Σχόλια εις το άρθρο του Αρχιμ..Παΐσιου Παπαδόπουλου

Μετά το χθεσινό άρθρο του ''σκανδαλισμένου Αγιορείτου'' που δημοσίευσε το ιστολόγιο ΑΚΤΙΝΕΣ και που απαντήσαμε ΕΔΩ, σήμερα εδημοσίευσε άρθρο του Αρχιμ. Παΐσιου Παπαδόπουλου που φέρει τον τίτλο: Άκαιρη, αδιάκριτη και αθεολόγητη η διένεξη για το παλαιό. Αν και δεν μας αναφέρει για ποιά διένεξη επρόκειτο, μας λέγει όμως για τα αποτελέσματα της διένεξης αυτής κατά την προσωπική γνώμη του ιδίου.

Αναφέρει:

«Όμως «θεολογούν», καθώς και ορισμένοι λαϊκοί μετά ανέσεως,  στον αντιοικουμενιστικό αγώνα αποπρασανατολιζόμενοι από την βασιλική οδό της διακρίσεως και αναλισκόμενοι σε θέματα που δημιουργούν προβλήματα στις τάξεις των αγωνιζομένων, θέτοντας παράκαιρα δηλήματα και βάζοντας σε προβληματική κρίση συνειδήσεως τους πιστούς, τους οποίους, επίσης, αποπροσανατολίζουν. Αυτό είναι εξ ίσου σοβαρό και κάνει πολύ μεγάλο κακό στον αγώνα».  

Για την προσφορά των λαϊκών στην Εκκλησία νομίζουμε είναι αχρείαστη η ανάλυση. Η Εκκλησιαστική ιστορία ούτως ή άλλως μας διδάσκει περίτρανα! Αν περιμέναμε από τους Ποιμένες να αντιδράσουν, θα είχαμε γίνει Οικουμενιστές προ πολλών ετών!

«Στη περίπτωση αυτή το κακό είναι ο αποπρασανατολισμός· χρειάζεται, άραγε, να εξηγήσουμε ότι έτσι απορροφάται η δυναμική των ορθοδόξων και δεν αφήνει η τάση αυτή να προχωρήσει η αποτοίχηση περαιτέρω. Είμαστε τόσοι πολλοί ώστε να διχασθούμε κιόλας; Ήδη με την διακοπή μνημονεύσεως εκείνων που δεν διέκοψαν όμως και κοινωνία με όσους κοινωνούν με την αίρεση δημιουργήθηκε σύγχυση, μπλόκαρε όλη η αποτείχηση. Και καλύτερα θα ήταν να μη βγουν καθόλου στον αγώνα, διότι περισσότερο έβλαψαν παρά βοήθησαν να γίνει σωστά η αντιμετώπιση της αιρέσεως· τώρα αρχίσαμε και τα σχετικά με το παλαιό ημερολόγιο; Νομίζω ότι μια επιχειρηματολογία αυτού του τύπου δεν βοηθά καθόλου. «ὁ καί οὕτω θεολογεῖν ἐφιέμενος, τόν μή παρ᾿οὖν τῆς ὁδοῦ, φημί δή τῆς μακαρίας ταπεινοφροσύνης, ὁ παρεκλίνων καί ἔξω που, δεξιά τυχόν ἤ ἀριστερά, βαδίζων καί προευόμενος καί τοῖς ἴχνεσι τοῦ Ἰησοῦ καί Θεοῦ μή καταδεχόμενος ἕπεσθαι, πῶς εἰς τόν νυμφῶνα αὐτοῦ σύν αὐτῷ εἰσελεύσεται; Μή θεασάμενος δέ ταύτην, πῶς τά κατ᾿ αὐτήν ἤ τά περί αὐτήν ἄλλοις ἐκδιηγήσεται; Πῶς περί ὧν οὐκ οἶδε καί οὐκ ἐθεάσατο πώποτε εἰπεῖν καθόλου τολμήσειεν; Εἰ δ᾿ ἐπιχειρήσειε περί τοιούτων καί τηλικούτων διδάσκειν, ἆρα τοῦ τοιούτου ἀνθρώπου ἔστιν ἐπί τῆς γῆς ἀφρονέστερος;»

Αυτή την ώρα παλαιό και νέο ημερολόγιο χρειάζεται να σχηματίσουμε ένα κοινό μέτωπο αγώνα εστιάζοντας την δυναμική μας αφήνοντας τα στενά παραταξιακά πλαίσια επιστρατευόμενοι εν Αγίω Πνεύματι στην αληθινή Εκκλησία του Χριστού».

Το γιατί δεν γίνεται να σχηματίσουμε κοινό μέτωπο το εξηγήσαμε με ολίγα λόγια στο χθεσινό άρθρο. Όμως ο π. Παΐσιος αναφέρει ότι πρέπει να αφήσουμε τα «στενά παραταξιακά πλαίσια». Εννοεί βεβαίως τις Παρατάξεις των Γ.Ο.Χ. Και ποιοί άραγε είναι αυτοί που θα ενσωματωθούν σε αυτόν τον ''κοινό αγώνα'' όταν ο ίδιος απορρίπτει όσους εβρίσκοντο σε αυτά τα ''παραταξιακά πλαίσια'', οι οποίοι τυγχάνουν και εξαίρετοι Επίσκοποι; Ποιοί θα σχηματίσουν αυτό το κοινό μέτωπο; Μήπως εννοεί ''κοινό μέτωπο'' λαϊκών, μοναχών και απλών κληρικών; Δεν υπάρχουν Επίσκοποι; Ή μήπως θεωρεί ως ''προβληματική'' την Αποστολική μας διαδοχή (όπως γράφουν ψευδώς και συκοφαντικώς κατά καιρούς ορισμένοι), οπότε δεν τους αναγνωρίζει και ως Επισκόπους;

«Θα μου πείτε το ημερολόγιο τί γίνεται; Είμαστε υπέρ του παλαιού ημερολογίου όμως δεν θα μπούμε σε καμμιά παράταξη και δεν επιστρέψουμε τώρα στο παλαιό. Θα τελειώσουμε πρώτα με το ξεκαθάρισμα της αίρεσης και όλοι μαζί η Εκκλησία θα επιστρέψπυμε και στο παλαιό. Αυτή την ώρα αν δεν είναι ανοησία μια διένεξη περί του παλαιού το λιγότερο είναι μια καταστροφή για τον αγώνα μας λοιπόν, ας σοβαρευτούμε!»

Ο π. Παΐσιος μάλλον νομίζει ότι σε τούτον τον μάταιο κόσμο θα ζήσει αιωνίως και αφήνει δια το ''αύριον'' την επιστροφή στην Παράδοση, την Κανονικότητα, και την απόρριψη της καινοτομίας! Αύριο π. Παΐσιε δεν γνωρίζουμε τι επρόκειτο να γίνει, γνωρίζουμε όμως το ΣΗΜΕΡΑ, και ΣΗΜΕΡΑ πρέπει να γίνει η διόρθωσις των σοβαροτάτων σφαλμάτων που δημιούργησαν διαίρεση στους πιστούς! Το ''αύριο'' είναι για τους ''μελλοντολόγους'' και όχι για τους Ορθοδόξους! Οι Ορθόδοξοι πρέπει πάντοτε να έχουν την μνήμη θανάτου!

Υπενθυμίζουμε τους λόγους του μεγάλου πατρός αγίου Ιωάννου του Σιναίτου:

«Μην απατάσαι, ανόητε εργάτη, ότι με τον επόμενο χρόνο θα αναπληρώσης τον χρόνο πού έχασες. Διότι και της κάθε ημέρας ο χρόνος δεν επαρκεί ώστε να εκπληρώσωμε όπως πρέπει τις καθημερινές μας υποχρεώσεις προς τον Δεσπότη» (ΚΛΙΜΑΞ, Λόγος έκτος).

και πάλιν:

«άφρον, ταύτη τη νυκτί άγγελοι την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου» (Λουκ. 12, 20).

Οπότε εάν δεν έχουμε τον χρόνο ούτε να εκπληρώσωμε τις καθημερινές μας υποχρεώσεις προς τον Θεό (και τούτο είναι αληθές), έχουμε τον χρόνο να αναμένουμε την διόρθωση των σφαλμάτων για το αύριο;

Μας προτείνει να εισέλθουμε σε μία άλλη ''άτυπη παράταξη'' η οποία θα είναι ένα συνονθύλευμα παλ/των, νεοημερολογιτών, αποτειχισμένων, και δεν ξέρουμε ακόμα τι άλλο, και έτσι θα πολεμήσουμε τον Οικουμενισμό; Και που είδε ο π. Παΐσιος τοιαύτη αντιμετώπιση της αιρέσεως και πόσο μάλλον όταν δεν λυθούν ήδη αυτά που μας χωρίζουν; Αν εντρυφήσετε στην Εκκλησιαστική Ιστορία θα δείτε ότι παρόμοιες συνεργασίες δεν υπήρξαν ποτέ. Πως ήταν, φερειπείν, δυνατόν, οι Ορθόδοξοι προ της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου να συνεργάζονταν με τους Απολλιναριστές ή τους Σαββελιανούς (μόνο και μόνο επειδή είχαν κοινό εχθρό τον Αρειανισμό), από την στιγμή μάλιστα που οι τελευταίοι επέμεναν στις πλάνες τους; Δεν αρκεί λοιπόν κάποιος να πολεμά τον Οικουμενισμό, για να υπάρχει "συνεργασία". 

Επίσης θυμίζουμε και ένα γεγονός το οποίο έχουμε δημοσιεύσει πολλάκις, ώστε να αφυπνίσουμε τις συνειδήσεις των αδελφών.

O Μ. Βασίλειος όταν εδέχθη επίσκεψη αυστηρών Ορθοδόξων που ηθέλησαν διευκρινίσεις από τον ίδιο ώστε να ενωθούν με τους της Ταρσού Ορθοδόξους. Τι έπραξε ο ίδιος; Μετέβη εις τους Ορθοδόξους της Ταρσού και τους είπε: «Όταν προταθή από την ευσπλαχνίαν σας αυτή η διαβεβαίωσις προς αυτούς, είναι και αυτοί έτοιμοι να προσφέρουν την απαιτούμενην υποταγήν. Διότι εγγυώμαι εγώ εκ μέρους των ότι δεν πρόκειται να αντείπουν εις τίποτε, αλλά θα επιδείξουν υπερβολικήν ευταξίαν εις σας, όταν παρασχεθή εις αυτούς προθύμως από την τελειότητά σας αυτό το μοναδικό στοιχείον που ζητούν» (Επιστολή 114).

Πρωτίστως λοιπόν ο ίδιος εφρόντισε ΣΗΜΕΡΑ να λύσει την διένεξη μεταξύ τους και τα προβλήματα που τους απασχολούν, και όχι ΑΥΡΙΟ, όπως προτείνετε εσείς!

Οπότε αγαπητέ π. Παΐσιε, φροντίστε σήμερα να λύσετε τα προβλήματα, δια μέσω συνεργασίας με τους Επισκόπους μας, και αύριο όλοι μαζί να φροντίσετε δια την αντιμετώπιση της μεγαλυτέρας αιρέσεως που έχει εμφανισθεί εις την εκκλ. ιστορία και που ονομάζεται Οικουμενισμός! 

Εμείς ως λαϊκοί, δια να συνεργασθούμε μαζί σας (αν δεν θελήσετε να ενταχθείτε στην Σύνοδο), θεωρούμε ότι είναι απαραίτητη η επιστροφή στο παλαιό ημερολόγιο, όχι διότι είμασθε ''ημερολάτρες'', αλλά διότι (συν τους άλλους λόγους που θα δημοσιεύσουμε προσεχώς), είναι αδύνατον να απορρίψωμεν τον τίμιο αγώνα που αφύπνισε χιλιάδες πιστούς τόσα και τόσα έτη!

Έτσι θα κλείσουμε με έναν λόγον που είχαμε γράψει σε μία παλαιότερη ανάρτησή μας δια να αντιληφθείτε ότι το να είσαι παλαιοημερολογίτης δεν είναι θέμα ημερών αλλά: 

«...τὸ νὰ εἶσαι παλαιοημερολογίτης εἶναι τιμή, διότι παλαιοημερολογίτης ἦταν καὶ εἶναι αὐτὸς ποὺ ὄρθωσε τὸ ἀνάστημά του καὶ δὲν ἀπεδέχθη καινοτομίες καὶ νεωτερισμούς! Tὸ ποιὸς ἐφάρμοσε τὶς καινοτομίες καὶ εὐθύνεται διὰ τὰ σχίσματα, εἶναι περιττὸ νὰ τὸ ἐπαναλάβουμε!»