ΤΙ ΔΕΝ ΣΑΣ ΛΕΓΟΥΝ. ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ.......

1) Θυμάσθε το βίντεο εις την Ασίζη με τον ειδωλολατρικό ύμνο προς την θεότητα ''Ολοκούν'' των Παγανιστών Γιορούμπα; ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΕΔΩ: https://www.youtube.com/watch?v=AtqEsr3RGUc

Αυτοί λοιπόν συμμετείχαν εις την Ασίζη και μάλιστα συμπροσευχήθηκαν μαζί με «ορθοδόξους» παπικούς, μουσουλμάνους κ.λπ. Δείτε την συμπροσευχή πατώντας ΕΔΩ 

και κυρίως απο το 2.15 και μετά!

Πως τώρα οι «ορθόδοξοι» συμπροσευχήθηκαν με ανθρώπους που πιστεύουν σε αφρικανικές θεότητες-δαίμονες (Βουντού), και μάλιστα πιστεύουν και σε ζόμπι!!! Ναι καλά διαβάσατε ζόμπι!

Ας δούμε μερικές πληροφορίες δια τα ''πιστεύω'' αυτών!

Το Βοντούν (Βουντού) είναι ένα περίπλοκο δόγμα που ακολουθείται από περίπου 60 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον κόσμο. 

Τον πυρήνα της λατρείας αποτελούν οι θρησκευτικές πεποιθήσεις και τελετουργίες που έφεραν μαζί τους οι σκλάβοι στην Αμερική το 17ο αιώνα. 

Πρόκειται για ενα κράμα διαφόρων αφρικανικών και (παπικών) χριστιανικών στοιχείων που οργανώνονται σε διάφορες μορφές πνευματοληπτικών τελετουργιών με στόχο την επικοινωνία με κάποια πνεύματα (λόα). Ο ρυθμικός χορός και τα άσματα κάτω απο τους ήχους των τυμπάνων οδηγούν σταδιακά τοους συμμετέχοντες σε κατάσταση καταληψίας, οπότε και το πνεύμα εισέρχεται ''ιππεύει'' το σώμα τους και ομιλεί δια του στόματός τους! Τα πνεύματα είναι διάφορες αφρικανικές θεότητες, πρόγονοι, χριστιανοί άγιοι και λοιπά πνεύματα που εμφανίζονται συνεχώς και εμπλουτίζουν το πάνθεο των διαφόρων λατρειών.

Το 1996 αναγνωρίστηκε ως η επίσημη θρησκεία του Μπενίν (τέως Βασίλειο της Δαχομέης, που βρίσκεται στη δυτική Αφρική) και είναι επίσης η επίσημη θρησκεία στην Αϊτή. Εξασκείται επίσης στην Δομινικανική Δημοκρατία, στην Γκάνα και στις μεγάλες πόλεις του καθεαυτού αμερικανικού Νότου, όπως στη Νέα Ορλεάνη. 

Η Βοντούν ανιχνεύεται στον λαό των Γιορούμπα, που ζουν σε τμήματα των χωρών που σήμερα είναι γνωστές ως Μπενίν, Νιγηρία και Καμερούν. Κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα, οι κάτοικοι των περιοχών Γιορούμπα καταλήφθηκαν από Γάλλους αποικιοκράτες και στάλθηκαν ως σκλάβοι στις φυτείες του νησιού Ισπανιόλα της Καραϊβικής. Οι Γάλλοι προσπάθησαν να τους προσηλυτίσουν στον ρωμαιοκαθολικισμό, αλλά οι σκλάβοι εξακολούθησαν να εξασκούν με μυστικότητα την πατρώα θρησκεία τους. Η σύγχρονη Βοντούν ωστόσο, εμπεριέχει στοιχεία καθολικισμού.

Δηλαδή υπάρχουν αναμεμιγμένα στοιχεία αφρικανικών θρησκειών (Yorumpa) με πρόσωπα, και αγίους της (παπικής) Θρησκείας. Πρόκειται για μια συγκρητιστική θρησκεία στην οποία αφρικάνικες θεότητες ταυτίζονται με ινδιάνικα πλάσματα και πρόσωπα της Χριστιανικής θρησκείας! Τον δημιουργό «Ολοκούν» (όπου ακούγεται και ο ύμνος στο βίντεο που σας είπαμε), υπηρετούν όλα τα καλά πνεύματα, ενω τον βασιλιά «Εξού» όλα τα κακά πνεύματα.

Στην Αϊτή τα ζόμπι είναι ένα αποδεκτό τμήμα της τοπικής κουλτούρας και κάθε χρόνο αναφέρονται πάνω από χίλιες νέες περιπτώσεις μετάβασης στην κατάσταση ζόμπι. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο οι μάγοι μετατρέπουν τα θύματά τους σε ζόμπι παραμένει μία ανοιχτή συζήτηση. Ασκώντας ένα γόητρο μυστηρίου, η μετατροπή σε ζόμπι αποτελεί ένα ιδιαίτερα αινιγματικό φαινόμενο.

Ο όρος «Ζόμπι» στην αρχική του έννοια, σημαίνει μια θεότητα με μορφή φιδιού, στη λατρεία Voodoo (Βοντούν=Βουντού) της Αιτής και την δύναμη αυτής της θεότητας, με την οποία μπορούν να ξαναζωντανεύουν οι νεκροί!!

Σύμφωνα με τις δοξασίες και τελετουργίες των ιερέων-μάγων της λατρείας Βουντού, ο θεός φίδι, εισακούοντας τις παρακλήσεις τους (εξορκισμούς), δίνει εξουσία και άδεια στον Πατέρα του θανάτου, κι αυτός με την σειρά του, εντολή στο πνεύμα των νεκροταφείων και των τάφων που φυλάει τις ψυχές μακρυά απο τα σώματα (πτώματα) των πεθαμένων, να επιτρέψει στο πνεύμα ενός πεθαμένου, που έχει ταφεί, είτε να δώσει απαντήσεις σε διάφορα ερωτήματα, είτε να ξαναμπεί στο θαμμένο πτώμα και να ξαναζωντανέψει , για λίγο, προκειμένου ο ζωντανός-νεκρός να εκτελέσει κάποιες επιθυμίες του ιερέα-μάγου!!

Οι γιατροί της Αϊτής από την άλλη μεριά, θεωρούν την μετατροπή σε ζόμπι ως αποτέλεσμα δηλητηρίασης και υπάρχουν αναφορές για μάγους που χρησιμοποίησαν μία λευκή σκόνη που λέγεται 'coupe poudre' η οποία χρησιμεύει στο να μετατρέψουν σε ζόμπι τα θύματά τους.

Από άποψη πολιτισμική, το βουντού πρέπει να θεωρείται ένας από τους κύριους κορμούς διατήρησης των αφρικανικών θρησκευτικών και τελετουργικών παραδόσεων στους πληθυσμούς που απήχθησαν βίαια από τη δυτική Αφρική και μετεγκαταστάθηκαν στην αμερικανική ήπειρο τους αιώνες του δουλεμπορίου (17ος-19ος αι.). Παρά την ανοιχτότητά του σε νέες επιρροές, όλα τα βασικά στοιχεία του είναι δυτικο-αφρικανικά. Κυρίως παρουσιάζει αξιοσημείωτη συνοχή με τις ποικίλες μορφές καλλιέργειας της πνευματοληψίας που έχουν μελετηθεί στην Αφρική πάνω από τον Ισημερινό (όπως η λατρεία των πνευμάτων zar και bori στην Αιθιοπία και στο δυτικό Σουδάν). Οι θεοί-πνεύματα (λόα) τους οποίους λατρεύει και επικαλείται προέρχονται από διάφορα αφρικανικά θρησκευτικά συστήματα: ο Νταμπάλλα, ο θεός των φιδιών της Δαχομέης, ο Λέγκμπα, ο θεός των σταυροδρομιών από τη Δαχομέη, ο Σάνγκο, ο θεός της καταιγίδας των Γιορούμπα, ο Ογκούν, ο θεός του πολέμου των Γιορούμπα, από κοινού με εικόνες ρωμαιοκαθολικών αγίων και της Παναγίας μαζί με ένα πλήθος φετίχ και φυλαχτά. Εμφανώς δεν υπάρχει συγκροτημένο μυθικό ή θεολογικό σύστημα και οι παραδόσεις διαφέρουν από οικογένεια σε οικογένεια και από λατρευτικό κύκλο σε λατρευτικό κύκλο, όπου οι συμφωνίες με τα πνεύματα είναι ατομικές και η παραβίασή τους μπορεί να επιφέρει υλική καταστροφή, αρρώστια ή το θάνατο συγγενών και αγαπημένων. Εκείνο που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι οπωσδήποτε η τελετουργία, στην οποία περιλαμβάνονται αιματηρές θυσίες ζώων (έχουν αναφερθεί και ανθρώπινες θυσίες), εκστατικοί χοροί και μορφές φρενήρους καταληψίας, στη διάρκεια των οποίων τα πνεύματα αποκαλύπτονται και καταλαμβάνουν τους πιστούς. Συνήθως οι λατρευτικοί κύκλοι διευθύνονται από σεβάσμιες ιέρειες που από πολλούς αποκαλούνται "βασίλισσες".

Μ΄ αυτούς λοιπόν ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΑΝ οι «ορθόδοξοι» εις την Ασίζη ακούγοντας τους ''ύμνους'' προς τις θεότητες-δαίμονές τους!!!

Άραγε οι ιερείς που έλαβαν την ευλογία τους, μετά απο τα ευτράπελα αυτά της Ασίζης, τα γνωρίζουν αυτά;

2) «ΑΠΑΤΩΜΕΘΑ ΚΑΙ ΑΜΑΡΤΑΝΩΜΕΝ, ΕΑΝ ΝΟΜΙΖΩΜΕΝ ΟΤΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΙΣΤΙΣ ΚΑΤΗΛΘΕΝ ΕΞ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΞΙΑ» (ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ, ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ ΑΡ.94)

Έτσι ακριβώς είχε δηλώσει ο Πατριάρχης Αθηναγόρας αλλά και πολλοί άλλοι ομόφρονες με αυτόν και μάλιστα τον Αθηναγόρα τιμούν έως και σήμερα Πατριάρχης Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ! Είναι έτσι όμως; Πως δύναται να είναι έτσι όταν μέλη του Π.Σ.Ε. πιστεύουν στην Μετενσάρκωση, εφαρμόζουν τον Διαλογισμό, Γιόγκα κ.λπ; 

Όλες αυτές οι τεχνικές (όταν ασκούνται μεθοδικά) διανοίγουν μια αφύλακτη είσοδο στην Ελεύθερη Βούληση του ανθρώπου για να εισχωρήσει ποιός λέτε; Ο Θεός ή οι δαίμονες; Αυτό σκεφτείτε το εσείς πρός το παρόν, έως να σας δείξουμε τι λέγουν οι ίδιοι!!!

Μ΄ αυτούς λοιπόν που εφαρμόζουν τέτοιες ''τεχνικές'' συμπροσεύχονται οι δήθεν «ορθόδοξοι»!!!

Συμπροσεύχονται ακόμα και με τους Μουσουλμάνους! Δωρίζουν Κοράνια, ονομάζοντάς τα «ιερά» και θεωρούν ότι ο Αλλάχ είναι ο ίδιος ο Θεός απλώς με άλλο όνομα!!!

Ας δούμε όμως και τι αναμένουν οι Μουσουλμάνοι, και τι κοινό έχουμε εμείς με αυτούς!!!

Είναι κοινό το ''ποθούμενο'';;

Αυτοί αναμένουν κάποιον εσχατολογικό ιμάμη που θα επιστρέψει στο τέλος του κόσμου με την θρυλική μορφή του ''Μάχντη'', δηλαδή του σωτήρα και ελευθερωτή!

Κατά την γενική άποψη των μουσουλμάνων είναι ο πρώτος ανανεωτής της πίστης και ελευθερωτής. Θα έρθει κατά τα έσχατα για να αποκαταστήσει την αδικία και να δημιουργήσει ένα σύντομο εσχατολογικό βασίλειο, που θα αποτελέσει την χρυσή εποχή του Ισλάμ (I. Goldzier, Vorlesugen über den Islam, Algier, 1910, σ. 268).

Οι αντιλήψεις για τον αναμενόμενο σωτήρα διαφέρουν στις δύο θρησκευτικές παραδόσεις του Ισλάμ, στους σουννίτες και τους σιίτες. Για τους σουννίτες ο Μάχντη είναι εκείνος που θα κυριαρχήσει στον ισλαμικό κόσμο και θα φέρει την αλήθεια και την βεβαιότητα. Βεβαίως και ο Ιησούς (‘Îsâ) ονομάζεται ανανεωτής (muhtadî), οι άνθρωποι όμως χρειάζονται έναν απόλυτο αρχηγό και ανανεωτή, και αυτός είναι ο Μάχντη. Ο Ιησούς θα είναι ο βοηθός του. Ο Μάχντη θα κυβερνήσει όχι μόνον τους μουσουλμάνους, αλλά και όλους τους χριστιανούς και θα είναι ο τελευταίος και αλάθητος ερμηνευτής της αποκαλύψεως του Κορανίου. O Μάχντη αυτός θα είναι επίσης ο τελευταίος χαλίφης, δηλαδή εκπρόσωπος του Προφήτη.

Για τους σιίτες ο μεγάλος αναμορφωτής του Ισλάμ και σωτήρας είναι ο δωδέκατος ιμάμης, ο οποίος θα επιστρέψει από τον τόπο της απόκρυψής του κατά το πλήρωμα του χρόνου. Επομένως το βαθύτερο νόημα της αποκαλύψεως, του Κορανίου και της σούννα, επιτυγχάνεται μόνον δια του κεκρυμμένου ιμάμη, που τον προστατεύει και τον φωτίζει ο Θεός, και είναι ικανός να ερμηνεύει και να ανακοινώνει στους ανθρώπους την εσωτερική (baṭin) αλήθεια της αποκαλύψεως, διότι είναι αλάθητος (ma‘ṣûm) και αναμάρτητος (‘iṣma). Γι’ αυτό ακριβώς είναι αναγκαία η επιστροφή του και η σύντομη βασιλεία του στη γη κατά τα έσχατα, ώστε να αποκαταστήσει την διασαλευθείσα τάξη του κόσμου.

Ο εσχατολογικός ιμάμης, που ταυτίζεται με τον Μάχντη, είναι το θεμέλιο της πίστης των σιιτών. Ο ιμάμης αυτός είναι για μεν τους Ιμαμήτες ο δωδέκατος, για δε τους Ισμαηλίτες ο έβδομος, ο οποίος κρύφτηκε μυστηριωδώς και έκτοτε παραμένει κρυμμένος και παρακολουθεί από τον κρυφό τόπο της απόκρυψής του την πορεία της κοινότητάς του. Ο κρυμμένος ιμάμης ονομάζεται επίσης qâ’im, ο «υφαρπαγμένος και ενδόξως ιστάμενος», και al-muntazar, o «αναμενόμενος», ο οποίος θα επιστρέψει κατά τα έσχατα και «θα φέρει τη δικαιοσύνη στη γη, η οποία σήμερα είναι γεμάτη από καταπίεση και αμαρτία.

Η πρώτη μεγάλη πηγή της εσχατολογικής αυτής φιλολογίας είναι το Kitâb al-ghayba (Το βιβλίο της απόκρυψης) του ‘Abd Allâh Muhammad « Ibn Abî Zaynab » al-Nu‘mânî (θ. 345H/956)6, έργο που αποτελεί πηγή για όλους τους μεταγενέστερους συγγραφείς. Αυτό που έχει μεγάλη σημασία για την επιστροφή του «κρυμμένου» ιμάμη ή Μάχντη είναι η γενική κυριαρχία του κακού στη γη. Οι άνθρωποι συνεχώς χάνουν την πίστη και είναι ανάγκη να επιστρέψουν σ’ αυτήν. Ωστόσο η ανθρωπότητα θα χειροτερεύει συνεχώς και ο Θεός θα την εγκαταλείψει σε σημείο που η Κάαμπα θα εξαφανισθεί, τα αντίτυπα του Κορανίου θα μείνουν κενά γραμμάτων και οι λόγοι του Θεού θα σβήσουν από το μυαλό των ανθρώπων. Γι’ αυτό ακριβώς είναι απαραίτητη η επιστροφή του «κρυμένου» ιμάμη, ο οποίος θα συντρίψει τις δυνάμεις του κακού, θα απαλλάξει την ανθρωπότητα από την παγκόσμια βία, την αδικία και την άγνοια, και θα πληρώσει τη γη με δικαιοσύνη. Η απελευθέρωση δεν θα είναι ειρηνική. Θα έρθει βίαια με έναν τρομερό πόλεμο, και ο σωτήρας θα ελευθερώσει όχι μόνον τους καταπιεσμένους της εποχής εκείνης, αλλά και εκείνους που αδικήθηκαν ανά τους αιώνες και θα πάρει εκδίκηση για όλες τις αδικίες που υπέστησαν (Al-Tâ‘âwîdhî, al-Dîwân, D. S. Margoliouth (ed.), Cairo, 1903, σ. 103).

Γενικώς βλέπουμε πως στην εσχατολογική αυτή γραμματεία χρησιμοποιούνται γνωστές εικόνες, παραστάσεις και σύμβολα που απαντούν σε κάθε εσχατολογική και αποκαλυπτική φιλολογία, ιδίως στην χριστιανική, όπως αριθμολογία, κοσμογονικές παραδόσεις, σημεία ελεύσεως των εσχάτων, που συνοδεύονται από φυσικές καταστροφές και κοινωνικούς αναβρασμούς, υπολογισμοί της διάρκειας της επικράτησης του καλού και του κακού στον κόσμο και φοβερές εικόνες, οι οποίες προκαλούν δέος και εξάπτουν την φαντασία του πιστού. (βλ. περιοδικό ''Σύνθεσις'' Θεολογίας Α.Π.Θ.)

Το γιατί όμως ομοιάζουν κάποια γεγονότα με τα στοιχεία της Αποκάλυψης, μας το αναλύει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέγοντας: «Από το χρόνο εκείνο και δώθε ξεφύτρωσε σ' αυτούς ψευτοπροφήτης που ονομαζόταν Μωάμεθ, αυτός αφού μελέτησε την Παλαιά και Καινή και συνομιλώντας δήθεν με Αρειανό μοναχό, ίδρυσε δική του αίρεση».

Βεβαίως και είχε μελετήσει τα χριστιανικά κείμενα και απο αυτά άντλησε τις πηγές δια το Κοράνι του.

Παρατηρήσατε ότι ΑΝΑΜΕΝΟΥΝ έναν ΜΕΣΣΙΑ που θα τους ελευθερώσει. Το ίδιο αναμένουν και οι Ιουδαίοι! 

Θεωρούμε περιττό να σας πούμε ποιόν «Μεσσία» αναμένουν!!! Ο νοών νοείτω!

Αναρωτιόμαστε όμως· οι «ορθόδοξοι» που συμπροσεύχονται μαζί τους και δωρίζουν τα «ιερά» Κοράνια, όπως τα ονομάζουν οι ίδιοι, γνωρίζουν ποιός είναι ο αναμενόμενος ΜΕΣΣΙΑΣ των Μουσουλμάνων αλλά και Ιουδαίων;

3) 

Εις το Π.Σ.Ε. (Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών = αιρέσεων), συμμετέχουν Ινδουιστές, Βουδιστές και άλλες θρησκείες.

Τους έχουμε δεί  να κάνουν μια επίδειξη φωνητικών ικανοτήτων-τελετουργιών και μάλιστα οι ορθόδοξοι που συμμετέχουν να παρακολουθούν με ενδιαφέρον! Μολύνονται όσοι συμμετέχουν σε τέτοιες επιδείξεις- τελετουργίες; Υπάρχουν ήδη αρκετά βίντεο εις το διαδίκτυο που δεικνύουν τις εν λόγω ''τελετές'' (Ασίζη, Καμπέρα κ.λπ).

Η γνώμη μας είναι ναι! Βεβαίως και μολύνονται!

Αυτοί χρησιμοποιούν τα λεγόμενα ''Μάντραμ''. Ο όρος αυτός προέρχεται από τον Ινδουισμό και τον Βουδισμό και σημαίνει ενα φθόγγο, η ακολουθία συλλαβών, ή λέξη, ή φράση, ή σειρά φράσεων, που όταν εκφωνηθούν μ΄ ένα ορισμένο τρόπο δημιουργούν δονήσεις συγκεκριμένων συχνοτήτων, που γίνονται τα «ηχητικά σώματα» μιας πνευματικής δύναμης (οντότητας), η οποία καλείται να επενεργήσει (και επενεργεί) στον υλικό κόσμο.

Με απλά λόγια «Μάντραμ» είναι μια «μαγική» λέξη ή φράση, που χρησιμοποιείται για κάποιο αποτέλεσμα.

Ο Ινδός μυστικιστής Hazrat Inayat Khan στο βιβλίο του «Η δημιουργική φύση των Δονήσεων και η Δύναμη του Λόγου» αναφέρει τα εξής:

«κάποια λόγια έχουν δύναμη λόγω της σημασίας τους, άλλα λόγω των δονήσεων που παράγουν, άλλα λόγω της επιρροής τους πάνω στα διάφορα κέντρα... Τα λόγια έχουν την δύναμη να δονούνται μέσω διαφορετικών μερών του ανθρωπίνου σώματος. Υπάρχουν λόγια που αντηχούν στην καρδιά και υπάρχουν άλλα που αντηχούν στο κεφάλι. Άλλα πάλι πάνω στο σώμα» (Σελ. 152-153).

Ο Ιησούς Χριστός ως αληθινός Θεός δίνει εξουσία και δύναμη εις τους μαθητές του, αλλά και τους ακόλουθους αυτών, να εκβάλλουν και να εκδιώκουν τους δαίμονες, και όχι να συνεργάζονται μ΄ αυτούς, όπως συμβαίνει εις τις κοινές συνάξεις του Π.Σ.Ε.!!!

Αυτά τα γνωρίζουν όσοι λαμβάνουν τις «ευλογίες» όσων «ορθοδόξων» συμμετέχουν στο Π.Σ.Ε.; Λαμβάνουν ευλογία ή αλογία; Οι συμμετέχοντες αυτοί «ορθόδοξοι» που συμπροσεύχονται με τους βουδιστές, ινδουιστές, αλλά και με Παγανιστές, θεωρούν ότι σε αυτές τις Συνάξεις υπάρχει το Άγιον Πνεύμα ή ένα άλλο διαφορετικό πνεύμα;

4) 

(Η ΕΙΚΟΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΕΥΤΡΑΠΕΛΑ ΤΗΣ ΑΣΙΖΗΣ ΟΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΚΑΙ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ»)

«Όλοι οι δρόμοι οδηγούν προς τον ίδιο Θεό· είθε ο Βράχμα των Ινδουιστών, ο Αχούρα Μάζντα των οπαδών του Ζαρατούστρα, ο Βούδας των βουδιστών, ο Γιεχοβά των Εβραίων και ο Ουράνιος Πατέρας των χριστιανών να σας χαρίζει τη δύναμη να υλοποιήσετε  

τούτη την ευγενή, ανώτερη ιδέα!» 

(Ομιλία του Σουάμι Βιβεκανάντα-Ραμακρίσνα εις το λεγόμενο ''Πρώτο Κοινοβούλιο των Θρησκειών του Κόσμου'' ΣΙΚΑΓΟ, Η.Π.Α. 1893).

Σας θυμίζει κάτι τούτος ο λόγος; Είναι οικουμενιστικός λόγος ενός «θεϊκού» βουδιστή διδασκάλου! Τι ομοιότης με τους σημερινούς Οικουμενιστάς αλλά και με τον ''αδελφό'' του Πατριάρχου Βαρθολομαίου Πάπα (δείτε εδώ: Ο ΠΑΠΑΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ! (ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΒΙΝΤΕΟ)

Ας δούμε όμως τι μας λέγει ένας  μάρτυρας δια τους δήθεν «θεούς» των άλλων θρησκειών.

''Τέτοιοι «θεϊκοί» διδάσκαλοι συνήθιζαν τον καιρό των χίπηδων στη δεκαετία του '60 να έρχονται από την Ινδία στην Ευρώπη για ιεραποστολή και προσηλυτισμό, αφού πρώτα περνούσαν κι έχαναν μια στάση στις ΗΠΑ. Προετοιμασμένο το έδαφος από πρότερους πειραματισμούς στα πάσης φύσεως ναρκωτικά η Ευρώπη ήταν τώρα ώριμη να δεχθεί καινές «δοξασίες» και «φωτισμό». Ξαφνικά ξέσπασε μια πραγματική επιδημία προς τον Ινδουισμό.

Ένας από αυτούς τους «ειδήμονες των ιδεολογιών» που, ειρήσθω εν παρόδω, είχε εκδιωχθεί από τις ΗΠΑ με δικαστική απόφαση- μετέφερε τις δραστηριότητες του στην Ευρώπη. Προερχόταν από έναν κόσμο, όπου έδειχναν να μην κυριαρχούν η λογική και η τάση προς ανάλυση. Υποσχόταν με επιδέξια λόγια χε ψεύδη για πολλοστή φορά στην ανθρώπινη ιστορία εκείνο που ο διάβολος είχε υποσχεθεί στη Εύα: «Θα είσθε κι εσείς σαν Θεοί» (Γεν. γ, 5). Ο γκουρού Μαχαρίσι Μαχές Γιόγκι που έγινε γνωστός κυρίως μέσω του συγκροτήματος των Μπητλς, είχε θητεύσει 13 χρόνια ως υποτακτικός του διδασκάλου του, του Γκουρού Ντεβ, και είχε λάβει από αυτόν την κλίση για την οδό προς τον υπερβατικό διαλογισμό με την εντολή να κατακτήσει μέσω αυτού και χάριν του Ινδουισμού ολόκληρο τον πλανήτη. Ήθελε, βλέπετε, να αμφισβητήσει και να διεκδικήσει την παγκόσμια κυριαρχία από τον Πάπα.

Ο Μαχαρίσι υποσχόταν κάτι όχι λιγότερο από ίαση και σωτηρία, ελευθερία και θεϊκότητα. Έλεγε πως η ζωή είναι σαν τον τροχό: Κάθε ακτίνα του οδηγούσε προς το εσωτερικό, τον εσωτερικό άνθρωπο, όπου όλα είναι ήσυχα, ακίνητα και ειρηνικά. Η όλη διαδικασία έδειχνε να μην έχει να κάνει με κανόνες και νόμους. Υπήρχε μάλιστα η παρότρυνση για προσωπική διαπίστωση αυτής της παραψυχολογικής «τεχνικής» μέσα από το προσωπικό βίωμα. Τίποτα δεν χρειαζόταν να υιοθετηθεί επί τη βάσει της πίστεως. «Δοκίμασε και δες, αν δουλεύει» ήταν η προτροπή. Για φαντάσου! Τι δελεασμός! Μια νέα «σοφία», με την οποία θα μπορούσε κανείς να κατακτήσει μόνος του την απελευθέρωσή του! Ασε που για την ένωση με το Ατέρμονο δεν απαιτούνταν η καλοσύνη του βίου, η αυστηρότητα της ασκήσεως, ο ζήλος της αφοσίωσης και της προσφοράς ούτε η απαρέγκλίτη πιστότητα στην πίστη. Ο Μαχαρίσι εισήγαγε τον υπερβατικό διαλογισμό, ο οποίος προερχόταν από τον Ινδουισμό. Με τη βοήθεια καθαρά μιας τεχνικής -και όχι θρησκείας, όπως διαρκώς προφασιζόταν ο Μαχαρίσι- μπορούσε κάνεις να ξαναφθάσει την πρωταρχική κατάσταση της θεϊκής συνειδητότητας του ανθρώπου. Όλες οι απόψεις του Μαχαρίσι περί φωτισμού, υπερφυσικών καταστάσεων και διαφοροποιημένης συνειδητότητας ντύνονταν με ένα ψευδοεπιστημονικό ένδυμα και δίδονταν στο βιβλίο του «Η επιστήμη του Είναι και η τέχνη του Ζην».

Τι εικόνα όμως παρουσιάζει αυτή η εν τέλει απολύτως θρησκευτική τεχνική, η οδός προς τον επαγγελλόμενο φωτισμό; Για μερικές εκατοντάδες ευρώ και μετά από ένα εισαγωγικό μάθημα σειρά έχει μια μύηση. Διάφορα τελετουργικά, μυστικές λεγόμενες γνώσεις και κανονισμοί ήταν, βλέπετε, πάντοτε αρεστές στον Σατανά τακτικές. Όπως περίπου και στη Βαϊραγιάνα,στην οποία θα αναφερθώ παρακάτω, έτσι και στον υπερβατικό διαλογισμό ξεκινά κανείς από την αφετηρία ότι ο γκουρού (διδάσκάλος) είναι πλάσμα πεφωτισμένο και σε ανώτερη κατάσταση ύπαρξης, και πως επομένως αντιπροσωπεύει την απόλυτη οδό προς τον προσωπικό φωτισμό του καθενός· του εμπιστεύεται κανείς τον εαυτό του. Στη συνέχεια όμως συμβαίνει δυστυχώς κάτι τραγικό που δεν είναι αντιληπτό από την αρχή: το ότι εντελώς απερίσκεπτα κι ελαφρά τη καρδία κανείς ενστερνίζεται κάτι, αντί του οποίου οι χριστιανοι προγονοί μας κι οι μάρτυρες προτιμούσαν τα φρικτότερα βασανιστήρια και τον απεχθέστερο, σκληρότερο θάνατο: «... δοκίμασαν εξευτελισμούς και μαστιγώσεις, ακόμη και δεσμά και φυλακίσεις. Λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, πέρασαν δοκιμασίες, θανατώθηκαν με μαχαίρι, περιπλανήθηκαν ντυμένοι με προβιές και κατσικίσια δέρματα, έζησαν σε στερήσεις, υπέφεραν καταπιέσεις, θλίψεις και κακουχίες» (Εβρ. ια', 36-37). Κι όλα αυτά, διότι αρνούνταν να σκύψουν μπρος στους ρωμαϊκούς θεούς ή να θυσιάσουν στα είδωλα! Πράγματι, κατά τη μύηση έρχεται κανείς σε επαφή με πνεύματα ειδωλολατρικά, βλέπε δαίμονες, πράγμα που ακριβώς απηχεί τον σκοπό της μύησης αυτής: αναδημιουργία του «είναι», αναγέννηση του σύμπαντος και της ψυχής. Ο Μαχαρίσι γνωρίζει ποιο είναι το φάρμακο που χρειάζεται ο κόσμος· το ότι η υποτιθέμενη ίαση αυτή και σωτηρία τυχαίνει να βρίσκεται στον Ινδουισμό δεν είναι ανάγκη να το γνωρίζει ο εκάστοτε μυημένος και ο κόσμος. Σημασία έχει να καταπιεί το χάπι.

Ιδού λοιπόν στεκόμουν κατά το τυπικό της μύησης και θυσίαζα (την ψυχή μου) σε μια ινδουιστική θεότητα! Τούτη η μύηση είναι ένα θρησκευτικό τελετουργικό, όπου ο νεοεισερχόμενος υποκλίνεται μπροστά στην προσωπογραφία του θεϊκού γκουρού Ντεβ, γονατίζει εμπρός και στο -όπως εντελώς φευγαλέα κι επιδερμικά αναφέρεται- δικό του Εγώ (μια και Θεός, όπως είπαμε, είμαι εγώ) και του προσφέρει θυσίες. Λησμονούσα το γεγονός ότι οι πρώτοι χριστιανοί και μάρτυρες προτιμούσαν τις φρικτότερες κι απεχθέστερες δοκιμασίες, βασανισμούς και τον θάνατο από την προσκύνηση και τη θυσία στους τότε ρωμαϊκούς ειδωλολατρικούς θεούς! Να όμως που οι θεότητες αυτές έχουν επιστρέψει με άλλα ονόματακαι οι σύγχρονες προσφορές και θυσίες των ανθρώπων δίδονται ως ένδειξη σεβασμού και εξαρτήσεως: μερικοί καρποί, ένα λευκό πανί, αρωματικά ξυλάκια και διάφορα άλλα, και έτσι μέσω της πράξης αυτής προσδένεται ο εκάστοτε νεοεισερχόμενος στο άρμα των ινδουιστικών θεοτήτων, καθώς και σε εκείνο της διδασκαλίας των Βέδων και της Βαγαβάδ Γκίτα (2ο αι. π.Χ.) ως οδό του απόλυτου, ολοκληρωμένου φωτισμού. Και κάτι εξαιρετικά σημαντικό: Απαιτήθηκε από εμένα να υποσχεθώ να μην διαδώσω ποτέ ένα μυστικό, το λεγόμενο μάντρα. Μονάχα μετά τη συγκατάθεσή μου μου ψιθύρισαν ένα μάντρα στο αφτί. Τα μάντρα αυτά φαντάζουν στον νεοεισερχόμενο αρχικά ως αθώες. ασήμαντες και δίχως νόημα ηχητικές συλλαβές. Προέρχονται από τη σανσκριτική, μια γλώσσα και γραφή που πρωτοεφαρμόστηκε πριν από περίπου δύο χιλιάδες χρόνια και που τώρα χρησιμοποιείται μονάχα στον Ινδουισμό. Αυτές οι συλλαβές-μάντρα είναι οι κεντρικοί φορείς του όλου υπερβατικού διαλογισμού και πρέπει να εκφέρονται επαναληπτικά δύο φορές καθημερινά για είκοσι λεπτά με τον ασκούμενο σε καθιστή αναπαυτική στάση. Με τον τρόπο αυτό έρχεται κανείς σε επαφή με το πνεύμακαι από αυτήν την πηγή αντλεί το μάντρα τη δύναμη του. Αυτό φυσικά δεν σου το λένε. Ένα μάντρα, έτσι τουλάχιστον ισχυρίζονται, απαγορεύεται διά παντός να εκφέρεται μεγαλοφώνως, διαφορετικά χάνει τη δύναμή του που κατοικεί εσωτερικά και η οποία είναι ακριβώς εκείνη που πρέπει να δράσει προκειμένου να απελευθερωθεί ο άνθρωπος από ενοχλήσεις. 

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΠΗΓΕΣ: ΘΕΟΙ, ΕΙΔΩΛΑ, ΓΚΟΥΡΟΥ. ΚΛΑΟΥΣ ΚΕΝΕΘ, Θρησκειολογικό λεξικό ΜΑΤΖΕΝΤΑ,  Εγκυκλοπαιδικό λεξικό ΗΛΙΟΥ, Wade Davis « The serpent and the Rainbow