- Βεβαίως! Αφού είδε και αποείδε ότι με άμεσους διωγμούς τόσους αιώνες κατάφερε μια τρύπα στο νερό, τώρα προσπαθεί με πονηριά και υπουλότητα να βάλει τους χριστιανούς στο σακί του μέσα από την αλλοίωση της πίστης μας.
Ο Αντίχριστος δεν θα κλείσει τις Εκκλησιές, ούτε και θα τις κάψει κατά πως έκανε παλιά, αλλά θα τις γεμίσει κιόλας από χριστιανούς που θα βαπτίζονται θα εξομολογούνται, θα κοινωνούν, θα κάνουν ευλαβή έργα, μα στην ουσία δεν θα ξέρουν σε ποιον Θεόν πιστεύουν.
Εάν εστιάσουμε στη ετυμολογία της λεξης –Αντίχριστος- «αντι» δεν σημαίνει μόνο «αυτός που εναντιώνεται», αλλά και «αυτός που βρίσκεται στη θέση άλλου», δηλαδή ο άνομος που θα έρθει θα παραπλανήσει τον κόσμο προσποιούμενος τον Χριστό και προσπαθώντας να τον μιμηθεί σε όλα.
Γι' αυτό βλέπουμε σήμερα κάποιοι να προσπαθούν να εκλογικεύσουν την Αγία μας πίστη, να αγωνίζονται να κάνουν την Ορθοδοξία «επιστημονική» και «ευρωπαϊκή» και όχι την λιβανισμένη και «βλάχικη» που είχαμε έως τώρα.
Ακόμη και Του Χριστού θέλουνε να του δώσουμε πτυχίο να μην είναι «αγράμματος» και «ξυπόλητος», αλλά και τους Πατέρες της Εκκλησίας μας τους θέλουνε επιστήμονας και προφέσσορες και όχι λιπόσαρκους ασκητάδες σαν τους αγράμματους…
Στα χρόνια λοιπόν του Αντιχρίστου, ο οποίος θα είναι πραγματικό πρόσωπο και όχι απλά μία κατάσταση, όπως αναφέρει άλλωστε και η Αγ. Γραφή (Β΄Θεσσ. Β΄-3,4) αλλά και πολλοί παλαιοί και σύγχρονοι Άγιοι Πατέρες, τότε λοιπόν οι Χριστιανοί θα χωριστούν σε δύο κατηγορίες, σε εκείνους που θα πιστεύουν με την καρδιά και σε εκείνους που θα πιστεύουν με το μυαλό.
Γι' αυτό και όσοι Χριστιανοί ακολουθήσουν τον Αντίχριστο δεν θα νοιώθουν καμμία αμφιβολία και αβεβαιότητα, αλλά θα νομίζουν ότι κάμουνε και το χρέος τους κιόλας κινούμενοι στα γνωστά ήσυχα νερά τους.
Αναφέρει για το θέμα αυτό ο Άγιος Γαβριήλ ο νέος από την Γεωργία:
Ας αναβαπτιστούμε λοιπόν στην αγία Ορθοδοξία μας, που μυρίζει Αγιορείτικο μοσχολίβανο και όχι λεβαντίνικη κολόνια. Στην πίστη μας, που μας έμαθαν οι αγράμματοι μεν πατεράδες και παππούδες μας, μα μοσχομυρισμένοι από την ευωδία Του Παναγίου Πνεύματος.
Ο Αντίχριστος δεν θα κλείσει τις Εκκλησιές, ούτε και θα τις κάψει κατά πως έκανε παλιά, αλλά θα τις γεμίσει κιόλας από χριστιανούς που θα βαπτίζονται θα εξομολογούνται, θα κοινωνούν, θα κάνουν ευλαβή έργα, μα στην ουσία δεν θα ξέρουν σε ποιον Θεόν πιστεύουν.
Εάν εστιάσουμε στη ετυμολογία της λεξης –Αντίχριστος- «αντι» δεν σημαίνει μόνο «αυτός που εναντιώνεται», αλλά και «αυτός που βρίσκεται στη θέση άλλου», δηλαδή ο άνομος που θα έρθει θα παραπλανήσει τον κόσμο προσποιούμενος τον Χριστό και προσπαθώντας να τον μιμηθεί σε όλα.
Γι' αυτό βλέπουμε σήμερα κάποιοι να προσπαθούν να εκλογικεύσουν την Αγία μας πίστη, να αγωνίζονται να κάνουν την Ορθοδοξία «επιστημονική» και «ευρωπαϊκή» και όχι την λιβανισμένη και «βλάχικη» που είχαμε έως τώρα.
Ακόμη και Του Χριστού θέλουνε να του δώσουμε πτυχίο να μην είναι «αγράμματος» και «ξυπόλητος», αλλά και τους Πατέρες της Εκκλησίας μας τους θέλουνε επιστήμονας και προφέσσορες και όχι λιπόσαρκους ασκητάδες σαν τους αγράμματους…
Στα χρόνια λοιπόν του Αντιχρίστου, ο οποίος θα είναι πραγματικό πρόσωπο και όχι απλά μία κατάσταση, όπως αναφέρει άλλωστε και η Αγ. Γραφή (Β΄Θεσσ. Β΄-3,4) αλλά και πολλοί παλαιοί και σύγχρονοι Άγιοι Πατέρες, τότε λοιπόν οι Χριστιανοί θα χωριστούν σε δύο κατηγορίες, σε εκείνους που θα πιστεύουν με την καρδιά και σε εκείνους που θα πιστεύουν με το μυαλό.
Γι' αυτό και όσοι Χριστιανοί ακολουθήσουν τον Αντίχριστο δεν θα νοιώθουν καμμία αμφιβολία και αβεβαιότητα, αλλά θα νομίζουν ότι κάμουνε και το χρέος τους κιόλας κινούμενοι στα γνωστά ήσυχα νερά τους.
Αναφέρει για το θέμα αυτό ο Άγιος Γαβριήλ ο νέος από την Γεωργία:
«Για τους πιστούς χριστιανούς η μεγαλύτερη θλίψη θα είναι ότι αυτοί θα φεύγουν στο δάσος, αλλά οι κοντινοί τους άνθρωποι θα δέχονται το χάραγμα του Αντιχρίστου. Στους εσχάτους καιρούς οι οπαδοί του Αντιχρίστου θα πηγαίνουν στην Εκκλησία, θα βαπτίζονται, θα κηρύττουν για τις ευαγγελικές εντολές. Όμως μην τους πιστεύετε. Αυτοί δεν θα έχουν τα καλά έργα. Μόνο με τα καλά έργα μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει τον αληθινό Χριστιανό».Αλλά και τα Θεολογικά κηρύγματά πλέον καταντήσανε συναισθηματικές αγαπολογίες με κοινωνικές και ψυχολογικές αναφορές και ζήτημα πλέον είναι να ακούσουμε σήμερα να μιλάνε για Παράδεισο, Κόλαση, Δευτέρα Παρουσία και Κρίση.
Ας αναβαπτιστούμε λοιπόν στην αγία Ορθοδοξία μας, που μυρίζει Αγιορείτικο μοσχολίβανο και όχι λεβαντίνικη κολόνια. Στην πίστη μας, που μας έμαθαν οι αγράμματοι μεν πατεράδες και παππούδες μας, μα μοσχομυρισμένοι από την ευωδία Του Παναγίου Πνεύματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου