀγαθά ἀποτελέσματα, σέ ΟΛΟ τό φᾶσμα τῆς ὑλοποιήσεώς της.
Οἱ ἐπαναστατοῦντες Ἱερωμένοι τῆς Κρατούσης Έκκλησίας, ἀπαρνούμενοι τάς σχετικάς προσόδους των καί διαφωνοῦντες ἀνοικτά μέ τάς θέσεις τῶν μη ἀκολουθούντων τάς Ὀρθοδόξους, ΑΠΑΡΑΒΑΤΟΥΣ Ἀρχάς, Ἐπισκόπους καί Πατριάρχας, δηλώνουν πώς ΠΑΥΟΥΝ ΤΗΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΙΝ ΤΩΝ καί διαχωρίζουν τάς θέσεις των ἀπέναντί των, ΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ καί ἂν ἒχουν αἱ δηλώσεις των αὐταί.
Καί ἐδῶ ἀρχίζουν τά ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ.
Οἱ Ἱερωμένοι αὐτοί, ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΝΤΑΙ, κτίζοντες ἓναν τοῖχον ἀνάμεσα σέ αὐτούς καί στους αιρετικούς ταγούς των, ἀλλά δρῶντες μεμονωμένως, τελικῶς ἀπομονώνονται καί ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ εἰς Ἐκκλησίαν, παραμένοντες χωρίς κανονικήν νομιμοποίησιν. Κινδυνεύουν νά καταστοῦν τελικῶς, ὁ καθείς μόνος του «μία… ἐκκλησία…» μια προσωποπαγης κατάσταση!
Τό πόσο ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ εἶναι αὐτό, εἶναι, νομίζω, ΠΡΟΦΑΝΕΣ.
Ἒτσι δημιουργοῦνται, τελικῶς, τά ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ .. «ΠΑΡΑΜΑΓΑΖΑ», τά ὁποῖα ὁδηγοῦν εἰς ΠΟΛΥΔΙΑΣΠΑΣΙΝ τῶν Ὀρθοδόξων καί ἐμφάνισιν πυρήνων, δυναμένων νά ἐξελιχθοῦν, ἀκόμα καί εἰς ΑΙΡΕΤΙΚΑΣ ΚΥΨΕΛΛΑΣ.
Ἡ εὐλογημένη στιγμή τῆς λήψεως τῆς ΗΡΩΙΚΗΣ των ἀποφάσεως νά ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΤΟΥΝ, μέ τόν μεμονωμένον τρόπον πού γίνεται, δημιουργεῖ κάποιες «ΜΟΝΑΔΕΣ» εὐάλωττες καί εὒκολη λεία στα νύχια καί αἱρετικῶν ἀκόμα, οἱ ὁποῖοι εἶναι πάντοτε ἓτοιμοι νά ἐκμεταλλευθοῦν τήν ἀδυναμίαν τῶν μεμονωμένων καί .. «ξεκομμένων» ἀτόμων, ἐνῶ, ἐάν ΟΛΟΙ αὐτοί ἐνετάσσοντο εἰς μίαν Ὁμάδα μαχητικήν καί ἀπολύτως ΠΙΣΤΗΝ στα Ὀρθόδοξα Ἰδεώδη, θά ἀποτελοῦσαν μίαν πραγματικήν ΔΥΝΑΜΙΝ, μέ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ δυνατότητες.
Ἂς τό σκεφθοῦν οἱ φωτιζόμενοι, ἒστω καί κάπως ἀργά, ἀδελφοί Ἱερωμένοι τῆς κρατούσης Ἐκκλησίας καί ἂς μήν ἐπιτρέψουν εἰς τήν παρόρμησιν τῆς κρισίμου στιγμῆς τῆς λήψεως τῶν ΑΛΗΘΩΣ ΗΡΩΙΚΩΝ των ἀποφάσεων, νά τούς παρασύρη καί νά τούς ἀφήση «ξεκομμένους» καί ἀδυνάμους τελικῶς.
π.Ευθύμιος Μπαρδάκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου