ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: https://www.pemptousia.gr/2015/10/sfr3/
Οι Λατίνοι μας μέμφονται μέ καταφρόνησι και μας αποδοκιμάζουν εκτοξεύοντας κατηγορίες, και λένε ότι έξ αιτίας τών άμαρτιών μας και της κακοδοξίας μας χάσαμε τό βασίλειο. Έμείς όμολογούμε ότι είμαστε αμαρτωλοί, καθότι κανένας δέν είναι άναμάρτητος παρά μόνον ό θεός. Όσο γιά τήν όρθοφροσύνη μας γνωρίζετε, πατέρες και αδελφοί, δτι έμεις δέν εφαρμόσαμε καμμία καινοτομία στά λόγια του ευαγγελίου, παρά πιστεύουμε καί ακολουθούμε τά όσα μας έδίδαξαν οι αυτόπτες καί υπηρέτες του θείου λόγου καί όσα οι επτά άγιες οικουμενικές σύνοδοι καί οι κατά καιρούς τοπικές παρέδωσαν σ' εμάς. Αυτά τηρούμε μέ σταθερότητα ώς αληθινά, όπως μας τά δίδαξε ό αγιώτατος Σίλβεστρος στην πρώτη σύνοδο καί ό άγιώτατος πάπας Δάμασος στην δεύτερη σύνοδο καί ό άγιώτατος πάπας Καιλεστίνος στην τρίτη καί ό άγιώτατος πάπας Λέων στην τετάρτη σύνοδο καί ό άγιώτατος πάπας Βιγγίλιος στην πέμπτη σύνοδο καί ό άγιώτατος πάπας Άγάθων στην έκτη σύνοδο καί ό άγιώτατος πάπας Αδριανός στην εβδόμη σύνοδο. Όπως γνωρίζετε όλοι, αυτοί είναι πού ώρισαν άναθεματισμούς καί αφορισμούς αλύτους ώστε νά μή τολμήση κανείς νά πρόσθεση ή νά αφαίρεση ή γενικά νά κλονίση όσα εκείνοι έφράγισαν μέ συνέπεια ευαγγελική καί αποστολική καί τά έτήρησαν διά πνεύματος αγίου. Μάρτυρες αυτών είναι τά συνοδικά βιβλία καί τά συνοδικά γράμματα τών κατά καιρούς κορυφαίων αρχιερέων, δηλαδή τών παπών καί τών αγίων μεγάλων εκείνων συνόδων, όπως τίς απαριθμήσαμε, πού κι αυτοί προέρχονταν άπό τήν δική τους φυλή, τών Λατίνων άνδρες θεοφρούρητοι καί τιμημένοι στό λόγο καί τά έργα. Αυτήν τήν παράδοσι εμείς επακριβώς τήν τηρούμε, γιά νά μή περιπέσουμε στον αφορισμό τών άγιωτάτων αποστόλων καί τών επτά αγίων οικουμενικών συνόδων, καθώς καί τών άγιωτάτων εκείνων πράγματι κορυφαίων αρχιερέων. Ετσι εμείς τηρούμε εύαγγελικώς καί άποστολικώς τήν παράδοσι της αρχαίας Ρώμης. Διότι τό δικό μας δόγμα πάντοτε αναγνωριζόταν καλό καί άπό τίς δύο πλευρές, Αντίθετα, τό δόγμα πού αυτοί μετέβαλαν, μόνον οι ίδιοι τό θεωρούν άψογο, ένώ εμείς πρέπει να είμαστε κριτές εκείνων και κατήγοροι και οχι αυτοί κριτές ημών. Τώρα τελευταία κάποιοι θεολόγοι αυτών ή καλύτερα νά τους ονομάσω άερολόγους, δέν ντρέπονται νά ανεβαίνουν στον άμβωνα καί νά λένε στά κυρήγματά τους "έρρόρουμ Γραικόρουμ", δηλαδή περί πλάνης τών Γραικών, καί έπειτα δέν έχουν τί άλλο νά ειπούν παρά μόνον, όπως είπαμε, ισχυρίζονται ότι χάσαμε τό βασίλειο έξ αιτίας του ότι δέν ήταν ορθά τά φρονήματα μας, ένώ αυτοί ώς δήθεν ορθόδοξοι διατηρούν τό βασίλειο τους μή γνωρίζοντες ότι δέν είναι πάντοτε νικητές οι ορθόδοξοι, ούτε πάλι οι υπόδουλοι αιρετικοί, όπως είναι δυνατόν νά τό διαπιστώση στην περίπτωσί μας. Μήπως είναι ορθόδοξοι οι Ίσμαλίτες, επειδή μας υπεδούλωσαν, και μπροστά απο αυτούς ειδωλολάτρες, πού κατεδίωκαν τους Χριστιανούς, ή πάλιν οι Αιγύπτιοι καί οι Βαβυλώνιοι πού κάποτε υπέταξαν τους Ίσμαλίτες; Αλλά δέν έχουν τί νά ειπούν. Διότι είναι φανερό οι κατακτητές είναι ασεβείς, ενώ οι υπόδουλοι ευσεβείς. Γι' αυτό δέν πρέπει νά κομπάζουν αυτοί γιά τήν αυτοκρατορία τους. Καί έπί πλέον απαντούμε σ' αυτούς δτι αυτοί πού κατοικούν στην περιοχή της Μυσίας, της Ρωσσίας, της Ανατολικής Ιβηρίας, της Αβασγίας και στους άλλους τόπους άρχουν και άρχονται μόνοι τους, αν και ακολουθούν τά δικά μας δόγματα. Έξ άλλου τό σχίσμα τών εκκλησιών τό έκαμε ό πάπας Στέφανος ό Συρφρών, ό όποιος υπήρξε ό πρώτος πού καθιέρωσε στους Ιταλούς να επιτελούν τήν αγία ιερουργία μέ άζυμα και διεκήρυξε φανερά τήν προσθήκη στό άγιο σύμβολο της πίστεως· και πρώτος αυτός ξύρισε τά γένεια του και αυτό τό επέβαλε σέ όλους τους κατωτέρους του, όταν βασιλιάς της νέας Ρώμης ήταν ό αείμνηστος Κωνσταντίνος ό μονομάχος καί πατριάρχης ό Μιχαήλ, ό επονομαζόμενος Κηρουλάριος. Αυτός ό πατριάρχης μέ σύμφωνη γνώμη του βασιλέως καί τών άλλων τριών πατριαρχών καί του αρχιεπισκόπου Βουλγαρίας καί Κύπρου καί όλης της συνόδου, διέγραψε τόν αναφερθέντα πάπα Στέφανο άπό τό δίπτυχο, έξ΄ αιτίας τών άζύμων καί της προσθήκης στό σύμβολο της πίστεως· καί αυτό έγινε τό έτος 6500 άπό κτίσεως κόσμου (992 μ.Χ.), στίς 11 της ινδικτιώνος. Ακόμη, ή εκκλησία της Αλεξανδρείας, της Αντιοχείας, τών Ιεροσολύμων, ή πιστή Θηβαίας, ή οσία Λιβύη, πού έθρεψε τους πολίτες μέ τήν βασιλεία τών ουρανών, όπως λέγει ό θείος Κοσμάς, σέ ποιάν εποχή υποδουλώθηκαν στον 'Ομάρ, πού ήταν ό τρίτος μετά τόν τρισκατάρατο Μωάμεθ, καί αιχμαλωτίστηκαν; είναι γνωστό ότι αυτό έγινε επί της βασιλείας του Κωνσταντίνου του Πωγωνάτου, τό έτος 6134 άπό κτίσεως κόσμου (626 μ.Χ), προτού δηλαδή συγκληθή ή έκτη οικουμενική σύνοδος, οπότε ούτε σχίσματα ούτε διαφορές υπήρχαν μεταξύ τών εκκλησιών. Υστερα όμως άπό λίγο καιρό οι βασιλείς μέ πολύ κόπο ελευθέρωσαν τήν αγία πόλι άπό τά χέρια τών ασεβών καί τήν έφεραν στην εξουσία τών Ρωμαίων. Καί πάλι γιά δεύτερη φορά, έπί της βασιλείας του Βασιλείου του Πορφυρογεννήτου, του έπωνομαζομένου Βουλγαροκτόνου, ό αμηράς της Αιγύπτου Άζίζιος μέ πόλεμο κατέλαβε τήν πόλι καί τόν τάφο του σωτήρος ημών Ίησού Χριστού, όπου είχε άνεγερθή πολυτελής θείος ναός, τόν κατέστρεψε, λεηλάτησε τά σκεύη, καί κατεδάφισε τά μοναστήρια· καί τους μοναχούς όλης της περιοχής, πού ήταν Ιταλοί οι περισσότεροι παρά Ρωμαίοι καί απο άλλες φυλές, τους σκότωσε καί τους κυνήγησε. Πολύ περίεργο είναι, όπως λένε, ενώ τόν καιρό εκείνο οι εκκλησίες ήταν ενωμένες, πώς ό θεός τους παρέδωσε στά χέρια τών ασεβών. Από όλα αυτά λοιπόν είναι δυνατόν νά άντιληφθή κανείς ότι παραδοθήκαμε στους εχθρούς μας όχι έξ αιτίας κάποιας παρανομίας μας, άλλα γιά νά δοκιμασθούμε κάπως, όπως καί οι μπροστά άπό εμάς άγιοι· " διότι τόν καθένα πού ό κύριος τόν αγαπά τόν δοκιμάζει καί μαστιγώνει τόν υιό πού παραδέχεται" κλπ. "Διότι είναι βέβαιο" λένε " δτι ό θεός δέν θά μας άφήση στό τέλος νά δοκιμαστούμε πάνω άπό τις δυνάμεις μας". Καί ό Δαυίδ λέγει:" Διά μέσου πολλών δοκιμασιών μέ έπαιδαγώγησεν ό κύριος, άλλα δέν μέ παρέδωσε στον θάνατο" (Δαυίδ ψαλμ. ρζ 18).
(ΑΠΟ ΤΟ «ΧΡΟΝΙΚΟΝ», ΒΙΒΛΙΟΝ Δ, σελ. 1-3)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου