Πρόσφατη ομιλία του εφημερίου του Ι.Ν. Αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης, π. Νικολάου Μανώλη.
Στὸ παρακάτω βίντεο ἀκούγονται κάποιες θέσεις τοῦ π. Νικ. Μανώλη ποὺ χρήζουν διευκρινίσεων, ἀφοῦ ἔχουν σχέση μὲ τὴν στάση τῶν πιστῶν ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς.
Ἂν ὁ π. Νικόλαος, δὲν μιλοῦσε ὡς ἱερέας καὶ διδάσκαλος, θὰ εἶχε ἄλλη βαρύτητα ὁ λόγος του. Τώρα ὅμως, ποὺ ἔκανε τὸ ἡρωϊκὸ βῆμα τῆς Διακοπῆς τοῦ Μνημοσύνου, πολλοὶ περιμένουν νὰ πάρουν ἀπ’ αὐτὸν κατεύθυνση στὰ θέματα τῆς Πίστεως, γι’ αὐτὸ πρέπει ὁ λόγος του νὰ εἶναι ἀκριβὴς καὶ σύμφωνος κατὰ πάντα μὲ τὴν ἁγιοπατερική μας Παράδοση. Ἐξ ἄλλου ὁ ἴδιος λέγει στὸ παρακάτω βίντεο: «Μὲ παίρνει κόσμος ἀνήσυχος ἀπ’ ὅλα τὰ πέρατα τῆς γῆς· θέλουν κι αὐτοὶ νὰ κάνουν κάτι γιὰ τὴν Ἐκκλησία, πῶς νὰ ἀντιδράσουν· καὶ σὲ ὅλους δίνω κατεύθυνση».
Ὅμως, οἱ κατευθύνσεις ποὺ δίδει, ἔχουμε τὴν ἐντύπωση διαφοροποιοῦνται κάπως, ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ βλέπουμε νὰ ἐφαρμόζουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Γιατὶ εἶπε στὴ συνέχεια:
«Σήμερα θὰ σᾶς πῶ, τί θὰ κάνουμε ἀπὸ ’δῶ καὶ πέρα. Ὅπως κάνω ἐγώ, ἔτσι θὰ κάνετε κι ἐσεῖς… Γιὰ πολλοὺς (ἡ διακοπὴ μνημοσύνου) δὲν εἶναι δικαίωμα ἁπλῶς, ἀλλὰ ὑποχρέωση. Ἐγὼ ὅμως μένω στὴ θέση –τὴν πατερικὴ κι αὐτή– ὅτι εἶναι δυνητικὸς ὁ Κανόνας…
»Σήμερα πῆγα, φυσικά, στὸ Ναό μου κι ἐκεῖ, κάθισα στὴν ἄκρη καὶ λειτουργήθηκα…
–Καὶ τί θὰ ἔκανες ἐσύ, λένε, ἂν δὲ σὲ τιμωρούσανε;
Ἂν δὲν μὲ τιμωρούσανε, τὴν ἐρχόμενη βδομάδα ποὺ εἶναι ἑβδομάδα (τῆς ἐφημερίας μου) θὰ ἐρχόμουνα, θὰ πήγαινα στὸν ναὸ μέσα, χωρὶς ταραχή, θὰ ἔκανα μιὰ λειτουργία ποὺ δὲν θὰ μνημόνευα τὸ Δεσπότη –όπως τὸ λένε οἱ Κανόνες– καὶ θὰ ἔφευγα. Ποιό εἶναι τὸ πρόβλημα τῆς Μητρόπολης, ἂν δυὸ καὶ τρεῖς μέσ’ στὴν μητρόπολη δὲν μνημονεύουνε τὸν Ἐπίσκοπο;… Λένε·
–Καὶ τὸ Πάσχα τί θὰ ἔκανες;
Τὸ Πάσχα θὰ ἔκανα αὐτὸ ποὺ κάνω σήμερα. Θὰ ’ρθῶ μαζί σας στὴν ἐξέδρα, δὲν θὰ εἶμαι ντυμένος, δὲν θὰ φοράω πετραχήλι, δὲν θὰ φοράω τὴν ἱερατική μου στολή, θὰ φοράω τὸ ράσο μου καὶ θὰ ψάλω κι ἐγὼ «Χριστὸς Ἀνέστη», χωρὶς νὰ ἱερουργήσω. Αὐτὸ λένε οἱ Κανόνες(!), αὐτὸ θὰ κάνω, ὅπως κάνει κι ὁ κόσμος. Αὐτὸ λέω νὰ κάνετε κι ἐσεῖς. Καταλάβατε;».
Σύμφωνα μὲ τὶς κατευθύνσεις αὐτὲς ποὺ ἔδωσε, ὁ κάθε πιστὸς μπορεῖ νὰ πηγαίνει στοὺς Ναοὺς ποὺ λειτουργοῦν καὶ κηρύττουν αἱρετικοί, ὁπότε ἡ ἔννοια, ἡ σημασία καὶ ὁ σκοπὸς τῆς ἀποτειχίσεως ἀλλοιώνεται.
Ἀναμένουμε διευκρινίσεις ἀπὸ τὸν π. Νικόλαο, ἀφοῦ ἡ ὁμιλία του αὐτὴ ἔγινε κάτω ἀπὸ τὸν κόπο καὶ τὴν πίεση τῶν ἡμερῶν· διευκρινίσεις ποὺ νὰ μὴν ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν διδασκαλία (ἐν λόγοις καὶ ἔργοις) τῶν Ἁγίων Πατέρων.
Σημάτης Παναγιώτης
ΠΗΓΗ:https://paterikiparadosi.blogspot.gr/2017/03/blog-post_9.html
Η αθέατη όψη των εν καινοτομία αποτειχιζομένων
ΑπάντησηΔιαγραφή«Η πολιτική ορθότητα έχει πλέον συμπεριλάβει και την θρησκευτική ή μάλλον και την εκκλησιαστική τοιαύτη . Μην απορείτε και φροντίσετε να είστε περισσότερο συνεπείς στις κρίσεις σας.
Είναι χαρακτηριστικό πόσο προσεκτικά γίνεται ο διαχωρισμός των σημερινών αποτειχισμενων από εκείνους του όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος. Λέω για τους απαξιωτικά χαρακτηρισθεντες παλαιοημερολογίτες τους οποίους μιμούνται οι εν καινοτομία αδελφοί τους. Ελάχιστες φορές τους αναφέρουν ή κοινοποιούν τις αναρτήσεις τους, φοβούμενοι μήπως χαρακτηρισθούν κι αυτοί αποσυναγωγοι καί μιανθώσι.» .
Το σχόλιο αυτό κατατέθηκε στο ιστολόγιο της "Κατάνυξις" στις 3/9/2017 ή έστω μια ημέρα αργότερα ( Ανάρτηση κόλαφος για τα “ενημερωτικά-εκλησιαστικά” sites και blogs, μιας αναγνώστριας στο facebook.) και δημοσιεύθηκε στις 9/3/2017.
Ήμουν έτοιμος, επειδή υπέθεσα ότι «πάλι κάποιο λάθος έκανα», όπως συνήθως γράφω όταν τρώει το σκοτάδι αυτά που γράφω, να σας το στείλω συμπληρώνοντας κάτι ακόμη σε αυτά που (δεν) γράφει ο κ. Π. Σημάτης - βλέπε «Αναμένουμε κάποιες διευκρινίσεις από τον π. Νικόλαο » . Και αυτό που δεν γράφει κανείς, είναι ότι τώρα τα έβαλαν με την ληστρική του Κολυμβαρίου, αφήνοντας έξω την ληστρικότατη του 1924, όταν και τότε, μια αυτοαποκαλούμενη σύνοδος επέβαλλε την καινοτομία του ημερολογίου .
Έκτοτε, όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο με προφάσεις του τύπου «Σήμερα θὰ σᾶς πῶ, τί θὰ κάνουμε ἀπὸ ’δῶ καὶ πέρα. Ὅπως κάνω ἐγώ, ἔτσι θὰ κάνετε κι ἐσεῖς… Γιὰ πολλοὺς (ἡ διακοπὴ μνημοσύνου) δὲν εἶναι δικαίωμα ἁπλῶς, ἀλλὰ ὑποχρέωση. Ἐγὼ ὅμως μένω στὴ θέση –τὴν πατερικὴ κι αὐτή– ὅτι εἶναι δυνητικὸς ὁ Κανόνας…» !
Αλλά δεν είναι μόνο αυτή η νεοπατερική δικαιολογία περί δυνητικότητας και όχι υποχρεωτικότητας.Είναι κι αυτή που ακούγεται στο 2 : 02 όπου ακούμε : "... επειδή (σημ. οι αποτειχισμένοι) δεν έχουμε κάνει σχίσμα, επειδή αναγνωρίζουμε την κανονικότητα και την νομιμότητα του επισκόπου Θεσ/νίκης. Δεν του αναγνωρίζω όμως πνευματική κοινωνία μαζί μου".
Μάλιστα ! «μαζί μου» και αυτό το «μαζί μου», συνάδει με την αποδοχή της ιεροκανονικότητας και της νομιμότητας, όχι όμως και την πνευματική κοινωνία ή κοινωνικότητα «μαζί του», δηλαδή του επισκόπου Θεσ/νίκης. Όπως βλέπετε, η του Πνεύματος κοινωνία (κοινωνικότητα) έρχεται σε ρήξη με το ιεροκανονικό (ιεροκανονικότητα) και το νόμιμο (νομιμότητα) παρότι έχουν κοινή την "εκπόρευση" (σημ. μπορεί να μη χρειάζονται τα εισαγωγικά) εκ του επισκόπου Θεσ/νίκης. Ο οποίος είναι και ιεροκανονικός, αλλά είναι και νόμιμος ! Τόσο νόμιμος, όσο νόμιμη ήταν και η ληστρικότατη σύνοδος του 1924 και η συνέχεια αυτής του Κολυμβαρίου Κρήτης. Φορεύς αυτής της τραγελαφικής κατάστασης - απότοκος του φιλιόκβε κατά τη γνώμη μου - είναι και ο π. Νικόλαος Μανώλης, κρίμασι οἷς οἶδε Κύριος.