Αρχιμ. Παΐσιος Παπαδόπουλος: Ζεστάθηκε η ψυχή του Έλληνα στην Θεσσαλονίκη με το συλλαλητήριο για την Μακεδονία

ΖΕΣΤΑΘΗΚΕ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΣΤΗΝ θΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΕ ΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ

Τί ήταν αυτό που ζήσαμε στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης για την Μακεδονία; Εθνική παλιγγενεσία να το ονομάσω; Αναζωπύρωση της εθνικής μας αυτοσυνειδησίας να το αξιολογήσω ή πατριωτική άνοιξη να το πω; Όπως και να το διατυπώσει κανείς ένα είναι το βέβαιο ότι γλυκοχαράζει το εθνικό μας όραμα με την αγάπη για την γλυκιά μας πατρίδα! Διότι, τί ήταν εκείνο που έκανε τόσο λαό να μεταβεί στην συμπροτεύουσα να διατρανώσει την βούλησή του για το ζήτημα της παραχάραξης της ιστορίας της Μακεδονίας; Υπήρχαν προϋποθέσεις να πετύχει αυτό το συλλαλητήριο με όλη την πολεμική που προηγήθηκε από τα μέσα της μαζικής ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης;

 Όντως, διαπιστώσαμε με λύπη οσοι παρευρέθηκαμε σε αυτόν τον μεγαλο αγώνα, εκείνο που αναρτήθηκε στο «ΑΚΤΙΝΕΣ» με τίτλο «Η Μακεδονία ξεσκέπασε το ψευτορωμαίικο» ότι ρίξανε εσκεμμένα τα δίκτυα της κινητής τηλεφωνιας. Δεν λειτουργούσε κανένα δικτυο. Δεν λειτουργούσε σχεδόν καθόλου κάποιο πάροχο δεδομένων στα κινητά του κόσμου προφανώς να μην γίνονται κοινοποίησεις και αναρτήσεις! Τα κανάλια μα κυρίως τα κρατικά που τα πληρώνουμε εμείς οι φορολογούμενοι πολίτες δεν δείξανε ούτε ένα πλάνο! Κλείσανε τα μοναδικά κρατικά διόδια στα Μάλγαρα με εντολή από το υπουργείο συγκοινωνιών για να εμποδίσουν την διέλευση του κόσμου στο συλλαλητήριο.

Μόλις και μετά βίας ορισμένοι μητροπολίτες που παρεβρέθησαν -δυστυχώς όμως όχι της δυτικής Μακεδονίας- διέσωσαν το κύρος της Εκκλησίας. Μετά ισχυρίζονται ότι εμείς δεν σεβόμαστε τους θεσμούς. Διότι παρ’ ολίγον να εξευτελισθούν συνολικά με όλα όσα δήλωναν, τα οποία όμως ενεργοποίησαν την άμεση αντίδραση του πραγματικού θεματοφύλακα της ιστορίας και των αξιών του Έλληνα και έφεραν το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα που προέκυψε αναπάντεχα, αφού ο ελληνικός λαός, ο οποίος είναι απρόβλεπτος, πολύ σωστά, τους αγνόησε. Το να συγκαλούν εκ των υστέρων, τώρα, οι μητροπολίτες ιερατικές συνάξεις και να ανακοινώνουν τα ψηφίσματά τους για το Μακεδονικό δεν έχει και πολύ αξία διότι γίνεται, κατόπιν εκδηλώσεως της βουλήσεως του λαού, για να περισώσουν το κύρος τους και όχι την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Αν είχαν και οι ίδιοι, ως πνευματικοί ηγέτες, την αυτή βούληση θα έπρεπε να βγουν στον αγώνα πρώτοι παροτρύνοντας και το ποίμνιό τους. Τί έλεγε ο Μακαριστός Κονίτσης; «Παράδοσις  τῆς  Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι νά ὑπερμαχεῖ τῶν δικαίων τοῦ Γένους! Κι ὅταν ἡ Ἐκκλησία βλέπει ὅτι τά δίκαια αὐτά, ὁ πολιτικός κόσμος τά παραμερίζει καί τά παραγκωνίζει, ἡ Ἐκκλησία θά γίνει σημαιοφόρος καί πρωτοπόρος».  Η θέσις του αυτή κονιορτοποιεί την ενδοτική στάση των εκκλησιαστικών ταγών! Η βούληση των μητροπολιτών να αγωνισθούν με όποιο κόστος έχοντας ως γνώμονα την συνείδησή τους και όχι το τί συνενοήθησαν συνολικώς και στο τέλος να εκτεθούν ομαδικώς, ιδιαίτερα οι της δυτικής Μακεδονίας, των οποίων η απουσία υπήρξε κραυγαλαία, όπως και η συντονισμένη απουσία του ποιμνίου τους, θα τους εξύψωνε στα μάτια του ποιμνίου τους αλλά και θα σφράγιζε το αδυσώπητο στην εκχώρηση των εθνικών μας δικαιωμάτων. Αυτό θα είχε αξία! Όμως βλέποντας ο λαός πολιτικούς και Εκκλησία να παραδίδουν την ιστορία του θεώρησε επιτακτική την ανάγκη να διατρανώσει ο ίδιος την βούλησή του στους εντολοδόχους της διακυβέρνησης αλλά και τους πνευματικούς του πατέρες που λησμόνησαν τις θυσίες των προκατόχων τους, μπαίνοντας ο ίδιος μπροστά. Έτσι κινούμενος αυθόρμητα και με γνώμονα την γεμάτη πατριωτισμό ψυχή του, κάτι που δεν έχουν ούτε οι πολιτικοί ούτε οι δεσποτάδες, έδωσε σαφές μήνυμα,  ότι δεν θα σας ακολουθήσουμε στην προδοσία ούτε της πατρίδος -και  εμείς συμπληρώνουμε- ούτε της πίστεως με όσα έγιναν με τα μνημόνια  και με όσα υπογράφτηκαν στο Κολυμβάρι για την εξίσωση των αιρέσεων με την Ορθοδοξία. Αλήθεια, δόθηκε ένα ισχυρό και εκκωφαντικό όπως σχολιάσθηκε «ράπισμα από το συλλαλητήριο σε πολιτικούς, ιεράρχες και μιντιάρχες. Τί δεν καταλαβαίνουν όσοι προσπάθησαν να υποβαθμίσουν την αντίδραση της ελληνικής ψυχής».

Σε τούτη την λαοθάλασσα, πάντως, όλοι νιώσαμε το σφρίγος και την ψυχή του Έλληνα. Διαπιστώσαμε να ξεπετιέται και πάλι η ακατάλυτη ελληνική φύτρα. Ζήσαμε συγκίνηση και μεγαλείο μαζί, χαρά και λύπη αντάμα. Λύπη για την προδοσία, την ασυνέπεια στην ιστορία και την τιμή προς τις θυσίες και τα αίματα των προγόνων μας που έπεσαν υπέρ βωμών και εστιών, των οποίων τους αγώνες δεν τιμούμε εν τη πράξει. Χαρά διότι διαπιστώσαμε ότι ο Έλληνας δεν έχασε την αυτοσυνειδησία του. Απαγοήτευση  απ’ όσους τάχα εκπροσωπούν την βούληση του λαού και τους πνευματικούς μας ταγούς που δεν φάνηκαν αντάξιοι των περιστάσεων, όπως οι μεγάλοι Πατέρες ούτε καν αντάξιοι των συγχρόνων προκατόχων τους, αλλά θέλουν μόνο να κρατούν θεσμικά την όποια εξουσία χωρίς όμως αίσθημα αυτοθυσίας ή τουλάχιστον ξεβολέματος. Οπωσδήποτε, σήμερα για να πείσει κανείς τον λαό πρέπει να αποδείξει ότι αγαπά την πίστη και την πατρίδα, όχι εκφράζοντά το με λόγια αλλά εν τη πράξει. Πέρασε ο καιρός που ήταν δεδομένος ο σεβασμός και η αναγνώριση προσφοράς. Τώρα δεν χρειάζεται να παρουσιάζει κανείς σε καταλόγους το έργο της προνοίας αλλά να είναι στην καρδιά των ανθρώπων, μάλιστα των πιστών, βλέποντας τον να συμπάσχει μαζί τους και να τους υπερασπίζεται ως λέων. Ο καιρός των κηρυγμάτων -χωρίς πνευματικό αντίκρισμα- και του χαρτοπολέμου φαίνεται να περνά ανεπιστρεπτί. Χρειαζόμαστε άνδρες που θα μας εμπνεύσουν αντριοσύνη, φιλοπατρία και πίστη! Ο σκοπός δε της Εκκλησίας δεν είναι το κοινωνικό έργο και το «θεαθήναι». Δεσποτάδες και παπάδες που σπούδασαν θεολογία ακόμη δεν κατάλαβαν ότι μόνο η αγία πίστις όπως μας την παρέδωσε η Ορθοδοξία αγιάζει τον άνθρωπο μαζί με τα άγια μυστήρια και ότι, όταν δεν υπάρχρει αγία πίστις δεν υπάρχει ούτε εν πνεύματι και αληθεία λατρεία ούτε εν Χριστώ ζωή! Γιατί σιωπούν γι’ αυτό που έγινε στο Κολυμβάρι και δεν ενημερώνουν τους πιστούς; Όσοι πιστοί, πάλι, διαλέξαμε να πάρουμε την ανηφόρα των διωγμών προκειμένου να μην νοθεύσουμε ότι μας εμπιστεύθηκαν οι άγιοι, ας αγωνισθούμε με μια ψυχή, με γενναίο φρόνημα και με αίσθημα θυσίας για αυτήν την αληθινή πίστη της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Μια φορά ζει ο άνθρωπος σε ετούτη την γη. Και αν η πατρίδα του είναι η Ελλάς ένας λόγος παραπάνω να δείξει γενναιότητα για να συνεχίσει την ιστορία των προγόνων του.

ΠΗΓΗ: http://aktines.blogspot.gr/2018/01/blog-post_800.html

Λυκούργος Νάνης: Σχόλιο για την έκτακτη σύγκληση της Δ.Ι.Σ. για το ζήτημα της Μακεδονίας

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΤΑΚΤΗ ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

Εύλογες απορίες και δικαιολογημένα ερωτηματικά δημιουργούνται, εξ αντικειμένου, στις ψυχές των αγωνιούντων Ελλήνων με αφορμή την έκτακτη σύγκληση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (ΔΙΣ) με αντικειμενο συνεδριάσεως το λεγόμενο Μακεδονικό ζήτημα, ένα κατ ουσίαν ανύπαρκτο θέμα, που όμως έχει λάβει απρόβλεπτες και διεθνείς διαστάσεις ένεκα του εθνικιστικού αλυτρωτισμού του γειτονικού προβληματικού κρατιδίου που κακοποιεί βάναυσα την ιστορική αλήθεια προς ίδιον ευτελές όφελος αλλά και ενόχου και σκοπίμου αδιαφορίας της λεγόμενης "διεθνούς" κοινότητος.

Και τούτο γιατί η ΔΙΣ έχει εκφρασθεί επί του προκειμένου ζητήματος σαφώς και εναργώς και η σχετική ανακοίνωσή της επ ουδενί καταλείπει περιθώρια αμφιβολιών, αμφισβητήσεων και παρερμηνειών, σοφιστικώς και ανιστορήτως διατυπουμένων.

Κατόπιν των ως άνω εκτεθέντων, πολύ φοβούμαι ότι ο βαθύτερος λόγος συγκλήσως της ΔΙΣ τυγχάνει το πέραν πάσης αμφισβητήσεως γεγονός ότι ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών έχει "στριμωχθεί" και στοχοποιηθεί από την πλευρά των εθνικώς σκεπτομένων συμπατριωτών μας εξ αιτίας της επιεικώς απαραδέκτου τοποθετήσεως του επί τη βάσει της οποίας "δεν είναι ώρα για συλλαλητήρια και φωνές"!!! Και τυγχάνει λίαν πιθανή η εκδοχή που υποστηρίζει ότι η εκτακτη σύγκληση της ΔΙΣ υπαγορεύθηκε προκειμένου η ΔΙΣ να στηρίξει διά σχετικού ανακοινωθέντος της τον διατελούντα σε καταφανή δυσαρμονία με το φρόνημα και τη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού αρχιεπίσκοπο Αθηνών. Κατά το κοινώς λεγόμενο, αφού τα έκανε "μαντάρα" ο αρχιεπίσκοπος, "ενεθυμήθη" το συνοδικό σύστημα διοικήσεως της Εκκλησίας!

Σεβαστοί ιεράρχες, οι συγκροτούντες την εφετεινή ΔΙΣ! Αντιλαμβανόμαστε τόσο την  κρισιμότητα των καιρών, όσο και την ανάγκη ενότητος εν τη Εκκλησία! Πλην όμως, οφείλετε εν συνόδω να θέσετε τον κ.Ιερώνυμο προ των κολοσσιαίων ευθυνών του εν όψει της από μέρους του επιεικώς απαραδέκτου διαχειρίσεως του όλου ζητήματος και να διατρανώσετε την απόλυτη συμφωνία και ευαρέσκειά σας για το προ ημερών πραγματοποιηθέν  αλλά και το επικείμενο συλλαλητήριό της Αθήνας. Λίαν ορθώς, ο μέχρι πρότινος παλινωδών, κατασκανδαλίζοντας και πικραίνοντας το λαό, μητροπολίτης Θεσσαλονίκης δήλωσε ότι χρήζει αναθεωρήσεως η στάση της επισήμου Εκκλησίας (προφανώς μονάχα του αρχιεπισκόπου) απέναντι στα συλλαλητήρια.

Σεβαστοί ιεράρχες! Θέσατε, ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ, προ των ευθυνών σας τον παραπαίοντα αρχιεπίσκοπο! Επισημάνατέ του , ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ, ότι τις προσωπικές του, περί συλλαλητηρίων, ιδεοληψίες οφείλει να τις κρατήσει για τον εαυτό του και να μην τις δημοσιοποιεί ευρύτερα βλάπτοντας κατ αυτόν τον τρόπο το κύρος της Ελλαδικης Εκκλησίας, διότι, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, το ποίμνιο τις εκλαμβάνει λανθασμένα και αυθαίρετα ως επίσημες θέσεις της διοικούσης Εκκλησίας.

Η ανάγκη διατηρήσεως της εν τη Εκκλησία ενότητος δεν αντιστρατεύεται την άσκηση, από μέρους σας, της επιβαλλομένης κριτικής προς τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών. Κάτι τέτοιο, από πολλών ετών θα έπρεπε να είχατε πράξει. Ίσως, να τον φρενάρατε και να τον συγκρατούσατε από τον κατήφορο του συμβιβασμού και του ενδοτισμού τον οποίον έχει ακολουθήσει.

Έστω και τώρα οφείλετε να του ασκήσετε έντονη και ασυμβίβαστη κριτική και επί επιμονής του στην ολέθρια πολιτική που από ετών ασκεί να του υποδείξετε την υποβολή από μέρους του της παραιτήσεώς του επ αγαθώ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ της ψυχής του αλλά και της Ελλαδικής Εκκλησίας. (Αν και για το τελευταίο υφίστανται σοβαρές και εύλογες αντιρρήσεις  υπό την έννοια ότι ο πιθανός διάδοχός του να τυγχάνει χειρότερος (π.χ. Δημητριάδος (0 Θεός να μην δώσει), Μεσσηνίας, Σύρου, Αλεξανδρουπόλεως κ.ο.κ.)Τολμήσατέ το σεβασμιώτατοι! Ειδάλλως θεωρείστε συνυπεύθυνοι για την καθίζηση του κύρους της Ελλαδικής Εκκλησίας!

ΠΗΓΗ: http://aktines.blogspot.gr/2018/01/blog-post_643.html

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

Ο Παύλος Μελάς γεννήθηκε στη Μασσαλία το 1870, όπου ο πατέρας του Μιχαήλ Μελάς είχε εμπορικές δραστηριότητες. Η καταγωγή της οικογένειάς του ήταν από τον Παρακάλαμο που ανήκει σήμερα στον Δήμο Πωγωνίου Ιωαννίνων και είναι γνωστός ως «κοιτίδα» Ηπειρωτών οργανοπαικτών.

Το 1874 ο Παύλος Μελάς ήρθε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Από το 1886 ως το 1891 φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων. Το 1891 αποφοίτησε και ονομάστηκε Ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού. Το 1902 παντρεύτηκε τη Ναταλία Δραγούμη, κόρη του Στέφανου και αδερφή του Ίωνα Δραγούμη, από τους οποίους επηρεάστηκε βαθιά στα εθνικά θέματα, κυρίως στο Μακεδονικό.

Ενεργό μέλος της «Εθνικής Εταιρείας», ήταν ανάμεσα σε αυτούς που οργάνωσαν και έστειλαν αντάρτικα σώματα στη Μακεδονία.

Πήρε μέρος στον άτυχο πόλεμο του 1897. Στη συνέχεια υπηρέτησε στη Λαμία και το 1898 επέστρεψε στην πρωτεύουσα.

Συνέχισε να συνεργάζεται με άλλους αξιωματικούς στην κατεύθυνση του διαφωτισμού της κοινής γνώμης για τη Μακεδονία και την οργάνωση ένοπλων σωμάτων για αντίσταση στα βουλγαρικά σχέδια.

Την άνοιξη του 1904 μαζί με τους συναδέλφους του Αλέξανδρο Κοντούλη, Αναστάσιο Παπούλα και Γεώργιο Κολοκοτρώνη και τους συνοδούς τους, μπήκαν στη Μακεδονία(9 Μαρτίου 1904). Πέρασαν από τη Σιάτιστα και χωριά των Κορεστίων και έφτασαν κοντά στην Καστοριά. Η δράση τους όμως έγινε αντιληπτή από τις οθωμανικές αρχές. Μετά από συνάντησή του με τον Ίωνα Δραγούμη στο Μοναστήρι, αποφάσισε να επιστρέψει μαζί με τους άλλους αξιωματικούς στην Ελλάδα. Κατά την πρώτη αυτή επίσκεψή του στη Μακεδονία, ο Παύλος Μελάς σχημάτισε την εντύπωση ότι αρκούσε η παροχή πολεμοφοδίων και χρημάτων στους Έλληνες χωρικούς για να αντιμετωπίσουν τους κομιτατζήδες.

Τον Ιούλιο ο Π. Μελάς μπήκε για δεύτερη φορά στη Μακεδονία, με την πλαστή ιδιότητα του ζωέμπορου (Παύλος Δέδες). Επισκέφτηκε την Κοζάνη και τη Σιάτιστα. Αυτή τη φορά κατάλαβε ότι ήταν απαραίτητη και η αποστολή αντάρτικων ομάδων στη Μακεδονία.

Στις 14 Αυγούστου 1904 ορίστηκε από το «Μακεδονικό Κομιτάτο» της Αθήνας γενικός αρχηγός των τμημάτων της περιοχής Καστοριάς-Μοναστηρίου. 

Στις 18 Αυγούστου αναχώρησε από την Αθήνα μαζί με τον πιστό του φίλο Λάκη Πύρζα που τον ακολούθησε και τις προηγούμενες φορές στη Μακεδονία. Με δέκα Κρητικούς αγωνιστές έφτασαν στη Λάρισα όπου ενισχύθηκαν με 35 ακόμα άνδρες.

Στις 28 Αυγούστου πέρασε στη Μακεδονία με το ψευδώνυμο Μίκης Ζέζας

Η παρουσία του σώματος του Π. Μελά, γινόταν δεκτή με ενθουσιασμό από τους Έλληνες κατοίκους των χωριών που περνούσε. Πολλά χωριά της περιοχής της Καστοριάς που είχαν προσχωρήσει με τη βία στην Εξαρχία επέστρεψαν στο Πατριαρχείο. Στο Λέχοβο έφτασε στις αρχές Οκτωβρίου 1904 ο Αλέξης Καραλίβανος με 40 άνδρες.  Ο Μελάς χώρισε τους άνδρες του σε 4 ομάδες με επικεφαλής τους Πύρζα, Καραλίβανο, Πούλακα και Ιοβάνη. Οι κομιτατζήδες έντρομοι από τη δράση των ανδρών του Π. Μελά εγκατέλειπαν άρον άρον την περιοχή. Ο Μελάς με τους Πύρζα ,Καραλίβανο και 35 άνδρες ξεκίνησαν να συναντήσουν τους οπλαρχηγούς Παύλο Κύρου και Ευθύμιο Καούδη .Η σφοδρή βροχόπτωση τους ανάγκασε να σταματήσουν στο χωριό Στάτιστα(σήμερα Μελάς) και να καταλύσουν σε διάφορα σπίτια του χωριού. Ήταν 13 Οκτωβρίου 1904.

Ο κομιτατζής Μήτρε Βλάχο που δρούσε στην περιοχή, ενημέρωσε τις οθωμανικές αρχές στο Κόνομπλατ. Απόσπασμα από 50 στρατιώτες έφτασε στη Στάτιστα και άρχισε να πολιορκεί το σπίτι όπου βρισκόταν ο Π. Μελάς, ο Λ. Πύρζας, ο Π.Χατζητάσης και ένας Κρητικός. Όταν σκοτείνιασε κι ενώ οι περισσότεροι Έλληνες είχαν διαφύγει, ο Παύλος Μελάς επιχείρησε πρώτος να βγει έξω από το σπίτι όπου είχε βρει καταφύγιο. Χτυπήθηκε όμως από τουρκικό βόλι και λίγο αργότερα, αφού παρέδωσε όλα τα υπάρχοντά του στον Πύρζα ξεψύχησε.

Ο Καραλίβανος, ο Πύρζας και ο Καούδης με τους περισσότερους άνδρες τους κατάφεραν να ανασυνταχθούν στο Ζέλοβο. Την είδηση του θανάτου του Π. Μελά τηλεγράφησε στο ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών ο Φ. Κοντογούρης από το προξενείο του Μοναστηρίου: « Παύλος Μελάς όρμησε πρώτος επικεφαλής ανδρών αυτού οπότε σφαίρα τουρκική πλήξασα αυτόν κατά την οσφυακήν χώραν τον ετραυμάτισε θανατηφόρως». 

Η είδηση του θανάτου του Παύλου Μελά συγκλόνισε όλους τους Έλληνες. Ιδιαίτερη ήταν η απήχηση του τραγικού γεγονότος στους συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς της Μακεδονίας. Σε όλα τα ελληνικά σπίτια της Μακεδονίας ήταν κρεμασμένη η φωτογραφία του. 

Ο Μακεδονικός Αγώνας

Με το όνομα "Μακεδονικός Αγώνας" ονομάστηκε ο ακήρυχτος πόλεμος μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων, ο οποίος κορυφώθηκε μεταξύ των ετών 1903 και 1908 στην Μακεδονία. 

Ο Μακεδονικός Αγώνας προκλήθηκε από την "αρπακτικότητα" και την επεκτατική διάθεση των Βουλγάρων, οι οποίοι από την εποχή που ίδρυσαν το νεώτερο κράτος τους, επεδίωξαν να επεκτείνουν και τα γεωγραφικά όρια του κράτους τους ώστε να συμπεριλάβει και την Μακεδονία και να επιτύχουν έτσι διέξοδο στο Αιγαίο Πέλαγος και την Μεσόγειο θάλασσα! Ακολούθησαν δηλαδή, τυπικά και ουσιαστικά, το σχέδιο της Μ. Αικατερίνης Β΄(1729-1796), τσαρίνας της Ρωσίας (1762-1796), για την επέκταση των Σλάβων στην Βαλκανική Χερσόνησο ώστε να αποκτήσει η Ρωσική Αυτοκρατορία πρόσβαση στις "ζεστές θάλασσες" και να "παρακάμψει" τα στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελλίων, που ελέγχουν το πέρασμα στην Μαύρη Θάλασσα (Εύξεινο Πόντο).

Ο Μακεδονικός Αγώνας ουσιαστικά άρχισε από το 1870, με απαρχή το Βουλγαρικό Σχίσμα από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και την ίδρυση της Βουλγαρικής Εξαρχείας και κράτησε (επίσημα) μέχρι το 1908. Στα χρόνια αυτά (38 ολόκληρα χρόνια) ο Μακεδονικός Ελληνισμός και ο χριστιανικός Σερβικός πληθυσμός, εντός των ορίων της Μακεδονίας υπέφεραν πολλά σε ανθρώπινες θυσίες και περουσιακά και άλλα υλικά αγαθά. 

Οι Βούλγαροι άρχισαν να εγείρουν διεκδικήσεις επί της Μακεδονικής γης από το 1870, αλλά από το 1895 και μετά, ένοπλες βουλγαρικές συμμορίες που ονομάστηκαν "κομιτατζήδες", εκμεταλλευόμενοι την πλήρη αδιαφορία (αλλά και την ανικανότητα) της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των τοπικών τουρκικών αρχών, υπέβαλλαν σε απερίγραπτα βασανιστήρια τον ελληνικό πληθυσμό της Μακεδονίας ώστε να απαρνηθή την εθνικότητά του και να αποδεχθεί την Βουλγαρική Εξαρχεία σαν θρησκευτική του αρχή αντί του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινοπούλεως και να υποκείψει στις Βουλγαρικές αξιώσεις. 

Οι βουλγαρικές αυτές συμμορίες λήστευαν, έκλεβαν και βίαζαν τον πληθυσμό, ενώ ταυτόχρονα εξόντωναν τους πιστούς στο Οικουμενικό Πατριαρχείο ή όσους θεωρούσαν ότι αποτελούσαν "δεσμό" μεταξύ της Μακεδονίας και της υπόλοιπης Ελλάδας (Αρχιερείς, Ιερείς, προεστούς, δασκάλους, εξέχοντες πολίτες, κλπ). Ο απώτερος σκοπός τους ήταν, φυσικά, η τελική διεκδίκιση των εδαφών αυτών από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και την Ελλάδα και η παραχώρησή τους σ' αυτήν από τις Μεγάλες Δυνάμεις, παρουσιάζοντας στην Μακεδονία έναν "αμιγή" δήθεν Βουλγαρικό πληθυσμό. 

Στην δράση κατά των κομιτατζήδων και στις βουλγαρικές βλέψεις δραστηριοποιήθηκαν και αντιστάθηκαν οι Μακεδονομάχοι, ελληνικά ένοπλα αντάρτικα σώματα που οργανώθηκαν είτε από τον ίδιο τον πληθυσμό είτε με την βοήθεια εθελοντών από όλα τα μέρη της Ελλάδας (στρατιωτικών, χωροφυλάκων και ιδιωτών - πολιτών). Παράλληλα, δημιουργήθηκαν οργανώσεις που υποστήριξαν ηθικά, διπλωματικά και οικονομικά τον Μακεδονικό Αγώνα.

Πολλές μεγάλες προσωπικότητες της εποχής συμμετείχαν στην προσπάθεια αυτή και ανέπτυξαν έντονη δραστηριότητα. Ο αγώνα τους ήταν ιδιαίτερα σκληρός, γιατί εκτός από τους Βούλγαρους κομιτατζήδες, οι Μακεδονομάχοι είχαν να αντιμετωπίσουν και τον τουρκικό στρατό.Οι ηρωικοί αυτοί αγώνες των Μακεδονομάχων και η ακατάβλητη ψυχική αντοχή του ηρωικού μακεδονικού πληθυσμού, που αποτελούν μια ακόμη λαμπρή σελίδα στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, ανάγκασαν τελικά τους Βούλγαρους κομιτατζήδες να αποσυρθούν (επίσημα τουλάχιστον!) το 1908 και να επανέλθουν στην Βουλγαρία.

Παράλληλα ο Μακεδονικός Αγώνας αποτέλεσε το προοίμιο και την έμπνευση των νικηφόρων πολέμων του 1912-13 και της απελευθέρωσης της Μακεδονίας, και αργότερα, των Βαλκανικών Πολέμων, αναπτερώνοντας το ηθικό των Ελλήνων και ξυπνώντας μέσα τους το πνεύμα της Ελευθερίας, για μια ακόμη φορά! Δίκαια λοιπόν, οι Μακεδονομάχοι κατατάσσονται στην ίδια σειρά με τους αγωνιστές του 1821 και τους ήρωες των Βαλκανικών Πολέμων.

Αν και αναφέρεται ιστορικά ότι ο Μακεδονικός Αγώνας άρχισε από το 1870 και κράτησε μέχρι το 1908 - δηλ. 38 ολόκληρα χρόνια, στην πραγματικότητα κράτησε πολύ περισσότερα, αφού εξ' αιτίας αυτής της πολιτικής των Βουλγάρων στον χώρο της Βαλκανικής και ιδιαίτερα της Μακεδονίας συνεχίστηκε μέχρι την τελική τους απομάκρυνση κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους (1917).

Σποραδικά έκαναν την εμφάνισή τους ακόμη και μετά τα δύσκολα χρόνια του 1922 στην Μακεδονική γη, πιο πολύ όμως σαν ληστές παρά σαν "αντάρτικα" σώματα. Την ίδια όμως πολιτική και τακτική εφάρμοσαν αργότερα στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής το 1941-1944 και τα χρόνια που ακολούθησαν 1944-1949 με την "βοήθεια" και "ανοχή" των ανταρτών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ... 

Στοιχεία για όλα αυτά, παρατίθενται σε άλλες σελίδες της κοινότητας και σε συνδέσεις. Το όλο θέμα εντάσσεται στην πολιτική του Μακεδονικού Ζητήματος - όπως αποκαλείται σήμερα - και το οποίο αποτελεί μείζον μεν Εθνικό πρόβλημα αλλά είναι μια άλλη θεματική ενότητα. 

Επειδή όμως οι Τούρκοι, μετά από τα δημοσιεύματα του αθηναϊκού τύπου πληροφορούνται τα σχετικά με το θάνατο και την ταφή του Παύλου Μελά, επανέρχονται στη Στάτιστα και μετά από προσεκτικότερη έρευνα ανακαλύπτουν το ακέφαλο σώμα του. Με τη μεσολάβηση όμως του Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανού Καραβαγγέλη, η σωρός του μεταφέρεται στην πόλη, όπου με θρήνους, και ενώ χοροστατεί ο Μητροπολίτης Γερμανός, κηδεύεται και ενταφιάζεται στον περίβολο του βυζαντινού Ναού των Ταξιαρχών.

Αργότερα, το 1950, μεταφέρεται εκεί και η κεφαλή του δίπλα στο σώμα του και έτσι σήμερα, όλο το σκήνωμα του Παύλου Μελά αναπαύεται τώρα στην Καστοριά. Πλάι του μάλιστα, ύστερα από δική της επιθυμία, αναπαύεται και η γυναίκα του Ναταλία. Η είδηση του θανάτου του Παύλου Μελά συγκλόνισε ολόκληρη την Ελλάδα και την Αθήνα και ιδιαίτερα φυσικά, την οικογένειά του. Ολόκληρος ο ελληνικός λαός πενθεί τον ήρωα, που έφυγε τόσο νέος, μόλις 34 χρονών, και σε τόσο μάλιστα κρίσιμες στιγμές για το Έθνος και τον Ελληνισμό!

Το όνομά του γίνεται σύμβολο του μακεδονικού αγώνα, ενώ μεγάλος αριθμός Αξιωματικών και ιδιωτών πολιτών αρχίζουν να σπεύδουν στη Μακεδονία και πυκνώνουν τις τάξεις εκείνων που αγωνίζονται για την απελευθέρωσή της, ακολουθώντας τον δρόμο του Παύλου Μελά και το παράδειγμά του. Τη θυσία του υμνεί ο λαός με το δημοτικό τραγούδι και ο μεγάλος ποιητής Κωστής Παλαμάς. Αλλά και η πατρίδα, τιμώντας τον, τον αναγνωρίζει σαν εθνικό ήρωα και η Στάτιστα, το χωριό στο οποίο σκοτώθηκε, μετονομάστηκε σε "Παύλος Μελάς".

