Τούρκος δημοσιογράφος ακολούθησε τον Οικ. Πατριάρχη στο Άγιο Όρος

Για πρώτη φορά στην ιστορία εισήλθε στο ‘Αγιο Όρος Tουρκικό κανάλι (σ.σ. CNN TURK) καταγράφοντας την καθημερινότητα και τις λατρευτικές εκδηλώσεις στην Αθωνική Πολιτεία η οποία είναι παγκοσμίως διάσημη για τα Μοναστήρια της όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο βίντεο.

Ο γνωστός Τούρκος δημοσιογράφος Hakan Celik ακολούθησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο και τη συνοδεία του κατά την πρόσφατη ιστορική επίσκεψη στην Αθωνική Πολιτεία, ενώ έμεινε εντυπωσιασμένος όπως ομολογεί στο ρεπορτάζ του από τις μοναδικές εμπειρίες που αποκόμισε. Δείτε το όμορφο βίντεο:

Αναλυτικότερα, το δημοσίευμα του cnn Turk γράφει τα εξής:

CNN TURK- για πρώτη φορά τουρκικό μέσο στο άγιο όρος

Είναι γνωστή ως η μεγαλύτερη περιοχή απαγορευμένη για τις γυναίκες στον κόσμο. Προσελκύει μεγάλο αριθμό κόσμου με σχεδόν χίλια χρόνια ιστορία και 20 μοναστήρια. Το CNN TURK ήταν το πρώτο τουρκικό τηλεοπτικό κανάλι που εισήλθε στο Άγιο όρος στην Ελλάδα. Ο Χακάν Τελίκ συναντήθηκε επίσης με τον Έλληνα Πατριάρχη Βαρθολομαίο στο Άγιο Όρος στα πλαίσια της επίσκεψής του στην Αθωνική Πολιτεία.

Η πρώτη τουρκική τηλεοπτική ομάδα που εισήλθε στην περιοχή ήταν το CNN TÜRK (ως τώρα). Είναι δύσκολο να μπείτε σε αυτή την ειδική περιοχή. Αλλά υπάρχουν δύο τρόποι να πάτε στο Αγιο όρος, το οποίο είναι διάσημο για τα μοναστήρια του. Ένας από αυτούς είναι να έρθουν σε επαφή με τα μοναστήρια της περιοχής και ο άλλος να πάρει άδεια από το Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη.

Αν και η περιοχή είναι το έδαφος της Ελλάδας, ο τελευταίος λόγος ανήκει κυριολεκτικά στο Πατριαρχείο. Ένας λόγος για τον οποίο έχει προσελκύσει την προσοχή του κόσμου είναι η προσπάθεια που έχει καταβληθεί να παραμείνει άθικτο εδώ και αιώνες.

ΠΗΓΗ

Εἶναι δὲ ὁ ἀναβαπτισμὸς ἀθεΐα (Β΄ ΜΕΡΟΣ)

 ΑΠΟΔΟΣΙΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Ι. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Ε.Π.Ε. τομ. ΚΔ΄

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ

Εἶναι δὲ ὁ ἀναβαπτισμὸς ἀθεΐα (Α΄ ΜΕΡΟΣ)

Με την κ. Ροκφέλλερ συναντήθηκε η υπουργός Πολιτισμού, Λ. Μενδώνη

Με την κ. Αριάνα Ροκφέλλερ συναντήθηκε η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού της Ελλάδος, Λ. Μενδώνη.

Σύμφωνα με το υπ. Πολιτισμού:

«Η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Λίνα Μενδώνη, δέχθηκε σήμερα την κ. Ariana Rockefeller, εγγονή του φιλέλληνα επιχειρηματία David Rockefeller.

Η σχέση της οικογένειας Rockefeller με την Ελλάδα είναι μακρά. Ο John Rockefeller, πατέρας του David, λάτρευε την αισθητική της αρχαιότητας και όλες τις λεπτομέρειες που αφορούσαν την αρχαία Αθήνα, τον Περικλή και τη δημιουργία της Ακρόπολης. Αργότερα, ο David Rockefeller διατήρησε την αγάπη της οικογένειάς του για την Ελλάδα και τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, ενώ συχνά επισκεπτόταν το Άγιο Όρος.

To Ίδρυμα Rockefeller, χρηματοδότησε ανασκαφές στην Αρχαία Αγορά τη δεκαετία του '30. Συγκεκριμένα, το 1929 το Ίδρυμα διέθεσε κεφάλαια για την ολοκλήρωση του έργου της κατασκευής του Μουσείου της Αρχαίας Αγοράς. Επίσης, χρηματοδότησε υποτροφίες για την εκπαίδευση αρχαιολόγων.

Στη συνάντηση με την Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού, η κ. Ariana Rockefeller πρόσφερε στην Υπουργό έκδοση με τα απομνημονεύματα του παππού της, καθώς και αντίγραφο δωρεάς του Ιδρύματος Rockefeller το 1940, ποσού 150.000 δολαρίων προς την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών, με σκοπό τη συνέχιση των ανασκαφών στην Αρχαία Αγορά. Το πρωτότυπο έγγραφο βρίσκεται αρχειοθετημένο στο Αρχείο του Ιδρύματος Rockefeller στη Νέα Υόρκη.  Η κ. Rockefeller διαβεβαίωσε την Υπουργό ότι θα συνεχίσει να δείχνει το ίδιο ενδιαφέρον με εκείνο του προγόνου της για τα ελληνικά θέματα, καθώς αναλαμβάνει το σχετικό τμήμα του Ιδρύματος Rockefeller».

ΠΗΓΗ: ΥΠΠΟΑ, 30.10.2019. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 30.10.2019.

ΑΠΟΡΙΑ Γ. Λεκάκη: Το Ίδρυμα Rockefeller έδωσε... 150.000 δολλάρια για... ανασκαφές στην Αθήνα, το... 1940, λίγο πριν εισβάλλουν οι Γερμανοί σε αυτήν;;;

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΑΔΗ: Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ (ΚΘ' ΜΕΡΟΣ)

Ο Γρηγόριος Ευστρατιάδης (1864-1950) υπήρξε νομικός, εκδότης και βουλευτής. 

Επί σειρά ετών υπήρξε εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας ''ΣΚΡΙΠ'' της Αθήνας. 

Το ''ΣΚΡΙΠ'' αμέσως μετά την ημερολογιακή καινοτομία του 1924 τάχθηκε 

κατά του συνόλου των νεωτερισμών, που εισήγαγαν στο σώμα της Εκκλησίας 

ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης. 

Φιλοξενούσε 

στις σελίδες του το σύνολο σχεδόν των ανακοινώσεων της ''Ελληνικής Εκκλησιαστικής Κοινότητας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών'', 

δημοσίευε

 -με εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ- όλες τις ειδήσεις για τις διώξεις των χιλιάδων αποτειχισμένων ''Παλαιοημερολογιτών'' 

και παρουσίαζε άρθρα αντινεωτεριστικά και κατά της κίνησης για την ''Ένωση των Εκκλησιών'', 

όπως ονομαζόταν τότε η οικουμενική κίνηση. 

Το βιβλίο του ''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'' δημοσιεύθηκε 

υπό την μορφή 

συνεχιζόμενων άρθρων τον Μάρτιο του 1928 και αποτέλεσε

 μια εμπεριστατωμένη δημοσιογραφική και θεολογική εργασία για το ημερολογιακό σχίσμα. 

Το περισσότερο -ίσως- ενδιαφέρον 

στο βιβλίο αυτό παρουσιάζει το γεγονός, 

ότι επιχειρήθηκε η προσέγγιση των δρώμενων της ημερολογιακής καινοτομίας 

και

μέσα από το πληροφοριακό φάσμα της δημοσιογραφίας και εύλογα η επικαιρότητα ζωντανεύει ιδεατά 

στα ''πέτρινα'' αυτά χρόνια του Μεσοπολέμου, προσφέροντας στον αναγνώστη διαδραστικά τον επίκαιρο και ζωντανό παλμό των γεγονότων!

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

ΚΘ' Μέρος

Πόσην υψίστην σημασίαν απέδιδαν οι  Π α τ έ ρ ε ς  της Εκκλησίας εις την ενότητα αυτής και πως, ως π ρ ό τ ι σ τ ο ν  δ ό γ μ α  εκήρυσσον την συμφωνίαν απασών εις τα της τελέσεως της εξωτερικής λατρείας, αποδεικνύουν οι μέχρι τούδε δημοσιευθείσαι υφ' ημών δηλώσεις και επιστολαί αυτών. Πόσον επομένως θανάσιμον είναι το πραξικόπημα της υ π ό  μ ι α ς  μ ό ν ο ν  ή και υπό δύο ή τριών Εκκλησιών καινοτομίας εις την αρχαίαν εκκλησιαστικήν τάξιν και την δισχιλιετή  π α ρ ά δ ο σ ι ν, 

άνευ κοινής συμφωνίας απασών των Εκκλησιών, είναι αυτονόητον, ως είναι υφ' αυτού νοητόν, ότι τοιαύτη μ ο ν ο μ ε ρ ή ς  καινοτομία διασπώσα την ενότητα της Εκκλησίας, την διά Κανόνων Οικουμενικών Συνόδων καθιερωμένην και κατωχυρωμένην, είναι απηγορευμένη και καταδικαστέα πολύ περισσότερον της προσβολής ωρισμένης τινός δογματικής αποφάσεως. 

Πρέπει όμως να φέρωμεν εις φως και άλλων ακόμη Πατέρων και μεγάλων Εκκλησιαστικών και ιστορικών ανδρών γνώμας περί τούτου, διά να μη καταλίπωμεν και την ελαχίστην αμφιβολίαν, ότι η αποφασισθείσα α υ θ α ι ρ έ τ ω ς  και μ ο ν ο μ ε ρ ώ ς  μεταβολή του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου α π η γο ρ η ύ ε τ ο,  ω ς προσβάλλουσα την υπέρ παν δόγμα αναγκαίαν τήρησιν της ε ν ό τ η τ ο ς  και σ υ μ φ ω ν ί α ς  απασών των Ορθοδόξων Εκκλησιών. 

ΣΤ') Ο εκ των Πατέρων Άγιος Επιφάνιος, επίσκοπος Κύπρου (367 μ.χ.) εις την κατά του σχίσματος των Αβδιανών ομιλίαν του, λέγει τα εξής εν σχέσει προς την αιτίαν της συγκλήσεως της εν Νικαία Οικουμενικής Συνόδου, ην απέδιδον τινές, εις την επέτειον της εορτής του γενεθλίου του Μεγάλου Κωνσταντίνου: 

''...Ου γαρ διά το γενέθλιον ο Βασιλεύς επιμελήσατο, αλλά διά την  Έ ν ω σ ι ν  τ η ς  Ε κ κ λ η σ ί α ς. Εν γαρ Πάσχα Χριστός βούλεται και τούτο λογίζεται και προσδέχεται, τον αφιλονείκως  επιτελούντα μέτοιγε μετά των μετ' ακριβείας ποιούντων, μετά πάσης της Αγίας Εκκλησίας της κατά πολλούς τρόπους την εορτήν. Και οι μεν από Κωνσταντίνου εσχίσθη το Πάσχα πιθανόν τοις τούτο συκοφαντούσι. Επειδή δε προ του Κωνσταντίνου τα σχίσματα ην, και ην χλεύη Ελλήνων λεγόντων και χλευαζόντων της εν τη Εκκλησία διαφωνία επί Κωνσταντίνου διά της των επισκόπων σπουδής συνηνώθη μάλλον το σχίσμα εις μίαν ομόνοιαν. 

Τί ουν τούτου έστι προυργαίτερον και χαριέστατον από περάτων εν μια ημέρα απαλλάττειν λαώ Θεώ συμφωνιών τε και αγρυπνιών και τ α ς α υ τ ά ς  η μ έ ρ α ς  ί σ α ς  φ έ ρ ε ι ν  ε ν  τ ε  α γ ρ υ π ν ί α ς  κ α ι  δ ε ή σ ε σ ι  κ α ι  ο μ ο ν ο ί α  κ α ι  λ α τ ρ ε ί α, ν η σ τ ε ί α  τε  κ α ι  ξ η ρ ο φ α γ ί α  κ α ι  α γ ν ε ί α  και ταις άλλαις, ταις κατά την πανσεβάσμιον  ταύτην ημέραν αγαθαίς Θεώ ευαρεστήσεσι; (Migne 42. 371)  Ζ')  

Ο μακάριος Θεοδώρητος, διάσημος της Εκκλησίας Πατήρ, ακμάσας τον αιώνα και ολίγον βραδύτερον Ιωάννου του Χρυσοστόμου ομιλεί σαφέστερον περί του  τ ο ύ τ ο υ  χ ρ ό ν ο υ  απανταχού εορτασμού των εορτών της ορθοδοξίας, ως επιβάλλει το δόγμα της ενότητος της Εκκλησίας, το οποίον ανέτρεψεν η αυθαιρεσία της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Εν επιστολή του προς Ερμησιγένην πάρεδρον, ο Θεοδώρητος λέγει τα εξής: 

''Ηνίκα των ανθρώπων, ο της αγνοίας κατεκέχυτο ζόφος, ου τας αυτάς άπαντες εορτάς επιτέλουν, αλλά διηρημένας είχον κατά πόλεις τας πανηγύρεις. Εν Ήλιδι μεν γαρ Ολύμπια ην... Επειδή δε το νοερόν φως την αχλύν εκείνην εσκέδασε πανταχού γης και θαλάσσης, ηπειρώται και νησιώται κοινή του Θεού και Σωτήρος ημών επιτελούσι τας εορτάς και ένθα αν τις αποδομήσαι θελήση καν π ρ ο ς  ή λ ι ο ν  α ν ί σ χ ο ν τ α , κ αν  π ρ ο ς  δ υ ό μ ε ν ο ν, π α ν τ α χ ο ύ  τ η ν  α υ τ ή ν  ε υ ρή σ ε ι  κ α τ ά  τ ο ν  α υ τ ό ν  χ ρ ό ν ο ν  ε π ι τ ε λ ο υ μ έ ν η ν  π α ν ή γ υ ρ ι ν. 

Τούτου δη χάριν και διά γραμμάτων αλλήλους οι γειτονεύοντες προσφθεγγόμεθα την εκ της εορτής εγγινομένην θυμωδίαν σημαίνοντες. Τούτο καγώ νυν ποιώ και την εορταστικήν πρόσρησιν τη ση μεγαλοπρεπεία προσφέρω΄ αντιδρώσει δε και αυτή πάντως την ίσην και τιμήση τον νόμον της εορτής''. (Migne 83, 1241). Η') Αναλυτικώτερον ομιλεί ο Μέγας Βασίλειος περί του αναγκαίου της εν τη Εκκλησία σ υ μ φ ω ν ί α ς,  ο μ ο ν ο ί α ς  και ευταξίας, λέγων τα εξής: 

''Ει γαρ των προς εν πνεύμα αποβλεπόντων και βασιλεί χρωμένων ενί ίδιον ευταξία μετά συμφωνίας΄ άρα διαφωνία πάσα και διάστασις σημείον αναρχίας. Κατά δη τον αυτόν λόγον, η τοιαύτη προς τε τας εντολάς του Κυρίου και προς αλλήλους διαφωνία και εν ημίν ευρισκομένη κατηγόρημα αν είη η αναχωρήσεως του αληθινού Βασιλέως κατά το: 

''Μόνον ο κατέχων άρτι έως αν εκ μέσου γένηται΄ η αρνήσεως αυτού κατά το ''Είπεν άφρων εν καρδία αυτού ουκ έστι Θεός''. Ου καθάπερ σημείον τι ή έλεγχον επιφέρει το: ''Διεφθάρησαν και εβδελύχθησαν εν επιτηδεύμασι... Ίνα μη ή σχίσματα εν τω σώματι, αλλά το αυτό υπέρ αλλήλων μεριμνώσι τα μέλη υπό μιας δηλαδή κινούμενα της ενοικούσης ψυχής. Τίνος ένεκεν ούτως οικονομήθη: Εγώ μεν αίμα ίνα σώζηται τοιαύτη ακολουθία τε και ευταξία πολλώ πλέον παρά τη Εκκλησία του Θεού, προς ην είρηται. 

Υμείς δε έστε σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους΄ κρατούσης δηλονότι και συναπτούσης έκαστον τω άλλω προς ομόνοιαν της μιας και μόνης αληθώς κεφαλής, ήτις εστίν ο Χριστός... Είτα αυτού του μονογενούς υιού του Θεού και Κυρίου και Θεού ημών Ι. Χριστού βοώντος'', δι ου τα πάντα εγένετο: ''Κ α τ α β έ β η κ α  ε κ  τ ο υ  ο υ ρ α ν ο ύ  ο υ χ  ί ν α  π ο ι ώ  τ ο  θ έ λ η μ α  τ ο  Ε μ ό ν,  α λ λ ά  τ ο  θ έ λ η μ α  τ ο υ  π έ μ ψ α ν τ ό ς μ ε  Π α τ ρ ό ς'' και ότι: ''απ' εμαυτού  ποιώ ουδέν΄ και εντολήν έλαβον τι είπω και τι λαλήσω'' και του πνεύματος του Αγίου του διαιρούντος μεν τα μεγάλα και θαυμαστά χαρίσματα ενεργούντος δε τα πάντα εν πάσι λαλούντος τε αφ' εαυτού ουδέν, αλλ' όσα αν ακούση παρά του Κυρίου ταύτα λαλούντος.  

Πώς ου πολλώ μάλλον ανάγκη πάσαν την Εκκλησίαν του Θεού σπουδάζουσαν τηρείν την ενότητα του πνεύματος εν τω συνδέσμω της Ειρήνης πληρούν εκείνο το εν ταις πράξεσιν ειρημένον, ότι του πλήθους των πιστευόντων ην η καρδία και η ψυχή μία ουδενός μεν δηλονότι το ίδιον βούλημα ιστώντος, πάντων δε κοινή ζητούντων εν ενί τω Αγίω Πνεύματι το του ενός Κυρίου Ι. Χριστού θέλημα του ειπόντος: 

''Καταβέβηκα εκ του ουρανού, ουχ ίνα ποιώ το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με Πατρός΄ προς ον φησί: Ου περί τούτων δε ερωτώ μόνον, αλλά και περί των πιστευόντων διά του λόγου αυτών εις εμέ, ί ν α  π ά ν τ ε ς  ε ν  ώ σ ι ν''. Εν τούτοις και πλείοσι τοις σεσιωπημένοις ούτως σαφώς και αναντιρρήτως αναγκαίον μεν είναι πληροφορηθείς την παρά πάσης ομού της του Θεού Εκκλησίας, κατά το θέλημα του Χριστού, εν πνεύματι Αγίω συμφωνίαν, επικίνδυνον δε και ολέθριον εν τη προς αλλήλους διαστάσει την προς Θεόν απήθειαν. (Ο γαρ απειθείν φησί τω Υιώ ου όψεται την ζωήν, αλλ' η οργή του Θεού μενεί επ' αυτών (Migne 32 περί κρίματος Θεού). 

Δεν νομίζομεν, ότι είναι ανάγκη άλλων μαρτυριών και επιχειρημάτων, ίνα αποδειχθή οπόση υψηλή σημασία αποδίδεται υπό των Πατέρων εις την ανάγκην της ενότητος της Εκκλησίας περί πάντων των ενδιαφερόντων αυτής ζητημάτων και, ότι συνεπώς εις ουδένα Αρχηγόν της Εκκλησίας ή εις ουδεμίαν Εκκλησίαν ήτο και είναι επιτετραμμένον να λύη κοινά της Εκκλησίας ζητήματα μονομερώς και αυθαιρέτως, άνευ κοινής συμφωνίας απασών των Ορθοδόξων Εκκλησιών. 

Και έπρεπε να παραβλεφθή και θυσιασθή πάσα άλλη πολιτικοκοινωνική ιδέα χάριν της ενότητος της Εκκλησιαστικής, η διάσπασις της οποίας ήτο, είναι θα μείνη παράπτωμα παράξενον και πράξις εγκληματική. Θα εξετάσωμεν εις τα επόμενα άρθρα τα της προσβολής των  π α ρ α δ ό σ ε ω ν  της Εκκλησίας, εις ας υπάγεται και η τήρησις του Εκκλησιαστικού ημερολογίου.

Συνεχίζεται 

Εκ του βιβλίου του Γρηγορίου Ευστρατιάδη 

''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'',

που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'', 

την Τετάρτη 4 Απριλίου 1928, 

έτος 32ον, αρ. φύλλου 8.949, σελ. 1η. 

Μεταφορά στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ. 

Διατηρήθηκε η Γραμματική τάξη της εποχής με την επέμβαση μόνο σε κάποια αναγκαία σημεία στίξης.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

 ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΑΔΗ: Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ (ΚΗ' ΜΕΡΟΣ)

 ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΟΙ ''ΠΡΩΤΟΙ'' ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ ΤΑ ΕΝΩΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΩΝ; (11)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ (19)

Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 (22o MEΡΟΣ)

ΠΟΛΩΝΙΑ: «Δεν αναγνωρίζουμε την Εκκλησία της Ουκρανίας»

Συνήλθε, σήμερα, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Πολωνίας, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας και πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββα και τη συμμετοχή των μελών της Ιεράς Συνόδου.

Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση που εξέδωσε η Ιερά Σύνοδος έλαβε την απόφαση να μην αναγνωρίσει την Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας.

Αναλυτικά, η επίκαιρη ανακοίνωση αναφέρει:

«Διατηρουμε σε ισχύ τις θέσεις μας σχετικά με τις Συνοδικές αποφάσεις: 340/ 9 Μαΐου 2018,  341/ 25ης Ιουνίου 2018 και του αριθ. 342/ 2ας Απριλίου 2019. Η Πολωνική Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι αντίθετη στην προσφορά της Αυτοκεφαλία στην Εκκλησία της Ουκρανίας, όπως αυτή είναι βασισμένη σε δογματικούς και κανονικούς κανόνες για ολόκληρη την Εκκλησία. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί, όμως, σε μια ομάδα των raskolniks (αποστατών). Οι σχισματικοί  δεν μπορούν να αντιπροσωπεύσουν έναν υγιή εκκλησιαστικό οργανισμό. Παραβιάζουν την Ευχαριστιακή ενότητα ολόκληρης της Ορθοδοξίας».

Στα εσωτερικά εκκλησιαστικά ζητήματα συζητήθηκαν το θέμα της μετάφρασης της Καινής Διαθήκης στα Πολωνικά και διαπιστώθηκε ότι έχει σημειωθεί σημαντική άνθιση σε αυτόν τον τομέα και άλλα τρέχοντα ποιμαντικά προβλήματα.

ΠΗΓΗ

Ομιλία του Θυατείρων Νικήτα για την ρητορική μίσους σε Διαθρησκειακό Συμπόσιο στην Αυστρία

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ ''ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ'': ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ!

Σήμερα 30 Οκτωβρίου 2019, ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας κ. Νικήτας παρέστη και παρουσίασε εισήγηση σε διαθρησκευτικό πρόγραμμα στην Βιέννη, Αυστρία. Το Συμπόσιο είχε τίτλο «Η Δύναμη των Λέξεων: ο Ρόλος της Θρησκείας, Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και Κοινωνικής Στρατηγικής στην Αντιμετώπιση της Ρητορικής Μίσους» και έγινε υπό την αιγίδα του Κέντρου Διαλόγου KAICIID. 

Ακολουθεί μέρος της παρουσιάσεως του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου. 

Η ρητορική μίσους στις διάφορες εκφάνσεις της έχει καταγραφεί επαρκώς κατά τις προηγούμενες δεκαετίες από ειδικούς και ακτιβιστές οι οποίοι επιδίωξαν να αντιμετωπίσουν αυτή την μορφή βίας. Οι συζητήσεις και αντιπαραθέσεις για την ρητορική μίσους προσέλαβαν μία πιο έντονη διάσταση στην σημερινή Ευρώπη, η οποία διαφαίνεται από μία μεταβολή του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί η ρητορική μίσους. 

Αυτή η μεταβολή στην επιχειρηματολογία μπορεί να γίνει κατανοητή ως μέρος κοινωνικο-πολιτικών αλλαγών οι οποίες έχουν σχέση με την έξαρση του ακροδεξιού λαϊκισμού που παρατηρείται σε πολλές χώρες στον κόσμο. Η ρητορική μίσους δεν αφορά πλέον μόνο την φυλετική διάκριση αλλά ενσωματώνει και άλλα χαρακτηριστικά, όπως θρησκεία, εθνοτική προέλευση, γλώσσα, πολιτιστική ταυτότητα, και πολιτική προσέγγιση, για να αναφερθούμε μόνο σε λίγα από αυτά. Οι νέες μορφές της ρητορικής μίσους, οι οποίες συχνά αναπαράγονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και στο πολιτικό διάλογο, παραπέμπουν συνειρμικά στους τρόπους που οι διάφορες εθνοτικές, θρησκευτικές, πολιτιστικές και γλωσσικά διαφορετικές κοινωνικές ομάδες δρουν πέρα από τους κανόνες συμπεριφοράς και ενστερνίζονται άλλες κοινωνικές αξίες από εκείνες που ισχύουν στις κοινωνίες μέσα στις οποίες ζουν. Δεν είναι τυχαίο ότι οι διάφορες εθνοτικές, πολιτιστικές και θρησκευτικές κοινωνικές ομάδες (όπως για παράδειγμα οι Ρομά, οι Εβραίοι, οι Μουσουλμάνοι, οι πρόσφυγες) γίνονται αποδιοπομπαίοι τράγοι στα ακροδεξιά αφηγήματα προκειμένου να δικαιολογήσουν την ύπαρξη κοινωνικών προβλημάτων όπως ανεργία, οικονομική ύφεση, κοινωνική αστάθεια ή την απώλεια εθνικής κυριαρχίας και πολιτιστικών παραδόσεων. 

Παρότι η ρητορική μίσους έχει καταστεί πιο δυσδιάκριτη και εκλεπτυσμένη στον σημερινό κοινωνικό διάλογο, η εχθρότητα και η δυσανέχεια προς την ‘ετερότητα’ δεν μειώνονται αντιστοίχως. Γινόμαστε μάρτυρες αναγκαστικής έξωσης από τα κέντρα φιλοξενίας και απέλασης μεταναστών Ρομά στον Ευρωπαϊκό χώρο, συνεχούς στοχοποίησης των μεταναστών, των προσφύγων και των Μουσουλμάνων σε όλη την υφήλιο. Η ρητορική μίσους είναι μία ακραία μορφή βίας, όχι μόνο διότι οι λέξεις εύκολα μπορούν να γίνουν πράξη, αλλά και διότι διαμορφώνουν τον τρόπο που σκεφτόμαστε και βλέπουμε τον κόσμο (κοσμοθέαση). Κυρίως, η ρητορική μίσους είναι επικίνδυνη διότι μπορεί να οδηγήσει στην κανονικοποίηση του ρατσισμού, αντισημιτισμού, ισλαμοφοβίας και διάφορες μορφές θρησκευτικής μισαλλοδοξίας. 

Η πρόκληση είναι η εξής: - τί πρέπει να πράξει ένας θρησκευτικός ηγέτης για να αλλάξει την ροή των πραγμάτων και να κτίσει γέφυρες μεταξύ των διαφόρων θρησκευτικών και εθνοτικών κοινοτήτων; 

1. Η γλώσσα αποτελεί όργανο της ρητορικής μίσους 

Οι λέξεις είναι πανίσχυρα εργαλεία. Εκφράζουν ό,τι υπάρχει στο νου και την συνείδησή μας. Είναι επίκτητες εκφράσεις λόγου μας – τις περισσότερες των οποίων τις έχουμε υιοθετήσει και ενσωματώσει στους δικούς τύπους γλωσσικής επικοινωνίας. Ορισμένες προέρχονται από τις οικογένειές μας, κάποιες από τα σχολεία μας, άλλες από την κοινότητά μας, και σίγουρα ορισμένες προέρχονται από τις συγκεκριμένες θρησκευτικές μας ομάδες και αυτό ισχύει και για τους ηγέτες αυτών των ομάδων. Είναι απολύτως αναγκαίο οι θρησκευτικοί ηγέτες να προάγουν ‘υγιή’ γλωσσικά πρότυπα εκφοράς λόγου. Τα λεξιλόγια πρέπει να αλλάξουν. Ένας από τους Αγίους της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας μας θυμίζει ότι τα μωρά μαθαίνουν πολλά πράγματα από τους ενήλικες, συμπεριλαμβανομένης της γλώσσας, γλωσσικών εκφράσεων, κοινωνικές διακρίσεις ακόμη και ποιούς να μισούν. Κανένας θρησκευτικός ηγέτης δεν μπορεί να είναι εκείνος ο οποίος να ενθαρρύνει και θα εγκρίνει ρητορικές μίσους, εγκλήματα, βία, κακομεταχείριση και σχετικές συμπεριφορές. Έγκειται στους θρησκευτικούς ηγέτες να θέτουν όρια γλωσσικής ορθότητος και συμπεριφοράς. 

2. Αμαρτία 

Μιλώντας καθαρά εκ μέρους της Χριστιανικής Ηθικής, η ύπαρξη ή προαγωγή ρητορικής μίσους είναι φοβερή αμαρτία. Πρόκειται για μία βίαια επίθεση στην «ζώσα εικόνα και ομοίωση του Θεού». Το μίσος είναι διαβολικό συναίσθημα και έρχεται σε απόλυτη αντιπαράθεση με όλες τις αρχές των εξ αποκαλύψεως θρησκειών. Εν τέλει, διδάσκουμε την αρμονία, την συνεργασία, την αμοιβαία ανοχή, την αποδοχή και τα σχετικά. Η ρητορική μίσους δεν έχει θέση ανάμεσα σε αυτές τις αρχές. Το να μισείς κάποιον σημαίνει ότι μισείς τον Θεό. 

3. Αποδόμηση και διάλογος 

Οι θρησκευτικοί Ηγέτες πρέπει να ενθαρρύνουν τα ποίμνιά τους να μετέχουν σε διάλογο – να κοιτάξουν από κοντά τον ‘άλλον’, να συζητήσουν μαζί και να προσπαθήσουν να κατανοήσουν την ταυτότητα του άλλου. Υποτιμητικά ονόματα δεν είναι αποδεκτά. Αυτό βέβαια έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με τα ακροδεξιά αφηγήματα που παρουσιάζουν έξαρση στην Ευρώπη και αλλού. Η άγνοια προκαλεί τον φόβο, την έλλειψη εμπιστοσύνης, ακόμη και το μίσος για τον ‘άλλο’. Οι θρησκευτικοί ηγέτες πρέπει να συνασπισθούν, να σταθούν ο ένας κοντά στον άλλο και να προβούν σε κοινές δημόσιες διακηρύξεις και κοινές δράσεις. Τα σχολεία πρέπει να διδάσκουν τις αληθινές αξίες και την ουσία της κάθε θρησκείας και των παραδόσεών της. Μια καλή ιδέα είναι οι επισκέψεις σε σχολεία και η ενημέρωση των παιδιών και εφήβων για τα θέματα αυτά. Σε τελευταία ανάλυση, ο σκοπός μας είναι να θεμελιώσουμε μία αληθινή φιλία… Εμείς, ως Ηγέτες, πρέπει να επισκεπτόμεθα ο ένας τον άλλον στο ‘ιερό χώρο’ του. Ίσως θα πρέπει να θεσμοποιήσουμε μία νέα θρησκευτική επέτειο στην οποία θα μετέχουν οι εκπρόσωποι όλων των θρησκειών στα πλαίσια μίας ετήσιας εορτής – μία παγκόσμια εορτή για τη ανθρωπότητα και την αλήθεια. 

ΠΗΓΗ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ (Β΄ ΜΕΡΟΣ)

Στο Α΄ μέρος είχαμε απαντήσει σε μερικά ερωτήματα που μας έστειλαν διάφοροι αδελφοί μέσω ηλ. ταχυδρομείου. Σήμερα θα μιλήσουμε γι΄ αυτούς που συνεχώς έχουν παράπονα διότι δεν αντιδρούν οι τάδε κ.λπ. κ.λπ. Πρωτίστως όλα αυτά τα ''παράπονα'' δεικνύουν έλλειψη της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, διότι τον άνθρωπο που τον επισκιάζει η Χάρις του Θεού, αντιλαμβάνεται ότι λαμβάνει ''μυστικά'' τις απαντήσεις που ζητά ο ίδιος για όποιο θέμα και να τον απασχολεί. Βλέπετε τα πάθη εμποδίζουν τον δρόμο προς την τελειότητα.

Πληροφορούμε τους αδελφούς, ότι οι περισσότεροι πολίτες δεν θέλουν την Κάρτα. Ως παράδειγμα αναφέρουμε ότι στην ανάρτηση της Ι.Μ. Εσφιγμένου που αφορούσε την Κάρτα του Πολίτη βλέπουμε 3.723 άτομα που συμφωνούν και 541 κοινοποιήσεις!!! Δηλαδή όλοι αυτοί οι αδελφοί -ες δεν θα την πάρουν; Μερικοί μάλλον δεν θυμούνται το πόσο απέχει η πράξις από τα λόγια......

Ένα ερώτημα που συχνά εμείς αναφέρουμε, είναι το γιατί όλοι αυτοί που παραπονούνται δεν δημιουργούν οι ίδιοι διάφορες ''εστίες'' για την μελλοντική προστασία τους αλλά και των αδελφών τους. Στην Ορθοδοξία δεν υπάρχει ''εγώ'' αλλά ''εμείς''! Οπότε δικαιολογίες - προφάσεις τύπου: ''ο καθένας να δει τι θα κάνει μόνος του'' κ.λπ. δεν περνούν! Μήπως είναι όλοι αυτοί πτωχοί ώστε να μην μπορούν να δημιουργήσουν διάφορες υποδομές;

Για να μην εκτεθούν (διότι γνωρίζουν και φοβούνται ότι και αυτοί έξω θα πέσουν στο τέλος όπως και οι περισσότεροι προφητολόγοι - μελλοντολόγοι), προωθούν κάπου αλλού.... αυτό που οι ίδιοι έπρεπε να πράξουν, ενώ οι ίδιοι κηρύττουν εις την διαπασών! Ενώ γράφουν με βαρύγδουπους τίτλους και ομιλούν  - κατευθύνουν εις το τι και πως πρέπει να γίνει,  ζητούν από τους άλλους την εφαρμογή των δικών τους λόγων εις την πράξη! Καλό και αυτό! Να δίνεις κατεύθυνση εσύ, αλλά να ζητάς ο άλλος να εφαρμόσει αυτό που ζητάς! Αν αυτό δεν λέγεται υποκρισία (μάλιστα οι ίδιοι κατηγορούν τους άλλους για υποκρισία) πως λέγεται;

Αρκετά είπαμε. Κλείνουμε με αυτά τα ολίγα, υπενθυμίζοντας το λεχθέν υπό του Δεσπότη Χριστού που μάλλον έχει ξεχαστεί η Πρόνοιά Του για τους ανθρώπους από τους ανθρώπους, ωσάν να κάθεται απλά και να μας κοιτάζει όπως οι θεοί του Ολύμπου στην Ελλ. Μυθολογία!!!

«ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 5,19)

και όχι το αντίθετον!

Ο Πάπας Φραγκίσκος «ευλογεί» ξόανο (video)

Σε ένα βίντεο που δείχνει μια τελετουργία ιθαγενών που έλαβε χώρα στους κήπους του Βατικανού στις 4 Οκτωβρίου ως ένα προοίμιο για την έναρξη της «Συνόδου του Αμαζονίου», δείχνει τον Πάπα Φραγκίσκο να «ευλογεί» ένα ξύλινο αγαλματίδιο που παριστάνει μια γυμνή έγκυο γυναίκα, που είναι η θεά "Pachamama".

Η Pachamama είναι μια θεότητα που λατρεύεται από τους αυτόχθονες πληθυσμούς των Άνδεων. Είναι γνωστή ως η μητέρα της γης / του χρόνου. Στη μυθολογία των Ίνκα, η Pachamama είναι θεά της γονιμότητας και της συγκομιδής και προκαλεί σεισμούς. Είναι επίσης μια πανταχού παρούσα και ανεξάρτητη θεότητα που έχει τη δική της αυτοδύναμη και δημιουργική δύναμη να συντηρεί τη ζωή σ’ αυτή τη γη. Η Παχαμάμα είναι η μητέρα του Θεού Ήλιου και της μαμάς Κιλά, της θεάς του φεγγαριού. Λέγεται ότι είναι επίσης σύζυγος του Inti, του γιου της. Η λατρεία της έχει υιοθετηθεί και από οπαδούς της Νέας Εποχής.

Το βίντεο δείχνει μια ιθαγενή γυναίκα να πλησιάζει τον Φραγκίσκο με το ξύλινο άγαλμα. Υποκλίνονται ο ένας στον άλλο. Τότε αυτή ευλογεί τον εαυτό της. Ο Φραγκίσκος στη συνέχεια τη μιμείται και ευλογεί και αυτός τον εαυτό του. Εκείνη του σφίγγει το χέρι. Ο Φραγκίσκος φαίνεται να αγγίζει το άγαλμα και μετά να το «ευλογεί». Καθώς η γυναίκα γυρίζει για να φύγει, ένας άλλος ιθαγενής την προτρέπει να δώσει το άγαλμα στον Πάπα. Στη συνέχεια γυρίζει πίσω στον Φραγκίσκο και του δίνει το άγαλμα. Αυτός το λαμβάνει κάνοντας υπόκλιση.

Το Βατικανό αρνήθηκε να αναφέρει ποιο είναι το άγαλμα. Ένας επίσημος διερμηνέας στην εκκλησία της Σάντα Μαρία στην Τραψοντίνα, όπου είχαν τοποθετηθεί τα αγάλματα, επιβεβαίωσε ότι το άγαλμα ήταν η «Pachamama», η «μητέρα, που νοιάζεται για τη ζωή, που δίνει τροφή στη ζωή».

Νωρίτερα, κάποιοι καθολικοί πήραν τα αγάλματα από την εκκλησία και τα έριξαν στον ποταμό Τίβερη.

Όταν κυκλοφόρησε η είδηση για την παγανιστική τελετή στους Κήπους του Βατικανού, πολλοί παρατηρητές αποστασιοποιήθηκαν από το ερώτημα εάν ο Πάπας ενέκρινε την τελετή, αλλά, ανέφεραν απλώς ότι προσευχόταν "στον Πατέρα μας". Το γεγονός ότι ευλόγησε το άγαλμα παραβλέφθηκε από πολλούς.

Αλλά ένας Βραζιλιάνος επίσκοπος, ο José Luis Azcona Hermoso από την πόλη Marajó, δήλωσε ότι η τελετή αυτή στους κήπους του Βατικανού, αποτελεί μια "σκανδαλώδη, δαιμονική τελετή".

"Η μητέρα γη δεν πρέπει να λατρεύει γιατί όλα, ακόμα και η γη, βρίσκονται κάτω από την κυριαρχία του Ιησού Χριστού. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν πνεύματα με δύναμη ίση ή ανώτερη από τον Κύριο ή την Παναγία", δήλωσε ο επίσκοπος Hermoso σε ομιλία του στον καθεδρικό ναό της πολιτείας του Pará.

Εν μέσω χειροκροτημάτων, ο επίσκοπος πρόσθεσε, σχεδόν φωνάζοντας: «Η Παχαμάμα δεν είναι και ποτέ δεν θα είναι η Παναγία. Το να λένε ότι αυτό το άγαλμα αντιπροσωπεύει την Παρθένο είναι ένα ψέμα. Δεν είναι η Παναγία του Αμαζονίου επειδή η μοναδική κυρία του Αμαζονίου είναι η Μαρία της Ναζαρέτ. Ας μην δημιουργούμε συγκρητιστικά μίγματα".

ΚΟ / από εδώ & εδώ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΝΟΥΘΕΤΟΥΣΑΝ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ

Η ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΤΗΤΟΣ!

«ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΝΟΝΙΑ»! 

ΑΓ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΤΟΥ ΑΙΓΥΠΤΙΟΥ: «Θέλεις να μάθεις για ποια αιτία καταταγήκαμε με τα ανόητα κτήνη και γίναμε όμοια με αυτά»;

Απολαύστε το φρόνημα της αληθινής ταπείνωσης, όπως εκφράζεται από έναν άνθρωπο που έζησε για τον Θεό και μαζί με τον Θεό, τον άγιο Μακάριο τον Αιγύπτιο. 

Η Ορθοδοξία, μέσα από την θεραπευτική της, είναι ικανή να προσφέρει απλόχερα στον άνθρωπο την θεραπεία που χαρίζει ο Τριαδικός Θεός μας. Από την αυτογνωσία και το σωτήριο πένθος, μέχρι τον φωτισμό και την θέωση. Γιατί, ο Θεός δεν βλέπει τον αμαρτωλό ως νομικό παραβάτη, αλλά ως άνθρωπο ασθενή που έχει ανάγκη ιατρού.

Ακολουθεί απόσπασμα από την 25η πνευματική ομιλία του αγίου Μακαρίου του Αιγυπτίου.

«Σε εκείνους που υπάρχει ο Θείος νόμος, γραμμένος όχι με μελάνι και γράμματα, αλλά φυτεμένος μέσα στις καρδιές τους, αυτοί έχοντας φωτισμένα τα μάτια της ψυχής τους και επιθυμώντας πάντα όχι την αισθητή ελπίδα που φαίνεται, αλλά την αόρατη και νοητή, κατορθώνουν να υπερνικούν τα σκάνδαλα του πονηρού, όχι με τη δική τους δύναμη, αλλά με την ανίκητη δύναμη του Θεού. Εκείνοι όμως που δεν έχουν τιμηθεί με το λόγο του Θεού και δεν έχουν διδαχτεί από το Θείο νόμο, μάταια υπερηφανεύονται, γιατί νομίζουν ότι με τη δική τους θέληση μπορούν να καταργήσουν τις αφορμές της αμαρτίας, πράγμα που μόνο με το μυστήριο του Σταυρού μπορεί να συμβεί. Διότι, η ελευθερία που βρίσκεται στη δύναμη του ανθρώπου, υπάρχει για να αντιστρατεύεται το διάβολο, όμως δε μπορεί να κυριαρχήσει ολοκληρωτικά πάνω στα πάθη […].

Αυτός λοιπόν που θέλει να γίνει μέτοχος της θεϊκής δόξας και να βλέπει μέσα στο νου του τη μορφή του Χριστού σαν σε καθρέπτη, οφείλει με στοργή ανικανοποίητη και αχόρταγη διάθεση, με όλη την καρδιά και την δύναμή του, νύχτα και ημέρα, να ζητάει με επιμονή τη βοήθεια του Θεού, γιατί σε αυτή τη θεϊκή δόξα είναι αδύνατο να συμμετάσχει, παρά μόνο, όπως προανέφερα, αφού απομακρυνθεί από την αγάπη του κόσμου, από τις επιθυμίες που φέρνει ο ίδιος ο διάβολος, που είναι ξένα προς το θείο φως και ενέργειες του πονηρού, και εντελώς ξένα και τελείως άσχετα προς το αγαθό.

Λοιπόν, αν θέλεις να μάθεις για ποια αιτία, ενώ δημιουργηθήκαμε με τιμή και κατοικούσαμε μέσα στον παράδεισο, στο τέλος καταταγήκαμε με τα ανόητα κτήνη και γίναμε όμοια με αυτά, αφού έχουμε εκπέσει από την άχραντη δόξα, μάθε ότι με την παρακοή, αφού γίναμε δούλοι των σαρκικών επιθυμιών, αποκλείσαμε τους εαυτούς μας από τη μακάρια χώρα των ζώντων και αφού αιχμαλωτισθήκαμε, καθόμαστε και κλαίμε ακόμη «στα ποτάμια της Βαβυλώνας», και επειδή βρισκόμαστε ακόμα αιχμάλωτοι στην Αίγυπτο «δεν έχουμε ακόμα κληρονομήσει τη γη της επαγγελίας», όπου «τρέχει μέλι και γάλα».

Δεν έχουμε ζυμωθεί ακόμα με το προζύμι της ειλικρινείας, αλλά βρισκόμαστε ακόμα ζυμωμένοι με το προζύμι της πονηρίας. Δεν έχει ραντισθεί ακόμα η καρδιά μας με το αίμα του Θεού, διότι ο τόπος όπου κατοικεί ο Άδης και το αγκίστρι της κακίας είναι βαθιά μέσα σε αυτήν. Δεν έχουμε απολαύσει την αγαλλίαση που φέρνει η σωτηρία του Χριστού, διότι «το κεντρί του θανάτου» βρίσκεται ακόμα ριζωμένο μέσα μας. Δεν έχουμε ντυθεί ακόμα «τον καινούριο άνθρωπο, που έχει δημιουργηθεί σύμφωνα με το θέλημα του Θεού για να ζει με δικαιοσύνη και οσιότητα», επειδή δεν έχουμε αποβάλλει «τον παλαιό άνθρωπο, αυτόν που φθείρεται, επειδή ακολουθεί τις επιθυμίες της απάτης».

Δεν έχουμε φορέσει ακόμα «την εικόνα του επουρανίου ανθρώπου», ώστε να γίνουμε «όμοιοι με την ένδοξη μορφή του». Δεν έχουμε προσκυνήσει «πνευματικά και αληθινά τον Θεό», επειδή κυριαρχεί «η αμαρτία στο θνητό μας σώμα». Δεν «έχουμε δει ακόμα την δόξα’’ του άφθαρτου Θεού, διότι ακόμα ενεργούμε καθοδηγούμενοι από το σκοτισμένο μυαλό μας […] Δεν έχουμε δοξαστεί ακόμα με τον Χριστό, γιατί δεν έχουμε συμπάθει με τον Χριστό. Δεν φέρουμε στο σώμα μας «τα σημάδια του πάθους» που θα έπρεπε, πλησιάζοντας το μυστήριο του Σταυρού του Χριστού, διότι ακόμα κατεχόμαστε από τα σαρκικά πάθη και τις επιθυμίες μας.

Δεν έχουμε γίνει ακόμα «κληρονόμοι του Θεού και συγκληρονόμοι του Χριστού», διότι υπάρχει ακόμα μέσα μας «το πνεύμα της δουλείας», και όχι η πίστη, ότι «είμαστε τέκνα του Θεού». Δεν έχουμε γίνει ακόμα ναός του Θεού και κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος, διότι ακόμα είμαστε ναός ειδώλων και δοχείο πονηρών πνευμάτων, εξ αιτίας της ορμής που έχουμε προς τα διάφορα πάθη. Διότι πράγματι δεν έχουμε αποκτήσει ακόμα τον τέλειο τρόπο ζωής και το φωτισμό στην διάνοιά μας […] Δεν έχουμε πληγωθεί από τον Θείο έρωτα και από την πνευματική αγάπη του Νυμφίου. Δεν έχουμε γνωρίσει την ανέκφραστη κοινωνία με το Θεό και τη δύναμη και την ειρήνη, που προέρχεται από τον αγιασμό μας.