ΠΗΓΕΣ: http://www.protothema.gr/stories/article/722356/o-paulos-melas-kai-i-simasia-tis-thusias-tou-gia-ti-makedonia/

http://greekworldhistory.blogspot.gr/2013/01/1870-1904.html

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

Στο Σύνταγμα το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία -Διαψεύδουν οι διοργανωτές πως θα γίνει στον Πειραιά

Στις 4 Φεβρουαρίου έχει προγραμματιστεί το επόμενο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία, αυτήν τη φορά στην Αθήνα.

Δημοσιεύματα ανέφεραν πως το συλλαλητήριο θα πραγματοποιηθεί στον Πειραιά, ωστόσο αυτό διαψεύστηκε κατηγορηματικά από τους διοργανωτές. Σε επικοινωνία με το iefimerida.gr, έκαναν γνωστό πως το συλλαλητήριο θα πραγματοποιηθεί στο Σύνταγμα.  

Δημοσίευμα της «Καθημερινής» ανέφερε πως οι διοργανωτές αρχικά είχαν αποφασίσει το συλλαλητήριο να πραγματοποιηθεί στο Σύνταγμα, στο κέντρο της Αθήνας, ωστόσο, με την αιτιολογία ότι δεν επιθυμούν να προκαλέσουν κυκλοφοριακά προβλήματα στο κέντρο της πόλης, επέλεξαν το συλλαλητήριο να πραγματοποιηθεί στον Πειραιά. 

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας, οι πληροφορίες ανέφεραν πως η επιλογή του Πειραιά γίνεται επειδή το Σύνταγμα γειτνιάζει με τα Εξάρχεια και οι διοργανωτές δεν επιθυμούν σε καμία περίπτωση οι συγκεντρωμένοι να δεχθούν επίθεση από αντιεξουσιαστές, κουκουλοφόρους και μπαχαλάκηδες.

Ωστόσο, οι διοργανωτές του συλλαλητηρίου για τη Μακεδονία ανέφεραν στο iefimerida.gr πως δεν υπήρξε ποτέ η σκέψη για διοργάνωση του συλλαλητηρίου στον Πειραιά και πως αυτή η διαρροή προήλθε από κάποιους που δεν θέλουν να πραγματοποιηθεί.  

Πηγή: Στο Σύνταγμα το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία -Διαψεύδουν οι διοργανωτές πως θα γίνει στον Πειραιά | iefimerida.gr 

Tveit: Πέρα από τα εθνικά σύνορα, είμαστε μία ανθρωπότητα.

O Tveit προσέφερε ένα οικουμενικό όραμα για τη μετανάστευση, την ένταξη και τη δικαιοσύνη στην έδρα της UNICEF στη Νέα Υόρκη. © Marcelo Schneider / WCC

23 Ιανουαρίου 2018

Μιλώντας σε δεξίωση που διοργάνωσε η UNICEF στις 22 Ιανουαρίου, ο γενικός γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου των Εκκλησιών κ. Olav Fykse Tveit προσέφερε ένα οικουμενικό όραμα για τη μετανάστευση, την ένταξη και τη δικαιοσύνη.

"Σε μια κατάσταση ιστορικών κρίσεων είναι σημαντικό να λάβουμε αποφάσεις που δείχνουν τις κοινές ανθρώπινες αξίες μας", ανέφερε. "Είναι εξαιρετικά σημαντικό να ασχοληθούμε με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια για την ανάπτυξη βιώσιμων, διεθνών συστημάτων μετανάστευσης με ασφαλή, τακτικό και τακτικό τρόπο".

Η δεξίωση ήταν μία από τις πολλές εκδηλώσεις στο ημερήσιο πρόγραμμα του Τέταρτου Ετήσιου Συμποσίου για τον Ρόλο των Θρησκευμάτων και των Οργανώσεων Πίστης στις Διεθνείς Υποθέσεις που πραγματοποιήθηκε στα Ηνωμένα Έθνη στη Νέα Υόρκη. Το θέμα ήταν "Προοπτικές για τη Μετανάστευση: Εκτόπιση και Περιθωριοποίηση, Ένταξη και Δικαιοσύνη".

Ο Tveit ζήτησε αλλαγή στις προτεραιότητες όσον αφορά τη φροντίδα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ανθρώπινης αλληλεγγύης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ανθρώπινης ενότητας. "Ζούμε σε μια κρίσιμη, ακόμη και επικίνδυνη εποχή στην ανθρώπινη ιστορία", είπε. «Ακριβώς όταν απαιτείται διεθνής αλληλεγγύη και συνεργασία περισσότερο από ποτέ για να ανταποκριθούμε στις παγκόσμιες προκλήσεις, η δέσμευση για πολυμέρεια και τα κοινά διεθνή πρότυπα και νομοθεσία φαίνεται να απειλούνται όλο και περισσότερο και να υποχωρήσουν».

Παρόλο που η παγκόσμια εικόνα μπορεί, κατά καιρούς, να φανεί ζοφερή, όλο και περισσότεροι άνθρωποι ξυπνούν, είπε ο Tveit. «Συνειδητοποιούν ότι αυτή η κατάσταση απαιτεί να μην παραμείνουν σιωπηλοί παρευρισκόμενοι αλλά αντ'αυτού να εκφράσουν την ελπίδα τους για τη ζωή της δημιουργίας του Θεού μέσω συγκεκριμένων ενεργειών ικανών να μετατρέψουν την κατάσταση γύρω». «Μοιραζόμαστε ένα οικουμενικό όραμα που εκφράζεται στην καθημερινή προσευχή ότι το θέλημα του Θεού γίνεται στη γη όπως είναι στον ουρανό».

Τα ανθρώπινα όντα μπορούν, στην πραγματικότητα, να συνδέονται μεταξύ τους κατά τρόπο υπεύθυνο, ακόμη και όταν ζουν σε τελείως διαφορετικά περιβάλλοντα και συνθήκες, συνέχισε ο Tveit. "Μπορούμε να δούμε μερικά σημάδια του τι σημαίνει να είσαι ένας - στην αλληλεγγύη και την ανταλλαγή - στην πίστη, την ελπίδα και την αγάπη", είπε. "Καθώς το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών εισέρχεται στο 70ο έτος της επετείου του, συνειδητοποιούμε ότι ο σκοπός και οι στόχοι του είναι τόσο σημαντικοί όσο πριν."

Χρειαζόμαστε αλλαγή στάσης για να χειριστούμε σωστά τις πολλές προκλήσεις της εποχής μας, κατέληξε. «Χρειαζόμαστε τη στάση της αμοιβαίας λογοδοσίας σε όλες τις σχέσεις μας» είπε. "Είναι μια κεντρική στάση που έχει φέρει το οικουμενικό κίνημα στη ζωή ως κοινωνία των εκκλησιών".

Ως εκκλησίες, η υποτροφία του WCC αντιπροσωπεύει τη δέσμευση, την ενεργό παρουσία και τις ανοιχτές κοινότητες για τους ανθρώπους σε μία κίνηση, είπε. "Αντιπροσωπεύουμε μαζί με άλλες κοινότητες που βασίζονται στην πίστη τους ίδιους τους μετανάστες, καθώς φέρνουν μαζί τους την ταυτότητα της πίστης τους", δήλωσε. "Η πίστη τους είναι συχνά η πιο σημαντική αποσκευή που έχουν να διαχειριστούν την κατάστασή τους".

Ο Tveit αναγνώρισε επίσης τη συνάφεια των συμβολών διαφόρων τομέων και κοινοτήτων. "Ως εκκλησίες χρειαζόμαστε την ικανότητα και τη δέσμευση άλλων εταίρων, όπως συμβαίνει στο πλαίσιο του ΟΗΕ», είπε. "Μεταξύ άλλων, καλούμε όλα τα κράτη που δεν το έχουν ήδη πράξει να υπογράψουν, να κυρώσουν και να εφαρμόσουν τη Σύμβαση για τα ανθρώπινα δικαιώματα των διακινούμενων εργαζομένων και των μελών των οικογενειών τους".

Εξερευνώντας τις ηθικές, ηθικές διαστάσεις της αναγκαστικής μετανάστευσης

Το συμπόσιο, το οποίο διοργάνωσε η Συμμαχία ACT, το Γενικό Συμβούλιο Εκκλησίας και Κοινωνίας της Ενωμένης Μεθοδιστικής Εκκλησίας, η Γενική Διάσκεψη των Αντβεντιστών της Έβδομης Ημέρας και το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, συγχρηματοδοτήθηκε επίσης από την Adventist Development and Relief Agency, τις θρησκείες του κόσμου και το γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για την πρόληψη των γενοκτονιών και την ευθύνη προστασίας, εξ ονόματος της ειδικής οργάνωσης των Ηνωμένων Εθνών για τη δέσμευση με οργανώσεις που βασίζονται στην πίστη.

Οι εκθέσεις κατά τη διάρκεια του συμποσίου σημείωσαν ότι οι μεγάλες μετακινήσεις των μεταναστών προκαλούνται από περιβαλλοντικές, κοινωνικές και άλλες πιέσεις που κάνουν τους ανθρώπους να λαμβάνουν απελπισμένα μέτρα για ένα καλύτερο μέλλον για αυτούς και τις οικογένειές τους.

"Αυτά είναι κίνητρα που είναι κοινά για όλους μας", σημείωσε ο Tveit. "Πολλοί περισσότεροι άνθρωποι είναι πιθανό να αναγκαστούν σε τέτοια απελπισμένα μέτρα."

Οι συζητήσεις επικεντρώθηκαν γύρω από τη δημιουργία μιας συναίνεσης που είναι τόσο αρχή και ρεαλιστική, και μπορεί να βοηθήσει τη μετανάστευση για όλους. Οι συμμετέχοντες εξέτασαν επίσης το ερώτημα: Πώς πρέπει να εξεταστεί το φύλο, οι ανησυχίες για την ασφάλεια, τη φυλή, την εθνότητα, τα ανεπίσημα στοιχεία και την αξιοπρέπεια σε αυτό το πλαίσιο;

"Καλούμαστε να προσφέρουμε ελπίδα, αλλά όχι με επιφανειακό τρόπο", κατέληξε ο Τβέιτ. «Καλούμε όλοι τους ανθρώπους με καλή θέληση να έρθουν μαζί μας».

ΠΗΓΗ: http://www.oikoumene.org/en/press-centre/news/tveit-beyond-national-borders-we-are-one-humanity