Και για να ανακεφαλαιώσω όλα όσα προανέφερα, δεν έχουμε γίνει ακόμα «γένος εκλεκτό, ιεράτευμα βασιλικό, έθνος άγιο, ξεχωριστός λαός μέσα στην οικουμένη, επειδή ακόμα είμαστε «φίδια, και γεννήματα οχιών». Πως λοιπόν δε θα είμαστε φίδια, αφού δεν υπακούσαμε στο θέλημα του Θεού, αλλά βρισκόμαστε κάτω από την επίδραση εκείνης της παρακοής που έγινε με την μεσολάβηση του φιδιού;

Για όλα αυτά λοιπόν δεν ξέρω πώς να θρηνήσω επάξια τη συμφορά μου· δεν ξέρω πώς να κλάψω και να φωνάξω δυνατά προς Εκείνον που μπορεί να με ελευθερώσει από την πλάνη που βρίσκεται μέσα μου […] Διότι, αν δεν εξολοθρεύσω τους εχθρούς που έχω μέσα μου, χρησιμοποιώντας όλα αυτά, δεν πρόκειται να μπω και να αναπαυθώ στο αγιαστήριο του Θεού, και ούτε να γίνω μέτοχος της δόξας του επουράνιου βασιλιά.

Φρόντισε να γίνεις γνήσιο τέκνο του Θεού και «να μπεις μέσα σε εκείνη τη μακαρία ανάπαυση»,«όπου πρώτος για τη δική μας χάρη μπήκε ο Χριστός». Φρόντισε να απογραφείς στην επουράνια εκκλησία μαζί με όλους τους αγίους, για να βρεθείς στα δεξιά της μεγαλοσύνης του Υψίστου. Φρόντισε να μπεις μέσα στην άγια πόλη, στην άνω Ιερουσαλήμ, όπου υπάρχει η ειρήνη και ο παράδεισος. Διότι αυτά τα θαυμαστά και μακάρια παραδείγματα δε μπορείς να αποκτήσεις με άλλο τρόπο, παρά μόνο αν χύσεις δάκρυα μέρα και νύχτα, όπως λέγει ο Ψαλμωδός· «θα λούσω κάθε νύχτα την κλίνη μου, με τα δάκρυα μου θα βρέξω το στρώμα μου» […] το άυλο και θείο πυρ συνήθως φωτίζει τις καρδιές και τις δοκιμάζει όπως δοκιμάζεται στο καμίνι το καθαρό χρυσάφι, αλλά κατακαίει την κακία όπως η φωτιά καίει τα αγκάθια και τις καλαμιές […]

25η πνευματική ομιλία του αγίου Μακαρίου του Αιγυπτίου

ΠΗΓΗ

• 
  

Σε δομή φιλοξενίας προσφύγων μετατρέπεται το «Καποτά» του δήμου Αχαρνών

800 κοντέινερ στα οποία θα μένουν πρόσφυγες ετοιμάζεται να εγκαταστήσει η κυβέρνηση, σε διάφορες δομές της χώρας. Κάποια από αυτά αναμένεται να τοποθετηθούν στο Στρατόπεδο «Καποτά», με τον δήμαρχο Αχαρνών να είναι εξοργισμένος.

«Ο δήμος μας δεν μπορεί να αποτελέσει την πίσω αυλή της Αθήνας. Είμαστε αποφασισμένοι να μην κάνουμε πίσω αυτή τη φορά. Θα μπούμε μπροστά» δηλώνει στην κάμερα του STAR ο δήμαρχος Αχαρνών Σπύρος Βρεττός.

Τα σχέδια για φιλοξενία 220 προσφύγων στο Μενίδι 

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Γιάννη Ευσταθίου στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων του STAR, στην υπηρεσιακή αλληλογραφία, η παραγγελία έχει ήδη γίνει από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού στις 14 Οκτωβρίου για προμήθεια 800 οικίσκων, προκειμένου να φιλοξενηθούν πρόσφυγες που θα έρθουν το επόμενο διάστημα από τα νησιά του Αιγαίου. Οι 220 προορίζονται για το στρατόπεδο «Καποτά» στο Μενίδι. 

Επιτακτική η ανάγκη αποσυμφόρησης των νησιών

Η ανάγκη να αδειάσει η Μόρια και τα άλλα νησιά του Αιγαίου που έχουν φρακάρει είναι επιτακτική. Η κυβέρνηση θέλει να μεταφέρει πάνω από 10 χιλιάδες πρόσφυγες μέχρι τις αρχές του 2020 και να τους κατανήμει αναλογικά σε όλη την ενδοχώρα.

Ακριβώς δίπλα από το στρατόπεδο «Καποτά», βρίσκονται τα λυόμενα που διαμένουν σήμερα Πόντιοι από τη Ρωσία κι άλλοι αλλοδαποί, ενώ σε κοντινή απόσταση είναι τα άβατα των Ρομά στην Αυλίζα και την Αγία Σωτήρα. 

«Ο δήμος Αχαρνών υποφέρει από συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες που ζουν στους καταυλισμούς. Δεν μπορούμε να αντέξουμε άλλη υποβάθμιση… Εμείς προετοιμαζόμαστε για κάθε ενδεχόμενο» δηλώνει ο δήμαρχος.

Πάντως πέρα από τη φιλοξενία στο στρατόπεδο «Καποτά», προβλέπεται και η φοίτηση προσφυγόπουλων σε σχολεία των Αχαρνών.

ΠΗΓΗ

Ο Ονούφριος απειλεί τον Ιερώνυμο με διακοπή κοινωνίας

Την έντονη ενόχλησή της για την απόφαση της Εκκλησίας της Ελλάδος να αναγνωρίσει την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας εκφράζει η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας (Πατριαρχείο Μόσχας).

Το τμήμα εξωτερικών εκκλησιαστικών σχέσεων λίγη ώρα μετά την δημοσιοποίηση του περιεχομένου του ειρηνικού γράμματος του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου προς τον Μητροπολίτη Κιέβου Επιφάνιο χαρακτηρίζει την απόφαση της Αθήνας ως πισώπλατη μαχαιριά στην «κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας». Η πλευρά του μητροπολίτη Ονούφριου εκφράζει τη λύπη της για αυτή την απόφαση, υποστηρίζοντας ότι η αναγνώριση της Αθήνας είναι αντίθετη με τους ιερούς κανόνες και τις παραδόσεις της Εκκλησίας, και είναι ένα σοβαρό λάθος που βλάπτει τόσο την Ορθοδοξία στην Ουκρανία όσο και την παντορθόδοξη ενότητα.

Η Εκκλησία του Μητροπολίτη Ονούφριου κατηγορεί την Εκκλησία της Ελλάδος ότι για εθνοφυλετικούς λόγους (!) ταυτίστηκε πλήρως με τις λανθασμένες ενέργειες του Οικουμενικού Πατριαρχείου σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντα της Ορθοδοξίας.

Ο Μητροπολίτης Ονούφριος και οι συν αυτώ επίσκοποι απειλούν ότι θα διακόψουν την κοινωνία με την Εκκλησία της Ελλάδος υποστηρίζοντας ότι «η τελική απόφαση για τη δυνατότητα περαιτέρω συμμετοχής στην ευχαριστιακή κοινωνία με τους κληρικούς της Ελληνικής Εκκλησίας θα παρθεί από την Ιερά Σύνοδο της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (σ.σ. Του Πατριαρχείου της Μόσχας)».

Ολόκληρη η ανακοίνωση (ουκρανικά)

ΠΗΓΗ